Zonder aarzelen.
Gebruikt het werkdadigste
geneesmiddel
tegen de bloedarmoede.
MENGELWERK.
JDe 40 Cents
zou het misschien van enkele stemmen afhan
gen, of de Grondwetsherziening in de volgende
vior jaren zou tot stand komen; dan ook zou
het voor de verschillonde democratische groe
ien overweging verdienen, door gemeenschap
pelijk overleg alles op baron en snaren te
zetten, om een meerderheid voor Grondwets
herziening gekozen te krijgen.
Zóóver echter is het thans nog niet; nu
de „Liberale Unte" niet heeft gewild en de
stem van .Patrimonium" door het centraal-
'comitó der anti-revolutionnaire party is ge
smoord, verkeert do actie voor Grondwetsher
ziening nog in het ttydperk der propaganda.
Zeer zeker kunnen en bohooron de thans ge
kozen voorstanders daarvan in de volgende
Kamer een voorstel tot Grondwetsherziening
in te dienen; maar een meerderheid zal het
alleon verkrijgen, indien een deel van hen,
die zich bp de verkiezingen tegon de urgentie
hebben verklaard, door onze toenemende pro
paganda in en buiten de Kamer en door do
verwikkeling der politieke omstandigheden,
.uit hot verkeerde kiesrecht voortvloeiende,
tot voorstanders worden bekeerd.
Niet bp de stembus van 1901 zal over de
Grondwetsherziening wordon beslist; er
zal voor gepropageerd worden, opdat
de volksaandrang sterker worde, hotgeen
noodig is, om de thans nog onwilligen in den
verderen loop van onzen stryd tot toegeven
te bewegen."
Het Handelsblad, sprekende naar aanleiding
van de hier (Leiden) gehouden rode van
den heer Tronb, meent, dat prof. Oppen-
heini op uitmuntende wyze de liberale party
heeft geschetst door deze twee beginselen:
lo. vertrouwen in het gansche volk, 2o. ont
wikkeling van de individueelo krachten, o. a.
door onder wys. Want zegt het blad dat
eerste beginsel is het democratische, waarmee
de liberale party zich stolt tegenover hen, die
niet wiilen aansturen op deelneming van het
'gansche volk aan het staatsbestuur. En het
'tweede beginsel is het anti clericale, waarmee
de liberale party do zuivere wetenschap zonder
eenig bymongsol wil brengen onder het
gansche volk.
Dat nu in een boom, waaraan deze tweo
vruchten groeien, vogels van zeer diverse
pluimage kunnen schuilen, spreekt vanzelf.
Hot individualisme van de liberale party is
steeds haar kracht zoowel als haar zwakte
geweest. Maar omdat een lichaam groot is,
hoeft men nog niet het recht om het te ver
wijten, dat het onbegrensd is.
Het blad stemt toe, dat do aanwezigheid,
nog steeds, van iemand als de heer Van Houten
in de liberale partij by eon oppervlakkig waar
nemer wantrouwen kan wekken in de domo-
'cratische gezindheid van de party. Maar bp
iemand, die dieper kykt, moet dat wantrouwen
toch aanstonds wyken, wanneer lip ziet, welke
plaats zulk een man in de party innoemt. Do
heer Van Houten moge al of niet geïsoleerd
staan, een leidonde positie neemt hy zeker
niet in. Door iemand, dio op sociaal gebied
de formule geeft: alloen armenzorg laat
de liberale party zich met leiden. Het is meer
dan jammer, dat een man, dio meer dan eenig
ander geschikt was om do liboralo politiek
telkens weer op een wetonschay pelyken achter
grond te teekenen, zichzelf buiten de beweging
heeft geplaatst.... maar dat is nu eonmaal
zoo on noch wy zegt het Handelsblad
noch zeker de invloodryke mannon in de
liberale party kunnen den heer Van Houten
volgen. Uit de daden blykt hoe weinig
de liberalen over hot algemeen zich hebben
laten leidon in do afgeloopen vior jaren door
do denkbeelden van mr. Van Houten. En de
heer Treub heeft niet het recht om over dio
daden meesmuilend te spreken. Hot Handels
blad van zyn kant maakt de vryz.-democraten
ook niet uit voor vermomde sociaal-democra
ten, al vreost hot, dat zy mot hun kiesrecht-
tactiek, zonder het te willen, den sociaal
democraten in do kaart zullen spolen. Het
gelooft in do eeriykheid van hun ovortuiging
omtrent Grondwetsherziening om sneller tot
socialo hervormingen to komen. Hun dryven
naar dit middel bedroeft het blad, omdat het
zulks als een ontydig en daarom volkomen onge
schikt middel beschouwt; maar daarover is
nu genoeg getwist.
