N°. 13317 Trijdag 24 Juli. A0. 1903. (Beze <§ourant wordt dagelijks, met uitzondering van <§on- en feestdagen, uitgegeven. Onder onze vroede Vaderen. Opofferende Liefde. LEIISCH DA&BLAD PRIJS DEZER COURANT: Toot Lelden pei week 9 Oen te per 8 maanden S 1.10. Ruiten Leiden, per loopei en waar agenten gevestigd rijn f 1.30. Tranco per poetf 1.65. PRIJS DER ADVERTENTIEN: Vaa 16 r»gel« ƒ1.06. Iedere regel meer f 0.17j. - Orootere letter, naar plaatsruimte. - Kleine advertentiën ran 80 woorden 40 Oonte oontant elk tiental woorden meer 10 Oenti.-Voor ket incaaseeren wordt 0.06 berekend. Offieieele Kennisgeving. Directe Belastingen. De Burgemeester van Leiden brengt ter ^lgemeene konnis, dat aan den Ontvanger Jier Directe Belastingen is ter hand gesteld net kohier der Belasting op bedrits- en andere inkomsten No. 1 van den diunst 1903/4, Executoir verklaard den 23sten Juli jl., en herinnert voorts den belanghebbenden aan hun verpllohting om den aanslag op den de Wet bepaalden voet te voldoen. De Burgemeester voornoemd, DE RIDDER. Leiden, 24 Juli, 1903. i. Do vreas van de weinige leden, welke fcegen twee uren in de Raadzaal waren, als kou do zitting wegens onvoltallighcid wel eens niet kunnen doorgaan, werd gelogen straft. Do klok van tweeën was amper koud, of do vcreisehte zc-stien waren er al t>n na eonigen tijd vormden de nakorners met de op tijd aanwezigen het voor dezen tijd respectabele getal van één en twintig. De agenda was, hoewel niet groot, toch 'bijzonder afwisselend, en bood, zooals het jtijdens de kermis behoort, bijna voor elk wat wils aan. Het was dan ook te voorzien 'dat men den namiddag vol zou praten. De .heeron waren zoo vol ernst, dat ze zich geen oogenblik lieten afleiden door een orgel, dat ook op de Breestraat zijn deu nen afdraaide, of door een of ander ker- misgoluid, dat van uit do verte zelfs tot de achtbare Raadszaal doordrong. Het adres van den heer J. van der Spek, kof- fichuishouder aan do Beestenmarkt, zorgde er overigens voor, dat men willens of on willens wel even aan do kermis moest den ken. Hot hield in het verzoek aan den Raad om zijn inrichting in den nacht van Zater dag op Zondag, den laatsten' kermisnacht dus, tot 3 uren te mogen open houden Het verzoek was niet aan een goed adres: de Burgemeester heeft krachtens de veror dening over het sluitingsuur te beschikken. iWat de Voorzitter naar aanleiding van dit verzoek opmerkte, konden de leden dan ook alleen als een vriendelijke mededeoling be schouwen. Aanvankelijk voornemens in de kermis hot sluitingsuur op 1 uur te bepa len en den Zaterdagnacht om 2 uren, had hij toegegeven aan sommigen verlangen om 't in het algomeen op 2 uren te stelen. Doch verder wensohte hij niet te gaan. Vergele ken mot andere gemeenten, bijv. Haarlem en Utrecht, waren de bepalingen hier nogal mild. De Voorzitter was van meening dat, wanneer te twee uren het licht, van don Zondag daagde, het heusch tijd word voor 3c kermisbezoekers huiswaarts te keeren. De heer Witmans, die tegen dezo rede neering niet veel kon inbrengen en hot er voor zichzelf mee eens was, pleitte toch nog oven voor de vergunninghouders, die op zware lasten zitten cn nu er wat te verdie- non valt, daarvan gaarne willen pTofitee- ren. Vroeger was het toch ook tot drie uren, waarom nu niet? De Voorzitter, die onder reserve, dat hij 'daartoe niet