HERINNERING.
Opruimen van vuilnis te New-York.
Bij het naderen van elk station komt er
een eccpress-man vragen of er bagage te
checken ie voor de naastbijzijnde stad. Je
geeft hem je re^u, een koperen genummerd
plaatje, en knjgt er een slip uit zijn order
boek voor terug; hij noteert den naam van
het hotel en voor je er zelf bent is je kof
fer er al.
Het betalen geschiedt bij het opgeven van
het adres, ongeveer 30 oents per koffer.
Het vervoer van bagage tot een groot ge
wicht ia vrij.
En telkens, bij elke nieuwe stad, komt er
een portier door de wagens, roepend
„Kranten!" Laatste berichten!" „Avond
editie I", opdat men reizend steeds op de
hoogte blijft van wat. er gebeurt in het land,
dat men doortrekt in duizelingwekkende
vaart.
Tegen etenstijd wordt er gegongd door
don trein, een waarschuwing voor allen,
dat lunoh of dinner klaar is om te worden
gediend in den restauratie-wagen aan rei
zigers uit Pullman- en gewone wagens.
Voor de mensohen, die een dollar-diner
niet kunnen betalen, komen er mannen met
mandenvol pretzels, vruchten en sand
wiches, chocolade, chewing-chum, fleschjes
gingeralo en sigaren. Alles zooals bij ons,
zegt u. Maar ik spreek slechts van een ge
wonen trein, niet van de Pullman-wagens.
Achter een koperen balkon, waarop je
zitten kunt, onder het rijden, waarop candi-
daten voor gouvernementsbetrekkingen op
één dag hun speeches houden tegen het volk
van verschillende steden, mijlen ver van el
kaar, is er een portaaltje behangen met
Oostersche tapijten leidend naar een rook-
salon met stoelen van groen fluweel, te
verschuiven naar alle kanten, een dames-
kamer licht-rose met een zaoht-beschilderde
zoldering en muren aardig versierd, slaap
kamers met ledikanten van koper, kleer
kasten, toilet-tafels en spiegels rondom, een
barbierswinkel, badkamers met koud- en
warmwatergeleidingen, zaaltje met piano,
schrijfkamer en eetsalon met buff in oud-
Duitschen stijl' vol glazen kasten, waarin
fijne porseleinen schotels en kristallen gla
zen koket doen als in de eetkamer van een
zorgzame Amerikaanscho huismoeder. Er is
'daar een provisiekamer, een koelkamer niet
ijskasten. Er is daar alles, als op de groo-
te booten.
't Is er elegant en gemakkelijk, vol elec-
trisch-licht-kroontjes, in de rookw agens me
dian iachlej Pigaar-aanstekeirs bij elke zit
plaats, de ramen versierd met kanten gordij
nen en draperieën van zij-fluweel, de vloe
ren, belegd met loopers duimen dik, dat je
je kunt voorstellen te zijn in een miniatuur
hotel... te huur voor vijftig dollars per dag.
Het zijn private-oars, als een Koninginne-
wagen hier, eigendom van wie ©r botalen
kan twintig reisbiljetten, al reist er ook
slechts één man, en vijftig dollars per dag
extra voor bediening en transport.
Amerika is het land van geld-verdienen
en geld-uitgeven. Want de wagens, die ik
u beschreef, zijn niet gebouwd om te die
nen voor tentoonstellingswonderen, om to
laten zien aan het publiek hoe het nog eens
worden kan, maar op elke lijn, bij elke
spoorwegmaatschappij, zijn deze private^cars
te huur voor clubs en politici, die voor pret
of zaken het land doorreizen.
Elk Amerikaan wil voor één dag wel eens
het gevoel hebben, een Prins te zijn, bediend
in zijn eigen car door kellnors alleen voor
hem, en velen huren een wagen niet zoozirr
om de ijdelheid van één dag te zijn „de
verwende man" in den trein, als wel om
in de krant-te hebben, dat mijnheer Zoo en
Zoo arriveerde te Pittsburg te zoo laat in
zijn private-carriage.. Het stflat goed, duur
en deftig. Het geeft oreddet isn vertrouwen,
't- Is alles business
De piandsi. zat aan den vleugel en speel
de een wals.
Om hem heen heit- lachen van vroolijke
mensohen, de geur van verwelkende bloe
men en het onophoudelijk zachte mischen
van de zijden japonnen der dansende vrou
wen.
