No. 13775. LEIDSCH DAGBLAD, WOENSDAG 18 JA&UARI. - TWSEDE BLAD. Anno 1905
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
Kerkelijke berichten.
In „Do Economist" van November
en December trekt dr. 0. A. Ycrrijn Stuart
statistiek, o- a, ook wat aangaat de sterk-
conclusie uit dc Ncderlandschc bevolkings-
te der kerkgenootschappen. De
ondorscheiding der bevolking naar de kerke
lijke gezindten toont in 'dit opzicht belang
rijke verschuivingen aan. In groote hoofdlij
nen zijn de verhoudingscijfers per 1000 der
bevolking als volgt*)
Protestant.
Kathol.
IsraBL
1880
592
390
18
1840
596
385
19
1849
598
383
19
1859
60S
373
19
1869
614
367
19
1879
620
860
20
1889
622
356
22
1809
628
852
20
De numerieke beteekenis der katholieken
blijkt derhalve, zoover dc cijfers teruggaan,
voortdurend in verhouding tot hot totaal
van bevolking te verminderen. De oorzaken
van dit verschijnsel zijn in de eerste plaat-s
bet oelibaat der, in ons land overigens be
trekkelijk nog niet zeer talrijke priesters en
geestelijken en voorte, althans in de latere
jaren, de in onzo beide katholieke pro
vinciën zeer ongunstige sterfteverhoudingen
met name onder de jeugdigen, dio meer dan
opweegt tegen de groote huwelijksvrucht
baarheid in deze beide provinciën. In het
laatste vijfjarig tijdvak, 18991903, bedroeg
het aantal gestorvenen beneden bet jaar in
pCt. der levend geborenen in het gehcole
"Rijk 14.35. daarentegen in Noord-Brabant
18.99 en in Limburg 17.72; verhoudingscij
fers veel hoogcr dan in een der overige pro
vinciën. De overgang naar andere kerkelij
ke gezindten kan ook een rol gespeeld heb
ben, al is er geen aanleiding om to onder
stellen, dat bij dezen ruil de katholieken
doorloopend de verliezers zouden geweest
lijn.
En nadere splitsing der hoofdcijfors voor
dc groep der protestanten, die slechts voor
'de jaren 1849 en volgende te maken is, geeft
onderstaand overzicht. Per 1000 inwoners
behoorden tot:
Ned - of
Chr. Oer
of Rcmon*
Doops
WaaUch-Hery.
Gcr kerk. Ur..nlcn.
gezinden.
1849
549
13
1.6
13
1859
552
20
1.0
18
1869
550
30
1.5
12
1879
547
35
2.4
13
1889
489
82
3 8
12
1899
486
82
4.1
11
Erang. o
Orertge
Occn
Horzteld-
gc-
kerkeL gc«
LultiOricI
zlodton
zlndloo.
1849
21
1.1
1859
20
1.6
1869
19
1.7
1879
18
1.1
8.1
1889
19
3.5
14.8
De hervormden blijken derhalve na 1859
voortdurend relatie, te zijn achteruitgegaan,
gevolg van uittreding naar rechts (blijkend
juife de toeneming der betrekkelijke sterkte
.van de gereformeerden) en naar links (zie
den groei der cijfers van de Remonstranten
en vooral van de personen tot geen kerkelijke
gezindte behoorende). De toeneming van de
Vrijzinnig denkenden houdt voorshands aan,
en in zeer be ingrijko mate.
Niet onbelangrijk is't op te merken dat
het betrekkelijk cijfer der personen tot geen
kerkelijke gezindte behoorendo grooter i»,
naarmate de gemeenten sterker bevolkt zijn.
