i
LEI3SCH DAGBLAD. ZATERDAG (O JANUARI. - TWEEDE BLAD.
PERSOVERZICHT.
Jl Is dat met twee maten roeten of niet?
Hoo men dit bericht wendt of keert, of
I hos de omstandigheden ook mogen zijn, wij
/vjnden het meegedeelde feit idl één woord
VÖ r-p o v i g, om ons nu eens zoo zacht moge-
lijk uit to drukken.
FEUILLETON.
\f
„Zy is Jong en mooi en goed," herhaalde hy.
"Ho. 13154
Anno 1903.
g Dc (antiroy.) Arnhemmer ze»gt het volgen
de:
}fc©n taak, die met allen aandrang om
verbetering roept, is eon bet-ere regeling van
liet salaris dor mannen en vrouwen, dio
op onze Christel ij ke soholen arbei-
jüflen aan het heil der jeugd.
Die regeling is hier en daar in één woord
'droevig, ja een schande voor do School met
'don Bijbel.
Of wat zegt men van dit geval, in het
blad De Christelijke Onderwijzer medege
deeld
IM e t t wee' ra ftt e n. Aan een onzer
I" Chr scholen werkt een onderwijzer van
omstreeks 30 jaar. Hij is in 't bezit- der
hoofdakte, is gehuwd en heeft 4. kinderen.
C Zijn salaris is f 475, welke som, ondanks
'de subsidie, niet is verhoogd geworden.
f'. iVan dio ƒ475 moet hij voor zijn ovdsto
'dochtertje nog 12 schoolgeld per jaar be-
1 talon.
v Het- hoofd der school heeft 5 kindoren
gratis op school.
Jammer, dat hier de naam van dc gemeen
ste wordt verzwegon. Men zou anders eens
.naar dit droovig geval kunnen informeeron.
c Drio treurige feiten worden hier medege-
■deeld
lo. dat een 30-jarig onderwijzer, gehuwd,
'Vader van vier kinderenmaar 47ö sa
.laris heeft. Dit reeds geeft niet weinig stof
tot na-denken;
2o dat do subsidie, dio in 1001 van re
geringswege, tor verbetering van d" salaris-
^èon der onderwijzers is t-ocgckoud, aan dezen
mini»edeelden onderwijzer niet is gegeven
'Dit inden wij schande, drieworf schande,
f Het is met alle recht on gerechtigheid in
It rijd, cn daarom zoo onchristelijk mogelijk;
3o. dat deze slecht bezoldigde Ohr. on-
jöorwijzcr nog 12 schoolgeld moet betalen
.Voor zijn oudste dochtertje, terwijl het hoofd
ider school kinderen gratis op school
Iheeft.
1Vij vinden dit :n één woord ongelooflijk
iön niet aanneembaar, cn wij zouden daarom
ij&on De Christelijke Onderwijzer wel willen
Vragen: Zijt gij wel goed ingelicht t Is or in
<3e medcdceling wellicht niet een misvev-
fctan d i n het spel
Wij kunnen heb ons niet clciiken, dat van
zulk een slecht gesalarieerd onderwijzer
jaog schoolgeld voor zijn kind kan worden go-
riyorclord, terwijl do kinderen van het hoofd
r gratis gaan.
e.^Wij vragen dus om nader onderzoek, in
i het belang van het Ohristelijk onderwijs in
net algemeen cn van de bedoelde school in
het bijzonder.
Maar wat cr van de zaak waar moge zijn,
wij kunnen ons zeer goed begrijpen, dat onzo
Schoolbesturen oa onderwijzers naar de op-
[l'ossi ng der achool-quaoetie zij het dan ook
Bin eerste instantie verlangend uitzien.
