N°. <§eze iiCourant wordt dagelijks, met uitzondering van {Zonen feestdagen, uitgegeven. ÜBsziek-Uifgave LEIDSOH DAGBLAD. Onder onze vroede Vaderen. 13559 Vrijdag O 3Xei. A°. 1904. PRIJS DEZER COURANT: Voor Leiden per week 9 Oents; per 3 maanden f 1.10. Bniten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd zijn 1.30. Franco per post1.85. PUIJS DER ADVERTENTIES: Van 10 regels /"1.05. Iedere regel meer f 0.174. Grootere lottors naar plaatsruimte. - Kleine advertentiën van 30 woordon 40 Oonts contantolk tiental woorden meer 10 Oents.-Voor bet inoasseeren wordt/"0.05 berokond. VAN HET Thans stellen wy voor de pianisten onder onze lezers No. 4 van bovengenoemde uitgave beschikbaar. Het bevat: MEIJERBEER, Kronlngsmarsch. RUBINSTEIN, Melodie. BADARZEWSKA, Gebed van oen jonkvrouw. O F. STEN, Alpengloeien. GOUIA, Olga. Aanstaanden Mnandag-avoiid vinden onze lezers in het L. Dagblad het Bowys, waarop deze muziekuitgave alléén wordt afgegeven legen betaling van 10 Cents. Officieels Kennisgeving. Burgemeester en Wethouders van Leiden brengen ter algemeeno kennis, dat do Ge neeskundige Armtndienst in deze gemeen te thans is geregeld als volgt: Wijk I, II cn XII: Dr. W. Th. M. WEEBERS, geneeskundige, wonende Hooigracht No. 61. Wijk III, IV en het gedeelte van Wijk X van de Singelstraat tot en met do Rijnka de: Dr. W. DE JONG, geneeskundige, wo nende Noordeinde No. 46. Wijk V en IX: do heer D. STIGTER, ge neeskundige, wonemdo Hooigraoh^ No. 13. Wijk VI en X tot de Gasthuislaan: de heer H. W. BLöTE, geneeskundige, wonen de Langebrug No. 58. Wijk VII en XI: Dr. A. O. HARTE- VELT, geneeskundige, wonende Rapen burg No. 66. Wijk VIII on X van en mot de Gasthuis- laan tot en met do Singelstraat: Dr. A. KIST, geneeskundige, wononde Haarlem merstraat No. 52. Burgemeester cn Wethouders voornoemd, DE RIDDER, Burgemeester. VAN HEYSTj Secretaris. Le i den, 6 Mei 1904. Burgemeester en Wethouders van Leiden i Gezien het adres der Directlo der Naamlooze Vennootschap, biscuitfabriek „Nutrix", houdende verzoek om vergunning tot uitbrei ding van haar fabriek aan do Hoogewoerd No. 4, kad. bokend Sectie D No. 1206, door plaatsing en in werking-stelling van een wafel- machine; Gelet op do artt. 6 en 7 der Hinderwet; Geven by deze kennis aan het publiek, dat genoemd verzoek mot de byiagen op do Becretarie dozer gemeente ter visie gelegd is; alsmede, dat op Donderdag 19 Mei aanst., 'e voormidd3gs to elf uren, op het Raadhuis, jelegenheid zal worden gegeven om bezwaren tegen dat verzoek In to brengen. Burgemppstpr om Wethouders voornoemd, DE RIDDER, Burgemeester. VAN HEYST, Secretaris. Leidon, 5 Mei 1904. Het waa een doodgewoon menu, met geen enkel bijzonder gerecht, waaraan de 27 he eren or waren er 4 absent gisterna middag mochten smullen. Zij hebben het ge daan met ook zeor gewone appétit. Een enkele maal viel men wel een beetje graag op een schotel toe, dooli over niet een heeft men vervelend lang zitten kauwen. De eerste schotel' heette als gewoonlijk ingekomen stukken." Die kan nogal eens een verrassing brongen en had. dat ditmaal zeker gedaan, indien de pers, voor wie zelfs do gemeente keuken niet gesloten schijnt, er niet iet-s van verklapt had. Zoo was men er niet meer verwonderd over, toen werd voorgelezen een schrijven van den heer P. J. van Hoeken, houdende ontslagneming als lid van den Raad. Mon weet do reden van dit ontslag. Eenige colle ga's houthandelaren dienden een aanklacht in bij den Commissaris der Koningin, dat de heer Van Hoeken herhaaldelijk had deel genomen aan leveringen ten behoeve der gemeente. Nu, dat is verboden. De wet spreekt daarvan duidelijk. Zijn wij wol in gelicht, dan bepaalde het zich tot middel lijke levering, nl, aan een aannemer van gemeentewerken