Als liberalen en radicalen elkander by de
stembus niet verdacht maken, is do toekomst
niet donker.
Want uit de rode van professor Troub is
iéón zaak gebleken: De houding van do cleri-
calen lieefc ook de vryzinnig democraten ge
waarschuwd voor het clericale gevaar. Wel
is het besef van hot gevaar mot zoo diep tot
hen doorgedrongon, dat zy reeds by eerste
stemming samenwerking willen zoeken met
do liberalen tot wering van het gemeenscliap-
pelyk gevaar. Maar zy boselfen, dat die
samenwerking althans by herstemming noodig
zal zyn.
Wy zullen dus vermoedeiyk denzolfdon toe
stand krygen als vóór vier jaren, toen ook
do herstemmingen, onder de anti-clericale leus
(destyds versterkt door de anti-protectionisti
sche) do zege brachten aan de anti clericalen.
En nu onlhoude men wol wat prof. Treub
gisteravond verklaarde: dat mon by de hor-
stemmingen gezamenlijk tegon de clericalen
zou optrekken, vooral na de houding van dr.
A. Kuyper. Wanneer niet professor Kuyper
begonnen was met verzamelen te blazen onder
,de cloricalen, dan hadden wellicht de radicalen
de noodzakelykheld van de anti-clericalo leus
by de herstemmingen niet eens ingezien. Dat
moet onthouden worden voor het geval de
heer Kuyper weer eens den liberalen hun
anti cloricalisme als vorwyt voor de voeten
'werpt.
Do Nieuwe Botterdamsche Courant zegt ovor
hetgeen prof. Treub zei:
De Loidsche rede van den heer Treub zou
aanleiding kunnen geven tot velerlei opmer
kingen en kantteekeningen. Wy wiilen ons
echter beperken tot oen paar punten.
Aan de groote verdiensten van de liberale
party in het verleden werd ook nu hulde
gebracht. Zoo was het ook in 1888, toen de
heer Treub en do zynen zich van de liberale
party hadden afgescheiden, om een radicale
I party te 6tichten, en de woordvoerders der
■nieuwe party het land doortrokken om overal
kwaad te spreken van de liberalen. Men sprak
toen zelfs met zekere geestdrift van hotgeen
da liberal» party hai gedaan in de eerste
jaren na 1848. Maar zoo heette het nu
is zy oud en afgeleefd en tot niets moer
in staat.
Thans was de heer Treub wel zoo good te
erkennen, dat ook de wetgevende arbeid van
de laatste vier jaar ons goedo wetten heeft
gebracht. Doch, voegde hy er by, die waren
misschien ook wel tot stand gekomen zonder
de liberalen; en de liboralen hebpen de sociale
wetten dikwyls niet van harte gemaakt, Op
deze wyze kan men hot goedo gemakkeiyk
wegcijferen, maar ia dat een waardige wyze
van bestryden?
Waarom ook sprak de woordvoerder der
vryzinnig-democraten alleen van de laatste
vier jaren en gewaagde hy slechts van een
paar wetten? Hy had kunnen spreken van
een tienjarig tydvak, want na het aftreden
van het ministerie-Mackay is er steeds een
liberaal ministerie aan het bewind geweest.
En in deze tien jaren- heeft de party, die reeds
in 1888 in de oogen van den heer Treub oud
en afgeleefd en versleten heette, zich waarlyk
niet onbetuigd gelaten 1
Wy hebben nog zeer onlangs het eon en
ander opgenoemd, dat aan den wetgevenden
arbeid der liberalen van de laatste jaren te
danken is geweest. Maar prof. Troub heeft
voor die goede vruchten van een liberaal
Regeoringsbeleid blijkbaar geen oog gehad.
