De Duitsche Keizer thuis.
*li er sedert twee maanden op zijn groot
beschilderd naambord stond. Of Piet Blom
■overhoop .j met zijn uurman, in een er-
fenisquaestie was gewikkeld of iets van
dien aard? Neen, niets van dat alles. De
oorzaak van zijn bezoek w deze: hij had
,'geh.oord, dat zijn eenige dochter Suzanna
en Arthur Snip, die kennis gemaakt had
den op den laatstgehouden lief dad igheids-
bazar, sedert dien tijd zoowat met elkan
der „scharrelden". En daar zou Blom nu
eens een eind aan gaan makon I Kan je be
grijpen, dat hij zijn dochter aan zoo'n ad
vocaat zou geven, die zoo arm wae als een
kerkmuis en de hemel w«.et hoe stom I Want
jliaar zijn bekwaamheden moest je maar ra
den: gepleit had hij nog niet en dat „mr."
voor zijn naam, dat plakte Blom tegen zijn
'achterlappen. Had zijn dochter zin in een
advocaat, goed, maar dan moest het zoo'n
gladde wezen, waartegen je op kon zien,
•mdat-ie altijd een gaatje wist te vinden.
In een goede bui om mr. Snip een stand-
Je te schoppen, dat het een aard had, klop-
le Blom ar.n de kantoordeur en trad tege
lijk binnen. Mr Snip zat aan zijn les.ena&r
•en nieuwe pen te probecren.
„Ah, meneer Blom," riep hij verrast uit,
terwijl hij hem een stoel presenteerde. ,,Ga
ritten 1"
„Nee, ik ga niet zitten", zei Blom kop
pig en gemelijk, ,,'k Kom hier maar even
tjes om je wat te zeggen."
„Natuurlijk, natuurlijk," stemde mr
8nip toe. „Waarmee kan ik u van dienst
fijn 7"
„Van dienst zijn 7 Hm, 'k wou jc alleen
maar zeggen, dat ik er nou genoeg van
heb. 't Moet nou uit zijn."
1 „U bedoelt misschien de verhouding tus-
«chen mij en uw dochter 7"
„Ja, wat anders zou 'k meenen7" vroeg
de grutter, die zich hoe langer hoe meer
opwond.
„Juist, dat dacht ik dan ook wel. Maar
ga dan toch zitten, dan kunnen we er op
ons gemak over praten. Zou u misschien
willen beginnen mij de reden van uw be
sluit mede te deelen7"
„De reden? De reden?" stotterde Blom.
„Weet je dan niet-, dat je het zout in de
pap niet eens verdient? Hoe wou je dan
ven vrouw onderhouden 7"
„Dat wordt, allengs beter, meneer olom,"
bracht mr. Snip hiertegen in. „En als ik
getrouwd ben, vestig ik me in een grootere
stad, waar meer kans op een drukke prak
tijk bestaat."
„Och kom 't Zit 'm niet in de stad. De
bekwaamheden moeten het doen."
„Ik ben cum laude gepromoveerd
„Alles theorie, meneer, maar in de prai-
tdjk?"
„Daarin hoop ik eens mijn sporen te vci-
dienen. De grond is in ieder geval gelegd
'en aan goeden wil ontbreekt het me niet."
„Best, maar ik wil eerst- bewijzen van uw
handigheid."
„Die hoop ik u spoedig te leveren. Ne
men wij bijvoorbeeld het geval, waarin u ge
wikkeld is. U is boos, omdat een jong-
mensch attenties aan uw dochter bewijst,
welke zij beantwoordt, en u wil er een eind
aan maken."
„Een jongmen6ch," bromde Blom. „Toch
maar één, hoop ik, en dat ben je zelf."
„Dat doet er niet toe. U kent de wet.
Uw dochter is nu nog minderjarig, maar
over twee jaar zult ge haar uw toestemming
niet meer kunnen weigeren. Waarom zoudt
ge dat dan nu doen 7 Het jongmensch,
waarvan hier sprake is, heeft een acadcmi-
•chen graad, is ijverig en van goede voorne
mens bezield. Het is waar, hij is nu nog
arm, maar uw dochter zou daarom geen
boterham minder behoeven te eten, want gij
staat als een vermogend man te boek. Laat
ze dus trouwen 1"
„Nou is 't genoeg, hè?" snauwde Blom.
