m tU.
PI H Cx)
r ff. F' "7!
Wt m m~~L
f
Wekelijksche Kalender.
Zondag.
Waar goluk nagejaagd wordt, daar ia
teleurstelling. Maar tot in het geringste
goed doen wat wij te doen hebben, dat
brengt geluk aan.
Haandag.
Weo hem, die oprechte deelneming in
vreugde of smart van zich wijst 1
c
Dinsdag.
Zonder g&id ia min; zonder verstand is
minder; zonder hart het minst.
m
Woensdag.
Wie ontberen kon ia op den weg der on-
afhankolijkihoid.
Donderdag.
Of uren duren eeuwigheden
Ligt aan 't besteden.
Vrijdag.
Zonder liefde is de mensoh' zonder God.
Zaterdag.
Hot is beter van zijn ambt ontzet' fa
wordoa dan af te wijken van d© waar
heid.
RAADGEVING.
Schoonmaken van Ie dor.
Het beet kan bet leer van stoelen en
leeron blndwoik schoongemaakt worden mot
het wit van eieren. Hiermede gereinigd, ziet
het er woor als nieuw uit.
ALMRLBïi
Waarom by er uit wilde.
Hij »at in de tram, niets op zijn gemak,
met zes pakjes in zijn armen, bij was bang
dat er een viel of dat ze van den eenen
kant naar don anderen kant zouden rollen.
Maar ridderlijk als alle mannen zijn,
schoof bij op zijde, toen de dame in de
witte japon inkwam.
Nu binderden zijn pakjes nog meer. Zijn
pogingen om re in balans to houden, amu
seerden zijn vriend.
„Hcc-ft jo vrouw j« om boodschappen
gestuurd
„Ja, maar dat is niets. Ik ben alleen
maar bang, dat ik een van mijn pakjes
verlies."
Nadat de tram met een ruk een groote
bocht bad gemaakt, begon hij zijn vracht
je opnieuw te tellen.
„Daar! Ik dacht het wol: ik heb er een
verloren."
,Zat er iets vian waarde in?" vroefc
rijn vriend bezorgd.
De anderv lette niet op die vraag.
„Eén, twee, drie, vier, vijf," telde bij;
ik had er zes. Een is er weg!" voegde
hij er 9omber bij.
„Weet je niet, wat er in zat?"
wWaebt eens even. Dit is katoen, dit
lint, dat zijn knoopen, zeep... en dit inkt.
O goede genade 1"
„Wat scheelt er aan?" vroeg do vriend.
Do man met de pakjes zag hem angstig
aan.
„Sstl Spreek niet luid. Ik weet wat er
in ZAt I"
„Wat dan?"
„Zes eieren. De doktor beeft mij gera
den, eieren te gebruiken en bij ons bunnen
we ze niet altijd versch krijgen. Daarom
breng ik ze mee O hemel Y'
„Wat is er toch? Waar liet je de eieren
vallen?"
„Ik liet ze niet vallen. Maar ik weet,
waar ik ze kwijt raakte. Ik stap uit aan
dc volgende halte."
„Weineen, je moet tweo holte«n verder."
„Ik ga er uit bij do volgende halte, al
moest ik er uit springen."
Hij schoof dichter naar het portier.
„Waarom ben je zoo bang?" vroeg zijn
vriend, steeds nieuwsgieriger.
„Zie jo die dame, wie ik mijn plaats af
gestaan hob?"
„Ja."
„Zij lacht nu en ziet er tevreden uit.
Is 't niet?"
„Ja Wat zou dat?"
„Wat dat zou? Ze zit op die eieren; ik
liet hot pakje daar liggen."
Dc vriend grijnsde De tram stopto en
do man m«t de pakjes maakte, dat hij
naar buiten kwam.
Een pa k-o p-d ob roe k-m acbi oe>
Zekere „professor" Dennis to Illinois
heeft een clectrisch toestel uitgevonden
om onwilligeo scholieren een pak op hun
breek te geven. Er worden .uans proeven
in „corpore vili" meo genomen op oen
dorpsschool in ido buurt. De gelukkige on
derwijzer heeft het joogmensch maar op
een stool bij bet toestel to leggen en op
een knopje to drukken en een aantal po-
dalen ranselen behoorlijk op het zitvlak
van den gepijnigde.
Natuurlijk zijn de Coders woedend en
willen bun kinderen van school nemen,
doch de uitvinder wijst er mot trot9 op,
dat zijn toestel kan gereguleerd worden,
zoodat de tikjes ook erg zocht kunnen
worden toegebracht; hij hoopt c*n ver
wacht, dat het toestel do liniaal of den
stok van alle tuchtigende onderwijzers zal
vervangen.
