r
N\ 13840
Dinsdag April.
A°. 1905.
tBèze Courant wordt dagelijks, met uitzondering
7an (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Eet ongeluk met de stoomtram.
FEUILLETON.
Het Beheim van het Apothekershuis.
LEIISCH
DA&BIAB
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Lelden per week 9 Gents; pei 8 maanden I I I I f 1.10.
Bniten Leiden, per loopei en waar agenten gevestigd rijn t 1.30.
Franco per post 9 1.65.
PRIJS DER ADYERTENTIEN:
Van 18 regels /"1.05. Iedere regel meer f 0.171. Grootere letters naar
plaatsruimte. - Kleine advertontiën van 30 woorden 40 Oonts contantelk
tiental woordon meer 10 Oents. Voor het incasseeren wordt/"0.05 berekend.
Een onzer lezers schrijft ons:
Wodorom is eon familie in onze stad in
zwaien rouw gedompeld. P. J. v. Hooi
donk, 39 jaar, wonende Levendaal 141,
fwerd Zaterdag door de stoomtram overre
den. Hoe on waardoor, oigcn schuld of geen
eigen schuld, laat ik daar. Slechts houd
ik rekening met het feit. Hij laat een
jvrouw met 7 kinderen achter, waarvan do
mees ten nog te jong zijn, om iets to kunnen
gevoelen van 'dat zware verlies. Do vrouw
zelf altijd ziekelijk; wat moet zij beginnen?
j Van deze gelegenheid wilde ik gebruik
maken om een beroep te doen op de offcr-
ivaaidigheid van Leidons burgerij. Want
idat Lcidens burgerij hulp kan brengen, dat
heeft zo onlangs nog getoond bij het onge
luk aan de Bakkersstecg.
lluim vloeiden do giften toe voor de we-
Idmvc en haar kinderen.
Ik zou u willen voorstellen, Mijnheer de
Redacteur, waai wij hier eveneens mot
jzulk een droevig ongeluk te maken hebben,
zou u ook thans niet hiertoe uw kolommen
willen leenen, om alzoo giften te trach
ten bijeen to verzamelen om op een derge
lijke wijze eenigen steun cn hulp to bren
gen aan die diepbedroefde weduwe met
baai 7 kinderen.
Na ontvangst van dit schrijven zijn we
op onderzoek uitgegaan in hoeverre de
.vrouw nog middelen bezit om in de eerste
behoeften van haar en haar kinderen to
vooizion. En we zijn tot de oveituiging
gekomen, 'Jat deze niet vele waren.
Wie dus helpen wil, vindt hier een ruim
.veld; gaarne zullen wc do giften, die men
aan ons bureel bezorgt, vormeiden, terwijl
iwij zorg zullen dragen, dat dtzc op goede
wijze wonden besteed, zoodat de golden wor
den gegeven onder voorwaarde, dat zij door
ons worden beheerd, waarvan later reken
schap zal worden gegeven.
4 Een woduM-enfouds bij sterfge
vallen door een ongeluk.
Zooals onze lezers non, doen wij hierboven
•weer een beroep op de liefdadigheid onzer
fetadgenooten.
Wij betreuren echter, dat wij het nog niet
feoover hebben kunnen brengen, dat er hier
te. Leiden een fonds bestaat, waaruit in
zulke gevallen kan geput worden.
Er bestaat hier ter stede een fonds, des
tijds bij elkaar gebracht op initiatief van
wij Ion mr. Was- Het voorziet bij werke
loosheid, in geval van brand, maar ook
daarvoor kan men zich thans bij een Maat
schappij voor een geringe premie verze
keren wio dat n i o t doet, heeft de schade
•aan zichzclven te wijton, is persoonlijk ver
antwoordelijk voor de werkeloosheid zijner
ferbciders.