Zelfs Pierson'8 belastinghervorming schijnt
voor hem weinig te beteekenen te hebben.
En toch is deze hervorming een der gewich
tigste wetgevende maatregelen, in de laatste
25 jaar tot stand gekomengewichtig vooral,
omdat daarby eerlyk gestreefd word naar een
billyker verdeeling van lasten, naar de toe
passing van eon boginsol van sociale recht
vaardigheid.
De heor Troub noemde de Woningwet, alsof
daarmede alles gezegd was. Had hij, om billyk
te zyn, niet veel meer moeten noemen? Was
het om iets te vermelden do moeite niet
waard, te gewagen van hot vele, dat in het
belang van don landbouw is gedaan, of van
bet ernstige stroven om het verkeer te be
vorderen, de gemeenschapsmiddelen to ver
meerderen? Dat zyn dan toch bewyzen, dat
do liberalen, nu als vroeger, er op bedacht
zyn om do welvaart des lands to verhoogen.
Het woord van prof. Oppenheim, dat de
woordvoerder onwaar en partydig was geweest
in zyn oordeel over do liberale party, was
waarlyk niet te hard.
En op die wyze moet het optreden der
nieuwe party gerechtvaardigd worden 1
Wat heeft do heer Treub geantwoord op
hot verwyt, dat de moedwilligo schouring
onder de liberalen de clericale partyen in do
hand workt?
Hy ontkent dat. Hy beweert, dat door de
scheiding slechts des te meer warmte on
cnorgio by de stembus zal wordon ontwikkeld;
ja, zelfs dat do kansen der clericalen daardoor
zullen worden verminderd. Want, zegt hy,
or is geen quaestio van, dat de vryzinnig-
democraten by herstemming do clericalen
zullen steunen.
Alsof mon niet roods, afgescheiden van do
animositeit, die men, door tegenover elkaar
te gaan staan, opwekt, door verdeoldhoid bij
de eerste stemming de positie kan verspelon
Later, in antwoord aan prof. Tichelaar,
verklaarde de heer Treub, dat ook hy samen
trekking van do krachten togen de clericalen
noodig achtte, maar eerst by de herstem
ming.
Hy erkont dus, dat in de clericalen de
gomeenschappeiyko tegenstander moet worden
gezien. Maar merkt hy niet op, dat dio ge-
meenschappolyke tegenstander een heel andere
tactiek volgt, dan hy gevolgd wil zien?
Voor het eerst zoeken dc kerkelyke part-yen
samenwerking reeds by do eerste stemming.
Door vroegere ervaringen geleerd, willen zy
hot niet laten aankomen op de horstem
mingen, maar al dadelijk by den eersten
aanval alle strydkrachten, waarover zy be
schikken, in het vuur brongen.
En tegenover deze tactiok van den tegen
stander, dio bowijst hoe wolborekend zijn
plan van aanval is, wil mr. Treub de tactiek
van verdeeldheid toepassen!
De Tijd trekt uit prof. Treubs redo de
conclusie, dat de liberalen niet meer bevreesd
behoeven te zyn voor clericaal gevaar uit do
ryen dor volgelingen van dezon hoogleeraar.
En het zou hot blad niot verwonderen, als,
na do vorklaring, dat de vryzinnig-democraten
geen clericaal zullen stemmen, de animositeit
tegon de vryzinnig democraten in het kamp
dor „Unio"-mannen hooi wat bleek te luwen.
Wèl bleef de heer Troub onbokeerlyk op het
punt van den steun, door zijn partygonooton
aan sociaal-democraten to govon, on kunnen
de brooders van voorheen zich or op vor-
wachton, dat een eventueel© herhaling der
jongste Kamerverkiezing te Amsterdam elders
nog eon socialist of wat moer in het Parle
ment brengt, maarvoor de clericalen is
mon ten minste veilig 1 En in zóóver biyft
ook na de scheiding Treub met zyn aan
hang „zuiver in do leer".
Een heele troost voor de politici, die indertijd
in liofc bekende recept-Van Houton hot kort
begrip van staatkundig beleid voor de liberale
party meenden to bezitten.
