N°.
<§eze iiCourant wordt dagelijks, met uitzondering
van {Zonen feestdagen, uitgegeven.
ÜBsziek-Uifgave
LEIDSOH DAGBLAD.
Onder onze vroede Vaderen.
13559 Vrijdag O 3Xei. A°. 1904.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 Oents; per 3 maanden f 1.10.
Bniten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd zijn 1.30.
Franco per post1.85.
PUIJS DER ADVERTENTIES:
Van 10 regels /"1.05. Iedere regel meer f 0.174. Grootere lottors naar
plaatsruimte. - Kleine advertentiën van 30 woordon 40 Oonts contantolk
tiental woorden meer 10 Oents.-Voor bet inoasseeren wordt/"0.05 berokond.
VAN HET
Thans stellen wy voor de pianisten onder
onze lezers No. 4 van bovengenoemde uitgave
beschikbaar.
Het bevat:
MEIJERBEER, Kronlngsmarsch.
RUBINSTEIN, Melodie.
BADARZEWSKA, Gebed van oen jonkvrouw.
O F. STEN, Alpengloeien.
GOUIA, Olga.
Aanstaanden Mnandag-avoiid vinden
onze lezers in het L. Dagblad het Bowys,
waarop deze muziekuitgave alléén wordt
afgegeven legen betaling van 10 Cents.
Officieels Kennisgeving.
Burgemeester en Wethouders van Leiden
brengen ter algemeeno kennis, dat do Ge
neeskundige Armtndienst in deze gemeen
te thans is geregeld als volgt:
Wijk I, II cn XII: Dr. W. Th. M.
WEEBERS, geneeskundige, wonende
Hooigracht No. 61.
Wijk III, IV en het gedeelte van Wijk X
van de Singelstraat tot en met do Rijnka
de: Dr. W. DE JONG, geneeskundige, wo
nende Noordeinde No. 46.
Wijk V en IX: do heer D. STIGTER, ge
neeskundige, wonemdo Hooigraoh^ No. 13.
Wijk VI en X tot de Gasthuislaan: de
heer H. W. BLöTE, geneeskundige, wonen
de Langebrug No. 58.
Wijk VII en XI: Dr. A. O. HARTE-
VELT, geneeskundige, wonende Rapen
burg No. 66.
Wijk VIII on X van en mot de Gasthuis-
laan tot en met do Singelstraat: Dr. A.
KIST, geneeskundige, wononde Haarlem
merstraat No. 52.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN HEYSTj Secretaris.
Le i den, 6 Mei 1904.
Burgemeester en Wethouders van Leiden i
Gezien het adres der Directlo der Naamlooze
Vennootschap, biscuitfabriek „Nutrix",
houdende verzoek om vergunning tot uitbrei
ding van haar fabriek aan do Hoogewoerd
No. 4, kad. bokend Sectie D No. 1206, door
plaatsing en in werking-stelling van een wafel-
machine;
Gelet op do artt. 6 en 7 der Hinderwet;
Geven by deze kennis aan het publiek, dat
genoemd verzoek mot de byiagen op do
Becretarie dozer gemeente ter visie gelegd is;
alsmede, dat op Donderdag 19 Mei aanst.,
'e voormidd3gs to elf uren, op het Raadhuis,
jelegenheid zal worden gegeven om bezwaren
tegen dat verzoek In to brengen.
Burgemppstpr om Wethouders voornoemd,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN HEYST, Secretaris.
Leidon, 5 Mei 1904.
Het waa een doodgewoon menu, met
geen enkel bijzonder gerecht, waaraan de 27
he eren or waren er 4 absent gisterna
middag mochten smullen. Zij hebben het ge
daan met ook zeor gewone appétit. Een
enkele maal viel men wel een beetje graag
op een schotel toe, dooli over niet een heeft
men vervelend lang zitten kauwen.
De eerste schotel' heette als gewoonlijk
ingekomen stukken."
