Oesters en mosselen.
'maaltijd wierp, volgde hij don derden,
're*-da een weinig ongeduldigen roep van
(eijn meester.
Toen kwam de beslissing Mijnheer Chris-
tiaan voelde zich op het laatste oogenblik
toch een weinig ongedurig. Haastig greep
lüj de papieren van zijn schrijftafel bijeen
en wierp ze in verschillende richtingen.
„Appórtez, Castor, apportez!"
Het papier, dat Castor het eerst bracht,
zou het gewichtige, het over de toekomst
van mijnheer Christiaan beslissende zijn.
Castor bleef een oogenblik besluiteloos
staan. Hij snoof nog steeds de verleide
lijke geuren der keuken aan de andere zijde
op Toen wierp hij zich plotseling op het
meest in zijn nabijheid liggende papier, en
nog vóór mijnheer Christiaan zich van zijn
keuze kon vergewissen, \vas hij verdwenen.
„Hè?" dacht mijnheer Christiaan, over
Castors terugtocht ten hoogste verbaasd.
Toen lachte hij veelzeggend.
Ja, ja, Castor wilde in deze moeilijke
quaestie niet alleen beslissen, hij haalde de
toestemming van mevrouw Theresia en voer
de daarmede tegelijkertijd zijn heer den
plicht voor oogen, zijn trouwe huisgenoot©
'in deze gewichtige aangelegenheden niet
geheel en al ter zijde te stellen. Ja, zoo'n
dier had een fijn instinct, en er waren
reeds gevallen voorgekomen
Verder kwam mijnheer Christiaan niet
met zijn overpeinzingen. Zijn blikken wa
ren plotseling op den grond gericht.
„Eén, twee, drie," telde hij» en nog eens
en nogmaals las hij: „Liesje", „Leentje",
Mathilda..."
Ja, hoe ging dat dan in zijn werk? Daar
I lagen nog alle drie de briefjes, wat had
dan die CastorMijnheer Christiaans
blik ging zoekend over de schrijftafel
Juist! De brief! De brief! Dien had hij in
de opwinding eveneens op den grond ge
worpen, en het product van zijn geest en
van zijn verliefd hart bevond zich nu waar
schijnlijk in gederangeerden staat in den
een of anderen hoek van den corridor, wel
licht zelfs o, schrikkelijk proza tus-
schen afval van leverworst...
Deze deprimeerende gedachte werkte ge
weldig verkoelend op het van liefde gloei
ende hart van mijnheer Christiaan.
,,Een vingerwijzing van 't noodlot is het
beslist, dat Castor geen der drie papieren
genomen heeft," zoo dacht hij, ,,en wie
weet, of het verstandige dier niet onheil-
werend heeft ingegrepen?"
Beslist was zijn trouwlust een weinig be
koeld. Wat kwam hem ook eigenlijk te
kort? Hij was onder voortreffelijke hoede,
in zulke trouwe bandenMevrouw There
sia zorgdo...
Een tweede „hè?" onderbrak zijn ge-
dachtcngang. Wat was er gebeurd? Van do
keuken drong een zacht smkksn tot hein
door, dat Castpr met jammerlijk gehuil be
geleidde.
Als bij tooverslag ^as mijnheer Chris
tiaan aan de keukendeur. Daar bleef hij
hoofdschuddend staanhet beeld, dat zich
aan zijn blik voordeed, was van zonderlin
gen aard. Mevrouw Theresia, de resolute,
de sterke, zat op een der wit geschuurde
banken en snikte hartverscheurend in haar
blauwen boezelaar, cu vóór haar st-ond Cas
tor en huilde met haar om het hardst.
„Wawat is er aan de hand?" stotter
de mijnheer Christiaan. geheel getroffen
door hot ongewone schouwspel.
Daar viel de boetzelaar van haar ebgen
mijnheer Christiaan stond als verstijfd.
In Theresia's handen zag hij iets wits, ver
frommeld, en ,,o. Castor" klonk het in
hem. De schellen vielen hem plotseling van de
oogen. Wat gaf hij ook om Liesje, Leentje,
of movrou" Mathilda? Hier toch was zij,
die alles bezat-, wat hij van de anderen ver
langde. Zij had niet den huissleutel, dat
wist hij positief. Ook dat zij kousen kon
stoppen en losse knoopen kon aannaaien.
En zelfs de derde zijner voorwaarden ver
vulde zij schitterend, haar gebakjes waren
oen triumf der kookkunst! Warum in die
Ferno schweifen? sieh' das Gute liegt
so nah!
