PERSOVERZICHT.
Tweede Kamer.
So. 13892.
[n een artikel in„Yragen des T ij d s"
at mr. J. A. van Gilse na, wat het b e-
iud van 'b „christelijk Kabinet"
durende het afgeloopen tijdperk voor
•derland heeft opgeleverd.
De vruchten der sociale politiek van het
perbewind zijn, zegt hij, nihil. Geen en-
•le sociale wet, in de engere beteekenis
woords de „Speelwet" in averecht
richting uitgezonderd heeft het
Staatsblad" bereikt. Er zijn, bovenal in
■t laatste zittingsjaar, bij de Tweede Ka-
wel vele wetsontwerpen ingediend,
aar de vraag is, wat aan net einde van
zittingstijd der Kamer met kerkelijke
rderheid de vruchten zijn der samen-
erking van het parlement en het kabinet,
dan staat het feit onwrikbaar vast, dat
vruchten op het gebied der sociale
etgeving volstrekt ontbreken.
De ware oorzaak hiervan is, meent
ihrijver, eenig en alleen, dat de ernstig;,
asto wil ontbrak om op sociaal wetgevend
ebied hervormend op to treden, welke
dl alleen kan ontspruiten uit het besef der
ringende noodzakelijkheid. En dat besef
loet zijns inziens ontbreken bij een volks-
ertegenwoordiging, op welker samenstel-
ng zonder invloed zijn die elementen der
evolking, welker maatschappelijke en
conomische positie de sociale wetgeving
oodzakelijk maakt.
Niet slechts het behoud heeft hoogtij ge-
ierd, schrijft mr. Yan Gilse verder, zelfs
exclamatie van 25 Februari 1903: „Nie-
nd wil hier reactieis door het Kabi-
t-Kuyper gelogenstraft. De bewijzen
nervan liggen zijns inziens voor het grij-
Allereerst de aanvulling van het straf
wetboek, vooral in den vorm, waarin zij
lienzelfden 25sten' Februari werd inge-
liend. En verder zegt hij
„Is het te ontkennen, dat met de verkla
ring van geen reactie te willen niet
strookt, om, gebruik makend van een her-
:iening van gemeente- en provinciale wet,
jeheel buiten het kader van het ontwerp
wan een aantal openbare ambten en bedie-
lingen de vrouw uitdrukkelijk uit te slui-
Om in dezen tijd den gemeentebestu-
de handen te willen binden bij het ter-
iiand-nemen en behecren van privaatrechte
lijke bedrijven? Om een leeraar, op wiens
ambtsvervulling geen aanmerking is te ma
ten, wegens een onvoorzichtig gebruik zij
ner staatsburgerlijke vrijheid te plaatsen
woor de keuze tusschen zijn eer en zijn
brood; om postbeambten wegens ijverige
behartiging van vakbelangen door woord
daad, maar zonder eenig ambtsverzüim,
met degradatie in den vorm van overplaat-
g te straffen, of om het brievengeheim
schenden tegenover de schepelingen on-
marine? Getuigt misschien niet van den
eaclionuairen geost, die de christelijke
peering bezielt, het voorstel om in strijd
t art. 7 der Grondwet, aan onverant
woordelijke postambtenaren het recht van
preventieve censuur toe te kennen bij de
verzending van drukwerken."
Het kabinet-Kuypcr, zegt de schrijver,
staat in het tceken van het behoud, en
mocht het door de uitspraak der kiezers
yoor een nieuwe zittingperiodo worden ge-
dhaafd dan zal zelfs de veelvermogende
'premier, ook al wilde hij het, zich daaraan
niet kunnen ontworstelen.
In tusschen, bedriegen niet de kentceke-
ncn, welke mr. Yan Gilse meent waar te
'nemen, dan zal met de tegenwoordige Ka
mer ook het kabinet-Kuypcr zijn eindpaal
wel hebben bereikt. Er valt nauwelijks aan
•te twijfelen, zegt hij, of in gelijke getal
sterkte keert de meerderheid der kerkelijke
coalitiz in do nieuwe Kamer niet terug.
