Presides; Hruger in Den Kaag.
Op den gansthen tocht van Kruger door
het Rynland, ran do Duilsche grenzen tot
Den Haag, word een zeer bosliste en zeer
hartelyke hulde gebracht.
Het Rijnland heeft president Kruger warm
toegejuicht en Franscbo journalisten, die van
Marseille af den tocht haddon meegemaakt,
verzekerden, dat de geestdrift in het Rijnland
misschien minder levendig, maar niet minder
harteljjk en groot was dan in Frankrijk en
België.
De burgemeesters van do gemeonten, waar
president Kruger gisteren passeerde, hielden
echter allen, crp een enkele gunstige uitzonde
ring na, ellenlange speechen 1 De burgemeester
te Arnhem was nog niet aan het eind, toen
de trein zich weer m beweging zette en vertrok 1
Hoe is het toch mogeiyk, dat zij den President
zoo kunnen vervelen mot lange toespraken in
plaats van hem te sterken met een korte,
kernachtige toespraak.
In België zoide president Kruger ook al tot
pro& Van Hamel, waar een voorzitter aan
het station een vFeeselljk lang stuk voorlas:
„Dat zou ik immers aanstonds evongoed
kunnen lezen!"
Er werd vernomen, dat president Kruger,
na de Nederlandsche grens te hebben over
schreden, aan het station Zevenaar een tele
gram heeft gezonden aan H. M. de Koningin,
om H. M. te begroeten op haar grondgobied.
Te Zevenaar kwam ook de heer Snethlago,
'de consul-generaal der Z.-A. Republiek, in
den wagen. Daar begon het ook telegrammen
te stroomen van gemeentebesturen, korkeraden,
het Leidsch Studentenkorps, ambtenaren van
post- en telegraphie, enz., enz.
Uit schier alle gemeenten van het Westland
waren bewoners met bun burgemeesters
naar Den Haag overgekomen om Kruger toe
te juichen. De vervoermiddelon konden niet
alle belangstellenden vervoeren.
Do volgende bijzonderheden van Krnger's
intocht te '8 Gravenhage worden nog medo-
gedeeld:
Als een zwellende stroom rolden de juich
kreten den trein vooruit, toen deze do kom
dor gemeente binnenreed. Een trein? Keen,
een bloemenwagen, waarin de kinderon Flora's
aan veelkleurige linten zóó opgestapeld lagen,
dat zjj veeleer deden donfcen aan eon lusthof
dan aan het geriefelijk compartiment, dat de
Btaatsspoorwegmaalschappy den eerwanrdigen
'grijsaard van al de grens had aangeboden.
Het viel dan ook moeilijk, do breedgeschou
derde gestalte dadelijk in het oog te krijgen,
maar toch, by stond aan een der portierramen,
aandachtig luisterende naar het psalmgezang,
dat de zangerschare, onder leiding van Richard
Hol, plechtstatig onder het ruime gewelf dei-
overkapping deed ruischen. De President
'verliet dan ook niet den waggon voordat het
jAmen* het einde van deze even innige als
godsdienstige begroeting had afgekondigd.
Gedurende do geheele uitvoering stond de
oude man blootshoofds on hy gaf, voor het
perron te botjeden, een dankbaar en goed
keurend knikje aan do dames on heoren, die
zijn hart met tiet zingen dezer gewijde regelen
(hadden verkwikt. By het verlaten van liet rijtuig
'goleidde dr. Leyds het Staatshoofd, die zich
gokloed had in een pelsjas. Rauwelijks was
.zyn gelaat met stoere uitdrukking zichtbaar,
cf een donderend hoezee vervulde de geheele
ruimte en het „Leve Kruger" klonk hom links
en rechtö in de ooren op zijn gang naar het
eivolle kofsalon, waar oen leunstoel voor den
bejaarden Boerenzoon gereed stond, waarvan
•Kruger echter geen gebruik maakte, daar hy
gedurende don ganecken tyd der begroeting
verschillende redevoeringon m flinke, staande
houding aanhoorde.
In de zaal was het eivol, zoodat ook, met
inbegrip van zyn gevolg, oen nauwe kring
rondom den President werd getrokken.
