No. 12933
LEIDSCH DACBLAD, WONSDAC 23 APRIL. - TWEEDE BLAD.
Anno 191)2.
PERSOVERZICHT..
FEUILLETON.
Dr. A. C. A. Hoffman, arts, homooopa-
)hibch geneesheer te Gouda, acht, blijkens
den artikel van. zijn. hand in De Maasbode
/Staatstoezicht- op de homoeopa
thische geaeesmiddelen noodzake
lijk.
Ai» Neder!andsch art», aoo schrijft hij,
Cioet ik dikwijls recepten) schrijven voor
aportiheken in Duitschland, anders is het niiet
mogelijk, dat mijn hom apotheker soimmige
artsenijen uit Duitschland uitgevoerd krijgt,
omdat mon in de landen van Staatstoezicht
ook op de homoeopatliische artsondjeoi te
recht weet en inziet, dat vele hom. middelen
Vergiften zijn, die als zoodar.lig van Staats
wege worjdfcn, geëtiquetteerd.
Maar eenmaal die middelen ingevoerd in
(Nederland, mag iedereen ze halen zondier
recept van een arts!
Wo k een gevaarlijke toestandEn dit
iToor vdlo middelen^ die giftiger zijn dim
•vele dor gewone artsenijen, waarover de Ne-
dedan'dsche apobhekerswe^geving roet moe
derzorgen waalkt.
Een kind kan met een briefje van vader
in een apotheek met hom. afdeeling komen
Om arsenicum, kwiik, belladonna en andere
vertinoturen of lagere vordimu/ingon direct
ibe kunnen bekomen, niettegenstaande ze veel
vergiftiger zijn dan vele gewone gonteesmid-
Öelen, waarvoor dezelfde apotheker zich wel
Bloeden zal ze zoo maar af te leveren.
Een boer van het Dordtsche eiland kwam
lboi mij met duidelijke chronische arsenicum
vergiftiging, bij ongeluk opgewekt door een
maandenlang gebruik tegen malaria van
plm. 25 druppels arsenicum in do 4de lio-
trooeop. decimale vervlunnBng geclurendë
maanden op raad van zijn „papieren hom.
huisdokter."
Akle hom. artsen in ons land kennen zulke
gevallen, door heb een of ander vogelvrij
hom. geneesmiddel veroorzaakt.
En zoo zijn er enkele honderden arisen ij-
fen der homoeopathisohe geneeswijze.
Heb is, dunkt mij,goed, dat hier op ge-
bezo.tn wordt.
Dr. v. d. Stempel, hom. art® te Aroster-
Sdam, acht bet- terecht earn algemeen volkje-
lang blijkens zijn artikel in de Vox Medi-
torumeen ailopatbisch geneeskundig blad
in ons land.
Dit volksbelang is dus een der rodemm,
(waarom het bestuur der rechts persoonlij ke
j.Vereoniging van hom. gencesheeren in Ne-
üerlandJ' per adlres aan KLon/iioJgin en Staten-
GeneraaJl Staatstoezicht op de hom. artsc-
mijen vraagt. Een tweede reden is deze. dat
wij, Nödeill. hoonoeop. geneeshceron, onaf
hankelijk willen worden van het buitenland
en toezicht van Staatswege óók op de berei
ding onzer artsenijen verlangen. In tweede
instantie is ook ddt een algemeen volksbe
lang.
In De Economist van April maakt K.,
aprekende over het- harings peetsters-
ont-worp, or het vorig Ministerie een grief
van, dat dit bij oogluiking een toestand
atrijdiig met de wet" heeft laten voortbestaan
willens en wetens, in plaat® van een voorstel
fcot wetswijziging te doen, zooals het huidige
Kabinet.
liet Vaderland teekent hierbij aan:
„Derhalve is tot dusver de arbeidswet in
He haringroo'kerijon ontdoken Het weid
reeds gevreesd, maar K is do eerste, diic hot
{ronduit vertellen komt.