Een kleine waarschuwing wellicht ook voor
sommigen onder de katholieken, die door de
scheuring onder do liboralo broeders zich tot
overdreven verwachtingen ten bate van hun
denkbeelden lieten verleiden.
Het Centrum heeft een drietal artikelen
gehad onder het opschrift samenwerking.
In het laatste wyst het blad o. a. op de
„opzweepende taal" van dr. Bronsveld en op
den tegenzin der vry anti revolutionnairen om
op een Roomscbe te gaan stemmen."
Van do anti-revolutionnairen wordt gezegd:
„Meer dan vroeger zyn zy tot een biliyk
overleg bereid en streven zy naar zuiverder
verhoudingen, hoe moeiiyk hun dit ook door
het anti-papistisch krygsgeschreeuw en de
schandelyko verdachtmaking van christelyk-
historische zyde gemaakt wordt."
W(j stippen hierbij aan, dat de hoer Trenb
zijn urgentieleus ook voor de herstemmingen
niet losgelaten heeft, en dat hij duidelijk her
haald hoeft, bij de keus tusschen een sociaal
democraat, die vóór de urgentio is, en een liberaal,
die daartegen is, niet don liberaal jua&r den
sociaal-democraat te willen steunen.
Het Centrum besluit:
„Over onze verhouding tot do overige par
tyen behoeven wy eigeniyk niet veel te zeggen,
Met de socialisten mogen wy natuurlijk
geen overleg zoeken; met de christolyk-histo-
rischen evenmin; en de vry anti revolution
nairen zijn ons ook weinig sympathiek.
Toch zou hot geval zich kunnen voordoen,
dat wy van deze laatste groepen den oen of
anderen voorman stemden, om zyn persoon-
lyke qualitoiten (men denko byv. aan den heer
Lohman), of om erger te voorkomen. De be
sturen dor kiesvereeiiigingen hebben hier een
groote taak te vervullen, waarvoor veel tact
en oordeel wordt vereischt.
Samenvattend zeggen wy duidelyk en kort:
In het algemeen bewege zich onze actie thans
langs deze dubbele lyn: afwering van het anti-
clericalisme en bestryding van een zeker con
servatisme, dat do ontwikkeling der sociale
wetgeving rechtstreeks of zydelings tracht te
belemmeren."
Onder hot hoofd: „Yan een slechte markt
thuis" vonden wy in Dc Standaard deze
asterisk
De antimilitaristen zyn, onder de
leiding van mr. Yan Gilso, van eon slechte
markt thuis gekomen.
Generaal Eland bood hun een stelsel aan,
waarin het twaalf maanden heette, maar
dat in de practyk op acht maa-nden
neerkwam.
Maar dat mocht niot. Het antirailitarisme
moest en zou een f o r m o e 1 e overwinning
behalen, en op 12 Maart zond men generaal
Eland naar huis.
Thans is generaal Kool voor hem in do
plaats gekomen, on die kwam met een stelsel,
waarin liet acht maanden heet, maar dat
practisch op twaalf voile maanden neer
komt.
Maar het is zoo, or staat dan nu in de
wet toch geen twaalf. Neen, er staat in
artikel 122 nu acht, en daar komen dan in
artikel 124 nog vior maanden by.
Twaalf wilden de heeren niet. Maar nu
de formule luidt:-84, nu stemde ongeveer
de holft van de tegenstemmers van 12 Maart
voor.
Uit het oogpunt van tactiek prachtig I
Niet 12, maar wol 8 41
Do Kamper Courant bevatte een artikel
over don naderenden stryd.
Hoe hot by do verkiezingen voor de Tweede
Kamer zal loopen, valt, naar zy aanmerkt,
nog moeiiyk te zeggen.
Sommige teekenon schijnen te voorspellen,
datanti-revolutionairen, vry anti revolutionairen
on Christelijk-historisclion ditmaal samen zullen
gaan. Maar aan don andoren kant zyn er h. i.
ook weer teekenon, dat dezo samenwerking
zal afstuiten op de quaestie der verdoeling
van de zetels.
