Maandag 14 October.
A° 1901.
feze iCourant wordt dagelijks, met uitzondering
van @on- en feestdagen, uitgegeven.
Feuilleton.
OM DB VLM.
fr. f2773
IDSCH
DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor J.oidon por 3 maandenI i f
Buiten Leiden, por loopor en waar agonton gevestigd zijn 1.30
Franco per post
1.10.
1.65-
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 1-6 regels 1.05. Iedere regel meer f 0.17J. - Orootere
lettora naar plaatsruimte. - Voor het incasseeren bulten de stad
wordt f 0.05 berekend.
Oddeele Koun1sg;eving«M.
De Burgemeester der gemeente Leiden;
Gezien bet besluit van den Commissaris der
Koningin in de provincie Zuid-Holland, dd. '21
September 1901 Provinciaal blad No. 76), houdende
regeling van de L o t i n g voor de Nationale
Militie, eu waai bij den burgemeesters der ge
meenten, waar de loting plaats heeft, o. m. wordt
verzocht om a! de hun ten dienst© staande mid
delen aan te wenden ter voorkoming van
dronkenschap bij gelegenheid van de
'loting;
Noodigt de belanghebbenden bü deze dringend
uit, zich, op de dagen, waarop in deze
gemeente voor de militie geloot wordt,
geheel te onthouden van het gebruik
van sterken drank.
Leiden, De Burgemeester voornoemd,
J4 Oct. 1901. F. WAS.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Gezien het adres van A. KLOOTWIJK, houdende
verzoek om vergunning tot uitbreiding zijner
Machinefabriek aan den O verrijn No. 5a, kad
bekend Sectie K No. 699—700, door plaatsing van
een tweede dubbele smidse;
Gelet op de artt. b eu der Hinderwet
Geven bj) deze kennis aan het publiek, dat ge
noemd verzoek mei de bijlagen op de Secretarie
dezer gemeente ter visie gelegd is, alsmede, dat
op Zaterdag 26 October aanst., 's voonmddags
te halfeit, op het Kaadhuis, gelegenheid zal
worden gegeven om bezwaren tegen dat verzoek
in te biengen.
Burgoineester en Wethouders voornoemd,
Leiden, F. VAS, Burgemeester.
12 Oct. 1901. VAN HEIJST, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van Leiden,
Gezien bet adres van W VAN DEK MEY,
houdende verzoek om vergunning tot het houden
en mesten van varkens in een schuur, 6taando
in den tuin van peiceel Flor.tlaan Sectie L No. 3-L
Gelei op art. 152 der Algemeen© Politieverorde
ning van 6 November 1879;
brengen ter kennis van belanghebbenden, dat
op Donderdag 17 October a. s., '6 voormiddags te
elf uren op het Kaadhuis dezei gemeente, gelegen
heid zal worden gegeven om bezwaren tegen dat
verzoek in te biengen
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Leiden, F. WAS. Burgemeester.
12 Uct. 1901. VAN HE VST, Secretaris.
Directe Uelii»tluge:t.
De Burgemeester van Leiden brengt ter alge
nieeuo kennis, dat aan deu Onl vabger der Directe
Belastingen is ter baud gesteld liet kohier der
Personeel© belasting No. li van den dienst 1901,
executoir verklaard deu 1 ldon October jl., eu
herinnert voorts den belanghebbenden aan hun
verplichting om den aanslag op den by de Wet
bepaalden voet te voldoen.
Leiden, De Burgemeester voornoemd,
12 Oct. 1901. F. WAS.
„Sten' aut, sleh' aul" o vrije volken, en geluigl
Onder dit opschrift bevat liet „Hbl." van
den ,,Van-dag-tot-dag '-schrijver (Boisse\ain)
het volgende belangrijke artikel:
De vensterdeuren stond u open. Het was
een zomeravond in October' en bladstil was
hel in het woud, dat donker en zwaar zich
uitspreidde onder tintelende starren.
