Stoomtram HAARLEfVl—LEIDEN.
LEIDSCH DAGBLAD, DONDERDAG 18 JAGUARS. - TWEEDE BLAD.
Rubriek voor <J© Jeugd.
Hoe zij oom gelukkig maakte.
Jm Barker.
Anekdoten.
Opsnbars Vrijwillige Verknoping
Be perceelen 4-8 wortlen
niet verkocht.
Bakkersteeg 27, b|d. Haarlemmerstraat. Koordeinde 43.
Wegens de ongekend lage prijzen is het
vervoer van BesteS- en Vrachtgoederen
per Stoomtram het voordeeligst. 8749 u
Goederen worden vervoerd naar ©eggst-
geest, Sassenheïsn, Lisse, fiille-
8©5ii, Bennebroek, Heemstede en
aaiiem om 7 is. 22 en 11 u. iB v.m.
en 3 u. 1© en 7. CM- n.m. Amsterd. tijd.
Inlichtingen worden verstrekt aan het be-
stelkantoor Clarasteeg No. 2 nabij de Mare.
BERLITZ SSHOOL
11 si e f bi e TALEN
Privaat- en ©asrsasSessen
G©nversafie0 Vertalingen.
Keur van Ziekenwijnen, als
Spassische tJsjsi, ens.
Voorradig bij
Firma KL A. HLIIITd 5880b 20
No. ICO?
Anno 1906
Ik zou pas volkomen gelukkig zijn als
ik een bulhond had, zei-de oom Rich a nd.
Do zevenjarige Ethei keek medelijdend
op. Het scheea zoo hard, dat oom Richard
niet krijgen kon wat hij wensohte. Hij
vraa zulk een lieve man en maakte zulke
me lo echildorijen.
Ethel dacht aan haar vriend Jack, den
bulhcnd, tocbehoorendo aan den man, die
op den hoogen weg woonde. Zou zij haar
oom over Jack spreken'? Maar Jack wilde
lang niet altijd doen wat men van hem
verlangde. Daarom geloofd© Ethel het
raadzamer, eerst naar hem toe te gaan,
er hem alles van te vertellen en dan met
liefkozingen over to halen mee te komen.
Ais haar oom Jack daarna in zijn atelier
zag, zóu hij opgetogen van blijdschap we
zen.
Den volgenden morgen ging Ethel Jack
opzoeken. Hij zat voor de deur en keek
vrij boos; maar dat gebeurde zoo dikwijls,
ook al was hij goed gemutst, dat Ethel
er niet op lette, en hem bij do ooron trok,
een vrijheid, welke hij alleen aan haar en
zijn meester veroorloofde.
Jack trok zijn bovenlip op en grijns
de Ethel tegen, wat een goed tceken was.
Zij begon hem daarom te vertellen van
haar plan.
Beste Jack, zeidc zij, ik zou willen
dat je met mij kwaamfc en Dij oom Ri
chard gingt poseeron voor je portret. En
als je dan heel zoet bent geweekt, luister
goeddan krijg je misschien een stuk
taart tot belooning.
Jack grijnsde niet meer. Misschien hield
hij niet van taart, dacht Ethcl.
Of een kluif, Jack, zeide zij haastig.
Je bent immers dol op kluiven, nietwaar?
Jack grijnsde zoo lief mogelijk en stond
°P-
Je bent een schat van een hond! riep
Ethel uit, kom mede.
En Jack volgde haar gedwee. Toen zij
in het -atelier aankwamen, vonden zij het
ledig.
Jack, zeide Ethcl, wijzende op het
scherm, dat oom Richard daar voor zijn
modellen had geplaatst, je moet daarach
ter gaan en wachten.
Jack keek uit naar een kluif, maar hij
liep gehoorzaam achter hot scherm en
Ethol ging haar oom zoeken. Terwijl zij
daarmede bezig was in huis, kwam oom
Richard het atelier binnen en sloot do
deur.
Jack begon zacht te brommen en kwam
uit zijn schuilhoek te voorschijn, om te
zien, wie de indringer was.
Weldat gelijkt op een tooversprook-
je mompelde oom, een stap terugtredende.
Ik wensebto een bulhond te vinden en
daar is hij!
Jack bromde nu luid.
