Japaïsseite© Kinderen.
RECEPT.
Hoeveel elegante da-mes uitgeven, komt
men zoo nu en dan te weten, wanneer een
leverancier een dame gerechtelijk vervolgt
om een rekening te voldoen van twee of
drie jaar, die maar even het peuleschille-
tje beloopt van eenige duizenden guldens
De buitensporigheid van onzen tijd zit
niet in de verbruikte stoffen, want die zijn
goedkooper dan vroeger, maar in do kunst
volle garneering. In den vorigen zomer b.v.
moest een kleed 100 meter dure Guipure-
kant of iets dergelijks hebben. De Engei-
sohe dames hebben in de laatste jaren mil-
lioenen voor garneersel uitgegeven, en
naast de drankzucht bij de vrouwen uit do
slecht befaamde stadsgedeelten, is de kleed
woede der vrouwen in het Westend en de
voorsteden een der ergste, teokenen van on-
ten tijd. Men moet de uitstallingen der
groote zaken maar eens zien; en als men
dan denkt aan het huishouden van ^an
ambtenaar met 12,000 gulden inkomen, of
van een jongen man der city met 3600, dan
komt men onwillekeurig tot dc slotsom,
dat ze vaak bezwijken onder den last, om
een vrouw goed te moeten kleeden.
Het is het ,,cr om en er aan" wat zooveel
kost. Om de bezoekers te overtreffen, wordt
het kleed gekocht, niet om den eigen man
te behagen, en vóór alles moet het modern
en niet van het vorige jaar zijn. Om wille
van de onverzadelijkc- godin Mode moot
het tropen woud zijn schoonste vogels, de
wildernis haar pelsdieren geven, hult zich
de vrouw zelfs in den zaehtsten winter tot
aan de kin in een zwaren pels of draagt in
October of Maart, zelfs als er een scherpe
wind waait, een blouse van mousseline. Om
de mode werpt de vrouw een kleedingstuk
weg, dat ze het vorige jaar van haar man
heeft afgebedeld, al is het nog zoo goed ais
nieuw. Als dames ziohzelven willen onder
lichten iu de kunst van kleeding, dan moe
ten ze de wenken van oude en nieuwe por
tretschilders eens studeearcn en aan die
breede lijnen en eenvoudige afwerking een
voprbeeld nemen.
/wv/w\r^\
Het zijn allerliefste schepseltjes, de klei-
iij Japannertjes. Op hun kalen schedel ver
heft zich een kleine Lu zwart haar, dat
den kleinen jongens over cc ooien valt. Het
haar der kleine meisjes daarentegen wordt
reeds op jongen leeftijd tot c"n chignon sa
mongeknoopt. Al dc kleinen zijn in het licht
gekleed, dragen hun eeren met bloemen
getooid en als de kinderen buigen om te
groeten, vertleelen zich de van een split
voorziene, wij Je lange mauwen en vegen den
grond.
Zulk een Japansch kind is werkelijk een
bezit, waarom, zooals de ,,Oostaziatische
Lloyd" zegt, menige Europeesche moeder
c1? Japansche zou kunnen benijden: het
huilt niet, het maakt geen leven, hot speelt
met zijn kameraadjes zonder te twisten, zon
der te vochten of te huilen, ja zelfs hetzelf
de lachje, dat immer het gelaat der oudere
opvroolijkt, omzweeft de lippen van het
kind. Men zou meencn, dat de kleinen al
leen op de wereld waren gekomen om groote
buigingen te maken, zóó volkomen zijn ze
vertrouwd met de vormen der etikette. Be
seheiden slaan zi de oogen neer, als met hen
gesproken wordt. Zij vallen nooit iemand
in de rede, stellen geen nieuwsgierige vra
gen, trekken hun mama -?iet ongeduldig
aan de rokken, als deze met een bekende
wat te lang blijft praten. En vraagt men
een klein meisje een muziekstuk voor te dia
gen, dan kruipt het niet beschaamd achter
moeder weg.
Het Japansche kind is klein en bevallig
en dc Japanners verceren en beminnen het
kleine; het heeft het bekoorlijke, uat ver
gankelijke zake aankleeft, en dat door het
Oostersche .cilardenvolk als een geur inge
ademd wordt; het heeft dc reinheid der
bloem, wier leven slechts van den ochtenu
tot den avond duurt, de reinheid der sneeuw
die bij de eerste zonnestralen smelt.
Daarom behandel» men het kind met
zachtzinnigheid. Men bestraft het niet; heel
Japan kan men doortrekken, zonder dat
men het klinken van een oorvijg verneemt.