met het bewustzijn, dat de levering bestemd was voor gemeentewerken. Had de heer Van Hoeken zelf niet ont slag genomen, dan had de Raad hem han gende deze quacstio moeten schorsen en daarvan onmiddellijk kennis hebben gege- van aan God. Staten, die dan, na den ge schorste te hebben gehoord, hem bij schul dig-bevinding van hot lidmaatschap verval len zouden hebben verklaard. Deze lange en voor den Raad, zoowel als voor den betrok kene onaangename weg is mot deze ont slagneming vermeden. En nog iots. Bij ver- vallcn-vcrklari ng is iemand gedurende twee jaren, te rekenen van den dag der oind-uitspraak, niet meer tot lid van den Raad verkiesbaar. Nu kan men den heer Van Hoeken, zoo men wil, weder candidaafc stellen en wc hoorden zelfs de veronderstel ling maken dat het wel zou geschieden ook. Een punt van overweging bij sommigo raadsleden is het, naar wij vernemen, nog geweest of men toch nog geen schorsing zou moeten voorstellen. De heer Van Hoe ken blijft immers nog lid, zoolang niet zijn opvolger is gekozen en dat zou op zijn laDgsfc 6 maanden kunnen duren. Denkelijk zal echter de heer Van H. in dien tusschentijd de vergaderingen wel niet bijwonen. De Voorzitter meende ook voor dezen keer, iu het wol een zeer bijzonder geval gold, niet van de gewoonte te moeten afwijken eenige waardecrendc woorden te wijden aan den man, die bijna onafgebroken 18 jaren zitting had en vleide zich daarmee in tien geest der vergadering te handelen. De ver gadering hechtte or het zegel' aan door ovenals altijd bij zulke gelegenheden met de handen op de groene tafel te trommelen. Dit ontslag heeft voor do partijen ook neg dit eigenaardige, dat daardoor do meerderheid weder naar links kan worden ■verplaatst. Verliest de rechterzijdo dezen zetel, dan heeft men links weder over één stem meer te beschikken. Er zal om dezen zetel dus wel gevoch ten worden. FEUILLETON. Schaduwen. 4) Deze hoopvolle woorden konden niet be letten, dat een vreeselijkc bleekheid het ge laat van den jongen man overtoog. Hij kromp ineen, alsof do woorden van den fa brikant hein tot op den bodem zijns har ten getroffen hadden. Op dozen afloop van het gesprek was hij blijkbaar niet voorbe reid geweest. Hij had in de verhouding van Ewald Gronau den onbemiddeldon stu dent, tot de gevierde dochter des million- nairs 6lccbts de voortzetting van een vriend schappelijke kinder neiging willen zien; hij had evenwel voor zeker aangenomen, dat 'de wil des vaders, wiens zwakheden hij maar al to goed kende, Magda ongetwijfeld tot een verbintenis met den zoon van den eersten man der stad zou verleiden, nog afgezien daarvan, dat het jonge meisje steeds met hartelijkheid bejegend en hom zichtbaar boven anderen onderscheiden had. Men kon het licm aanzien, hoe zwaar de slag hem trof. ,,Ik kan dus, gelijk in Dantes onsterfelij- ko Comcdia staat, alle hoop laten varen," meende Rosier na eenige oogcnblikkon ge drukt, „want, naar ik den lieer Gronau ken, valt er aan den uitslag van zijn exa men geenszins te twijfelen. Ik wil hem zon der nijd zijn geluk gunnen, omdat Magda het hare daarin hoopt te vinden." De fabrikant stak den jongen man har telijk de hand toe. ,,Ik hoop nochtans, dat gij ons een trouw vriend zult blijven, dien ik gaarne zoon zou genoemd hebben. Maar ik herhaal het: 't is het noodlot, dat ge sproken heeft, daarvoor moeten wij ons bui gen." De heeren stonden op: Berner, om zijn plicht als heer des huizes te vervullen, Al fred Rosier om zich onder het gezelschap tc mengen, met den aangenarae-n glimlach op de lippen, doch co hel in het hart. Hij kon den blik niet van Magda afwenden, die hem nog nooit zoo schoon was voorge komen als juist nu. Op vriendschappelijke en de meest onge dwongen wijze begroette