MENGELWERK*
Noodzakelijkheid van een rijk bloed.
En daarom gelooven wy, mot alle respect
▼oor de opinie van De Nederlander, dat de
samenstellers dezer programs, toen zjj theore
tisch het recht der overheid opstelden en
handhaafden, stilzwijgend ieder voor zich de
allereerst, meest nabyliggende logische con
clusie maakten, dat nu ook die overheid ge
roepen is om dat recht door een wetsontwerp
om te zetten in een verplichting, zoodra de
tijden het wenschelük en noodig maken. En
dat dio tijden reeds lang gekomen z\jn, achten
wij en velen met ons ontwijfelbaar zeker."
Een volksreferendum, zoo dit werd uitge
schreven, zou, gelooven wij, die meening schit
terend bevestigen."
In den Limburger Koerier wijst een lid van
het Limburgsche notariaat op de vervulling
van sommige notaris posten in het
katholieke Zuiden door n i e t-K a t h o 1 i e k e n.
De schrijver herinnert hoe indertijd de wak
kere afgevaardigde van Yenloo, wijlen inr.
Haffmans, dikwijls opgekomen is tegen de
eenzijdige naleving van art. 5 der Grondwet,
luidende: .Ieder Nederlander is tot elke lands
betrekking benoembaar". Jaren terug vond
men zoowel in Noord-Brabant als in Limburg
op meerdere schier uitsluitend Katholieke
plaatsen niet-Katholieke notarissen; inEjjsden
bijv. nam de niet Katholieke heer R. M. J. de
CJeyn Brem, in Heerlen de niet-Katholieke
heer G. Smeets, in Beek de niet-Katholieke
heer P. L. A. Collard het notariaat waar.
Schrijver herinnert er verder aan, hoe onder
het Ministerie-Van Houten in Beek tot
ergernis der bevolking wederom een Protes-
tantsche notaris, de heer F. G. J. Hoefer,
werd benoemd, en besluit:
.Het is niet, om dezen heeren persoonlijk
onaangenaam te zijn, dat wij een en ander
in herinnering brengen, maar het mag
toch wel eens gezegd, dat het Kabinet-Kuyper,
en met name mr. Loeff, als zijnde aange
wezen voor het doen van benoemingen in
deze, ook in Limburg, zoodra zich daartoe
door het vacant-worden van zetels de gelegen
heid voordoet, niet al te veel naar anciënni
teit, doch ook naar de gezindte en den wensch
der bevolking moge handelen.
Een notaris is een persoon _yan te diep
gaand vertrouwen dan dat men onnoodig een
Protestantsche bevolking zou ergeren door
haar een Katholieken, maar ook een Katho
liek^ bevolking zou kwetsen door haar een
Procestantschen of liberalen notaris op te
dringen."
BLOEMEN.
„Rozen en orchideeën prachtig 1"
„O, magnifiek! Ga je die schilderen? Of
fijn ze misschien voor tante Alma?"
„Kom er toch niet zoo aan. Je moet bloe
men niet zoo beetpakken", klonk een angsti
ge stem, na deze uitroepen van vcrrukki:
„Heel aardige bloemen. Werkelijk met
imaak gearrangeerd", zoo gaf nu ook me
vrouw Detlef haar oordeel ten beste, maar
in haar stem was iets afkeurends niet te ont
kennen. „Zeker niet erg goedkoop, hè?l"
Clara Detlef mompelde zoo iets van „u:ct
erg duur" en wikkelde de bloemen dichter -n
het beschermende vloeipapier, dat onder haar
vingers ritselde.
„Ik zou ze maar gauw in de koelte bren
gen," vermaande mama, „anders zijn ze i- -
gen verlept."
Met haar bloemen in de hand ging Clara
naar de deur. „O, ze behoeven het niet tot
morgen uit te houden"^ sprak ze vastberaden,
maar toch reeds met de hand aan den deur
knop. „Ze zijn voor Hansje 1"
De verwachte storm brak los over haar
hoofd.