Vroeger was het in de eenvoudige scholen,
welke Japan bezit, gewoonte, voor een ern
stig vergrijp den leerling daarmee te straf
fen, dat de meester hem drie slagen met
een kartonnen rol gaf. Dat verwekte een
groot misbaar en toch deed het den schul
dige geen pijn. Maar ook deze tuchtiging
heeft men onlangs afgeschaft. Men denkt
er ook niet aan, de kleinen tot ingespannen
leeren aan to zetten. Eén ding kan men den
kinderen niet vergeven: men vindt het
hoogst afkeuringswaardig als ze geen zin of
idee hebben voor de spelen van hun leef
tijd of die het jaargetij meebrengt.
In Japan worden door de kinderen zoo
wat dezelfde spelen gedaan als bij ons. Zij
spelen voetbal, tennis, laten vliegers cp
(meestal in draakvorm), dragen hun poppen
op den rug en maken 's winters sneeuw
poppen. Het mcerendeel d :r spelen is na
maanden en jaargetijden geregeld. De pop
pen hebben haar bijzonderen feestdag, haar
ver jaardag", die tot een godsdienstige
plechtigheid wordt. Men zet ze in de mooi
ste kamer van het huis, brengt ze daar ge
schenken en eerbewijzen, als waren ze de
schimmen der voorvaderen. Deze poppen
zijn heilig, onschendbaar: ze stellen voor
den Keizer, de Keizerin, de helden en be
roemde dansers. De poppen der kleine jon
gens zien er krijgshaftig uit, zijn gekleed
als generaals uit oude tijden en hebben hun
bijzonderen naamdag. Daar de poppen af
beeldingen van helden zijn, worden zo door
de kinderen met grooten eerbied behandeld.
Het komt niet in hen op, ze eens te operee-
ren, om te zien, wat er in zit.
's Winters spelen de kinderen ook kaart.
Die kaarten zien er aardig uit. De fraai
ste gedichten der Japansche letterkunde
staan er op gedrukt. Men trekt een kaart,
welke de c.ne helft van het gedicht bevat,
en nu is l.et zaak de bijbehoorendc helft
te vinden.
In Japan hebben alle spelen ten 'doel om
te leeren Door de poppen wordt het be
wonderende kind in de geschiedenis cn dc
sagen van zijn volk ingewijd. Bij het kaart
spel leert het 'de dichters kennen, ja, er
zijn spelen, die hot reukorgaan moeten ont
wikkelen. De tuinen sHiijnen enkel aange
legd te zijn ora den geest der kinderen te
onderrichten De hoornen, planten, stecnen,
de krommingen der wegen, de kleine vij
vers, 'do groene heuveltjes, alles heeft bij
zondere beteekenis.
Zoo legt een tuinier met. opzet op een be
paalde plaats een met graszodon beplanten
heuvel, omdat een der klassieke plaatsen der
Chineesch© poëzie er over spreekt. Men moet
zich de zaak ongeveer zoo voorstellen: wil
men den kleinen de Thermopylen aanschou
welijk voorstellen, dan maakt men een hol
len weg tusschc twee hoogteneen klein
meor met een eiland stelt Salamis voor, een
bloemenbed in den vorm van oen laars geeft
een beeld van I balm's uiterlijke verschij
ning. Zet men dit spelletje in het oneindige
voort, dan krijgt men een beeld van een Ja-
panschcn tuin Stap voor stap ontmoet het
kind historische herinneringen, herinnert
het zich sprookjes en sagen en glorierijke
daden.
Door den aanleg hunn r tuinen breidelen
de Japannors geenszins do scheppende ver
beelding der kinderen, die bij de Oostersche
volken toch altijd zeer levendig en ontwik
keld is. Boven alle geleerdheid staat bij Jen
kunstlievenden Japanner de natuur en zoo
achten dc Japansche kinderen 'Je schoonheid
van een bloem, van een bonten vlinder, van
een sprinkhaan veel hoog. r dan onze kinde
ren, Het komt zelden voor, dat een kinJ
wreed is tegen een dier.
Het Japansche kind is eigenlijk een klein
groot-mensch. Zijn smai'e oogen onderschei
den zich weinig van die der volwassenen,
zijn kleeding is als van een groot mensch,
e-n zijn bezigheden zijn vaak dezelfde als c!-r
ouderen. Men beschouwt Japan als het pa
radijs der kinderen; do h dat oordeel mag
men behouden, maar roet deze beperking:
het is een parrd."- voer d kinderen van
den adel en der rijk burgerklasse. Geheel
anders is het met de kinderen der arme be
volking, der lagere leambren, der oude,
voorname, maar verarmd: familiën. Jon
gens en meisjes uit deze klassen zijn ge
dwongen hun brood zelf te verdienen en ze
werken als mannen. In Japan spelen bijna
in alle bedrijven de kinderun een groote rol,
die vaak boven hun leeftijd en hun kunnen
uitgaat. De ministeries, de volksvertegen
woordiging bedienen zich van kleine die
naren, die niet ouder zijn dan elf of twaalf
jaar.
