N°. 13317
Trijdag 24 Juli.
A0. 1903.
(Beze <§ourant wordt dagelijks, met uitzondering
van <§on- en feestdagen, uitgegeven.
Onder onze vroede Vaderen.
Opofferende Liefde.
LEIISCH
DA&BLAD
PRIJS DEZER COURANT:
Toot Lelden pei week 9 Oen te per 8 maanden S 1.10.
Ruiten Leiden, per loopei en waar agenten gevestigd rijn f 1.30.
Tranco per poetf 1.65.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Vaa 16 r»gel« ƒ1.06. Iedere regel meer f 0.17j. - Orootere letter, naar
plaatsruimte. - Kleine advertentiën ran 80 woorden 40 Oonte oontant elk
tiental woorden meer 10 Oenti.-Voor ket incaaseeren wordt 0.06 berekend.
Offieieele Kennisgeving.
Directe Belastingen.
De Burgemeester van Leiden brengt ter
^lgemeene konnis, dat aan den Ontvanger
Jier Directe Belastingen is ter hand gesteld
net kohier der Belasting op bedrits- en andere
inkomsten No. 1 van den diunst 1903/4,
Executoir verklaard den 23sten Juli jl., en
herinnert voorts den belanghebbenden aan
hun verpllohting om den aanslag op den
de Wet bepaalden voet te voldoen.
De Burgemeester voornoemd,
DE RIDDER.
Leiden, 24 Juli, 1903.
i.
Do vreas van de weinige leden, welke
fcegen twee uren in de Raadzaal waren, als
kou do zitting wegens onvoltallighcid wel
eens niet kunnen doorgaan, werd gelogen
straft. Do klok van tweeën was amper
koud, of do vcreisehte zc-stien waren er al
t>n na eonigen tijd vormden de nakorners
met de op tijd aanwezigen het voor dezen
tijd respectabele getal van één en twintig.
De agenda was, hoewel niet groot, toch
'bijzonder afwisselend, en bood, zooals het
jtijdens de kermis behoort, bijna voor elk
wat wils aan. Het was dan ook te voorzien
'dat men den namiddag vol zou praten. De
.heeron waren zoo vol ernst, dat ze zich
geen oogenblik lieten afleiden door een
orgel, dat ook op de Breestraat zijn deu
nen afdraaide, of door een of ander ker-
misgoluid, dat van uit do verte zelfs tot
de achtbare Raadszaal doordrong. Het
adres van den heer J. van der Spek, kof-
fichuishouder aan do Beestenmarkt, zorgde
er overigens voor, dat men willens of on
willens wel even aan do kermis moest den
ken. Hot hield in het verzoek aan den Raad
om zijn inrichting in den nacht van Zater
dag op Zondag, den laatsten' kermisnacht
dus, tot 3 uren te mogen open houden
Het verzoek was niet aan een goed adres:
de Burgemeester heeft krachtens de veror
dening over het sluitingsuur te beschikken.
iWat de Voorzitter naar aanleiding van dit
verzoek opmerkte, konden de leden dan ook
alleen als een vriendelijke mededeoling be
schouwen. Aanvankelijk voornemens in de
kermis hot sluitingsuur op 1 uur te bepa
len en den Zaterdagnacht om 2 uren, had
hij toegegeven aan sommigen verlangen om
't in het algomeen op 2 uren te stelen. Doch
verder wensohte hij niet te gaan. Vergele
ken mot andere gemeenten, bijv. Haarlem
en Utrecht, waren de bepalingen hier nogal
mild. De Voorzitter was van meening dat,
wanneer te twee uren het licht, van don
Zondag daagde, het heusch tijd word voor
3c kermisbezoekers huiswaarts te keeren.
De heer Witmans, die tegen dezo rede
neering niet veel kon inbrengen en hot er
voor zichzelf mee eens was, pleitte toch nog
oven voor de vergunninghouders, die op
zware lasten zitten cn nu er wat te verdie-
non valt, daarvan gaarne willen pTofitee-
ren. Vroeger was het toch ook tot drie
uren, waarom nu niet?