„Hansje Ga jij Hansje rozen en orchidee
ën brengen Zoo iets krankzinnigs kan jij al
leen in je hoofd L,Jen."
„Kindlief", zei ook mama, wat gematig
der maar vooral niet. minder scherp, „dat is
nu heusch overbodige weelde voor zco'n meis
je. Ik vind het vreeselijk onaangenaam van
jou om ze te geven, van haar als ze ze aan
neemt Zij gaat natuurlijk weer, als ze al die
verdorrende en verflenste bloemen ziet, uit
rekenen hoeveel nuttige dingen en verster
kende middelen je wel voor dat geld hadfc
kunnen koopen. Als je nu toch zooveel geld
hadt willlen weggooien had dan bouillon voor
haar gekocht of een flescu gucuco wijn."
„Maar ik dacht dat zieken juist zoo-
Veel van bloemen
„O, ja, ze houden wel van bloemen, maar
niet zulke weelde-bloemen", antwoorddo me
vrouw Detlef beslist; „die passen nu toch
heelemaal niet in de omgeving van een arme
zieke naaister. Dat d&t nu niet een oogenblis
bij jon is opgekomen I Ik moet zeggen, ik vind
dat gebrek aan hm l gebrek aan, hoe
zal 'k het noemen gebrek aan begrip be
grip van omstandigheden. Als je dan met alle
geweld bloemen won geven, had dan wat
viooltjes, of nog liever een stevige plant in
een pot gegeven, of of wat anders I Voor
do rest van het geld hadt je dan nog altijd
wat koekjes voor haar kunnen koopen I"
Beschaamd en bedrukt stond Clara aan ae
deur, haar mooie, al te mooie en daarom ver
smade bloemen in de hand.
Ja, werkelijk, mama had gelijk, 't was wel
een beetje een vreemd geschenke Ze bad wel
iets kunnen koopen, waaraan het arme meis
je wat meer had gehad.
Nu zag ze er tegen op om naar boven te
gaan.
Maar ze ging toch. Tante Alma die bloe
men te brengen, die ze voor Hansje bestemd
had, dat streed ten een en male met haar go-
voel.
Aarzelend en verlegen trad ze de zieken
kamer binnen. De zieke keek haar met blijde
oogen aan.
„Ik heb wat bloemen- voor u meegebracht,
juffrouw Hansje," zei Clara met neergesla
gen oogen en met een linkschheid, die haar ge
heel vreemd was, legde ze do bloemen op het
bed.
Hier, in deze armelijke omgeving, die
wel niet van nijpend gebrek, maar toch van
e<nm oeilijk doorworsteld leven, van wer
ken en ontberen sprak, joeg het weelderig©
QUr» het schaamrood op de wan
gen. Die bloemen behoorden hier niet; ze wa
ren als wanklanken; zc moesten de zieke wee
moedig, zoo niet bitton stemmen. Yóór het
bed lag een kleedje, dun en versleten; ze had
toch beter eon warm karpet kunnen cadeau
geven, of een presenteerblad om drankflesch-
jes en glazen en zoo er op te zetten of
Een kreet van vreugde ded<-u haar verwij
tende beelden van beddekleedjes en bouillon
potjes verdwijnen, een uitroep van verruk
king» 0
„Voor mijl" klonk het uit den mond van
de zieke, bevend van een vreugde, waaraan
ze nauwelijks durfde gelooven.
„Natuurlijk, voor u."
Met bevende handen omvatte de zieke vrouw
de stengels van de prachtige bloemen. Haar
oogen schitterden bij het zien uer wonderlijk-
teere vormen en kleuren, in bijna onnatuur
lijke verrukking.
„Hoe prachtig, hoe hemelsch mooi 1 En dat
voor mij, heelemaal alleen voor mij 1"
Een lachje van geluk gleed over baar ge
laat De koele, frissche bloemen drukte zij
teeder tegen uc matbleeke wang; zacht druk
te zij haar lippen op fijne orchideeën, met
ziekelijke begeerigheid snoof zij den zoeten
rozengeur op.