verplicht was, opponent ant woordde, ontzenuwde diens betoog door op to merken, dat sommige caféhouders hem persoonlijk hadden verklaarc^ dat het open houden van caió's tot één uur reeds vol doende was, omdat het bezoek en dienten- volge de verdienste na dien tijd weinig meer beteekende. De zaak werd natuurlijk in handen ge steld van den Burgemeester en wc durven den heer Van der Spek en andere caféhou ders wel voorspellen, dat zo hun sluitings uur niet zullen zien verlengd. Naar aanleiding van bet ontslag van den heer J. de Lange als Raadslid wijdde de Voorzitter aan dezen eenige zeer waardeo- rende woorden. In de vier jaren, die de heer De Lange zitting had, heeft hij zich doen kennen als een volijverig en scherp zinnig Raadslid, naar wiens adviezen gaar ne gehoord werd en wiens arbeid ook waard coring vond bij zijn tegenstanders. Toen de Voorzitter ten slotte zijn beste wenschen uitsprak voor den heer Do Lange in zijn nieuwe betrekking, volgde daarop een warm applaus van de zijde des Raa-ds. De andere ingekomen adressen kunnen wij hier laten rusten, omdat ze bij de pun ten, waarop ze betrekking hebben, ter spra ke komen. Men kon dan eindelijk met de agenda beginnen. Het eerst kwam aan de orde de aanbeveling van Curatoren van het Gym nasium ter benoeming van een leeraar in de Natuurlijke Historie, voor de beide hoogste klassen dier inrichting. Wij hebben in ons vorig vorslag reeds uitvoerig de vrij lange geschiedenis dezer zaak gememo reerd en volstaan thans met do mededeo ling, dat de Voorzitter een schriftelijke verzekering van Curatoren had ontvangen, waaruit bleek, dat zij bereid zijn den aan de Hoogcre Burgerschool voor Jongens te benoemen leeraar in dit vak ook ter benoe ming voor te dragen voor de laagste klas sen van het Gymnasium, waardoor nu do meeste leden rich bij de voordracht konden neerleggen. De heer Kaiser maakte ovenwei nog be zwaar op grond van de verordening van 1897, waarin bepaald stond, dat de leeraar aan de H. B.-S. ook leeraar zal moeten rijn aan het Gymnasium. Het bleek, dat deze verordening reeds ingetrokken was en door die van 1902 vervangen, die op dit punt anders luidde, en toen lachten de heeren een beetje, hoewol we durven wedden, dat de meesten op dit punt al weinig wijzer war ren dan dr. Kaiser, die nu echter verstan dig deed door zijn heerwaar in te trekken. Dr. H. W. dc Graaf, thans tijdelijk leer aar voor alle klassen, word daarop defini tief benoemd voor de beide hoogste klas sen. Vijf stemmen werden blanco uitge bracht, een bewijs, dat niet allen zich nog met deze keuze hebben kunnen vereenigen. Eenige punten gingen daarna zonder discussie onder den hamer door. Bij een paar daarvan meen en we toch even te moe ten stilstaan. Volgens art-. 9 der Woningwet zullen ver huurders van woningen, welke drie of min der ter bewoning bestemde vertrekken be vatten, daarvan eerlang aangifte moeten doen. De formulieren voor deze aangifte behooren ter secretarie kosteloos erkrijg- baar te worden gesteld. Mot het drukken van het materieel werd reeds een aanvang gemaakt en dit zal een uitgave vereisehen van ongeveer 400. Doch daarmede is men cr nog niet. Er zal een tijdelijk ambtenaar moeten worden aange steld voor de ordening on de inschrijving der registers. Die ambtenaar zal eon sala ris moeten hebben van f 60 per maand. B en W&. stelden