m m
BLAI(]KAEriMCö,Wöoliaiii]el,
Afbraak.
pui
alk
Te LEIDEN alléén BREEST8AAT 34.
Stoomtram HAARLEM-LEIDEN."
BOBDUUB-GURSUS
No. XÏ047.
LEIDSCH DAGBLAD. DONDERDAG 7 DECEMBER. TWEEDE BLAD.
Rubriek Yoor de Jeugd.
TOEWIJDING.
IPI
jpfypi
fa
Mf
|Sr®
i6si
wil
J. HENRi 6ERKELJ0N
Lange Mare 40, LEIBEN
aankomende Letterzetters
LMBD.
Aanbesteding
van VERF- en GLASWERK.
AMSTERDAM. LEIDEN sua to
Keur van Ziekenwijnen, als-
iaiaga, Spaanscfre Wijn, enz.
Voorradig bij- - -
Firma üfla csscb 20
Wegens de ongekend lage prijzen is het
vervoer van Best©!» en Vrachtgoederen
per Stoomtram het voordeeligst. s?49 u
Goederen worden vervoerd naar ©e^st-
Ifesst, SasssrchsinB, Usse, lÜÊlie-
B* oïiï, Bennelsroek, üseansiedie en
aariem om 7 u. 23 en 11 u. 15 v.m.
en 3 6S. I® en 7. IS. 04 n m. Amsterd. tijd.
Inlichtingen worden verstrekt aan het be-
stelkantoor Clarasteeg No. 2 nabij de Mare.
Het moderne BORDUREN en STOPPEN opdeSINGER-NAAIMACHINE.
SIStSGEe-MAATSCHAPPIJ.
een Meid-Huishoudster,
Rookt UNION'S
Handel in düeüge Steen.
Villa „Cornelia", Hooge Rijndijk bij Leiden.
Anno 1905
De verborgen schat van
Cocos-eiland.
Ver m de Zuidzee, op meer dan driehon
derd mijlen af stands van de Zuid-Ameri-
kaanschc kust, verheft het kleine Cocos-
eiland zich boven de blauwe watoren. Rots
achtig en vaak aan overstroomingen ten
prooi als het is, zou de wereld waarschijn
lijk nooit veel acht hebben geslagen op dit
eenzame stukje grond, indien niet zeeroo-
ver het lang geleden uitgekozen haddon
als een veilige en geschikte bergplaats voor
hun buit, wat ten gevolge bad, dat gedu
rende do afgeloopen tachtig jaren voortdu
rend lieden daarheen zijn getrokken, in do
hoop dien sohat to ontdekken.
Een eeuw geleden werd die buit, ter waar
de van niet minder dan twaalf millioen
dollars op Cocob verborgen door kapitein
Thompson, van do Mary Dear. Nog veel
meer werd daarheen gebracht door een
zekeren Benito Bonito, den laatstovorgeble-
veno der „groote boekaniersf'. Thompson
wa3 niet, zooals Benito, een erkend zeeroo-
ver, op hot tijdstip dat hij zich van dien
groob: n Peruaanse hen schat meester
maakte. Hij was gezagvoerder van ccn
Britsch koopvaardijschip, dat handel dreef
in de Zuid-Amcrikaansche wateren en het
v/as het feit dat do Engolsche vlag aan zijn
mast wapperde, dat burgers van Peru, die
de gedurende den oorlog in het oude fort
Callao bewaarde gelden en kerkoimamentcn
bewaakten, op het denkbeeld bracht zijn
bescherming in to roepen. Zij brachten don
6chat aan boord van zijn schip, om daar
in veiligheid te zijn tot het oogenblik, waar
bp de Idcine republiek vrede zou hebben
gesloten.
Maar do verleiding bleek Thompson en
zijn ondergeschikten te sterk. Gedurende
den nacht doodden zij de bewakers van den
schat, haalden het anker in en zeilden naar
Cooos, waar zij heb gestolen© begroeven. De
vergelding bleef echter niet uit. Nauwelijks
had de „Mary Dear" Cocos weder verla
ten of zij ontmoetten een Peruaanscho
kanonneerboot, die de dieven zocht en do
bemanning werd ter dood gebracht. ALeon
don kapitein liet men in leven, opdat hij
zou kunnen aanwijzen waar het goud be
dolven lag. Hij slaagde er evenwel in te ont
vluchten zonder zijn geheim te hebben me
degedeeld.