Hij keek nauwelijks meer naar de noten;
hij kende ze uit zijn hoofd, die dansen.
Af en toe keek hij onverschillig op zij,
en volgde met slaperige oogon de paren, die
hom voorhij dansten. Hij dacht aan de kor
te pauze, aan hot glas bier, dat hij zou krij
gen, als hij nog dacht 1
Toen hij weer eens omkeek, vloog hem een
paar voorbij, dat hij eerst niet opgemerkt
had.
Het was een mooi, jong meisje met glan
zend bruin haar, en donkere oogen... Aan
wie herinnerde zij hem? Op wie geleek ze?
Hij kon het zioh niet herinneren; hij wist
alleen maar, dat zij hem in tijdon terug
verplaatste, toen hij gelukkiger was dan
nu.
Onwillekeurig wendde hij het hoofd om
naar het meisje, dat nu, verhit van het dan
sen, tegen een pilaar leunde. Zij hijgde, en
hefc iioht speelde l'iefkoozend op haar zacht
haar.
Weer doortrilde hem de herinnering aan
dien tijd, toen een ander op zijn plaats geze
ten, en hij rich vroolijk bij de vroolijkon had
geschaard.
En terwijl hij daoht- en zag, dat- haar ca
valier, die niet van haar zijde week, nu
voor haar boeg, en beiden zich weer op de
maat der muziek wiegden, toen wist hij
plotseling, wie zoo in zijn armen had gele
gen, die op haar geleek, en die het toch niet
was.
Er kwam een heerlijke droom over hem,
die zooveel te zoeter is, omdat men hem
reeds vergoten waant. Hij kende zichzelf
niet meerZijn moeheid was verdwenen,
zijn dansen werden levendiger, hoe levendi
ger hij droomde, zijn voeten bewogen zich
op de maat en zoo vaak de twee hem voorbij
zweefden, zond hij haar een te ede ren blik
achterna.
En zoo vloog de tijd gauwer om dan an
ders, toen hij niemand had gezien, die op
haar geleek. Hij dacht, niet meer aan het
oogenblik, dat zijn vingers mochten uitrus
ten; ze speelden, als door een hoogere macht
gedreven. Het werd hem zoo licht te moe
de, dat hij zioh verwonderde, dat hij niet-
ook danste. Zou ze dezelfde zachte stem
hebben
Hij verlangde er zoo naar, haar te hoo-
ren spreken 1 De kaarsen flikkerden, de
bloemengeur werd bedwelmend, zijn oogle
den werden zwaar, en nu zag hij haar met
het innerlijke oog.
Het witzijden gewaad veranderde in een
eenvoudige jurk, de kostbare rozen in het
haar in een paar woudrozen, die hij zelf ge
plukt had, de mooie, koele oogen werden
onschuldig en stralend, de trotsche mond
werd een vroolijk lachende kindermond...
Hij lachte onder zijn tranen door. Hij wist
niet, dat men verwonderd naar hem keek,
hij met zijn spits, oud, bleek gezicht, met
die tranen, die over zijn ingevallen wangen
rolden, en dan dat vurig jeugdige spel, dat
d«aar in het geheel niot bij paste.
Het maakte een grap-pigen indruk. Eerst
lachte men en had er pret over, maar toen
men niet meer goed dansen kon op zijn mu
ziek, werd men boos.
„Goede hemel, wat wordt de pianist ge
voelvol zei een zachte, spottende meisjes
stem.
Hij schrok, maar keerde zich niet om. Hij
zag niet, wie de w re ede woorden had ge
spreken, maar begreep het, hij voelde het,
dat zij het was geweest, die hij don gan-
schen avond zoo graag wilde hooren spre
ken.
De pianist werd niet meer gevoelvol', en
lachte niet meer. Hij speelde maar door, net
als iederen avond, luid en zonder uitdruk
king, zonder vuur!
De wijze van opruimen der verschillende
afvalstoffen is in iedere groote stad zeer
interessant.
Daar de stad New-York dicht bij zee
gelegen is, 9cheen dit vraagstuk gemakke- j
lijk op te lossen en vroeger werd dar aok
de vuilnis voor het grootste deel in zee
gestort. Door de groote hoeveelheid afval- j
stof ontstonden er echter op den duur
toch moeilijkheden en sinds eenige jaren
is daarom het opruimen dezer stoffen op
een andere wijze geregeld.