:Tot welke grens zij echter afbrokkelen zal,
'is natuurlijk niet vooruit te bepalen; maar
of haar stemmencijfer daalt tot even boven
of even onder do 50, met de meerderheid
«van een paar stemmen is ccn voortzetting
der Kuyper-politiek niet mogelijk.
Het zijn t begane fouten, zegt d schrij
ver, dio de positie van het kabinet zeer
wankel maken.
„Het is niet alleen te wijten," aldus
schrijft mr.Van Gilse, „aan de trage wijze
FEUILLETON.
JLïe Baimeliiig.
Vot)
Maar in het volgend oogenblik bedwong
cijn energie dit gevoel van zwakte. Met
krachtige armen beurde hij het teedere li
chaam omhoog, dat tegen zijn borst leun-
jde, droeg het naar de canapé, die tusschen
1de beiclc ramen stond, en viel naast haar
'op do knieën. Toen had ook Elli haar on
macht overwonnen. Stilzwijgend sloeg zij de
'prinen om Oscars hals, weende stil in zich-
zclven en beantwoordde zijn warme kussen
met een drift, alsof zij zich voor alle smar
ten schadeloos wilde stellen. Plotseling
stond zij op. Met het bewustzijn had ook
do angst haar weder overvallen,
„OscarOm 's Hemels wilGij hebt het
gewaagd hierheen te komen. Gij rekendet
Cr op, niet herkend te worden."
De pijnlijkste ontroering verstikte haar
stem. Haar handen, we zij op zijn hoofd leg-
de, werden koud; ha; r cloor tranen verdon
kerde blikken ontdekten in zijn door ver
driet vermagerd gezicht genoeg, dat haar
'Vrees scheon te bevestigen. Maar neen, daar
Vertoonde zich een zonnig lachje op zijn ge
laat,
..Stel u gerust, mijn sohat, alles is in or-
dc," fluisterde hij haar too en trok haar op
nieuw tegen zijn borst: „Ik ben vrij!"
Nog begreep Elli volstrekt niet de ware
beteekenis van dit woord. Het duurde lang
T°rC*k t ^te.rs na honderden slechte half ver-
1 aaibare zinnen en afgebroken opmerkin
gen tot een geregeld verhaal van alles, wat
van werken van ons parlement welke
verontschuldiging „D e Standaard"
en haar nabauwers in de kleine anti-revo-
lutionnaire pers niet moede worden aan
to voeren dat gedurende het afgeloopen
viertal jaren in het „Staatsblad'
waarlijk niet op het gebied der sociale
wetgeving alleen, zoo weinig nieuwe wette-
lijke regelingen zijn afgekondigd. De schuld
ligt ook en voor een niet onbelangrijk deel
bij de Kegeering, die in het eerste tweetal
jaren velerlei tegelijk tor hand nam met
het gevolg, dat in l et voorjaar van 1903
na dj vaststelling der stakingswetten er
voor openbare behandeling niets van eeni-
ge beteekenis gererd was, terwijl in de
laatste twee jaren de tijd besteed werd aan
de Drankwet en de twee Onderwijswetten.
De herziening der Drankwet was noodig,
omdat zij vóór een bepaalden termijn was
voorgeschreven, en, liet men dien voorbij
gaan, een toestand van schromelijke ver
warring zou zij-n ontstaan. Maar vergelijkt
men het verkregen resultaat met den oor-
6pronk.elijken opzet van het ontwerp, dan
kan niet worden betwist, dat ook hierbij
onnoodige drukte en omslag veel kostbaren
tijd hebben doen verloren gaan. En de
beide Onderwijswetten? Waren zo nu wer
kelijk wel zóó urgent, dat daarvoor alle
andere belangen moesten wijken, ook die
van hen, van wie reeds meer dan tien
jaron geleden dr. Kuyper zoo roerend ver-
zekorde: zij kunnen niet wachten, geen dag
en geen nacht? Urgent voor de partijen
dor meerderheid, ja, dat is wel voldoende
aan het licht geliomen, maar ook urgent
niet uitsluitend voor het „christelijk volks
deel," dooh ook voor hot geheel der Ne-
derlandsche „volksgenooten?" Wetten door
te drijven, zoo onbetwistbaar partijdig,
dat zelfs niet éénc stem der oppositie
daarvoor te winnen is onder alle om
standigheden en onder allo regeeringen ia
dit een fout, welke zich onvermijdelijk wre
ken moet.