Wij komen tot de conclusie, dat dit fonds
«eigenlijk hot nict-verzekeren in de hand
werkt, geen redenen van bestaan meer
heeft. Is dit kapitaal niet te gebruiken
ivoor een Wcduwenfonds? Het zou o.i. heel
wat meer sympathie hebben dan de wijze,
waarop het nu werkt of eigenlijk niet
werkt. Voor legaten zou het veeleer in
aanmerking komen, en wc zouden ons ver
heugen in de vermeerdering er van.
Thans kent men ternauwernood het be
staan van het fonds; de namen der perso
nen, die het beheer en, raken uit het geheu
gen. Wie kan in deze handelen?
Leiden, 4 April.
Op geneeskundig advies ziet ds. G. van
Herwaarden Azn., predikant bij de Ned--
Herv. Gemeente alhier, zich genoodzaakt
tegen 1 Juli zijn ambt neer te leggen.
Zij neer w. zal daarom tegen dien datum
emeritaat aanvragen.
Donderdag a. s., 's namiddags te half-
één, zal het stoffelijk overschot van den
oud-rector van het Leidsch gymnasium, dr.
H. W. van der Mey,. op de begraafplaats
aan de Groenesteeg worden ter aarde be
steld.
Vanwege de Maatschappij der Neder-
landschc Letterkunde zal de gewone maan-
delijksche vergadering gehouden worden
op Vrijdagavond 7 April a.s., in het go-
bouw van de Maatschappij tot Nut van 't
Algemeen, te Leiden.
Onderwerpen: Modedeelingen van het
Bestuur. Verkiezing cener commissie
van twee leden, tot nazien der rekening en
verantwoording van den penningmeester.
Voordracht van dr. J. Dyserinck:
„Kneppelhout en Dc Gónestet." Voor
dracht- van dr. G. Kalff over eenige brieven
van Multatuli.
De afdeeling Leiden van den Ncd.
R.-K. Volksbond hield een buitengewone
vergadering, waarin de nieuwe adviseur
patei C. Haanen, op plechtige wijzo ge
ïnstalleerd werd.
Nadat do voorzitter do vergadering met
gebed geopend had, werd Z.Eerw. door het
bestuur met 'de verschillende banieien on
der de vroolijke tonen der muziek binnen
geleid. Do voorzitter sprak daarna een
hartelijk welkomstwoord cu deelde mede
met welk een genoegen de tijding van par
ter Haanens benoeming tot adviseur was
ontvangen.
In een kernachtigo rede aanvaardde ver
volgens de zeereerw. pater het adviseur
schap.
Niemand minder dan ikzelf zeide hij
had kunnen vermoeden, dat ik ooit hier
zou moeten optieden als geestelijk advi
seur van den lt.-K. Volksbond. Terwijl
mijn hooggeachte voorganger, pater Van
Nesse) nog volop in do weer was voor den
Bond, cn als er dan wel eens gezegd word,
dat Zijneerw. verplaatst kon worden na
zoo lange jaren in Leiden werkzaam te
zijn geweest, dan was daarbij mijn gedach
te, 'dat i k wel hot minst in aanmerking
zou komen als opvolger bij den Bond. Die
meening heb ik nooit onder stoelen of ban
ken geschoven, maar zoo dikwijls er over
dit punt gcspioken werd, heb ik dit rond
uit verklaard. Ik geloof ook wel, dat een
ieder die meening zal gerechtvaardigd
hebben, gelet vooral op mijn verhouding
tot de Militaire Verecniging. Doch hot is
alweer een keer gebleken, dat er waarheid
ligt in het spreekwoord: ,,De mensch wikt,
maar God beschikt."
