Schoolkindervooding!
Stoomtram IMiLM-LEWM.
LËIDSCH DAGBLAD, DONDERDAG 27 APRIL. TWEEDE BLAD.
BUBR1EK VOOR DE JEUGD.
WBEUGDLilAOEri.
EEN GEVAARLIJK BAANTJE.
T>© gedresseerde Hond.
Een ware geschiedenis uit het
leven van Napoleon L
Vervolg Advertentiên.
Metseiaar
Denkt om
iLÜNGEN
Wed. J. STEENBADER Zn.,
Jagdrad,
Waffea- and Fahrradfabrik
Leiden- Voorschoten—
i Veur(Leidschendam)-
Voorburg - 's-Graven-
Retourbiljetten alléén geldig op den dag van afgifte:
Wegens de ongekend lage prijzen is het
vervoer van 3E5e»tel- en Vrachtgoe
deren per Stoomtram het voordeeligst.
Goederen worden vervoerd naar Oegstgeest,
.assenheim, Lisse, Hiliegom, Bennebroek, Heem
stede en Haarlem om 7 u. 22 en 11 u. 15 V.M..
en 3 u. 10 en 7 u. 04 N.M. Amsterd. tijd.
Inlichtingen worden verstrekt aan het be
telkantoor Clarasteeg No. 2 nabij de Mare.
No. 13S58
Anno 1905.
Wij ajn nu in liet volle genot der
Paaschvacantie, de prettigste van het hee-
le jaar, omdat zij ons toeschijnt als het
afscheid aan den winter. Alles begint weer
te groenen en te bioeien om ons heen. Wij
hadden geen tijd daar acht op to slaan
gedurende de laatste drukke woken van on
zen schooltijd; maar nu halen wij er ons
hart aan op, nu ondernemen wij lange
zwerftochten door velden e»n bossclien en
plukken wij do eeuste lentebloemen des
velds, om er alle vazen in huis mee te vul
len. Nu ook maken wij onze tuintjes in
orde en hebben wij zeker onze Paascheieren
versierd. Yan ochtend tot avond heersoht
er een bedrijigheid, die men nooit in den
zomer, als er zoo weinig aan de schoon
heid der natuur valt bij te brengen, ziet-,
en wij meestal nog buitendien uit do stad
gaan.
Maar om volkomen te genieten, moeten
wij ook iets voor andoren doen. Dat is de
heerlijke wet des levens, ook in vacan-
tiedagen, of liever gozogd vooral dan,
omdat wij dan allo beschikking hebben
over onzen tijd.
Een moeder schrijft mij, dat haar doch
tertje haar eiken dag dezer vaoantie me-
detroont naar een ziekenhuis, waar een
neef ligt to sterven. Zijn ouders zijn in
een ander werelddeel; hij studeerde hier,
toen hij door een zware krankheid word
aangetast, en het kind rust niet voordat
rij hem 'eiken middag wat frissche voor
jaarsbloemen heeft gebracht, die zij 's mor
gens is gaan plukken.
„Zonderling genoeg," schrijft de moe
der, „aJs dat bezoek eei maal is afgeloo-
pon, neomb zij er geen pijnlijken indruk
van mede, wordt zij weder zoo vroolijk als
eon leeuwerik."
Neen, dat is niet zonderling. Het kind
is blij zich van dio liefdetaai. gekweten to
hebben.
In mijn eerst.- jeugd was ik, helaas! zoo
verstandig ni.;fc. De Paasohtijd doet mij
zelfu tot hot vernederend bewustzijn gera-
ken, dat ik in die dagen meer dan eens
geleek op de „Gierige Kee", van wie het
bakende kinderverhaal vertelt, en die, naar
ik meen, een taart op kostschool ontving
en toen zij daarvan geen sikkepitje aan
haar medeleerlingen wilde geven en haar
zorgvuldig in een kist op zolder bewaarde,
den dag, waarop zij zich eens aan het ge
bak vergasten wilde, een zwerm muizen,
maar geen taart meer in do kist vond.
Zóó bar maakte ik het niet, maar het was
toch al erg genoeg.