Die kan nogal eens een verrassing
brongen en had. dat ditmaal zeker gedaan,
indien de pers, voor wie zelfs do gemeente
keuken niet gesloten schijnt, er niet iet-s
van verklapt had.
Zoo was men er niet meer verwonderd
over, toen werd voorgelezen een schrijven
van den heer P. J. van Hoeken, houdende
ontslagneming als lid van den Raad. Mon
weet do reden van dit ontslag. Eenige colle
ga's houthandelaren dienden een aanklacht
in bij den Commissaris der Koningin, dat
de heer Van Hoeken herhaaldelijk had deel
genomen aan leveringen ten behoeve der
gemeente. Nu, dat is verboden. De wet
spreekt daarvan duidelijk. Zijn wij wol in
gelicht, dan bepaalde het zich tot middel
lijke levering, nl, aan een aannemer van
gemeentewerken met het bewustzijn, dat de
levering bestemd was voor gemeentewerken.
Had de heer Van Hoeken zelf niet ont
slag genomen, dan had de Raad hem han
gende deze quacstio moeten schorsen en
daarvan onmiddellijk kennis hebben gege-
van aan God. Staten, die dan, na den ge
schorste te hebben gehoord, hem bij schul
dig-bevinding van hot lidmaatschap verval
len zouden hebben verklaard. Deze lange en
voor den Raad, zoowel als voor den betrok
kene onaangename weg is mot deze ont
slagneming vermeden. En nog iots. Bij ver-
vallcn-vcrklari ng is iemand gedurende
twee jaren, te rekenen van den dag der
oind-uitspraak, niet meer tot lid van den
Raad verkiesbaar. Nu kan men den heer
Van Hoeken, zoo men wil, weder candidaafc
stellen en wc hoorden zelfs de veronderstel
ling maken dat het wel zou geschieden ook.
Een punt van overweging bij sommigo
raadsleden is het, naar wij vernemen, nog
geweest of men toch nog geen schorsing
zou moeten voorstellen. De heer Van Hoe
ken blijft immers nog lid, zoolang niet zijn
opvolger is gekozen en dat zou op zijn
laDgsfc 6 maanden kunnen duren.
Denkelijk zal echter de heer Van H. in
dien tusschentijd de vergaderingen wel niet
bijwonen.
De Voorzitter meende ook voor dezen keer,
iu het wol een zeer bijzonder geval gold,
niet van de gewoonte te moeten afwijken
eenige waardecrendc woorden te wijden aan
den man, die bijna onafgebroken 18 jaren
zitting had en vleide zich daarmee in tien
geest der vergadering te handelen. De ver
gadering hechtte or het zegel' aan door
ovenals altijd bij zulke gelegenheden met de
handen op de groene tafel te trommelen.
Dit ontslag heeft voor do partijen ook
neg dit eigenaardige, dat daardoor do
meerderheid weder naar links kan worden
■verplaatst. Verliest de rechterzijdo dezen
zetel, dan heeft men links weder over één
stem meer te beschikken.
Er zal om dezen zetel dus wel gevoch
ten worden.
FEUILLETON.
Schaduwen.
4)
Deze hoopvolle woorden konden niet be
letten, dat een vreeselijkc bleekheid het ge
laat van den jongen man overtoog. Hij
kromp ineen, alsof do woorden van den fa
brikant hein tot op den bodem zijns har
ten getroffen hadden. Op dozen afloop van
het gesprek was hij blijkbaar niet voorbe
reid geweest. Hij had in de verhouding
van Ewald Gronau den onbemiddeldon stu
dent, tot de gevierde dochter des million-
nairs 6lccbts de voortzetting van een vriend
schappelijke kinder neiging willen zien; hij
had evenwel voor zeker aangenomen, dat
'de wil des vaders, wiens zwakheden hij
maar al to goed kende, Magda ongetwijfeld
tot een verbintenis met den zoon van den
eersten man der stad zou verleiden, nog
afgezien daarvan, dat het jonge meisje
steeds met hartelijkheid bejegend en hom
zichtbaar boven anderen onderscheiden had.
