xo. 13375 LEIDSCH DAGBLAD, WOENSDAG 30 SEPTEMBER. - TWEEDE BLAD.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
Anno 1903
Omtrent de feiten, door den heer J. J.
£ordeniB van Berlekom, arts te Middel
burg, in De Aim terdamnier medegedeeld
(Zie vorig Overzicht) heeft de Middelburg-
fche Courant inlichtingen in Den Haag
ingewonnen Zij kreeg van daar het volgen
de antwoord:
Van bevoegde zijde vernam ik, dat in dezo
de gevoerde correspondentie, slechts ten
ieele gepubliceerd, een minder juiste voor-
BteJling van het gebeurde geeft.
Teer nadere toelichting, tevens volledig
heidshalve, diene, dat den lsten Sept. door
den rechtsgeleerde in quaestie aan den mi
nister van justitio het verzoek werd gericht,
uit naam van de familie van den g o d e t
nee rdc en onder verwijs naa>- hot bekendo
medisch attest, om hem eenigo dagen verlof
to geven, ton einde zijn kranke vrouw
te bezoeken.
Dit telegram, dat niet door dr. Van Ber
lekom openbaar is gemaakt, werd nog den
zelfden dag door den minister telcgraphisch
'boantwoord in dier voege, dat het College
van regenton der strafgevangenis te Breda
gemachtigd word den gevangene eon paar
uur verlof te gevon, indien het bleek, dat
'dc toestand van de zieke vrouw was als
meld werd. Deze restrictie werd oorbaar ge
acht, daar men den ongenoemden dokter
niet kende, en evenmin den rechtsgeleerden
adviseur der familie.
Zooals nu uit het exposé van den heer
{Berdenis van Berlekom verder blijkt, kon
daarop do directeur van do gevangenis sei
nen, dat de gevangene voor twee uur ver
lof had bekomen. Waarop dc woorden „niet
gegratieerd'' in het antwoord van den direc
teur slaan, kon men mij niet zeggen. Waar
schijnlijk staat dit in verband met het ver
zoek om gratie, waarover aan hot slot
den volgenden dag namens de familie tot de
Koningin gericht.
In olk geval kon men mij geen uitsluitsel
geven wat met deze woorden bedoeld is, cn
wat de directeur hiermede uit te staan had.
Zooals reeds gezegd, de correspondentie is
6lechts fragmentarisch weergegeven.
Dc vordcre correspondentie (hot twecdo
verzoek) schijnt tusschen den advocaat en
den directeur van de gevangenis gevoerd
te zijn.
Althans aan het departement van justitie
is geen telegram meer ontvangen, totdat
den derden September, toen de vrouw reeds
overleden was, een telegraphisch verzoek
van den advocaat (hot derde verzoek) ont
vangen werd, om den gedetineerde verlof
to geven te Middelburg te blijven tot na de
begrafenis. Op deze aanvrage nu, om een
verlof van ccnigc dagen, antwoordde dc mi
nister: „Uw verzoek van lieden kan niet
worden toegestaan."
Uit de medegedeelde feiten blijkt dus,
dat van een onnoodig lang oponthoud aan
het dcpa.rteme.nt geen sprake is. Den Lsten
September kwam n.l. het verzoek in, en nog
denzelfden dag werd het antwoord verzon
den. En wat het tweede verzoek (blijven vooo
de begrafenis) tot het ministerie gericht,
betreft, daarin kon, zooals voor de hand
ligt, niet getreden worden, daar wat don
een wordt veroorloofd, ook een ander moet
toegestaan worden, wat, met het oog op de
duizenden gevangenen in ons land, natuur
lijk niet aangaat.
Ten opzichte van het „beperkt verlof",
waarvan de heer Yan Berlekom gewaagt,
werd opgemerkt, dat daarvan in de circu
laire van den 30sten Juli 1903, door den mi
nister tot dc procureurs-generaal en colle
ges van regenten der strafgevangenissen ge
richt, geen melding wordt gemaakt.