En krachtig klonk een booge baritonstem,
die Schubert's „Standchen" zong. O hoe luid
de het in den stillen nacht over het lage land:
Steh' auf Steh' auf,"
en hoe wcnschte ik, dat die vèrdragende stcra
de mijne was, opdat ik het ,,Steh' auf"
„steh' auf" mocht doen luiden eD klinken,
echo's wekkende over geheel Europa, tus-
schen de heuvelen cn bergen.
Want alle vrije volken, al de kleine mo
gendheden vooral, moeten zich nu aaneen-
scharen, en als vrije mannen oprijzen cn op
staan, om te getuigen en te prorestceren.
Uit Nederland moet het ,,steh' auf" luiden
met al de heilige kracht die heilige geestdrift
aan de stem pieegt re ~"ven.
Tot all Nederlanders; zonder onderscheid
van kerk of partij, richt ik de ernstige bede:
„sluiten wij ons aan J"
Het geldt op het oogenblik het recht van
allen, die hun vaderland tegen een overweldi
ger willen verdedigen. Het Britscho prece
dent dat de rede- en radelooze regeering te
Londen stelt, zou, laat men het zonder ernstig
onmiddellijk protest, in het vervolg elke wreed
heid wettigen van dwingelanden, in de rijken
die ze verwoestend binnenetorten met hun heir
legers. Gelooft mij toch, in de onafhankelij
ke kleine staten weet men, niet voldocndo
welke gevaarlijke toepassing van het „macht
geeft recht" Engeland in Zuid-Afrika thans
maakt. Laat ieder die dit vermag toch hel
pen om de openbare meening wakker te schud
den in alle rijken, die met hun goud, hun
taal, hun eer te verdedigen zullen hebben.
Luidt alarm, gij allen, die de pen weet te
voeren in Fransch, in Duitsch, in Noorsch en
Dcensch en in de talen van Zuidoostelijk
Europa en die. op mannen aldaar invloed
kunt oefenen. Het geldt ons aller belang cn
toekomst. Wie strijd1, en getuigt voor het ver
drukte vcrdedigingsrecht der Boeren, strijdt
voor eigen landsverdediging.
StehaufSteh' aufI"
Onwillekeurig strekken wij. Nederlanders,
het eerst de hand uit naar Ge Zwitsers
Tot hen richten wij ons.
Want vrijheid bemint de bergen cn de zee
Het vrije volk aan zee vraagt aan het vrije
volk der Alpen te getuigen voor het recht.
,,Stoh' auf 1"
Wie onzer wil cn kan dat fiere, mannelijke
volk in Duitsch cn Fransch en Italiaansch
het woord toeroepen, dat in Schubert's lied.
„Die Lcrcli, im Actherblau" jubelt, dus ieder
wekkend op te staan en te ijveren. Want onze
Zwitscrsche vrienden, in wier midden wij.
Hollanders, ons steeds te huis gevoelen als be
hoorden wij tot één gezin, moeten opstaan
om des te beter te luisteren naar de echo van
hun eigen nobele taal I Laat ze die herhalen
tot het klinkt van Monterosa tot Schwarz-
wald cn Jura. Zo spraken zoo goed cn fier,
en hun taal bracht ik in herinnering in mijn
„Open brief" aan president Roosevelt.
Het was na den oorlog van 1870. Toen voor
het eerst riep de Tsaar te Brussel een confe
rentie bijeen der mogendheuen om het oor
logsrecht te bespreken van een benard volk
dat zijn leven verdedigt. In 1874 kwamen ze
bijeen, Hoe herinner ik mij de blijde verwach
ting door die samenroeping gewekt bij ons,
die toen nog jong waren en hoopvolmaar
hoe die verwachting teleurgesteld werd Want
op de conferentie bleek dat de groote militai
re mogendheden, onder voorgeven dat ze de
ellende van den oorlog wilden verminderen
door den oorlog te verkorten, een codificatie
van het oorlogsrecht wenschten, welke voor
namelijk voordeel gaf aan hen, die kleine rij
ken aanvielen op verovering uit.
Maar dc Zwitsers vochten vooraan met Ne
derlanders, Belgen, Denen, Zweden en No
ren tegen dit lcgaliseeren van onrecht en
wreed misbruik van macht.