Pater Van ICessel werd benoemd tot pas
toor te Delft, en dadelijk deed hier in do
stad de vraag de ronde: wio zal zijn op-
volgei worden als adviseur van den Volks
bond? En het bleef ook voor mij geen ge
heim, dat mijn naam werd genoemd. Ik
ging vreezen voor hetgeen ik toch haast
niet veronderstellen kon. Zou ik da:; af
scheid moeten nemen van do Militaire Ver.,
van een zaak, die mij zoo dierbaar gewor
den was? zou mij in ruil daarvoor een
werkkring worden aangewezen geheel nieuw
en vreemd voor mij Zou ik pater Van
Kessol moeten opvolgen, die 10 jaar lang
met den Bond heeft meegoleofd en zich
daarin had ingewerkt en die dan in zekere
zin gemakkelijk werkte, wijl hij door zijn
onvermoeiden arbeid cn zijn wijze raadge
vingen de hoogachting en het vertrouwen
van geheel den Bond voor zich gewonnen
had? Die gedachten hebben mij verontrust,
drie dagen cn drie nachten, totdat Z. D. H.
de Bisschop aan mijn twijfel een einde
maakte door mij mijn benoeming thuis te
sturen.
Ziet, hier sta ik thans als adviseur, voe
lende al de zwaarte van de taak, die mij ia
opgelegd eu die taak is niet minder dan
aan een corporatio van meer dan 500 man
non, verdeeld in verschillende ondcrafdee-
lingon, tot leidsman te moeten zijn in het
sociale loven, dat vol is van. hindernissen
cn gevaren* die taak is ernstig. Daar zijn
echter redenen, waarom ik moed mag heb
ben. Want vooreerst, ik sta hier uit gehoor
zaamheid aan den wil van mijn overste.
En dc wil van mijn ovciste is voor mij de
wil van God.
Welnu, indien dan dc wil van God mij
een zoo zwaren last op do schouderen legt,
dan zal ook do hulp van God mij niet ont
breken om dien last to kunnen dragon.
In de tweede plaats mag ik ook rekenen
op de welwillendheid der Bondsleden te
mijnen opzichte. De hartelijke woorden,
zoocven door onzen geachten voorzitter
namens geheel do veigadcring tot mij ge
richt, verzekeren mij dit.
De feestelijke stemming van dezen avond,
verhoogd nog door de tonen en accoorden
van den zang en de muziek, verkondigden
dit luide Dank aan onzen geachten voorzit
ter voor zijn hartelijk welkomstwoord cn
aan geheel de vergadering voor haar in
stemming. Hartelijk dank!
Toen pater Van Kcssel afscheid van u
nam, toen sprak hij: ,,Nu zal dc geestelijke
overheid u een anderen adviseur geven. Wie
liet worden zal, weet ik niet, maar ik ver
trouw, dat gij aan hem denzelfden eerbied,
liefde cn gehoorzaamheid zult betoonen als
aan mij." Volksbonden, ik ben die onbeken
de man. Ik reken er nu op, dat gij 'don
laatsten wensch van uw onvergetelijk en pa
ter Van Kcssel to mijnen opzichte zult vol
brengen, en dat gij zonder verdeeldheid
steeds aan mijn zijde zult geschaard zijn om
den Volksbond te 'doen leven cn er bovenop
te helpen.
Pator Van Kesscl sprak verder over zijn
opvolger: ,,Gij zult een andoren adviseur
krijgen cn of dio advisoui zooveel voor u
doen zal als ik, ik weet het niet. Ik hoop er
echter het beste van. Maar mocht dit niet
het geval zijni dan nog doet hij zijn plioht
en zijt gij hem dankbaarheid verschuldigd
want, laat ik ronduit zeggen: ik hel» voor u
meer gedaan dan ik moest. En dat heb ik
gedaan uit liefde. Maar men kan niet altijd
vorderon, dat een opvolger de voetstap
pen van zijn vooigangor drukt."
Juist zoo! Dc Pater mocht zoo spreken on
Iiij moest zoo spreken. Hij mocht zoo spre
ken, omdat hij laten wij het hem nog eens
nageven omdat- hij in don waren zin des
i woords zich voor den Bond had afgesloofd
en omdat een adviseur werkelijk niet al
datgene behoeft te doen wat «door hem ge
daan werd. Ook moest hij zoo spieken om
te voorkomen, dat de opvolger, die zich
wel eens strikt zou kunnen houden aan
zijn plicht, niet geacht zou worden aan
zijn plicht to kort to schieten, wat een
kwaad ding zou zijn èn voor den adviseur
èn vooral voor clen Bond zelf. Maar uu,
wat zal de nieuwe adviseui voor u doen
Hoort, geachte leden van den Volksbond 1
Het nut van mijn arbeid cn van mijn zor
gen zullen 'do toekomst cn de ondervinding
moeten leeren aan u, maar ook aan mij.