Men kon het licm aanzien, hoe zwaar de
slag hem trof.
,,Ik kan dus, gelijk in Dantes onsterfelij-
ko Comcdia staat, alle hoop laten varen,"
meende Rosier na eenige oogcnblikkon ge
drukt, „want, naar ik den lieer Gronau
ken, valt er aan den uitslag van zijn exa
men geenszins te twijfelen. Ik wil hem zon
der nijd zijn geluk gunnen, omdat Magda
het hare daarin hoopt te vinden."
De fabrikant stak den jongen man har
telijk de hand toe. ,,Ik hoop nochtans, dat
gij ons een trouw vriend zult blijven, dien
ik gaarne zoon zou genoemd hebben. Maar
ik herhaal het: 't is het noodlot, dat ge
sproken heeft, daarvoor moeten wij ons bui
gen."
De heeren stonden op: Berner, om zijn
plicht als heer des huizes te vervullen, Al
fred Rosier om zich onder het gezelschap
tc mengen, met den aangenarae-n glimlach
op de lippen, doch co hel in het hart. Hij
kon den blik niet van Magda afwenden,
die hem nog nooit zoo schoon was voorge
komen als juist nu.
Op vriendschappelijke en de meest onge
dwongen wijze begroette de dochter des hui
zes den door haar werkelijk hooggeschatten
jongen man; het was haar, als moest zij
haar vereerder een voldoening aanbieden
vopr de teleurstelling, die hij vroeger of la
ter moest ondervinden.
Alfred schoen deze vriendelijkheid als een
bittere hoon van het noodlot toe. Een gloei
end gevoel van jaloezie, ja, van haat, door
trilde zijn borst, toen zijn oog op Gronau
viel, vrien het moeite, kostte zijn innerlijk
geluk te verbergen. Een uur lang verdroeg
de ongelukkige, afgewezen jonge man die
stomme kwelling, maar toen werd het hem
te veel Onopgemerkt sloop hij uit do schit
terende, met menschen gevulde ruimten
naar beneden in den tuin, om alleen cn
zonder dat hij werd gadegeslag?n, de noodi-
ge bedaardheid te herkrijgen.
In de nabijheid van dezelfde plek, waar
kort te voren Magda den vriend harer kin
derjaren door haar mededeeling gelukkig
had gemaakt, liet hij zich op een bank ne-
dervallen. Het was hier volkomen eenzaam
en stil. Slechts het water der naburige fon
tein klaterde zijn eentonig deuntje, cn uit
do geopende vensters van het hui6 drong
De heer Van Zwicht heeft, gehoor gevend
aan den wenk in do vorige zitting gedaan,
zijn verzoek voor bet plaatsen van den
kiosk weder herhaald. Hij vestigt nu de
aandacht op Apothckeredijk, Kort-Rapcn-
burg, Visohmarkt, Botermarkt en Hoog
straat.
B. en Ws. zullen naar deze golcgenhodon
een onderzoek instellen en naar wij vermoe
den wel een plaatsje voor den kiosk vinden.
Leiden zal dan toch in één opzicht een
groot© stad navolgen. Als de afzet dan
maar zóó is, dat de zaak bestaan kan blij
ven
De tweede schotel: benoemingen, werd
om in den trant van Huygens to spreken
met lang nat overgoten. Om tot de keuzo
van een hoofd der school te komen, moest
men wel driemaal overdoen. De keuzo was
dan ook ruim, maar moeilijk. Acht jonge
eminente mannen waren na een zeer ernstig
onderzoek op do voordracht geplaatst cn
daaruit had de Raad te kiezen. Do meer
derheid voreenigde zich ten slotte op No.
1 dor voordracht, die, afgaande op de ge
gevens van do examinatoren, ook do meeste
aanspraak daarop kon doen gelden.