Jammer alleen, dat hij den lezers van De
économist de gegevens onthield, waaraan hij
Rijm wetenschap ontleende. De .Economische
(Kroniek" ware daan-oor toch wcü de aange
wezen' plaats geweest.
Aan do Haagsche Courant is de vraag ge
steld van welken datum het koninklijk be
sluit is, waarbij de Minister van Oorlog
werd gemachtigd-, de oude lichtingen
Voor herhaSu^soefendngen op te roepen.
Hot blad antwoordde: voor zoover wij heli-
ben kunnen te weten komen, is dat besluit
er officieel nog niet.
Nadat, zooals men zich zal herinneren,
Bohrcef de Haagsche Courant, half Maart
de voorloopige berichten begonnen uitte lek
ken wat in railitairo zaken vooral gebru-i-
De verborgen schat.
17)
„Newu. Dat golukt u nïot, ge&n duizend
|van uw soort 1"
,,Gij -Megitl Gij staat doodsangsteia uit!"
,,Ilk laat nnj op geen woordenwisseling
toet u in," antwoordde Prickett, dc verdorde
lippen tevergeefs met de tong, welke zelf
droog was, bevochtigend. „Gij speelt het
spel van een gek, dot weet gij zelf. Zooveel
dk weet, hebt gij acht jaar gezeten', voor dit
Btuk werk krijgt gij in elk geval levenslang
of, in geval gij het geheel doorzot, den galg.
„Zoo mijn waarde! SteE u dat maar :o!iet
voor! Zoo onhandig heb ik liet ditmaal niet-
aangelegd 1
Goeden nacht vobr heb oogenMik, mijn
fuitstekende inspecteur. Ik wensoh u aange
name droomcios!"
Dat zeggende stond hij op, duwde den
Btoel ver achteruit en boog zich met een
spottenden grijnslach over den geboeide. Nu
hief hij de hand op, alsof lrj hem in het
gezicht wilde slaan, fmaar hetzij dat hij ddt.
niet ernstig had bedoeld, hetzij dat- hij bo-
trouw had van deze opwelling, genoeg, hij
11 iet do hand vadlcn, draaide het gas uit en
iverliet het vertrek. De ellendige nacht ver
etreek langzaam. De boeien sneden gaande
weg sbeeds dieper in, de gestremde bloede
omloop deed zioh sbeeds pijnlijker gevoelen,
(de dorst nam toe om het ge-suis en gehamer
in het hoofd werd steeds luider. Dc- geluiden
van dc buitenwereld verstomden langzamer
hand en ondanks pijn en angst d»
kelijk is kwam eindelijk op 10 April in
het Handelsblad de modedeeiiog: Bij Kon.
besluit ene-
Ofsohoan zulk een Kon. besluit in de
Staatscourant moet worden geplaatst, en dit
nog niet 't geval was geweest, werd echter
aangenomen, dat de officieeie vorm wees
er duiddlijk op genoemd blad langs par
ticulieren weg van het besluit een paar
dagen vóór de afkondiging had kennis ge
kregen. En er werd sedert, zoowed door het
Handelsblad zelf als door de andere bladen
op voortgeredeneerd alsof het Kon. besluit
werkelijk al bestond.
Blijkbaar is dit offioieel nog niet het ge
val. In de Staatscourant is het besluit tot
dusver .diet verschenen.
Wij vermoeden dan ook, dat het nog ndet
onderteokond is, dat de voordracht aan
do Koningin well van het departement van
oorlog is verzonden (en op grond daarvan^,
misschien, door een berichtgever maar vast
aan heb Handelsblad dë mededeekng werd
gedaan), maar wegens de inmiddels ingetre
den zidkte van H. M. onafgedaan, is geble
ven.
Is dit werkelijk zoo het geval, bestaat er
due offioieel nog geen Kon. ljesduit, dan zal
het deiru Minister gemakkelijker zijn-, in de
volgende week tegenover de Kamer toeschie
telijk te wezen en alsnog dc algemeen ge-
wenschte betere regeling tot stand te bren-
gdo.