de dochter des hui zes den door haar werkelijk hooggeschatten jongen man; het was haar, als moest zij haar vereerder een voldoening aanbieden vopr de teleurstelling, die hij vroeger of la ter moest ondervinden. Alfred schoen deze vriendelijkheid als een bittere hoon van het noodlot toe. Een gloei end gevoel van jaloezie, ja, van haat, door trilde zijn borst, toen zijn oog op Gronau viel, vrien het moeite, kostte zijn innerlijk geluk te verbergen. Een uur lang verdroeg de ongelukkige, afgewezen jonge man die stomme kwelling, maar toen werd het hem te veel Onopgemerkt sloop hij uit do schit terende, met menschen gevulde ruimten naar beneden in den tuin, om alleen cn zonder dat hij werd gadegeslag?n, de noodi- ge bedaardheid te herkrijgen. In de nabijheid van dezelfde plek, waar kort te voren Magda den vriend harer kin derjaren door haar mededeeling gelukkig had gemaakt, liet hij zich op een bank ne- dervallen. Het was hier volkomen eenzaam en stil. Slechts het water der naburige fon tein klaterde zijn eentonig deuntje, cn uit do geopende vensters van het hui6 drong De heer Van Zwicht heeft, gehoor gevend aan den wenk in do vorige zitting gedaan, zijn verzoek voor bet plaatsen van den kiosk weder herhaald. Hij vestigt nu de aandacht op Apothckeredijk, Kort-Rapcn- burg, Visohmarkt, Botermarkt en Hoog straat. B. en Ws. zullen naar deze golcgenhodon een onderzoek instellen en naar wij vermoe den wel een plaatsje voor den kiosk vinden. Leiden zal dan toch in één opzicht een groot© stad navolgen. Als de afzet dan maar zóó is, dat de zaak bestaan kan blij ven De tweede schotel: benoemingen, werd om in den trant van Huygens to spreken met lang nat overgoten. Om tot de keuzo van een hoofd der school te komen, moest men wel driemaal overdoen. De keuzo was dan ook ruim, maar moeilijk. Acht jonge eminente mannen waren na een zeer ernstig onderzoek op do voordracht geplaatst cn daaruit had de Raad te kiezen. Do meer derheid voreenigde zich ten slotte op No. 1 dor voordracht, die, afgaande op de ge gevens van do examinatoren, ook do meeste aanspraak daarop kon doen gelden. Tot conservator van het Stedelijk Mu seum ,,Dc Lakenhal" werd benoemd de ge meen tc-a>rohi va ris dr. J. C. Overvoorde, die deze betrekking al goruimen tijd tijdelijk heeft waargenomen. Zijn wij wol ingelicht, dan is het. niet do bedoeling van den benoemde, dio hier stel lig de reclito man op de rechte plaats is, om heb aaa deze betrekking verbonden sa laris ten eigen bate te gebruiken, maar zal dat bedrag ton goede komen aan het Mu seum zelf. Zulke ambtenaren tc hebben, dat is nog eens benijdenswaardig. Hierop volgden eenige schotels, dio slechts door don Voorzitter even werden aangeraakt, om onmiddellijk weder als „afgedaan" te verdwijnen. Zij geven ook ons geen aanleiding er nog eens van te proeven. Schotels met een echt of nagemaakt soci aal sausje overgoten, zijn in onzen tijd bij zonder gewild. Er is een tijd geweest, dat men in den Leidschen Raad er niet aan wilde, maar da't is ook al anders geworden. Dit bleek gisteren duidelijk. Het verzoek van C. Baart, eervol ontsla gen sbadswerkman, was er zoo een. Zooals B. en Ws. naar recept van twee stadsgcneeshecren den ko9t toebereid had den, was het den hoeren Sijtsma, Witmans en Van der Eist niet pittig genoeg. Zij zet ten er een anderen naast bereid naar een recept van den directeur van gemeentewer ken. De heer Sijtsma, die den 6chotel aan prees, zei ietwat ondeugend, dat B. cn Ws. hun kostje eigenlijk ook veel liever hadden, maar er niet recht aandurfden, 't Zou hun wol bekomen, meende hij. De heer Paul dcc<l met een kort cn krach tig handgebaar er nog een echt sausje over heen en toen ook do heer Pera bij een groot deel der vergadering nogal