De minister verleent het verlof en bepaalt
den duur daarvan, waarbij wellicht reke
ning kan gehouden worden met een medisch
attest, zonder dat echter de geneesheer be
paalt, hoe lang dat verlof zal duren. Dit
blijft uitsluitend tot do competentie van
den minister bchooren.
Ten slotte moet nog worden vnnneld, dat
naast de telcgraphische correspondentie,
tusschen den advocaat en den minister, en
die tusschen eerstgenoemde en den direc
teur van de gevangenis te Breda gevoerd,
nog een derde correspondentie loopt over
IVOjori itSLOlca.,
16)
Myn keel was dichtgeknepen. Ik was be
schaamd over deze publieke nederlaag en daar
Ik in dezen toestand geen goed woord kon
vindon, bleef ik sprakeloos on liet het aan
vader over, m\Jn fout goed te maken Hy ver
ontschuldigde zich by broeder Kogimbert,
troostte don kleinen Gauchenet en liet hem
"met oon goodo belooning achter. Alleen broe
der Glaudius bleef zwygen en in godachten
verzonken. Het golukte vader slechts moeiiyk,
hem uit dien toestand te wekken, door zyn
leerling te prijzen.
„Het Is inderdaad verwonderlijk, boo veel
dat kind den laatsten tijd is verbeterd,sprak
broeder Regimbert. „Gij kent onze zorgen, aan
hom besteed, en de ondeugondo streken, die
hi) uithaalde. Broeder Glaudius beoft van hem
een gehoel ander mensch gemaakt, sinds hi)
hom van de ladder Stiet. Ik had toen aan zijn
beterschap gewanhoopt en wilde hem van
school zonden. Maar de goode brooder nam
hem onder zijn leiding, nam hom in zijn klas
en reeds na acht dagen was hy geheel ver
anderd. Hy hoeft zich goheel aan zyn mees
ter gehecht, en hy kan zich niet verwydoren
of Gauchenet volgt hem op den voet. Hy Is
nu kalm, ordeiyk en zoover zyn geestver
mogens het toelaten, ook vlytig. Als hy zoo
voortgaat, wordt hy spoedig verhoogd en de
pastoor spreekt er al van, hom aan te nemen.
My dunkt, het is een wonder; laat broeder
Glaudlu* het u vertellen, als gy het wilt
weten."
een verzoek tob gratie, aan de Koningin, ge
richt.
Dit telegram word niet door den advo
caat, maar door den vader van den gedeti
neerde den 2den Sept. aan do Koningin
afgezonden. Nog donzelfden dag werd dit
naar hot ministerie doorgezonden, om na-
dcr advies en consideratie, waar echter den
volgenden dag reeds bekend was, dat do
vrouw van don gedetineerde inmiddels ge
storven was. Op wolko gronden dat gratie
verzoek berustte, wist men mij niet mede to
doelen.
Naar mijn meaning zou do zaak gedeelte
lijk een anderen loop genomen hebben, wan
neer met do advocaat, maar do dokter zelf
had getelegrapheerd.
Naar aanleiding dor voorstellen tot
Urondweteherziening schrijft Het
0 entrum o. m.
Maar of het geraden w zijn dit vraag
stuk (het kiesrechtvraagstuk), dat nu eon-
maal een o v e r hoor s ch e n d karakter
draagt, naar voren te schuiven en daardoor
do spoedigs afdoening van zooveel nuttigen
en noodigen arbeid in gevaar te brengen
meenen wij te mogen betwijfelen. To meer'
omdat zelfs de partijen, wolko voorstellen
tot Grondwetsherziening hebben geformu
leerd hot mot gcheol met olkandor cons zijn
hoo dc kieebevoogdhoid zal zijn to regelen'
on men wei bijna als zeker mag aannemen,'
dat eon voor do revisie voreischto meerden.
ÏJÜ 'k ,d® Kamers. aiot sal to vinden zijn.
Moet het dus, ook in do oogen van vooruit-
stroven don, eon aanbeveling verdienen, eerst
dc zaken, die weldra voor behandeling go-
reed kunnen komen, af te doen, en later
wanneer hot voornaamste daarvan in hot
Staatsblad verschenen is, de ideorecht-qururs-
tio aan do orde te stellen Ton overvloede
heeft men dan tevens tijd gewonnen om
deze quaestie nog eens van alle kanten te
hezien on een oplossing voor te bereiden,
waarover men het van verschillende zijden
kan eens worden."