V En daarom, Rogccring van Nederland:
I faiaak in het belang van land en volk met
Jfl© oplossing van dit inderdaad brandend
vraagstuk, voort 1"
- Do Nieuwe Arnhcmsche Courant vindt in
vjjo ven staande mcdcdeeling omtrent het niet-
gebruiken der in 1901 van Rogoorings-
ftvege toegestane subsidie, tor verbetering
>am do salarissen der onderwijzers, voor het
ptongegoven doel, het bewijs, dab toezicht van
het Rijk op do besteding der uit do schatkist
gestano geldon ten behoeve van het bij
der onderwijs, niet mag gemist
[o r d o n. De Staat zegt zij mag niet
laten, dat de geldon, door hom afgestaan
éor verbetering van dc positie der onderwij
zer-; en daarmee van het onderwijs, aan liet
fflool onttrokken cn tot andore doeleinden be-
Ateed worden, en het meegedeelde is oen
yoorbeeld to meer van de noodzakelijkheid.
k-!De Nederlander wijsfc er op, dab Het Volk
fet nieuwe jaar is begonnen mot een
ui oh to on, dio wie zou het vermoed
ben tovens con warme hulde is aan
de „burgerlijke" eo „k apitalisti-
aoho kla»*enrogeering".
Allereerst- wij6t Het Volk op don uitslag
der jon gat o vorHeaangcDj voor de eerste
maal is een eooiaal -derooeraat in Amster
dam gekozen voor do Tweedo Kamer; een
dito Yoor don Geraeeatcra-ad. „Daaruit ia
gebleken hoeveel er zelfs onder dit beperkte
kiesrecht, niifce goed georganiseerd, mot
krachtig werkente doen valt". Hot blad
acht deeelfde uitkomst als in III mogelijk
in bijna alle Amsterdamsohe kiesdistricten.
Yoorte werdon 5 sociaal-democraten be
noemd in offioieele lichamen: 3 in da
sch ooi com missi e, -1 in de gezondheidscom
missie.
Duidelijk blijkt uit dit alles al zegt
Het Volk clit niet met zooveJo woorden
gelijk De Nederlander opmerkt-, het vol
gende:
lo. hef is een volstrekte onwaarheid, dat
de arbeider geen kiesrecht heoft; eerder
moet worden erkend, dab ,,do arbeiders
partij" (altijd naar de opvatting van Het
Volk) reeds nu in staat is de ba-as to wor
den in geheel Amsterdam; van het schande
lijke den arbeiders door knesieobt-onthou-
ding gedaan onrecht is dus geen woord
waar;
2o. do geheel onbelemmerde actie dor so
ciaal-democraten, do volkomen vrijheid van
vergaderen, spraken, aanplakken, onz. is te
danken aan do vrijzinnige wetten dor „bur
gerklasse", d<e, vrijheid voor zich verlan
gende, aan allon dezelfde vrijheid hebben ge
waarborgd;
3o. niet slechte de kioereohtuitbroiding,
maar ook het absolute geheim dor stemming
heeft hot velen mogelijk en gomakkeb^c ge
maakt, socaaal-dcanocraten to kiezen. Alwo-
dr ieie, dat on« cio kapitalietieohe kla^son-
regeexing bezorgd heeft-;
4o. nieitegenrifca-ando tot dusver de .kapi
talisten" nog ver in de meerderheid zijn in
do bestuurslichamen, heelt die mcordorhoid
t-ooh sooiaal-domooraten gebracht in dc com
missies, en daardoor blijk gegeven, hoe
sterk de geest van billijkheid en waardee
ring in da laatste jaren onder de kapita
listisch© k'a&ss is toegenomen, 't- Ia nog niet
zoo lang geleden dat een antirevolutio
nair nooit ofte nimmer in een commissie
werd ópgonomen.
Verder wordt door Het Volk er op gewe
zen, dat de pos tenorder" ia opgeheven, het
..premio-steleel" bij da politie ia bezweken,
waaruit daargelaten of d© bedenkingen
daartegen juist waren blijkt, dat de ka
pitalistische maatschappij recht stelt boven
belang, gelijkheid van allen voor de wet ver
langt en dat een rechterlijk ambtenaar een
man der „klassenjustitie" hot eerefc op het
bedenkelijk© vaai kot premie-sbelael heeft ge
wezen.
„Inderdaad," zegt De Nederlander: „men
wordt bijna verlegen ondor de complimen
ten, dio Het Volk den „kn-pitalielea" maakt.
Toch moet ot nog iote bij.
Steecis wordt den ,,burgorkLa«c-ïi" gevoel
loosheid voor den kleinen man naar het
Sioofd geworpen, nu eohter constateert Het
Volk dat ds Amstcrdaansche Gemeenteraad,
welks meerderheid nog op verre na niet
sooiaal-dcmocratiBch is, gezorgd heeft dat
de behandeling dor onvermogende zieken
voortaan niet meer con bijbaantje, maar do
hoofdzaak van den dokter zal zijn.