In het regecrlng8belcid heeft dr. Kuyper
bovenal twee grooto fouten begaan, waar
van onvermijdelijk bij do stembus do weer
slag merkbaar zal wezen. Ik bedoel de jam
merlijke tragi-oomedie dor zoogenaamde
„Buitenhofcrhis" en de vermaarde Ovor-
ijsclsche kwestie. In deze twee zakon, die
eqn bedenkeldjketi omvang en beteekenis
gekregen hebben, beide door do schuld van
dij. Kuyper alleen, ia op de duidelijkste
wijze aan het licht gekomen, dat oprecht
heid niet kan worden gerangschikt onder
de eerste deugden van den permanenten
voorzitter van hot christelijke kabinet.
Door de voortgezette onthullingen van den
vriend van mr. Melvil van Lynden in
„Het Vaderland" verschijnen do op
helderingen van dr. Kuyper, bij de behan
deling der interpellatie-Van Kol gegeven,
in oen meer dan dubbelzinnig licht, en de
bochten, waa. in de premier zich heeft ge
wrongen om het. in overeenstemming mot
den eerbied voor de kroon te heeten, als
aan do Koningin een besluit ter teekening
wordt voorgelegd, waarbij bepaald werd,
dat iets niet geschieden zou op een reeds
ocdert weken verstreken dag, kunnen niets
anders dan afkeer gewekt hebben in veler
gemoed voor een eersten staatsdienaar, die
zich nog wel christen noemt boven anderen.
Ook de christelijke zelfverheffing, welke
in de oogen der groote massa tot heidenen
stempelt allen, die in de politiek hem dur
ven weerstaan, heeft vele eerlijke gemoe
deren ontstemd. Do antithese der christe
lijke cn der moderno wereldbeschouwing,
overgebracht op het staatkundig terreinen
daar als schoidingslijn aangenomen tus
schen dc verdedigers en de bestrijders van
het kabinet-Kuyper, heeft velen de oogen
geopend voor hot gevaar van een feilen
goosdienststrijd cn dr. Kuypers prestige
c.a govoeligen knak gegeven."
Verder kan het nauwelijks andere, zegt
de schrijver, of hot heeft bij vele bewon
deraars groote tclcurstellling gewekt, dat
een politiek leider en organisator van zóó
gioote bekwaamheid en zóó veelzijdige
kennis als dr. Kuyper op het gebied van
de techniek der wetgeving van zulk een
onbeholpenheid heeft blijk gegeven als bo
venal bij de behandeling der Drankwet en
der Onderwijzers-pensioenwetten aan het
licht getreden is. Ook kan het financieelo
beleid van het christelijk kabinet, zijns in
ziens, onder de kiezers der kerkelijke
partijen moeilijk anders dan teleurstelling
hebben gebaard. En voorts stipt hij nog
aan de schrikbarende verhooging der oor
logskosten, waarvan men, zegt mr. Van
Gilse, meer dan genoeg begint to krijgeD,
niet het minst onder de katholieko bon-1-
genooteo.
In eon asterisk „Technisch onbe-
h o 1 p e n* zegt „De Standaard":
Mr. Van Gilse heeft nog eens het versle
ten praatje opgerakeld, dat dit Kabinet
zich zou geblameerd hebben door t e o h u i-
sche onbeholpenheid in de wet
geving.