„Denk je, dat ik van plan ben mijn schoon
zoon te onderhouden? Ik zeg je, nooit zal
ik mijn toestemming geven.*'
De rijk geworden grutter keerde zich om
en wilde zich verwijderen, doch een vraag
van mr. Snip deed hc bliiven
„Meneer Blom," zei hij. „Wenscht u,
dafc ik dc kosten van dit advies maar op de
rekening zet? Of, wilt u contant befca-
len?"
„Watblief
„Wel, u kwam toch hier op mijn kan-
l toor, blijkbaar om raad in een moeilijke
quaestie. En heb ik u niet van advies ge
diend?"
Blom keek, alsof hij het in Keulen hoorde
onweeren.
„Ja, meneer," hernam Snip, „particulie
re aangelegenheden behandel ik thuis. Ik
zit op mijn kantoor voor zaken. En wie
mijn tijd in beslag neemt, moet er voor be
talen. Zoo gaat het in de advocatenprak
tijk."
„Drommels zei Blom, „da's een advo
cate nstreek."
„Dien u zoo graag van uw aanstaanden
schoonzoon wou zien."
De grutter was nu met zijn eigen wa
pens geslagen. En hij wae eerlijk genoeg,
dat te erkennen. Hij stapte op mr. Snip
toe, schudde hem de hand en vroeg:
„Meneer Snip, kom je Zondag eens bij
mij dineeren?"
Huismiddeltjes,
Het weekblad „Das Land" werpt eeo
eigenaardig licht op de begrippen omtrent
ziekten en de middelen om die te genezen,
die nog heerachende zijn bij de boeren in
Rusland.
Ook hier te lande hoort men wel eens van
bloedvergiftiging, omdat iemand meende,
dat, am een bloeding te stelpen, een stoffig
spinneweb, desnoods gegarneerd met over
blijfselen van verslonden vliegen of muggen,
duizendmaal beter is dan een behoorlijk ver
band; of wel, omdat een ander bij de behan
deling van een wond, «..e voorkeur geeft aan
het oude, beproefde middel van koe meet bo
ren een verzorging op meer modernen
grondslag. Dit boteekent echter nog niets of
slechts zeer weinig in vergelijking met het
geen in een feuilleton der ,,Now. Wremja"
wordt medegedeeld over de meest geliefde
huismiddeltjes bij de Russische boeren. Do
schrijver geeft een 6chets van de opneming
eener zieke in een hospitaal ten plattelan-
de, en van de inlichtingen, die hem daarbij
verstrekt werden.
„Wij hebben alles gedaan, wat wij kon
den", verzekerde de vrouw, die de zieke ver
gezelde, „maar het hiielp niets. Eerst heb
ben wij een pan opgezet bet werd erger.
Daarop zetteD wij haar een heele week op
„vermillioen" het werd niet beter. I u de
badkamer brachten wij baar maar dat
hielp ook al niet."
De geneesheer wend bij deze woorden bleek
van woede.
„Weet gij, wat die woorden zoggen wil
len?" vroeg hij mij. „Een pan opzetten"
bete eken t niets anders dan een gloeiend-
heete kookpan met den hollen kant op het
lichaam van den zieke drukken; naarmate
de paü afkoelt, zuigt zij den buik in de
hoogte. Als het een sterke pan ie, moet zij
met een knuppel worden stuk geslagen om
den ongelukkigen buik te bevrijden
De vermillioen is nog erger. De zieke
wordt met zaklinnen bedekt; onder die be
dekking wordt een pan met gloeiende kolen
gezet, en daarop wordt vermillioen-poede:
gestrooid. Die dampen moet de zieke inade
men Dat wordt gedurende een week dage
lijks herhaald, terwijl men den zieke bijna
van honger laat omkomen.
En de badkamer? Dat klinkt* heel on
schuldig, maar staat feitelijk gelijk met een
moord. In een badkamertje, waar zoo heet
mogelijk gestookt is, wordt de pari ent aan
de be enen, met het hoofd naar beneden, opge
hangen, en door de omstanders zoo hard
geschud als bun krachten maar toelaten...
Wat dunkt u cfcuarvan? En dan van de be
handeling, een vrouw voorgeschreven, wier
wimpers naar binnen in het oog groeiden 1
Haar werd aangeraden, peper of spiritus
te laten trekken, en daarmede de oogen te
wnssohen. Dat de patiënt blind werd, was
natuurlijk ongelukkig, maar zal toch nie
mand beletten, bij een volgende gelegenheid
hetzelfde middel weer toe te passen.