En het Engeland van toen, dat nu den in
druk geeft van eeD Engeland uit den voortijd,
uit lang vervloden heldeneeuw l zijn geweest,
plaatste zich aan het hoofd der kleine mo
gendheden, om -j letten dat men de rech
ten verkortte van hen die hun vaderland ver
dedigen. Want uc groote mogendheden poog
den in plaats van den klein* te steunen, den
groote en sterke te helpen, door et werk van
veroveraars zooveel mogelijk te verlichten I
Ze wilden b. v. den vijand, die de voornaam
ste stad van een provincie bezette, al de voor
rechten toekennen die hij zou hebben indien
het geheelo gewest reeds in zijn macht was. Het
was, om een voorbeeld aan den zee-oorlog
te ontleenen, alsof ze oen blokkade van ha
vens per proclamatie in plaats van door een
onafgebroken reeks van zeeschepen erkenden
Als oorlogvoerenden onder heb volk dat zijn
vaderland verdedigt, wilden ze alleen erken
nen die troepen, welke do rechtstreeksche be
velen uit het hoofdkwartier gehoorzaamden
dus allen tegenstand van troepen en af-
dcelingen, die afgezonderd zich verdedigden
en volhardden, met bandiet -nbedrijf, vereen
zelvigend. O, het wes een stichtelijk discussie,
een recht Christelijk debat.
Het protocol, waarmede de conferentie oen
einde poogde te maken ;.an haar werkzaam
heden en waarin gepoogd werd „de oontcn-
ter tout le monde ct son cousin",
was zoo vaag en onbestemd als beginsellooze
taal pleegt te zijn. En daardoor misleidend
tevens I
Niemand voelde dit zoo diep als lord Der
by, die in een depêche aan zijn regeering een
sarcastisch commentaar op de debatten gaf 1
Onzo Zwitsereche vrienden zull-n met ge
noegen die woorden herlezen van een beroemd
Staatsman van wijlen u t vrijheidslievenue
Engeland. In het Engelsch haalde ik ze aan
in mijn Open brief. Ze luiden dus:
Rarer Majesteits Regcermg is van meent,ig,
dat het resultaat der Drusselsche Conferentie
alleen geweest is dat bewezen werd hoe tr
geen mogelijkheid tol overeenstemming is be
treffende de werkelijk belangrijke, artikelen
van het Russisch voorst'i dat de belangen
ran aenvaller en verdediger onverzoenlijk
zijndot zelfs indien eenige voorschrift n
tot regeling van het oorlogsrecht met aller
goedkeuring konden worden geformuleerdze
weinig meer don geheel denkbeeldige tempe
rende kracht ronden uitoefenen. Daarom
weigert Rarer Majesteits Regeering deel te
nemen aan verdere conferentie op dit punt.
Ze acht het haar plicht in o is kenbare
woordenin vaam van Groot.,', litannië en
zijn bondgenooten, in eenigen toekomstig en
oorlog als zonder bindende kracht van de
hand te wijzen (to repudiate) elk voorstel
tot wijziging der beginselen van het volken
recht, volgens welke Engeland tot nu toe ge
handeld heeft.
Vóór alles weigert liet gouverne
ment aan eenige overeenkomst deel
te nemen, waarvan liet gevolg zou
zijn, liet vergemak kei ykeu van ver
overingsoorlogen tagrea&ive wars) eu
liet verlammen van den vaderlaeul-
lievendeu weerstand van een volk,
dat grond verdedigt/'
Deze taal, den woordvoerder van een vrij
volk waardig, kan men vinden in „States Pa
pers" vol. LXVI, p. 451.
De tweede verklaring van Britsehe zijde, o
8)
Deberle was te Bayonne geboren, evenals
zoovele van de mannen, over wie hij het com
mando voerde, boeren ,-ii. de Pyreneeën, kin
deren van het land van Biscaye, die als de
Piemontcezen van Kapitein Salvoni aan het
bcrgleven gewoon waren. De goheele familie
van dezen Deberlë had do epauletten gedra
gen. Het was een soldaten ras. De grootvader,
dc der, de ooms hadden, het geweer op den
schouder, de sabel op zijde, He veldtochten
van de Republiek en het Keizerrijk, de oorlo
gen in Afrika, en in de Krim, alsook die van
Frankrijk meegemaakt. Meer dan één kruis,
dal aan een eertijds rood, maar nu verbleekt
liut hing, werd in de kl ine woning te Bayon
ne bewaard, waar zijn moeder, die dagelijks
voor haar zoon bad, als weduwe en alleen
leefde. Ecrckruisen, eeresabels, getuigenis
sen van dapperheid verhaalden de geschiede
nis van deze familie van dapperen.