Later voegde hij zich bij de ondorhoori-
gen van Benito Bonito, een boekanier, dio
van 1890 tot 1820 ongeloof el ijk voel kwaad
deed langs den Amerikaanschcn kust Be
nito Bonito was een voorgewende naam,
aangenomen door een Spanjaard vau adol-
lijkcu huize, die zich misdragen cd do
zijnen verarmd had. Hij begon zijn zee
mansloopbaan als luitenant aan boord van
een particulier zeilschip, maar na twist
met den eigenaar te hebben gezocht,
maakte hij zich van hot vaartuig meester
en word boekanier.
Waarschijnlijk was het Thompson, die
hem het Cocos-eiland aanwees. In elk ge
val begroef do zeeschuimer aldaar al wat
hij in de kerken van Chili, Peru on Mexioo
meestor werd, Ben ito werd ten slotte zulk
een geesel, dat het Britscho gouvernement
besloot hem gevangen te nemen. Tot dat
doel word de „Espiègle" uitgezonden on
in het gevecht dat daarop volgde, verloor
Benito het leven. Het gelukte Thompson
andermaal te ontsnappen en het was aan
door hem verstrekte inlichtingen te dan
ken, dat de eerste schatzoekers zich naar
Cocos begaven.
Een man uit Newfoundland, die in 181-1
uit Engeland wegzeilde, ontmoette op dio
reis iemand van middelbaren leeftijd, met
een mooi uiterlijk en die iets geheimzinnigs
over zich had, dat ccn eigenaardige aan
trekkingskracht uitoefende." Keating, de
Newfoundlander, sloot vriendschap met
hem en bood hem, bij hun aankomst-, aan,
zijn intrek in zijn nederige woing to nemen.
De vreemdeling bleef ecnigen tijd bij hem
loge eren en op zekeren dag, om Keating
voor zijn goedheid te beloonen, vertrouwde
hij hem toe dat hij een der twee overleven
den van Benito's bemanning was cn een
geheim kende, dat hen beiden schatrijk zou
maken. Indien Keat'.Dg een der reeders van
het land kon overhalen een schip uit te
rusten, zouden zij naar de Zuidzee gaan cn
van daar een schat terugbrengen.
Zijn toehoorder kon eerst niets van dit
verhaal geloovon; maar ten slotte verkreeg
hij een schip, dat door een zekere kapitein
Bogue aangevoerd zou worden. Het vaar
tuig was nog niet uitgezeild, toen Thomp
son plotseling stierf en Keating cn Bogno
moesten den tocht alleen ondernemen,
slechts toegerust met een door den overle
dene achtergelaten kaart en enkele monde
linge toelichtingen. Cocos werd echter be
reikt en de beide mannen begaven zich aan
land. Het geluk diende hen. Zij volgden
Thompson's aan wij zin g)m zoo nauwkourig
op, dat zij de grot ontdekten on daarin
onmetelijke schatten vonden. Na overeen
gekomen te zijn die in het geheim binnen
te haleD roeiden zij naar het schip terug;
maar Bogno was dwaas genoeg aan boo I'd
te verklappen wat hij gezien had cn de
grootste opgewondenheid maakte zich van
do bemanning meester. Allen wilden aan
land gaan cn ih de winsten deelen. Tever
geefs protesteerde Keating, zeggénde, dat
do rccder die hot vaartuig had uitgerust,
het leeuwendeel moest ontvangen en dat
alles eerst in diens handen moest worden
afgeleverd. Niemand wilde naar hem luis
teren en zij dreigden beiden te vermoorden,
als zij hun do plek niet aanwez-m. Ten
slofte be'oofde Keating dat den volgcnÖH
morgen to zullen doen en in den nacht wist
hij met Bogno in de walvichboot to ont
komen, met het beduit naar de grot te
gaan, hun zakken met goud te vullen cn
dan weg te roeien, in do hoop te worden
opgenomen door een voorbijkomend schip.
Aleeln Keating slaagde daarin. Bogno
vulde zijn zakken al te goed, zoodat hij bij
zijn terugkeer naar de boot door een golf
word omvergeworpen cn niet meer overeind
komen kon Drie dagon later werd Kea
ting, geheel uitgeput, opgenomen door een
Spaanschen schoener, die hem te Puentos
Arenas aan wal zette. Yan daar keerde hij
naar Newfoundland terug, waar hij de ge
dachto opgaf nog naar Cocos weder te kee-
ren. Twintig jaar later vertrouwde hij uil
dankbaarheid voor in ziekte en armoede
ondervonden hulp, zijn geheim toe aan een
zekeren Fitz Gerald, dio hem beloofde, in
geval hij genas, mot hem den schat te
gaan halen. Maar later kwam hij op die
belofte terug. Hij wantrouwde de wijze,
waarop Bogno was gestorven en wilde zich
niet blootstellen aan een dergelijk gevaar.