Per 1000 der bevolking toch behoorde tot de
bedoelde groep in de gemeenten met meer
dan 100,000 melen 38.0 met 20,001—100,000
zielen 28.8, met 500120,000 zielen 24.6 en Ln
de kleine gemeenten 8.8 personen. Hetzelfde
geldt van de leden der Remonstrantsche
*)Alle personen niet behoorend tot de
Roomsch-Katholieken, Oud-Roomscben, Ne-
dorlandsche of Portugcescbe Israëlieten, zijn
bier aio Protestanten geteld. De absolute
cijfers toonen aan, dat bij een dergelijke
vordeeling welke gemakshalve wordt ge
maakt, geen fout van eenige beteekenis
wordt begaan.
DE STOMME.
De poelen en moerassen, dio het woud
omgaven, maakten de streek vochtig en
gevaarlijk. De derdedaagsche koorts kwam
hier vrij menigvuldig voor, zoodat Sal-
vator in zijn huisapotheek steeds de noodi-
go geneesmiddelen bij de hand had. Hij
haalde een chinmepooder en gaf haar zelf
daarvan in, nadat hij het poeder op een
zilveren eetlepel in water omgeroerd had.
,,Je ooren zullen er van gaan suizen cn
je verdooven, maar het zal ook helpen,"
sprak hij vervolgens, ,,niet don eersten
Jseor, maar mettertijd. Voor allee moet ge
nu naar bed."
,(Barba sohudde het hoofd.
„Ja, ja!"
Zij vouwde smeekend de handen eD keek
hom aan.
„Gij wilt dus hier blijven!"
Zij knikte.
„Maar ik wil niet hebben, dat je werkt,
ials je ziek bent. Ben ik dan een Turk of
een Tartaar of een Pooteche jood? Neen,
ik wil het niet."
Hij stond voor haar in zijn gewone, fie
re houding en trok aan zijn knevel. Wie
hom kende, wist, dat dit een teeken van
groote opgewondenheid bij hem was. Hij
had slechts weinig bewegingen en gebaren.
Moestal bleven liobaajn en gelaat kaJm bij
hem, onbeweeglijk, als uit erts gegoten, en
tijn gedachten of gevoelens verrieden zich
fc]echts door de wijze, waarop de rook uit
broederschap; voor dezen bedroegen de ver-
houdingscijferB in de genoemde groepen
van gemeenten retp. 8.9, 8.2, 1.8. cn 1.2.
In „Vraag en Aanbod" (nieuws- en
advertentieblad vooi de Industrie in Ne
derland) troffen wij het volgende artikel
aan, getiteld: „Over wegen en nog iets":
Nog een paar maanden en de tijd breekt
weer aan dat alle gemeenten moeten over
gaan tot bet in-orde-brengen der straten en
wegen, die door de overvloedige regens we
der in moddersporen zijn veranderd.
Vooral de kleinere gemeenten in ons land
zien er tegen op cn kunnen het ook moei
lijk betalen om telken jare de straat- en
vooral de grindweg.n in goede orde te bren
gen.
De diepe groeven van kan-esp oren zijn
oorzaak dat do reparatiekosten zeer groot
zijn, en de gemeontekaa laat niet altijd toe
een en ander zóó te ropareeren als wol ge-
wenscht is. Menigmaal moet men volstaan
met de gaten met geklopte oude klinkers
dicht te gooien en, omdat het oog ook wat
wil hebben, daarover wat- grind te strooi
en. Zij, die het org mooi willen doen, bron
gen een dikke laag grind over den weg, dio
de meest© wielrijders dwingt naast
hun voertuig te loopen. Och, zoo redeneert
men du, de rijtuigen on vrachtwagens druk
ken het wol weer in elkaar en zoo krijgen wij
vanzelf op goodkoope wijze den weg weer
goed.
Dat is juist; tegen den winter is de weg
weer zoover gereed, dat de regen hem wedei
slecht kan maken.
In het buitenland ziet men ook giind op
den weg brengen, maar onmiddellija nadat
de kiezel op den weg is gebracht, komt een
stoomwals, welke alle deelen in elkaar drukt
en den weg begaanbaar maakt. Nu zou iht
in ons land ook wol kunnen geschi-rdea, in
dien de financieelo kwestie dat niet verhin
derde.
