Zijn lichaam 13 verschrompefd als een mum
mie; zijn huid ia strak cn gespannen en hard
als perkament. Zijn oogen staan echter nog
helder. Zonder hulp gaat hij nog eiken dag
naar den tempel, om er de gaven der geloo-
vigen in ontvangst te nemen.
Over slalcu peuucu ou puüoodculiout.
Jaarlijks worden 1,000,000 kilo's staal ver
werkt voor het vervaardigen van stalen
schrijfpennen.
In Engeland gebruikt er de stad Birming
ham alleen 500,000 kilo's. In de steden van
Groot-Britanniê worden jaarlijks 810 milU-
oen stalen schrijfpennon vervaardigd; dit
komt op 23 pennea voor eiken inwoner, en
daarna komen de Yereenigde Staten met
105 millioen of 2 pennen per inwoner.
De invoer der andere landen weegt tegen
dit verbruik op. Op gansch den aardbodem
worden dagelijks 5j millioen pennen ge
bruikt, of bijna 3000 kilo's.
Is het wonder, dat er zooveel papier be
klad wordt?
Het hout onzer potlooden is, gelijk men
weet, cederhout.
De vermaarde ceders van den Libanon
zijn wel nog niet uitgeroeid, maar zij zijn
toch in den loop der eeuwen zeer in aantal
verminderd en zij komen voor de nijverheid
bijna niet in aanmerking.
Van meer belang zijn de roode ceders, wel
ke in de Yereenigde Staten zeer algemeen
verspreid zijn.
Deze boomen, behoorende tot de soorten
,,Juniperus virginiana" en „Junipe-us
barbadensis", groeien in zeer verschillend
klimaat: zoowel in de noordelijke streken
aan het Ontario-meer als op het schierei
land Florida, dat met een bijna tropischen
plantengroei is bedeeld. In het westen is
het Rotsgebergte de grens van het gebied,
waar de ceders groeien, en in het oosten
vindt men die boomen tot aan de kusten
van den Atlantischen Oceaan.
De meeste cederbosschen vindt men in
Tennessee cn Florida.
Onlangs heeft de afdeeling voor boschcul
tuur van het Ministerie van Landbouw der
Yereenigde Staten onderzoekingen betref
fende roode oeders ingesteld en bevonden,
dat het gemakkelijk zal zijn deze zeer nut
tige boomen rog verder to verspreiden.
Het hout van den rooden ceder is zeer
bruikbaar, zeer stevig en bederft niet spoe
dig.
De grootste potloodenfabriek van Duitsch-
land heeft een bos:h van ceders aangeplant,
om niet *"^r het bekomen van dit voor
haar onontbeerlijke hout afhankelijk te zijn
van het buitenland.
In de Yereenigde Staten worden jaarlijks
125,000 cederboomen verbruikt voor potloo
den.
Met het oog op dat zeer aanzienlijke cijfer
dringt men aan op maatregelen om te voor
komen, dat die nuttige soort van boomen
zal verminderen.
VALLEN3E ZBEKTE
Vegetarisch diëet.
Bij do behandeling der verschrikkelijke
ziekte, onder den naam van epilepsie (val
lende ziekte) bekend, heeft men bevonden,
dat de volstrekte onthouding van vleesch-
spijs met het beste gevolg bekroond wordt.
Door sommige geleerden worden de aanval
len beschouwd als het gevolg van zenuwach
tige prikkelbaarheid, die, hetzij door een in-
of een uitwendige aanleiding, tot plotse
linge uitbarsting komt en het gillen, den val
en de verdere kenmerkende verschijnselen
der ziekte veroorzaakt. De ziekte schijnt
slechte een stoornis der functiën te zijn en
niet- in de organen zeiven te zetelen. De er
varing heeft voorts overvloedig bewezen,
dat do zenuwstoornis kan voorkomen als
het resultaat van de een of andere prikke
lende werking op hot zenuwstelsel.
De beschouwing der waargenomen feiten
en een logische gedaehtengang moeten ons
derhalve tot de overtuiging brengen, dat de
epilepsie meet behandeld worden met vol
strekte onthouding van alle prikkelende
spijzen en dranken en een streng volgehou
den diëet van meelspijzen, melk, fruit en de
lichtst verteerbare groenten met vermijding
van de meer vezclachtige.