Echter, dit kan ik u thans wel zoggen, dat
ik voor den Bond zal doen alles wat ik maar
kan. Al behoeft een opvolger niet do voet
stappen van zijn voorganger te drukken,
ik zal toch trachten het to doen. Ik wil mij
niet beperken tot hot volbrengen van mijn
plicht, maar evenals mijn hooggewaardeer
de voorganger, wil ik meer doen don ikj
doen moet. Dit wil ik .omdat ik wel zooveel
inzioht heb in de maatschappelijke toestan
den van onzen tijd, dat ik heel goed begrijp,
dat do Volksbond moet bestaan, en voort
bestaan cn zich verheugen moet in hoogo
welvaart. Dit wil ik om te voldoen niet
alleen aan do letter, maar ook aan den
geest van het bevel, mij door mijn Overheid
gegeven. Zoo licb ik dc bevelen van mijn
Overste altijd verstaan, eu het is mij ook
altijd goed gegaan. Dit wil ik ook, omdat
ik het aan pater Van Kcssel beloofd heb.
Sterk reken ik op do hulp van Boven cn
van u, geachte leden van den Bond, vraag
ik uw modewerking en ik twijfel niet of
het zal den Volksbond welgaan."
Op deze woorden volgden daverend ap
plaus en fanfares.
De voorzitter bedankte, nog andere toe
spraken werden gehouden, namens het cen
traal bestuur kwam do heer Groen, van
Voorschoten Zijuecrw. complimcntecrcn,
dc muziek- en zangafdeelingcn deden zich
respectievelijk onder leiding 'vier heeren
Oeffeit en Bonten bij afwisseling hooien,
totdat eindelijk de flink bezette vergade
ring, waarvoor dc voorzitter zijn erkente
lijkheid betuigd had, met gebed werd be
sloten cn men onder dc tonen dr muziek
de z&al verliet.
Aan deze plechtige installatie was dus
wel een feèstelijk .karakter gegeven.
Aan het postkantoor Warmond werd
gedurende dc maand Maart 1905 in do
Rijkspostspaarbank ingelogd f 5264.79, ver
deeld over 143 inlagen, on terugbetaald
f 3621, verdeeld over 39 terugbetalingen.
Het laatste door dat kantoor uitgegeven
boekje draagt het nummer 1338.
Verplaatst wordt met 1 Mei de klerk
der posterijen en telegrafie lste klasse G
de Graaf, van Bodegraven naar Francker.
Reuter seint uit Berlijn: Do Russische
gózant te 's-Gravenhago, ridder De Struve,
heeft om gezondheidsredenen ontslag ge
nomen.
[Zooals wij rcods meedeelden, wordt d'c
Russische gezant dezer dagen te 's-Gravcn-
hage verwacht tot het aanbieden van zijn
tcrugroepingsbrioven.]
Z. D. H. de Bisschop van Haarlem
beeft benoemd tot kapelaan te Vlaardingen
den woleerw. hoer P. H. Wijtenburg en
tot kapelaan te Leidschendam den wol
eerw, heer C. P. M. van Erven Dorens.
Benoemd is tot gewoon hoogleeraar In
do Litterariscko facult-cit aau do Vrije
Universiteit te Amsterdam, voor het onder
wijs in de Semitische taal- en letterkunde,
dr. C. van Gelderen, thans lector.
Stand.")
Over hot consulaat-generaal in Trans
vaal is onderhandeld met jhr. mr. J. E. de
Sturler, consul-generaal te Smyrna, dia
waarschijnlijk de benoeming zal aanne
men. (.»Vad.")