De finanoiën belemmeren zeer veel; wij
zijn zoo klein.
Er is echter een spreekwoord, dat zegt
„Eendracht maakt Macht", en waarom zou
den de vele kleinere gemeenten zich niet vei-
eenigon, waar het gaat om het in-ordc-brcn-
gen harer wegen? Er bestaan Maatschappij
en, die zich bezighouden met het in-orde-
laouden van onze rivieron en kanalen. Zij
worden door de belanghebbenden uitgenoo-
digd, om voor een zekeren prijs per jaar
zoo- of zooveel giond te baggeren.
Waarom zou er geen Maatschappij kunnen
bestaan, die tot doel heeft het in-orde-bren-
gen en houden van straat cn grindwegen?
En indien zulk een liohaam reden van be
staan heeft-, waarom zouden dc verschillen
de gemeenten van ona land niet te zamen
zoo'n Maatschappij oprichten? Daar deze
Maatschappij vaste contracten mot gemeen
tebesturen afsluit, kan zij een grooten voor
raad materiaal opslaan cn dc beste en meest
geschikte werktuigen aanschaffen. Onze
wetten verhinderen een samengaan op deze
wijze van verschillende gemeenten volsterkt
niet. Wij weten, dat, wanneer gemeenten,
die zeer dicht bij olkaar liggen, samen een
belang moeten behartigen, zij gewoonlijk
van meenig verschillen. Maar indien b.v. de
gemeenten, die in één Provincie liggen en
daaivoor in aanmerking komen, te zamen
een Maatechappij oprichten voor het in-
orde-h ouden harcr wegen dan is er geen
strijd, die belemmert, dan worden $e oora-
missarissen door stemming van alle aan
deelhouders benoemd, evenals de directeur.
De Maatechappij staat als een lichaam ge
heel alleen en onafhankelijk van een enkele
gemconte daar. De gemaakte winsten komen
weder ten goedo aan do gemeentekas en bui
tendien zal men voor minder geld betere
wegen kunnen krijgen.
Indien enkele vooruitstrevende Burge
meesters over een en ander willen naden
ken en met hun Collega's overleg plegen,
dan kan het tot-stand-komen wel in de
naaste toekomst, liggen.
Wij hoor en tegenwoordig zooveel over
het euooes van de Amerikanen, dat toch na
genoeg uitsluitend door onderlinge samen
werking is verkregen, dat wellicht de geest
van lauwheid, die hier heerscht, overwon-
zijn tschiboek kwam; als lichte, droomen-
de wolkjes, als kraebtigo damp, die hem
in een Jupiternevol hulde, of met horten
en stooten aha heftige, hartstochtelyxe
walm.
Barba legde zich weer op den oven en
rolde zich opnieuw in baar schapevaoht,
een trillend kluwen.
„Laat dat vaatwerk staan zooak het is,"
ging Wolkoff voort, „laat alles staan, ik
wil het zoo. Denk thans slechts aan je-
zelve."
Dit zeggende, ging hij de keuken uit.
Denk thans slechts aan jezelve! zoo wilde
hij het. Maar laat do gedachte zich beve
len Zij dacht slechts aan hem, toen zij
weer alleen was, in den he eten wasem der
keuken cn in het halfdonker, dat schier
spookachtig aandeed, en haar gedachten
bleven koortsachtig, krampachtig op hem
gevestigd, ook nog, ttoen Agafchon Lang
zaam binnenkwam en bij haar op de oven-
bank ging zitten.
„Nu... hoe gaat het?... Werkt de poe
der?"
Zij gaf hem een teeken, dat een beves
tiging scheen te beduiden.
„Heb je nog wat anders noodig? Ik ben
hier om je te bedienen. Verroer je maar
nietl De koorts is een kwaad ding."