Heb Handelsblad zegt naar aanleiding van
dit stukje:
Hot vermoeden in de Haagsche Courant is
geheel onjuist, vermist het Kon. besluit, is
god>eekond 8 April 1902, oleder No. 45,
dus vóór dë opname in het II andel sblad van
10 Apri'.l jl. bekrachtigd. Offioieel bestond
dus heb besluit wël; maar officieel liekend
gemaakt was hot- nog niiët op 10 April, en
as (hot ook thans nog -diet.
Dat het nog ntret in dc Staatscourant is
afgekondigd, is zeer duidelijk, als men weet,
dat do uitvoering er van nog nidt haar be
slag heeft verkregenhot besluit en de daar
uit voortvloeiende beschikking van den Mi
nister van Oorlog worden steeds gelijktijdig
bekneld gemaakt.
Zo'odra dit is geschied, zal de Haagsche
Courant dan ook wel ontwaren, dab zij on
juiste vermoedens uitte.
Wij kunnen er tevens aan toevoegen, dat-
op 19 dezer de Minister niet het voornemen
had, de lichting '95 buiten oproeping te
laten, mot andere woorden, initrekkring dan
wel wijziging van het Kon. besluit voor te
stelloD'; dab dë uitvooringsbepailingen, in
ontwerp gereed, nog bij enkele afdeolingen
van het departement behandeling voreisehen
en daarna dus de bekrachtiging van Z.Exc.
vorderen; dat vermoedelijk in de laatste da
gen deze.r week do afkondiging in de Staats
courant kan worden te gemoet gezien.; dab
hoogstwaarschijnlijk de- eerste '95ers te
weten de 4 de com ja. van het 2de rcg. vest ing
aat. reeds den 15dcn Mei a. s. zullen moe
ten opkome-n.
De Tijd bracht een hoofdartikel (ingezon
den) ter beantwoording der vraag: „Wat
kost een Universiteit?" Door ver
schillende berekeningen komt de schrijver
tot. dë conclusie:
„Dat voor de oprichting van eem volledi
ge en aan wetenschappelijke cischen behoor
lijk voldoende Universiteit een bedrag van
drie milliocn gulden bij lange na niet toe
reikend zou zijn; terwijl de jaarlijkschc- uit
gave na aftrek der ontvangen collegegel
den ongeveer twee en een halve ton gouds
bedraagt, hetgeen gekapitaliseerd tegen 4
pCt. iets meer dan 6 millioen is. Summa
summarum, dus een ronde tien m r.11 i oen
guldenl"
Tea opzichte eenor andere vraag: „Zou
heb op dit oogonblik mogelijk wezen, een
dergelijke som in den vorm van schenkingen
bijeen te krijgen?" acht de schrijver ..een
sterken twijfel geoorloofd".
In een volgend hoofdartikel geeft de re
dactie van De Tijd als haar mceniing te ken
nen:
„Uit dte medegedeelde cijfers blijkt onder
meer éón zaak, waarop de meest- haastigen
onder de voorstanders eenor Katholieke
Universiteit zeker niet zullen nalaten de
eenzame man in een zwaivn slaap. Een grau
we herfstmorgen was aangebroken, toen Pri
ckett de oogen weer opsloeg; hij zag nu, dat
het. eenige raam van de kaaner door een met
spijkers bevestigd tapijt was verduisterd.
Dat was echter nact. lang genoeg en- daaron
der kwam een wolüen gordijn to voorschijn.
Onwillekeurig deed liij een poging om zijn
ledematen uit te rekken, maar de boeien
verhinderden elke beweging en nu drong
zich zijn- öllendüge toestand; zijn (Korst,
hoofdpijn en kramperigkeid met vernieuw
de kracht aan hem op. Maar toch ging hij
alle kansen op redding na, overwoog hoe
lang het duren zou, vóór hij vermist en door
de politie gezocht kon worvieim, maar zeer
troostrijk waren' die vooruiteiohten niet.