Goede, oude jongenzeide de schilder,
ik heb je niet uitgenoodigd, maar nu je
tc'ch gekomen bent, moet jc ook vriende
lijk zijn on ik zou je heel dankbaar zijn
eens rustig to gaan zitten en mij eenige
minuten voort te laten schilderen.
Maar Jack voelde-dat men hem bedro
gen had; niemand had hem een kluif ge
geven en hij vloog woedend naar oom
Richards dunno beenen. De kunstenaar
sprong op het voor zijn modellen bestem
de platvorm en van daar boven op den
gereedst aan den stoel.
Zeg eens, laat dat! schreeuwde hij.
Zoo kan ik je niet uitschilderen.
Jack sprong als een wilde togen* den
stoel op en wierp hem omver. Oom Ri
chard rolde op den vloer, maar was in
ten oogwenk weer overeind en begon nu
door het atelier tc hollen, met Jack op
zijn hielen.
Help help gilde hij. Laat iemand
komen en dien hond wegjagen.
Hij wierp al voortstormende zijn scnil-
dersezel om, die een doos met verf mee
sleepte. Olio en terpentijn vloeiden rustig
over den grond. Er stond een boekenkast
je in het vertrek. Oom Richard klom er
op en ging daarop zitten. Jack sprong
als een razende naar zijn afhangende bee
nen, toen Ethel binnentrad en het too-
neel aanschouwde.
Och, oom! riep zij uit. Wat spijt mij
datIk bracht Jack naar uw atelier.
Hij heeft het op mij voorzien, ant
woordde de oom, en daar ben ik niet op
gestold. Kun jc hem niet overhalen weg
te gaan?
Jack, Jackl Kom hier, Jack! riep
Ethel.
Jack keek beurtelings naar haar en
naar den schilder en toen weer op zijn
voorpooten terecht komeaide, sloop hij van
do boekenkast weg. Ethel slaagde cr in
hem do kamer uit to «krijgen en oom Ri
chard daalde met wraakgierig gelaat van
zijn ongewenschten troon.
En nu, jongejuffrouw, vroeg hij
streng, wat heeft het te beduiden, dat jo
het waagt een wild dier in mijn atelier
binnen te laten?
Ik deed het om u gelukkig to maken,
snikte do arme Ethel. Gisteravond hebt
u gezegd niet heelemaal gelukkig te zul
len zijn, voordat u eon bulhond hadt.
Nu do schilder zich deze luchtig uitge
sproken woorden herinnerde, kwam er
een glimlach op zijn gelaat en ratto
Ethel, daardoor moed liem te vertellen,
op welke wijzo zij er in geslaagd was, hem
den hond te bezorgen.
Ik dacht-, dat u zoo ongelukkig zoudt
zijn, als er geen bulhond waa te vinden,
zeide *ij, nog altijd schreiende.
De oom schaterde het uit van lachen.
Kom, kom, kleine meid, huil niotl
Het was alles mijn eigen schuld en jo
bent een schat, je zooveel moeito to héb-
boa gegeven om mij plezier to doen. Het
schijnb, dat somtijds, als wij datgene
verkrijgen, waarnaar wij verlangen, wij
zoo blij niet zijn als ,wel zou moeten cm
ik vrees, dat mijn schilderstuk bedorven
is.
Maar dat was het geval niet en toen het
op de jaarlijk)3che tentoonstelling prijkte,
zen maanden later, was cr een bulhond
op, want Jack's meestor vernam, hoe
Ethel getracht had haar oom volkomen ge
lukkig te maken en gaf haar den hond
ten geschenke. Bij nadero kennismaking
viel rr n Richard bepaald meehij geraak-
to zelfs zoo zeer gewoon aan hem, dat hij
zich verwaardigde voor hem te poseeren
en wat Jack eenmaal deed, dat deed hij
goed.