Wij waren met verscheid on o zusjes en
een oom, dio zijn vrouw veaioren had, zond
ons nog een aantal niohtjes uit Indië toe
om met ons opgevoed te worden, zoodat
wij een gansche bei. de vormdon en als hot
Paaschfeeeb naderde, kregen wij elk zes
eieren om te versieren. Dat gaf heel wat
te doen. Er werd roode, blauwe en paar-
eohe verf gekocht, bruin en geel verkregen
wij door de eieren in sterke of slappe kof
fie to laten koken; maar eerst moesten er
heel fijne blaadjes, zoo microscopisch mo
folijk, worden gezocht en dan door mid-
ol van garen tegen de eioren aangebon
den worden, waardoor do plekjes, waar
zij tegen aan gedrukt hadden gezeten, wit
bleven, als wij ze daarna in een kokend
rood, blauw of paarsch sopjo wierpen.
Onze Zwitserscho bonne, die deze werk
zaamheden leidde, toonde daarvoor niot
zeer vindingrijk te zijn, want zelfs als
kind heb ik die versiering heel leelijk go-
vonden. Hoe handig men daarmede ook
te werk ging, do blaadjes bleven altijd een
wit spoor achterlaten en de blaadjes ver
schoven of krulden om, zoodat men alles
behalve zuivere omtrekken verkreeg. Later
zag ik vrij wat mooier Paascheieren, Zelfs
op Bristol-papier kan men zoo good niet
schilderen als op eierschalen. Ik zou dus
iedereen aanraden ze eenvoudig wit te lar
ten en er dan bloemen of andere dingen
op te schilderen. Monogi .immen, een ge
liefkoosde spreuk, een familiewapen, alles
komt er even goed op uit. Er bestaat nog
een gansche collectie van zulke Paascheie
ren, die men eerst ledig blies om zo te
kunnen bewaren, door onzen dichter, pro
fessor AlberdingkThijm, voor zijn kinde
ren geschilderd. Daarop vindt men de
portretten dier kindoren, zijner vrouw en
allerlei tafereeltjes uit zijn huiselijk leven.
Nu, onze 1 e e 1 ij k e Paascheieren dan,
waren ons toch dierbaar. Wij moohten er
mede verrichten wat wij wilden en ik be
waarde de mij no zorgvuldig in eon doosje.
Als er dan later vreemde kinderen te vi
site kwamen, haade ik ze te voorschijn, om
te toonon hoe zuinig ik was. Het is mij
gebeurd, dat een kleine jaloersche de gan
sche doos opzettelijk omverwierp en een
ommelet het kleed bedekte, zoodat ik in
mijn verdriet nog beknord werd door de
bonne. Het is mij overkomen, dat in mijn
afwezigheid de doos door de niohtjes uit
de ka6b werd genomen en zij met den in
houd gingen knikkeren. Maar vaker nog
gebeurde het, dat de eieren door de bonne
worden weggeworpen „om de lucht", waar
van ik alléén niets rook.
Weest wijzer dan ik, lievè lezers, en ver
deelt uw Paascheieren, na verloop van een
paar dagen onder arme kinderen. Laat
deze vaoantie niet voorbijgaan zonder dat
gij dagelijks ten minste aan iemand een
klein genoegen hebt gedaan, dan zal het
een onvergefelijke tijd voor u wezen, dan
zult gij dubbel genieten en de gewoonte
aannemen iets voor anderen te rijn.
In het hartje van Moskou stonden op
een fraaien zomermiddag de lieden te kij
ken naar een reeks groote wagens, bijeen
geschaard op het Krasnaya Ploshtchad
(het Roode Plein,) dat aan den noordelij
ken muur van het Kremlin grenst.
Het waren de beruchte woningen dei-
roofdieren, behoorende tot een groote me
nagerie. Hoog boven deze voertuigen wap
perde een gele vlag waarop in zwarte let
tors te lozen viel:
„De ^Koning der Dierentemmers; de
groote Victor Parent, uit Parijs, met zijn
onvergelijkelijken troep."
Onder de toeschouwers bevond zich een
lange, forsch gebouwde man, wiens trot-
sohe houding en door een litteeken gemerkt
gelaat hem als een voormalig krijgsman
deden kennen. Hij had aandachtig de wa
gens bekeken, toen zijn oog op een papier
viel, dat tegen de laatste kar was aange
plakt.
„Vader", zeide hij na een korte aarze
ling tot een heer, die aan zijn zijde stond:
„ik kan geen Fransch lezen en gij ziet er
geleerd uit. Zoudt gij mij willen zeggen
wat er op dat aanplakbiljet staat?"
„Met pleizier broeder", klonk het ant
woord, „er wordt een knecht gevraagd,
tegen hoog loon."
