%aan en als er ergens jaarmarkt is, krijgen
we een paar Poolsche Joden mee. En nu
Wilt u eiken dag verscheidene spoorwegwa
gens meer dan tweemaal tnsschen Berlijn en
Maagdenburg laten gaan. Zooveel Poolsche
Toden zijn er heelemaal niet
Wel heeft de spoorweg schitterend getri
omfeerd, maar, ten opzichte van veranderin
gen, die tevens verbeteringen waren, wint
het toch de stoomvaart.
De heeren, die destijds met hooge breede
eylinderhoeden en gewapend met vader
moorders deelnameD aan den eersten spoor-
rit, hebben wellicht hier of daar een blauwe
plek opgedaan, doordat de remtoestellen
toen nog niet zoo volmaakt waren als nu,
maar de algemeene physionomie van het
spoorwezen is vrijwel onveranderd. De trei
nen loopen veel sneller dan voorheen, de
waggons zijn gerieflijker ingericht, de rails
wat verbeterd, maar dat is dan ook het
Voornaamste.
Hoogst verbazend zijn evenwel sedert de
uitvinding en de toepassing, de verbeterin
gen op het gebied der stoomvaart.
Om maar een enkel voorbeeld te noemen
[De „Deutschland", het eerste groote zeil
schip, dat de Hamburg-Amerika-lijn in
de vaart bracht, nu ruim 55 jaar geleden,
[droeg denzelfden naam als de grootste en
snelste stoomboot, die zij in 1902 heeft mo
gen inwijden. Het stoomschip is ruim 25-
maal grooter dan zijn ouden naamgenoot,
'de overtocht werd gereduceerd van 42 dagen
tot 5 dagen en enkele uren. In de plaats van
de twintig kajuitspassagiers van toen, kun
nen er nu wel zevenhonderd worden gebor
gen en de luxe op de stoomschepen is gelei
delijk eenvoudig enorm geworden.
De eerste stoomboot, die genoemde Maat
schappij in de vaart bracht, had machines
van 300 paardenkracht, de dubbelschroef-
'stoomboot Deutschland" heeft ze nu van
36,000.
De sterkere concurrentie kan voor een deel
dit onderscheid tusschen de ontwikkeling
van het spoorweg- en stoombootverkeer ver
klaren maar er komt nog iets anders bij,
dat met den aard van den weg in verband
staat. De stoomvaart-maatschappijen kon
den al haar aandacht, alle fantasie en vin
ding en tevens zoo goed als alle geldmidde
len besteden aan haar vaartuigen. Voor
den weg hadden zij in het geheel niet te zor
gen. En, wat is er voor een spoorwegmaat
schappij niet al te bedenken, voordat de per
sonenwagens in aanmerking kunnen komen 1
Dat echter is haast bijzaak, vergeleken bij
de andere vele en gewichtige dingen, waar
aan de directie haar zorg behoort te wijden.
Daar zijn: het zoeken van de beste tracés
voor de aan te leggen wegen, de aankoop
van de terreinen voor de raiiligging, het
slaan van kostbare bruggen over rivieren,
kanalen en vaarten, het doen maken van vi
aducten, het zoo tijdroovende en uiterst
kostbare boren van tunnels op sommige lij
nen, het inKjrde-brengen en onderhouden
van groote stations, van wacht- en wissel
huisjes, etc., etc.en, van dit alles is na
tuurlijk geen sprake bij den stoomvaart
dienst.
Open en vrij ligt de waterweg voor een
ieder beschikbaar. Alle materieele zorgen
kunnen dan ook worden gewijd aan het
vaartuig, opdat dat winne in snelheid en
veiligheid, in behaaglijkheid en schoonheid.
Geen wonder dan ook, dat er op dit ge
bied reeds wonderen zijn verricht en dat de
vloten van de groote reederijen in alle dee-
len van de wereld steeds toenemen, dat het
doen van zeereizen voor uitspanning steeds
algemeener wordt, en dat nu inderdaad
meer en meer het water het verbindend ele
ment wordt tusschen de verschillende landen
en werelddeelen.
Onder de Mooren.