Arme, dappere burgers, die op zoo menig
slagveld yan dea« treurige eeuw hun leven
in de waagschaal hadden gesteld! Sommigen
van hen hadden op het kerkhof te Bayonne
een grijzen steen op hun graf, waarop hun
eerlijke naam, door den een of anderen nede-
rigen, zuur verdienden titel gevolgd, was ge
grift; anderen hadden zelfs geen graf, hun
gebeente rustte in een hoek van die ontzag
lijk groote pudridero, welke de grond van
Europa is.
Louis Deberle had, evenals zjjn voorvaderen^
do uniform aangetrokken. Het gevaar en de
roem trokken hem aan. Op zijn manier roma
nesk, had hij in zijn onbestemd verlangen
naar zelfopoffering, in zyn ingewortelde zucht
ora gevaren te trotseeren en in een harts
tochtelijke liefde voor zijn beroep, den roman
van zijn leven, van zijn jeugd gevonden. En
het voorwerp van zijn groote liefde was: het
vaderland, waaraan hij zich met hart en ziel
wijdde.
Tevergeefs had mevrouw Deberle beproefd
hem een roeping te doen verzaken, die in
zekeren zin overgeërfd was. Zy zou wel gaarne
altijd dien mooien, fleren jongen in de kleine,
stille woning, waarbij zy de Adour zag voorbij
stroomen, bij zich gehad hebben; zU had
gaarne gezien, dat hij ingenieur werd, mot
een mooi, lief meisje uit Biscaye trouwde en
het zoo stille huis met kleine, lachende
wezentjes bevolkte. Maar neen, de roem, het
gevaar, het harde, maar streng geregelde leven,
recht als de plicht, het leven van den soldaat,
voi avonturen, vermoeienis, arbeid en kogels,
ziedaar, waarvan hy droomde, en terwijl hij
zich geheel aan dit zelfopofferende bestaan
wijdde, werd ziio moeder ginds in baar
woning te Bayonne langzamerhand ouder en
zwakker.
Na het verlateu van Salnt-Cyr had Deberle,
nog zeer jon#, den veldtocht in Tonkin mee
gemaakt, en toen de vrede geteokend en hij
naar Frankrijk teruggekeerd was om van een
ontvangen wonde te genezen, verzocht hij by
een compagnie der Alpen overgeplaatst te
worden, wyi hot garnizoensleven in oen
provinciestad hem niet toelachte. Hy had nu
reeds jaren op die bergen krygsoefeningen
gemaakt en bevond zich daar als wachter
om den horizon te bewaken. Op dertigjarigen
jeeftyd kapitein, met het kruis op zyn uniform
en zeer bemind, voorde hy het bovel over oen
kleinen troep, die, op één woord van hem,
het onmogelijke „ju beproefd hebben, uit de
sneeuw in het vuur zou gegaan zyn -
wonschte hy niets meer dan grootere gevaren
te trotseeren en grootere plichten te vervul
len. Dit leven in de vrije natuur beviel hem,
waarin hy zich verbeelden kon, geheel onaf-
bankeiyk te zyn - een leven van een werk
zaam denker, byna van een kluizenaar of een
monnik op die bergtoppen, in de open lucht,
welke zoowel de longen als de gedachten
uitbreidt en zuivert, met diepe en heeriyke
indrukken van stille avondea, van nachten,
doorgebracht onder den sterrenhemel, van het
ontwaken in den rozerooden dageraad en ook
van overwinteringen in de hutten, van lange
avonden met een boeiend boek, van beklim
mingen van bergtoppen, lange trappen, in de
krakende sneeuw uitgehouwen, van hevige
sneeuwvlagen, een leven, waartoe alle mensche-
lyke inspanning vereischt, alle kracht ge
bruikt werd en dat hem geen genoegens noch
genietingen, welke hy opgeofferd had, deed
betreuren.