De Voorzitter, die onder reserve, dat hij
'daartoe niet verplicht was, opponent ant
woordde, ontzenuwde diens betoog door op
to merken, dat sommige caféhouders hem
persoonlijk hadden verklaarc^ dat het open
houden van caió's tot één uur reeds vol
doende was, omdat het bezoek en dienten-
volge de verdienste na dien tijd weinig
meer beteekende.
De zaak werd natuurlijk in handen ge
steld van den Burgemeester en wc durven
den heer Van der Spek en andere caféhou
ders wel voorspellen, dat zo hun sluitings
uur niet zullen zien verlengd.
Naar aanleiding van bet ontslag van den
heer J. de Lange als Raadslid wijdde de
Voorzitter aan dezen eenige zeer waardeo-
rende woorden. In de vier jaren, die de
heer De Lange zitting had, heeft hij zich
doen kennen als een volijverig en scherp
zinnig Raadslid, naar wiens adviezen gaar
ne gehoord werd en wiens arbeid ook
waard coring vond bij zijn tegenstanders.
Toen de Voorzitter ten slotte zijn beste
wenschen uitsprak voor den heer Do Lange
in zijn nieuwe betrekking, volgde daarop
een warm applaus van de zijde des Raa-ds.
De andere ingekomen adressen kunnen
wij hier laten rusten, omdat ze bij de pun
ten, waarop ze betrekking hebben, ter spra
ke komen.
Men kon dan eindelijk met de agenda
beginnen. Het eerst kwam aan de orde de
aanbeveling van Curatoren van het Gym
nasium ter benoeming van een leeraar in
de Natuurlijke Historie, voor de beide
hoogste klassen dier inrichting. Wij hebben
in ons vorig vorslag reeds uitvoerig de
vrij lange geschiedenis dezer zaak gememo
reerd en volstaan thans met do mededeo
ling, dat de Voorzitter een schriftelijke
verzekering van Curatoren had ontvangen,
waaruit bleek, dat zij bereid zijn den aan
de Hoogcre Burgerschool voor Jongens te
benoemen leeraar in dit vak ook ter benoe
ming voor te dragen voor de laagste klas
sen van het Gymnasium, waardoor nu do
meeste leden rich bij de voordracht konden
neerleggen.
De heer Kaiser maakte ovenwei nog be
zwaar op grond van de verordening van
1897, waarin bepaald stond, dat de leeraar
aan de H. B.-S. ook leeraar zal moeten rijn
aan het Gymnasium. Het bleek, dat deze
verordening reeds ingetrokken was en door
die van 1902 vervangen, die op dit punt
anders luidde, en toen lachten de heeren
een beetje, hoewol we durven wedden, dat
de meesten op dit punt al weinig wijzer war
ren dan dr. Kaiser, die nu echter verstan
dig deed door zijn heerwaar in te trekken.
Dr. H. W. dc Graaf, thans tijdelijk leer
aar voor alle klassen, word daarop defini
tief benoemd voor de beide hoogste klas
sen. Vijf stemmen werden blanco uitge
bracht, een bewijs, dat niet allen zich nog
met deze keuze hebben kunnen vereenigen.
Eenige punten gingen daarna zonder
discussie onder den hamer door. Bij een
paar daarvan meen en we toch even te moe
ten stilstaan.
Volgens art-. 9 der Woningwet zullen ver
huurders van woningen, welke drie of min
der ter bewoning bestemde vertrekken be
vatten, daarvan eerlang aangifte moeten
doen. De formulieren voor deze aangifte
behooren ter secretarie kosteloos erkrijg-
baar te worden gesteld.
Mot het drukken van het materieel werd
reeds een aanvang gemaakt en dit zal een
uitgave vereisehen van ongeveer 400. Doch
daarmede is men cr nog niet. Er zal een
tijdelijk ambtenaar moeten worden aange
steld voor de ordening on de inschrijving
der registers. Die ambtenaar zal eon sala
ris moeten hebben van f 60 per maand.
B en W&. stelden daarom voor ter hunner
beschikking te geven een bedrag van f 700.