De Mooren, het hoofdvolk van Afrika's
noordelijk gedeelte, Mahomedanen zooals
men weet, leven zeer matig. Hun voornaam
ste spijzen zijn koeskoes (een gerecht, dat
voor het grootste deel uit schapenvleesch be
staat), brood en vruchten. Zij drinken wa-
.tor of melk; geestrijke dranken zijn hun
door de wet verboden. Tooh heeft men het
op een feestmaal van een welgesteld en Moor
zoo slecht nog niet. Is men daartoe uitge-
noodigd, dan wordt men zeer voorkomend
door den gastheer en diens familie ontvan
gen.
Beleefdheid en welgemanierdheid zijn den
Mooren eigen. Als zij elkander bezoeken,
wordt minstens zesmaal gevraagd: ,,Hoe
vaart uV' eer men tot een gesprek overgaat.
Na deze en dergelijke begroetingen en vele
beleefdheidsbetuigingen wordt men in de
voornaamste zaal geleid en daar terstond
door vlugge bedienden van een. groote pijp
en heerlijke koffie voorzien. Na een onder
houdend gesprek voert de gastheer u naar
een andere zaal, waar men aan een lange
tafel op zachte kussens, half liggende of
met gekruiste beenen plaats neemt.
Het eerste gerecht, de soep, is wel wat
sterk gekruid en de lepels zijn wat ondiep.
De hoofdspijs, die nu volgt, is een aan hét
spit gebraden lam, dat door den heer des
huizes met de vingers zijn handen zijn
echter zorgvuldig gewasschen in stukken
verdeeld wordt. Bij het vleesch worden
olijven, knoflook en Spaansche peper rond
gediend. "Vervolgens komt de koeskoes en
daarna verschijnen vruchten en gebak. Wijn
wordt natuurlijk niet aangeboden; wel een
drank, die sorbet heet.
Omdat men de vaste spijzen met de vin
gers eet, brengen de bedienden telkens wa
ter aan om de handen te wasschen.
Is de maaltijd afgeloopen, dan komen
ipijp en koffie weer aan de beurt en wordt
men onthaald op muziek en een dans van
danseressen, die door de gasten met een stuk
zilvergeld beloond worden.
Thuisblijvende menschen.
In een voorstad van Londen wonen twee
dames, die sinds twintig jaren de voordeur
van haar huis niet uit zijn gegaan.
Zij zijn beiden zeer gezond en wandelen
veel in haar tuin; maar zij komen nooit
op straat, uit vrees, dat zij dan ziek zou
den worden. Zij kwamen namelijk tot de
overtuiging, dat de lucht op straat vol mi
croben is, en daarom maakten zij zich tot
gevangenen in haar eigen huis.
En er zijn meer van zulke thuisblijvers.
Een Franschman, Lériche genaamd, die
onlangs overleed, was in geen tien jaren
zijn huis in de Rue de Sainte-Beuve te
Parijs uit geweest. Hij was verliefd op een
schoone modemaakster, en toen zij niet van
zijn aanzoek wilde hooren, legde hij de ge
lofte af, nimmer meer de straten van Parijs
te betreden. Hij hield zich stipt aan die
gelofte, trok zich terug in zijn huis en
werd door niemand, behalve door zijn huis
houdster, meer gezien.
Eenige jaren geleden nam een jong, rijk
Bulgaarsch koopman de proef, hoe lang hij
wel achtereen alleen in eenzelfde huis kon
blijven. Hij hield het 31/2 jaar uit. Maar
na verloop van dien tijd verklaarde hij, dat
de eenzaamheid hem ziek had gemaakt, en
hij zocht genezing in een stroom van ver
maken.
Veel langer hield een schoenmaker te
Woodford het uit. Hij was tot de overtui
ging gekomen, dat de wereld door en door
slecht is, en trok zich daarom in zijn huis
terug. Maar hij had het niet eenzaam en zijn
zaak leed er niet onder, want de menschen
kwamen in grooten getale den zonderling
zien, en omdat zij hem toch niet maar zoo
konden gaan bekijken, brachten zij hem
volop werk, zoodat hij geen gebrek had te
lijden.