Daarin werden nog opgemerkt prof. "Van
Hamel, de vertolker van 's Presidents woorden
en gedachten op zyn zegetocht door Frankryk;
leden on bostuurdors der Haagsche Z.-A. V.,
de kolonel-plaatseiyke commandant, en eonige
officioreD, de president van don Hoogen
Raad, enz.
Hot eerst werd de President, die de heeren
dr. Leyds en "Wolmaians in zyn onmiddeliyke
nabyheid had, toegesproken door den burge
meester, staando aan het hoofd van den byoa
voltallige» Gemeenteraad, met de volgende rede
Mynheer de President der Z.-A. iiepubliok,
Hoogedele Heeri Namens den Gemeenteraad
van 's-Gravenhage, namens de geheeloHaagsche
bevolking, heb ik do eer U welkom te lieeton
op deze plaats.
„Gö woot, aan den grond van geheel ons
Vadoiland, byzonder aan dien van 's-Graven
hage, zyn groote geschiedkundige herinne
ringen verbonden.
„Ligt het daaraan of ligt het aan de stam
verwantschap van Uw volk en van ons volk,
dat zoo groote sympathie hier overal in den
lande zich heeft vertoond? Ik weet hot niet,
maar ik kan U wol verzekeren, dat in deze
gemeente aller harten bobben gebloed by hot
vernemen van de rampen, die Uw volk hebben
getroffen.
„Aan dozen bodem zyn groote geschied
kundige herinneringen verbonden en ik bid U,
wanneer een dor eerstvolgende dagen do
gelegonboid zich voordoet, wond dan Uw
schreden »a3r het voormalig verbiyf van onzo
Btadhouders. Daar kan de bodem, waarop gy
gaat, by eiken voetstap U verkondigen, hoe
dikwyis op diezelfde plaats de groote Zwygor
en Zyn Dooriochtigo Zonen een zucht hebben
geslaakt, toen hun laDd in even raoeiiyko
omstandigheden verkeerde als thans het Uwe.
Moge die herinnering aan den grooten Zwyger
en Zyn groote Zonen, Maurits en Frederik
Hendrik, U bemoedigen en nieuwe krachten
schenken. En moge dezelfde Voorzienigheid,
die hun stryd tot een zoo gelukkig eindo
heeft geleid, ook Uw© reis tot een gelukkige
uitkomst wenden, Uw volk ten zegen, der
inenschheid tot oer."
'sBurgemeesters woorden maakten biykbaar
diepen indruk op den belangstellend toeluiste
renden Kruger en vonden weerklank in de
harton van alle hoorders.
Als consul-generaal der zusterrepubliek sprak
dr. Muller eenige woorden van sympathie voor
den President en zyn volk.
De reeds medegedeelde toespraak van dr.
j link word herhaaldelijk onderbroken door
ivo's, o. a. daar„ waar hy gewaagde var*
de baatzucht en overmacht, van do txmiwe
hulp van president S:eyn on van do aan
bieding van het oorlogsschip door H. M. do
Koningin. Inzonderheid by de vermelding van
dit feit scheen aan het gejuich geen eind9 te
komen; er weid zells met do zakdoeken ge
zwaaid.
De heer Kruger gaf nu te konnen, dat by
ook het een en ander wilde zegden. Daartoe
overgaande, maakte by in de eerste plaats
zijn excuus. Hy had nooit een echoot gohad,
weinig onderwys genoten en kon dus niet het
onderscheid weten of een lidwoord vrouwelijk
of mannelyk was. Hy zou dus gewoon spreken.
Ik iy niet ongeleerd voogdo hy or aan
toe maar ben geheel ongeletterd (gelach),"
In de eerste plaats dan betuigde hy zyn
hartelyken dank voor de in do toespraken
opgewekte herinneringen en de aangeboden
adressen.
Maar vooral was hy Holland ten zeerste
dankbaar, omdat in dat land de zaken dor
Republieken de ernstigste verdedigers hebben
gevonden.
Op zyn eigenaardige wijze ging hy nu aan
het verhalen omtrent den toestand van zaken.