John Barker was opzichter bij een zilver
mijn in Nevada, in het verro Westen van
Amerika. Elke twee maanden moest hij naai
de bank in Silvertown (Zilverstad) om con
tant geld, waarmede de werklieden moesten
betaald worden. Hij nam bijna nooit -len-
zelfden weg, ging nooit op denzelfden
dag. Toch wisten velen wel, dat hij
vast heenging en ook... waarom hij er heen
ging. Misschien heb jullie wel eens gehoord,
dat in de streken, waar goud en zilver
wordt gevonden, dikwijls menschen wonen,
die niets doen, maar anderen, die met veel
moeite goud of zilver hebben gedolven, be
stelen. Zoo waren ook in Nevada veel roo-
vers en dat was do reden, waarom John Bar
ker zoo voorzichtig was in het kiezen van
don tijd en den weg. Hij had ook een zoon,
Jim genaamd. Op zekoren dag, dat zijn va
der eens weer naar Silvertown was, had
jim een bezoek gebracht aan een btiurmau.
die echter vrij ver ai woonde. Op den terug
weg werd hij door do duisternis overvallen,
terwijl hij nog zes mijlen van zijn ouderlijk
huis was. Zijn weg leidde over een heuvel-
Do miju v/aar zijn vader werkte, lag op et-n
zeer eenzame .plaats op tien mijlen afstand.-*,
van eenig huis.
Jim had juislceu bocht in zijn pad bereikt,
dicht bij cen^hut, die niet meer werd ge
bruikt. Plotseling zag zijn vlug oog het flik
keren van een lantaren, 't Duurde maar c-ca
cogonblik, toon was alles weer donker.
Iemand, die hier om dezen tijd -net een
lantaarn rondloopt, heeft zeker n et veel
goeds in den zin I mompelde Jim en h'j ging
behoedzaam naar do hut. Daar ging hij op
eer plaats staan, waar hij niet k-.n geiten
wc rcfen, maar alles kon hooren.
Hallo, Jim 1
De jonge Barker schrikte, natuurlijk den
kende, dat hij ontdekt was. De woorden, die
cr volgden, toonden hem echter, dat zc tot
een ander gericht waren. De nieuw aangeko
mene kwam langs een pad, dat juist in te
gengestelde richtig liep van dat, wat hij
had gekozen.
Hallo, Jim! Is het jo gelukt?
Ja, waa het antwoord. De man had
Silvertown reeds verlaten en zal misschien
dezen morgen terugkecren.
Dan ben ik zeker, dat het spolletjo ons
zal gelukken, jongens! zei een andere stem-
Als hijiiet geld gekregen heeft, zal hij
zeker niet zander een beet gevecht het afge
ven, zeide do eerste spreker.
Maaar wel als hij de loopen van zes re
volvers voor zich ziet! antwoordde Jims
naamgenoot
Do mannen spraken nog meer met elkaar,
maar Jim kon slechts hier en daar con woord
opvangen, zooals: schiet zijn paard dood,"
on ,,atel hem buiten gevecht-," dan eindelijk:
Allen begrijpen dus, dat we elkaar hier
morgen om acht uren ontmoeten?
Afgesproken I en de boeven verdwenen uit
de oude loods.
Jim wa9 zoo voorzichtig nog eenigen tijd
to wachten, voor zich to bowegen, maar on-
dertusschen dacht hij na-, wat hem to doen
stond. De boeven hadden bepaald over zijn
vader gesproken, die naar Silvertown was
om hot werkloon voor do werklieden der
mijn te halen on hij zou den volgenden mor
gen torugkeeren. Dczo schurken waren vnn
plan hem in do val to la-ten loopen en hem
te bcrooven en zouden zijn paard doodschie
ten of hem zelf zoodanig kwetsen, dat hij
geen tegenstand meer zou bieden. En Jim
wist hot, zijn va^er gaf liet niet zoo gauw
op. Dus het laatsto kon er wel eens van ko
men. Jim moest dus zijn vader waarschuwen
en hij besloot direct het to doen. Van do
plaats, waar hij was, was Silvertown onge
veer twee en twintig mijlen verwijderd lang».
den wog, maar als hij het bergpad nam, was
het niet meer dan 18 mijlen.
Jim begon den heuvel te beklimmen tot hij
kwam aan een plaats, waar een zeer diepe
kloof zijn pad onderbrak. Een dunne boom
was er over gelegd. Zelfs bij daglicht zou do
arme knaap er tegenop hebben gezien over
dio diepo kloof te gaan. Maar thans, nu
het duister was, werd heb gevaa-r groolor.
Een leuning was er niet en als liij viel, was
liij onvermijdelijk dood Een oogenblik aar
zelde hij; dan dacht hij plotseling aan zijn
vader^ die in groot gevaar verkeerde cn Jim
liet zich op zijn handen en knieën vallen en
trachtte kruipend over de paal te komen,
't Leek hem toe, alsof do brug oneindig lang
was, zoo zat hij in angst, dat hij eens mocht
vallen en zijn vader onvermijdelijk aan do
roovers zou overgeleverd zijn.