Zooals we zeiden, de Raad stemde er stil
zwijgend in toe. Hoe zou hij andersAls
over eon jaar, wat ons niet onwaarschijn
lijk voorkomt, hetzelfde bedrag voor dit
doel wordt aangevraagd, zal de Raad weor
moeten toestemmen.
Zoo stijgen do uitgaven zonder dat men
den Raad en veel minder één partij in den
Raad daarvan dc schuld zal kunnen geven.
De gemeente-bemoeiing breidt zioh tel
kens en telkens uit en hiermede gaan ver
meerderde uitgaven gepaard. Vandaar, dat
het vraagstuk der regeling van de gomcen
tefin an oiën voorziening eischfc.
Hot tweede punt, dat wij niet geheel on
opgemerkt willen voorbijgaan, is 't verzoek
van den heer W. Th A. Bergers, speksla
ger aan de Haarlemmerstraat, dio, zooals
het in rijn verzoekschrift luidt, vijf jaren
geleden rijn slachtplaats ten genoego van do
Overheid heeft moeten doen inrichten en
than6, nu het Openbaar Slachthuis is open
gesteld, grootendeel8 nutteloos voor hem
ie geworden. Adressant verzocht nu van de
gemeente een billijke vergoeding daarvoor
te mogen ontvangen. Het verwonderde ons
nu eenigsrins, dat niet één dor leden den
handschoen voor de belangen van dezen
adressant opnam.
Was men overtuigd, dat B. en Ws. gelijk
hadden, als zij neerschreven, dat de voor
de rookerij en zouterij en het verblijf der
varkens gemaakte gebouwtjes alle in het
gebruik zijn gebleven en dat alleen de
slachtplaats overbodig is geworden, tor-
wijl de kosten betrekkelijk gering zijn ge
weest? Of waren ze het eone mot het be
ginsel door B. en Ws. op den voorgrond
gesteld, dat do gemeente niet tot schade
vergoeding verplicht kan zijn in die ge
vallen, waar ton gevolge van in het alge
meen ondernomen werken aan bijzondere
personen sohade wordt toogobracht?
Een debat over dezo quaestio was het aan-
hooren waard geweost; wij hadden daarvoor
gaarne het 5/8 van bet Lang en gerekt go~
discussiëcr over de verplaatsing der groen-
tenmarkt, enz. er aan gegeven.
Doch wij hebben het niet voor het zeg
gen en moeten ons schikken naar den wil
en do wijsheid der heeren.
Bij Raadsbesluit van 23 Dec. 1902 werd
aan den heer Van Waveren vergunning ver
leend tot het dempen van de sloot voor het
café-restaurant ,,'t Posthof" onder bepaal
de voorwaarden.
De heer Yan Waveren ging aan hot dem
pen, maar nam deze voorwaarden niet be
hoorlijk in acht. Dit was stellig niet zoo-
als het behoorde en B. cd Ws., ook niet mak,
dreigden met toepassing van art. 180 der
Gemeentewet, dat hun het rcoht geeft, in
dien dc fout niet door den persoon in
quaestie wordt hersteld, van gemeentewege
op rijn kosten tot de opruiming van de
uitgevoerde werken te doen overgaan.
Daarop kwam een verzoek van den heer
Yan Waveren, om in de tot stand gebrach
te demping te berusten. Omdat de al of niet
aanwezigheid van eon riool voorloopig wei
nig ter zake doet, wilden B. on Ws., nu ze
eenmaal den heer Van Waveren hebben la
ten voelen, dat zij er nog rijn om voor recht
en gerechtigheid tc waken, toch maar ge
nade voor recht laten gelden en adviseerden
den Raad gunstig op het verrook te beslui
ten.
De heer Pera hield een naar het ons
voorkwam niet bijzonder pakkend betoog,
waarin hij eenige bedenkingen opperde om
trent het advies, al waren zijn bezwaren
toch niet zéé overwegend, dat hij tegen zo a
stemmen; hij was or evenwel voor, adres
sant nu tooh eens de duimschroeven aan te
leggen. Minder gemakkelijk was de heer
Booch; aJs de strenge rechter, die voor elke
zonde boetedoening oischt, wilde hij den
heer Van Waveren opleggen het verzuim
te herstellen en deed in dien geest zelfs een
voorstel.
