Drinkerskiodereo voor de Reehtbank.
Een dure Advertentie.
kennis, en de wetenschap van 'den dokter in
allerlei lofspreuken te vieren. Eindelijk
wierp de lijder zich op den grond en smeek
te met opgeheven handen om hulp. Daarop
scheen Tschao gewacht te hebben. Hij ging
naar hem too en trakteerde hem op een
aantal schoppen.
„Sta op", zeide hij daarna; „nu bon je
genezen; wilt go Later weer onmiddellijk
genezen zijn, zoek C.c. i eerst je heil niet bij
hofknoeiers."
Nauwelijks was de zieke van zijn angst
bekomen, of de pijnen waren terzelfder tijd
verdwenen. Alleen op do plaatsen, waar de
.vertoornde dokter met zijn voeten een beetje
onzacht was aangeland, voelde hij nog eeni-
ge dagen pijn.
Het zou ons te ver voeren tot in bijzon
derheden de geneesmethode van dokter
Tschao in het licht to stellen.
Voor iedere soort ziekte heeft hij een
bijzondere knuppeling. Zijn hoofdbeginsel
.is: Pijn moet met pijn verdreven worden.
Heeft iemand "ergens pijn, zoo moet op een
andere plaats pijn worden opgewekt. De
natuur van bet geneesmiddel wijst reeds op
deze wet. Immers, elk krachtig werkend
medicijn is bitter of heeft minstens een on-
aangenamen smaak. De natuur, vooral de
huid, moet voortdurend tot nieuwe werk
zaamheid worden opgewekt. Dat kan men
verkrijgen door hitte en koude, door wrij
ven, knijpen en stekcD. Het eerste en meest
succesvolle middel is evenwel slaan.
Heeft men met inwendige ziekten te
doen, zoo brengen de zenuwen de prikke
ling van de huid daaiheen over en zetten
de inwendige organen tot vernieuwde werk
zaamheid aa_. Knijpen, wrijven en steken
wordt bij deze geneeswijze wel toegepast,
maar hechts in zeer ondergeschikte mate.
Voor zieken, die deze kuur te sterk vin
den en zich in geen geval willen laten slaan
of steken, bezit dT. Tschao bijzondere mid
deltjes. Hij heeft een geheime kamer,
waarin ze één of meer nachten moeten door
brengen, naar gelang hun kwaal min of
meer ernstig is. Tu de kamer wemelt het
Van bruine, zespootige ventjes, die zich met
een ware woede op den nieuwen gast wer
pen. Ze krijgen zij a huid' zóó geducht te
pakken, dat de zieke gewoonlijk aan één
nacht genoeg heeft en gaarne bereid is de
nog achtergebleven ziekte-restantjes even
tueel met stokslagen te laten uitdrijven.
Behalve de vlooikamer komt er nog een lui
zenzakje bij te pas. Wie dit één nacht heeft
aangehad, is den volgenden morgen gewoon
lijk genezen. Dit middel is bijzonder geschikt
voor kinderen, die aan pokken lijden, welko
niet tijdig willen uitbreken. De beten
der insecten brengen het gift naar de op
perhuid, zoodat de ziekte geen gevaar meer
oplevert.
Nu moet men ovenwei niet gaan denken,
dat deze knuppelmethode een nieuwigheid
ia en sinjeur Toobao een wonderlijk „pien-
dere" vent is of als een soort wonderdokter
moet beschouwd. „Terug naar de natuur
is zijn grondregel. Hoe deze terugkeer nu
juist in de toepassing van zulke vijandige
middelen moet bestaan, daarover zwijgt de
leukerd. De schoenzolen golden bij de Chi-
neezen uit Olims tijd reeds als gezond-
heidskweeker en men genas er zoowel men-
echen als dieren mee. Dezen zomer was on
der het rundvee liet mond- en klauwzeer
uitgebroken. De boegen noemden het de
ossen malaria. Inderdaad, de aangetaste
dieren vertoonden verschijnselen zooals
koortslijders te zien gevenmoe in de poo-
ten, een gevoel van koude, uitslag aan de
mondhoeken en op de tong. Om die kwaal
to bestrijden, strooit men den dieren heeto
asch op den rug. Daarna begint men met
oude schoenzolen er geducht op los te slaan.