Eon mooie pest voor een gemeentelijke
begrooting 1
In een dorpsschool in Westfa-
len sprak de ondarwijzer, bij de bohandoling
van een gedicht, uitvoerig over 't nut en de
vlijt. Hij vroeg daarbij aan do leergierige
jeugd: „Wat moet een jonge man doen om
eenmaal een eervolle positie in de maat
schappij te beklecden; om flink vooruit te
komen?"
Een vlasharige jongen gaf door bet op
steken van con vinger te kennen, dat hij
de oplossing van deze gewichtige toe-
komstvraag gevonden had. Op een aan
moedigend toeken van don onderwijzer zei-
de de veelbelovende jongeman met groote
overtuiging: „He mut 'ne rike Boeretocb-
tor friegcnl"
Sergeant: „Wat moet een man zijn,
wil hij met militaire eer begraven worden?"
Milioion: „Dood, sorgeant!"
Iemand aan het telegraaf
kantoor: „Kan ik telegrafeeren en den
ontvanger daarvoor laten betalen?"
Telegrafist: „Neen, telegrammen
moeten bij het aanbieden betaald worden."
„Neen, dan behoeft hot niet. Ik wou dien
giengen kerel feiiciteeren met zijn verjaar*
dag."
„Mijn man én ik maken nooit ruzie,
waar de kinderen bij zijn. We sturen z#
altijd de straat op."
„O, zoo! Nu, ik heb ook al tegen mijn
man gezegd: Wat zijn die kinderen van
Truus toch veel op straat."
J a n t j „Mijn zus Bertha kan in het
donker zien als een kat."
Bezoeker: „Hoe weet je dat?"
Jantje: „Ik hoorde haar gisteren in
de donkere kamer zeggen: Maar Piet, dat'
gaat zoo niet, je moet je meer laten sche
ren dan je nu doet!"
De Opgave der vorige week,
om van negen lucifers acht te maken, zon
der er één lucifer bij to voogon of af te
nemen, wordt door onderstaande groepeo-
ring der lucifers beantwoord.
Negen lucifers vormen daar het woord
ACHT
De C dit tor verduidelijking is één
kromgebogen lucifer.
VRAAG.
Een abonnóe vraagt hoe gedroogde groote
boonen gaar zQn te kragen.
(Wy houden ons aanbevolen voor ant
woorden onder het mottoYraag Zondags
blad „Groote boonen"].
Nieuwe Opgave.
Niemand zal ons geloowen, wanneer wij
beweren, dat vier van vijftien
één i 8.
En toch kunnen wij dat in oen bijzonder
geval met een gerust geweten volhouden cn
het bewijzen ook.
Lezeressen en lezers, zoekt dat bijzondere
geval eens en bewijst, dat onze bowering
alsdan opgaat.
Wij zullen het u in het volgend Zondags
blad bewijzen.
SCHAAKOPGAVE.
Zwart.
A 1 v-ï
V/s*-- •//■- vm-
'Tx.,; V' wj&L A
r S
•""-•'•••x;V
W: 'W
r i
g
Wit
Wit: Kb 5, Df2, Pb 4, pionnen d 2, e6, h 3.
ZwarfK e 4, Th 6, R g 8, pionnen b 6, dB,
d 6 en h 4.
Wit zot in drie zetten mat
[Opiomnp in het volgend Zondagfó
RECEPT.
Haché met kerrysaus in rystrand.
Men enydt de reeten van vleesch
aan kleine vierkante stukjes; ver
volgens braadt men een bordje ge
sneden uien met een eetlepel boter en
wat bloem 1b de koekenpan lichtbruin.
Dan voegt mon er by twee thee
lepeltjes Java-kerry, een weinig ge
raspte citroenschil en een fijngesneden
Spaansche peper. Na nog vyt minuten
braden doet men er een half thee
kopje tamarinde-water by (een stukje
tamarinde zoo groot als een noot ln
kokend water opgelost en daarna
gezift) en eindeiyk de jus van het
vleesch.
Het laatst doet men het gesneden
vleesch er by en laat het dan nog
alles te zamen een uurtje zacht stoven.
De ryat wordt een poosje in heet water
gebroeid en goed gewasechen, dan heel
langzaam gekookt (twee kopjes koud
water op één kopje ryst) en een weinig
zout. Als ze gaar is, wordt de ryst
ln den rand gedaan en op een
grooton ronden schotel gestort, waar
ln bet midden de haché wordt opge
daan.
Het nest der Spaansche
schatgravers.