Hy had slechts één verdriet, en weldat
hy by dit hooggeroemd, eenvoudig leven niet
het prestige kon voegen van een schitteronde
heldendaad. Werkzaam, voortvarend, vastbe
raden van aard, viel hem van al de deugden,
welke hy moest behartigen, het beoefenen van
het geduld het zwaarst. Bah 1 Alles komt met-
tertyd I Er zou wel op den een of anderen dag
een dwaasheid in de wereld voorvallen.
Middelerwyl zette hy zyn levenswyzo op de
Alpen voort, ging af en toe zyn moeder be
zoeken, om van de vermoeienissen van het
soldatenleven uit te rusten, of bracht een be
zoek aan de jongelui van Ustaritz, die zich
met het balspel vermaakten, om daarna met
vrije mannen van Zwitserland is even go-
donkwaardig.
Ze werd gesproken door uen hoer Josef
Chamberlain.
Lord Roberts, cie omdat .uj nu en dan met
een kind speelt en van kinderen houdt, door
Britecne dames een lieve man genoemd wordt
die geen vlieg zou deren al richtte hij de
kindermoordendc concentratiekampen in
Zuid-Afrika op had zich reeds in den oor
log tegen Afghanistan als meedoogenloos
wreed doen kennen, daar hij te vuur eri te
zwaard alles verdelgde, de >rischuldige bevol
king aan hongersnood ten prooi gevend. Mo
ge Afghanistan dit nooit vergeten
Zijn ergerlijk optreden -ttc het hart in
gloed van velen eer eerste Staatslieden in En
geland en dwong hen tot een verontwaardigd
protest. En de heer Uhamberlain onderiee-
kende de volgende woorden tot dienzelfden
lord Roberts gericht, die onder leiding van
den heer Chamberlain in Zuid-Afrika de
groote voorstelling gaf van wci^e zijn bedrijf
in Afghanistan s ei hts een voorbereidende
repetitie was:
,,Een nationaal verzet tegen invasie kan
volgens de eischen der rechtvaardigheid niet
in oproer of opstand v. randerd worden door
eene proclamatie van den vijand die het land
binnenvalt. Doven alles is dit hel getal wan
neer de vijand zelf zulke regeering en zulke
organisatie als tot nu toe besto l in het rijk
vernietigd heeft."
O, gouden woorden, xn mijn „Open briel"
haalde ik ze in 't oorspronkelijke aan. Als de
kleine mogendheden willen protesteeren, lieu-
ben ze niets te doen als Chamberlain's woor
den tot de hare te maken 1
En nu de conferentie te 's-Gravenhage, die
een groote schrede vorder ons bracht en door
het volkenrecht de zwakV*n beter deed be
schermen dan t. Brussel weleer geschiedde.
Het was dezen Tsaar hooge ernst. Z. M.
was in menig opzicht aan de zijde van Enge
land, cat opnieuw plaats nam aan
hot hoofd der keine mogendhe-
d en w.efc meer beslistheid dan te voren wer
den de rechten der verdediging erkend en ge
waarborgd, zelfs de ongeorganiseerde bevol
king van het bedreigde vaderland, die uit
zichzelve (spontaneously) de wapenen
grijpt tot landsverdediging, werd in bescher
ming genomen, en opnieuw was Zwitserland
vóór in do rij der vrijheidlievend volken, die
waarborgen eischten voor hun toekomst.
De Zwitsersehe tr ••irlor*-*rde stelde voor,
„dat de bevolking van een door den vijand
bezet territoir niet loot zal gesteld worden
aan wraakneming als ze de wapenen opneemt
tegen den vijand".
Maar al wat daarover gesproken en bebli u
is, staat het niet in de officieele „Procés \er-
baux", p. p. 150159?