Juffrouw Perks was er aan gewoon hem op
elk uut van den dag of den nacht te zien
uit- en -ingaan, «n maakte zich reeds lang
niet meer ongerust, al bleef hij zdlfs een
geheele week uit. Hij had vroeger alle infbr-
njatics en opmerkingen over zijn afwezig
heid verboden en de goede vrouw had zich
reeds laag vergenoegd met, bij zijn thuis
komst, eenvoudig te vragen of hij neg iets
eten wilde.
Ook op het politiebureau zou hij niet ge
mist worden; hij had immers geen rapport
meer te doenHij was dientengevolge van
de geheele wereld afgesloten, had niemand,
die naar hem vragen, zich over hem bezorgd
maken zou. Deze troost-elooze gedachte wekte
zijn woede op, en hij begon zich om te wen
telen, maar zijn boeien sneden hem zoodanig
in het vleesch, dat hij wel gedwongen werd
geduldig te blijven.
Het wagen verkeer was weer begonnen en
bleef nu aanhouden, de torenklok sloeg en
jloeg, het daglicht nam toe, maar niets ver-
aaadftcht te vestigen: het leeuwendeel der
kosten, zoowel van de jaarlijksche te rugko
mend© uitgaven als va»n die voor stichting
van gebouwen, komt voor rekening van dë
medische en pliillo6opha6che faculteiten. Do
drie andere koeten aanmerkelijk minder;
zoodat met een kapitaal niet van tien, doch
slechte vain twee of drie mdlïaoen reeds aan
de stichting cener Universiteit op don voet
van de V-rije Universiteit" der antirevolu
tionairen, alleen bestaande uit een godge
leerde, een juridische en een letterkundige
faculteit (indien althans do eerste door de
kerkelijke overheid naast onze seminariëm
nog wenscholijk werd gcheeten) zou kunnen
gedacht worden.
Wij gelooven, dat dit inderdaad zóó ré,
doch zijn tevens van gevoelen, dat, alvorens
men or ooit toe overging op dit gebied te le
veren hetgeen zou kunnen heeten half work
„zonder voldoende zekerheid, na korten tijd
bij machte te zijn vollen arbeid daarvoor in
de plaats te stellen-", het nut on de wensohe-
lijkheixt van dergelijk half werk nog wel
eens van alle kanten onderzocht en overwo
gen behoorden te worden."
Een Katholieke Universiteit, die niet ge
heel aan de eisohen voldoet, zou tot gevolg
hebben dot niet alle Katholieken, die een
wetensoh appel ij ke loopbaan gekozen hebben,
aan die inrichting hun opleiding ontvan
gen, Bovendien acht het blad' de mogelijk
heid bestaande, dat vele katholieke oudere
hun kinderen toch naar de openbare univer
siteit zenden, zooals in België gebeurt.
Wat. zal er dan terooht komen vraagt
De Tijd van de Katholieke Studenton-
vereeniigingen, die aan al onze vier Hooge-
soholen, alsook aan de Polytechnische, op
hoogst nuttige wijze werkzaam zijn?
„Wat zal hiervan overblijven als do hol ft
der Katholieke studenten (onder dezen de
meest- overtuigde en meest ijverige') van de
openbare Universiteit wegtrekken, terwijl o
andere helft (onder dezen degenen, welke
hot meest godsdienstige steun en leiding
zouden behoeven) gedrongen of vrijwillig do
oponibare instellingen blijft bezoeken?"
Daarop concdudleert Dc Tijd:
„dat het in afzienbare toekomst omdër
veel opzichten een bedenkelijke zaak zou we
zen, een begin te maken met de stichting
van onvolledig ingorichte faoulteitsscholen
mot klein lecraarspersonedl (op den voet der
antirevolutionaire „Vrijo Universiteit"),
wier oprichting grootc offers zou vorderen-,
zonder redelijk uitzicht, dat de te verwach
ten vruchten aan de oners zouden geevon-
resdigd zijn."
Men zal derhalve in dë tegenwoordige om
standigheden wël doen zonder het ideaal
eenor eigen Universiteit uil het oog te ver
liezen en zonder op te houden daarvoor
practisch werkzaam te zijn met allereerst
den Katholieken invloed aan de bestaamdo
Universiteiten, te versterken.