Een Amerikaansch arts heeft een geval
medegedeeld van iemand, die, aan hevige
aanvallen van epilepsie onderhevig, zich
twee en een half jaar van het gebruik van
visch en vleesch ook gevogelte onthield
en al dien tijd van aanvallen bevrijd bleef.
Een landgenoot haalde een voorbeeld aarf
van een jongeling, die ook voortdurend
aan hevige aanvallen leed en, nadat hij zich
tot een proefneming met een plantaardig
diëet had laten overhalen, in korten tijd
van zijn kwaal bevrijd was. Kort daarna
ontzag hij zich niet ajan een maaltijd vleesch
te eten en kreeg onmiddellijk een hevigen
aanval. Door streng vasthouden aan een
zacht diëet bleef hij er verder van bevrijd.
Een Engelsche 'dokter, die langen tijd door
deze kwaal was geplaagd, raadpleegde zijn
knapste ambtgenooten in Londen, doch vond
geen verlichting. Eindelijk begon liij zich
van vleaschspijs te onthouden en werd door
dezen leefregel in een paar jaar volkomen
genezen.
Uit zijn praktijk deelt een ander genees
kundige het volgende geval mede:
Een 23-jarige juffrouw had bijna twee
jaar lang aan lichte epileptische aanvallen
geleden, toen zij mijn raad kwam inwinnen.
De aanvallen vertoonden zich ongeveer we
kelijks, soms korter na elkaar, meestal
vroeg op den dag. Ik schreef de middelen
voor, die de toestand scheen aan te wijzen,
en wijzigde die van tijd tot tijd; c :ch na
dat deze behandeling 18 maanden was vol
gehouden, viel daarvan nog geen invloed
op de verschijnselen waar te nemen. Toen
besloot ik geen medioijnen meer voor te
schrijven en het met een geheele verande
ring van diëet te beproeven. Ik gaf den
raad het gebruik van vleesch en visch te
staken en geheel van vruchten en groenten
te leven, waarbij ik een matig gebruik van
boter, melk en eieren toestond. Yoor het
ontbijt en het avondmaal schreef ik voor:
fruit, havermeelbrci, brood en melk, voor
het middagmaal: groenten, fruit, bruinbrood
(Grahambrood) en meelpuddings, voorts
geen anderen drank dan water of melk en
water. Binnen weinige weken was er zoor
duidelijk een verbetering waar te nemen,
die gestadig toenam, totdat de patiënt als
genezen beschouwd kon worden. De diae-
tische behandeling begon in October en .se
dert zijn bijna vijf maanden verloopen, ge
durende welken tijd de patiënt van alle
eleptische verschijnselen is vrij geb!;»en
Zij verklaart vast besloten te zijn zich aan
den eonvoudigen, niefc-prikkelenden spel
regel te houden, dien zij even aangonaam
als bevredigend vindt.
Onlangs sïolde ik een jongmenach, d.;e ock
aan epilepsie leed, eveneens op plantaard:g
diëet en vernam na zes weken, dat co aan
vallen zeldzamer werden.
Het drankgebruik in Rusland.
De heer Boissevain, van het „Handels
blad," vertelt wat hij omtrent de werking
der Russische drankwet te Moskou gezien
heeft.
Hij doet dit als volgt:
,,In een zijstraat vonden wij een klein,
onaanzienlijk, maar zindelijk huis. Iets, dat
minder op een kroeg een Engelsch „je-
noverpalois" geleek, is niet denkbaar. In
een kleine sobere kamer zonder banken, stoe
len of tafels, stond een man iD deftige bur-
gerkleeding achter een loket. Het was alsof
wij plaatsbiljetton aan een station gingen
nemen.
Hij had achter en naast zich vele planken,
waarop verzegelde flesschen van allerlei
grootten stonden.
Toen wij er kwamen, was er niemand. Ik
kreeg voor 10 kopeken een kleine drankjes-
f lesch vol en betaalde twee kopeken voor de
fleach, welk geld men weer ontvangt als men
deze terugbrengt, en voor 5 kopeken kocht
ik een kleinere flesch, met 1 kopeken toe
slag. Ik breng de flesschen, verzegeld ais zij
zijn met lak, waarop het rijkswapen, als
curiositeit medo naar huis.