Aanvankelijk verzet zich het vee. Heeft het
echter reeds een goede rammeling te pak
ken, dan schijnt het dc weldadige werking
der heil kuur gewaar te worden en houdt
het zich zeer si.J. Wat de hoofdzaak is: alle
dieren, aldus behandeld, zijn na eenige da
gen weer volmaakt gezond.
Overigens is deze practijk niets buitenge
woons.
We kennen toch ook onze bloedzuigers.
Wie onzer weet v -\ massage?
Met kleine roedjes zich geeselen, om do
werkzaamheid 'der huid te verhoogen, doen
heden ten dage de Philiponen, een Russi
sche volksstam.
Zij stonden klein en rngsbig daar in de
strenge zaal
En hakkelden met tranenstem
hun innig droef verhaal.
't Was een verhaal van kommer, van hon
ger en gebrek,
Dio groeven i hun oudsch gezicht
den diepen lijdenstrek.
Het dertienjarig raekre, zoo bleekjes en
zoo min,
Nam in het arme-menschen-nest
do plaats der moeder in.
En toen hun moeder dood was, toen wae
hun hulpe heen,
De vader was een dronkaard,
dacht aan de flesoh alleen.
Want wat op de jenever er voor hen over
schoot,
Dat wa3 somtijds geen roode duit,
geen enkele kruimel brood.
Eens pijnde weer de honger, de kleinsten
schreiden 't uit,
Toen slopen d'cudste twee op straat
en loerden er op buit.
De arme vogels :.agen een broodkar, onbe
heerd,
Zij gristen gretig naar -et voer, vi
zoo lang door hen ontbeerd.
Zoo was de eerst: schrede op 't dievenpad
gezet:
Ook wie alleen uit honger steelt,
vergrijpt zich aan de wet.
Toen een agent hen opzocht in 't armelijk
verblijf,
Toen vond liij daar 'de kdüid'ren roet
geen kleeren haast aan 't lijf.
Toen vond ij daar de kleinen met kaakjes
smal en gTauw,
In 't krot, waar stoel noch tafel was,
noch vuur bij bitt'xe kou
Zij stonden klein en angstig daar in de
strenge zaal
En hakkelden met tranenstem
hun innig droef verbaaL
Op den voorsten omslag der twaalf af
leveringen van het Engelsche maandschrift
„The Strand Magazine" verscheen een ad
vertentie, welke niet meer dan een vierkan
ten duim oppervlakte beslaat en slechts twee
korte woorden bevat. Deze twee woorden
bestaan uit negen letters, die in een paar
seconden kunnen gezet worden, en zij zullen
elk maand onder de aandacht van het pu
bliek worden gebracht. Voor deze adverten
tie is 1000 pond betaald, hetwelk ruim 111
pond 1332) per letter uitmaakt.
Deze aankondiging slaat tot heden het re
cord. Een geval, dat cr eenigszins op geleek,
was toen een jaar of wat geleden de heeren
Pears een groote som boden voor het recht,
om op den achterkant der belasting-biljetten
te mogen adverteeren.
Het plan is niet doorgegaan, hoewel het',
naar men beweert, bij do hoogc regeering
in ernstige overweging is genomenmaar de
heeren Pears maakten een uitstekende re
clame met hun aanbieding.
Een der medewerkers van „Tit-Bits", die
iets meer over de zaak wenschte te weten
dan het bovenaangehaalde, bracht cenigen
tijd daarna een bezoek aan den heer Hall,
den fabrikant van „Hali's Coca Wine", en
had een belangwekkend onderhoud met
hem. Het is de heer Hall, die 1000 pond
heeft betaald voor een vierkanten duim op
den omslag van „The Strand Magaziner",
en de twee woorden, waarin hij een onbe
perkt vertrouwen stelt, zijn: Hall's Wine.