Tweeërlei kan hieronder worden ver
staan, öf dat de wetsontwerpen technisch
niet deugen, óf dat een Minister bij zijn
verdediging met de techniek in de war
raakt.
Het eerste verwijt nu is op zichzelf onge
rijmd, om dc eenvoudige reden, dat de tech
niek der wet bijna geheel voor rekening
komt van diezelfde Departements-amblena-
ren, die vroegere ministers gediend hebben.
En wat de verdediging betreft, is noch bij
de Drankwet noch bij de Pensioenwetten,
beide van uiterst ingowikkelden aard, de
discussie, gelijk vroeger wel voorkwam, ook
maar een oogenblik spaak geloopcn. Van de
pensioenwetten betuigde zelfs de oud-hoog-
leeraar Van Geer, dat de verdediging van
groote kennis van zaken getuigde. Ook bij
de eveneens niet gemakkelijke Provinciale
wet liep do discussie geen oogenblik vast.
Maar wat bovenal opmerkelijk is, in de
Hooger-Oo^erwijs-wet is door de Kamer
zoo goed als geen enkele technische wijzi
ging gebracht. De Pensioenwetten zijn er,
wat de techniek aangaat geheel onveran
derd doorgegaan. De Lager-Onderwijs.
novelle is technisch op niet één punt ver
anderd. En de Provinciale wet is zoo goed
als precies gebleven wat ze was.
Wel onbeholpen, wat het technisoho aan
gaat waren daarentegen véle uit de Kamer
ingediende amendementen. Denk maar aan
de amendementen van de hoeren Roodhuij-
zen, Kotelaar en Smeengo„
En wat nog sterker in het oog liep,
technisch onhoudbaar zelfs waren de amen
dementen van de heeren Treub, Van Kaalte
en Drucker op do Provinciale wet. Zóó
onbeholpen zelfs, dat heel do pers van hun
geestverwanten ze als „ondoordacht" terug
wees en den Minister in het gelijk stelde.
Toch begrijpt men wel, wat achter dit.
alles zit.
Spreken kon minister Kuyper wel, en
voor algvjmeene beraadslagingen was luj
geknipt; maar als het op verdediging van
wetten aankwam, dan zou men hem vin
den, want van wetgeving wist hij niets af.
Dat spelletje is dan ook beproefd, maar
ook dit spelletje is falikant uitgekomen
Zelfs de Drankwet is geen oogenblik
technisch in dc war geraakt en in alle ove
rige wetten van aanbelang is zoo goed als
niets gewijzigd.
Onder het hoofd„Schoolwet en
S tomb us" zegt „Do Nederlander":
Wanneer 4° lagor-onderwijswet inder
daad d o inzet bij do aanstaande stembus
ware, ware een besliste overwinning van
rechts verzekerd schreven wij onlangs.
Do „Arnhemaohe Oourant"
vraagt ons, waarom dan ook wij niet aan -
dringen op verdaging der bekrachtiging
tot na do stembus. Dit {zou immers, naar
onze cig.a zienswijze, de rechterzijde in
den strijd versterken.
Ons antwoord is: Omdat wij een derge
lijke wijze van doen innr reele politiek zou
den achten.
Er is maanden geleden in de pers ver
teld, dat het Ministerie de behandeling
der lager-ondenvijs-wet opaettelijk tot na
de verkiezingen wilde versohuiven (en het
ontwerp daarom ook laat had ingediend),
ten einde bij de stembus nogmaals dit
lokaas aan het volk te kunnen voorhouden
en de schoolkwestie opnieuw voor haar
zegekar te kunnen spannen. Op dio wijze
offerde zij zaken, die haar zelf in het
belang des voLks schenen, op aan de po
litiek. De-zo bewering behoorde tot die
er met hem gebeurd was, kon overgaan.
Maar ook toen waren er nog vele stoornis
sen van den kant van Elli, die onder den
indruk van datgene wat zij vernam, van de
eene ontroering in de andere verviel.