Do oogen van den Rus begonnen te flik
keren en zonder aarzelen het biljet afruk-
kendo om zioh te doen verstaan, liep hij
naar het groepje lieden der karavaan toe,
zocht te ontdekken wie de directeur kon
zijn on toen hij den man aan zijn betere
L
Zit op, Caro 1 en netjes hoor,
Zoo spreekt het echtpaar Isidoor,
Tot hunnen hond, die op den grond,
Gemakkelijk half lag, half stond.
ii.
De hond stond hiorop dadelijk op,
Maar stootte toen zijn ruigen kop,
Zoo vrees'lijk tegen 't tafelblad,
Dat heel de porseleinen schat,
Dien men daarop geborgen had,
Aan stuaaen viel, tot groot verdriet
Van 't tweetal, als rien duidelijk ziet.
kleeding van de overigen had onderschei
den, wees hij hem het papier, wat aan
stonds zijn wensch deed kennen. Zijn
forsch en gezond uiterlijk pleitte zoozeer
in zijn voordeel bij den eigenaar, dat deze
bereid was hem in dienst te nemen. Alleen,
hoe zouden zij elkander verstaan i Aan
de menagerie was een tolk verbonden,
doch thans juist de stad ingegaan, terwijl
geen der overige leden van het gezelschap
Russisch sprak.
Maar Parent wist zich, als een echte
Franschman, die hij was, wel door de
moeilijkheid heen to slaan; na verstaan te
hebben, dat de Rus Anton Ivanoff heette,
wees hij hem zijn toekomstige bezighedeu
aan, door een borstel cn emmor te halon
en een pantomime van afwasschen te ma
ken, tegelijkertijd naar de kooien wijzende.
Tot zijn voldoening scheen de Rus zijn
bedoelingen te vatten; want hij knikte
veelbeteekenend. Zijn nieuwe meester ge
lastte dus een zijner onderhoorigen bcm
wat te eten te geven en zond hem toen
weg met het eenige hem bekende Russische
woord: „zavtra" (morgen). Reeds den vol
genden ochtend vroeg medddo de vroegere
soldaat zich daarom aan met paspoort en al
en zijn patroon reeds uit vindende, besloot
hij hem te verrassen door vóór diens te
rugkeer zijn ochtendtaak te volbrengen.
Hij ging dan ook terstond naar een emmer,
spons en borstel zoeken.
De directeur was echter nog niet lang uit,
toen hij omtsteldo bij do gedachte, dat do
niouwe bediende niet gewaarschuwd was
tegen den gevaarlijken inborst van een
jongen tijger, pas door hem in Duitschland
aangekocht en dien men nog niet had kun
nen temmen.
Wel is waar zouden do dieren uit hun
kooien verwijderd worden, voordat Iva
noff aan don arbeid trok, maar het toeval
mocht eens willen, dat hij in de nabijheid
van het beest kwam en in dat geval was
hij verloren. De man stormde daarom
in allerijl terug, maar hoeveel spoed hij
ook mocht maken, hij kwam te laat en
het schouwspel, dat hem trof, deed zijn
hart bijna stilstaan van schrik.
Ivanoff stapte juist moedig met zijn
emmer de bewuste kooi binnen en de tij
ger was er inDe directeur begreep thans
welk een noodlottige dwaling or had plaats
gegrepen. De Rus had uit zijn gebaren af
geleid, dat hij niet do hokken, maar do
dieren zelf poetsen moest.
Een oogenblik stond hij als aan den
grond genageld. Hij zag hoo hot monster
uit ziin slaap ontwaakte on do valsche,
geelgroene oogen naar Ivanoff wendde.
Maar de stevige Rus, schijnbaar onbe
wust van eenig gevaar, trad regelrecht op
den tijger toe en zijn spons flink in het
water dompelende, begon hij het roofdier
daarmede geducht het bruine lichaam te
wasschen. Tot onbeschrijflijke verbazing
van den bovenden toeschouwer, scheen do
tijger deze koudwaterbehandcling in hot
warme Juli-weor zoor aangenaam te vin
don. Hij strekte zich terstond in zijn volle
lengte uit om den knecht beter te laten
begaan en begon te spinnon als een tevre
den kat. Anton ging maar voort mot zijn
poctspartij en eindelijk mot het dier te bor
stelen, wat do tijger blijkbaar nog prettiger
vond, want zijn gespin weerklonk harder
dan ooit.