O, Zwitsers, steh' aufl steh' aufl
Leest hoe de Engelsoheu nu elke bepaling,
elk voorschrift verkrachten, die zelfs door de
onhervormde code van het volkenrecht; werd
omhoog gehouden tot bescherming van vrije
volken in naam van de beschaving cd Chris
tendom.
Het geldt hier een belang, ons aller belang.
Steh' aufl en herhaalt van uw hooge ber
gen het protesc van lord Derby Ln uw eigen
mannentaal, zoodat het klinke over de ber
gen.
Leiden, 14 October.
Al moge het resultaat nog twyfelachtig zyn,
als daad alleen juichen vvy van harte toe het
voornomen dor georganiseerde bootwerkers te
Rotterdam, om, wanneer andere havens zich
ook aansluiten, van af zekeren datum geen
Engelsehe schepen rneor te losson.
Juist 1 Daar moet hot bcenl En al lukt dit
voornemen niet, wy juichen bet toe ais
een uiting, voortkomende uit hot volk, uu
Keizers en Koningen, Presidenten en Regee-
nngen blykon geven niets to kunnen doen
tegen de moordparty op groote schaal, die
Engeland lieden ton dage begaat.
Dat de volksgeest zich uite, luider en
luider! Want iedereen tiert en raast nu wel,
schreeuwt moord en brand 1 Ge ioel een volk
is overtuigd, dat hier iets geschied, dat hemel
tergend is, maar woorden helpen niet meer,
daarvoor is Engeland en de Engelschma/a
onverschillig.
Feitenl FeitenI „Steh aufl"
Ten aanzien der verzoeken van F. W.
J. de Witt Huberts en J. F. L. Rietdyk om
terugbetaling van schoolgeld, lager onderwys,
geve.i B. en Ws. in overweging aan adres
eanten terugbetaling van schoolgeld le ver-
lesnsn, respectievelijk over dó maanden Juli
en Augujtus en April van dit jaar, tot een
bedrag van f 15 en 5, aangezien de kinderen
van eerstgenoemde eerst sedert September eu
de pupil van laatstgenoemde sedert Mei j.l.
wegens vestiging in de gemeente het onderwys
aan de openbare Meisjes- en Jongensscholen
lste klasse hebben gevolgd.
Verder geven zy in overweging aan de
heeren dr. W. PJeyte en prof. dr. J. Offerhaus
Lzn. (laatstgenoemde hoopt binnenkort den
leeftyd van zeventig jaren te bereiken en is
voornemens tegen den volgenden zomer deze
gemeente metterwoon te verlaten) op hun
verzoek op de meest eervolle wfjze ontslag
te verleenen als regent van het II. G. of
Arme Wees- en Kinderhuis alhier, onder
dankbetuiging voor de goede diensten, door hen
gedurende vele j^r^n aan dm stichting bewezen.
Den gemeenteraad wordt door B. en Ws.
ter vaststelling aangeboden het door hem op
gemaakte lste suppletoir kohier der plaatseiykc
directe belasting voor het jaar 1901, met 235
aanslagen, eon belastbaar inkomen var
f 160,076 en een opbrengst van f 2596.80
De proefdrukken van dit kohier zyn aan de
Raadsleden toegezonden.
Ter vervulling van de vacature vau 3do
onderwyzeres aan de openbare lagere school
der 4de klasse No. 1, ontstaan ten gevolg*
van het aan m*j. J. van den Bosch verleend
eervol ontslag, is de volgende voordracht op
gemaakt: lo. mej. S. M. Grönloh; 2o. mej,
M. C. van Campen, en 3o. mej. S. don Blaauwen,
allen adspirant-onderwyzeressen, workzaam aan
openbare lagere scholen in deze gemeente.
Biykens de in de Leeskamor voor d<
gemeenteraadsleden ter inzage liggende rap
porten van den directeur van gemeente
werken en van de commissie van fabricage
eischt de walmuur van don Ouden Singel,
nabjj de Lakenhal, over een lengte van zt 26
meter dringend vernieuwing. Indien dezo niet
dadeiyk wordt uitgevoerd, zou een latere
vernieuwing wegens het voortdurend werken
van den grond achter den walmuur, nog
grootere uil gaven meebrengen.