De Regeering verbiedt volstrekt het tap
pen van brandewijn in glazen 1 Dan kan de
wodkie vervalscht t:i aangelengd worden,
wat slecht voor de gebruikers is en
binnengesmokkeld of in het geheim gedia-
tilleerd worden wat slecht voor den mo
nopolist zou zijn 1
Daarom mag sterke drank alleen in ver
zegelde flesschen verkocht worden 1 Terwijl
dit mij werd uitgelegd, was de kamer vol
geworden met mannen, die, zonder een
woord te spreken, ordelijk achter elkaar
plaats namen. Eén voor één kwamen ze voor
het loketje, betaalden, en de meesten gaven
een ledig flesch je in ruil voor dat, hetwelk
ze ontvingen.
Toen wij weer op straat kwamen, zag
ik een man, die ons volgde, behoedzaam
links en rechts kijken, of hij ook een po^-tie-
agent zag hij ontkurkte zijn vrij groote
drankjesflesch en sloeg den geheelen in
houd in één teug naar binnen.
„In één slaga door zijn kraga in zijn
maga I"
Toen bracht hij de leege flesch in ruil
voor een volle weor naar binnen
Er zijn enkele tractiron, waar men do
flesch of het fleschje mag leeg drinken in
het lokaal zelf, en dan zijn er stoelen en
banken. Maar in de tractir, waar ik
was, mag men alleen flesschen koop en om
ze mede naar huis te nemen.
En het gevolg van dit alles?
In geen land ter wereld is de sterkedrank
zulk een vloek als in Rusland! Iedereen
stemt dit toe... iedereen betreurt net!
Er wordt hior gezorgd, dat do drank niet
vervalscht wordt... de w o d k i e schijnt min
der schadelijk dan de jenever... die, welke
ik kocht, is van 40o., terwijl whiskey 6O0
sterk is... er mag slechts een beperkt aantal
kroegen in stad of dorp zijn... do kroegen
zijn allesbehalve gezellig, warm en aantrek
kelijk.
Maar nu koopt men de wodkie in fles
schen oq in het groot, en meer dan men
andera koop en aou... men neemt d% flesch
mede naair huis of naar het werk en de ge
volgen van de geheele staatsbemoeiing zijn
buitengewoon nadcelig, wordt mij algemeen
medegedeeld.
Yrouw en kinderen drinken thuis nu me
de.
Ik kan niet controleeren of deze meening
juist is.
Maar wal ik weet, wat ieder moet zien,
is, dat er ontzettend veel gedronken wordt
hierIn elk geval is de ware drankwet dua
ook hier nog niet gemaakt.
Het is, geloof ik, met drinken ak met
roodvonk.
Als men het kwaad belet uit te komen,
slaat het naar binnen... naar de binnen
kamer.
Japansche knoopen.
De Japanners maken geen gebruik van
eluitknoopen of haken en oogen. Yoor alles,
wat vastgemaakt moet worden, gebruiken zij
koord, en zij wc! dit met bijna oneindige
verscheidenheid cn sierlijkheid aan te wen
den.
De Japanners weten honderden soorten
knoopen to leggen. Er zijn dozijnen knoopen
in het dagelijksch leven of bij ceremoniën
in gebruik, en die kan elk Japansch kind
maken.
Er zijn zelfs knoopen m*>t een zinnebeeldi
ge bcteekenis, en do knoop verschilt bij ver
zending van een Nieuwjaars- of geboorte
geschenk, of een van andoren aard. Al naai
den inhoud van doozen, pakken en koffers,
worden de knoopen anders gelegd, cn elke
soort voorwerpen heeft haar bijzonderen
knoop.
Vreemde llnffclijksiileehti^licid.
Bij de Kherrias van Indië bestaan zon
derlinge huwelijksplechtigheden. Na heel
wat voorbereidingen gaat de priester tot de
volgende handeling over:
Bij bruid en bruidegom neemt hij een
vlokje haar van het voorhoofd en strijkt