En vorder:
„In eik geval staat men thans voor dc
keus, om óf alios op haren en snaren te
tetton voor een Grondwetsherziening, die
onder do gegeven omstandigheden weinig 0f
geen kans van slagen heeft, bl kracht-ge
medewerking te verlenen aan de uitbrei
ding der .irbeidswofcgoving, waarbij vooral
do werkende klasse terstond en rechtstreeks
oaat. kan vinden.
Moeilijk kan deze keuzo niet zijn voor
l'CLi °m iot* andcrs dan agitatie
en partijbelang te doen is."
In een vlugschrift van do Vereeaiging
„Het Vrije Ruilverkeer" komt voor het vol-
gende naar aanleiding van het wetsont
werp tot w ij z i g i n g vnj) hot t a r o f
r^iinVnerr0°hben- r,ang bij
de Staten-Goncraal zal word™ ingediend:
Inhoud en geschiedenis van het thans gel-
Vo,!™s tarief. ,n
hoofdzaak b,j de wot van 15 Augustus 1862
vaatgoeteld, wordt van volledige fabrika
ten een invoerrecht geheven van 5 rCt der
waarde; van halffabrikaten, dit zijn arti-
lü'i f vo°rnainelijk dionen als hulp.
middel bij de nijverheid of hior te lande vor-
worden beworkt, Ui pCt., terwijl
grondstoffen en eorste levensbehoeften vrij
kunnen worden ingevoerd. Toen dezo wet
tot stand kwam, hadden dc nadecligo gevol
gen van dc bescherming reeds mconnalen
tot verlaging der tarieven doen besluiten
Maar zelfs in 1862 was hot, gelijk uit do
algemeene beraadslagingen in de Twecdo
Kamer over het ontwerp dier wet blijkt, de
bedoeling des wetgevere een overgangstoe
stand te scheppen, waardoor men geleidelijk
zou kunnen komen tet afsohaffing van allo
besoheruiende rechten on tot invoering van
een zuiver fiscaal tarief.
Ook in do jaren daarna beoreohto in rui
me kringen do overtuiging, dat het streven
dor Noderlandsoho handelspolitiek moest
zijn door een stelselmatig voortgezette ver
eenvoudiging van hot tarief van invoerrech
ten Nederland zoo spoodig en volkomen mo
gelijk tot een vrijhaven van bet handels- en
- scheepvaartverkeer te maken. In avereen-
stemming hiermede werden in 1877 de ta
rieven nogmaals verlaagd. Tal van rechten,
„Dat ia lioel eenvoudig," sprak broeder
Glaudius, „ik heb oen doeltreffond middel
aangewend. Daar ik niet tot hot verstand van
hot kind kon spreken, sprak Ik tot zyn hart.
Ik heb Gauchenet met liefde behandeld, en hy
kreeg my lief; hy is zeer vatbaar voor goed
heid."
Vatbaar l De kleine Gauchenet. Ik lachte
in myzelf. OpeDiyk kon ik myn ergernis geen
lucht geven.
„Hoop wat ge wilt," sprak ik, „maar uw
boschermeling zal altyd een beklagenswaardig
mensch blyven. Denk er aan, welke streken
hy vroeger uithaalde."
„Een kind op zyn leoftyd kan men voor
alles niet verantwoordeiyk stollen. De arme
kleine boschikt slechts over zwakke geest
vermogens. Zyn moeder, een vrouw zonder
opvoeding of godsdienst, gaf hem niets to
leeren en een slecht voorbeeld, kan men hem
dat kwalyk nemen? "Wie weet, of hy niet
onder andere leiding een gezond en verstan
dig mensch geworden was, en wie weet, of
we hom mot Gods hulp nog niet zoo ver zul-
lon brengen 1"
De broeder sprak met vuur. Zyn oogen
schitterden. Dit had ik telkens bemerkt, als
men van de godsdienstige en zedeiyko op
voeding van zUn orde sprak.