En dan de voorliefde voor mest
„O, die mest!" klaagde de directrice vaa
bovengemeld ziekenhuis. Die ongelukkige
mest van alle dieren en in alle vormen ge
bruikt Koemest is bijv. eeD speciaal genees
middel voor brandwonden; aftreksel van
paardenmest, inwendig gebruikt, verdrijft
de koortsen; mest van musscben wordt klei
nen kinderen op de borat gesmeerd tegen
den hoest."
Het fraaiste geneesmiddel echter is de
j^broodmand".
De rieke wordt geheel bedekt met brood,
dat pas uit den oven is gekomen, waarover
dan al de pelzen van de geheele familie wor
den uitgespreid. Na afloop van de kuur
wordt het brood weer aan zijn gewone be
stemming teruggegeven Op deze wijze be
handelt men verkoudheden, maar ook ty
phus In het ziekenhuis wist men gevallen,
waar de geheele familie na de toepassing
van de „broodmand" zware koortsen kreeg.
De schrijver van het artikel wijst er ten
slotte op, dat boerengezinnen, die zich met
zeep wasseben, in Rusland tot de zeldzaam
heden behooren. Gel nat en banden worden
dagelijks gewaaschen met enkel water, ter
wijl men in de badkamer het lichaam en
voornamelijk het hoofd reinigt met loog.
Op het punt van reinheid, huidverple-
ging en hygiëne bestaan er nog zonderlinge
begrippen.
Oe huwelijksgebruiken cp Sardinië.
Deze worden in een boeiend opstel van
het tijdschrift „Wandern und Reisen" ge
schilderd. We laten bier eenige karakteris
tieke bijzonderheden volgen
Op den morgen van het huwelijk verzame
len zich de bloedverwanten van de beide
partijen in de huizen van den bruidegom en
de bruid en wanneer liet uur van de kerke
lijke trouwplechtigheid nadert, gaan de
broeders van de bruid naar de woning van
haar verloofde om hem en zijn familie naar
haar huis te geleiden. Deze stoet wordt be
geleid door vrouwen met korven op haai
hoofd, welke de geschenken van de schoon
moeder en soms ook nog die van andere
naaste bloedverwanten inhouden: van ieder
negen brooaen en negen harten van koek.
Yoor het huis der bruid wordt halt ge
maakt en deze gaat nu in haar schoonste
kleedij naar haar ouders, die, omringd door
de naaste familieloden, met groote waardig
heid in de kamer zitten; zij kust haar va
der de handen en smeekt om vergiffenis
voor haar begane fouten en vraagt om den
onderlijken zegen. De ouders omarmen hun
dochter en wenschen haar onder een tranen
vloed aJ het denkbare geluk, waarbij de een
voudige mcnschen in hun geestdrift onder
den indruk van het oogenblik meermalen
roerende woorden weten te vinden.
Vervolgens wordt de stoet naar de kerk
samengesteld. Vóór de bruid uit gaan een
knaap e>n een meisje en dragen met linten
versierde lichtjes; achter hen de vrouwelijke
bloedverwanten van de bruid en vervolgens
de overige familie en kennissen.
Meermalen gaan de bloedverwanten der
beide partijen afzonderlijk naar de kerk
en vermengen zich eerst op den terugweg.
Daarop gaat het jooge paar te zamen,
onder het van alle kanten klinkend geroep
van: „Buona fortunat Viva los isposos!"
(Veel gelukLeven de echtgenooten I) wor
den ze met tarwe Bestrooid. De borden,
waar men de ta»rwe op had, worden stuk
gesmeten.
Een der merkwaardigste vorsten, die op
'dit oogenblik over Europa den schepter
zwaaien, is ongetwijfeld de Duitsche Kei
zer, Wilhelm II: een man, die door zijn
edel karakter, zijn groote bekwaamheden
en zijn onvermoeide werkkracht, het mid
delpunt is geworden van het nationale le
ven in Duitschland.
Ook wordt de keizerlijke familie alge
meen beschouwd alg een toonbeeld voor de
Duitsche huisgezinnen; een familie, die
godsdienstzin en zedelijkheid hoog houdt,
waar de beste verstandhouding heerscht