De gevangenneming van Oscar 1 Koloff en
de vorstin MurawinDe verbanning naar
SiberiëDe aan het wonderbare grenzende
ontvluchting! Weder die Olga Petrowna I
Dan Koloffs bekentenis en nu zelfs die van
Nathalie Beljusoheffl Zijn zuster de moor
denares van Ludeskoy I Dat alles zou wel in
staat geweest zijn, ook het helderste vor
stand aan het wankelen te orengen. Toen
kwamen de jongste gebeurtenissen, de
voorvallen van dezen morgen, aan de orde.
Nathalie had haar bekentenissen voor den
notaris Nikolitsch nog eens willen herhalen
Olfers was alleen daarbij tegenwoordig ge
weest, om zich voor den vertegenwoordiger
der wet als deh tot nu toe doodgewaande te
doen erkennen. Koloff was intusschen naar
het hotel teruggekeerd. Olfers had gezorgd
dat deze geheel buiten het spel bleef en Na
thalie had het den broeder niet kunnen wei
geren Grogor Dimitrijewitscli te sparen, zoo
dat de onbekende medeplichtige van Iwan
als sedert lang verdwenen in het verhaal
nauwelijks genoemd werd.
Toen nu Olfers dcrodmoe in het „Hotel
de France" kwam, vloog Koloff hem reeds
met dc tijding tegemoet, dat dr. Clovcry
was gekomen. De Londensche advocaat was
met den eersten trein aangekomen, met
twee gewichtige documenten. Koloff viel
zijn vriend lachend en weenend om den
hals en noemde zich de gelukkigste van al
le stervelingen. Olfers kon meer uit zijn
gebaren dan uit zijn onsamenhangede
woorden gewaarworden, dat Olga Petrowna
groep uitlatingen, die, zoo ze van zekeren
antir. propagandist komen, „leugens"
worden genoemd, maar die in andere go-
vallen als vergissingen plegen te worden
aangeduid.
Zou er nu eohter niet terecht scha
van worden gesproken, wanneer het kabi
net thans, na de aanneming van do wet,
op het motief van een betere
kans bij do stembus, deze volrijpc
vrucht als lokaas aan den boom liet ben
gelen; wanneer zij H. M. adviseerde nog
niet te toeken en, omdat vroegere stembus
vota geleerd hebben, clat do meerderheid
van het volk in do schoolkwestie aanhaar
zijde staat, on omdat <zij zonder die
schoolkwestie de meerderheid meent te
kunnen verliezen? Mag een Begeering op
zettelijk een afgedano kwestie aanhangig
houden ten einde hieruit politieke munt
te slaan? i^Lag zij dit doen, terwijl zij
daarmede aan andere kwesties den pas
en den wasdom afsnijdt
Men bedenke wel, dat de „A r n he m-
sche Courant" ons in overweging
'geeft, op dit motief voor aanhouding
der zaak te pleiten.
Wij meenen, dat dit in die mate ergerlijk
izou wezen, dat het misschien zelfs zijn
doel zou missen. De kiezers, dio men er
mee dacht te winnen, zouden waarschijnlijk
voor een groot deel zeggen: als gij do on
derwij s-kwestie slechts als instrumon-
tum rogni gebruikt, dan achten wij,
hoewel ten aanzien van die kwestie op het
zelfde standpunt a-la gij, haar in uw han
den niet veilig. Voor zulk loos politiek spel
staat zij ods to hoog. Wij dachten, dat
de bevordering der gewetensvrijheid u
ernst was; nu zien, dat ze u slechte een
pakkende stembuslous en een voertuig tot
electorale triomfen is. Wij bedanken daar
voor.