Wolk een zorg van dio kapitalisten voor
do gezondheid van hen, dio daarvoor geen
oent to betalen hebbenWelke gezonde so-
oiale neigingen, om het belastinggeld te be
zigen ook voor onvermogenden, cn kon mot
dozelfcltó zorg te behandelen, als de bezitten-
den 1 Ja, met meer zorg; want doze krijgen
ge on dokter grafcis.
Blij gestemd is Het Volk vorder over het
niet oproepen dor achtste militioliahbing;
iets, dat tè danken is goweest aan eenige
Kamerleden dor rechterzijde, en aan de
meerderheid der Stafcon-Gcaieraal, meeron-
deols uit „beziWenden" brotaande.
Eindelijk wordt nog gejubald over de
vruchten dor vakvoreenigi ng en dor coöpo-
rabie; vruchten, dio, het blijkt alweer uit
het verhaal van het blad zelf, alleen ver
krijgbaar geweest zijn door d© volkomen
vrijheid van vakvereenrigingen, ran staking,
van associatie. Vrijheden, die, alweder, te
danken zijn aan de ,,kap4fcajlistisah© wetge
ving", welke do noodige wijzigingen in de
bestaande wetgeving gebracht heeft, om den
sooiaai-domooraoen, evens Is allen anderen,
die heerlijke vruchten te verzekeren.
Ondor de kapitalistische heerschappij
krijgt de socdaai-democratie al wat zij ver
langt.
Het blad hoeft, mipBchicn óm de „ka
pitalisten" niet nl te verwaand te maken,
het licht wel eouigetins andore op de feiten
doen vallen dan wij deden, aan ons overla
tende dan honig te puren uü de bloemen
dio het ons aanbood; niettemin danken wij
het voor do aanbieding van-den ruiker.
Wij hopen dat nu ook, in heb vervolg,
het blad en rijnpartij zijn bekentenissen
niet weet totaal vergeten zal.
Andera zou ziin berouw niet oprecht blij
ken te rijn geweest.
Do Stichtsche Courant schrijft:
Het nieuwe blad, De Christen-Democraat,
boweegt rich op ds aooialistisohe lijn.
Wil dit zeggen, dat hot een voorat ander
is ven het ooxmounieche stelsel ven Marx?
Natuurlijk niet, maar van hoorden onder
de duizenden, die het sociaiismo nalcopon,
kan dit gezegd worden?
Maar practisch kenmerk van het aooialis-
me is, dat het den kir ssonstrij d pre
dikt on in verband daarmee do beweegre
denen zijner tegenstand ore toeschrijft aan
eigenbelang. En dat doet- ook De Chr is ten-
Democraat.
Van een Christelijk onderwijzer, die don
heer Staalman op een meeting tegensprak,
heet-to het: die man had 't nog zoo kwaad
niet.
De heer Do Wilde is een broodechrij-
v o r, omdat hij liet Kabinet verdedigt.
Natuurlijk denken de sooiaüsten: Ga op
die manier maar door; of go stellingen be
aamt als dat alle rijkdom berust op arbeid,
doet er voorloopig minder toe. Als ge maar
helpt om op uw manier het volk te vergif
tigen, dan zullen wo hot later wol eeoia wor
den over oecononiio.
„Uit het harfc niet uit liet hoofd
zijn de uitgangen des levens".
Do Arnhcmscho Courant zegt:
To Rotterdam zal een antirevolutio
nair dagblad worden opgericht van do
onvorvalsohto Kuyperiaansche richting.
Hoewol daar het orgaan van jhT. mr. A.
