De Amerikaansche vijgeboom.
Wekeljjksehe Kalender.
hoogte, en wil, zooals vod Bismarck op
merkte, rijn eigen kanselier rijn.
Geregeld leest hij vrij nauwkeurig de
dagbladen en de door zijn particuliere se
cretarissen "erzamelde meest belangrijke
tijdschrift-artikelen.
Ala voorstander van schoone kunsten en
wetenschappen, brengt Wilhelm menigen
avond in den schouwburg door; althans
indien hij geen gasten moet ontvangen of
uitnoodigingen heeft aangenomen.
Ook is de Keizer een groot liefhebber van
kaarten; bij voorkeur speelt hij ,,Skat",
het meest ingewikkelde der Duitsche
spelen.
Te middernacht op zijn laatst eindigt
zijn dagorde; dan hult het paleis zich in
't nachtelijk duister, want de Keuer is een
groot voorstander der zes-urige nachtrust.
Bij dat hygiënisch stelsel bevindt -e
hoog begaafde en volijverige Keizer zioh
uitstekend, cn ie hij in staat veel werk te
kunnen afd Gaarne pronkt hij met de
bekende spreuk van zijn grootvader: „Wij
Hohenzollern beoben geen tijd om moede
te zijn. (Wir haben keine Zeit müde zu
sein)."
Het waar geluk.
Gelukkig hij, wiens hart, nog teer en licht
bewogen,
Zich door het 6choon der deugd vanzelf voelt
aangetogen,
Die, vroeg reeds door haar rust en stil ge
luk bokoord,
Geen donderslag behoeft, waar hij haar
8preken hoort.
Hoe bloeiend zal zijn jeugd, hoe rijp zijn
grijsheid wezen 1
Hij heeft geen slangebeet van 't naberouw
te vreezen.
Zijn leveD was een dag vol lieven zonne
schijn;
De dood zal hem een nacht vol zoete ruste
zijn.
O sterveling, wie gij zijtl uw kort verblijf
op aarde
Is voor uw eedlen geeet van onhesefb're
waarde,
Geen enkel oogenblik vlucht ongewroken
heen.
't Behoudt zijn invloed, waar het lang voor
ons verdween.
God heeft aan elke daad haar wis gevolg be
schoren.
Niets was in 't groot heelal ooit doelloos of
verloren.
0 woeker met uw jeugd, waar u de jeugd
nog vleit.
Zaai ale de zon nog stooft, gij zaait voor
d'eeuwigheid
Wat valsche flikkering hier onze oogen
moo^ verblinden,
Slechts op den weg der deugd is 't waar
geluk te vinden;
Wie hier het volle wit van zijn bestemming
raakt,
Heeft aan het eind des toehts het meeste
heil gesmaakt.
R. FEITH.
tusschen de echtgenooten en de kinderen
eenvoudig, docb streng worden opgevoed
Meermalen hebben wij zoowel in Duitsche
als in niet-Duitsche bladen gelezen, dat
Wilhelm II als een van de meest werkzame
der Europeesche vorsten wordt geprezen.
Als een goed militair leeft hij volgens een
vaste dagorde, die, gelijk in een kazerne
of in een klooster, dag in dag uit zeer wei
nig verschilt.
De Keizer en de Keizerin staan geregeld
te 6 uren op (bij ons 5 uren). Terstond
steekt Wilhelm zich in 'de kleine generaals
uniform, daar hij steeds de spreuk van zijn
grootvader voor oogen houdt: „Wij, Ho
henzollern, kennen geen pantoffels." (Wir,
Hohenzollern, kennen keine Pantoffeln);
ook Augusta, de Keizerin, kent geen och
tendjapon, maar kleedt zich terstond in
wandeltoilet.
Het eerste werk der Keizerin is het ont
bijt gereed te maken, zooala iedere huis
vrouw betaamt. Te zeven uren is de ont
bijttafel opgediend, bestaande uit koffie,
thee, eieren en koud vleeschom niet al te
veel tijd te verliezen, wordt deze gelegen
heid door de jonge Prinsen en Prinsessen
benuttigd, om hun Keizerlijken ouders goe"
den morgen te komen wenschen.