Tot conservator van het Stedelijk Mu
seum ,,Dc Lakenhal" werd benoemd de ge
meen tc-a>rohi va ris dr. J. C. Overvoorde, die
deze betrekking al goruimen tijd tijdelijk
heeft waargenomen.
Zijn wij wol ingelicht, dan is het. niet do
bedoeling van den benoemde, dio hier stel
lig de reclito man op de rechte plaats is,
om heb aaa deze betrekking verbonden sa
laris ten eigen bate te gebruiken, maar zal
dat bedrag ton goede komen aan het Mu
seum zelf.
Zulke ambtenaren tc hebben, dat is nog
eens benijdenswaardig.
Hierop volgden eenige schotels, dio
slechts door don Voorzitter even werden
aangeraakt, om onmiddellijk weder als
„afgedaan" te verdwijnen. Zij geven ook
ons geen aanleiding er nog eens van te
proeven.
Schotels met een echt of nagemaakt soci
aal sausje overgoten, zijn in onzen tijd bij
zonder gewild. Er is een tijd geweest, dat
men in den Leidschen Raad er niet aan
wilde, maar da't is ook al anders geworden.
Dit bleek gisteren duidelijk.
Het verzoek van C. Baart, eervol ontsla
gen sbadswerkman, was er zoo een.
Zooals B. en Ws. naar recept van twee
stadsgcneeshecren den ko9t toebereid had
den, was het den hoeren Sijtsma, Witmans
en Van der Eist niet pittig genoeg. Zij zet
ten er een anderen naast bereid naar een
recept van den directeur van gemeentewer
ken. De heer Sijtsma, die den 6chotel aan
prees, zei ietwat ondeugend, dat B. cn Ws.
hun kostje eigenlijk ook veel liever hadden,
maar er niet recht aandurfden, 't Zou hun
wol bekomen, meende hij.
De heer Paul dcc<l met een kort cn krach
tig handgebaar er nog een echt sausje over
heen en toen ook do heer Pera bij een
groot deel der vergadering nogal als een
goed keurder bekend, onbewimpeld ver
klaarde den amendementen-schotel veel lie
ver te hebben torn mooht do Voorzitter
dien van B. en Ws. om zijn zuiverheid en
verteerbaarheid nog even aanprijzen, liet
mocht niet baten, al de heoren, niet één uit
gezonderd, namen „het amendement."
Weet ge, lezer, wie er wel bij voer? Do
armo eervol ontslagen stadswerkman C.
Baart: hij krijgt nu in plaats van ƒ129
pensioen, wat B. en Ws. hem toegedacht
hadden ƒ323 in het jaar. Wij wenschen er
hem en zijn talrijk gezin geluk mee.
Er volgden hierop weer vijf gerechten,
die in het geheel niet met „sociaal" of „de
mocratie" in betrekking konden worden ge
bracht. De vergadering nam er dan ook
weinig notitio van: Het opzetten en afne
men kostte den Voorzitter geen vijf minu
ten tijd.
Maar toen kwam weer een quaestie, den
werkman rakende: zal het minimum-loon
der schilders in do bestekken van gemeen
tewerken van 18 tot 19 oents per uur wor-
Ücn verhoogd, ja, dan neen.
„Neen," stond or op den schotel van B.
cn Ws. een pasteitje, bestaande uit adviezen
van Kamers van Arbeid, Commissie van
Fabricage en B. en Ws. zelf.
„Ja," was geplakt op een anderen scho
tel, zoo kersvorsch gekomen uit do keuken
van een werkman.
Het werkman-raadslid Van Tol zette dien
op.
De heer Sijtsma proefde er onmiddellijk
van en prees hem geducht.
De heer Pera weifelde. Als die kost den
armen schilders maar goed bekwam ,dan
zou hij er zich wel dik aan willen eten,
maar, maaren zoo hield hij het toch
maar met dien anderen, waaruit men do
patroons kon proeven. Later kon men nog
wel eens weer met den stevigen workmans-
kost komen, dan was do digestie wellicht
boter, en dan zou hij er wol van nemen
Ook de Voorzitter had dezelfde bezwaren,
docht de heer Vergouwen vond geur en
smaak nog niet zoo slecht en zou het er
eens mee willen wagen.