Het Handelsblad had een artikel over hot
denkbeeld van de Provinciale Groninger
Courant, om alle V rij z i n >n d g e n te vcr-
ccnigcn onder dc leuze: Algemeen stem
recht. Het Amsterdamsche blad is het met
den Groninger schrijver niet eens; niet alge
meen stemrecht wordt verlangd, de natie
ziet naar hervormingen uit.
„De eenige reden, welke alsdan de niet-
urgentie-liberalen kon nopen zich bij voor
keur aan het kicsrechtvraagstuk vast te klam
pen, zou als wij wel zagen hierin bestaan
dat zij geen kans zagen de hervormingen tot
stand te brengen zoolang het kiosrecht on
veranderd bleef. Maar tevens om in den
gedachtengang van don hooggelcordon schnj
ver to blijven wisten, dat een goed uitge
werkte regeling van algemeon stemrecht de
sleutel is van een Kamer, van welke die her
vormingen wèl zijn te verwachten. Kan
iemand dezo verzekering inderdaad geven?
Wie waarborgt, dat zulk een algemeen stem
recht niet een nog sterker clericaal gekleur
de meerderheid zal brengen.
Want om dat stemrecht zelf zal het den
schrijver toch wel niet tc doen zijn. Als hij
wenscht, da-t over 3 jaren uitzicht besta op
een niet-kerkelijke meerderheid in de Twee
de Kamer, wil hij zeker dit niet enkel en niet
in do eerste plaats, opdat zij niet-kerkolijk
zij, maar opdat zij eon hervormingsgezinde
meerderheid uitmakc. Is dat zoo, dan vra-
brak de eentonigheid van zijn toestand, niets
kwam, om zijn pijnen te verzachten. Pri
ckett had wel luide willen kreunen, maar de
gedachte, dat de vijand hem beluisteren en
zich daaraan verlustigen kon, noodzaakte
hem, stil en stom te blijven liggen.
Eindelijk hoordo hij een vo vatnp en het
gerinkel van glazen. Een blad met een glas
en een flcsch sodawater dragend, kwam En
gel binnen.
,,Ik ben gewoon om dezen tijd iets te drin
ken en wil dat hier doen", merkte hij op.
Hij schonk een weinig uit een fleschje cog
nac in het glas, ontkurkte het sodawater,
dat woest omhoog schuimde, en vulde het
glas daarmee aan.
„Uw keel is zeker tamelijk droog?" zeide
hij, terwijl hij met een hoonenden grijnslach
het glas aan de lippen bracht.
„Die zal mettertijd nog wel droger wor
den dat zult gij zien K'
Hij ging weer eenige minuten voor het bed
zitten, zette vervolgens het ledige glas en de
flesschen op zijn presenteerblad en ging
daarmee weg. Dat deze halsstarrige man
geen zucht, geen gekreun liet hooren, deed
een weinig afbreuk aan Engel's goede luim.
Twee uur verstreken, zooals Prickett op
de torenklok kon natellen, toen verscheen
Engel nogmaals,
„Drie jaren van schande, van ellende en
verveling heb ik door uw toedoen beleefd",
sprak hij den gevangene aan. „Gij hebt nu
nog geen vier en twintig uur, hoe bevalt u
de grap? Zooals gezegd, ik zal u alles stipt
terugbetalen."
In dit oogenblik werd luid en heftig aan
dc voordeur gescheld, en Engel sloop
op de teenen de kamer uit. Prickett luister
de ingespannen, maar toen er gewillig ge-
gen wijbestaat er niet veel meer reden om
naar eenheid van denkbeelden te streven om
trent de noodige on nog altijd onverweaom-
lijkte hervormingen, dan naar een fraai uit
gewerkt algomeen-sterarecht-plan, waaruit
ton slotte wordt het toegepast wellicht
weder een anti-hervormingsgezinde Kamer
zal voortkomen?"
Geleidelijke hervormingen, die heeft men
allereerst noodig; ook hervorming van het
Kiesrecht, doch niet van het kiesrecht in de
eerste plaats. Men versta zich over die her
vormingen, en dan ook met de hervormings
gezinde fracties van de partijen der rechter
zijde.