Eindelijk bereikte hij gelukkig do over
zijde en haalde diep adem. Een zware last
was van hem afgewenteld. Nu weer voor
waarts, snel. Hij liep zóó hard, dat hij Sil
vertown nog om twee uren in den nacht
bereikte. Jim .wist wel, waar zijn vader lo
geerde on spoedig was hij bij het logemcut.
Weldra was de opzichter uit den slaap op
gewekt en schrikte eerst, toen hij zijn zoon
voor zich zag. Hij vreesde, dat er thuis een
ongeluk gebeurd was. Hij was niet weinig
verbaasd, toen hij Jims verhaal hoorde van
den overvaL Hij greep Jims hand en zei:
Flink gedaan, mijn jongen 1" Meer zcido
John Barker niet, maar Jims oogen straal
den van geluk over deze woorden, want
zijn vader sprak gewoonlijk niet veel. Daar
om wogen zijn woorden zwaarder.
Jim begaf zich nu spoodig ter ruste,
want hij was uitgeput van vermoeienis.
Terwijl hij sliep ging John Barker naar de
politie eo zorgdo er voor, dat ccn kleine
verrassing bereid werd aan de stiaatroc-
vers.
Vader en zoon verlieten op den gewonen
tijd Silvertown, gevolgd evenwel door eenige
politiedienaren. John wist precies de plaats
waar de roovers zijn vader wilden ovorvnl-
leu. Tegen halfnegcn bereikten ze do ge
vaarlijke plaats. En plotseling stond er ie
mand voor hen met dc revolver in zijn
hand, Jims vader deed alsof hij zich wilde
verdedigen, maar plotseling kwamen nog
eenigo mannen, geheel vermomd, uit het
struikgewas te voorschijn en elk met ccn ge
vaarlijk vuurwapen in do hand. Plotseling
liet Jim een scherp gefluit hooren en eens
klaps stonden een tiental politie-agenten
voor de roovers, niet minder goed gewapend
dan zij.
De zes kerels zagen in, dat hier niets meer
voor hen was to vangen en wilden vluchten,
maar dat ging minder goed. Tegen twaalf
flinko mannen was weinig to doen en spoe
dig waren de bceren dan ook gebonden en
wel op weg naar Silvertown. Voor dc zon on.
derging lagen ze in do gevangenis en mop
perden over hun mislukten aanval. In het
groolo prooes, dat. later volgde, was Jim do
voornaamste getuige. Honderden menschen
waren hem dankbaar, dat hij do landstreek
van zulk gevaarlijk volkje had ontdaan.
'Een gevangen afgod.
Op enkele plaatsen in Afrika worden dc
hyena's aangebeden als goddelijke wezens.
Dit roofdier, dat dc grootte heeft van
een flinken trekhond en grijs is, met zwarlo
vlekken en strepen, maakt door zijn groo-
tcn kop con weerzinwekkenden indruk. Het
heeft ook lango voor- en korte ochterpoo-
ten, waardoor hot oen zonderlingen gang
verkrijgt, maar het is zóó sterk, dat het ge
makkelijk een volwasson varken kan mee
voeren.
Het allerliefst verslindt hot lijkenvindt
het die echter niet, dan stelt het zich tevre
den de varkens on huisdieren der negers
te roovcn. Niet zelden geschiedt het zelfs,
dafc oen hyena een kind wegneemt van do
zijde der slapende moeder.
Het feit, dat men dezo monsters vereert
en dus ook ongestoord te werk laat gaan
maakt ze hoe langer zoo brutaler en nacht
op nacht vortooncn zij zich in de dorpen.
Te Sotuo had een neger jams op zijn ak
ker geplant. Jams is een gewas met rood©
vruchton, <dio bijzonder in den smaak val
len van enkele dieren. Een wild varkeu
stilde daaraan dos nachts zijn honger op
het veld van den zwarte, dio aanstonds
besloot het dier te vangen cn in ruil voor
zijn gestolen goed te braden.