daarom voor ter hunner beschikking te geven een bedrag van f 700. Zooals we zeiden, de Raad stemde er stil zwijgend in toe. Hoe zou hij andersAls over eon jaar, wat ons niet onwaarschijn lijk voorkomt, hetzelfde bedrag voor dit doel wordt aangevraagd, zal de Raad weor moeten toestemmen. Zoo stijgen do uitgaven zonder dat men den Raad en veel minder één partij in den Raad daarvan dc schuld zal kunnen geven. De gemeente-bemoeiing breidt zioh tel kens en telkens uit en hiermede gaan ver meerderde uitgaven gepaard. Vandaar, dat het vraagstuk der regeling van de gomcen tefin an oiën voorziening eischfc. Hot tweede punt, dat wij niet geheel on opgemerkt willen voorbijgaan, is 't verzoek van den heer W. Th A. Bergers, speksla ger aan de Haarlemmerstraat, dio, zooals het in rijn verzoekschrift luidt, vijf jaren geleden rijn slachtplaats ten genoego van do Overheid heeft moeten doen inrichten en than6, nu het Openbaar Slachthuis is open gesteld, grootendeel8 nutteloos voor hem ie geworden. Adressant verzocht nu van de gemeente een billijke vergoeding daarvoor te mogen ontvangen. Het verwonderde ons nu eenigsrins, dat niet één dor leden den handschoen voor de belangen van dezen adressant opnam. Was men overtuigd, dat B. en Ws. gelijk hadden, als zij neerschreven, dat de voor de rookerij en zouterij en het verblijf der varkens gemaakte gebouwtjes alle in het gebruik zijn gebleven en dat alleen de slachtplaats overbodig is geworden, tor- wijl de kosten betrekkelijk gering zijn ge weest? Of waren ze het eone mot het be ginsel door B. en Ws. op den voorgrond gesteld, dat do gemeente niet tot schade vergoeding verplicht kan zijn in die ge vallen, waar ton gevolge van in het alge meen ondernomen werken aan bijzondere personen sohade wordt toogobracht? Een debat over dezo quaestio was het aan- hooren waard geweost; wij hadden daarvoor gaarne het 5/8 van bet Lang en gerekt go~ discussiëcr over de verplaatsing der groen- tenmarkt, enz. er aan gegeven. Doch wij hebben het niet voor het zeg gen en moeten ons schikken naar den wil en do wijsheid der heeren. Bij Raadsbesluit van 23 Dec. 1902 werd aan den heer Van Waveren vergunning ver leend tot het dempen van de sloot voor het café-restaurant ,,'t Posthof" onder bepaal de voorwaarden. De heer Yan Waveren ging aan hot dem pen, maar nam deze voorwaarden niet be hoorlijk in acht. Dit was stellig niet zoo- als het behoorde en B. cd Ws., ook niet mak, dreigden met toepassing van art. 180 der Gemeentewet, dat hun het rcoht geeft, in dien dc fout niet door den persoon in quaestie wordt hersteld, van gemeentewege op rijn kosten tot de opruiming van de uitgevoerde werken te doen overgaan. Daarop kwam een verzoek van den heer Yan Waveren, om in de tot stand gebrach te demping te berusten. Omdat de al of niet aanwezigheid van eon riool voorloopig wei nig ter zake doet, wilden B. on Ws., nu ze eenmaal den heer Van Waveren hebben la ten voelen, dat zij er nog rijn om voor recht en gerechtigheid tc waken, toch maar ge nade voor recht laten gelden en adviseerden den Raad gunstig op het verrook te beslui ten. De heer Pera hield een naar het ons voorkwam niet bijzonder pakkend betoog, waarin hij eenige bedenkingen opperde om trent het advies, al waren zijn bezwaren toch niet zéé overwegend, dat hij tegen zo a stemmen; hij was or evenwel voor, adres sant