Eoq oud spreekwoord zegt: „Do raven
zullen het uitbrengen 1"
In Madrid heeft eon revolver kogel din
gen aan het licht gebracht, die in het
diepste duister waren gehuld en met alle
pogingen der overheid, om ze aan het licht
te brengen, gespot hadden. Een eenvoudi
ge rovolverkogol, aanvankelijk, naar he®
heette, door een vrouw afgevuurd on een
man in het hart gedrongen, heeft het won
derwerk verricht, cn het duister, dat een
merkwaardige internationale aangelegenheid
omhulde, verscheurd.
In de straat Fuencaowhl, te Madrid, be
vond zich een parf urneneénwin kei, onder
ier naam van „Tont Paris" in do Spaan
sche hoofdstad zeer gunstig bekend on
door dc beate kringen bezocht. De zaak
werd gedreven docr het echtpaar Guigaal,
Fraaschen van geboorte.
In dezen winkel werd op zekeren namid
dag een bijzonder gewelddadige soéne
afgospcold, die geheel Madrid in opschud
ding bracht. Een fijn gekleed heer stortte
plotseling uit dien winkel naar buiten,
liep dwars de straat over en zakte daarna
op het tcgenoverliggendo trottoir ineen.
Bloed stroomde hem uit neus en mond.
Voorbijgangers namen hem op, politie
agenten snelden toe en brachten don ver
wonde naar hot dichtstbijzijnde bureau.
Eer man daar aankwam was de man reeds
gestorven.
Naast den parfumcrieënwinkel wonende
buren hadden in dezen een schot hooren
vallen. Twee politie-beambten traden binnen
en deden navraag. Zij vonden do bedienden
en don eigenaar in de grootste opgewon
denheid, madame Rosa Guignal in tranen
Ik hob hem gedood," jammerde de onge
lukkige vrouw „Maar er bleef mij geen
andere keus. Hij zou mijn man gedood heb
ben, indien ik 't niet voorkomen had. De el
lendeling 1 Ik wil u de geschiedenis ver
halen-
Voor eenige maanden keerde mijn man
van een rci3 voor zaken uit Parijs terug.
In Bordeaux steeg bij hem in den coupé
een jonge man, die eec zeur sympathieken
indruk op hem maakte. Hij noemde zich
Francesco del Solé en was Italuum. Zij
onderhielden zich lang met elkander. Fran
cesco vertelde, dat hij naar Madrid ging,
om zich daar te vestigen. Hij was foto
graaf. Mijn moe noodigde hem daarbij uit,
hem in zijn woonplaats to bezoeken cn
bood hem ten slotte woning ten onzen hui
ze. Francesco nam dit aan. Wij gaven
hem de fraaiste kamer, die wij hadden, en
behandelden hom geheel als een vriend. Op
eens begon Francesco lastig te worden.
Het gevolg was natuurlijk, dat mijn
man hem zijn hui3 verbood. Francesco
vertrok olzoo en wij hoorden langen tijd
niets meer van hem. Plotseling kwam hij
weder bij ons in den winkel. Ik wist, dat
hjj een diepen haat tegen mijn man koes
terde, en vreesde bet ier^sto van den
hcotblOodigon Napolitoan. Dezen middag
verscheen hij opnieuw. Mijn man was op 't
kantoor. Hij vroeg naar hem. Ik ging
echter in zijn plaats en wees hem op zijn
plioht. Wij hadden hevige ruzie. Daar
na ging hij weg, doch kwam dra weer te
rug en vond mijn man achter do toonbank,
Zonder meer hief hij zijn stole tegen hem
op en sloeg er op los. Ik stond in do kan
toordeur, zag den strijd, en greep vertwij
feld naar een revolver. Ik wist niot wat
ik deed, ik greep het wapen met beide
handen, mikte op Francesco en drukte loo.
Ik zag hem ijlings uit den winkel rennen.
Mijn dienstbode wrong mij do revolver
uit dc hand, cn wierp die uit het venster.
Is Franccsoo getroffen? Is hij dood? Dan
heb ik mijn man gcrecf eu een mij aange-
danen smaad gewroken I"
Do beambten, hcowel zij zeer met do da
me' te doen haddon, kondon toch niet» an
ders doen dan madame en monsieur Guig
nal voorloopig in arreot nemen. De winkel
word onmiddellijk gesloten. Mevrouw
Guignal amolt in tranen .weg, do heer
Guignal murmelde vertwijfeld: „D»at ;s
onïe ondergang 1"
Intusschen had do overheid zich met hot
lijk van Francesco beziggehouden. Nog
wist men zijn naam cn stand niet, en
kende ook niot rijn moordenaar en de andere
bijzonderheden omtrent den moord. Men
onderzocht de zakken van don doodc. Zij
bevatten verschillende geheimzinnige cor
respondenties, verscheidene duizenden pe
seta1#, visitekaarten met de verschiliend-
ste namen, maar niets, waaruit me® mot
eenige zekerheid iets aangaande den ver
moorde kon te weten komen.