Tot nu toe had vador gezwegen en my nu
en dan een toornigen blik toegeworpen. Eons-
klaps stond hy op en legde zyn hand op den
schouder van don broeder.
„Als het nog eens moge gelukken, van dit
kind een dogeiyk mensch te maken, zal God
u er eeuwig voor loonen; want gy hebt hem
gered 1"
Een lachje gleèd over broeder Glaudius'
gezicht.
Ik ergerde my verschrikkeiyk en zonder de
die geacht werden te strijden met het vrij-
hondelsbeginsol, werden bij de wet van 6
April 1877 ingetrokken; die op hout, granen
en zaden, render op nagenoeg alles, wat aia
grondstof of ais hulpmiddel voor landbouw
nijverheid, scheepsbouw on scheepvaart is
aan-te morkon.
Plannen der tegenwoordigo Regeoring.
Mocht dus op grond van do historische
ontwikkoling der tegenwoordige handels
politiek cn van de tevredenheid der Regee
ring jnet de resultaten daarvan, wordon ver
wacht, dat het tarief opnieuw zou worden
verlaagd, hot tegendeel dreigt het geval te
zuilen zijn. Verdienen de gegevens vertrou
wen, welke tot nu toe in de dagbladen om
trent den inhoud van het thans ontworpen
tanof bekend worden, dan zal eerlang wor
den voorgesteld eon inkomend rooht te hef
fen op voraohillende artikelen van dnge-
lijksch gebruik, op ondoreobeideno eerste Io
vensbehoeften, terwijl andere aanmerkelijk
zwaarder zullen worden belast.
Met welk doell In de hoop meor geld in
do sohatki^ to brongen en den notionalen
arbeid to bovorderen. Of deeo hoop zal wor
den verwezenlijkt mag echter, althans wat
liet laatste betreft, ernstig worden betwij
feld In de eerste plaats geldt dit hot door
do bladen medegedeelde voornemen dor Re-
geering tot heffing van een invoerrecht op
meel van 30 cents per 100 E.G.
Wat zal hiervan het govolg zijn!
Door het invoorrecht zal de prijs van het
meel stijgen, en zullen do hakken hun
grondstof, die zij tot nu toe vrij uit het bui
tenland konden invoeren, duurder moeten
boteUcn Deze meerdere onkosten zullen zij
trachten te verhalen op den consument door
óf den broodprijs te rerhoogen óf het ge
wicht te verminderen. Dc broodvorbruikers,
dus in hoofdzaak do arbeiders, zullen hun
brood duundor moeten betalen of minder
waar voor hun geld krijgen, hetgeen op
hetzelfde neerkomt. Bovendien moet niet
worden vergoten, dat, als de prijs van het
meoi bijv. mot 1/6 oent stijgt, die van het
brood mot 1/2 cent wordt verhoogd; waar
door het bodrag, dat door de verbruikers
moet worden opgebracht, nog aanzionlijk
wordt vermeerderd.
Nu kan do voorstander van protootie ge
makkelijk beweren, dat zulk een „matige"
belasting van 30 oents per 100 KG gelijk
staande met 3 pCt. van de waarde, door don
consument niet zal wordon gevoeld. Indien
dit waar was, dan zou eon tweedo 3 pCt
ook geen verschil maken en een derde en
vierde evenmin. Zoo zou men immers kun
nen komen tot een belasting, die n brood
prijs zou verdubbelen en waarvan do ver
bruikers, volgens don potectionist, toch
geen nadeel zouden ondervindon
Doch vooral dit moge men bedenken: een
broodbolasting drukt het zwaarst op hen,
die een gering inkomen hebben; con rijk
man zal de prijsrerhooging niot merkbaar
voelen in zijn uitgaven, doch voor don werk
man, dio alleen van zijn arbeid i_oct loven
is cj spoedig eon drukkende last,
Ook al zou gelijk de protectionisten het
laten voorsomen dc broodpris niot wor
den verhoogd, dan tooh hebben do arbei
ders nadeel te wachten van mcelrechten do
stijging van dc productiekosten der Inkkora
houdt in dat bodrijf verhooging der loo-
nen togen.