„O, ja, dat geld zal ik zeker terugkrijgen",
gaf de heer Hall ten antwoord op een
vraag daarnaar, hoewel het misschien een
tijdlang duren zal. Op dit oogenblik begin'
ik eigenlijk eerst het kapitaal terug te ont
vangen, hetwelk ik zes jaren geleden aan
adverteeren besteed heb, toen ik den wijn
begon te verkoopen. Ik herinner mij mijn
eerste annonce nog zeer goed, zij kostte ons
150 pond 1800). Het gevolg was de verkoop
van zeven flesschen van onzen wijn k 3 S.
1 d. per stuk. Dat bewijst hoe noodzakelijk
het is met adverteeren voort te gaan. Se
dert dien tijd hebben wij er aanzienlijke
sommen aan besteed en tegenwoordig geven
wij ongeveer 10,000 pond (120,000 gld.) per
jaar aan advertentie-kosten..
De uitslag is dan ook verrassend. In 1893
verzonden wij 15,000 flesschen, in 1894 be-',
droeg 't getal 44,000; het volgende jaar was 't,
aangegroeid tot 116,040 en het vorige jaar
beliep onze geheele verkoop ten naaste bij
250,000 flesschen, terwijl die hoeveelheid dit
jaar reeds is overschreden. Alles met elkan
der genomen kost het ons een pond (f 12)
om de eerste flesch wijn aan een nieuwen
klaüt te verkoopen. Hierin nu bestaat de 1
kunst van adverteeren. Een man van zaken
kan steeds voortgaan met een pond uit te
geven om 3 S. 6 d. terug te ontvangen. Hij
moet het zóó weten aan te leggen, dat de
mcnschen over hem spreken.
Dat tracht ik juist te doen. Waarom zijt
gij hier gekomen? Omdat mijn annonce een
nieuwtje is. Daar hebt gij het nu juist. In
onze dagen, nu er zooveel geadverteerd
wordt, zijn het alleen de in het oog vallende
aankondigingen, welke-do aandacht trekken.
Zij, worden besproken en slechts als het En
gelsche publiek voortgaat met over „Hali's
Wine" te praten, krijg ik mijn geld terug."
Lenfte-refjenboog.
Boven ver-geheven boomen,
Nog in onvervulde droomen,
Welft een wijde regenboog
Zich voor 't blij-verrukte oog.
Boven fijne berkeQtoppen,
Flonk'rend van juweel en droppen,
Valt de rijke kleuren glans
Schijnend neder van den trans.
01 dat heerlijk schoonheidswonder
Van het zonlicht; de verkonder
Van een milde vruchtbaarheid,
Aan den zomer voorbereid l
Bont-gekleurde hemelvore,
Die, uit zon en damp geboren,
Sedert menschenheugenis
Beelt'nis van belofte isl
Het Paaschei van den Paus*
Elk jaar, met Paschen, wordt aan het
Vaticaan een pakje besteld, dat een zeld
zaam en kostbaar Paaschei bevat. Dit jaar
bestond de schaal van het ongeveer 20 cen
timeter lange ei uit vier stukken ivoor, van
binnen bekleed met blauw satijn. Het eigeel
werd voorgesteld door een doosje van goud,
'dat een zeldzamen robijn bevatte, omgeven
door diamanten. Do waarde van dit ge
schenk liep ver in de duizenden.
De gever dit is het eigenaardige is
nooit bekend; elk jaar is de afzender
iemand anders dan het vorige jaar. In 1896
kwam het pauselijk Paaeohei uit Berlijn, in
1399 uit Leipzig, in 1901 uit Düsseldorf, in
1902 uit Boekarest, in 1903 uit Weenen, het
vorige jaar uit Milaan.
Naar men wil is het geschenk: dat voor
den. Paus persoonlijk, niet voor de schat
kamer van het Vaticaan is bestemd tel
kens afkomstig van een regeer end vorst,
wiens positie hem niet zou veroorloven, het
openlijk aan te bieden.