F. do Savornin Lobman verschijnt-, oor
spronkelijk ala een vrij-anti-rovolufcionair
blad beschouwd, maar sedert do samensmel
ting met Het NcJerlartdsehe Dagblad der
dmstobjk-hisfcorisoho richting, zich ten
doel stellend© d© „verbreiding van Ohriste-
lijk-national© beginselen", hoewel, zog
gen wij, dit in elk ge-val Christelijk blad
leeds ae-dert lange jaren te Rotterdam ver
schijnt-, wordt in het. propagandanummer
van? het nieuw© blad Dc Hotterdammer ge
wezen op „bet gein ie van een vo 1 d o o n d o
antirevolutionaire pors" on gezegd: ons
antirevolutionaire volk staat in dit opzicht
zo-ndor slagzwaard en zonder schild". Ja
zelfs hoeft in era propogaaula-moc t i n g
list Lid van den R-otteirLvrfuiiir-n Gemeente
raad, dr. W. B. van Stavoren, verklaard,
dat liij wenschtc „niofc to rusten vóór hij een
eigen blad had, dat hij voilig op tafel kon
laten liggen, wetende, dat or geen vergif in
wo^dt gevonden door zijn hui?gcnooten."
Zoo liof cn vriendelijk gaat het toe onder
de bondgenooton! Zeor kalm on waardig
merkt De Nederlander op:
„Dat, deze Niouwjaarsverrassinger ons
aangenaam aandoddn, zullon wij niet bewe
ren. Gaarne willan wij liet blad een goede
toeleom/d. toewensohou, indaon het tot stand
komt. Maar wij hopen, dat Jiot dan niet
voortgaan zal op don weg, zijn cc gen geest-
verwanten, aloof dit ge on ChristMien wa
ren, te negeeroa."
In een uitvoerig artikel zet het Utrechtsch
Dagblad do aanstaande inrichting, werking
en beteekenis van de landbouwraden
©n don Rijkslandbouwraad uiteen.
Hot blad doet dit met buitengewoon groo
ts instemming, omdat het beginsel, waarop
do instelling berust-, namelijk het opnemen
van de aanvankelijk vrije organisatie in hot
publick-rechtelijk verband, dor redacbio bij
zonder dierbaar is. Dit beginsel is een zui
ver Gcrma&nscli beginsel: do organisatie is
van onder op, do decentralisatie. Al
lerlei historische feiten moeten dit bewijzen
en illustreeren.
Het blad heeft maar één bedenking tegen
heb ontwerp:
De bedoeling is, den Rijks1 andbouwraad te
's-Gravenhago te vestigen. Het Utrechtsch
Dagblad ziet daarvan do noodzakelijkheid
niet ini „Utrecht ie het geographischo cen
trum dea Rijks. De Centrale Gezondheids
raad en de Centrale Raad van Beroep van
de Ongevallenwet rijn of worden or geves
tigdindien de centrale goographische lig
ging bij hot bepalen van het domicilie dier
beide lichamen van belang is geoordeeld,
dan klemt, dunkt ons, dit belang in land
bouwzaken zooveel to meer l"
In de Bddt$che Courant komt oen artikol
voor van den heer dr. Vitus Bruinsma over
een onderdeel van het hierboven behandelde
onderwerp, namelijk: de kiesbevoegdheid
voor de landbouwraden. Dat zij, dio recht
streeks kiezers voor de radon zijn en tevens
lid van een landbouwvereeuiging, die even
eens een deel der landuouwraadsleden aan
wijst, feitelijk dubbel kiesrecht bezitten, acht
hij onregelmatig, doch niet geheel af te keu
ren, omdat daardoor de prikkel, lid van een
landbouwverconiging to worden sterker kan
worden.
Anders is het met de bepaling, dat alleen
„landbouwers in don zin der wet" mogen
mcostemmonimmers, daardoor zijn alle
Unclbouwarheiders, die niet tevens 1 H.A.
bouwgrond of 1/2 H.A. tuingrond bezitten
cn dezulken vormen do meerderheid,
van kiesrecht uitgesloten, ton minste van het
rechtstreeksche (als loden van landbouwvcr-
conigingen stemm« n zo natuurlijk mee).
In elk geval acht de schrijver dus ver
mindering van het minimum grondbezit ge-
wenscht.
In bot (Groene' Weekblad heeft mevrouw
Bon maai-De Lange een antwoord geschreven
op prof. dr. H. Troub'a bekenden aanval
°P do „gereformeerde" hobbezakken.
Na eenige inloidonde woorden schreef zij:
„We waren jong, wo waron uiooi, wo ge
voelden ons zoo behaaglijk, zoo vroolijk, zoo
lenig, zoo gracolijk, zoo blij; en tc^u kwam
do booze naaister, die zei aan onzo mama:
„Mevrouw, ik kan n-iet meer voor uw doch
tertje werkon, als zij geen korect draagt."
