,'on op Dick lette je niet. Ik dacht, dat je
i veel van Diok hieldt?"
„Dat doe ik ook", zei Gerda.
„Maar dan mag je niet zoo tegen Otto
(-zijn, hoorl Hij moet nu wel denken, dat je
hem heel aardig vindt, en je begrijpt, dat
je dat hem niet mag laten gelooven, als het
,niet zoo ia."
„Maar het ia wél zool Ik vind hem heel
/aardig 1"
„Doe nu niet net, of je me niet begrijpt,"
zei mevrouw, „bemoei je maar liever wat
meer met Dick..."
Mama sprak net als Frangoise. En wat
had ze gedaan 1 Niets. Alleen getoond, dat
ize geen kind meer was. En ze liep de serre
(in, met het voornemen te blijven handelen,
zooals zij had gedaan.
Karei was daar alleen, Dick ging juist
den tuin in, en zij zag het aan Karei's drif
tig gezicht en zijn houding, dat zij samen
woorden hadden gehad.
„Ben je boos op Dick?" vroeg ze. „Waar
om?"
„Waarom? Omdat ie dat flirten van jou
met 'n ander maar kalm-weg toelaat 1 Ik
i'heb 'm gezegd, dat ie 'n gek is, om dat te
verdragen 1"
Gerda ging naar hem toe, en zag hem
aan met haar glimlach, en haar vollen,
lichtenden blik.
„Ie ie 'n gek, omdat hij mij niet opgeven
'iwil V' vroeg ze toen.
Met een ruk wendde Karei zijn hoofd
van haar af. Zij streek -hem luchtig met
'haar hand over het haar, en liep den tuin
in, glimlachend.
Zij bleef op dezelfde wijze zich gedragen
jtegen Otto, dien zij opzettelijk dikwijls
„oom" noemde, alleen om dien naam dan,
]vriendelijk-snel, met een zachte stem, in
.„Otto" te kunnen verbeteren. De jonge of-
Ificier week niet van haar zijde; de ver
gassing, het kleine kindje zoo bekoorlijk en
«lief te zien opgegroeid, en de herdenking
jaan zijn plan, maakten hem opgewonden en
•beletten hem zijn gevoelens eenigszins te
'verbergen.
In de donkere serre, waar slechts aan Us
.piano een paar kaarsen brandden, zong
IFran^oise met haar klankvolle, krachtige
«stern: „Ich liebe dich..." van Grieg. Maar
«Otto luisterde niet. Hij wenkte Gerda mee,
)'m den nu geheel donkeren tuin, en glim-
llachend volgde zij hem. Karei zag het, zag,
■hoe Otto haar den arm bood, en zij dien
',nam, en zijn wenkbrauwen trokken zich nog
tooraiger samen, toen hij bemerkte, dat
'Dick het ook gezien had.
Onwillekeurig, in de duisternis, sprak
Otto met gedempte stem.
„Je weet niet, wat een verademing het
jis," zei hij, „na het jaren lang zien van
.meisjes met donkere haren en fletse tint,
nu eens een mooi, blank, blond meisje on
der de oogen te krijgen, zooals jij... een len-
'itebloampje.
Gerda lachte.
„Laat FranQoise het maar niet liooren..."
„Weet je, waarom ik naar Holland ben
gekomen?... 't Ie wel te begrijpen, hè: om
•een vrouw te zoeken... Maar ik zal je zeg-
Igen, wat altijd mijn vaste plan is ge
weest
„Wat 'dan?"
„Om een van de vier meisjes van m'n zus
ter te vragen..." Hij keek haar aan; zij
'zag hem recht in de. oogen. lachte, en zei:
„Je hebt nu maar do keus tusschen
twee."
„Tusschen twee? En wie?"
„Wel, Suzo is getrouwd... en ik..."
„En jij 1"
„Ik ben... bijna... geëngageerd."
Hij liet haar arm 1 i, zonder een woord
te spreken. Hij was geschokt en diep teleur-
1 gesteld. Kon dit zoo schijnbaar argelooze
,en eenvoudige kind al zóó'n volleerdo fO-
quetto zijn? Of begreen zij het gewiebt van
haar eigen daden nog niet? Och, 't was nog
maar een kind... maar een kind, dat zich
ontwikkelt tot vrouw, zich bewust wordt
van haar macht, en, door haar jeugd, daar
van misbruik maakt... Bij de deur der serre
ontmoetten zij Dick.
„Gerda. ik ga weg," zei hij.