En waarlijk wij haddon het niet ver
wacht 15 van do 27 kozc-n de zijde van den
heer Van Tol slechts 12 durfden er niet aan.
Bedriegen wij ons net, dan was het feit ,dat
men nu eens iets had dat onvervalscht uit
de werkmanskouken kwam, aan do keuze
der 15 niet geheel vreemd:
Een verzoek van den Bcstuurdcrsbond tot
wijziging van art. 7 der bepalingen omtrent
minimum-loon on maximum-arbeidsduur in
besbekken van gemeentewerken in dien zin,
dat niet meer mogelijk zij, dat patroons
nachtarbeid met gewoon uurloon betalen,
was weer zoo iots, dat in onze dagen be
langstelling moest wekken.
B. en Ws.na raad ingewonnen te heb
ben van do Kamer van Arbeid en de Com
missie van Fabricago, vonden iets billijks
in het verzoek en kwamen daarom met wat,
dat bïij'kbaar niet bij allen in den smaak
viel: „Voor werk na 12 uren 's nachts tot
5 uren 's morgens verricht, wordt 50 pCt
boven het gowono uurloon betaald."
Heel aardig zeiden do lie. ren Witmans,
Sijtsma en Van dor Eist, maar do nacht be
gint al om tien uren cn een groot deel van
het jaar is het 's morgens van 5 tot 6 uren
ook nog nacht.
Nog radicaler was de heer Pera. Uit
gaande van do in het algemeen j'uisto stol
ling, die in dit speciale geval echter niet
opging, dat de dag cr is om tc werken cn
de avond cn de nacht om uit te rusten,
decreteerde liij van 'a avonds 8 tot 's mor
gens 6 uren, mozt voor den arbeid ovcr-
loon worden betaald.
De heer Van Dissel kwam met een bemid
delingsvoorstel. „De morgenstond hoeft
goud in den mond," is een oude en ware
spreuk en daarom wilde hij wel met do
voorstellers van liet eersto amendement
zeggen: „om tien uren basta," doch zag
er kwaad in om 's ochtends 5 uren tegen
gewoon loon te doon aanvangen.
Dat waren dus om ons eens opgevat
beeld vol te houden vier schotels voor
één.
Was het vreemd, dat de Raad, waarin,
zooals uit do voorstellen cn do debat! a
bleek, velen waren, de mot do stelling van
don Wethouder van Fabricage, dat dc nacht
to middernacht begint, zich niet konden
verecnigcn, eindelijk do voorkeur gaf aan
den schotel van den heer Van Dissel, dio
noch te slap, noch to sterk gekruid was?
Eindelijk kwaiu het laatste gerecht, waar
over do oogen van verslaggevers en pu
blick mochten gaan: het voorstel tot be
schikbaarstelling van geldon voor den bouw
van een nieuwe braak- cn brandvrije kluis
voor do bewaring van gelden ©n geldswaar
dige stukken der gemeente.
„Daar komen do hoeren te Iaat mee,"
hoorden we na do aanneming er van een
spotvogel zeggen. Nu het geld op is, bou
wen ze een kluis. Zo hadden, toen de ge-
j mconto nog in goeden doen was, het geld
achter zware kluisdeuren moeten sluiten,
misschien waren wij cr nu beter aan toe.
Doch waarover kan een spotvogel al niet
spotten
Na nog een mededeeling, dat do gomeente
heeft aangekocht eon landhoeve met eenige
hectaren gronds bij do gestichten „Ende-
gcest" en „Rhyngeeet" dat behoeft niet»
in do kluis gingen do deuren dicht en
bicven dc heeren.
Waarvan ze toon nog hebben gesmuld,
kunnen wij niet zeggen. Het dessert is ge
woonlijk niet het minst smakelijke, en na
den eigenlijken maaitijd lcoint do gezellig
heid aan.