En mama vond het wol jammer, want zij
zag wel, dat haar kind mooier wrs dan
het korset. Maar mama kon zolv© do ja
ponnetjes niet maken (daarin moot jo ook
al gootudeord liobbon) en do naaister wilde
niet naar rode hooren, (die vakincoschen
kunnen verbazend eenzijdig zijnMama
had dus niet veel keus: ecu korset of geen
japon. Nu, men begrijpt, de welvoeglijkheid,
enz. Onaangenaam als wo het vonden, dat
mail© korset! Als liet ons om hot middel
niet kuolde, liet het aan do heupen con heolo
ruimt© leeg; w© trokken het dus bij het mid
del in. W© waven zoo lenig dit was een
beetje ons puntje van trots adieu, lenig
heidEn dan die rood© striem, die we
'b avonds bij hot uitklccden ontdekten 1 En
later, fooi wat con schrik, word rij bruin.
En we kregen heupen, van die org ronde
heupen; dat vonden wc al heel lcelijk, want
ons oog was zuiver gebleven door de prach
tige Javaansohe vrouwtje©, die ons dage
lijks omringden. lederen dag woonden wij
het afsterven van onze schoonlieiid bij. En
dat op zeeticn- of zov ent ion jarigen leeftijd...
hot wan heel, heel naar.
Maar eindelijk ontaardde ook onze smaak,
dat gaat zoo door de oulluur; wij gewenden
aan die brutnal rond© houpen, zoodat wij
getroost worden over de ontaarding van
onze lichaamslijn. Wij waron al zoover ge
komen, dat wij zeiden: „Wij snoeren ona
niet"; sterk insnoeren behoefde ook niet
meer, want ona lichaam had zich reeds ver
vormd naar het korset. Toch, in stilte, er
gerden wij ons, want ons gezond verstond
zei, dat wc begon de natuur handelden. Ook
ontdekten wij, dat de heupen steeds bruta
ler werdon em dab do buik begon uit te pui
len door do drukking van hot kor "t vlak er
bovon. Wij geloken niote meer op do Tana-
gra-beoldj©9, niets meer op do Javaansclre
vrouwtjes, met wio we ons vroeger verwant
gevoelden. Wij wisten nog wel, wat we ver
loren hadden, maar we moctsten voort op
het verköeuxLo pad. Dat roformgezour" be
stond toen nog niofc oin ons onze schoonheid*
weer to geven.
O maar, 'fc is waar ook; mijnheer Trouij
heeft het noot over hot aleohto korset; hij
prijst hot goede korset- aan; dat is het kor
sot, dat het lichaam onveranderd laat en
den buikwand steunt, die anders door don
drulc van do gas vol lo ingewanden steeds
meer uitzet; dat is dus lvet korset, dat ook
voor de mannen is aan te bevelen; mijnlieef
Treub zegt immers: „Al degenen, dio zulk
een te slappen buikwand hobbon, onverschil
lig of zij oud of jong, vrouw of man zijn,
zullen niet andere dan voordooi h©bl>en van
eoji goed ingericht steunapjiaraat, dat c «in
vult, wat do buikwand in kracht te kort
schiet". Maar waar is dat ideale korset dtinf'
te krijgen
„Da mei lie ure mauière de yavoir un% chose
est encore de l'apprcmdre", zoo herinnert
ons mijnheer Treub; wij mogen dus vov.-nder-
stollen, dat mijnheer Treub, evenals wij, on
derzocht heeft wat op het gebied van kers*te
ton in binnen- on buitenland te I is;
wij begrijpen, dat hij do verkrijg _>rsct-
£eu beefcudeerd en aangepast heeft, om, moe
boter results at. dan wij, te vindon oen cor-
sofcièro, dio een korset maakt geheel volgcas
den vorm van ieder individu; oen korset,
dat geen ander© drukking uitocfont dan om
don buikwand te steun.mi en don bocz-un op
te houden. Wij bezochten en zochten en bo-
spraken cn logden uit, want ook wij wilden
iet© vindon om slappen buikwaniteu steun te
geven. (Mijnheer Treub moet niet meonoa,
dat hij ons iets nieuws vertelt mot dat steu
nen van don buikwand). Maar zonder resul
taat. bleef ons zoeken en bezortken, ons spre
ken en uitleggen; dio ooreofcièro»; eenzijdig,
mijnheer! juist als alle vakmonsohen. Wij
waren zelfs bij dr GaG.te© S&rraute, oen ge-
etudeerd© in d' medicijnen met een kornet
ten-atelier op den koop tooi Zij ook bad het
over gassen cn over den buikwand on zij
paste mij een korsit aan. Foei, als ik er
nog aan deuk
„Maig j'cfcouffo".