„Dan zal ik je even brengen tot 't hek,"
antwoordde ze, en zij stak hem haar hand
toe, om, zooals zij dikwijls 's avonds deden,
te loopen hand-in-hand. Maar hij vatte die
niet; zwijgend en met gebogen hoofd liep
hij voort.
„Wat is er?" vroeg ze.
„Wat er isl Wat er is I" barstte hij harts
tochtelijk los. „Wat er dezen heelon middag
is geweest I Vraag jo dat nogl Ga ik dan
niet weg, omdat ik het niet langer verdra
gen will"
„Dick I"
Maar hij lette niet op haar waarschuwen
den roep.
„Ik heb nooit iets.gezegd, omdat ik niet
dacht, dat het je ernst kon zijn; ik heb je
altijd laten begaan, al vond ik het ook nog
zoo onaangenaam, maar nu wordt het te
erg I AJleen met hem den tuin ingaan—
gearmd... terwijl je 't weet, dat je hem ver
liefd hebt gemaakt!"
Onwillig bleef zij staan. Hij wachtte, of
zij spreken, zich rechtvaardigen zou, en
met een bitter, beleedigd gevoel wendde hij
zich van haar af, toen zij niet sprak, noch
naar hem keek.
„Je houdt niet van mei" zei hij. „Dat is
Nög bewoog zij zich niet. Maar toen zij hem
zag gaan, zoo gebogen, verslagen, flitste het
opeens door haar heen, hoe leelijk-lichtzin-
nig zij had gehandeld; zij strekte de armen
naar hem uit, en riep
„Dick 1 Dick!"
Hij keerde zich om, verrast; zij sloeg haar
armen om zijn hals, en. fluisterde:
„Ik heb hem verteld... dat ik zoo goed als
geëngageerd was... Heusch, wees maar ge
rust... Ik heb er niets van gemeend... Ik
heb nergens iets van gemeend... Ik houd' im
mers van jou, jou alleen... Vergeef je het
me?"
En voor dat woord, dat hij niet gemeend
had ooit uit haar mond te zullen hooren,
kuste hij haar lang etn herhaaldelijk met in
nige warmte en dankbaarheid.
En alles word tusschen hen we eer goed.
Kostbar© parfums.
Een Engelsoh blad noemt ais de beroemd
ste reukworkfabriek der wereld een klein,
ouderwetsch gebouw in Warwiokstreet te
Londen, Hier worden sinds meer dan 200
jaren door de firma Bailey Co. do reuk
werken voor de Engelsohe vorstelijke fami
lie vervaardigd; met regelmatigo tusschen-
poozen worden groote voorraden verzonden,
niet alleen aan de Engelsohe koninklijko fa
milie, maar ook naar andere Europeesche
hoven.
Een zeer beroemd reukmiddel, dat voor
het eerst in 1829 op een hofbal door George
IV werd gebruikt, is door deze firma uit
gevonden. Sedert dien dag is het altijd aan
de Engelsche koninklijke familie geleverd.
De bloemen, waarvan de parfums voor ko
ningin Alexandra worden gemaakt, groeien
op de landgoederen, die de firma te Bytfleet
bezit. De wijze van toebereiding is natuur
lijk een fabrieksgeheim; zij kan slechts in
groote trekken worden beschreven. Een be
paalde hoeveelheid gezuiverd runder- of
wildvet wordt in een met alen pan door mid
del van stoom gesmolten. Dan worden de
bloemen voorzichtig geplukt en in het vloei
bare vot gedaan, waarin zij 48 uren blijven.
Daarop wordt het vet gezeefd, en worden
verscshe bloemen bijgevoegd en dit wordt zoo
dikwijls herhaald, tot het vet voldoende
bloemenessence bevat. Nadat er een bepaal
de hoeveelheid alcohol bijgevoegd is, komt
het mengsel in een machine met door elec-
triciteit rondgedraaide messen, die het vet
in zeer dunne laagjes snijden.