Aldus zou men niet zondor grond spre
ken. En daarom zou bij zulk een laakbare
wijze van doen zelfa het dool allicht wor
den gemist. De lager-onderwijs-web als in
zet van een stembusstrijd is een machtig
cement en e n bezielende prikkel voor
riohts. Maar «ij moet den door den loop
der omstandigheden t»ob inzeil geworden
zijn. H .ar cohter, tegen de omstandighe
den in, willekourig en onnatuurlijk tot
inzet to maken, ten einde dat voor
deel van comont en prikkel to verkrijgen,
ware politiek van zulk inferieur allooi,
dat zo al heel liebt zelfs het omgekeerde
izou uitwerken.
In „Do Hervorming" wordt ge
zegd:
Op den Frioschen Katholieken
Landdag heeft de heer Kolkman het
woord gevoerd. Hij was daar onder de zij
nen en bohoefde zich niet al te zeer to sto
ren aan de Calvinistische broeders. Hij
heoft daar verklaard, dat de bestaan
de Christelijke ooalitie eigenlijk
het werk van Schaepman was, die ja
ren en jaren lang zijn best heeft gedaan
om haar in 't loven to roepen.
Dr. Kuyper zou dus teu slotte zijn te
rechtgekomen daar, waar dr. Sohaepman
hem heen dreef.
't Is mogelijk.
Maar ook in '9-1 stonden Sohaepman en
Kuyper aan één kant, aan den kant der
democratie, zooals die toen belichaamd
was in de leuze: vóór Tak. En toen al
thans bleek bjj dr. S. niets van een sturen
naar den toestand van thans, evenmin als
van een gestuurd worden door dr. K. in do
richting van heden.
Hoe dit zij, uit zulk een woord van mr.
Kolkman blijkt intussohon, wat hooge
borst de heeren zetten, wetende, dat zij
eigenlijk in de coalitie heer en meester
zijn.
In de „K ei<kölij k o Oourant",
Weekblad voor de Nederlandsche Hervorm
de Kerk, lezen wij het volgende:
Onder hot opschrift: „Do Hervorm
de Kerk bedreigd" vindon we in
„D e Standaard" een stukje, waarvan
wij het volgende overnemen:
„Ih do „Kerkelijke Courant"
wees de heer N. J. Helders er op, dat in
Noord-Brabant enkele kleinere noodlijden-
hem alles vergaf en hem naar Londen ont
bood.
„Ik mag niet oordeelen", had zij ge
schreven; „de weduwnaam, dien ik draag,
ik door een misdaad gesohandvlekt, die
zwaarder weegt dan uw toenmalige afdwa
ling, die gij eerlijk geboet hebt."
Olfers ontving hierop uit de handen van
dr. Clovery het door de Engelsche regee
ring uitgevaardigde document, dat hem de
wettelijke bescherming verzekerde van
zijn uitvinding en van zijn op te richten
Londensche maatschappij van hoogovens
onder de firma van O. K. Olfers en Co.
„En neem ook mijn gelukwenschon aan",
had de advocaat hem ten slotte toegevoegd.
„Uw hoogoven is door een door de Koning
in aangestelde oommissie van des
kundigen voor een technische uitvin
ding van groote verdienste verklaard ge
worden, die een sohitterende toekomst zal
hebben."
Voor Elli was alles, wat Oscar haar van
zijn plannen vertelde, als een droom. Oscar,
haar Oscar, het hoofd van een gevestigde
firma in Londen .waarheen zij hem als zijn
vrouw volgen zou?
„En vadc-r?" viel haar in. Zij sprong op,
beschaamd, dat zaj door haar eigen geluk,
door het wederzien van den geliefde harer
jeugd en door dienB verklaringen haar va
der en de zorg om zijn onverklaarbaar uit
blijven vergeten kon.
„Maar, lieve meid, merkt gij dan nog
nietslaohte Oscar haar toe. „Papa weet
immers alles 1 Het hotel, waar hh heden
geroepen werd, was het mijne. Hij weet
reeds alles; hij heeft er in toegestemd, dat
ik vooruit liep naar u toe, terwijl hij reeds
stappen doet om zich voorgoed van hier
do protestantsche gemeenten van het Rijk
een toelage van 60 tot /(.O plegen te ont
vangen en dat bijv te St-Michiels-Gestel
deze bijdrage over 190i nog niet is uitbe
taald.