Klokslag acht uren begeeft zich de Kei
zer naar zijn particulier kabinet, waar
hem een groote correspondentie wacht. Ge
durende het uur, dat hij aldaar vertoeft,
geeft de Keizerin haar ordors voor de huis
houding en gaat ze de voor haar Ingekomen
verzoekschriften na, die meestal beden om
geldelijken steun inhouden.
Daarna rijdt het Keizerl"'c echtpaar naar
den Thiergarten, de geliefkoosde morgen
wandelplaats der Berlijners.
Deze rijtoer duurt slechte een uurwant
reerds te tien uren moet Wilhelm audiëntie
vorleenen in de groote zaal van het paleis,
waar de busten van Wilhelm I, von Molt-
ke, von Roon en Richard Wagner, 's Kei
zers grootste idealen, de wanden sieren.
Is die audiëntie afgeloopen, dan brengt
graaf von Eulenburg, die grootmaarschalk
van het Hof is, den Keizer rapport uit
over de gebeurtenissen, die de Keizerlijke
familie belang kunnen inboezemen. Zijn er
reizen of feesten op handen, dan bevat dat
rapport ook de reisroute en de voorloopig
vastgestelde programma's. De „Reise-Kai-
ser," zooals Wilhelm wel eens genoemd
wordt, geeft daarna zijn bevelen. Nu ver
schijnt de chef van het Militaire Kabinet,
die spoedig wordt opgevolgd door dr. Lu-
canus den chef van het burgerlijk kabiaet.
Deze laatste is een der meest gevreesde
personen in de Pruisische diplomatie; wil
de Keizer een der ministers of een 'der
staatssecretarissen ontslaan, dan wordt
dat ontalag aan Lucanns opgedragen.
Indien, nadat de officieel© rapporten
zijn uitgebracht, de tijd het toelaat, wordt
nog een zeker aantal personen in particu
liere audiëntie ontvangenom één uur
moet echter alles zijn afgeloopen.
Een halfuur later begeeft zich de Keizer
met zijn gade naar de zuilenzaal, waar het
tweede dejeuner wordt opgediend; twee
maal per week worden daarbij eenige hoo-
ge Hofbeambten nitgenoodigd.
Dewijl Wilhelm een geslagen vijand is
van overvloedige en lange maaltijden, blijft
hij nooit langer dan een halfuur aan tafel
het eenvoudige tweede dejeuner bestaat dan
ook alleen uit soep, pastei, gebraad en één
nagerecht. Hoofdzakelijk wordt aan die
Keizerlijke tafel Rijnwijn geschonkenis er
sprake van champagne, 'dan is het Duitsche
Schaumwein, daar de Keizer aan zijn eigen
landwijnen de eer geeft, die hun toekomt.
Na het dejeuner gebruikt men de koffie
in de vertrekken der Keizerin, waarna
Wilhelm met zijn vrouw een tweeden rijtoer
maakt, waaronder meestal een beeldhou
wer of een kunstschilder met een bezoek
der booge gasten vereerd wordt.
Om halfzes trekt de Keizer zich opnieuw
terug in zijn vertrekken, om zich daar nog
een tijd aan de regeeringszaken te kunnen
wijdenzolfs de gezanten der groote mo
gendheden en de ministers blijven omtrent
'dat uur thuis, daar zij onverwacht door
den monarch ontboden knnnen worden.