Wat de katholieke partij betreft, deze schynt
niet zoo op den voorgrond te willen treden
als vier jaar goloden, maar dat z\j weder
zal samengaan met do party van dr. Kuyper,
daaraan valt, meent de Kamper Ct., wel niet
te twyfelon. Altyd met dien verstande, dat
zy in de districten, waar zy eenige kans heeft,
by eerste stemming met een eigen candidaat
zal optreden. Daarmede is echter li. i. niet
gezegd, dat de katholieke kiezers onder alle
omstandigheden naar de inzichten van de
leiders der party zullen handelen. Het blykt,
meent zy, steeds duidelyker, dat die kiezers
hun eigen inzichten hebben en deze niet
opofferen aan partybelangen.
Voor de voorstanders der liberale concen
tratie, waaraan wy vier jaren van vrucht
baren parlementairen arbeid te danken hebben,
is er, geiyk de Kamper Ct. zegt, maar één
leus: voortzetting van de hervormingspolitiek
van de tegenwoordige regeering. Do vryzinnig-
democraten daarentegen wilden den hervor-
mingsarbeid in don steek laten, om oon
denkbeeld na te jagen, dat nog in goon jaren
voor verwezonlyking vatbaar is.
Van do verdeoldhoid in de verschillende par-
tyen trachten do sociaal-democraten gebruik
te maken om hun gelederen te versterken.
Ook onder hen heerscht verdeeldheid: dit is
in bun op de Paaschdagen gehouden congres
gebleken; maar zy hebben althans, merkt de
Kamper Ct. aan, den tact om die verdeeldheid
to onderdrukken en vast aaneengesloten naar
het gemeen schappelyk doel to streven.
Moet zy op eigen kracht steunen, dan is
h. i. de sociaal-democratische party in geen
kiesdistrict by machte haar candidaat er te
brengen. Maar die party rekent er op, zegt
het blad, dat de omstandigheden haar gunstig
zullen zyn. In 1897 zagen vele kiezers, tegen
standers van het socialisme, zich genoodzaakt,
tegon wil en dank voor den sociaal democrati-
schon candidaat te stemmen, om aan het
gevaar eener clerical© overheersching to ont
komen. Thans staan h. i. voor deze party de
kanson zooveel gunstiger, omdat de nieuwe
party de stembus leus dor sociaal democraten
heeft overgenomen en, althans by de herstem
mingen, gemeene zaak mot hen zal maken.
Daarom gelooft do Kamper Ct., dat de
sociaal-democraten by de stembus de winnende
party zullen zyn.
Eensgezind, zouden h. i. de liberalen in staat
zyn èn aan do clericalen èn aan do sociaal
democraten het hoofd te bieden. Maar, vraagt
zy, hoe zal het n u zyn
RECLAMES.
40 Cents per rogel.
Wy zouden het niet genoeg kunnen her
halen, dat de bloedarmoede een der ernstige
aandoeningen is, die de jeugd kan aantasten.
In don loop van het leven, op een zeker ge
vorderd tydstip kan men er door aangetast
worden, maar vooral tast zy de jongelieden
aan. Dit verklaart zich gemakkeiyk, want op
het oogenblik, dat het kind volwassen wordt,
heoft er een complete transformatie plaats,
welke zeer vermoeiend is en oen zekoren
weerstand vordert, waartoe krachten noodig
zyn, welke alleen het ryke en krachtige bloed
kan geven. Alsdan kan men mot moed dozo
mooilyke crisi3 doorstaan.
De hoor F. Wichers, te Dwingeloo, schryft
ons: „Myn vrouw heeft van haar 209to jaar
gesukkeld en thans is zy 48 jaar, dus ongeveer
23 jaar was zy lydende aan maagpyn, het
minste voedsel kon zy niet verdragen, maar
door het gebruik Uwer Pink-Pillon van dr.
Williams is zy volkomen genezen, thans eet
zy alles met smaak on haar krachten komen
terug.
„Publiceert het tot heil van andere lyders,
ik ben genegen de noodige inlichtingen te
verstrekken."