Hij zette daarom een klem op zijn ak
ker en bevestigde dio met een topw. Toen
hij den volgenden morgen ging kijken ot
het varken gevangen was, hoorde hij reeds
op verren afstand een hrikwekkend
gehuil cn, naderbij tredend', bemerkte hij
tct zijn ontzetting, dat de ijzeren klem zóó
vast om een der voorp.ntcn van eon hyena
gesloten zat, dat het beest niet los kon ko
men.
i'oo was dit gorchiodt? Had do hycu/i
misschien van haar kant het wild© var
ken willen vangon Het huilende dier rukt©
uit al zijn macht do klem op en «eer, maar
al zijn pogingen bleven vruchteloos. Do
hoogvereerde afgod was en bleef gevangc.'i.
Wat nu tc beginuen? Hier was goed©
raad duur. Het natuurlijkste waro geweekt,
dat de man vrede met dc zaak had geno
men. Dan zou hij ook misschien tot do ont
dekking gekomen zijn, dat een god, die zich
niet tegen voetangels on klemmen beveiligen
kon, nog veel minder menschen van gevaren
kan bevrijden. Hij had den afgod slechts
behoeven te dooden, maar in plaats daarvan
word hij diep bedroefd en danste hij, ton
teeken van rouw, om het roofdier hoen,
steeds door roepend»: „Nio, nio eo, boni
ninao ugmenc nc 1" (Grootvadertje, groot-
vadertje, dat ik u op zulk een wijzo moost
kwellenO, wee I) Al spoedig wist het
ganschc dorp, dat ccn hyena in do klem
gevangen was geraakt en trokken alle be
woners, groot en klein, naar de plaats den
onheils, om daar rouwliederen to zingou
cn raad to geven in zulk een ongehoord go-
val.
Indien het dier niet al to woest ware ge
weest, zouden verscheidene vromo lieden
gaarne beproefd hebben zijn poot los to ma
ken maar hij stelae zich dermate aH ©on
razende aan, liet telkens op zóó schrikwek
kende wijzo de lange, scherpe tanden zion,
dat men zeker kon zijn, dat ieder, dio hom
zou naderen ten doodo opgeschreven was.
Na langdurigo beraadslagingen zag men
ten slotte toch in, dat de best© oplossing
van het moeilijk vraagstuk een goedgemikt
schot zou wezen. Er bleef geen ander© uit
weg óver. De afgod werd dau ook doodgo
schoten. Maar opdat de toorn zijner oatuur-
genooten niet over zijn moordenaars zou los.
barsten, droeg men de doodo hyena in plech
tig© processie naar het dorp. Aldaar moest)
do neger, dio de klom had uitgezet, hot
dier in een lijngowaad wikkelen en alle
dorpsbewoners vereenigden zich om do
hyena een even prachtig© begrafenis te
geven, als men aan een der zwarlo vorsten
zou hebben gedaan. Dat men daarbij lijk-
zangen aanhief en als tcekon van droefheid
danste, spreekt vanzelf.
Deze afgod was zeer zeker onherroepelijk
dood; maar hoeveel hyena's gaan voort on
gestoord kinderen en arme onschadelijk©
dieren te verslinden in Afrika.
Ingez. door P. 0. Ooctvcon te Zocterwoudc.
Zeer koud.
Bezoeker: „Is het bier koud, kellncr?"
Kellner: ,,Zoo koud, mijnheer, of er ccn
ijsbeer in gekookt is."
Ingez. door Gerrit Hendriks tc Leiden.
Onderwijzer: ,,Zeg mij nu eens eenige en
kelvoudige volzinnen."
Leerling: „Do lucht is groen. De boom is
rood. Dc zee is geel
Onderwijzer: „Maar jongen, hoe kom jo
aan dien onzin. Waar heb jc dat ooit ge-
zlon
Leerling: „Op de schilderijen van mijn
vader 1"
Ingez. door C. do Nio to Leiden.
Vriendelijk.
„Denk jc, dat dio Van der Pomp iemand
is, dien men kan vertrouwen?"
„Zeker! Ik zou hem mijn leven durven
toeve rtr ou wen
„Ja, maar ik bedoel iets van waarde."