Thans zijn de inwoners gedwongen, de
afvalstoffen in drie verschillende bakken
te sorteeren en wello. de afvalstoffen uit
de keuken; 2o. asch en ander stoffig ma
teriaal, benevens kleine harde voorwerpen
3o. papior en groote voorworpen. De vuilnis
wordt op wagens en schuiten vervoerd,
waarbij de afvalstoffen uit de keukens door
een Maatschappij chemisch worden ver
werkt. De Maatschappij betaalt een naar
verhouding geringe som voor dit afval.
De asch wordt aan bouwondernemers
als op vulmateriaal verkocht of wordt r-h-"
het zeestrand gestort.
yoor de groote voorwerpen is onlangs
bijwijze van proef, een verbrandingsinrich
ting opgericht, dio op de volgende wijze
werkt.
Er staan daar twee stoomketels van 50
en 160 P.-K., die een stoommachine voeden.
Deze machine beweegt een breeden riem,
welke 100 voet lang is, waarop de voor
werpen naar den verbrandingsoven worden
vervoerd. Aan weerszijden van den riem
staan sorteerders, meestal Italianen,'die de
voorwerpen, welke nog eenige waarde heb
ben, uitzoeken. Terwijl de riem lang2aam
aan hen voorbij gaat, zoekt de oen papier,
de ander schoenen, een derde flesschen,
een vierde blikken voorwerpen en een
vijfde lampen uit en op deze manier wordt
het materiaal, vóór het in den oven komt,
met 60 pCt. verminderd.
De ondernemer, die deze sorteerdors aan
stelt, betaalt per week 240 dollars (een dol
lar is /2.60) pacht, en daar de heele inrich
ting 20,000 dollars gekost heeft, werpt zij
een aardige rente af, terwijl de verwijde
ring van deze produoten, die anders veel
moeilijkheden veroorzaakt, thans zoo goed
als niets kost.
Het spreekt wel vanzolf, dat de kosten
voor het vervoer der vuilnis zeer hoog zijn.
Per dag worden ongeveer 8000 kub. M.
asch, 2600 kub. M. groote voorwerpen cn
1100 kub. M. keukenafval vervoerd. De leng
te der gezamenlijke straten bedraagt 1520
K.M. Do uitgaven, die de stad jaarlijks
voor dit vervoer heeft te doen, bedragen
1,648,000 dollars, waarbij 'dan nog-2,050,000
dollars voor de reiniging der straten komt.
Het nut der krant.
Dat een krant ongetwijfeld Veel nut kan
stichten, is bekend. Haar nuttige eigen
schappen zijn echter zóó groot in aantal,
dat wij hier even de aandacht willen vesti
gen op een paar daarvan, uit vrees, dat men
er anders niet op letten en cr geen reke
ning mee houden zou.
Zoo lazen wij van een reiziger, die cp
zijn vele toohten vele ervaringen ha'd op
gedaan en die hoog opgaf van het nut van
de krant. Er zijn practdsöhe raadgevingen
bij, die het overbrengen waard zijn.
Hot gebeurt wel, dat men tot de huid
doornat wordt en niet in de gelegenheid i;,
zich te verkleeden, zoodat men kans loopt
ernstig, ongesteld to worden. Een ervaren
reiziger moet zich echter weten te behelpen
en een probaat middel is, tusschen de natte
klecdingstukkon en de huid droog papier
te leggen. Er bestaat wel geen dorpje zoo
klein of mon vindt er een pak oude kran
ten cn het is altijd beter met wat zwarten
drukinkt besmeerd to worden dan een ge
vaarlijke koude te vatten. Het geheele li
chaam wordt zooveel mogelijk met kranten
omwikkeld en men trekt daarover getroost
dc natte kl'eeren weer aan.
Een ander practisch gebruik van do
krant kan reizigers worden aanbevolen, die
in koude spoorwegcoupé^ een langen af
stand moeten afleggen. De voeten met kran
ten flink omwikkeld en de krant werkt als
een pels.
Maar het allermeeste nut biedt de krant
als hoofdkussen aan reizigers, die gewend
zijn 'daarop te slapen en er onderweg geen
in hun hotoltje vinden. Het als koel geroem^
de gummi-luchtkussen, door toeristen vaak
meegenomen, wordt warm en benauwd. De
practischo reiziger neemt niets dan een
kussensloop in zijn reistasch mee, vult hem