In het „Utree hts ch Dagblad"
wordt door ccn inzender hioruit do conclu
Bie getrokken, dat dit wel eens het begin
kon zijn van een ministerieele tactiek om
do Ned.-Herv. Kerk te benadeelen. En
daarom roopt hij de kiczens op, om toch
vooral bij do stombus tegen dit gevaar te
ijveren.
Wat is hiervan nu aan?
Vooreerst bevat de „K o r k o 1 ij k e
C o ur a n t" zelve reeds het commimi-
q u dat er zekerheid bestaat-, dab over
190f alle bijdragen aan deze kerken, even
als vroeger, zullen worden uitbetaald.
Maar in de tweede plaats had do vertra
ging een zeer deugdelijke oorzaak.
Het was namelijk gebleken, dat uit do
vcor deze bijdragen bestemde som in meor
dan één geval niet do waarlijk noodlijdon-
do gemeente geholpen werd, maar dat deze
er van verstoken bleef, terwijl een andcro
gemeente, die het niet noodig had, het
kreeg.
Dit nu heeft tot ccn nader onderzoek ge
leid, om, op grond van juiste gegevens te
bepalen, hoe de som verdeeld moest, om
te zorgen, dat wie het 't meest noodig
had, geholpen werd.
Er is alzoo geen kwestie van, ook maar
één cent minder te betalen; maar alleen
om het zóó te verdeden, als het meest
doel kan treffen."
Het person co 1 dor Landsdruk
kerij.
Een wetsontwerp is ingediend, waarbij
maatregelen worden voorgesteld om do po
sitie van het goheelo personeel der lands
drukkerij gelijksoortig te maken.
Thans zijn namelijk alleou dc werklieden
en bedienden, die nil 30 Mei 1903 worden
benoemd van een vaste aanstelling voor
zien, terwijl de vroeger gestelden rlcchts
tijdelijk zijn aangenomen.
Dc Regeering wcnscht nu den onderen
werklieden ook een vaste aanstelling tc ge
ven en hun alzoo aanspraak op pensioen
te verschaffen.
Zij stelt daarom voor hot bestaando Zie
ken- en ondersteuningsfonds op te heffen,
de baten in de schatkist te storten en do
verplichtingen, welke thans op dat fonds
tegenover vroegere leden rusten, over to
noraon.
Het wetsontwerp behelst dan ook in do
eerste plaats dc noodige voorzieningen om
trent de opheffing van het zieken- cn on
dersteuningsfonds. De over to nemen ver
plichtingen bestaan in eon wekelijks» e
uitkccring tot een maximum van ƒ8 aan hen,
die door hoogen ouderdom of door gebre
ken verplicht waren hun werkzaamheden te
staken. Op 1 Januari 1905 was uit dozen
hoofde een bedrag van plus minus 10,<1*3
's joars verschuldigd, een obligo intusschen
dat snel afneomt.
Een algemecne vergadering van de togen
woordigo loden van hot zieken- en onder
steuningsfonds verklaarde zich met dc nu
voorgestoldo regeling eenparig ingenomen.
De voor pensioen geldige vroegere dienst
tijd zal voor de verschillende belanghebben
den worden vastgesteld en hun zal met in
gang van den dag, waarop do voorgestelde
wet in werking treedt, een vaste aanstel
ling worden verleend. Voorts zal hun uit do
begrooting der Landsdrukkerij een toela
ge worden verleend, ter vergoeding voor
hetgeon als bijdrage voor eigen pensioen
op hun bezoldiging wordt ingehouden.
Voorgesteld wordt de nieuwe regeling in
werking t© doen treden op 1 Juli 1905.
Hel oplrerien der llaarlemsclie poltiie.
los te maken."