Er heerschte eenigen tajd stilte. Buiten
streak de wind langs de struiken heen en
weer, ergens in een hoek knaagde een muifc'.
„Wil je water?"
Zij sohudde het hoofd
„Óf theo?... Ook niet?... Wat dan?"
Een teeken met de hand
„Niets? Nu, misschien wil je wel sla
pen." Agathon klom op de bank en legde
haar de hand op het voorhoofd „Het
ncn kan worden met zulk een goed voorbeeld
voor oogen.
Ook de wetenschap, dat de Amerikanen
ons uitlach bon over onze verliezen van het
laatste jaar in hun spoorwegfondscn, zou
een prikkel kunnen zijn om eens te trachten
in eigen kring het verloren kapitaal terug
te winnen. Het geld terug te verdienen door
verdere speculatie in die fondsen, zal, na
hetgeen bekend is geworden over die spoor
wegen, toch niet in het brein van een
verstandig mcnsch opkomen. Slechts de me
dedeel ing moge hier volgen, dat volgent- de
opgave van de „Germania", te Chicago, in
1903 in Amerika 78,000 uienschen door
spoorwegongelukken werden gewond en
9900 gedood.
En wij kunnen bij ervaring spreken,
wanneer wij hieraan toevoegen, dat dc
toestand der spoorwegen grootendeels do
schuld aan de ongelukken draagt; tot ver
betering van hun banen dient ons geld.
De gemeentebesturen hebben het meeste
belang bij goede cn goodkoope wegen- Hot
te dus hun taak, om de gemeenschappelijke
belangen tc behartigen.
En nu nog een wenk.
In sommige streken van Amerika logt
men in de grindwegen, die veel door zware
wagens worden bereden, ijzeren goten,
waarin de wielen der wagens rijden. In
eenzelfde streek hebben de vrachtwagens
veelal dezelfde spoorbreedte en dat is dus
geen bezwaar. De gemeentenaren hebben
buitendien nog het voordeel, cat met min
der trekkracht veel zwaardere loeten voort
gereden kunnen worden. Over dc aanleg-
:kosten hfcbbem wij geen gegevens bij de
hand, maar die kunnen door aanvragen
bij aannemers gemakkelijk vastgesteld wor
den. Zij zullen wel niet zoo heel laag zijn,
maar de rente van het aanlcgkapitaal zal
allicht minder zijn dan de besparing, cic
aan onderhoud der wegen wordt verkregen.
Indien die goten niet to smal worden ge
nomen, hebben goede wielrijders tevens
een wielrijderspad. Slechte wielrijders zul
len wel niet in het gootje kunnen blijven
en zij hebben or dan ook geen pleizier van.
Maar dat is misschien juist een voorceel,
want- zij, die niet volkomen hun fiets mees
ter zijn, hinderen do voertuigen. Zij zullen
dan vaD zulke wegen wegblijven.
„De Standaard" had hot over «Ie
gematigdheid vaD het Kabinet.
Toen hot optrad, had het de keus om óf
kras óf gematigd op te treden. Het koos
het laatste, zegt dr. Kuypers orgaan, en
het iaat er op volgen:
En het deed dit niet uit zwakheid, maar
om de allesafdoende reden, dat in een land
waariD fcwoo zoo machtige groepen tegen
over elkaar staan, recht en bil ïjkheid
eischen, dat aan beide groepen een bestaan
met ecre verzekerd blijve.
Aanvankelijk werd dan ook van liberale
zijde erkend, dat het tegenwoordige Kabi
net uiterst gematigd van wal stak. Zóó
zelfs, dat men het t e gematigd vond, on het
prikkelde om 6chorper met zijn beginsel uit
te komen.
Tweeërlei stak hierachter.