Van de voorname manieren dezer kind©
ren kunnen we ons moeilijk een voorstelling
maken. Hun volhardingsvermogen, hun
moed, hun vlug begrip en hot initiatief, dat
in hen woont, is bewonderenswaardig. Zij
bewaren al hun kinderlijke eigenschappen,
in een leven, dat niets kinderlijks meer
heeft. De kleuters maken met bevalligheid
de voorgeschreven buigingen: dienstvaardig
loopen ze hc.n en weer, zijn hier, zijn daar,
zwijgend, met den ernst en het afgemetene
van oude, eerbiedwaardige, in den dienst
vergrijsde dienaren. Men zou ze voor de ka
boutertjes uit de sprookjes houden, als uit
hun gezicht niet de jeugd van het kind
straalde.
In de groote schouwburgen in Vokio tre
den heele troepen kindoren op. Zij spelen
■dezelfde stukken als de volwassenen en spe
len hun rol met zekerheid, met vorstand,
met een verrassend vuur. En de kleine dan
serossen Zij zijn de glorie van ieder feest!
Op een uur, dat men gewoonlijk dc kinderen
naar bud stuurt, verschijnen ze in prachtige
gewaden, met c raden spelden in het haar,
met breede kostbare sjerpen omgord en be
koren door hour lieflijke gebaren, door beur
gezang, door beur spel op do tamboerijn. In
haar prachtig gewaad gelijken ze den para
dijsvogel maar haar leven is niet paradijs
achtig. Haar handwerk is moeilijk; nog
moeilijker Je leertijd.
De t-eere vingers moeten gehard worden,
krijgen bruine en blauwo plekken, eer ze
I hot trommelslaan met bravour kunnen uit
voeren. Het zwakke lichaam moet door
langzame, lange, moeitevolle oefeningpn zoo
ver gebracht worden, dat hot zich bevallig
neigt en wringt cn de vormen van den
Japanschen dans on der Japansche etikette
beheerscht. Den kleinen danseressen wordt
weinig slaap gegund en men went 2e ge
ducht aan J koude.
Nog erger is het met de vele kleine meis
jes, die in de werkplaatsen en fabrieken
arbeiden. Heur loven ontbreekt iedere glans,
die nog door allerlei kunst aan het bestaan
der danseressen wordt bijgezet. Gansche
nachten staan ze voor e machines, die oen
hclsch lawaai maken, terwijl hun kleine
broertjes kleine wagens trekken, balen sjou
wen, rolstoelen bedienen. Bleek ziet dc huid
der kleinen en hun loon voor 8-, 10- en '2-
urigen arbeid bedraagt meestal niet meer
dan twintig tot vijf en twintig ccnte.
Trommelkoek of zakkoek.
IVoor 6-8 'personen).
300 gr. bloem. 300 gr. boekweitmeel. 150
gr. krenten. 150 gr. rozijnen. 80 gr. gisc.
2 theelepels witte suikor. L. :neik. 2 a 3
eieren. 5 gr. zout.
Bereiding: Dc eieren kloppen inet het
zout; bloem en meel toevoegen eu langzaam
de lauwwarme melk; dit alios flink be
slaan. Krenten en rozijnen wasschen, de
gist vermengen met de suiker cn deze met
de krenten en. rozijnen door het beslag roe
ren. Het deeg een halfuur laten rijzen op
een niet te warme plaats der kachel. Een
blikken puddingvorm inwrijven met boter,
met paneermeel bestrooien, daarin bet deeg
plaatsen en dc massa 3 a 4 uur au bain-
Ma»rie laten koken In plaats van in een
vorm kan men liet deeg in een zak plaatsen.
In dat geval moet do zak zoodanig worden
dichtgebonden, dat er nog ruimto genoeg
blijft voor hot deeg, om tc kunnen rijzen.
Ook do puddingvorm mag slechts voor 2/3
gevuld worden. Bovendien wordt eon kook-
mat in do pan geplaatst om het aanbran
den te voorkomen, en moet dc zakkoek ge
keerd worden, wanneer hij do helft van den
tijd gekookt heeft.