„De tijd daarvoor zal wellicht spoedig ko
men. Men late het tegenwoordig Kabinet
toonon, wat het wil en wat het kan. Spoe
dig genoeg zal blijken waartoe het bij mach
te is, of in zijn midden dc behoudende dan
wel de vooruitstrevende elementen do sterk
ste zijn. Bij de behandeling zijner ontwer
pen in do Kamer zal aan den dag komen
hoe de verschillende fracties, welke ook on
der do korkelijko meerderheid bestaan, zich
tegenover die voorstellen gedragen, of zij
zullen trachten te remmen dan wel voort te
stuwen. Dan zal het duidelijk worden, of do
band van „Christelijkheid", welke de meer
derheid nog bijeenhoudt, zoolang zij nage
noeg niets heeft uit te richten, hecht genoeg
is om den vooruitstrevenden met lood te
schoeien of de behoudenden vleugels te doen
aanschieten."
Bij iedere wettelijke regeling, die aan de
orde komt, behoort de linkerzijde éón lijn te
trekken, en dat kan alleen na het plegen
van gemeenschappelijk overleg; dat dan ook
leiden kan tot hot nomen van initiatief,
waar de Itegeering in gebreke zou blijven.
Het Huisgezin behandelde hetzelfde on
derwerp. Dit blad ziet in het te Groningen
geuite denkbeeld een proefballonnetje. Het
blad gaat de over het denkbeeld gevoerde
discussie na en zegt, dat het van belang is
tc vernemen, wat de rechte-liberalen zoggen.
„Sociaal-democraten, vrijzinnig-democra
ten en Unie-liberalen zijn in beginsel voor
algemeen stemrecht, en vroeger of later zal
het tusschen deze drie groepen tot overeen
stemming en tot 8amongaan komen.
Blijft onkel de vraag, of dc rechte-libera
len de vierde in den bond zullen willen zijn.
Neon, antwoorden Utrechtsch Dagblad on
Nieuwe Courant, be»i'dë gezaghebbende ver
tegen woord i gore der conservatief-libcrale
groep. En ze voegen er bij, dat hun Groning-
scho collega nu letterlijk niets had kunnen
bedenken, minder geschikt om als grondslag
te dienen voor een samengaan van alle vrij
zinnigen, dan liet algemeen kiesrecht.
Hot Utrechtsch Dagblad spreekt van „din
gen der onmogelijkheid", em De Nieuwe
Courant noemt als .iets wat zich niet laat
denkon: „dat dezerzijds ooit de eisch zou
worden losgelaten ecner minimum-voor
waarde van welstand en geschiktheid voor
iederen, mannelijkon of vrouwelijken kie
zer."
Hiermee is, meent Het Huisgezin, de Gro
ninger voorslag begraven. Een algemeen op
trekken der vrijzinnigen is niet te verwach
ten heb proefballonnetje ie niet opgegaan.
De Standaardhetzelfidc artikel bespre
kende, vangt aan met een van leedvermaak
getuigend „begrijpelijk" en „vanzelf spre
kend" vindon, dat de liberalen reeds zoo
vroeg pogingen gaan aanwenden om hun
vroegere mooie woning weer binnen te ko
men, daar zij zioh in do „kleine huurwo
ning" niet op hun gemak voelen.
„Intusschen meent het blad dat gaat
niet zoo gemakkelijk (het verjagen van don
indringer n.l.).
Om het daartoe te brengen is in de aller
eerste plaat® noodig eensgezindheid onder de
vroegere bewonersen. die is, helaas voor
hen en hun doel, ver te zoeken.
Yandaar, dat men op middelen zint, om
de eendracht te herstellen en alle vrijzinni
gen saam tc brengen onder één leuze; en wel
die van algemeen stemrecht.
Nu is die leuze blijkbaar niet zoo heel ge
lukkig.
De vraag naar algemeen stemrecht is tot
dusver hier te lande niet groot. Men hoort
er wél over sprekenmen leest in vrijzin
nig- en sociaal-democratische bladen er min
opend en luid gesproken werd, verdween zijn
hoop.