Ook de gezondheid van den schoenmaker
leed niet onder zijn vrijwillige gevangen
schap. Hij leefde veertig jaren in afzonde
ring en stierf in den gezegenden ouderdom
vnn 77 jaar.
Dure auiomobielpakjes.
Kleederen van glas zijn niet bepaald
nieuw, maar tot voor korten tijd zijn ze van
weinig practisch nut geweest. Thans echter
zijn de glasblazers in Silezië er in geslaagd
kostumes voor automobilisten te maken,
die, terwijl ze groote buigzaamheid aan bui
tenger-one lichtheid paren, volkomen on
doordringbaar zijn voor weer cn wind. Ze
kunnen öf dof óf doorschijnend gemaakt
worden in het laatste geval is het glas
vaak gekleurd; donkerrood of donkerblauw
meest. Het pak wordt over een onderstel
van wit gemsleer gedragen.
De uitwerking moet verbazingwekkend
en voldoend te gelijk zijn. Het pak, dat zoo
goed als eeuwig duurt, daar de glasvezels
door een bijzonder procédé stevig gemaakt
worden, moet zeer hygiënisch zijn.
Het eenige nadeel is de prijs: 3600 tot,
4200 gulden per stukmaar daar staat te
genover, dat automobilisten meestal on
der ,,den rijkdom" gevonden worden;
Het Russische sabelbont is het kostbaar
ste van alle stoffen voor automobielpakken
een enkele jas kost vaak 18000 gulden. Een
geheel pak van Canadeesch sabel kost
„slechts" van 3000 tot 4200 gulden.
De smaak van vele rijke automobilisten
schijnt meer in de richting van het excen
trieke te zijn dan in die van rijkdom van
grondstof. Zoo kon men onlangs in Enge
land een chauffeur zien in een pak van
bruin papier, dat echter tweemaal zoo dik
was als een gewoon pak. Hij werd vergezeld
door een dame, die een erg in het oog loo
pend kostuum van luipaardenvelletje»
droeg.
Automobiel jassen van hazenooren zijn thans
ook al in de mode. Een van deze jassen, ge
maakt van 1200 ooren en afgezet met otter
vel, werd onlangs te koop geboden voor
3300 gulden. Een pak van mollen vellen kost
daarentegen maar 900 gulden. Er zijn voor
een jas wel 1000 mollenhuidjes noodig. Ook
nieuw zijn auto-kostumes van pumabont en
grijze eekhoornpootjes. Het laatste is een»
getaxeerd op 4200 tot 4S00 gulden.
Een rijk Russisch chauffeur liet kort ge
leden een aluminium-pak voor uch maken,
dat het bagatel van 4800 gulden kostte. Het
was met goud ingelegd en zag er meer uit
als een middeleeuwsche wapenrusting dan
als een modern auto-kostuum.
WACHTEND.
Wachtend in de schaduw,
Met geduld en stil,
Wachtend op den morgen,
Op mijns Meesters wil.
Wachtend op den morgen
Tot het uurtje slaat,
En de storm zich neerlegt
Voor den Dageraad.
Wachtend in de schaduw,
't Is mijns Meesters wil,
En het kinder-harte
Zwijgt geloovig stiL
Wachtend in de schaduw,
Als de stormen loên,
Als de zeeën bruisen
En mij siddren doen,
Als des levens amarte
Mij zoo pijnlijk treft
En het pop'lend harte
Moe zich opwaarts heft.
Dan toch in de schaduw,
't Is mijns Meesters wil,
En 't geloovig Larte
Bidt: God, maak mij stil
Maak mij stil vertrouwend
Op Uw liefde en trouw,
Wachtend op dien morgen,
Dat ik U aanschouw.
Wachtend als het kindje,
Dat zijn aardschen dorst
Met vertrouwend'oogjes
Laaft aan moeders borst.
Wachtend in de schaduw
Op des Meesters wil,
En 't geloovig harte
Zwijgt steeds luistrend stil.
Wachtend in de schaduw,
Ook al ben 'k alleen,
Waar mijn dierbren gingen
Door het doodsdal heen,
Waar hun plaatsje leeg bleef
In ons huis en hart
Tot w'elkaar hervinden
Vrij van rouw en smart.