als een goed keurder bekend, onbewimpeld ver klaarde den amendementen-schotel veel lie ver te hebben torn mooht do Voorzitter dien van B. en Ws. om zijn zuiverheid en verteerbaarheid nog even aanprijzen, liet mocht niet baten, al de heoren, niet één uit gezonderd, namen „het amendement." Weet ge, lezer, wie er wel bij voer? Do armo eervol ontslagen stadswerkman C. Baart: hij krijgt nu in plaats van ƒ129 pensioen, wat B. en Ws. hem toegedacht hadden ƒ323 in het jaar. Wij wenschen er hem en zijn talrijk gezin geluk mee. Er volgden hierop weer vijf gerechten, die in het geheel niet met „sociaal" of „de mocratie" in betrekking konden worden ge bracht. De vergadering nam er dan ook weinig notitio van: Het opzetten en afne men kostte den Voorzitter geen vijf minu ten tijd. Maar toen kwam weer een quaestie, den werkman rakende: zal het minimum-loon der schilders in do bestekken van gemeen tewerken van 18 tot 19 oents per uur wor- Ücn verhoogd, ja, dan neen. „Neen," stond or op den schotel van B. cn Ws. een pasteitje, bestaande uit adviezen van Kamers van Arbeid, Commissie van Fabricage en B. en Ws. zelf. „Ja," was geplakt op een anderen scho tel, zoo kersvorsch gekomen uit do keuken van een werkman. Het werkman-raadslid Van Tol zette dien op. De heer Sijtsma proefde er onmiddellijk van en prees hem geducht. De heer Pera weifelde. Als die kost den armen schilders maar goed bekwam ,dan zou hij er zich wel dik aan willen eten, maar, maaren zoo hield hij het toch maar met dien anderen, waaruit men do patroons kon proeven. Later kon men nog wel eens weer met den stevigen workmans- kost komen, dan was do digestie wellicht boter, en dan zou hij er wol van nemen Ook de Voorzitter had dezelfde bezwaren, docht de heer Vergouwen vond geur en smaak nog niet zoo slecht en zou het er eens mee willen wagen. En waarlijk wij haddon het niet ver wacht 15 van do 27 kozc-n de zijde van den heer Van Tol slechts 12 durfden er niet aan. Bedriegen wij ons net, dan was het feit ,dat men nu eens iets had dat onvervalscht uit de werkmanskouken kwam, aan do keuze der 15 niet geheel vreemd: Een verzoek van den Bcstuurdcrsbond tot wijziging van art. 7 der bepalingen omtrent minimum-loon on maximum-arbeidsduur in besbekken van gemeentewerken in dien zin, dat niet meer mogelijk zij, dat patroons nachtarbeid met gewoon uurloon betalen, was weer zoo iots, dat in onze dagen be langstelling moest wekken. B. en Ws.na raad ingewonnen te heb ben van do Kamer van Arbeid en de Com missie van Fabricago, vonden iets billijks in het verzoek en kwamen daarom met wat, dat bïij'kbaar niet bij allen in den smaak viel: „Voor werk na 12 uren 's nachts tot 5 uren 's morgens verricht, wordt 50 pCt boven het gowono uurloon betaald." Heel aardig zeiden do lie. ren Witmans, Sijtsma en Van dor Eist, maar do nacht be gint al om tien uren cn een groot deel van het jaar is het 's morgens van 5 tot 6 uren ook nog nacht. Nog radicaler was de heer Pera. Uit gaande van do in het algemeen j'uisto stol ling, die in dit speciale geval echter niet opging, dat de dag cr is om tc werken cn de avond cn de nacht om uit te rusten, decreteerde liij van 'a avonds 8 tot 's mor gens 6 uren, mozt voor den arbeid ovcr- loon worden betaald. De heer Van Dissel kwam met een bemid delingsvoorstel. „De morgenstond hoeft goud in den mond," is een oude en ware spreuk en daarom wilde hij wel met do voorstellers van liet eersto amendement zeggen: „om tien uren basta," doch zag er kwaad in om 's ochtends 5 uren tegen gewoon loon te doon aanvangen. Dat waren dus om ons eens opgevat beeld vol te houden vier schotels voor één. Was het vreemd, dat de Raad, waarin, zooals uit do voorstellen cn do debat! a bleek, velen waren, de mot do stelling van