De kosten van het werk, dat thans noodig
is, worden door de commissie geraamd op
f 1600 en zullen uit don post voor onvoor
ziene uitgaven, waarop thans nog f 36E3.37
beschikbaar zyn, kunnen worden gevonden.
frisschen moed tut zyn plicht, zijn militair i
beroep, z(jn soldaten by de grenzen terug te 1
koeren.
De manoeuvres hadden hem dozen keer voor
de b'ergengte van Saint-Martin gevoerd, waar
hy de afpaling, die, hetzy door smokkelaars j
of Italiaansche landloopers, was weggenomen, 1
weer moest opzoeken en herstellen Nu Deberle,
misieid door eon vooruitspringende bocht van
het Italiaansche grondgebied, op de soldaten j
van koning Um'oerto was gostooten, vond hy
het beleefd, met het glas in de hand, die I
vrienden van hedon, die tegenstanders van
morgen misschien, te bogroeten, die wachters
van Italië, welke op eenige passen atstands j
van die van Frankryk hetzelfde werkzamo,
vermoeiende leven leidden.
B(J dit geïmproviseerde ontbyt heerschte een
vruolyke toon en werd een ongedwongen,
kameraadschappelyk discours gevoerd Men
sprak met elkaar van het eene eind van de
tafel naar het andere over het eene vader- j
land en het andere, over alles," wat het leven
der soldaten van beide naties gemeen had:
over nachteiyke excursies, geiorceerde mar-
achen, over de qualiteit van het schoeisel, het i
voornaamste kleedingstuk van den soldaat I
en over hetgeen vermeden moest wordenal
te 6nelle marschen, te zware maaltyden, het
gebruik van al te koud water.
Hoffoiyk, zooals de schermmeesters, die voor
het spiegelgevecht op hun wapens roemen,
spraken do Italianen en Franschen over hun
manschappen, die dappere, trouwe hedon,
wier eigenliefde het streelde, een goed militair
figuür in deze afzondering te maken, waarin
alléén hun officieren hen konden gadeslaan.
Zy zouden bun leven laten om de eersten
maar te kunnen zyn!
B Bcraaglieri," zoide kapitein Salvoni, fheb.
ben het rjjiuig van den Koning van Turyn
tot aan de Alpen te voet begeleid, inyu jagers
zouden dat eveneeus doen."
„Er zyn acrobaten in den circus, die vooi
de' gymnastiek van onze Alpensoldaten zouden
terugdeinzen", antwoordde Deberle. „En wan
neer zntyn manschappen de haneveer, de punlig"
schako's van uw soldaten in hel oog krygei
hebben zy geen zweepslag noodig om de ver
moeienis te verdrijven en de beonen weder
lenig to maken.
„De nayver, ah! do nay ver en de eigenliefde
zyn de hefboomen van deu heldenmoed; er
is niets beters voor de legers dan diel"
„En voor de manschappen!'
„Myne heeren," zeide nu kapitein Deberle,
terwyi hy met het glas in de hand opstond,
„tk drink op uw soldaten, onzo buren, en op
u, heeren, die ik onze gasten met durf noemen,
wyi gy op Iiahaanscben grond dejeuneert. Dit
is echter een samenkomst, weiko onzen wedor-
zydschon ministers geen zorg zal baren. Op
uw gezondheid
De glazen in de uitgestoken handen klonken
over de tafel on de grens heen tegen elkaar
en nadat op een toeken van kapitein Salvoni
een sergeant een flescb had gebracht, zeide deze:
„Sta my toe oen glas schuimenden Asti aan
te bieden. Zy ia echter niet zoo goed ala
champagne en ik hoop, dat de stap van onzo
muilezels ze niet bedorven zal hebben."
En toen do kurk van do flesch Asti omhoog
sprong in de geheimzinnige, byna oneindige
stilte daarboven op do bergen, waar de men-
scheiyko stem veel helderder klinkt en in
zekeren zin door de eenzaamheid teruggekaatst
wordt, verhieven zich do officieren, bflna ern
stig, van hun zitplaatsen, terwyi zy met lachea
en praten ophielden.
{Wordt vervolgdj