Do voorzitter, niet ontkennend de weder-
reohtelijko handeling, achtte deze strenge
toepassing echter niet noodig. Door dc aan
gevulde voorwaarde zal in het vervolg aan
de verplichting worden voldaan. Na nog
eonig debat over het technisch gedeelte,
vooral met het oog op hetgeon later zal
kunnen plaats hebben, waarbij do heeren
A. J. van Hoeken en Pera stonden tegen
over de boeren Hasselbach en dr. Yan Dis
sel, word in do gedeeltelijke demping van
de sloot voor ,,'t Posthof" berust. Hot debat
zal adressant eohter wel hebben gok rd, dat
hij in het vervolg moet oppassen.
Do oude heer Van- Pijpon, die naast het
eervol ontslag als stadstoren wachter vroeg
om boven hot hem toekomend pensioen van
220 can jaarlijksche gratificatie vaD 80,
vond pleitbezorgers voor zijn verlangen in
de heeren Pera en Sijtsma. De beer Pera
gevoelde wol de waarde van het bezwaar
door B. en Ws. geopperddoch hot kleine
bedrag van het pensioen wettigde z. i. de
grata ficafcio, terwijl hot cxceptioncele van
hot geval geen antecedent deed vreezen. Do
heer Sijtsma wees er op, hoe dozc afgeleefdo
man bijna 50 jaren een zeer vermoeiend
werk had godaan, wat blijkens de thans in
gekomen adressen, i.oogelijk is gewaar
deerd geworden. Hij herinnerde, dat do
man elk uur van dan nacht een trap van
136 tredon is mootcm op- en afklimmen, ten
gevolge waarvan hij thans wellicht een
wond aan zijn been heeft, die zorgvuldige
verpleging noodig maakt. Indien de ge
meente niet zou kunnen besluiten tot het
toekennen der gratificatie, zou Leiden haar
ouden torenwachter nog wel eens kunnen
zien verhuizen naar het Oudeliedenhuis
Na een niet heel krachtige bestrijding door
don voorzitter, word hot amendement om do
gratificatie van f 80 boven het pensioen toe
to kennen, aangenomen, met op twee na al-
gemeene stemmen.
Nu kwam aan de orde hot voorstel van
B. on Ws. om de betrekking op to heffen.
Daartegen waren adressen ingekomen van
't Bestuur der Ycreeniging tot Bevordering
van het Vreemdelingen verkeer met adhaL-
sie-betuigingon uit de burgorij cn een zeer
enthousiast adres van dc Vcrceniging Oud-
Leiden", welke adressen een flauwen weer
galm vonden in do zwakke verdediging
van dr. Yan Lidth de Jcude, die zeide
iets te voelen voor hot voortbestaan der
betrekking, al was het dan ook op andere
(voorwaarden. Do voorzitter bestreed den
heer Yan Lidth de Jeudc nog eens op de
zelfde gronden als in het praeadvics waren
aangevoerd. Voor iets wat niets mcor is dan
een ornament, jaarlijks 330 uit te geven,
gedogen z. i. onze gemeentc-financiën niet.
De Raad was hot daarmee eens: met 18 te
gen 3 stemmen, besloot hij tot opheffing. Dt
psalmdichter had wel gelijk: ,,de wereld
gaat voorbij met al haar heerlijkheid."
LEIDEN, 24 Juli.
By Koninklijk besluit ls benoemd tot
eeoretaris ran het college van regenten over
de Rijkswerkinrichting voor vrouwen te Leiden,
mr. G. J. BisBchop, seoretaris van het hoog
heemraadschap van RUnland, wonende alhier.
BU Koninklijk boslult zijn bonoemd: tot
ontvanger der Invoerrechten en accijnzen te
Leiden, do heer H. J. van Ebbenhorst
Tengbergon, ontvanger dor directe belaetlngon,
invoerrechten en accijnzen te Zaandam c. a.;
tot ontvanger der dlrocte belaetiügen on
accijnzen te Nlouwkoop o. a., do heer W,
J. DiDgemans, ontvanger derzeifdo middelen
te Aardenburg c. a.