En het kwam steeds nader en nader; heel,
heel dichtbij.
„Ach, lieve mijnheer Christiaanhet
is to treffenddatdat heb ik in het
geheel niet gewetenwat u daar in den
brief
Ja, eigenlijk had hij het tot dusver ook
met geweten; maar nu wist hij het, en het
hing licra plotseling zoo zacht en vast, zoo
bekorend en streelend om den hals, dat
hem waarlijk niets anders overbleef dan
maar toe te drukken.
„WW een verstandig dier toch die Castor
is", fluisterde tien minuten later mevrouw
Theresia, terwijl zij zich mot koogroode wan
gen uit mijnheer Christiaans armen los
maakte,
„Ja, uio Castor, die Castor! die heeft
pas het goede instinct", zeido mijnheer
Christiaan en deed een nieuwe poging om
mevrouw Theresia naar zich toe te trekken.
Hij had er den smaak van beetgekregen.
Tot do uiigezochtste lekkernijen behoo-
ren in sommige landen de huisjesslakken,
en vooral de groote of wijnbergslak wordt
menigmaal met opzet aangekweekt ten kos
te van een deel van den wijnoogst. Wij kun
nen ons niet voorstellen, dat men kan smul
len aan dat vieze, slijmigo diertje, maar
toch wordt in onze hotels en aan do bekende
wagens op onze straten door lekkerbekken
evenzeer genoten van oosters en mosselen,
die met do slokken tot dezelfde klasse, die
dor weekdieren, van net dierenrijk behooren.
Het is een quaestie van gewoonte. Want
zien die lillende kwabhen van dieren er ei
genlijk wel smakelijker uit dan de slakken?
Van jongs af is men er aan gewoon geraakt
mosselen en oosters te zien eten: daardoor
wordt de tegenzin, cion do onbedorven
mensch voor zulk een spijs aan den dag
zou leggen, ten slotte overwonnen.
~L men wel, dat deze weekdieren, wan
neer zij door den mensch worden gegoten,
noodlottige vergiftigingstooval 1 en ten ge
volge kunnen hebben?
De oesters, die bij de weelderige Romei
nen al hoog in aanzien waren, zijn moeilijk
verteerbaar. Rauw eigenlijk nog beter dan
gekookt, gebraden of gestoofd, want door
deze bereidingswijzen stolt het eiwit en
krimpt de vezelstof van het vleesch in, waar
door beide minder oplosbaar worden in het
maagsap; terwijl de gesmolten boter, die er
gewoonlijk bij gebruikt wordt, de verteer
baarheid nog vermindert. Dr. Beaumont
vond voor den duur van de vertering: rauw
3 uur, gebraden 3 uur en een kwartier, ge
stoofd 3 1/2 uur. Vooral bekomen de oesters
slecht aan her, die aan Indigesties onderho
rig zijn, en dikwijls, zegt dr. Pearson, heb
ben zij, die aan zwakke spijsvertering of
jicht lijden, hoogst nadeelige gevolgen er
van ondervonden, wanneer zij het waagden
de oesters rauw te gebruiken. Vaak wordt
dan ook, om de verteerbaarheid te bevor
deren, een flinke dosis peper er aan toege
voegd. Zoo'n prikkelend middel heeft een
zeer schadelijken invloed op de spijsverte
ringsorganen. Een buitengewone krachtsin
spanning van de maag vorderen de oesters
en ook de mosselen wanneer zij geheel
worden ingeslikt.
Men heeft aan oesters opwekkende eigen
schappen toegeschreven, op grond van Je
meening, dat zij veel phosphor zouden be
vatten doch het is nog niet bewezen, dat do
oosters in dit opzicht andere dieren zouden
overtreffen. Overigens bestaan ze uit 87.4
procent water en slechts 12.6 procent vaste
stof, zoodat de voedzaamheid zeker al heel
veel te wenschen overlaat en in ieder geval
nimmer in overeenstemming zou kunnen
zijn met den hoogen prijs. En wat dc goede
eigenschappen voor zieken betre-v, ver
klaarde een geneeskundige van naam, nim
mer eenig blijk van de geneeskrachtige wer
king der oosters te hebben gezien.