Deze houdt zioh van aliee persoonlijk op de
Het kweeken vaD vijgeboomen heeft op
Jamaica een verbazend hooge vlucht geno
men, en is in de laatste jaren zóó toegeno
men, dat het inderdaad de vraag is of het
niet veel meer dan het verbouwen van sui
kerriet, de hoofdindustrie van het eiland is
geworden. Een dertig jaar geleden kwam
een Amerikaansch visscher, kapitein Baker
geheeten, met zijn schoener te Port-Anto
nio, om te kalfateren, en hij kwam op het
gelukkige idee om zijn ledig vaartuig te
vullen met vijgen, welke hij naar de Vercc-
nigdo Staten overbracht. Daar werd de
vrucht zoo grif verkocht, dat onze visscher-
man naar het eiland terugkeerde om meer
te halen, en van dit 1 eel eenvoudig en klein
begin is een exportbandel gegroeid, waar
door jaarlijks voor meer dan 6000 pd. st
wordt omgezet.
Als tak van nijverheid of landbouw is het
kweeken van vijgeboomen al heel eenvoa
dig en winstgevend. In het kort komt het
hierop neer:
Men neemt een stuk ongebruikt boech-
land, roeit de heesters uit en snijdt van Je
stammen van oude vijgeboomen de jonge,
loten, die men op een afstand van 12 voet
ongeveer van elkaar in den nieuwen grond
plant. Deskundigen op het eiland verschil
len van gevoelen omtrent dezen afstand,
maar twaalf roet is de gemiddelde wijdte.
Als de plantage in de vlakte Van het 2uii-*n
des eilands ligt, moet de planter 2ijn boom
pjes begieten maar ligt zij aan de noord
kust of tusachen de bergen, dan bespaart
de natuur hem ook deze moeite, want de
regenval is daar ruim voldoende. Is de
grond niet uitgeput ,als men deze cultuur-
begint, dan heeft men verder de eerste^tien
twaalf jaar niets te doen dan wat te wie
den. De boomen hebben geen bijzond.ro
2org of bearbeiding noodig. De vrucht
baarheid van den vijgeboom is ongeveer
gelijk met die der tarwe en bedraagt
133 1. Dat het kweeken van deze boomen
dan ook een zeer loonond werk is, laat
lich begrijpen. Het is een ideale bezig
heid voor do tropische gewesten, cn het
ii niet te verwonderen, dat de luie in
boorlingen er zich druk mee bezighouden,
als men deze uitdrukking althans hier kan
gebruiken. De cultuur vraagt weinig kapi
taal. zeer weinig arbeid en volstrekt geea
hoofdbreken.
Zondag.
Heb uielven lief zonder eigenliefde en
acht uzolven hoog zonder trots.
Sf naming.
De Wetenschap heelt al heel wat op de
lei geschreven, waarover later de spons
ging.
Dingdag.
Opvoeding ia het werk der wijsheid, die
vaji een leven tracht tc maken wat de liefde
er van hoopt.
Woenndag.
AI9 de zak wint, maar de ziel verliest,,
is de uitkomst verlies; als de ziel wint.
maar de zak verliest, is de uitkomst
w i nst.
Donderdag.
Hoe gemakkelijk is het dom te zijn, hoe
moeilijk raak hst la schijnen.
Vrijdag.
Ieder mensch geldt in de wereld slechts
zooveel als hij zichzelf iaat gelden.
Zaterdag.
De vreugde is een heerlijk wondergcld.
Hoe meer men er van uitgeeft, hoe meer.
men overhoudt.
Lengte en Verstand,
In alle Berlijnschc inrichtingen van
meer uitgebreid lager onderwijs worden
sedert eenigen tijd oij de leerlingen opms-i
tingen gedaan, om een overzicht te krijgen
van leeftijds-, resp. klasselcngten. Van den
minister van onderwijs in Pruisen is net
bevel daartoe uitgegaan en de gymnastick-
onderwijze; zijn ijverig in de weer om de
maat te nemen van de middelbare school
jeugd, welke cijfers v..n de zorgvuldig ge
voerde staten tot statistieke gegevens wor
den uitgewerkt.
Het is den minister om meer tc doen clan
alleen to weten hoe ver de langste cn kort
ste jongens in die cn die klas wel uiteen
Joopen, ook niet om reeds van te voren voor
zijn collega van oorlog na te gaan of er wel
voldoende toevoer is vorhet gardc-regi-
ment.
Men beoogt een vergelijking te maken tui-