don Wethouder van Fabricage, dat dc nacht to middernacht begint, zich niet konden verecnigcn, eindelijk do voorkeur gaf aan den schotel van den heer Van Dissel, dio noch te slap, noch to sterk gekruid was? Eindelijk kwaiu het laatste gerecht, waar over do oogen van verslaggevers en pu blick mochten gaan: het voorstel tot be schikbaarstelling van geldon voor den bouw van een nieuwe braak- cn brandvrije kluis voor do bewaring van gelden ©n geldswaar dige stukken der gemeente. „Daar komen do hoeren te Iaat mee," hoorden we na do aanneming er van een spotvogel zeggen. Nu het geld op is, bou wen ze een kluis. Zo hadden, toen de ge- j mconto nog in goeden doen was, het geld achter zware kluisdeuren moeten sluiten, misschien waren wij cr nu beter aan toe. Doch waarover kan een spotvogel al niet spotten Na nog een mededeeling, dat do gomeente heeft aangekocht eon landhoeve met eenige hectaren gronds bij do gestichten „Ende- gcest" en „Rhyngeeet" dat behoeft niet» in do kluis gingen do deuren dicht en bicven dc heeren. Waarvan ze toon nog hebben gesmuld, kunnen wij niet zeggen. Het dessert is ge woonlijk niet het minst smakelijke, en na den eigenlijken maaitijd lcoint do gezellig heid aan. Of het in die „gchcimo zitting" hcusch gezellig is toegegaan, weten wij niet. Zij schijnen echter nogal in den smaak te vallen, want bijna iedere zitting in den laats ton tijd maken do hoeren cr een onder onsje van. Dan is er stellig wat gewichtigs aan do hand. Leiden, 6 Mei. Tot officier d'Acadómio zfin bonoemd do hoeren dr. D. C. Hossoling, privaat docent aan do Rijksuniversiteit te Leiden; C. Ge bel, cbef van l»et bankiershui* P. J. Landry te VGra- venhage; C. R. Woylingh, districts commis saris in Boven-Surinaine, en P. K. T. Lens, chef van don goneosknndigon hospltaaldionst in Curasao. De „Vrijzinnige Kiesvcreeniging" al hier stelclo in de gehouden groepvergaderin- gen met algemcene stemmen tot voorloopigo candidaten voor dc aanstaande Staten-ver- kiczing de aftredende leden do heeren 11. C. Juta on H. Paul. Het gemengd koor „Melosophia" di recteur de heer O. B. Duysfcer, gaf gister- avond een muziekuitvoering voor de kunst- I lievondo leden mot hun dames. Het goed bezette cn van mooien klank zijnde Koor voordo werken uit van Men delssohn, Schumann, Gade, Grieg cn Mann. Mej. J. riedel, van hier, en de lieer K. H. Kcrkhoff, vit Haarlem,oogstten mot do sopraan- cn viool-soli veel bijval in. zwak een verward gedruisch van stemmen tot hem door. Hier kon hij zich dus onge stoord aan zijn mijmeringen overgeven. Hij voeX.e, hoe de verterende hartstocht hem had aangegrepen; voelde, dat hij niet van Magda kon scheiden, dat zij tot eiken prijs de zij no moest wórden. Als een bliksemstraal steeg do gedachte in hem op, den mededin ger een som golds aan te bieden, die voor den onbemiddeldcn student een rijkdom bc- teokendo, ingeval hij van Magda wilde af zien maar even snel verwierp hij als on zinnig deze invallende gedachte. Onwillekeurig sprong Alfred op, toen hij schreden in zijn nabijheid hoorde. Terstond daarop kwam de magere gestalte van Oscar Wills te voorschijn. De jonge schei kundige was in de onbehaaglijkste stemming. Een kort schrijven van professor Marbach had zijn verzoek van de hand gewezen. Dien on- gunetigen uitslag schreef hy terstond aan Ewald Gronau toe, daar by vernomen had, dat zyn huisgonoot een bezoek van den zon derling had ontvangen. Met bitteren haat ver volgde zyn oog den jongen student in de medi- cynen. Haat on nyd zien scherp. Ook onzen chemist ontging het niet, dat er iets byzondera moest zyn voorgevallen, hetgeen zoowel Ewald als Magda met stil geluk vervulde. Van den anderen kant ontging hem ook de gedrukte Btemming van Alfred Resler niet, hoeveel