Toen zei ze, meer in zichzelfve' dan tegen
Clara:
„Ik had al zoo dikwijls gedacht, of ik nog
wel eens de rozen zou zien bloeien. Onlangs
dacht ik 't nog: "heel duidelijk voelde ik 't:
Je zult geen zomer meer zien. Dat vond ik
vreoselijk, om de rozen juist En nu zie ik ze
toch nog." HaaT oogen schitterden.
Weer hield zij de bloemen een armlengte
van zich af en bekeek ze met liefkoozinden
blik.
„Eigenlijk is zoo iets alleen voor rijke
menschen," meendo ze en heel even speelde
een half verscholen trotsch lachje haar om
den mond. „Ik vind 't heerlijk, dat ik nu toch
ook eens do weelde geniet net als de rijke da
mes, om die prachtige bloemen in enkele uren
te zien verdorren I Ik ging wel dikwijls voor
bij de bloemenwinkels. Om te blijven kijken
had ik doorgaans geen tijd, maar ik keek
toch altijd op zij naar al die mooie bloemen.
Ja, zoo loopen wij armen de meeste dingen
in 't leven voorbij, en dan denken we: Dat is
niets voor jou. 't Is voor de rijke dames. Maar
soms dacht ik wel eens gedachten kosten
geen geld
Ze zweeg. Blijkbaar durfde ze haar geheim
ste gedachten, die haar als zondig voorkwa
men, niet uitsprekep.
Droomerig keek zij het venster uit; langs
een dakgoot vol kwetterende musschen zag
men een stukje hemel, vlammend in 't avond
rood. Wèg dwaalden haar gedachten.
„Als ik dan de jongedames hielp aan haar
baljaponnon, dan hadden ie ook zulke bou-
quetten in de hand. En dan rook ik er wel
eens even aan: wie zou toen gezegd hebben,
dat ik er ook eens zoo ren hebben zou 1
Zij zagen er altijd zoo lief uit, die jonge
meisjes. En haar oogen straalden zoo; en dan
lachten ze voortdurend zoo blij, zóó blij
En soms, als er een voor do eerste maal uit
ging, dan zeide zij wel: „O, Hansje, ik durf
niet Kon jij maar voor me gaan 1" Maar dat
meenden ze niet Yóórdat zo weggingen, za
gen zc zich allen reeds als „reine du bal" in
haar mooie kostumes en met haar bouquet-
ten.
En denk u nu eens aan vannacht droomde
ik, dat ik een baltoilet aan had van roode
zijde met tule er overheen. En om ms heen
stonden jongedames, die mij hielpen en ro
zen op mijn japon vastmaakten. En u was
er ook bij; van u kreeg ik een bouquet Toen
stond ik opeens in een groote zaal, vol licht
en bloemen en muziek. En ik lag in iemands
armen en dansto. Ik kor: dansen en ik dans
te zoo licht, zoo luchtig alsof ik zweefde. Nu
is alles voorbij. Alleen den bouquet heb
nog behouden. Zie maar, tic», was de mooiste
van alle".
Weer betastte haar vermagerde, witte uand
de bloemen. Clara werd bang; de zieke ijlde.
- „Kom, nu ga ik weg l Nu moet u nog een
beetje gaan slapen, juffrouw Hansje," zei
ze zachtjes.
De zieke richtte zi h op, verschrikt „Heb
ik dwaasheid gezegd?" vroeg ze Haar oogen
stonden du weor heel helder. „Dat heb ik
soms zoo. Dat is zwakte, anders niet."
„Maar voedt n je nu wel voldoende?" vroeg
Clara. „Hebt u nog wel wijn?"
Met een glimlachje wees de zieke vrouw
naar een tafeltje, dat vol stond met flesschen
en vruchten en gebak.
„De menschen zijn allen zoo vriendelijk
voor me. Ze sturen me wijn en bouillon en
warme kleeren, allemaal heerlijko en nuttige
dingen. En de vrouw van den dominee heeft
me een heel mooi, vroom boek gestuurd, maar
daar kan ik niet veel in lezen: 't pakt me
zoo aan. Er staat wat in van den hemel en
van vergeving van zonden. Dat moet ik zeg
gen eD dankbaar erkennen: Gebrek heb ik in
mijn leven nooit goledon. Mijn dagelijksch
brood heb ik altijd gehad. En meer mag een
mcnsch niet verlangen."