Nog andore categorieën van werklieden
zullen echter worden getroffen. Mcelrech
ten, zuilen zij beschormond werken, hebben
inkrimping van den invoer van buiton-
landsch meel ten gevolge, waardoor arbei
ders in do transportbedrijven werkloos zul-
lem worden.
Ook dc veeteelt en do zuivelindustrie zul-
len worden benadeeld, omdat do prijzen van
het veevoeder, waarvan een groot deel be
staat uit buitenlandsoh tarwemeel, zullen
Stijgen Bovendien beotaat do kans, dat do
goede buitenlandscho voederartikelcn zul
len worden vervangen door hinnenlandscho
van mindere qualiteit, waardoor hot pro-
duet Blcohter, do opbrengst dus minder zal
worden. En meer dan eens heeft de werk
man ondervonden, dat achteruitgang in een
bednjf voor hem beteekent stilstand zoo
niet verlaging der loonen.
Ook mag niet worden vergoten, dat elk
beschermend invoerrecht in Nederland hot
hand van den ouden broeder te drukken, ver
liet ik met vader, die zeer bewogen was, de
school.
Eenigen tyd lieren we zwygend naast elkaar
voort. Kort voor het kasteel bleef vador staan
en liet zyn godachten don vryen loop.
„Nu, heb je niets uit deze gesprekken
opgemaakt? Je bent anders ontvankelijk voor
wat schoon en verheven is.
Vindt je hot niet bewonderenswaardig, als
iemand zich aan do opvoeding zynor even-
menschen wydt, als hy zyn gaven gobruikt,
iemaDds verstand te ontwikkelen, zyn hart te
vormen en zich aan iemand te hecliton, dien
iedoreoD veracht? Is er een edeler workkr ng,
een grooter zelfverloochening?"
„0," was myn byna spottend antwoord, „dat
hangt van omstandighedon af. Broeder Glau
dius is een goed mensch, dat zal ik niot tegen
spreken; maar zyn werk is niet erg rerdien-
steiyk. Zyn tegenwoordige betrekking is aan
genamer dan zyn vroegere. Hoe kan men dan
van een offer spreken? Wat zou by anders
moeten beginnen op zyn leeftyd?"
Vader stiet kwaad mot zyn stok op den
grond. „Je hebt geheel en al ongeiyk met
zulks te zeggen 1" sprak hy kwaad. „En sinds
eenigen tyd ben je op den verkeerden weg:
je veracht de eenvoudigen van harte, de
armen, de zwakken; je denkt alleen aan groote
dingen, je wordt hoogmoedig, eigenzinnig. Het
is hoog tyd, dat je van het loven eens eenig
begrip gaat krygen. Je terugkeer naar het
gymnasium is dringend noodlg. En verander,
anders zou God je voor je hoogmoed wel eens
kunnen straffen!"
Ik antwoordde niet; maar van dien tyd ont
week ik vader zooveel mogeiyk, beschouwde
broeder Glaudius al8 myn grootsten vyand en
kwam niet meor in de school.
gevaar doofc ontstaan van een turiovenoor
log. Belemmering van don invoer van meel
hier to lande kan het buitenland, or toe
brengen Hollandscho producten to weren of
althans don invoer daarvan to bemoeilijken.
Hierdoor zou aan onzen uitvoorhandol on
aan do bedrijven, dio zich mot do voort
brenging van oxportartikolen bezighouden,
dus ook aan do daarin werkzame arboidors,
schado wordon toegebracht. Zoo zou bijv.
Amerika, uit wolk land in hoofdzaak het
meeJ naaj hior wordt ingovoord, wellicht
niet nalaten hot invoorrecht op bloembol
len to verhoogen, waardoor aan doze bloei
ende nijverheid veel schado zou worden be
rokkend
Wogen do voordeeion voor do schatkist op
togen al deco nadeelen
De invoer van buitonlandsch meel be
droog in 1001 ongoveor 173 millioon K.G.