nu tooh eens de duimschroeven aan te leggen. Minder gemakkelijk was de heer Booch; aJs de strenge rechter, die voor elke zonde boetedoening oischt, wilde hij den heer Van Waveren opleggen het verzuim te herstellen en deed in dien geest zelfs een voorstel. Do voorzitter, niet ontkennend de weder- reohtelijko handeling, achtte deze strenge toepassing echter niet noodig. Door dc aan gevulde voorwaarde zal in het vervolg aan de verplichting worden voldaan. Na nog eonig debat over het technisch gedeelte, vooral met het oog op hetgeon later zal kunnen plaats hebben, waarbij do heeren A. J. van Hoeken en Pera stonden tegen over de boeren Hasselbach en dr. Yan Dis sel, word in do gedeeltelijke demping van de sloot voor ,,'t Posthof" berust. Hot debat zal adressant eohter wel hebben gok rd, dat hij in het vervolg moet oppassen. Do oude heer Van- Pijpon, die naast het eervol ontslag als stadstoren wachter vroeg om boven hot hem toekomend pensioen van 220 can jaarlijksche gratificatie vaD 80, vond pleitbezorgers voor zijn verlangen in de heeren Pera en Sijtsma. De beer Pera gevoelde wol de waarde van het bezwaar door B. en Ws. geopperddoch hot kleine bedrag van het pensioen wettigde z. i. de grata ficafcio, terwijl hot cxceptioncele van hot geval geen antecedent deed vreezen. Do heer Sijtsma wees er op, hoe dozc afgeleefdo man bijna 50 jaren een zeer vermoeiend werk had godaan, wat blijkens de thans in gekomen adressen, i.oogelijk is gewaar deerd geworden. Hij herinnerde, dat do man elk uur van dan nacht een trap van 136 tredon is mootcm op- en afklimmen, ten gevolge waarvan hij thans wellicht een wond aan zijn been heeft, die zorgvuldige verpleging noodig maakt. Indien de ge meente niet zou kunnen besluiten tot het toekennen der gratificatie, zou Leiden haar ouden torenwachter nog wel eens kunnen zien verhuizen naar het Oudeliedenhuis Na een niet heel krachtige bestrijding door don voorzitter, word hot amendement om do gratificatie van f 80 boven het pensioen toe to kennen, aangenomen, met op twee na al- gemeene stemmen. Nu kwam aan de orde hot voorstel van B. on Ws. om de betrekking op to heffen. Daartegen waren adressen ingekomen van 't Bestuur der Ycreeniging tot Bevordering van het Vreemdelingen verkeer met adhaL- sie-betuigingon uit de burgorij cn een zeer enthousiast adres van dc Vcrceniging Oud- Leiden", welke adressen een flauwen weer galm vonden in do zwakke verdediging van dr. Yan Lidth de Jcude, die zeide iets te voelen voor hot voortbestaan der betrekking, al was het dan ook op andere (voorwaarden. Do voorzitter bestreed den heer Yan Lidth de Jeudc nog eens op de zelfde gronden als in het praeadvics waren aangevoerd. Voor iets wat niets mcor is dan een ornament, jaarlijks 330 uit te geven, gedogen z. i. onze gemeentc-financiën niet. De Raad was hot daarmee eens: met 18 te gen 3 stemmen, besloot hij tot opheffing. Dt psalmdichter had wel gelijk: ,,de wereld gaat voorbij met al haar heerlijkheid." LEIDEN, 24 Juli. By Koninklijk besluit ls benoemd tot eeoretaris ran het college van regenten over de Rijkswerkinrichting voor vrouwen te Leiden, mr. G. J. BisBchop, seoretaris van het hoog heemraadschap van RUnland, wonende alhier. BU Koninklijk boslult zijn bonoemd: tot ontvanger der Invoerrechten en accijnzen te Leiden, do heer H. J. van Ebbenhorst Tengbergon, ontvanger