Of het in die „gchcimo zitting" hcusch
gezellig is toegegaan, weten wij niet.
Zij schijnen echter nogal in den smaak te
vallen, want bijna iedere zitting in den
laats ton tijd maken do hoeren cr een onder
onsje van.
Dan is er stellig wat gewichtigs aan do
hand.
Leiden, 6 Mei.
Tot officier d'Acadómio zfin bonoemd do
hoeren dr. D. C. Hossoling, privaat docent aan
do Rijksuniversiteit te Leiden; C. Ge bel, cbef
van l»et bankiershui* P. J. Landry te VGra-
venhage; C. R. Woylingh, districts commis
saris in Boven-Surinaine, en P. K. T. Lens,
chef van don goneosknndigon hospltaaldionst
in Curasao.
De „Vrijzinnige Kiesvcreeniging" al
hier stelclo in de gehouden groepvergaderin-
gen met algemcene stemmen tot voorloopigo
candidaten voor dc aanstaande Staten-ver-
kiczing de aftredende leden do heeren 11.
C. Juta on H. Paul.
Het gemengd koor „Melosophia" di
recteur de heer O. B. Duysfcer, gaf gister-
avond een muziekuitvoering voor de kunst-
I lievondo leden mot hun dames.
Het goed bezette cn van mooien klank
zijnde Koor voordo werken uit van Men
delssohn, Schumann, Gade, Grieg cn Mann.
Mej. J. riedel, van hier, en de lieer K.
H. Kcrkhoff, vit Haarlem,oogstten mot do
sopraan- cn viool-soli veel bijval in.
zwak een verward gedruisch van stemmen
tot hem door. Hier kon hij zich dus onge
stoord aan zijn mijmeringen overgeven. Hij
voeX.e, hoe de verterende hartstocht hem
had aangegrepen; voelde, dat hij niet van
Magda kon scheiden, dat zij tot eiken prijs
de zij no moest wórden. Als een bliksemstraal
steeg do gedachte in hem op, den mededin
ger een som golds aan te bieden, die voor
den onbemiddeldcn student een rijkdom bc-
teokendo, ingeval hij van Magda wilde af
zien maar even snel verwierp hij als on
zinnig deze invallende gedachte.
Onwillekeurig sprong Alfred op, toen hij
schreden in zijn nabijheid hoorde.
Terstond daarop kwam de magere gestalte
van Oscar Wills te voorschijn. De jonge schei
kundige was in de onbehaaglijkste stemming.
Een kort schrijven van professor Marbach had
zijn verzoek van de hand gewezen. Dien on-
gunetigen uitslag schreef hy terstond aan
Ewald Gronau toe, daar by vernomen had,
dat zyn huisgonoot een bezoek van den zon
derling had ontvangen. Met bitteren haat ver
volgde zyn oog den jongen student in de medi-
cynen. Haat on nyd zien scherp. Ook onzen
chemist ontging het niet, dat er iets byzondera
moest zyn voorgevallen, hetgeen zoowel Ewald
als Magda met stil geluk vervulde. Van den
anderen kant ontging hem ook de gedrukte
Btemming van Alfred Resler niet, hoeveel
moeite deze zich ook gaf om ze te verbergen.
Sinds korton tyd had Wilis zyn oog op den
ryken bankierszoon geworpen. Hy moest zich
tot eiken prijs ge.d verschaften. Dat Resler
hom by de zeldzame gelegenheden eener ont
moeting steeds tamelijk r.orsch behandeld en
olko toenadering verydeld had, bekommerde
hem by zyn onverstoorbare brutaalheid niet
veel. Hy moe3t, nog Yóór de avond ten einde
liep, den geldman te spreken zien to krijgen.
Het kwam hem dus zeor gelogen, dat hy
Resler de eenzaamheid zag opzoeken.