Diegenen, die gebruik maken van de Pink-
Pillen, zullen er de beste resultaton van bo-
komen. Zy zyn krachtdadig voor bloedarmoede,
verlamming, ruggemergstenng, rhoumatiok,
heupjicht, zenuwpyn, St.-Vitusdans, hoofdpyn,
zenuwziekte, kliergezwellen, enz., zy z(jn een
hernieuwer van het bloed en een epiorver-
storkend middel. Zy geven schoone kleuren
aan het bleeke gelaat, handelen in al de
tydperken der verzwakking by de vrouw en
veroorzaken by den man een werkdadige
werking tegen al de ziekten, veroorzaakt door
lichamelyke en geestelyke overspanning en
door buitensporigheden.
Prys ƒ1.75 do doos; ƒ9.— per 0 doozen.
Verkrygbaar by J. H. I. Snabilié, Steiger 27,
Rotterdam, hoofddepothouder voor Nederland,
en apotheken.
Franco toezending tegen postwissel.
Ook echt verkrygbaar voor Leiden en Om
streken by Reyst Kbak, Drogeryen, Bees
tenmarkt Wyk 5 No. 41, en J. H. Dijkhuis,
drogeryen, Hoogstraat No. 5.
Wacht U evenwel voor de namaaksels, ver-
schalt U de echte Pink-Pillen alleen öy den
heer Snabilié, tc Botterdam, of bij de depot
houders, die onder de attesten in de couranten
zijn aangegevenAlle andere personen verkoopen
goedkooperc zoogenaamde Pink-Pillenzulks is
slechts, om het publiek tc bedriegen. Onze ver
slaggever vernam op verschillende plaatsen in
Nederlandhoe de personen er ingeloopen zijn
en hoegenaamd niet de minste uitwerking dezer
nagemaakte Pink-Pillen ondervonden hadden
onnoodig te zeggen, dat deze personen spoedig
met het gebruik der echte Pink-Pillen weder
zijn begonnen.
Het namaaksel der Pink-Pillen heeft nog nooit
iemand genezen.
Hiernevens afbeelding der
doos met de echte Pink- E^£^-£S'
Pillen.
3841 76
Om zijii vrouw.
„Wie is die prachtige vrouw, dio met Max
Remi danst?" fluisterde graaf Heivar mij toe,
die voor de eerste maal tot de gasten des
huizes behoorde. „Al weer een, dio don mooien
Max, den beroemden dichter, den lieveling
van den dag, het hoofd op hol zal brengen!
Hoe zy hein aanziet 1 Hoe haar oogon zich
in de zyno verliezen 1Wat een gratie in
al haar bewegingen Een waar genot voor
do oogen, die beiden te zien dansen!...."
En het was inderdaad een mooi paaf, dat
do zaal van gravin De Moubri tot sioraad
e trok to.
Algemeon was do bewondering, de gasten
schenen zich niet te kunnen verzadigen aan
den aanblik van deze bokoorlyke, jonge vrouw,
in don vollen bloei van haar jeugd, zooals zy
daar, half door den beroemden schryver go
dragen, in walsmaat door de zaal zwoefde.
Ik vergat zelf door dit gezicht zeker op de
tot my gerichto vraag van myn vri6nd to
antwoorden. Hij herhaalde ze, en toen keek
ik hom lachend aan
„Wat? Dat weet jy niet? Maar die dame
is immers zyn vrouw 1"
„Zyn vrouw?" zei hy verbaasd.
„Ja zeker 1"
„Excuseer my myn onwetendheid, beste
vriend, maar ik ben langer dan tweo jaren
op rois goweest en toon ik Parys verliet, was
Max Remi niet getrouwd 1"
De jonge Fontang was by de woorden van
De Moubri by ons gekomen en meende: „Tout
Paris weet, hoe gelukkig die beiden zyn....
Mevrouw Romi is de verrukkelykste, bomin-
lyksto en gelukkigste vrouwMax is niet
alleen haar man, maar in den waren zin van
het woord de afgod van de schoone Louise 1"
„En hooft hy haar ook zoo liof?"
„HartstochteiyklEn ik vind dat te
mooier, omdat hot zoo in hot geheol niet naai
den geest des tyds is en voor heel oudorwetsch
doorgaat IEn by haar komt er dan nog
het gevoel van trots by, do vrouw van den
beroemden schryver, van don hold van den
dag te zyn, voor wion hot uitnoodigingon
regent 1"
„Kon jo ze nader?" vroeg graaf Heivar my,
toen Fontang ons verlaten had.