Do totaio opbrengst voor do schatkist zou
dus, gestold dat do invoer niot afnam,
pl.m. 510,000 gulden bedragen. Maar in de
werkelijkheid goacihiodt vermindering van
invoer. In do plaats van het ingovoorde
meel komt hot door onze meelfabrikanten
uit buitenlandscho tarwe gemalena Hoo
kraohtigor dit voreolujnsol optreed' dea te
minder zal do schatkist ontvangen. Do in
voer kan zelfs gebed ophouden; don zal hot
invoorrecht niets opbrengen. Maar dan zal
de narie duurder prijs betalen voor bet bin-
nonlandsoh meel. Haar meolvorbruik be
draagt tegenwoordig ongeveer 405 mill. 1)
K.G. por jaar. Ten gevolge van de prijsver-
hooging kan men e enige vermindering van
consumptie vorwaohtcn. Onderstellen wij,
dat voortaan hot jaarlijksch verbruik zou
worden 390 millioon K.G., dan zal do natie
aan do meelfabrikanten ongoveor /0.30
maal 390,000,000:100 is golijk 1,170,000
betalen, een voordcol voor do binncnland-
sche maal industries wolko echter, volgens
een in do Ncderlandsche BaJcIcerscouixint
van 4 Mei 1903 opgenomen verklaring van
een lid dor Verceniging van Meelfabrikan
ten zelfin bloeicnden toestand verkeert
en geen protootie noodig Heeft.
Bcnadeoling van do verbruikers, afgunst
verwekkende ongelijkheid voor do onderne
mers van verschillende bedrijven, tot
nieuwen loonstrijd aanleiding gevende be
lasting der arbeidende klassen, weinig of
gcon voordeel voor do schatkist, dit alles
om eenige meelfabrikanten te ve.rrijkon cn
te begunstigendat zijn de gevolgen van
de ..bescherming van den nation alen ar
beid" door wederinvoering van mccl-
veahten.
Dr. N.J.M. Faqco Schaeffer te Haarlom
schrijft j i Vox Mcdicorum
Reeds tweemaal schreef ik een opwekking
tot de oprichting van een Raad van
oor voor roodici. Telkens doen zich in
den laatston tijd gevallen voor, die bewijzen,
hoe dit altveor noodzakelijk wordt. Zien wc
eorat con artsen boy cot: verblijdend voor mij
zokor was het te lezen, dat Medicus" in de
Niettvre 1'ottrrdarnsche Courant eon beter
middel tot oplossing van geschillen ziet 'n
eon Ehn ngericht, zooals in Duitschland be
staat.
Hot Daghot dus in het Oosten. Dr. Mefcz-
lar uit Apeldoorn doet ons weer een diep
droevige advertentie lozen uit De Gooi- en
Eemlander en olko dag bijna brengt weer
wat nieuws. Wezenlijk, do angst slaat
iemand om hot hart bij hot lezen van zulke
dingen. Zou het dan toch waar zijn, wat ern
collega, mij laatst zeido: Over een jaar of
wat ligt onze stand tor neer, zullen wc ons
moeten schamen over onze positie in de
maatschappij. Zou het waar kunnen zijn,
dat do lakschheid zoo ver ging, om het daar-
too te laten komen. Onze stand, die zoo hoog
1) Dit cijfer wordt door do volgende, uitternard,
globale, bcrokening verkregen:
Saldo invoer tot verbruik van tnrwe por jaar
goduronde 1892 t/oi 1901 254 m.m. K.G.
Gemiddelde oogst per jaar in
hetzelfde tijdvak 1,G5 m.m.
H.L., h 80 K.G. de ILL- 132 m.m. K'Q.
Samen ~h 380 m.m. K.G.
100 K.G. tarwo geeft 75 K.G. raeol
dus 336 m.m. K.G. larwo dt 288 m.m. K.G. meol
Saldo invoor van tarwemeel
por jaar in hetzolfde tijdvak -±^ 117 m.m. K.G.
Totaal verbruik por jaar -t- 405 m.m. K.G. moei
Myn vorbiyf m Commorive was spoodig ge
ëindigd. Don eor8ton Novombor ontving ik van
vador uit Bosan^on oon brief. Hy schreef my,
dat do ziekte in de stad gowekon was en ik er
zoo spoedig mogeiyk zou heon gaan.