Maar toch sprak hij niemand over bet ge
heim.
Kjeatifcg stierf in 1882, zijn vrouw een
kaart en aanwijzingen achterlatende. In
1894 vond zij eon schip, waarvan de kapi
tein er in toestemde haar naar Cocos te
geleiden. De Aurora legde een gevaarvolle
reis af. Het vaartuig was oud en wrak en
allo opvarenden twistten voortdurend over
de verdéeling van den schat. Daarbij duur-
do de tocht veel langer dan men verwacht
had; d^lieden vonden niets cn keerden toen
verhongerd huiswaarts:
N<a Keating dood haddjen look anderen
dio reis ondernomen; want hot verhaal van
zijn geheim had zich nu verspreid. In 1892
verspilde een zekere von Bromer duizenden
dollars aan opgravingen op het eiland.
Maar de halsstarrigete der schatzoekers
was de Duit6cher Gissler, die zich zestien
jaar geleden op het eiland vestigde tot dat
cloel en door het gouvernement van Costa
Rica tot gouverneur van Cocos werd be
noemd. Zijn leven daar was in den aan
vang dat van een Robinson Crusoe en hij
had niet eens zoocJs deze een gestrand
schip, om in zijn behoeften to voorzien.
Bij zijn aankomst bezat hij noch werktui
gen, noch eon wijkplaats tegen den regen,
had hy geen voedsel bij zich. Zoolang zijn
geweer bruikbaar bleef, kon hij nu cn dan
een wild varkon schieten, maar al spoedig
brak het cn moest hij de jacht aan zijn
hond overlaten. Spoedig daarop stierf het
schrandere dier en bleef hem niets anders
over dan met behulp van. een stok zeevogels
to dooden en als dat hem niet gelukte, te
leven van boschbessen. En toch slaagde
hij cr van lieverlede in liet zich gezellig t-e
maken in die wildernis on bezit hij daar
hedon een net ijzeren huisje, van allerlei
iniandsche groenten en granen, vee, dat
hij zelf geteeld beeft, in één woord oen
kleine boerderij, waarop zijn vrouw cn hij
niet wjeinig tn-otsoh zjijn^ aangezien alles
aan hun eigen ijver cn vindingrijkheid is te
danken.
In 1896 ging con zeeofficier, do kapitein
ter zco Shrapnel den schat zoeken, en liet
zooveel grotten met dynamiet springen,
dat hij do laatste sporen daarvan uit-
wisohte.
In 1902 volgde Hervey de Montmorency
hom daar eveneens heen, maar ook
zonder uitslag. Zij vonden alleen allerlei
wrakhout van schepon, die daar blijkbaar
bij dergelijke pogingen waren gestrand.
Voor hun vertrek bezochten zij den gouver
neur, een langen man met verbrand gelaat
en een grijzen baard, die hem tot over den
gordel aaaldc. Zijn ingezonkfHi grijze
oogon blikten hen wantrouwend aan. Ge
durende de zestien jaren, welke hij daar
doorbracht, (hebban allo schatzoekersl ge
wetenloos van zijn havo en goed gestolen-
Deze heeren echter stolden hem gerust. Zij
ontdekten, dat niemand ter wereld zoovee.'
van Cocos afweet als Gissler en nog altijd
geeft hij de hoop niet op, do bedolven
rijkdommen to vinden Hij gelooft echter
slechts te zullen slagen, indien iemand an
ders naar het eiland overkomt, bereid daar
een gansdh jaar onder zijn leiding tc zoe
ken.
Tot hiortoo ligt dc schat ongevonden be
dolven in een rotsspleet, waarover de vo
gels onverschillig hecnfladdoren en mis
schien is het beter aldus; hij kan nu ten
minste geen bloed en tranen doen vloeien,
geen bitteren naijver opwekken.
Verkeerd toegrepen.
Leo en Albert waren aan het paaidjo
spelen op dc speelplaats van de school cn
draafden rond, dat het een lust was om
te zien
Tèt-tèrging do zweep, cn Albert, die
het paard mende, schreeuwde uit allo
macht om zijn ros aan te vuren. Nu, erg
noodig was dit niet, want paard Leo liep
harder dan voorman Albert en deze moest
alle krachten inspannen, om gelijk te blij
ven. Maar dat schreeuwen hoorde er nu
eenmaal bij. Hoe kar. iemand ooit pret
tig paardje spelen, zonder leven tc maken 1
Daar kwam opeens Leo's vriend, Karei,
aan.