Uit het do vorige week vermelde twee
tal predikanten, tor voorziening in de vacatur#
ontslaan door het verleend eervol omeritaat
van ds. H. P. Schim v. d. Loeff, ls door stom-
gerechtigde loden dor Romonstr. Geref. Ge
meente to Leidon gekozon dr. K. F. Spamaay,
predikant te Meppel.
Naar aanleiding van oen aanzoek van
wege het bestuur der „Vryxinnigo Kies-
vereeniging" om zich boschlkbaar te stellen
voor den opongovallon zetel in het tweede
district heeft mr. H. L. Drucker te keunon
gogeven, dat hy niet boreld ls een candidatuur
voor den gemeenteraad te aanvaarden.
Mot don l8len Augustus a. s. wordt de
korporaal-kok Tb. Bos, onder Intrekking zyner
detacheering bU de Kwoekschool voor Zee
vaart alhier, geplaatst aan boord van Hr. Me.
wachtschip te Amsterdam en met donzolfden
datum bU gonoemde inrichting vervangen door
don korporaal-kok H. Zwart.
Voor het oxamen piano (lager onder
wijs) van de Ncderlandscho T ~>onkunste
naam-Vereen i ging slaagden gisteren in
Den Haag de dames M. A. Nijkomp on M.
C. Harting, uit Leiden, beidci leerlingen
van mej. O. Mao Gillavry.
De nieuwbenoemde hoogleeraar in de
wis- on natuurkunde aan de unlvorsltolt te
Groningen, dr. J. D. van der Waals Jr., la
een zoon van prof. van dor Waals, den be
roemden Am8terdam8chon pbysicus. De Gro
ninger hoogleeraar zal met don Leidschen
hoogleeraar 0. van Vollenhove, dio nog geon
30 jaar ls, zeker wel de jongste zyner collega'e
zyo, daar by In 1892 student ls goworden
en dus niet veel ouder kan zyn dan 80 Jaar
Als by al 30 is. (N. Gr. Cl.)
Naar aanleiding van buitenlandsche be
richten betreffondo oon aanstaand verbiyf onzer
Koningin In Duitschland gedurondo de maand
Augustus, kan worden verzekerd, dat H. M.
op Haar vorjaardag stellig hier to lando hoopt
te zyn.
Namens de Koningln-Mooder heeft de,
Grootmeester van Hr. Ms. Huis, Jhr. De
Ranltz, aan mgr. Giovannlnl, zaakgelastigde,
de deelneming betuigd wegens het overiyden
van den Paus.
Vanwege don Prios der Nederlanden ont
ving de Pauselyke vertegenwoordiger een
brief van rouwbeklag.
Een plochtlge ïykdlonst in de kerk van
den H. Jacobus aan do Parkstraat te 's-Gre-
venbago zal Woonsdag a. s. worden gehou
den. De kerk zal In rouw worden gehuld.
De minister van blnnenlandscho zaken
Is gistermiddag met buitonlandsch verlof ver.
FEUILLETON.
14)
„Beschuldigde," sprak de president Eliza
aan. „Gy zelve bobt u nog niet over de be
kentenis van uw vader uitgelaten. Wilt gy
dat doen?"
„Ja".
„Bevatte die in alle opzichten de waarheid?
Gy tracht dat niet meer te betwisten?"
„Ze bevatte de waarheid."
„Gy hebt er niets meer by te voegen?"
„Neen."
„Waart gy vast van plan, de vrouw van
Möbius te worden?"
„Ja. Nadat de pynlyke stryd in myn borst
was uitgestreden, was ik. daartoe besloten.
Ik kon dien man nimmer liefhebben, maar
ik kon inyn plicht jegens hem vervullen.
Doch reeds in de eerste dagen begon ik in
te zien, dat ik te voel van myzelve had ge
vergd, Hy was er niet de persoon naar, om
het op den duur mede uit te houden. Hy
maakte het my lastig en kwelde my. Al mijn
vermaningen en terechtwyzingen hielpen niets.