„Vroeger heb ik ze van naby gekend," was
myn antwoord.
„Is het dan werk el yk niet overdrovon, wat
Fontang zooeven zeide?"
„Het is alles waar. Mevrouw Romi, de schoono
Louise, zooals zy door allen wordt genoomd,
is een van die sentimouteele, wat opgowor.don
naturen, voor wie een man als Max als ge
schapen is. Als jong meisje, toen ik ten huize
van haar ouders verkeerde, heeft zy my dik
wyls .gezegd, dat zy een held, een beroemd
man, iemand in staat tot een groote, onbaat
zuchtige daad, tot echtgenoot wilde hebben.
Zy had altyd haar eigen meening, het was
eon klein, betooverend origineelZio haar
slechts aan, let op die groote, lichtende oogen,
die als tot droomen zyn geschapen daarby
een vrouw in den waren zin van het woord,
goed, zacht en oprecht in haar liefdo tot
Max
Terwyl wy zoo sprak en, was het paar in
onze nabyheid gaan zitten. De jonge vrouw
was verrukkeiyk schoon 1 De roodo, vochtige
lippen waren half geopend, levenslust ging
van haar uit en sprak uit al haar bewegingen.
Naast haar zat mooie Max. Tot haar ge
bogen, 6prak hy tot haar op fluisterenden
toon als een verliefde.
Er scheon iets van den overvloed van geluk
uit te stralen van het paar.
,Heb je de jonge vrouw van avond al ver
welkomd?" zeide de graaf.
„Neen, ik wil het ook niet doen, ik heb
haar slechts in den droevigen tyd van haar
leven gokend
„In don droevigen tyd?"... Heoft zy dien
dan gehad?"
„Ja, al is het dan ook niot op directe wyzo,
er waren toch eenigen in liaar omgeving ten
tyd o van haar eerste huwolyk
„WatI Is mevrouw Romi vroeger reeds
gehuwd goweost?"
„Ja", antwoordde ik zachtjos, „anderhalf
jaar en ik was een goed vriend van den armen
doode".
Yertel my dat toch eens!"
Het orkest begon een ruischendo quadrille
en wy waren beiden heimolyk in een klein
s.alon gevlucht. Er heerschto een getemperd
licht en onwillekeurig begon ik van den vriend
mynor jeugcl Claude Tirau te vertellen, dte
nu sedert drie jaren tot de dooden behoorde.
„Zooals ik reods gezegd heb, hob ik Louise
in haar ouderlyk huis leoren kennen. Het
waren eenvoudige lieden uit den burgerstand
en van vader noch moeder had Louiso haar
romaneske ideeën geërfd. Yan waar zo kwamen,
weot ik niot, misschien uit do boeken, die
zy gelezon heeft; misschien is zy op kost
school er aan gekomen.
In elk geval werd er door haar ouders niet
veel waarde aan gehocht en de vader, een
rechtschapen man, besloot, zyn dochter aan
eon ambtenaar tot man te geven, dio haar
ongetwyfeld in gewone, ordelyke omstandig
heden gelukkig zou maken.
En er deed zich zoo een voor, on wel myn
vriend Claude Tirau, een gemeente-ambtenaar,
oen prachtige, bescheiden kerel. Hy had
Louise boven alles lief.
Claude was geen romanheld, had nieta
schitterends over zich, maar het jonge meisje
scheen met de keuze van haar vader tevreden
te zyn en trachtte haar man lief te hebben
Ik zeido je reeds, dat zy goed en zacht was.
Wat oen ellende heeft do arme Claude in de
eerste maanden van zyn huwelykuitgestaan!
Slechts my stortte hy zyn liefdevol hart uit,
want hy had zeer spoedig ingezien, dat niets,
zelfs niets in zyn persoon, in zyn betrekking,
in zyn geheele levon aan de romantisch-
sentimenteel© denkbeelden van Louise beant
woordde.
Waar was in het geregelde bureau-leven
een spoor van heroïsme, van zelfverloochening!