dor directe belaetlngon, invoerrechten en accijnzen te Zaandam c. a.; tot ontvanger der dlrocte belaetiügen on accijnzen te Nlouwkoop o. a., do heer W, J. DiDgemans, ontvanger derzeifdo middelen te Aardenburg c. a. Uit het do vorige week vermelde twee tal predikanten, tor voorziening in de vacatur# ontslaan door het verleend eervol omeritaat van ds. H. P. Schim v. d. Loeff, ls door stom- gerechtigde loden dor Romonstr. Geref. Ge meente to Leidon gekozon dr. K. F. Spamaay, predikant te Meppel. Naar aanleiding van oen aanzoek van wege het bestuur der „Vryxinnigo Kies- vereeniging" om zich boschlkbaar te stellen voor den opongovallon zetel in het tweede district heeft mr. H. L. Drucker te keunon gogeven, dat hy niet boreld ls een candidatuur voor den gemeenteraad te aanvaarden. Mot don l8len Augustus a. s. wordt de korporaal-kok Tb. Bos, onder Intrekking zyner detacheering bU de Kwoekschool voor Zee vaart alhier, geplaatst aan boord van Hr. Me. wachtschip te Amsterdam en met donzolfden datum bU gonoemde inrichting vervangen door don korporaal-kok H. Zwart. Voor het oxamen piano (lager onder wijs) van de Ncderlandscho T ~>onkunste naam-Vereen i ging slaagden gisteren in Den Haag de dames M. A. Nijkomp on M. C. Harting, uit Leiden, beidci leerlingen van mej. O. Mao Gillavry. De nieuwbenoemde hoogleeraar in de wis- on natuurkunde aan de unlvorsltolt te Groningen, dr. J. D. van der Waals Jr., la een zoon van prof. van dor Waals, den be roemden Am8terdam8chon pbysicus. De Gro ninger hoogleeraar zal met don Leidschen hoogleeraar 0. van Vollenhove, dio nog geon 30 jaar ls, zeker wel de jongste zyner collega'e zyo, daar by In 1892 student ls goworden en dus niet veel ouder kan zyn dan 80 Jaar Als by al 30 is. (N. Gr. Cl.) Naar aanleiding van buitenlandsche be richten betreffondo oon aanstaand verbiyf onzer Koningin In Duitschland gedurondo de maand Augustus, kan worden verzekerd, dat H. M. op Haar vorjaardag stellig hier to lando hoopt te zyn. Namens de Koningln-Mooder heeft de, Grootmeester van Hr. Ms. Huis, Jhr. De Ranltz, aan mgr. Giovannlnl, zaakgelastigde, de deelneming betuigd wegens het overiyden van den Paus. Vanwege don Prios der Nederlanden ont ving de Pauselyke vertegenwoordiger een brief van rouwbeklag. Een plochtlge ïykdlonst in de kerk van den H. Jacobus aan do Parkstraat te 's-Gre- venbago zal Woonsdag a. s. worden gehou den. De kerk zal In rouw worden gehuld. De minister van blnnenlandscho zaken Is gistermiddag met buitonlandsch verlof ver. FEUILLETON. 14) „Beschuldigde," sprak de president Eliza aan. „Gy zelve bobt u nog niet over de be kentenis van uw vader uitgelaten. Wilt gy dat doen?" „Ja". „Bevatte die in alle opzichten de waarheid? Gy tracht dat niet meer te betwisten?" „Ze bevatte de waarheid." „Gy hebt er niets meer by te voegen?" „Neen." „Waart gy vast van plan, de vrouw van Möbius te worden?" „Ja. Nadat de pynlyke stryd in myn borst was uitgestreden, was ik. daartoe besloten. Ik kon dien man nimmer liefhebben, maar ik kon inyn plicht jegens hem vervullen. Doch reeds in de eerste dagen begon ik in te zien, dat ik te voel van myzelve had ge vergd, Hy was er niet de persoon naar, om het op den duur mede uit te houden. Hy maakte het my lastig en kwelde my. Al mijn vermaningen en terechtwyzingen hielpen niets. En dan „Welnu?" vroeg de president verder. „Waarom