„Vou3 vou© v Uahituei\v".
Dat „j'étouffe" betcekeait wol niet veel,
want liet is sloohts do obrervat'io van
individu; hot is nog niet „door eon lioog-
gosehfttt© collega waargenomen".
Yovdor waren wo o. a. bij een zeoi Uc-
kondo domo, die ook een korsri-lon-atelier
houdt, waa.r lïot bovoomde Fori-kor&.R ver
vaardigd wordt» Mijnheer Treub, die studi©
van koreetton maakte, ral bob natuurlijk
konneu. Het bleek ons een foltertuig te zijl.
Dat ook dc© mcening op oigOQ waarneming
borust en du© ni'R bewezen ifl, spreekt ivel
vanzelf. Maar wij eenvouibgen waohtou d.«
tijd niet af, dat do dingen bewezen zijn; wij
ondervinden on onderzoeken wat onze zus
tere ondervinden. Dat ondorvlndcn d- w®
heel brutaal wc»j, zonder verguuining vnn
een medicus (Ol dat aoarclrisme 1) on op dio
ongepermitteerde ondervinding gaan wa
onze kleoding bouwen. Zoo zagen wc va-ou
wen, die reoda geheel mievornul waren, weer
normaal worden, vooial uit cgji acsthetisch
oogpunt, eenvoudig door hot korset uit to
laten on on© kleedingsyeteom te volgen.
Ons klrcdingsysteem is: de vracht dec
kleed ing door liet geheel o liohaam, vooral
niot door do schouders alleen, te doen dro
gen. Mijnheer Treub hoeft blijkbaar liet
Duiteoho reformsyeteeni bestudeerd, anders
zou hij niet in bob krijt getrodon zijn tegen
windmolens. Mijnheer Treub schiet op een
vijand, die or niet is. Ook op een ander
punt ia mijnheer Treub verkeerd ingoLiclit;
hij meent nl., dat het ocstketisoiio niet do
hoofdzaak is, maar do hygiëne Uit het
voorgaande zaJ iiet tegendeel hein nu we!
gebleken zijn. Er zijn ondor de rcfonugc-
kleodo dames, dio zich onaangenaam on rie-k
gevoelden door hot korset (domme waarne
ming 1) en het daarom uitLioton. Maar do
mcesban Noranderden do kleoding ter wille
van de schoonheid. Dit zijn de vrouwen, eti
mot haar veel mannon, die aangeboren
smaak voor lijn hebhou, of die opgevoed
worden door Walter Crane en de Primitie
ven. Het komt zelfs in het ijdeie Parij:ivoor
dat de clcganten met belioud vaji haar kor
set reformjaponnen bestollen, ter wille va.i
de lange lijn, „la ligno", zooals het nu heet.
Dat mijnheer Treub de reform japonnen
lcelijk vindt., i© omdat hij niet verder ge
keken hcofb dan zijn A mate rd amsche gracht-
Den dGrden dag van Fuggy's verblijf t©
(Lakagh kwam kapitein Klnlocli, om vóór
Izljn vertrek naar Indlö van z\Jn bloedver-
[Wanten afscheid te nomen. Hy kwam op een
/Zaterdag, om tot Zondagnamiddag te blyven,
|ön was zeer vorbaasd, mevrouw Göring daar
.als huisgenooto te vinden. Toen kjj by de
"weide kwam, zag by baar met de jongens
om het hardst loopen, en torwyi zy met een
rvliegonde zomerjapon onder een vrooiyk gelach
daar hoon vloog, geloofde hy de Peggy van
j Neder-Barton weer te zien. Toen zy echter
^daarop naar hem toekwam, en hem de hand
Üoestak, was bet toch een andore, een vrouw
rret smalle wangen en ernstige, droovigo
oógen. Daar de kinderen aan „oom Kraloch"
evenzoo hingon als aan tante Göring", dedon
l'zy al het mogeiyke om die beidon saam te
Ijrengen, maar Kinloch weigerde beslist, be
zienswaardigheden, als do byon on zelfs de
'jonge honden, met lien te bezichtigen. Een
regimeniskameraad van hem was ook als
pst lo Lakagh, en wel als zieko, en aan
lezen wyde Kinloch het g-rootste gedeelte
van zyn tjjd.