Uit de smalle, zwakko borst rees een zucht
op, waarin meer verlangen dan dankbaarheid
klonk.
Toen dwaalden haar blikken weer naar de
bloemen en bleven daarop droomend rusten.
Die arme handen, die altijd maar door, dag
in, dag uit, genaaid hadden, voor het ellen
dige bestaantje, die handen hielden nn, nu
ze weldra voor altijd zouden rusten, glans en
weelde en levensovervloed omvat. Daarnaar
had zij gesmacht, zij en allen, die als zij 'b
werelds overvloed aan zich zien voorbijgaan.
„Dat ik toch nog eens znlke bloemen zou
krijgen", fluisterde zij weder, half droomend
terwijl zachkens haar teere vingers de rozeo-
bladeren beroerden.
Zij sloot do oogen. Maar om haar bloed-
looze lippen droomde een lach, eon lachje van
nooit gekend gelok.
't Jonge meisje was het zonderling te moe
de. Zij vond het onkiesch van zichzelf/ als ze
daar bleef staren naar het stil gelukkig stra
lende gelaat.
Op haar tcenen verliet zij de kamer.
IN" a pa a r.
De blaadren, nog kort geloden
Zoo mooi in hun goudbruine tint,
Z\Jn nu in weinige dagen
Gevallen door nachtvorst en wind.
De bloemen ln onze tuinen
Zijn de eene na de andre vergaan,
Met weemoed zien wy ze sterven,
Straks lacht er geen enklo ons meer aan.
Geen vriendlyke zonnestralen
Bezielen en koestren ofis meerl
Mistroostig hangen de wolken
En nevelen overal neer.
O, somber, neerdrukkend zwijgen!
O, droeve vergankelijkheid
Dor donkere najaarsdagen,
Met sluiers van mist overspreldl
Hoe treurig maakt gy ons menschen
Gelijk aan de bloem van één dag
En smachtend in 't korte leven
Naar vreugd met haar zonnigen laeh.
Maar vreugd is op aard niet blijvend,
't Geluk gaat er niet met ons mee,
Toch ia er, dank zy Gods liefde,
Niet enkel ontgoochling en wee.
Zoolang er harten nog kloppen
Yoor liefde en voor edel genot,
Zoolang is het leven niet duister
En zyn wy verzoend met ons lot.
Dan moog' het stormen daarbuiten,
Wy heffen blijmoedig en fier
Omhoog de onsterflyke ziele
Naar oorden volmaakter dan hier.
RECLAMES.
40 Cents por regel.
De herstelling van een wankelende gezond
heid hangt af van de keuze van een werk-
dadigen hersteller. Als het bloed verarmd is, als
de roode ^lichaampjes verminderd zyn, ver-
dwfi'nen noodlottiger wyze de kraehten en
allerlei soort storingen doen zich in het
organisme voor. De bloedarmoede doet zich
voor met al haar ongemakken en het zyn de
zwakste organen, die 't eerst worden _aan-
getast.
De Heer H. Grouter, brievenbesteller te
Monnikendam, schryft onsBy dezo geef ik U
myn hoogste tevredenheid te kennen over het
verkregen resultaat met de Pink-Pillen. Myn
vrouw was jarenlang ïydende aan uitputting,
welke reeds zoo ver gevorderd was, dat zy den
vloer niet meer kon vegen zonder te moeten
uitrusten, had veel last van pyn in rug en len
denen do eetlust was geheel verdwenen, reeds
stond by haar vast, dat de tering spoedig
Juffr. GREUTER, volgens portret
een einde aan haar ïyden zou maken, en
nu, na 't gebruik van zes doozen, is zfj de
zelfde niet meer: vrooiyk en opgeruimd ver
richt zy thans al haar huiselyke bezigheden.