Volgons een bericht uit Teheran is d«
Perzische gezant bij ons hof, Samad Khau
Momtazas Saltaneh benoemd tot gezant
van Perzië bij dc Fransche republiek.
Als uiting hunner vreugde over het
feit, dat prof. Went te Utrecht door be
danken van do hem in Indië aangeboden
betrekking voor dc Utrcchtsche universi
teit behouden is gebleven, hebben dc 8tu-
donten hem gisteravond een serenade ge-
brucht, dio zeer de belangstelling trok.
Naar aanleiding van het feit, dat dr.
W. H. Kramer publiceerde, dat het gere
formeerd gyttnnasiuni to Zetton op deni
zelfden voet zou worden voortgezet en aan
melding van nieuwe leerlingen aan zijn
adres verzocht, deelt nu het curatorium
van het genoemde gymnasium in „Do
Standaard" mede, dat aan dr. W. H. Kra
mer, als reoèor en als leider van liet in
ternaat met 31 Augustus a. s. ecivol ont
slag is verleend cn dat tot zijn opvolger,
als rector is benoemd «dr. F. F. O. Fi
scher, to Watergraafsmeer cn tot leiden
van het internaat de heer C. Scha.
In de gisteren gehouden jaai lijksohei
algomceno vergadering van aandcclhoudor»
van de Haagschc Commissiobank werden de
balans- en winst- cn verliesrekening ruct al-
gomccnc stemmen goedgekeurd cn het di
vidend over 1901 vastgesteld op 9 pC't.
Besloten werd de uitgifte van f 150,000
nieuwe aandeelcu te doen plaats hebben in
dier voege, dat /100.000 voor oude aandeel
houders beschikbaar wordt gesteld tegen den
koers van 125 pCt., on 50,000 voor vrije
inschrijvingen tegen den koers van 133 pCL
Commandant H. Lategan, een dor,
Kaapschc rebellenaanvoerders, die na den
oorlog uitweken en sedert con inwoner van
ons land was, zal, nu do Kaapschc regco-
ring besloten heeft geen strafvervolging
wegens den oorlog meer in te stellen, ovot
twee of drie weken naar Zuid-Afrika terug»
keei en.
Hr. Ms. gezant tc Wcenen, jhr. mr»
Van Weede de Borcnoamp, tevens voorzit
ter der commissio voor do consulaire exa
mens, jl. Zaterdag in Den Haag aangekxr«
men, heeft zich gistermiddag weer naad
zijn post torugbegovon.
Op 57-jarigon leeftijd is te Frcderiks-
oord overleden do heer Job van der Have, de
ijverige directeur der Maatschappij van
Weldadigheid.
Bij don officier van gezondheid Late kL
G. J. Colder, te Hcllevootsluis, is borichb
ingekomen, dat H. M. de Koningin-Moedor.
f 60 bijdraagt in de kosten der oprichting
van een miltair tehuis aldaar.
B. en \\*s. van Amsterdam hebben
praeadvies uitgebracht op de voorstellen'
tot het toekennen van verlofstraktementl
aan hoogleeraren en andere beambten on!
werklieden in dienst dor gemeente, die voon
9)
May wilde echter van geen dank weten
fen verzocht Sager, aan niemand iet-s van
zijn bezoek te zeggen, wat deze bereidwillig
beloofde.
Daarop vernam May, dat de meid van dr.
•Meisburg den dag vóór liet sterven van den
heer Velius, een rijtuig was komen bestol-
len, dat den volgenden morgen om vijf
uren reeds bij den 'dokter moest zijn. Ei
pelieen echter niet zooveel haast bij te we
zen, want toen de koetsior op den bepaal
den tijd voorkwam, hoorde hij, dat de dok
ter nog sliep. Eerst tegen halfzeven was
{leze te voorschijn gekomen cn eenige oogen-
blikken daarna was do meid van den
apotheker hem komen roepen. Toen had
Meisburg, die er zeer bleek en ontdaan uit
zag, het rijtuig gebruikt om naar het huis
yan Velius t« rijden en was eerst ruim
twee uren later naar den rentmeester ge
gaan, echter per spoor, want de ooupé was
pp dat uur reeds aan een aai der verhuurd.