Eerst dc verklaringen vac het echtpaar
Guignal brachten eemig licht in deze zaak,
die zich als een loopend vuur door Madrid
verbreidde, en geheel Madrid trok partij
voor de vrouw, aio haar man tegen een op
gewonden aanvaller had verdedigd.
Het bleek ook dra, dat <lo weduwe van
Franc os oo in Madrid vertoefde met haar
kinderen. De Italioanscho consul ontferm
de rich over de achtergebleven familie cn
zond haar terug naar Napels. De Spaan-
sohe overheid had tegen het vertrek vaD
tiguora del Solé niets in to brengenwel
had zij graag meer over den persoon van
Francesco willen weten. Der politie kwam
nl. de gac.sche zaak zeer vreemd voor; zij
geloofde een diepere kern in dezen moord
te moeten vermoeden dan het goede licht-
gcloovige Madrid zich droomde. Maar
signora del Solé wist over haar man zeer
weinig te zeggen. Zij verhaalde slecht3,
dat zij beiden uit Casamicciolo afkomstig
waren en dat haar man steeds ongehoord
veel geld verdiend had.
Wie .was Francesco del Solé, cn in wel
ke betrekkingen stond uj tot het Franschc
echtpaar? Aan do verklaringen en tranen
van madame Rosa Guignal scheen de po
litie geen geloof te» kunnen slaan. Daar
achter moest meer steken.
De Spaanache overheid zou met haar
theoriecn schitterend m het gelijk worden
gestold. Hoe zij tot de verdenking ia ge
ketnon, hoe aij op «en bepaald spoor ge
komen is?
Ten eerste door de bewering van een
der bedienden van „Tout Paris", dat het
in het geheel niet, madame was geweest,
die op Francesco geschoten had, maar
integendeel monsieur zelf. De schouwing
van het lijk van den vermoorde toonde
aan, dat van zeer nabij op Franoesoo ge
vuurd was geworden en niet van de kan
toordeur uit, waar madame Bosa gestaan
had. Bovendien toonden d© vondston in
do zakken van den doode aan, dat men
met iemand te doon had, die zich van vele
„aJiasscn" bediende en geheimzinnige za
ken dreef. Daar onderzoekingen naar het
verleden van Franoeaco niets bijzonders
oplcvordcn, deed men die naar het verle
den van het echtpaar Guignal en hierbij
kwam do overheid tot waarlijk verrassen
de resultaten. Had do politie in het buis
van monsieur niets verdachts gevonden,
in de woning van madame Rosa groef zij
een ware goudmijn van informaties, docu
menten en bewijfistuleken op. Hoe zij die
ontdekt hadden, dat had Madrid maar al
to gaarno geweten.
In de woning van baar ontdekt© mon
een aantal koffers, die het echtpaar
Guignal behoorden. En wat ocvattcn deze?
Het bewijs, dat do gchcele parfumerieën-
zaak „Tout Parirt" slechts tot dekmantel
diende voor do manipulaties eener mis-
dadigersbende, onder wier leden de
Guignals waren, en waartoe ook de ver
moor do Francesco del Solé behc'ord had,
en voorte, dat do Guignals zich door een
soort van gerechtvaardigden moord van
hem haddon willen ontdoen, omdat hij
hen voortdurend met gcld-oanvragen las
tig viel.
In de koffers der Guignals bovondeo
zich modelbrieven in het Engelsch,
Duitsch, Franrich, iPortugeesch, enz., alle
met het verhaal van kolonel Vara del Rey,
die ergens een millioen begraven had
voorts nagemaakte stempels en zegels der
magistraturen, vervalschtc telegrammen,
vervalscht© chèque-boeken, kortom een
geheele inventaris van een goed geadmi
nistreerd bedrijf dier beruchte zwendela-
rij-zaak. Ook goed bijgcho- uen kasboeken
waren voorhanden, waarin dc gedane za
ken te boek werden gesteld Een der laat-
rte ontvangsten was de plukking van een
Duitscher, Liebig, die onlangs voor
20,000 Mark dcOr de firma Guignal en ded
Solé opgelicht was geworden.
Een gewichtige ontdekking bij dezs
vondst was ook de nauwkeurige opgave
v£un allo .correspondenten der „schatgrak-
vers" in dc verschillendsta landen der we
reld, en waarvan z.eer spoedig een lijst
aan allo buitonlandsehe overheden zon ge
zonden worden.
Zoo heeft het revolverschot der vrouw,
„die haar man verdedigde", tot het, neat
der „Spaansche schatgravers" geleid, die
mei) hun fabelachtige verhalen van begn-