Zy eet met smaak en graagte; die baar
kennen en die van het gebruik der Pink-Pillen
niets afweten, staan verbaasd over deze
gunstige verandering".
Men moet eerst de hoofdoorzaak van het
kwaad bestryden, d. w. z. de bloedarmoede,
door een krachtigen hersteller. De Pink-pillen
zyn zeer werkdadig in dit geval on als bet
bloed zich verrykt heeft, als do krachten
zullen zyn teruggekomen, zal do eetlust zich
voordoon, de spysvertering zal gemakkoiyk
zyn en de Maagstoringen zullen zich niet
meer doen gevoelen.
Vele ziekten, voortkomende uit de vorarming
van hot bloed, kunnen door de Pink-pillen
genezen worden, zooals bleekzucht, neurasthó-
nie, zenuwpynen, heupjicht, rheumatiek en de
algemeene verzwakking by man en vrouw.
Pry8 ƒ1.76 de doos; f 9.— per 6 doozen.
Verkrijgbaar by J. H. I. Swabilié, Steiger 27,
Rotterdam, hoofddepothouder voor Nederland,
en in de apotheken.
Franco toezending togen postwisseL
Ook echt'verkrygbaar voor Leiden en Om
streken by Reyst Krak, Drogerijen, Beos-
tenmarkt Wyk 6 No. 41, en J. H. Dijkhuis,
drogeryen, Hoogstraat No. 6. 10053 86
Men geve acht, dat de echte Pink-Pillen van
Dr. Williams zich in een houten kokertje be
vinden met rooskleurig papier ontwikkeld,
waarop met blauwe letters gedrukt staat
Pilules Pink pour Personnes Pales du Dr.
Williams. Verder moet zicb op ieder uitwendig
omhulsel bevinden een wit strookje papier
over de lengte der étui geplakt, waarop
staat: Prijs: f 1.75 de doosf9.— per 6 doozen.
Eenig depothouder voor Nederland, Snabiltó,
Steiger 21, Rotterdam. Voor de gebruiks
wijze raadplege men de ingesloten Eollandsche
Circulaire,
Do oorlog tusschon Engoland en Transvaal.
Berlijnsche protestvergaderingen.
Omstreeks twee duizend studenten en oud
studenten, van de jongste studenten af tot
de met ambten en waardigheden bekleede
heeren van het oudste semester toe, hebben
gisteravond een groote protestvergadering
gehouden tegen Chamberlain's bekende uit
lating, in een van de publieke vergaderloka
len in het Oosten van Berlijn. Opmerkelijk
wae, dat de Berlijnscbe studeerende jeugd on
der aanvoering van .verschillende bekende
professoren, sterk vertegenwoordigd was,
niettegenstaande de tegenwoordige rector
van de universiteit, professor Kekulo vr n
Stradowitz, zijn toestemming tot het hou a
van deee vergadering aan de studenten had
geweigerd te geven.
Onder de spreke ra waren de geheim
raden en professoren, Adolf Wagner, Gier
ke Brunner, Kahl en, Soeberg. VerechillondLn
hunner zijd bejaarde mannen, die den
Fransch-Duitechon oorlog hebben meege
maakt en het ijzeren kruis dragen. Ook wa
ren er onder de anderen verscheidene veto-
ranon, die de op het veld vod eér verkregen
onderscheidingen droegen.
Professor Gierke sprak als medestrijder
van 1870. „Ons Duitschera." zei L_, „was «ie
oorlog van 1870 een heiliger strijd, waarin
alle zonen van Duitschland zonder onder
scheid naast elkander vochten ter bescher
ming van den vaderlandschen bodem. Daar
entegen zendt Engeland voor geld gekochto
scharen naar Zuid-Afrika, om een dapper
volk te vernietigen. Wij voerden den strijd,
ondanks het vreeselijk karakter*dat hij had,
met groote menschelijkheicL Ook waren bij
ons ovprwinningsbulletins onbekend, ovor
veröverde ossen, Zoo sterk mogelijk moet iede
re vergelijking tusschen de Engelsche wijze
van doen en den Duitschen oorlog worden
afgewezen."