Zyn superieuren achtten hem, hy kon in den
loop der jaren in rang opklimmen, hy was
beschaafd en wist zich goed voor te doen.
Maar wat beteekende dat alles voor het
aardige vrouwtje, dat hy de zyne noemdo?
Hy gevoelde zich zoo klein, zoo onboduidend
en daar hy Louise hartstochtelyk liefhad en
het zyn cenige wensch was haar gelukkig
te maken, leed hy ontzettend, want hy ge-,
voelde, dat de toegenegenheid van zyn vrouw
met iederen dag verminderde, dat Louise
steeds moer van hem vervreemdde.
Op zekeren dag zocht hy my in myn
woning op; het was de laatste maal.
Een jaar was hy juist getrouwd. „Ik ben
zoo ongelukkig 1" zeide hy. „Ik kan Louise
nimmer het geluk geven, dat zy verdient.
Ik wil my het leven benemen,dan is
zy vry en kan zy nog gelukkig worden!"
Ik sprak een verstandig woordje met hem,
raadde hom aan te trachten wat op Louise's
romantische ideeën in te gaan.... „Myn
Hemol", riep ik uit, „het kan toch zoo moeiiyk
niet zyn een beetje sentimenteel en roman
tisch te wezen 1"
Hy beloofde my kalmer te worden, ml4»*
raad to volgen en iets te verzinnen, waardoi
hy zich de liefde van Louise zou kunnen
verwerven.
Een half jaar later was hy dood, de a.me
kerel! En dat ging nog wel zoo bur^erlyk
mogelijk, zonder liet minste romantische tintje.
Do artsen wisten niet recht, wat het ge
weest was. „Louiso, ik voel, dat het met my
ten einde loopt," had hij tot zyn vrouw gezegd,
„trouw weer, dan kan je met een ander ge
lukkig worden."
Nu eindelyk had hy den weg gevonden
om Louiso aan het gedroomde geluk te hel
pen, en tevreden sloot hy do oogen tot den
laatston slaap".
De quadrille was ten einde. Wy stonden
op en konden mevrouw Remi weer zien, die,
stralend van geluk, op den arm van haar
man geleund, door de zaal schreed.
Ja, Claude's wensch was in vervulling
gegaan.
„Heeft zy hem betreurd?" vroeg de graaf my.
„Ja, maar zeker niet diep. Niets bond haar
aan hem, geen kinderen, geen familioleden,
Zy werd zeer gevierd, on op zekeren avond
voordo het toeval haar Max Romi in de armen
den held yan haar droomen."
„Arme man!" zeido de graaf, torwyl h(J
aan Claude dacht.
„Ja, arme manl" herhaalde ik.
„Hoe arm, dat weet ik slechts, want ik
alleen weet de oorzaak van Claude's dood.
Iiy was toch een held, al mogo ook alles
dit tegenspreken en hoeft zekor wol heb
zwaarste offer gebracht, waartoe oen monscb
in staat is! Hy heeft zich eon langzaam wer
kend vergif verschaft; de artsen hebben er
niets van gemerkt.... maar maandenlang
heeft hy zyn doel voor oogen gehad, dage
lijks een schrede naar zijn dood gedaan en
zichzelvon opgeofferd voor liet geiuk van
Louise."
„Heeft zy er goen vermoeden van?"
„Neen!.... Waartoe zou het ook dienon?
Ik zou het haar toch niet hebben kunnen
zeggen. Nu is zy immers ook gelukkig 1"
Het feest liep ten einde. Mevrouw Remi
stond rechtop midden in de zaal naast haar
man, en trotsch en schitterend van geluk
hoorde zy de complimentjes aan, die iiaar en
haar man, don groot en dichter, worden ge--
maakt. Hot was my als hcorde ik haar'
fluisteren:
„Myn held, myn afgod!"
En ik moest aan dien anderen bold denken,
die vergeten op het kerkhof uitrustte van z(jn
heldendaad.
voor bet plaatsen vau lileinc Adver»
tcntitvu moeten bij de advca*tcu(ie<
worden gevoegd.
lVanucc? dit niet geschiedt, wordt,
de advertentie niet geplaatst*