zou ik het verzwygen," ant woordde Eliza, „daar er toch reeds over ge sproken is? Een wreed lot bewerkte, dat ik op deze reis zelve pas myn hart leerde kennen. Het waren uren van onuitsprekeiyke kwelling en ik heb er meermalen aan gedacht, my aan het martelaarschap, dat my te wachten stond, door zelfmoord te onttrekken. En toen, na dien noodlottigen twist, trof my de mare van zyn dood. Die kwam op myn hoofd neer als een donderslag. En toch bekroop my by kalm nadenken een zeker gevoel van biydschap. Ik zag een soort reddlDg in do vreeselyke ge beurtenis. Myn vader was nu immers ge holpen, want dat de doode een brief had nagelaten, welke de medeplichtigheid van den armen grijsaard zou bewyzen, wist ik natuur lijk niet. lkzelve had wel myn goeden naam verloren, ik was verstooten uit de plaats, waaraan voor my zoovele aangename herinne ringen waren verbonden, ik mocht er nimmer naar terugkeeren, men vervloekte myn aan denken en sleurde myn naam door het siyk maar ik was toch vry 1 Ik wilde voor altyd verdwijnen. Ik mocht nooit, ofschoon ik nu vry was, een droom van geluk droomen. Het verleden lag als een onoverkomelyke klove tusschen hem en my. Maar toch zult ge, dacht ik, wol een stil plekje vinden, waar een mislukt leven zonder spot en hindoriyk medo- ïyden zyn dagen vreugdeloos kan eindigen. Eén troost bezat ik echter, welke niemand my kon ontnemen: ik had myn plicht gedaan. Doch opeens slingerde men my de vreeselyke beschuldiging van don moord in het gezicht. Ik was eerst als buiten myzelve; ik kon het ontzettende niet vatten. Maar myn trots hielp het my dragen." „Gy ontkent dus ook nu nog, dat gy die daad hebt gepleegd?" „Ik ben onschuldig. Ik zou niet in staat zyn, het bloed van een duif te vergieten, hoe zou ik my dus aan het leven van een mede- mensch kunnen vergrypen?" „Uw eigen vader vreest oogenschyniyk, dat gy schuldig zyt. De wanhoop kan u mee gesleept hebben; in dien toestand is niemand meester van zyn daden." Eliza schudde bedaard haar hoofd. „Ik ben onschuldig", herhaalde zy. „En al de bewyzen, welke tegen u bestaan Zy gaf geen antwoord en de president staakte hot verhoor. De procureur-generaal Grosse kon, hoezeer hy haar handelwyze ook roemde en haar als een martelares van kinderliefde prees, toch niet besluiten, aan haar verzekering te ge- looven. „Het vergoten bloed komt ovor haar vader", riep hy pathetisch, „maar het is ver goten hoe eenig zy ook is in haar zelf opofferende liefde, zoo verklaart toch de zonder linge toestand waarin Eliza Norden zich bevond, juist zoo goed als het raadselachtige, dat tot dusver den aan boord van de „Siegfried" ge- pleegden moord in dui6tor hulde. Tot dusver waren wy over het motief in twyfel; nu spreekt het duideiyk tot ons natuuriyk ver stand. Zy had besloten zich op te offeren, maar om dat ten einde toe vol to houden, daartoe bezat haar hart niet voldoendo moed en sterkte. Een andere oorzaak kwam daarby, de vertwyfeling overmande haar en verloidde haar den gehaten man uit den weg te ruimen. Wie weet, wellicht gaf zelfs een uitoriyke vyandschap aanleiding tot de daad. De doode bleef niet altyd binnen de perken, welke hem waren gesteld, zy zag zich genoodzaakt, zich tegen hem te verzetten. Men zou dus van een soort zelfverdediging kunnen spreken, maar de daad werd toch begaan." Met meesteriyke logica ontwikkelde