moeite deze zich ook gaf om ze te verbergen. Sinds korton tyd had Wilis zyn oog op den ryken bankierszoon geworpen. Hy moest zich tot eiken prijs ge.d verschaften. Dat Resler hom by de zeldzame gelegenheden eener ont moeting steeds tamelijk r.orsch behandeld en olko toenadering verydeld had, bekommerde hem by zyn onverstoorbare brutaalheid niet veel. Hy moe3t, nog Yóór de avond ten einde liep, den geldman te spreken zien to krijgen. Het kwam hem dus zeor gelogen, dat hy Resler de eenzaamheid zag opzoeken. „Hy volgdo voorzichtig Alfreds spoor, en toen hy hem in gepeins verzonken vóór zich op de bank zag zitten, trad hU nader. „Wat zie ik, mynhosr Rosier?" riep bU mot ge- dompte stem. „Yergeef me, zoo ik u in uw teruggetrokkenheid lastig val. Ik kon niet vermoeden, dat ik don govierden gast van den avond op deze plaats zou aantroffen, toen ik my voor eenige oogenblikken uit de vrooiyke drukte verwyderde." Er zyn in het menscheiyk leven stemmingen, waarin mon de onvormydeiyko behoefte gevoelt zyn hart to luchten. In zulke oogenblikkon kan mon zelfs personen, tegenover wie men zich anders met koelheid godraagt, een blik in zyn eigen binnenste vergunnen. Dit was ook by Allied Resler het goval. Hy kende den student in de scheikunde als zoon van het huis, waarin Ewald Gronau woonde, en voelde als by instinct, dat Wills den In ieder opzicht hem ver overtreffonden Gronau niet vriond* schappeiyk gezind kon zyn. Maar juist daarom wilde hy het gesprek op den jongen doctorandus brengen. „Ik werd naar de eenzaamheid gedreven," ging Wills mot gedrukte stem voort. „Ik hoopte myn sombere godachten te kunnen verstrooien, maar het was onmogeiyk. Niet allen zyn zulke gelukskinderen als Ewald Gronau; dat wil zeggon, niot allen hebben er zoo'n slag van het geluk tot hun voordeel aan te wenden." Toen de checul6t den naam van den gehaten mededinger noemdo, werd Alfred Resler pyn- lyk getroffen, ai bespaarden die woorden hem de moeite het gesprek in die richting te leiden. „Kan men hem," vroeg hy oogenscbyniyk kalm, „kan men hem berispen, omdat hy het geluk misschien vroeger hoeft aangegropon dan een ander? En ronduit gezegd, Gronau vordient hot. Hy is vlytig on begaafd on zal zyn staatsexamon met eervollen uitslag af leggen. Gelooft gU dat ook niot? Gy moet horn immers kennen." Een oogenblik bleef Wills h6t antwoord schuldig. Had Rosier er wellicht belang l»y, als Gronau niet slaagdo? Hy moet eens peilen, voorzichtigwat daarby voor den dog zou komen, wist hy zelf nog niet, maar in ulk geval kon hot slechts van nut voor hem *Un, als by dion „geldman" de oen of andere ver- trouwelUkheld ontlokte. „Waarde hoer Resler," antwoorddo hy op warmen toon, „laat mU heel openhartig jegens u zyn, nu toch eenmaal ons gesprok op dozen „modoljongeling" gevallen Is. Wy, Gronau en ik, s'.aan koel togenover elkaar, omdat hy wist, dat ik hem te goed ken. Hy is vlytig, omdat hy voelt, hoeveel hem aan eigen kracht ontbreekt; zyn kennis is oppervlakkig en wordt geweldig overschat door de professoren die hy naar den mond weet te praten juist zooals hy by onzen gastheer van dezen avond een wit voetje heeft weten te krijgen. Of zUn schynbaar vlekkeloos leven niet een behendige komedie is, die by den licbtgoloovigon fabrikant voorspeelt, wil ik hier niet vorder aanroer en. Gy zoudt my anders voor haatdragend kunnen aanzien. Ja, waarde lieer Resler," eindigde hy behoedzaam, „ik versta niet de kunst van huichelen en beken openhartig, dat ik licht voor de verzoeking bezwyk en de gevolgen daarvan gedwee draag, zooals byv. thans een onschuld, die my do grootste onaangenaam heden dreigt te bezorgen." (Wordt vervolgd EIDSCH rëèfe DAGBLAD

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1904 | | pagina 1