Vooreerst toch verstond men onder „ge
matigd" van liberale zijde, dat het Kabinet
niets zou ondernemen, wat ook een liberaal
ministerie niet zou hebben aan gekund; cn
ten anderen aasde men op het uitkomen van
iets specifiek Christelijks, om er al wat li
beraal was tegen te wapen te roepen.
En zoo is dan ook geschied.
Nauwelijks toch ging er van het Kabinet
eenige daad of eenig voorstel uit, waarin,
hoo gematigd ook, iets van de Christelijke
politiek doorschemerde, of allo wachthon
den begonnen te blaffen en te huilen, tot het
ten leste in de Eerste Kamer bijna letter
lijk werd uitgesproken: Als ge in de neu
trale zóne blijft, zte.len we u dulden, maar
betreedt ge het terrein der onzienlijke din
gen, dan gaat ge de deur uit.
Tocb bleef de oogst van grieven uiterst
schraal.
Eerst de benoemingen. Nooit werden zoo
veel niet-geestverwanten benoemd.
Ja zelfs, in absoluten zin genomen, bleek,
dat dit Kabinet èn in het aantal meer libe-
ralen dan niet-libcralen benoemd had, èn,
hoofd is heet; nu komt de koorts weer. Ga
toch liever naar je bed!"
Barba richtte zich weer op en beduid
de, dat zij drinken wilde.
Terstond had hij een glas gevuld; hij
reikte haar het koude water, dat zij bogeo-
rig opslurpte. Daarna liet zij don ouden
smerigen pels afglijden on drukte het arme
jonge hoofdje tussehen baar banden.
Agatbon zuchtte, klom van de bank af,
en ging er op zitten, steeds bedacht haar
to bedienen, zoodra zij slechte een bewoging
zou maken. Waarom was baar toch de
6praak ontzegd? Welk een knap meisje!
Wat een aangename buisgenoote l Koo men
toch maar een middel vinden om haar de
tong te ontbinden I Hij had reeds menige
ekster met zijn mes aan het praten ge
bracht, maar deze was ate van steen; zij
liet niet eens een geluid van pijn booren.
Toen Salvator na een poos terugkeerde,
vond hij beiden ingeslapen. Agathon zat,
met de bandon over den buik gevouwen,
op zijn bank en glimlachte. Hij droomde
zeker van een gebraden speenvarken.
Salvator bleef staan en beschouwde Bar
bara. Zij lag op den rug, met den arm on
der bet hoofd, en ademde rustig en diep.
In weerwil van dit diepe ademhalen was
bet hem, ate leefde zij niet meer en een
liohte rilling ging door zijn ledematen.
Hij gevoelde zoo duidelijk, dat wij dage
lijks sterven, dat iederen nacht do dood
onze oogleden sluit, al is bet niet voor
altijd en het leven scheen hem slechte des
te meer waard toe, geleefd te worden. Hij
beschuldigde zich zooveel jaren verloren to
hebben; hij betreurde de dagén, die hij
thans- verloor, den een zoo goed als den
ander, voor altijd. Don weer zag hij de
wat de hooge posten betreft, spaarzaamlijk
eigen geestverwanten had voorgedragen.
Toen dit niet hie.p, begon de persoonlijke
charge. Gevit op allerlei nietigheden, en
pure verzinsels. De poging om ridicuul te
maken.
Ook dit verliep, zegt „D e Standaard".
Daarop werd hot met bot liedeken van re
actie beproefd.
Ten slotte do klacht over het aanvuren
van geloofshaat
Natuurlijk kostte het geen moeite om
aan te toonen, dat juist omgekeerd de li
beralen hier do matadors waren.