„Wij willen den vent eens bekijken", zeide
een stem zeer duidelijk, en nu kwam het de
trap op. Het moesten drie mannen zijn.
„Daar ligt hij", zeide Engel, de deur ope
nend en zijn beide metgezellen binnenla
tend.
Tot welk slag van menschen beiden behoor
den, was gemakkelijk te zien, hoe verschil
lend van uiterlijk zij ook waren. Do een was
boven do veertig, de ander zeker een dozijn
jaren jonger. De oudste had in kleeding en
optreden iets van een sportman, de jongste
hod een ontslagen officier kunnen zijn.
Maar beiden zag men het aan, dat zij een
liederlijk leven leidden, beider oogen waren
brutaal en zonder geeet. Zij waren goed ge
kleed en verrieden, dat zij eens tot den fat
soenlijken stand hadden behoord, alsook dat
zij nu niet® meer daarmee gemeens hadden.
Hun blikken waren zoo meedoogenloos, als
men maar kon verlangen, en toch doemde er
een straal van hoop voor den gevangene op.
Engel had hem met den dood bedreigd en
was er den man naar om daarmee ernst te
maken, maar een moord, in gemeenschap be
gaan, komt daarentegen zelden voor en hoe
roekeloos een schurkenbende gewoonlijk ook
moge zijn, zoo wendt zij zich toch met af
grijzen van dengene af, die bloedschuld op
zich neemt. Bovendien waren deze mannen
Prickett geheel vreemd, en d&t deed zijn
inoed toenemon.
IX.
De oudste van de vreemde bezoekers gaf
den eenigen stoel in dc kamer een stoot en
liet zich daarop neervallen. Het tapijt ver-
of meer welsprekende artikelen over; maar
daarmee houdt het dan ook op."
Er wordt gewezen op de vorige stembus-
geschiedenis tot staving van deze meening
en dc nadruk wordt er op gelegd, dat het al
gemeen stemrecht zonder do socialisten, de
eenigen, die er zich eigenlijk warm voor ma
ken, niet te krijgen is. Het blad wijst op
België, waar do liberalen eenvoudig meege
trokken worden door do socialisten, en het
vervolgt:
„Samonworken voor één doel, het gaat
wel, wanneer de beginselen ineenvloeibn bo
letton.
De antirevolutionaire partij bijv. kon
meermalen zonder eenig gevaar mot verschil
lende partijen samenwerken voor één doel
is het doel bereikt of houdt, om andere re
denen, de saamworking op, dan staat die
partij op den eigen wel begrensden bodem
harer beginselen.
Die trekken altijd de scheidslijn; die voor
komen het uitwisschen der grenzen.
Doch waar die beginselen niet met juist
heid zijn aan te wijzen, is het gevaar voor
ineenvloeien onmiskenbaar groot», on het
lokt niet aan, neen, waarlijk niet, om eigen
zelfstandigheid op te geven, hand- en span
diensten to verrichten voor Troelstra on
Schaper.
Deze moeilijkheid is voor de liberalen, dio
algemeen stemrecht willen, dan ook groot.
Want ze kunnon natuurlijk wol zoggen,
dat ze zonder do socialisten op dat doel zul
len aftrekkon, maar zulk zeggen alleen redt
hun houding niet. De volgers van Troelstra
zullen zich ongetwijfeld van de beweging
meester makenhebben dat reeds gedaan
hun woord zal boven alles uitklinkenhun
hand zal leiden zij zullen aan het hoofd van
het leger optrokken; als voorhoede des
noods; doch dat zal hun het voordcol bezor
gen het eerst aan het doel to komen en daar
als een soort gasthceren de anderen te ont
vangen,"
Hot blad oindigt evenwel met het uitspre
ken van dc verwachting, dat vele liberalen
niet zullen willen.