Op den Zondag-namiddag wandelde Kinloch
aet de aan zyn hoede toevertrouwde jongens
angs de rivier en wierp voor een uitstekend
vemmenden en duikenden foxterrier steenen
het water, toen hy twee gestalten arm ln
Arm £ag aankomenKathleen ln het blauw,
mevrouw Göring in het wit, zonder hoeden
•p handschoenen, De vrouw dea huizes ver
dween echter spoedig weer on zoo kon
Kinloch het alleen-zyn mot Peggy niet ver-
myden.
Zy haddon een tydlang over onverschillige
dingen gesproken, toen Kinloch plotseling
moest roepen; „Hans, pas op, andors ligt ge
in bot watorl"
„En gy moet hem er uithalen, evenals
Teddy Jeal!" merkte Peggy op. „Toen zagen
wy elkaar voor bet eerst."
„En nu zal 't voor het laatst z'yn", dacht
Kinloch by zlchzelven.
„Men kan zich nauwelyks voorstellon, dat
dit dezelfde rivier is als te Dublin", ging
Poggy» in h&t water kykend, voort; „hier ziet
zy er bepaald verleideiyk uit."
„Ja, de arme „Anna Llffey", zooals de
menschen hier zeggen, moet zich door veel
heenwerken, vóór zy do open zee bereikt..,,
daar schiet my te binnen, dat ik over een
paar uur daarop ook zal zwemmen."
„U scheept u toch eerst den vierden
September naar Indiö ln, niet waar? Gaat u
gaarne daarheen?"
„Ja", zeide Kinloch, op den waterspiegel
starend, weiko Peggy's lief gelaat, benevens
de uitdrukking van onbeschryfiyke treurig
heid, getrouw weerspiogelde. „Ja," herhaalde
hy, „want het moet zynl"
„Is er bier dan sprake van een „moeten?"
„Ja, van een yzeren, onverblddeiyke nood
zakelijkheid zelfs," antwoordde Kinloch op
zulk een bitteren toon, dat Peggy hem ver
baasd aankeok.
„Het komt my voor alsof gy verdriet hebt,"
zoide zy aarzelend, „"Wilt gy my niet zeggen,
wat u hindert! Mogelyk zou ik u een weinig
kunnen helpenzooals de muis ln de
fabel 1"
Geen antwoord. HU streed tegen de vurige
begeerte, om haar do waarheid te zeggen en
ten miü6t© zyn hart te verlichten.
„Zyn het geldzorgen?" vroeg zy schuchter;
Peggy was zoo ver gekomen, dat zy elk
verdriet aan geld toeschreef - maar Kinloch
schudde zwygend het hoofd.
„Dan, dan moet het de liefde zyn!" riep zy
zegepralend. „Wilt gy niet my oyer haar
spreken? Beantwoordt zy uw gevoel niet?"
„Neen, dat doet zy niet," antwoordde hy,
terwijl hy een denne appel in hot water
slingerde.
„Weet u dat zokor?"kOngeloof en verbazing
lag In haar toon. „Dat spyt my vreesoiyk
voor u."
„Bedroef u daarover niet," zeide hy, zonder
haar aan to zien: „Hert zal zóó het beste zijn."
„Weet zy het dan eigeniyk wel?" vroeg
Peggy, mot haar oogen op zUn spiegelbeeld
in het water gevestigd.
„Neen, en zy zal het nimmer te weten
komen 1"
„Hoe vreemui Daar begrijp ik niets van.
Mijnheer Kinloch, ik hoop, dat gy mij niet
voor tactloos of onbescheiden houd, maar u
waart altyd zoo goed jegens my, jegens ona
en nu zou ik u toch gaarne een raad geven,
opdat gU gelukkig wordt! Ik bedoel, gy moest
u aan haar verklaren!