Prof. Kahl, evenals prof. Gierke met het
ijzeren kruis versierd, en een medestrijder
bij Sedan, uitte zich aldus: „Over den En-
gelschen veroveringsoorlog zullen God en de
wereldgeschiedenis oordeelcn, over de Engcl-
tschc wrocdheid hooft reeds de geheelo, niet
Engelsche wereld haar oordeel uitgesproken-
Heit dappere en ridderlijke Franscho leger
be overwinnen was een eer. De versmoring
met geweld van de Boeren is een schande.
Wij voerden 'oorlog met ideale doeleinden,
maar niet om den wille van den Mammon.
Wellicht heeft Chamberlain met zijn rede
voering in Frankrijk ouden haat tegen
Duitschland weer willen opwekken."
Professor Wagner vereenigt zich met het
laatstuitgesproken denkbeeld, hoopt op een
verstandige verhouding tusschen Duitschland
en Frankrijk, en dat alle mogendheden van
het continontv ereend tegenover Engeland
pal staan. Prof. Wagner beroept zich op do
berichten welke nu en in 1870 door de pleeg
zusters gegeven ^erden, en zegt, dat deze dui
delijk het onderscheid .tusschen den oorlog
der Engelschen in Zuid-Afrika en dien van
de Duitschera in Frankrijk, aantoonen.
Toen een ter vergadering aanwezige mede
strijden der Boeren, dio in den oorlog een
boen verloor, een „hoch" op generaal De
Wot instelde, vond hij geestdriftige instem
ming.
De Berlijnsche studenten besloten onder
meer over heel Duitschland aan de hoogescho-
lein gelijksoortige betoogingen met gelijklui
dende conclusies te organiseeren.
Behalve de academische vergadering vond
gisteravond nog een tweede groote volksver
gadering om te protesteeren tegen woorden
van Chamberlain, in. het noorden van Ber
lijn plaala (K. R. C.)
Een Reuter-telegram uit Mafeking geeft
eenlge, biykbaar zeer onvolledige byzonderhe-
don dtttrent he-t*-afstraffen van Von Donap's
roof colonne nabij do Maricorivier, op 24
October?
Deze colonne waa druk bezig geweeet met
het verwoesten van het land ten noorden en
ten oosten van Zeerust. Den 22sten raakte zij
reed3 met de Boeren slaags en verloor 7 man.
Den 24sten, toen de colonne Wilpeboomspruit
naderde, waar de Britsche ruiterij zich reeds
genesteld l ad, zag men een 20-tal Boeren
in de richting van Vaalkop terugtrekken.
Men zond hen eenige granaten achterna. Plot
Beling werd de linkerflank der Engelschen
door 350 Boeren onder commandant Kemp,
bijgestaan door Van Hoerden en Oosterhui
zen, aangevallen. Zij wierpen zich op 'hert,
door muilezels getrokken convooi, op een plok
waar hot terrein zeer met struikgewas bedekt
was. EeD aantal inboorlingen, die heft kon
vooi begeleidden, werden neergeschoten. On-
dertusschen vielen De la Roy en Steonk, rnp
de achterhoede en do kanonnen aan.
Do Engelschen boden heldhaftig tegenstand
De aanval duurde circa 20 minuten, waarna
de .Boeren naar een moeilijk terrein terug
trokken, „waar het onmogelijk was hen te
vervolgen".
Wat er van het muilezel-konvooi werd,
wordt niet gemeld. Kitchener erkende echteer
vroeger, dat de Boeren 8 wagens bultmaakten.
Twee officieren van de plaatselijke verde
digingsmacht van het district Clanwilliam,
in de noordelijke Kaapkolonie, zijn blijkens
de jongste verliezen lijst gesneuveld op 31 Oct.
n.l. luitenant O. G. de Koek en luitenant Ja
mes Wilson.