Gedurende het seizoen zijn op de landgoe
deren te Bytfleet arbeidsters van zonsop
gang tot -ondergang bozig, de rozen voor
den parfum voor de Engelsohe koninklijke
familie te plukken. Natuurlijk moet men
zich voor de vervaardiging van de verschil
lende parfums ook met het buitenland in
verbinding stellen. Op een acre kunnen
10,000 rozestruiken ter waarde van 1400
Mark geplant worden, die gemiddeld 2000
Engelsohe ponden rozen opleveren. Een acre
jasmijn geeft 5000 pond bloesem en is 5000
M. waard; daarentegen geeft een acre viool
tjes slechts 1000 pond bloesem, die men voor
2000 M. kan krijgen. Een acre oranjebloe
sem, die 2000 pond bloesem oplevert, wordt
op 30,000 M. geschat. De beste vozen komen
uit Rumenië en Bulgarije. Alleen de Ru-
meensche rozenoogst levert jaarlijks 4 mil
lioen M. op, en van dezen oogst wordt de
beroemde rozenolie gemaakt; 250,000 pond
rozeblaadjcs zijn noodig voor één enkel ons
rozenolieEen ton oranjebloesem geeft
slechts 40 ons oranjeolie en 56 pond lavendel
geven juist één pond lavendelolie. Het kost
baarste reukmiddel is ambra, dat 220 M.
per ons kost. Dan volgt jasmijnolie, die 170
M. per ons kost.
Prentbriefkaarten.
Iedereen weet uit eigen ervaring, hetzij
door verzenden, hetzij door ontvangen, of
door geven en krijgen beide, dat er zeer
veel prentbriefkaarten verzonden worden;
maar een jukte voorstelling van den ge
weldigen omvang, dien deze moderne lief
hebberij genomen heeft, zal men zich moei
lijk kunnen maken. Een pas verschenen sta
tistiek schat het aantal prentbriefkaarten,
welke in 1902 per post verzonden zijn, op
900 millioen.
Andere, vertrouwbare statistieken worden
verschaft door de postadministraties van
een groot aantal Europeesche landen, die
de voornaamste afnemers zijn van prent
briefkaarten. De Nieuwe Wereld draagt
slechts ongeveer 100 millioen bij in het ge
weldig totaal. Wat Azië, Afrika en Austra
lië betreft, het Australische vasteland al
leen uitgezonderddo p ren tb rief kaarten -
mode is er tot dusverre niet doorgedrongen.
Tn Engeland schat men de jaarlijksche
circulatie van prentbriefkaarten op 14 mil
lioen, die te zamen een afstand van 1GO0
K. M. afleggen.
Duitschland houdt het record. Jaarlijks
worden er meer dan 400 millioen prent
briefkaarten verzonden. Tusschen 9 en 16
Augustus 1.1. gingen dagelijks door de han
den. der Duitsche postambtenaren gemid
deld ,1,^46,938 prentbriefkaarten met een to
taal porto van 288,000 gulden voor die week,
die een der drukste van het reisseizoen is.
Frankrijk neemt de tweede plaats in. In
1902 circuleerden in dat land 88 millioen
prentbriefkaarten, waarvoor de adminis
tratie der posterijen ongeveer 3,750,0C 0 gul
den aan frankeerkosten inde. Men berekent,
dat in 1902 in Frankrijk een bedrag van 12
millioen gulden aan prentbriefkaarten ia
uitgegeven.
Oostenrijk heeft 31 millioen prentbrief
kaarten per jaar, Zwitserland bijna even
veel. Italië 27 millioen, Spanje 19, België
en Nederland 6amen 121/2 millioen. In an
dere landen, als Turkije, Rusland en de
Ska-ndinavisoho Staten, begint de industrie
er zich eveneens met omvangrijke middelen
op toe te leggen.
Men berekent, dat *.et milliard prent
briefkaart ,n, die jaarlijks in omloop ko
men, een inkoopswaarde vertegenwoordigen
van ongeveer 75 millioen en dat de handel
er in en de verwant© takken van nijverheid
een bedrag van 250 millioen maken.
Daar ook de prentbriefkaart, hefc voor
werp van de verzamelwoede geworden is,
worden voor zeldzaam geworden exemplaren
reeds vrij kooge sommen besteed. Zoo werd
onlangs geconstateerd, dat een serie Drey-
fus-kaarten, die voor 80 cents verkocht was,
korten tijd later 96 gulden waard was, dus
slechts 24 gulden minder dan de recordprijs,
die in 1892 werd betaald voor een prent
briefkaart, welke een reis om de wereld had
gemaakt en 72 postzegels droeg.
Signor Volpini, te Milaan, heeft groot
succes gehad met barometerkaarten, die ge
drukt waren in kleuren, welke veranderden
naar de atmosferische veranderingen. Zij
vertoonden bijv. c a damesfiguur met een
parapluie. Als er goed weer aanstaande is,
dan wordt de parapluie blauw; dreigt er
regen, dan wordt zo dadelijk rood.