Nadat Sager hem dit alles verteld had,
yerliet May hem en begaf zich langs een
omweg naar zijn bureau. Deze omweg
bracht hem langs het huis van den dokter;
ook 'dit lag aan het riviertje cn Meisburg
moeet ei langs gaan, wanneer hij van den
apotheker naar zijn huis terugkeerde.
Op zijn wandeling stond May nog een
maal plotseling stil cn keek naar een oud
mannetje, dat ter zijdo van de straat in
een huisje verdween. Dit mannetje was de
fcachfcwaoht van de stad. May greep onwille
keurig naar zijn horloge, nadat hij zich be
hoorlijk van den tijd overtuigd had, ging liij
verder.
,,Die ontloopt mij niet", mompelde hij,
terwijl hij nog eens naar het huidje keek,
waarin de nachtwacht verdwenen was.
Op hetzelfde oogonblik, dat de heer May
naar zijn bureau ging, zat dr. Meisburg, te
vergeefs op Maatha's komst wachtend in den
tuin, die bij haar huis behoorde.
Meisburg had door Lize aan zijn verloof
de laten zeggen, dat hij naar Troppau moest
en den trein van negen uren wilde nemen, of
hij ook iets voor liaar mede kon brengen
doch Martha, ofschoon reeds geheel gekleed
had hem laten weten, dat zij pas was opge
staan en waarschijnlijk met haar toilet niet
vroeg genoeg klaar zou zijn om den dokter
goeden dag te zeggenzij bedankte hem voor
zijn bereidwilligheid, doch had niets uit
Troppau noodig
In weerwil van dio boodschap, hoopte do
dokter toch nog Mart-ha vóór zijn vertrek te
kunnen zien en wandelde hij langzaam den
tuin op en neer.
Maar steeds nader kwam do tijd van
vertrek en zijn hoop werd niet vervuld.
Toen veranderde zijn verlangen naar hec
meisje dat hij hartstochtelijk liefhad, in een
soort wrevel jegens haar, want haar wegblij
ven bewees, dat zij geenszins zijn verlan
gen naar een ontmoeting deelde.
Hij zag hierin opnieuw een bewijs, dat hij
haar onverschillig was. Alleen onverschil
lig? vroeg hij zich af. Haatte zij hem niet?
Zij had zich na haars vaders dood hoo lan
ger toe meer van hem afgekeerd en reeds
in twee dagen had hij haar niet gezien. Wat
boduiddo dit?
Wilde zij niets meer van hem weten?
Meisburg was zeer ter neer geslagen.
Hij wachtte met ongeduld. Het liefst zou
hij dadelijk een onderhoud met Marha wil
len hebben. Hij overlegde reeds bij zich
zelf, hoe dit aan te leggen en wilde in het
huis gaaD; doch hij kwam er niet toe, maar
bleef staan en luisterde.
Hij stond vlak bij een vlierboomonboschjo
en hoorde daarachter spreken. Het was do
stem van de vrouw van den stationschef.
Meisburg herkende haar dadelijk, deze hel
dere muzikale stern, die zoo goed bij de
knappe, jonge vrouw paste. Maar nu klonk
zij zeer opgewonden, deze anders zoo melo
dieuze vrouwenstem.
Onzin," zeidc zij. „Mijnheor Lange is
zeer zeker niet hier geweest. Martha zou het
dan toch wel in ieder geval geweten heb
ben, want als hij hier geweest is, «dan was
het natuurlijk om haar en dan zou ik het
ook weten, want Martha heeft voor mij
geen geheimen."
„En toch is hij hier geweest," zeide nu
een andere 6tem, ook die eener vrouw.
Meisburg kendo baar echter niet. Hij boog
voorzichtig do takken wat uit elkaar en kou
nu de beide dames zien.