En dan
„Welnu?" vroeg de president verder.
„Waarom zou ik het verzwygen," ant
woordde Eliza, „daar er toch reeds over ge
sproken is? Een wreed lot bewerkte, dat ik
op deze reis zelve pas myn hart leerde kennen.
Het waren uren van onuitsprekeiyke kwelling
en ik heb er meermalen aan gedacht, my aan
het martelaarschap, dat my te wachten stond,
door zelfmoord te onttrekken. En toen, na
dien noodlottigen twist, trof my de mare van
zyn dood. Die kwam op myn hoofd neer als
een donderslag. En toch bekroop my by kalm
nadenken een zeker gevoel van biydschap. Ik
zag een soort reddlDg in do vreeselyke ge
beurtenis. Myn vader was nu immers ge
holpen, want dat de doode een brief had
nagelaten, welke de medeplichtigheid van den
armen grijsaard zou bewyzen, wist ik natuur
lijk niet. lkzelve had wel myn goeden naam
verloren, ik was verstooten uit de plaats,
waaraan voor my zoovele aangename herinne
ringen waren verbonden, ik mocht er nimmer
naar terugkeeren, men vervloekte myn aan
denken en sleurde myn naam door het siyk
maar ik was toch vry 1 Ik wilde voor altyd
verdwijnen. Ik mocht nooit, ofschoon ik nu
vry was, een droom van geluk droomen. Het
verleden lag als een onoverkomelyke klove
tusschen hem en my. Maar toch zult ge, dacht
ik, wol een stil plekje vinden, waar een
mislukt leven zonder spot en hindoriyk medo-
ïyden zyn dagen vreugdeloos kan eindigen.
Eén troost bezat ik echter, welke niemand
my kon ontnemen: ik had myn plicht gedaan.
Doch opeens slingerde men my de vreeselyke
beschuldiging van don moord in het gezicht.
Ik was eerst als buiten myzelve; ik kon het
ontzettende niet vatten. Maar myn trots hielp
het my dragen."
„Gy ontkent dus ook nu nog, dat gy die
daad hebt gepleegd?"
„Ik ben onschuldig. Ik zou niet in staat
zyn, het bloed van een duif te vergieten, hoe
zou ik my dus aan het leven van een mede-
mensch kunnen vergrypen?"
„Uw eigen vader vreest oogenschyniyk,
dat gy schuldig zyt. De wanhoop kan u mee
gesleept hebben; in dien toestand is niemand
meester van zyn daden."
Eliza schudde bedaard haar hoofd. „Ik ben
onschuldig", herhaalde zy.
„En al de bewyzen, welke tegen u bestaan
Zy gaf geen antwoord en de president staakte
hot verhoor.
De procureur-generaal Grosse kon, hoezeer
hy haar handelwyze ook roemde en haar als
een martelares van kinderliefde prees, toch
niet besluiten, aan haar verzekering te ge-
looven. „Het vergoten bloed komt ovor haar
vader", riep hy pathetisch, „maar het is ver
goten hoe eenig zy ook is in haar zelf
opofferende liefde, zoo verklaart toch de zonder
linge toestand waarin Eliza Norden zich bevond,
juist zoo goed als het raadselachtige, dat tot
dusver den aan boord van de „Siegfried" ge-
pleegden moord in dui6tor hulde. Tot dusver
waren wy over het motief in twyfel; nu
spreekt het duideiyk tot ons natuuriyk ver
stand. Zy had besloten zich op te offeren,
maar om dat ten einde toe vol to houden,
daartoe bezat haar hart niet voldoendo moed
en sterkte. Een andere oorzaak kwam daarby,
de vertwyfeling overmande haar en verloidde
haar den gehaten man uit den weg te ruimen.
Wie weet, wellicht gaf zelfs een uitoriyke
vyandschap aanleiding tot de daad. De doode
bleef niet altyd binnen de perken, welke hem
waren gesteld, zy zag zich genoodzaakt, zich
tegen hem te verzetten. Men zou dus van
een soort zelfverdediging kunnen spreken,
maar de daad werd toch begaan."