„Zeg Leo, luister eensriep bij, ter
wijl hij beide handen als een scheepsroeper
aan den mond zette om zich verstaanbaar
to maken.
„Wat is hett"
„Het gedraaf hield op en „het paard"
wen dadelijk vol yaandacht^ toen Karei
zei:
Schei nu uit met dat flauwe spelletje
en ga met me mee naar voren. Daar is
een echte ezel te zien. En oen bespottelijk
beest als het is, neen maar, ik wed, dat
je nooit in je leven zoo iets raars gezien
hebt.''
„Kom, ga je mee?" zei Leo tegen Al-
bert, en met hun drieën gingen ze naar vo
ren naar do poort, om den wonderezel tc
zien.
„En ja, het was ook wel de moeite
.waard. Het Grauwtje droeg zijn naam mot
eere, want hij had een vreemde, grauwi
ge kleur en haren, die overeind stonden
als die van oen stekelvarken. Zijn ecno
oor stak fier in de lucht, het andere hing
droefgeestig naar benedon, cn zijn staart
leek wel een oude uitgerafelde verfkwast.
Blijkbaar was er nooit veel zorg be
steed aan Grauwtjes toilet on het was
geen wonder, dat het uiterlijk van het
arme beest den lachlust opwekto van on
ze jongens.
Zijn voerman had zich een oogenblik
verwijderd, om in den naaoten winkel wat
t> koopen, en omdat- do ezel, zooals hij
zei „zoo mak was als een lammetjo", hao
hij hem een oogenblik alleen gelaten.
„Jongens, komt, laten wo een grap heb
ben 1" zei nu oen van de grootste jcnger.s
„Ik kan rijden en nu zal ik mijn kunst
eens op Grauwtje probeeren."
Dat voorstel vond algemeen bijval. Drie
van do g-rootate belhamcrs klommen op
den bok van hot karretje en Nico, die
het voorstel gedaan had, nam do teugcis
cn probeerde don ezel aan den gang tc
brengen.
Maar dat ging niet zoo gemakkelijk.
„Hcidaar, Albert, geef hier die zweep!"
riep Nico van zijn hooge zitplaats af;cn
Albert, dio zoo'n greoten jongen niets
durfdo .weigeren, stak dezen zwijgend ziju
zweep toe.
En nu ranselde Nico er op los.
Klote, klets! het regende slagen op
Grauwtjes rug. maar het hielp niets. Do
ezel zetto zich schrap cn bewoog zich niet
Alle jongens schreeuwden, al harder
kwam do zweep neer, maar dc ezel stoorde
zich er niet aan.
De ouderwijzer, mijnheer Strieker, werd
intusschen binnen opmerkzaam door het
heidensche leven op straat.
„Wat is cr toch te doen?" dacht hij cn
ten laatste besloot hij, eens to gaan kij
ken.
Op datzelfde oogenblik kwam ook do
voerman terug cn toen de jengao:- hom io
hot oog kregen wisten zij niet, hoe haas
tig zij wel naar benetien zouden klimmen.
Zoo zag de ouderwijzer nog uet, hoe alle
jongens het hazenpad kozen. Leo was
een van do laatalen, omdat hij neg even
do zweep van zijn broertje opraapte, die
Nico een eind weggeslingerd had.
Maar tot zijn schrik voelde hij zich op
eens van achteren aanpakken eu deed een
klap om zijn ooren hem suizebollen. Hot
was do onderwijzer, die hom Yoor den
schuldige had aangezien.
„Ik heb het uiot gedaan 1" huildo Leo,
maar de onderwijzer hoordo het niet. meer.
Hij ging op den scheldenden voerman tc'o,
dien hij tot bedaren bracht door do be
lofte de belhamers flink to straffen 1
Huilend ging Leo naar binnen.
Daar kwam io den gang de hoofdonder
wijzer aan, die niets van het geval go-
merkt had.
„Zoo kleine vont, waarom huil jet"
vroeg bij Leo".
„Och, mijnheerwas het antwoord.
„mijnheer Strieker... heeft., me... zoon
klap gegeven en ik had... den ...o
ezel... toch niet:- gedaan!"
Een tweede klap cm zijn ooren was hot
oenig antwoord op die woorden.