Do mossel wordt vooral door do lagere
volksklassen gegeten en ook h var vleesch
is moeilijk te verteren. Het gebruik van
mosselen veroorzaakt soms verschijnselen
van vergiftiging: nu eens een gcprikkolden
of ontstekingstoestand in het darmkanaal;
dan weer een huiduitslag, op notelroos gelij
kend cn met hevige boTstbek lemming (asth
ma) vergezeld; eindelijk ook een verlam
mingstoestand van bijzonderen aard. Het'
is niet onwaarschijnlijk, dat die vergifti
ge eigenschappen moeten gesteld worden
op rekening van het voedsel der mo-seleni
straaldieron) of van de voorwerpen, waar-
op zij hebben geleefd.
Voor het overige gelden de meeste opmer
kingen omtrent de waarde der oesters als
voedingsmiddel ook voor do mosselen. Dik
wijls worden de mosselen in azijn bewaard en
het is niet onwaarschijnlijk, dat de verteer
baarheid or door wordt bevordord, docji
daartegenover staan de schadei.jke werkin
gen, welke de azijn uitoefent.
De huurwaarde te Brussel*
Ziehier eon kleinigheid omtrent de huur
waarde van eenigo grooto inrichting'? u ia
de Belgische hoofdstad:
Hot „Grand H6tel" op den mooien en
drukken boulevard Anspach wordt verbuurd
tegen 161.000 fr. 's jaars; de „Taverne dea
Augustins" aldaar tegen 42.000 fr.; het „Ca
fé Secino" tegen 51.000 fr.; het „Hotel
Continental" op hot Brouckercplöin, tegen
94.000 fr.het „Central Hotel," Beursplein,
tegen 70.000 fr.; evenveel hot „Grand Café
des Boulevards", op het Rogierplein; do
„Innovation," in de Nieuwstraat, 60.000
fr.
Behalve deze zijn er in het cent nun dor
fraaie stad heelwat bekende inrichtingen,
welke jaarlijks van 23.000 tot 36.000 fr. aan
huur hebben te betalen.
Er moot dan ook in die etablissementen,
welke hoofdzakelijk van do vreemdelingen le
ven, kolossaal veel worden om genet, voor
dat do j aarlijksohe huur verdiend is.
Toevallig kwamen cms eenige getallen om
trent het vreemdelingenbezoek onder hot
oog. Zij golden de maand Juni dezes jaars..
Gedurende die eene maand vertoefden te
Brussel 1878 Franschcn, 1220 Engolschen,
840 Duitsohere, 72G Nederlanders, 690 Ame
rikanen en 1016 personen, tot verschillende
nationaliteiten behoorende En deze getal
len wijzen slechts aan do vreemdelingen,.
door de hotel- en logement-houders opgegc-
ven aan de politie. De statistiek bekommert
rich niet om do beooekers, die kamers hu
ren bij particulieren of gebruik maken van
de gastvrijheid bij bloedverwanten of vrien
den; ook niet om do velen, dio logeeren in
de talrijke voorsteden. Het is dan ook geen
gewaagd stuk aan to nemen, dat het vrecm-
deli nge nbezoek aan Brussel gedurende het i
seizoen por maand om en bij de 10,000 per
sonen bedraagt. Geen wonder voorzoker,
want Brussel biedt in velerlei opricht veel
te genieten aan. Het bezit prachtige gebou
wen, rijke kunstverzamelingen, schoone
monumenten en fonteinen, fraaie boule
vards, grootsche magazijnen, gerieflijke ho
tels en restaurants, heerlijke parken, vlug
ge verkeersmiddelen, rijk voorziene mark
ten en wordt omringd door groote bossohen,
waarin men volop van do natuur kan profi
teered
Een vereeniging tot bevordering van het
vreemdelingenverkeer heeft de hoofdstad
van België niet van noode I
De eerste tindorklocdcrcn.
In het laatst van de achttiende eeuw
trachtte mon voor het eerst kinderen een
bijzondoro kleederdracht te geven. Tot op
dit tijdstip werd do dracht van de mannen
Cn vrouwen ook gebruikt voor jongens en
meisjes. In den Spaanschen tijd droegen de
jongens bet korte wambuis met boogen go-
plooidcn halskraag, den korten mantel,
broeken met opgevulde kuiten, ja zelfs den
langon degon. De meisjes droegen, ovenals
do vrouwen, engsluitende kleederen mol on
derkleed. Men verwondert zich wol eens,
waarom Valesquez kinderen altijd schilderde
in de kleederdracht der ouderen. De eenvou
dige reden is: er bestonden geen kinder-
kleeren.
In het jaar 1788 vindt men op een Parij-
sche modeprent voor het eerst ecu jongens
pak, „Matelot" genaamd, uit wit wollen
stof vervaardigd.
Dit kostuum ia, do tegenwoordige kleeder-