En toch is hij hier geweest, die arme Ot
to," herhaalde zij. „Mijn man 'heeft hem
goed herkend, ofschoon de nacht tamelijk
donker was. Hij heeft hem nog aan willen
spreken, maar toen was Lange reeds voor
bijgevlogen en in Je duisternis verdwenen.
„En is dat juist in don nacht voor Velius'
dood geweest?" vroeg do vrouw van den
stationschef, nu niet meer zoo ongeloovig.
„Precies in dien nacht."
„Dus toen was Otto Lange hier?" Heeft
jo man dat aan anderen verteld?
„Ik weet hot niet."
„Het is niet te hopen."
„Waarom dan niet?"
„Weet jo dan niet, dat er allerlei gemom
peld wordt over dozen zelfmoord?"
„Wat dan?"
„Men vindt geen enkele geldige reden
voor een zelfmoord."
De jonge vrouw sprak dit woord zoo
eigenaardig uit, dat de andere dadelijk be
greep, wat zij bedoelde. Zij sohrok er van.
„Dan mag het in geen geval bekend wor
den, dat Lange juist om dezen tijd hier
was, zeido zij zacht inet doodsbleckc lippen
cn toen deed zij een vraag, eigenlijk meer
een stuk van een vraag.
„Geloof jijdat Zij kwam niet
verder.
„Onzin!" antwoordde weder haar vrien
din met volle overtuiging. Echter voegde
zij er haastig aan toe: „Het zou evenwel
Lange in verlegenheid kunnen brengen,
wanneer hot bekend word, dat hij juist in
dien nacht hier was geweest; want iedereen
weet immers, dat hij onder vreemde omstan-
heden het apobhekershuis verlaten heeft!"
„Onder omstandigheden, dio niemand
kent, en men zou heel gemakkelijk aan een
wraakneming kunnen 'denken. Als mijn man
het nu maar niet verder verteld heeft,
dat Lange hier is geweest."
Deze woorden hoordo Meisburg nog. Do
dames waren verder gegaan en dc stemmen
evenals de voetstappen stierven weg.
Het was nu geheel gtil in den tuin. Meis
burg liet dc takken los en ging heen; maar
hij deed geen poging om zijn verloofde te
zien. In diep nadenken vcrzonkcfr over 'dat
gene, wat hij zoo juist gehoord bad, ging
hij als in een droom naar huis,
Hij vergat geheel, dat hij op rois had wil
len gaan.
VI*.
Terwijl dokter Meisburg de eerstvolgende
uren zeer opgewonden doorbracht, had
Martha zich in haar kamor opgesloten on
las nu voor do zooveclsto maal een omvang
rijk geschrift, dat zij twee dagen te voren
in 'de schrijftafel van haar vader gevonden
had. „Ontdekt" had was hot rechte woord
want het was goed verborgen geweest in
een geheime lade, die zij slechts zeer toeval
lig in het oog had gekregen.
Martha had geen geluk mot de laatsto
geschriften van de beide door haar bemindQ
personen.
Otto's laatste brief had haar nog ongeluk-
kiger gemaakt en dat, wat zij nu govondon
had en dat haar nu te laat alles opholderdo, j
heeft er ook niet toe bijgedragen, om haaïb
verdriet te verzachten.
Zij is zóó vordiept in smartelijke ovor-(
peinzingen, dat zij niet hoort, dat men oanu,
haar deur klopt. Wio dat gedaan heeft,'
beschikt in g>cn geval ovër veel goduld„j
want toen hij geen antwoord kroeg, opende*
hij dc deur en de kamer binnenkomend, zoi-y
de hij: „Juffrouw Martha, ik moot u apro
ken."
„Bent u het, mijnheer Ortmann?" is hei
antwoord. En u bent zoo opgewonden? Wa4
is er dan? Weer iets onaangenaams?" Zotf
vraagt Martha angstig, terw'.l zij hem een
stoel aanbiedt.
„Ik heb daar juist con vondst gedaan,^
antwoordde Ortmann en haalt, terwijl hi^
gaat zitten, een papier uit zijn zak.
(Wordt vervolgd.} f