Uib de omstandigheid dat lord Kitchener
opnieuw een batterij artillerie van Jamaica
heeft ontboden, wil men afleiden dat de En
gelschen in den laats ten tijd veel meer kanon
nen hebben verloren dan uit de berichten is
gebleken. Nog slechts enkele maanden gele
den immers verklaardo do minister van oor
log dat Kitchener over meer dan^OO kanon
nen beschikte, terwijl do vijand er niet één
meer bezat.
Ook in Buchuanenland is het nog lang nkt
pluis. Do bevelhebber van Kimberlcy, luit.-
kolonel King Hall, hoeft zelfs een besluit uit
gevaardigd, dat do bevolking dor buitenwij
ken eiken middag te 4 uren hare paarden cn
muildieren binnen de stad moet brengen, uit
vrees dat de Boeren die weghalen.
Een nader bericht over de te Vrijburg
gevonniste rebellen toont-, dat or 21 terecht
hebben gestaan. Dinsdag werden de vonnis
sen uitgesproken. Veertien der gevangenen
hadden aan het gevocht bij Zoctkloof deelge
nomen. Twee werden ter dood veroordeeld en
denzelfden morgen geëxecueerd. Verder wer
den er zes tot levenslangen dwangarbeid ver
oordeeld, acht tot 20 jaar, een tot 10 jaar cn
twee tot 5 jaar idem. Eon rcoel kreeg ten elot>-
te vijf jaar gevangenisstraf en een boete vat*.
600 pd. so. Als er van de rebellen ocnige hon
derden ponden tc halen zijn, dan geven do
krijgsraden graag altijd wat gevangenisstraf
minder; zij hebben een merkwaardig instinct
voor contant geld, gelijk een lange rij voiKiia-
sen sedert maanden aantoont.
De „Daily Mail" verneemt uit Kaapsiad,
dat do regeering een enquête-commissie heeft
benoemd om onderzoek te doen naar zekere
verborgen transactiën met leveranciers aan
het leger, waardoor het Britaclue publiek
voor millioenen pondeD moet bestolen zijn.
Een door ccnigc duizenden personen bo-
zochte vergadering te Dresden sloot tot
protest tegen Engeland's optreden in Zuid-
Afrika.
De Engelschen hebben een spoorweg aango
legd van Bloemfontein over Sanna'spost naar
Ladybrand, op de grens van Basoctoland.
Do jongste opgave der verliezen van het
Engelsche legor in Zuid-Afrika toont, dat er
nu 855 officieren en 16,989 man overleden
zyn; 8 officieren en 524 man staan nog als
vermist vermeld; 7 officieren en 432 man zyn
na hun vertrek van het oorlogsveld op zea
of in Engeland overleden en 3958 man zyn
levenslang ongeschikt voor den dienst.
In militaire kiDgen te Londen wordt vor-
zekerd, dat binnenkort nog twee contingenten
bereden infanterie naar Zuid-Afrika zullen
worden gezondefï en voorts een baltery ar
tillerie uit Engeland en een uit Indiö. Ook
zegt men, dat Canada's aanbieding van een
afdeeling cavalerie zal worden aangenomen
door hot ministerie van Oorlog.
In 4c „Morning Leader" schryft Iemand, die
zich teekent Englishman, dat hy zich het
genoegen heeft veroorloofd de Boeren verliezen
op te teekenon, zooala Londensche morgen
en avondbladen, die de laatsto vier maanden
hebben gegeven. Daar evenwel in dit tijdsver
loop de verliezen der Boeren volgens dia
opgaven reeds over de 100,000 bedroegen en
daar de door de Engelsche troepen buitgemaakte
paarden, runderen, schapen, wagens, enz. reeds
een getal van zeven cjjfers vormden, ls d®
man met tellen opgehouden, omdat hy vreesde,
dat zyn rekenkunde tegen zulke getallen niet
lang meer zou zyn opgewassen.