Zij stookten en stoken nog, als ze maar
even kunnen, de Roomschen op tegen do
Protestanten, de Protestanten tegen de
Roomschen, dc Hervormden tegen de I>o-
leerenden, do Doleerenden tegen de Her
vormden, dc Anti-rovolutionnairen tegen
de Christelijk-Historischon, de Christelijk-
Historischen tegen de Anti-revolutionnai-
ren. Kortom, ze leven van twist- en twee
dracht-zaaien. En nadat de aanval over ge
loofshaat in do Staten-Gcnoraal finaal mis
lukt is, is in pers en op meetings reeds weer
in vollen gang de aloude poging om de
Christelijke partijen tegen e Kaar in het
harnas te jagen. Donk slechte aan do Mi
na h a ssa^kwestie
Nergens heeft men don ook hot Kabinet
kunnen betrappen op een verlaten van den
weg der gematigdheid, ineent „DeStand-
aar d". Noch in de vaccine-wet, noch iö de
loterij-wet, noch in do tarief-wet, noch iu
de Hooger-Ondorwijs- noch in do Lagcr-
Onderw ijs-wet.
En aangezien ©r niets te betrappon viel,
gaan de liberalen aan het opblazen oni van
niets iots te maken.
zachte, zoete vriendelijkheid, die over Bar
bate gelaat lag uitgespreid, de liefelijke
vermoeidheid barer ledematen, en een innig
medolijden met dit schoone, jonge wezen
greep hem aan en liet hem niet meer los.
Plotseling was het, alsof zij zijn nabij
heid voelde, want met eon rasschc beweging
keerde zij hem den rug toe, beschaamd als
het ware, en tegelijk giüg oen harcr don-
kero haarvleohten los en kronkelde als
een slang om don schouder tot op de heup
neer.
Salvator knikte tevreden met het hoofd
en ging langzaam, op dc toonen, weg.
Den volgen don dag was Barba wel nog
wat mat, maar volkomen vrij van koorts.
Zij deed zichtbaar moeite in to holen, wat
zij don vorigoo avond verzuimd had; het
hielp niet, dat Agathon haar aanmaande
zioh te ontzien. Zij knikte hem enkel glim
lachend toe en ging voort met boenen en
schuren.
De verhouding tussehen deze twee wat'
opeens volslagen veranderd. Het lijden,
dat zooveel verlossende wonderen in de
wereld volbrengt, had hen nader tot el
kaar gebracht. Zij waren goede vrienden ge
wonden, en Agathon toonde zich nu, on
danks zijn grijze haren, zoo oplettend en
galant, dat hij zooal niet den indruk van
iemand, die bot hof maakt, toch geheel cn
al dien van een goeden vader maakte, wel
ke op zijn schoone dochter verliefd is.
Toen Barba dien dag Salvador voor het
eerst ontmoette, boog zij het hcrofd en werd
rood. Hij knikte haar vriendelijk toe. Tel-
kons wanneer zij in zijn nabijheid kwam,
vermeed zij zijn blik, maar zoodra zij
dacht, dat hij het niet merkte, rustten haar
reine, kalme oogen op hem en spraken een
Het stond toch vooruit vast, dat het out
werp geen wot zou worden.
Thans daarentegen voorziet ze, dat d®,
Eerste Kamer het zal aannemen cn daarom)
zal ze thans dieper op de détails van het
wetsontwerp ingaan.
Is deze houding te rechtvaardigen?
Naar het ons voorkomt alleon dan, zoo of!
vooraf reeds met de oppositie in do Eerste'
Kamer onderhandeld was, en zoo men ge*'
noegzame zekorhoid had verkregen, dat Kot
ontwerp ten doodo was opgeschreven.
De gissing is dan ook zeker niet gewaagd,
dat er, meer dan men vermoeddo, rced<
vroegtijdige afspraak heeft bestaan over do
houding, dio de liberale partij in do Eerste
Kamer zou aannemen Op gissing kon mort-
bier niot afgaan. Een oppositie, zoo sterk en
talrijk als die in de Tweede Kamer ho-'
paalt haar gedragslijn niet anders dan op
grond van genoegzaam zekere gegoven*.