Met meesteriyke logica ontwikkelde hy het
geheele verloop, hoe hy zich dat voorstelde
en hoe het psychologisch verklaarbaar scheen.
De geheele keten van bewyzen slingerde hy
om de schoone, ineengedoken gedaante, totdat
hy haar jong leven in die koude omarming
dreigde te doen stikken. Want „schuldig
wegens moord" luidde zyn voorstel.
Advocaat Walldörfer verlangdo onder onstui
mige toejuichingen van het publiek de
president kon slechts door de bodroiging, dat
hy de zaal dadeiyk zou laten ontruimen, de
opgewondenheid in toom houden de vry-
spraak zyner cliönte. Hot tegenstrydigo in
haar verklaringen was volkomen opgehelderd;
zy mocht Diet spreken, ter wille van haar
vader. Zy was eon heldin, oon martelares van
de kinderlyke liefde. Een vrouw zooals zy
kon geen moord begaan, ook niet ter wille
van de liefde. En waar was hier hot motief,
daar beschuldigde toch zelve had gezegd
Tusschen hem en my vormt het verleden een
klove, welke nimmer kan overbrugd worden
De geliefde mocht immers nimmer vernomen,
dat zy slechts een slachtoffer was.
„Myno heeren," zoo besloot de verdediger,
„hot is een vreeseiyk treurspel, waarvan wy
het vyfde bedryf nu beleven. Het stuk zal als
treurspel eindigen, hoe uw uitspraak ook moge
zyn, maar geef ton minste aan haar, die haar
geluk, haar vader, do eer van haar familie,
haar vaderland, dio alles heeft verloren, ver
loren, wyi zy zoo grootmoedig was goef
haar ten minste vryheid en eer terug."
Do twaalf mannen begaven zich met defti-
gen stap naar hun raadkamer. Wat zou het
resultaat van hun beraadslagingen zyn: dood
of vryheid?
In koortsachtige spanning wachtten de aan
wezigen, de rechters niet uitgezonderd. Reods
langer dan een half uur had de afwezigheid
der gezworenen geduurd, toen de deur der
zaal openging en een commissaris van politie
haastig binnentrad.
„Waar is de president der rechtbank? Is
het vonnis reeds uitgesproken?"
„Neen, neen; maar het kan elk oogen
blik...
De commissaris sneldo op den president toe.
„Twee belangryke telegrammen, mynheer de
voorzitter I"
„Wat is or?"
„Beschuldigdo is onschuldig l Lees, bid ik ui*
De president rukte den commissaris do belde
papieren uit do hand. Na or slechts oven
een blik in goworpen to hebben, zond hy oen
gerechtsdienaar naar do gozworonen, met het
verzoek, onrerwyid weer in de zaal te vor-
schynen.
„Myne heeren, u kunt uw beraadslaging
niet voortzetten; luistert naar dezo telegram
men." Mot bevende stom las hy voor:
„New-York, 25 Augustus. Ik heb hodon
don moordenaar van den kassier Möbius in
onzen reisgenoot, Reinhold EAmpf, uit Broslau,
ontdekt. De moordonaar heeft oon volledige
bekentenis afgelogd. Eliza Norden onschuldig.
Denk op zyn laatst don 8sten Soptember in
Beriyn aan te komon. Professor Gerold."
Wederom ging er een luid bravo uit het'
publiek op, zonder dat do prosidont ditmaal/
tot stilte vermaande.
„Te gelijk hiermee," ging by voort, „is*
een dionsttelegram verzonden, in het Engelsch,
gesteld, waarvan de inhoud vertaald aldus
luidt:"
„New-York, 25 Augustus. Professor Gerold,
uit" Beriyn, riep heden de hulp der politie hior in
tot het in hechtenis nemen van een moordenaar.
Deze, een jongmensch, Reinhold Kümpf ge
naamd, uit Breslau, heeft bokend, do persoon
te zyn, dio aan boord van do „Siogfriod" den
kassier Möbius uit Beriyn heeft vermoord."
(Wordt vervolgd.)