XL
Ik had dozon briof wel vorwacht; toch
bracht hy my in groote neerslachtigheid. Hot
is vorkoord to donken nog steods ttjd genoeg
to hebben, waardoor men zoo menige gewich
tige zaak van den oenen tot don anderen dag
verschuift. Toch wildo ik den laatsten dag beste
den om uitvoering aan myn liovehngsplan te
gevon. Hot was heeriyk weer 's morgens, nevel
achtig en frisch; later brak de zon door, do
heeriyko herfstzon, dio ons de nadering dos
winters doet vergeten.
Het was werkeiyk warm, toon ik des middags
mot langzame schreden en fier opgohevon
hoofd het kasteel verliet.
„Noem toch uw overjas modo, mynheer
Leol" riep moeder Erustaud my na.
Waar ga jo heen vroeg Grotha, door het
raam ziende.
Gobiedend logde ik don vrouwen hot zwygen
op; want ik wildo haar bowyzon, dat ik
ondanks myn kleine gestalte een man was,
die kon doen on laten wat hy wildo. Ik had
niemand in myn plan Ingewyd, ofschoon
dezo gedachten my al bezighielden, sinds den
dag, dat de oude generaal my van het helden
stuk van hertog Johan verteld hai.
Liever had ik dezen moeiiyken tocht te
paard ondernomen; maar bytyds kwam ik ge
lukkig op de gedachte, dat myn oud-»tryder
met my in don ooraten den heston afgrond
zou gestort zyn. Ik besloot daarom ditmaal
den tocht te voet te ondernemen en wel tot
BB mim iim MMP—caiVTTn-nr aa>
on zoo mooi is, zullen we dion laten sleu
ren door hot slijk 1 En toch, 't ljjkt <- r naar;
de tijd schijnt niot verre, dat in sommige
streken door eommigo collega's zoo icta als
eon Iotorij zal vorbondon worden aan ,,hot
zaakjo", om hot maar 6o doen marehcerea.
Een raad van eer zal zoo niot alles, dan tcch
zoor veol onwaardigs kunnen voorkomen,
desnoods straffen. Die straffen zouden moo-
ton zijn: openlijke berisping, schorsing, ja
zelfs in hot uiterste geval intrekking dor
bcvoegdhoid. Zoo zal het woekerende kwaad
kunnen gestuit worden, zóó cn niet andere.
En weer vraag ik als do vorigo maal aan
mannen van naam on van invlood, ook aan
bestuur van do Maatsohappij tor Bcvor-
ring der Geneeskunde, den stoot te geven
tot do oprichting van een raad van eer voor
medici. En zoolang als do redactie van do
Vox Mcdicorum mij plaats zal willen inrui-
mon, zoolang zal ik Llijvon vrngon,tot ze er
is. Zo moot en zal er komen.
Da Bode, orgaan van den Bond van Ned.
Onderwijzers, schryft:
Do uitslag van het referendum over oon
voorstel van hot hoofdbostuur om de ont-
slagon Hil v or sums oho colloga's Sluy-
ters en Kroos uit do Weerstandskas to ondor-
steunon, geeft ons aanleiding tot nog oon
enkole opmerking. Do folie stryd, dio vóór-
én togenstandors van dit voorstol In one blad
hobben gostroden en vrUolyk uitgevocht on,
gooft ons recht tot do vorondorstolling <lat
leder, die in dozon zyn stom heeft uitgobr i bt,
op de hoogte dor quaestie was. Van hou, dio
vóór stemden, zal men dus niot kunnon zeg
gen, dat zo „misleid" gowordon zyn, zooals
tegenwoordig do uitdrukking luidt in don
mond van iomand, dio een ander van zich
afwykon ziet. Dan hobbon derhalve door dezo
stemming ruim 3400 openbare onderwyzere
volkomen bewust op do moest daadworkeiyke
wyzo goprotostoerd togen het Hilversumscho
ontslag. En byna 400 hebben or hun instom-
ming mee betuigd.