„Is het zoo goed, meester?" vroeg Ivanoff
glimlachend, toen hij eindelijk uit de kooi
kwam. Maar do directeur, die aJ dion tijd
geen geluid had durven voortbrengen, om
hot gevaar, dat hij liep, niot te vordubbe
Ion, greep hem bij den arm cn riep nu luid
keels om den tolk.
„Zog dezen man," sprak hij daarop, „dat
zoo hij aldus wilde beesten in bedwang kan
houden, ik wat beters voor hem te doen
heb dan het schoonmaken van kooien. Ik
stel hem aanstonds als dierentommor aan
en zal hem een flink gedeelte onzer inkom
sten geven.
Ivanoff sprong van blijdschap op en is
heden mede-eigenaar dor „wereldberoemde
menagerie."
Napoleon had bij zijn leger con kleine®
tamboer, Bibi-Tapin gehccten. Deze knaap
had geen ouders moer en zelfs geon vadeis
land, toen hij bij het begin der veldtochto®
op veertien jarigen loof tijd dc troepen volgdsw
Daar hij zich onderscheidde door zij®
scherpzinnigheid in hot opzoeken van loven»-
middelen en hij zich daar. >or bij de soldaten
zeor verdienstelijk maakte, nam een tam-''
boer-majoor hem in bescherming, on word
hij, zooals vroeger al eens is verteld, al»
tamboer bij het 32ste regiment iugelijfd.
Van toen aan was hij bij het etormloopeu
steeds in de voorste gelederen en boezemde
den soldaten, door zijn onverschrokkenheid
en verachting van den dood, moed in. In hot
kamp was hij een onvermooido grappenma
ker, en men mocht hem om zijn bondige en
geestige taal gaarne lijden.
Het 32ste on het 85ste rog. hadden eenë
bij een gevecht voor de Oostenrijksehe over
macht moeten terugwijken. Napoleon wal
daarover buiten zichzelven van toorn, liet da
beide regimenten aantreden en gelastte bei
den overeten en beiden vaandragers voort
front te komen. Hij sprak de vier met dow»
woorden heftig aan.
„Ik wil uwe vanen niet weder begroeten.
Schrijf er op: „Daar het 32ste en 85sto ro-
giment geslagen zijn, zijn beide niet meet
waard, tot do Italiaanscho armee te be-
hooren
Dat klonk do twee regimenten als eetf
donderslag in de ooren. Zij zouden bo-;
schimpt en bespot uit do vruchtbare ItaR-
aansche vlakten naar Frankrijk terugko®-
ren. Zij waren toch slechts voor de over-,
macht geweken dus onsoh'uldig! Bibi-Tapiif
bewaarde ook nu zijn tegenwoordigheid vaö
geest. Hij trad vooruit en spvak Nnpoleott'
aan
„Burger-generaal! Gij hebt bevolen, dal
het regiment uwe daareven uitgesproken
woorden op zijn vaandel schrijven zal. Zi$
als het u belieft, eens aan Kanonkogels en
splinters hebben hot tot den stok toe af-
gescheurd. Het blauw ligt bij Milesimo, het
wit werd er bij Lodi afgeschoten, het rood
is door de Oostenrijksehe kogels op de brug
van Bassnno weggerukt; er zou nu niot»
meer aan den stok wapperen, als ik niot
in het water gesprongen was cn het uit don'
bruisenden vloed gehaald hnd. Zeg ons nu.
bid ik u burger-generaal, waar n -ten wy
nu uwe woorden opschrijven
Napoleon word getroffen door de flink»
en gepaste taal van het vontjo; hij hcrinnwi^
do zich nu ook dat do bcido regimenten
zich in den strijd altijd zeor dapper gehou
den hadden. Hij vergaf hun, doch liet heöi
zweren, dat dergelijke ncdorlagon niot wedef
zouden plaats hebben. Zoo kwam het, dat
het 32ste en 85ato regiment in Italië bloven^
cn dat haddon beido alloon te danken aaü
hun kloinon beschermeling, die van nu tJ
aan zeer in cere gehouden cn door do oud»
soldaten vertroeteld werd.
Lang geduurd.