Doch is dit zoo, dan treedt do oppoaitio
der toenmalige Eerste Kamer in nog on-
gunstigor dag-icht.
Er blijkt dan uit, waarom er van oigenlijs
debat in dio Kamer geen sprake is goweest
Er blijkt dan, hoe reeds vooruit tot 1 a
mort sans phraso besloten was. Maar
er blijkt dan ook uit, hoe do liberale partij
in do Eerste Kamer destijds, geheel in
strijd met haar betere tradition, zich heef,
laten verleiden tot het volgen van een par
tij-politiek, als zelfs in do Tweede Kamer
nooit oirbaar werd geacht.
De Rogeoring heeft alzoo niet misgetast,
toen zo begreep na dit votum voor eon go
heel exccptioneelen toestand to staan; gem
de exceptioneelo maatregol, waartoe zo h ib'
initiatief nam, komt van achteren iu cou
licht to staan, waardoor deze m latr-igcl t
volkomen wordt gerechtvaardigd.
diepe, kindorlijko dankbaarheid uit.
Den dorden dag gaf Salvator haar 's mor
gens dadelijk den poeder. De aanval kwam:
niettemin toch, maar niet zoo hevig. Barba
hield zich op de been. Hitte en koude wia-1
solden bij haar af, maar de koorts sloeg
haar ditmaal niet ter neer. 's Avonds kwam
Salvator herhaaldelijk in do kouken, voelde
haar den pols, legde haar de hand op het 1
hoofd en gelastte haar vroeger naar bed
te gaan. Maar zij hieid niet op, voor haar
dagtaak volbracht was. Daarna eerst trok
zij zich op haar kamer terug.
Op den morgen, dat de koorts voor dé
derde maal komen zou, liep haar een hevi
ge rilling door het lichaam, terstond nadat
zij het bed verlaten had. Toon zij do kof-*'
fio bracht, werd Salvator getroffen doo*
baar bleekheid en een zekere onrustige,
wanhopige uitdrukking op haar gelaat. Zij
voelde, dat ze terugkwam, dc koorts, en'
heviger dan ooit, en zij stond een ontzet-
tonden angst uit, dat zij zich zou verraden,
wanneer zij aan 't ijlen mocht raken.
„Je bent ziek", begon Salvator, terwijl
bij sneller aan het barnsteenen mondstuk
van zijn tschiboek trok.
Barba schudde het hoofd en trachtte té,
ontsnappen.
„Blijf 1" riep hij bijna boos.
Zij bleef aan de deur staan en beefde.
„Kom bij mij... hierl"
Zij gehoorzaamde.
„Ga zitten." Hij schoof haar een stoel toé«;
„Hoor je niet?"
Zij nam plaats en werd een oogonblilj
rood.
(Wordt vervolgd.)
Het „Weekblad van hot Recht"
schrijft:
„Een vijftal dames, niot-rechtsgeleerden,
hebben zich beschikbaar gesteld om op bc
paalde tijden aan vrouwen raad en in
lichtingen te geven in rechtskun
dige aangelegon boden.
Het denkbeeld lijkt ons weinig gelukkig.
De dames, die zich tot het aangegeven doel
hebben vereenigd, wijzen er op, dat vefe
vrouwen oen groote, op niets bcrustcnJc
vrees hebbon voor advocaten; dat and;i3
het den rechtskundige lastig maken met
noodeloozo uitleggingen; dat weer andere
hoogst ongaarno kiesche familieverhoudin
gen openbaren aan een haar onbekend man.
Daaruit spruiten bezwaren voort, Uio met
wat beleid en tijdige hulp van een rechts
geleerde hadden kunnen worden voorkomen.