„Hij gaat natuurlijk met ons mede 1 ju
belde Elli.
„Dat spreekt vanzelf. Hij moet immers
de leiding der kantoorzaken op zich nemen,
daar ik mij geheel en al aan het technische
bedrijf wijden moet."
In den namiddag kwam in do woning
der weduwe Beljuscheff in de Rostdest-
wensky-voorstad de commissie van het go-
reoht om naar aanleiding der verklaringen
van den notaris Nikolitsch de bekentenis
dier vrouw te hooren. Men had er zich
reeds op voorbereid, een zieke to vinden,
die naar bot misdadigershospitaal moest
overgebracht worden. Doch de arts der po-
lf/bije constateerde eejn yergiftiming 'dooT.
morphine. Wel was de dosis morphine, die
een gezond lichaam zou ondermijnd heb
ben, niet toereikend geweest do daaraan
gewende zieke oogonblikkelijk te dooden,
maar zij kwam niet wedor tot bewustzijn.
Twee dagen later overleed zij in het zieken
huis.
Olfers vertoefde met zijn lieve kleine
vrouw reeds lang te Londen, toen hem het
bericht van het St.-Pctersburgcr bestuur
bereikt©, dat hij als de eenige bloedver
want yan Nathalie Paulowna de erfge
naam van haar aanzienlijke nalatensohap
was. Maar hij aarzelde geen oogenblik van
dit door woeker verkregen vermogen af te
zien. Hij droeg dr. Clovery en den curator
der nalatenschap, den notaris Nikolitsch te
St.-Petersburg op, een inrichting te stich
ten, die eensdeels aan onbemiddelde stu
denten en in nood geraakte kleine beamb
ten en kantoorbedienden ten goede zou
komen .en anderdeels aan hulpelooze wedu
wen tot ondersteuning zou dienen.
Aan den Minister van Binnenlandsche
Zaken is het volgend schrijven verzonden
door het bestuur dor Sociaal-democrati
sche Arbeiderspartij te Haarlem.
Door de verceniging was tegen den SOstcn
Mei een huishoudelijke bijeenkomst be
legd, toegankelijk voor leden en enkele
personen, naartoe speciaal uitgenoodigd.
In den loop van den uag, waarop
's avonds onze bijeenkomst zou plaats heb
ben, vervoegde zich bij den kastelein van
het gebouw, Smedestraat 43, een inspec
teur van politic. Deze vraagt aan den per
soon, die tijdelijk den kastelein vervangt,
of dc vergadering openbaar zal zijn. Toen
hem medegedeeld werd, dat dc vergade
ring huishoudelijk zou zijn, vroeg hij de
zaal, waarin de vergadering zou worden
gehouden, te mogen zien. Dat werd hem
vergund. Daarop zei de inspecteur, dat tot
de bedoelde vergadering niet rnccr dan
tachtig personen mochten worden toegela
ten.
Daar noch de wet noch plaatselijke ver
ordening der politic opdraagt ccnigcrlcf
toezicht op huishoudelijko vergaderingen,
speciaal wat betreft het aantal bezoekers,
constateorcn adressanten ccn ongerechtigd,
eigonmachtig optreden der politie.
'b Avonds tegen het uur der vergadering
werd een agent van politie geposteerd voor
het gebouw waar de huishoudelijke verga
dering zou plaats hebben. Een inspecteur
van politie was ook in de nabijheid. Do
agent van politie hield ieder persoon, die
in dat gebouw wilde binnengaan aan, vroeg
hem waar hij heenging cn was het antwoord,
dat men de vergadering wilde bezoeken,
dan werd geëischt dat m^n een uitnoodi-
gingskaart zou vcrtooncn.
Dit geval staat niet op zich zelf. Itccd»
meermalen belemmerde de politie op déB-
gelijke wijze huishoudelijke bijeenkomsten.
Adressanten roepen 's Ministers tusschen-
komst in.