In Noord-Amerika was or eens een
landverhuizer on dio zond op een stormr
aohbigon winteravond zijn zoon Bill naa#
het naburig.; bosch om eon berk to vcLlon.
v/ant al het brandhout waa op. Bill, die bij
't warmo vuur lekkor had zitten dutton,
vond dit verlangen van zijn vader zoo onge
past, dat hij or zioh in zijn hart boos over
maaiktc en, in plaats van don gevroagdoa
berk te gaan halen, 'don staat Indiana,
zijn woonstede, vorliot on naar Canad»
trok, om daar bevers to vangen.
Na twintig jaar eerst bcoloot hij naaf,
zijn vaderland terug to koeren, zioh dan*
neer to zetten en meteen eens te kijken
of do oudelui nog leefden en hoe zo het
maakten. Op een kouden Decemberavond
kwam hij voor de deur der ouderlijke wo
ning aan; doch voordat hij over den
drempel trad, vol'do hij een berk, kapt»
do takken i °t do kroon af en kwam toen
met den stom onder den arm in huis,
waar de beide ouden weer precies als voor
twintig jaar bij hot vuur zaten, vader zijn
gevraagd, tevons bekend met bur-
gerwerk, voor geruimen tijd, b\j
As# KRAAK, Mr. Metsolaar a/d.
81oterweg b/d. Kruisweg to Haar
lemmermeer. 4898 7
Fabh*VAN haselenaboom
^AMERSFOORT t
REIST KRAK. Beestenmarkt.
B. E. SPIJKER P. Hz.,
Hoogowoerd 104.
D. M. KRUISING! Ez.,
Nieuwe RUn 38
I. H. DIJKHUIS, Hoogstraat 6.
HET VOORJAAR.
CRIJYDENWIJN DE HAAS.
Gij gelooft, dat men geneeskrachtige kruiden
heeft 1 Goedl Wanneer go lijdt aan bloed
armoede, bleekzucht, ruggeptyu,
zenuwzwakte, moet ge vooral tegen het
voorjaar Cruydenw^)n-De Haas gebruiken. Spoedig hebt ge een
heerlijke eetlust. Groote flesch f 1.05, kleine f 0.66. 1627 24
To verkrijgen bU J. H. DIJKHUIS, REIJ8T KRAK, WUBBELS,
KRUISINGA, Lelden. Wed. HANSSEN, Llsse. VAROSSIEAU Zn., Alfen,
D. A. LüSOHEN, Noordwyk-Binnen, DUYSTER, Drogist, Noordwijk, B. P.
BLOOT, Prinsenstraat, Katwijk aan Zee, J. R. SCHOUTEN, Oudehoorn.
LDe Administratie van het „Leldsch
Dagblad" belast zich met het plaatsen
van Advertentiên in alle Bladen.
i r f 1_ T™
FRAUDE
by de eindexamens der Gymnasia
OP
Wie en waar zijn de schuldigen?
DOOB
L. W. W. VOSELESANG,
Leeraar a,a.aa. ixot G^rmnasl-ara te Xjeicien..
Prijs 15 Cents,
Bij alle Boekhandelaren -voorhanden.
0WAGBNINQBN 1905. —o
NEDERERAGT Sc Co. 4888 80
Prima Tafelboter,
f 1.40 per K.G.
Prima Keukenboter,
f 1.80 per K.«.
Mandennakerssleeg 4, bij de Waag.
Prima adres voor zuivere Natuur
boter, Goudsche, Eeidsche en
echte Edammerkaas.
4381 12
garaniie.
Model 1905.
Ook voor 1906 levert weder
de beste Rijwielen, Motorrijwie
len, toebehooren en huishoude
lijke Machines, tegen ongekend
lage prtyzen. 3448 27
RIJWIELEN van if 33 Gil
in Kieiensen No. 184 (Duitschland).
Brlefp. v. Dultschl. 16 gr. 12^ Cts.
Briefkaart 6 Ots.
Correspondentie in het Hollandsch.
Catalogus zenden wij aan ieder
een direct gratis en franco.
hage. 1987 8#
Vertrek van LEIDEN naar 's-GRAVENHAGE: 7.55, 10.—,
12.—, 156, 4.10., 6.—, 7.—, 9.— en 9.55; bovendien naar
VOORSCHOTEN: 9.—, 11.—, 1.-, 8-, 6— en 8.-
Van LEIDEN: naar de K. N. Zilverlabriek of VOOR
SCHOTEN Iste kt. fO.aO, 2de kl. *0.15, naar
DUIVENVOORDE, SCHAKENBOSCH, VEUR, WIJKER-
BRUG, VOORBURG pf 's-GRAVENHAOE 2de kl. *0.33.