„Reynolds' Newspaper" berekende voor
een paar maanden de verliezer!"der Boeren,
volgens de Engelsche opgaven, reeds op ineer
dan 300,000 en voegde er ironisch aan- toe,
dat de geheele oorlog den Boeren op deze
wUze op ineer dan een millioeïi menschen zou
komen te staan. Hetgeen Kitchener naiuurlyk
niet beletten zal zfin waschiyslen met zooveel
doodo, gewonden en gevangen Boeren op te
biy.ven sieren als de behoeften van het Jingo-
publiek vereitchen.
Ne<l.-Z.-A. S.-M.-per&oneeh
In een gisteravond gehouden vergadering
van de Haagsche afdeel mg van den Bond vaa
ilit Zuid-Afr. verdreven N.-Z.-A. S.-M.-per
soneel, werd tot onder-voorzitter der afdco-
ling gekozen de heer Stam, ter vervanging
van den heor Kramers, die wegens drukke
bezigheden bedankt had.
Eenige besprekingen werden gehouden om
trent de aanhangige schadevergoedmgsquaes-
tie. Do voorzitter deelde mede, Jat officieel
nog niets bekend is omtrent den atand van do
onderhandelingen van onzo Regeering met
de commissie te Londen, en herinnerde aau
hetgeen tot dusver slechts uit Jc dagblu' n
is bekend geworden, ni. dat alle mogendheden
behalve Frankrijk en Nederland, genoegen
hadden genomen mot hetgeen door Enge. nd
werd toegedacht. Van een gerucht, dr' in
middels Nederland met een som vnn 37o,POO
had genoegen genomen, is eventm^i bevci i-
ging ontvangen; integendeel spras wi er i r-t*
ander bericht er van, dat Sir John Ardaghr
de zitting der schadevergoedingscommissi lot
Maandag had aangehouden. Intusscher ver
heugde 't don voorzitter, «at Nederland neeft
kunnen bewerkstelligen dat de zaak langs di
ploma tieken weg werd geregeld, want van
do commissie zelf zouden de Z.-A. S.-M.-amb-
tcnaren stellig niets gedaan hebben gekregen.
Indien omtrent het bedrag der schadever
goedingen overeenstemming was verkregen,
hoopte de voorzitter dat onze Regeering een
commissie zmi benoemen, om nader de uit-
deeling aan de individueele schade-eischers
te regelen.
F»>n der leden deed het voorstel dat de af
deeling zich tot het hoofdbestuur zou rich
ten met het verzoek, meerder licht te zoeken
bij de Regeering, nameügk wat de vraag he-
treft, of de te bekomen schadevergoeding zal
worden uitgekeerd aan de verdreven Z.-A*..
8.-M.-ambtenaren en bloo, dan wel of er
uitzonderingen zullen gemaakt worden. Dit
voorstel had echter geen verder gevolg, nadat
gebleken was dat het hoofdbestuur telkens
voeling houdt met den ambtenaar, die aan het
departement van buitcnlandschc zaken, meer
speciaal belast is met de behandeling der scha
d^vergoedingen, en het hoofdbestuur de zeker
hcid heeft bekomen dat de Bond in alle op-j
zichten erkend wordt en er dus geen twijfel
bestaat of de Minister zal do zaak in overleg
mot het Bondsbestuur behandelen.
Men wees er nog op, dat in de dagbladen!
was vermeld dat de groote mogendheden go-4
noegen hadden genomen met 5% van de ge-
ëischte schadebedragen hctgec.. mi» meen-*
de dat niet juist kon zijn, daar wel 16% be
doeld zal zijn Indien dat bedrag van 6%'
juist waa, beschouwde men 't meer "als eem
aalmoes dan een schadevergoeding, vergele
ken bij de werkelijke schade die door de u~t-
gezetten geleden word.
Intusschen werd anderzijds eerlijk de be-'
kentenis gedaan, dat, gesteld dat 't bedrag
van 5% juist, is, 't dan nog vijf procent mee-,
valt, want men had, rondweg, ve.wacht niet»
te zullen krijgen.
De afdeeling besloot intusschen een afwacht
tem'^ -udinc aan tc nemen, wegens gemi»|
aan c u. ling omtrent des*!
tegenwoordig zaken tusschen oo
ze Regeering en de commissie te Londen.