Om nu de aldus denkende en handelende
viouwen voor die bezwaren te behoeden,
bieden dc bedoelde dames hulp aan van
niet-rechtsgeleerdon
Wij vreezen, dat daardoor het ongetwij
feld goede doel niet zal wordon bereikt. In
tegendeel, het gevaar bestaat, dat do nict-
deskundigo adviezen de raadplegende vrou
wen nog veel verder van den goeden weg
zullen afbrengen, ook omdat zij haar uu
van bot vragen van wei-deskundig© adviezen
nog meer zullen afhouden.
De dames willen raad verstrekken „voor
zoover haar doenlijk". Do eenig werkelijk
doenlijke raad zou moeten zijnGa naai
een advocaat en vraag zijn advies. Willen
de dames nuttig werk verrichten, laten zij
dan alles doen, om aan haar minder ont
wikkelde zustors de „op niets berustende"
vrees voor advocaten te ontnemen co aldus
te zorgen, dat zij raad en advies gaan halen
daar, waar op goeden raad en doelmatig
advies meer kans is dan bij diegenen, die
zelf nog raad on advies behoeven."
In een asterisk Loob spel zegt „De
Standaard":
Uit het Voorloopig Verslag op het ont-
werp-H ooger Onder w ij s blijkt vrij
duidelijk, dat de oppositie bij de behande
ling van het eerste ontwerp haar houding
heeft laten bepalen door het komende vo
tum dor Eerste Kamer.
Ze wist zoo good als zokor, dat de toen
malige Eerste Kamer de wet verwerpen
zou, on daarom redeneerde ze wel cindo oos,
maar ging op bet wetsontwerp zelf niot na
der in.
Do Asscnselio Dcbsidliigciiib.
Het „Hbl." if er toch in geslaagd iet
te weten to komon omtrent de voorwaar
den, waarop het Dispuutgezelschap hot
was geen debatingclub 1 te Assen mag
blijven voortbestaan, boter gezegd waarop
de hergeboorte Uj voroorlooid. Het blad
zegt do inlichting l'ang niot uit do eerst©
band te hebben, maar dc veranderingen zijn
zóó zonderling, dat zij waarschijnlijk wel
do voorgosohrcvt.ie zullen zijn.
Ton eerste moet het kind opnieuw gc
doopt worden. Het was een Dispuutgezel
schap. De naaiu moet vorondord wordon
in... Debatingclub!
Dan moeten do sprekers oorst gekeurd
worden door den kolonel.
Zou dat betcckenen, dat personen, die
militaire denkbecldon verkondigd hebben,
afwijkend van die vau den inspecteur dof/
infanterie, niet mogon genoodigd worden?1
Wij herinneren, dat de eenige niet actief
dicnondo officier, die in At sen optrad
overste Graafland wus.
En ten derde moeten ook hoofdofficieren
wordon uitgenoodigd de luitenants voor te'
lichten.
Van een oigonlijk onderzoek naar hot
machtsmisbruik, dat in Assen heeft plaat#)
gegrepen, is geen tprako geweest.
Hoo moer, zegt het „Hbl.", wij van deze
Assensclio zaak hooron, hoo treuriger denk
beeld wij krijgen van hot optreden daarin
van do militaire autoriteiten.
Het Vredespaleis.
De Londcnsoho correspondent van „Do
»N. C. meldt, dat reeds twoo architecten
zijn aangowezon, om mee to diugeu ali
ontwerpers van het Vredespaloia. Sir As-'
ton Webb ia do ontwerper van het gedouk-'
teeken voor koningin Victoria, hij bouwde
do school voor adelborsten to Dartmouth,.'
do nieuwo school voor do Bluo Coat Boyu,
en heeft in of by Zuid-London zelf hooi
wat gebouwd; do mannen van zaken ken
nen hot beet het Instituut voor chartered
accountants in Moorgato PLoce.
L o i d o n Bothlehemskerk. Donderdag-
avond 8 uren: Bijbellezing.
Christ. Geret. Gemeente Donderdagavond
te aebt uron Bijbellezing, Ds. Jansaon. Ingang
Breestraat naast No. 161.