Eenigo oogenblikkon later werd do
zaak opgehelderd, on kregen do ware
schuldigen hun straf; maar de armo Leo
had alvast zijn klappen beol. Dc school
jongens lachten om het geval, maar Leo
kon het grappige er van pas inzien, toen
do pijn van do twee klappen vergeten
was.
Ik was destijds nog maar eon heel klein
kind hoe oud weet ik niot; want wat ik
jullie ga vertellen, is mij niet door anderen
verteld, met vermelding van datum cn leef
tijd. Neen, 't is mijn alleroudste herinne
ring. Ik droeg kleine verlakte schoentjes
cn witte kousjes, zooals dat toen do mode
was. Alle Zaterdagen kwam do oude Eva
bij cms aan huis. Eva was do kindermeid
van mijn vader geweest; 't was de grootsto
cn sterkste vrouw, dio ik ooit gezien heb en
alle3 aan haar lachte mij toe, zelfs haar
rimpels. Van niemand in do wereld hield
zo zoo veel als van mijn vader, on niemand
was in hoor oog zoo goed en zoo knap als
hij; uitgezonderd ik, misschien. Eigenlijk
Bohoiddo zij ons nooit van mekaar in haar
vriendschap. Zij noemde mij: „het doch
tertje van meneer Oscar" en ik vorzeker
u, dat geen vleinaampje mij lieflijker in de
ooren klonk dan ditl
Allo overige dagen van dc weck paste
Mama op mijmaar Zaterdags ging ze den
hooien dag op armbezoek uit cn vortrouwdo
nrj aan Eva toe. 's Middags ging Eva met
mij uit wandelen; maar 's morgens liep ik
als een hondje overal achter haar aan. Zo
deed allerlei dingen, die ik hoogst belangrijk
Vu WAV
6707 90
Leeraar voor Piano.
3625 5
BU E». DU Y VERMAN, Hooi
gracht 100, kunnen eemge 5555 g
geplaatst worden. (Vast werk.)
Aaumelding 11 7 uren 's avonds.
Te Uuor of te Koop ge
vraagd: ongeveer 2 ÏEectaren
Teel- 06' Weiland, in of b\j Voor
schoten. Br. Bur. v. d. Blad No. 574 4. 6
Op 7,alerdag 1) December
1905, dos uiorgons to lli uren, zal
in het Cafó van den Heer ÜRÜE3TER-
HUIZilN, Huren, alhier, worden
AilMiKSTEED:
Pit t Schiüder- en Glas
werk van ViJP Huizen
met bovenwoningen, waar
van één Winkelhuis, op het
terrein gelegen aan den La
gen Rijndijk, even buiten
de Zijlpoort.
Bos'ek en voorwaarden lipgen ter
inzago in bovengenoemd Cald.
Inlichtingen dageljj!:» op het werk
door d u Bouwondernemer
6614 23 JAN B0TER1IANS.
Opgericht A". 1825. Langebrug 4, LEIDEN.
Op 12 December 1905 zullen wjj to Lelden mot een op ongeveer 14 dagon berokendon tlieore»
tiachen on practiacheu
beginnen. De le3 uren zullen z\Jn: 's voormiddags van 9—12 uren on 's namiddags van 2—4 uran.
Het onderricht zal door een dame, die dezo kunst grondig vorstaat, vorstrokt wordon en geheel kon*
teloor* ztyn.
ZU, die aan dezen Cursus wonschen deel te nomen, wordon beleefd ultgenoodig.i, ons biorvan spoodig
mondeling of sohrlftell'k kennis te geven. 6726 69
LEIDEN, MARE 84.
Zoo spoedig mogelijk gevraagd:
met behulp van eon Moid, zonder
wasch, goedo getuigen, R. K. Gods
dienst. Brieven franco letter B Agent
„Leldsch Dagblad", Lisse. 5723 7
Wlssinanu 3 Cents.
Brandweer 2 Cenls.
Gedeponeerd.
Alleen-verkoop.
Donkersteeg 16.
6506 10
GROOTE ïr.ORTEElUNORaam- en Deurkozijnen,
voor alle doeleinden, zware Binten (eiken en grenen),
groote parlijen ii/ïarmer en Hardsteen, waaronder
prachtige IfegeSs, ISootsteenen, enzenz.
Voorts: Ramen, Deuren, Planken, Trappen, Palen,
Steen en Pannen
ALLES TEGEN CONCEBBEERENDE PKIJZF.X.
AdresJ. I. «UUEilM£UfiB,
1743 40 Anonemer van Sloopwerken*