Dozo getalion moeton ioder, dio In do Nedor-
landsche politioke pors dor laatste acht maan
den geen vreomdeling is, don indruk van oon
wanverhouding geven. Iloe, eon stemming
ondor openbare onderwyzers over oon feit,
dat, biykcns do ultingon der ovorgrooto meer
derheid van do toonaangovondo bladen, goon
aanloiding tot protest gaf, geeft got ui «o van
oon juist togonovergostoldon goost? IJobboii
do onderwyzers do „publieke opinio" vorloron,
of is do „oponbaro mooning" do ondorwyzors
kwytgoraakt?
Do onderwyzers.... openlUko of verkapte
socialisten, aldus zal van zokore zydo hot
gebrek aan ovoreenstomming tusschon hun
opinie en do publieke worden vorklaard. Maar
dit ia zuivoro „misleiding".
Hot is zeer boslist waar, dat van do 3100
vóórstemmers niet moer dan hoogstens 400
tot de S.-D. A.-P. bohooron. Het aantal Vry-
zinnlg Domocraton ondor hon durvon wo niet
schatten, doch voor ons 6taat hot vast, dat
do groote meerderheid der vóórstemmore bo-
hooten tot zooal niot de loden dan tocli do
volgolfngen dor liberale partU. Tot voor korto
jaren zyn zo moer geweest: haar stut on
haar steun!
Dat geeft te donken.
Vooral liboralo organen, om vsn do anti
revolutionaire en Katholieke, dio ondor do
openbare onderwyzers nimmer voel aanhan
gers zullen hobben gevonden, maar to zwy-
gon, vorklaron zich eens met maatregelen,
dio do vryheid van den ondorwyzer buiten do
school, in het algemeen do vryheid van don
ambtonaar aanranden, en honderden liborale
ondorwyzors tookonon er oon duldelUk protest
Legen aan. Welko dor bolde groepen zou mot
den goest van het liberalisme zUn bezield?
Eon moenlng dor liberalo party als zoodanig
is moeilyk to constatoeronhot verband tue
schon haar en haar organen is slochts por-
sooniyk. Toch mcenon wo uit den uitslag van
ons referendum op te mogen makon, dat
niot het Handelsblad, De Nieuwe Ccurant on
Hit Vaderland in dozon den liberalen geost
hebben gogropon on in haar kolommon woor-
splegeld.
Dat dezo bladon gcon andere houding hob
bon aangonomen, is, vooral in dozo tyden,
voor ons, openbare ondoiwUzers, to betreu
ren, die onzo rechtszokerhoid allorminst ondor
de hoede dor regeeringspartyen voilig kun
nen achten.
aan don top, eon volgens do mooning der
mon8chen zoor govaarlyko onderneming.
De rots stond inderdaad als govaariyk be
kend. Hoewol niot hoog, had deze borg onbo-
gaanbare wogen on diopo afgronden. Men
verhaalde er allorlei ongolukkon van, by het
beklimmen voorgovallon.
Ik was nog nooit in dozo strook goweest,
de onvruchtbaarste van don gohoolon omtrek.
Maar do onbekendheid van de streek was
voor my geon reden om van myn plan af te
zien; ik was nog oon echt stadskind, en
vorboeldde my, dat. een paar jachten, mUn
dwalen door do bosschen on een paar rytoortjes
ray tot eon koonon borgbestygor gemaakt
haddon. Sinds ik ryiaarzen droeg en mot eon
natten vinger do windrichting kon bopalon,
kondo myn stoutheid goen grenzen moer en
ik zou het oen schande gevonden hebben,
naar den weg to vragen.
Kon mon van alle zyden do rots niet zien?
Van uit Farny moest ik nog een klein woud
door on stond aan den voet van den borg.
Hier ondervond ik de oorsto verrassing. Het
woud, dat dicht by het dorp schoon to liggon,
verwydordo zich meer en moer; ik moest oen
uur loopen, vóór ik het bereikte, en dozo ver
gissing raaakto myn gehoelo berekening in do
war. Maar liet hinderdo my niot, ik had tyd
genoeg. Do zon nam too in kracht on warmt*.
Het scheen als was hot voorjaar, als niot do
gele bladoren my aan don herfst i i!en
herinnerd.
(Watdl r