De Middelburgsche Courantin een arti
kel mot V. D. onderteokenJd, betwijfelt of het
dorikbeeJW/ van d» Prov. Gr on. Ct. tot vor-
eoniging van allo leden ter linkerzijde door
een uitgeworkt voorstel van algemeen kies
recht, óók voor vrouwen, mèt evenrodigo
vertegenwoordiging, succes zal hebben.
Het blad had liever gezien, dat de Prov.
Gr on. het punt, dat dc eerstvolgend© ver
kiezingen waarschijnlijk beheerschen zal,
nauwkeuriger had aangegeven en zoo zij
daarvoor het samengaan van alle anti-kerke
lijke partijen (met oen deel van do korko-
lijkc er bij) had gepredikt. Dat punt is do
grondwetsherziening, die voor den
gewonen wetgever ieder staketsel wegneemt,
dat do kiesrechtregeling, die hij noodig oor
deelt, belemmert.
Natuurlijk zullen de voorstanders van al
gemeen kiesrecht allerminst verbergen., dat
zij de deur geopend begceren te zien, teil
einde hun kic«rccht-oisch vervuld te krij
gen. Maar de togenstandors er van kunnon,
zonder hun beginsel to verzaken of hun
inzicht prijs te geven, medewerken tot ope
ning van do deur; al leggen zij er klem op,
dat zij later op den drempel stand zullen
houden om te weren wat hun verwerpelijk
schijnt. Grondwetsherziening heeft voor hen
ten deze niet® anders te beteokonon, dan dat
zij afstand doen van don voorsprong, welken
thans de Grondwet hun geeft.
Modewerking hunnerzijds dédrvoor achten
wij niet bij voorbaat onbereikbaar. Al was
het maar, omdat zij, haar weigerend, zoudem
moeten toegeven, hun kracht louter te zoe
ken in de kunstmatigo moeilijkheid, welke
aan hervorming van het kiesrecht, zoolang
de regeling er van in hoofdzaak grondwet
telijk is vastgesteld, in den weg staat; en
omdat zij zelf wel zullen inzien, dat een
standpunt, hetwelk dermate eigen zwakheid
verraadt, op don duur toch niet houdbaar is.
In eon artdkcfl over belasting bewe
ging zegt Het Volk, dat zij nooit gomconkl
heeft, en nog niet meent, dat deze beweging
moet samengekoppeld worden met die voor
het algemeen kiesrecht.
Wol zegt zij zijn wij van oordeel, dat
de eerste voorwaarde, ook voor een democra-
duisterdc het vertrek in die mate, dat wie
uit het helder daglicht binnenkwam, slechts
met moeite de voorworpen kon onder
scheiden.
„Dat is dus de kerel, die de opschriften
heeft?" vroeg hij aan zijn vriend Engel.
„Ja, die is het," was het antwoord.
„En waarom neemt gij zo hem niet af?
Veel doen ka^i hij niet."
„Ik zal ze wel machtig worden", antwoord-
do Engel, „en wel zonder zijn toestemming."
„Oho! Wie 't gelooft", bracht de ander
onverschillig in het midden.
,,Wat dat betreft", zeide Prickett, voor do
eerste maal zijn stilzwijgen verbrekend, „kan
ik u wel dadelijk zeggen, waar. zij zijn. Do
beide munten bevinden zich op het politic-
bureau, en zijn dus voor u even onbereikbaar
als do Noordpool."
„De eene, welke gij kent, moge daar zijn,
de andere niet," mertke Engel hoonend op.
,,De andore, welke Harcourt kent, is daar
ook, en een derde, waarvan niemand van u
iets weet."
„Harcourt!" herhaaldo Engel. „Wat weet
gij van hem af?"
Hot noemen van dien naam had gewerkt.
„Geef mij een slok water", antwoordde
Prickett.
Op de waschtafol stond een bestoven karaf
met water. Hij, die er als een militair uit
zag, wilde daar naar grijpen, maar Engel
hield hem bij den arm vast.
„Wat moet dat?" vroeg hij barech.
„Hij heeft geen water noodig", zeide En
gel. „Het.ie mijn plan niet, hem dat te
geven."
„Zoo niet je plan ha, hal"
(Wordt vervolgd*)