Vervolg Advertentiên.
in het Notarishuis aan
7 21 asaai Den Burcht te Leiden,
jasaaak bopbod
£0 Januari, bij
afslag Zaterdag 2>7
Januari 1906, beide dagen des
avonds te zeven uren, ten overstaan
van Mr. C, H. P. KL A. VERWIJDEN,
Notaris te Leiden, van:
No. 1. Het goed onderhouden
HEERENHUIS en ERF te Loiden, aan
den Ouden Singel, No. 76, groot 99
centlaren, bevattende gelijkvloers;
Vestibule met wit marmer bovloerd,
Tochtdeur, Gang met Kelderkast en
houten lambrizoering, Voorkamer,
Alkoof, Binnenkamer, open Plaats,
Achterkamer en Keuken; 1ste étage
voorzijde: eikenhouten Trap, Gang,
groote Voorkamer, Alkoof, Achter
kamer en nog twee Kamers, waarvan
een als Keuken ls ingericht; 2de étage
voorzijde: Zolder, Dienstboden*
kamer en Vliering; achterzijde:
Zolder en Vliering.
De Kamers zyn behangen, gepla-
fonnsord of geslukeord, voorzien van
Kasten, Stookplaatsen, eenige mot
marmeren maDtels, en verdere
gemakken.
Het perceel heeft Gas- en Duin
waterleiding.
Boven in eigen gebruik goweest
en b en oden verhuurd voor f ISO
'ejaars tot 1 Mei 1906.
No. 2. Hot goed onderhouden
HUIS en ERF mot afzonderlijk©
BOVENWONING te Loiden, aan de
Van-der-Weifstraat, Nos. 43 en 43a,
groot 51 centiaren, bevattende
b e n e d e nVoorkamer, Binnenkamer,
Keuken on PJaats en boven; Voor
kamer, Achterkamer, Keukon en
Zolder,
De Kamers zfju behangen, voorzien
van Kasten, Stookplaatsen, Slaap
plaatsen en verdere gemakken.
Het perceel heeft Duinwaterleiding.
Verhuurd per week beneden
voor f2.— en boven voor f 2.20.
No. 3. Het goed onderhouden HUIS
en ERF, met Bovenwoning te Loiden,
in de Bouwelouwesteeg No. 16, groot
S3 Centiaren, bevattende boned en:
Voorkamer, Binnenkamer, Keukon,
Plaats en Tuintje, en boven: Voor
kamer, Achterkamer, Keuken en
Zolder.
De Kamers zijn Behangen, voorzien
van Kasten, Stookplaatsen, Slaap
plaatsen en verdere gemakken.
Hot perceel heeft Duinwaterleiding.
Verhuurd per week beneden voor
f 2 en boven verhuurd geweest voor
f 2.25.
Do perceelen zyn te bezichtigen:
No. 1 des Maandags en des Woens
dags van 2 4 uren en de overige
perceelen daags vóór en op de dagen
van veiling en afslag van 10 2 uren.
Te aanvaarden by de betallDg der
kooppenningen den lsten Maart 1906
onder gestanddoening der looponde
huur voor wat betreft het perceel
No. 1. 274 90
Meerdere inlichtingen zyn te bekomen
ten Kantore van genoemden Notaris
KLAVERWIJDEN, Plantsoen 45,
alwaar op iederen werkdag tusschen'
de velling en den afslag van 10 2
uren, vorhoogingon kuDnen worden
gedaan tegen genot van één vijlde
gedeelte van elke verhoogsom.
.Prima Veile Edammerkaasjes.
Wed. J. STEEMUA5JKU Zn.,
Mandenmakorssteeg 4, by de Waag.
Prima adres voor Zuivere Natuur
boter, Goudsche, Leidsche en eeïsle
EJammerk&as, 656 6
Gedurende de maand Januari
worden alle Tapijten, Gordijnen on Vloerzeilen,
alsmede allo Meubelen, hetzy aparte of voor Kaniors, com
pleet, voor veel verminderden prijs nitverkoeht. 333 28
HASSELDXAN PANDEK, Leiden.
floot* Tapijïesi: SBoogewoet-dl 2S5, TeSef. 338.
floot* ÊSSeufeefenSieutve Rijn 28. Veie?. 662.
Tapijten en Gordijnen worden pasklaar gemaakt en
bewaard, ook mot andere Goederen tot de schoonmaak.
Intercomm, Telkfoonn. 040. 5624 20
Achtend, J. SLEIJSp
voorheen Firma GERHER Co.
LEERT
door Leeraren der betrokken landen.
Dagelijk* begin van 601 GO
in en buiten de school.
Prospectus en Proefles gratis.
De Administratie van het „Leidsch J
Dagblad" belast zieh met het plaatsen
Opgericht A°. 1825. Langebrug 4, LEIDEN.