hy het geheele verloop, hoe hy zich dat voorstelde en hoe het psychologisch verklaarbaar scheen. De geheele keten van bewyzen slingerde hy om de schoone, ineengedoken gedaante, totdat hy haar jong leven in die koude omarming dreigde te doen stikken. Want „schuldig wegens moord" luidde zyn voorstel. Advocaat Walldörfer verlangdo onder onstui mige toejuichingen van het publiek de president kon slechts door de bodroiging, dat hy de zaal dadeiyk zou laten ontruimen, de opgewondenheid in toom houden de vry- spraak zyner cliönte. Hot tegenstrydigo in haar verklaringen was volkomen opgehelderd; zy mocht Diet spreken, ter wille van haar vader. Zy was eon heldin, oon martelares van de kinderlyke liefde. Een vrouw zooals zy kon geen moord begaan, ook niet ter wille van de liefde. En waar was hier hot motief, daar beschuldigde toch zelve had gezegd Tusschen hem en my vormt het verleden een klove, welke nimmer kan overbrugd worden De geliefde mocht immers nimmer vernomen, dat zy slechts een slachtoffer was. „Myno heeren," zoo besloot de verdediger, „hot is een vreeseiyk treurspel, waarvan wy het vyfde bedryf nu beleven. Het stuk zal als treurspel eindigen, hoe uw uitspraak ook moge zyn, maar geef ton minste aan haar, die haar geluk, haar vader, do eer van haar familie, haar vaderland, dio alles heeft verloren, ver loren, wyi zy zoo grootmoedig was goef haar ten minste vryheid en eer terug." Do twaalf mannen begaven zich met defti- gen stap naar hun raadkamer. Wat zou het resultaat van hun beraadslagingen zyn: dood of vryheid? In koortsachtige spanning wachtten de aan wezigen, de rechters niet uitgezonderd. Reods langer dan een half uur had de afwezigheid der gezworenen geduurd, toen de deur der zaal openging en een commissaris van politie haastig binnentrad. „Waar is de president der rechtbank? Is het vonnis reeds uitgesproken?" „Neen, neen; maar het kan elk oogen blik... De commissaris sneldo op den president toe. „Twee belangryke telegrammen, mynheer de voorzitter I" „Wat is or?" „Beschuldigdo is onschuldig l Lees, bid ik ui* De president rukte den commissaris do belde papieren uit do hand. Na or slechts oven een blik in goworpen to hebben, zond hy oen gerechtsdienaar naar do gozworonen, met het verzoek, onrerwyid weer in de zaal te vor- schynen. „Myne heeren, u kunt uw beraadslaging niet voortzetten; luistert naar dezo telegram men." Mot bevende stom las hy voor: „New-York, 25 Augustus. Ik heb hodon don moordenaar van den kassier Möbius in onzen reisgenoot, Reinhold EAmpf, uit Broslau, ontdekt. De moordonaar heeft oon volledige bekentenis afgelogd. Eliza Norden onschuldig. Denk op zyn laatst don 8sten Soptember in Beriyn aan te komon. Professor Gerold." Wederom ging er een luid bravo uit het' publiek op, zonder dat do prosidont ditmaal/ tot stilte vermaande. „Te gelijk hiermee," ging by voort, „is* een dionsttelegram verzonden, in het Engelsch, gesteld, waarvan de inhoud vertaald aldus luidt:" „New-York, 25 Augustus. Professor Gerold, uit" Beriyn, riep heden de hulp der politie hior in tot het in hechtenis nemen van een moordenaar. Deze, een jongmensch, Reinhold Kümpf ge naamd, uit Breslau, heeft bokend, do persoon te zyn, dio aan boord van do „Siogfriod" den kassier Möbius uit Beriyn heeft vermoord." (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1903 | | pagina 1