„Hy volgdo voorzichtig Alfreds spoor, en
toen hy hem in gepeins verzonken vóór zich
op de bank zag zitten, trad hU nader. „Wat
zie ik, mynhosr Rosier?" riep bU mot ge-
dompte stem. „Yergeef me, zoo ik u in uw
teruggetrokkenheid lastig val. Ik kon niet
vermoeden, dat ik don govierden gast van den
avond op deze plaats zou aantroffen, toen ik
my voor eenige oogenblikken uit de vrooiyke
drukte verwyderde."
Er zyn in het menscheiyk leven stemmingen,
waarin mon de onvormydeiyko behoefte gevoelt
zyn hart to luchten. In zulke oogenblikkon kan
mon zelfs personen, tegenover wie men zich
anders met koelheid godraagt, een blik in
zyn eigen binnenste vergunnen. Dit was ook
by Allied Resler het goval. Hy kende den
student in de scheikunde als zoon van het
huis, waarin Ewald Gronau woonde, en voelde
als by instinct, dat Wills den In ieder opzicht
hem ver overtreffonden Gronau niet vriond*
schappeiyk gezind kon zyn. Maar juist daarom
wilde hy het gesprek op den jongen doctorandus
brengen.
„Ik werd naar de eenzaamheid gedreven,"
ging Wills mot gedrukte stem voort. „Ik
hoopte myn sombere godachten te kunnen
verstrooien, maar het was onmogeiyk. Niet
allen zyn zulke gelukskinderen als Ewald
Gronau; dat wil zeggon, niot allen hebben er
zoo'n slag van het geluk tot hun voordeel
aan te wenden."
Toen de checul6t den naam van den gehaten
mededinger noemdo, werd Alfred Resler pyn-
lyk getroffen, ai bespaarden die woorden hem
de moeite het gesprek in die richting te leiden.
„Kan men hem," vroeg hy oogenscbyniyk
kalm, „kan men hem berispen, omdat hy het
geluk misschien vroeger hoeft aangegropon
dan een ander? En ronduit gezegd, Gronau
vordient hot. Hy is vlytig on begaafd on zal
zyn staatsexamon met eervollen uitslag af
leggen. Gelooft gU dat ook niot? Gy moet
horn immers kennen."
Een oogenblik bleef Wills h6t antwoord
schuldig. Had Rosier er wellicht belang l»y,
als Gronau niet slaagdo? Hy moet eens peilen,
voorzichtigwat daarby voor den dog zou
komen, wist hy zelf nog niet, maar in ulk
geval kon hot slechts van nut voor hem *Un,
als by dion „geldman" de oen of andere ver-
trouwelUkheld ontlokte.
„Waarde hoer Resler," antwoorddo hy op
warmen toon, „laat mU heel openhartig jegens
u zyn, nu toch eenmaal ons gesprok op dozen
„modoljongeling" gevallen Is. Wy, Gronau en
ik, s'.aan koel togenover elkaar, omdat hy
wist, dat ik hem te goed ken. Hy is vlytig,
omdat hy voelt, hoeveel hem aan eigen kracht
ontbreekt; zyn kennis is oppervlakkig en
wordt geweldig overschat door de professoren
die hy naar den mond weet te praten juist
zooals hy by onzen gastheer van dezen avond
een wit voetje heeft weten te krijgen. Of zUn
schynbaar vlekkeloos leven niet een behendige
komedie is, die by den licbtgoloovigon fabrikant
voorspeelt, wil ik hier niet vorder aanroer en.
Gy zoudt my anders voor haatdragend kunnen
aanzien. Ja, waarde lieer Resler," eindigde
hy behoedzaam, „ik versta niet de kunst van
huichelen en beken openhartig, dat ik licht
voor de verzoeking bezwyk en de gevolgen
daarvan gedwee draag, zooals byv. thans een
onschuld, die my do grootste onaangenaam
heden dreigt te bezorgen."
(Wordt vervolgd
EIDSCH rëèfe DAGBLAD