„Yindt u?" vroeg hy. „Do muur, waarmede
hy zich omgeven had, wa3 op het punt
ineen te storten. „Dat ia toch een verkeerde
meening,"
„Hoe vreemd," zeide zy, een grashalm om
haar vingers windend. „Onlangs las ik ergens,
dat de diepste liefde, welke ons ton deel viel,
voor ons onbokend bleef. Zou dat ook met
haar het geval zyn?"
„Ja, dat is met haar het geval en zal het
biyren.j
„Ik stel mU voer, dat zy jong on mooi en,
naar ik hoop, ook goed is
„Dan zal ik voor haar bidden, bidden voor
haar goluk."
„Neen, dat zult gy niet doon," zeide hy
zoo scherp, dat Peggy het bloed naar de
wangen steeg.
Dat was zy niet van Kinloch gewend. Iiy
kon dus barsch, byna ruw zyn.
„En u gaat weg voor jaren?" vroeg zy na
een pynlyke stilte.
„Ja, voor jaren 1"
„Oom Geoff 1" riep Hans met een kryschonde
stem, terwyi by met eon gewichtig voorkomen
buiten adem Jcwam aanstormen. „Willem zegt,
dat papa wacht, het rytulg ia er, het is de
hoogste tyd."
„Ja, dat is waar," zeide Kinloch, zyn horlogo
raadplegend. „Ik dacht niet, dat het reeds
zoo laat was. Vaarwel, kereltje." Hy kuste
het frissche, met boschbessen getatouoorde
kindorgezichtjo. „Vaarwel, kinderen. Het ga
uw goed, mevrouw Göring."
Doodsbleek, ernstig en hard was het gelaat,
dat hy naar haar toekeerde. Uy had haar
met al do kracht van zyn hart lief en was
besloten, haar nu voor liofc laatst in do oogen
te zien. Zy sloeg die tot hem op wat zy nooit
gedacht, nooit vermoed had, word haar plot
seling tot zekerheid: deze man beminde haar.
Do groote, beslissende oogonbllkkon in het
leven verschijnen on vordwynon meestal met
bliksemsnelheid. Terwyl zy nog met verschrikte
oogon tot hem opzag, waarby langzamerhand
elk spoor van kleur uit haar gelaat week,
had LU haar hand losgelaten en was weg
gegaan.
„Kom toch spoedig terug, oom Geoffl"
brulde Hans hem na.
„Zend ons ook Turkscho bonbons!"
schreeuwde Bob.
„Kom, kom, tante Göring I" riepon nu
belden. „Wy willem oom Geoff nog toe
wuiven loop, loop!"
De boide jongens renden als bezetenen wog;
doch Peggy bleef al3 vaatgenagold staan.
Hoogs olmon en bouken slingordon bovon
haar hoofd hun takkon ineon, do bladeren
fluisterden vertrouweiyk, hot gras aan haar
voeten glinsterdo van dauw, als ybm tranen
en van don kant dor murmelende rivier woei
een zachte avondwind, welke als een zucht
klonk.
Vyf-en-twintlgsto Hoofdstuk.
De gouden vryiieid vloog voor Göring ovon
spoedig als het goud zelf wog, en op Zaterdag
hield een droschke voor no. 70 ln do Bourke-
straat stil, waarin eon man met oen afgeleefd
holoogig gelaat zat. Do anders altyd zoo
keurig gekleede Charlie zag er verwaarloosd,
als eon verloopen man uit.
Peggy had een lekkeren maaliyd bereid;
do kamer was met bosêybloomen versierd,
zy zelve droeg een avondjapon, welke Lem
vroeger in verrukking had gebracht. Zoo
stond z'J wachtend voor het raam. Dublin
was nu leeg en verlaten on zj was datr fciy
om, want nu hoopto zy haar inta voor iioh
te hebben. Zy verheugde er 2!ui cck op, hem
van al zyn weder waardigheden te Lcoicu ver*
tellen, verwachtto, dat 1.',' ia o*n noor opge
wekte stemming zou Huis kruier, g.fi 11
plaats daarvan was hy ticyuv.&Mg, lratsleog
on stil, had aanmorkiiifce'i cp hot iGi cn o";
li3ar toilet en gaf naawci'jka oi.twocid 07
haar schuchtere vragon. L.nuoiyx na teA>l
werd hy wat mededeoLam.ow.
(Wordt vervolgd.)