Was in deze oogenblikken de strQd herinnerd,
die Nederland 80 jaren lang in. het belang
van de rechtvaardigheid had gevoerd, toch
was er zijns inziens een groot onderscheid in
toestanden, in zoover do Z.-A. Republieken in
den tegenwoordigon oorlog een kindje waren
tegenover een groote mogendheid. Hy voerde
zyn gedachte terug naar don tyd van Jameson's
rooftocht, waarin z. i. de kiem ligt voor het
zonder de minste reden aan de Republieken
ontnemen van haar vryheid, herinnerende hoe
aan de wenschen van Engeland in zake het
stemrecht aan de vreemdelingen was voldaan,
maar, dat niettegenstaande zynerzUds aan
Salisbury de vrede was voorgesteld, Engeland
van den aanvang af uitging van de vaste
meening, dat de Republieken moosten worden
uitgeroeid en zjj als zelfstandig volk niet
mochten bestaan.
Voor hem, President, was het duideiyk ge
bleken, dat het besluit, om niot alleen de
Z.-A. Republiek, maar ook don Oranje-Yry-
staat te doen vallen, reeds vooraf beraamd
was. Toen reeds was besloten, dat zy vernie
tigd zouden worden. En onder die omstan
digheden konden wy niets ander» doen dan
onze grenzen te doen bezetteD, en Krugor
drukte er op, dat het terugtrekken der troe
pen een onmogelijkheid was. Zy gaven zich
over in do handen Gods, om te scryden tot
bet uiterste, al wisten zy, dat de twee kleine
Republieken stonden tegenover driemaal hon
derd duizend man. De President zag hier niet
in het werk van do staatslieden der Repu
blieken, maar Gods werk, en verheugde zich
over de sympathie van het volk in Europa,
dat dezen onrechtvaardigen kryg veroordeelt.
Holland en Frankryk moeten hun gebeden
laten samongaan en spreker schreef die be
weging toe hieraan, dat die volken God vreezen
naar Zyn woord om rechtvaardigheid te doen
zegevieren. Daarom zegt hy: heb de recht
vaardigheid lief, want God staat aan de zyde
der rechtvaardigheid. Daarom zy aller oog ge
vestigd op God, want de stryd is in de hand
des Heeren,
Op zyn 76sto jaar was hy verplicht, geiyk
hy op hot commando had ervaren, te moeten
wyzon op de barbaarschheid, waarmode deze
oorlog wordt gevoerd.
Vrouwen en kinderon worden gebruikt tegen
ons, huizen en hoeven worden afgebrand.
Generaal l^pberts had wel is waar zyn familie
goed behandeld, maar spiekende in het algo-
meen voor het voik, had de President liever
gezien, dat die menschen goed bohaodekl
waren.
Hy bracht hulde aan alle bewoners van
de Republiek, die, hoewel hun dierbaarste
panden hun zyn ontnomen, liever in de ver
drukking biyven dan zich overgevon.
Kruger verklaarde hierna to bouwen op
don invloed eenor boschaafde, godvreezende
natie als de Nederlandsche en by hoopte, dat
de dagen zouden komon, dat, gesteund door
de sympathie in verschillende landen, voor
de Republieken het tydperk der rechtvaardig
heid zou aanbreken, en hy sprak de vurige
hoop uit, dat naarmate de heerlyko Kersttyd
nadert, allo verschillen zouden verdwynen.
Terugkomende op zyn overtuiging, dat de
thans uitgebroken stryd in naam des Heeren
wordt gevoerd, hoopte de President alle mid
delen te gebruiken om naar het doel, dat hy
zich heeft afgebakend, te 6treven, ook al
kunnon de mogendheden daarby niet helpen.
Na te hebben verklaard, waarom hy bet
grondgebied der Republiek heeft verlaten,
zeido hy naar hier te zyn afgevaardigd, om
al zyn broeders aan te spreken en al zyn
invloed te gebruiken om den onrechtvaardigen
oorlog to doen beëindigen.
Hy besloot zyn gemoedeiyke woorden met
het uitspreken van de hoop en het vertrouwen,
„dat gansch Holland, welks hartetaal ook die
van zyn volk is, zich zou vereenigen, om,
zoo 't kan, redding te brengen."
Een oorvordoovend hoezee bezegelde Krugers
onopgesmukte taal, die den indruk maakte,
dat Kruger aan de waarheid niet hetzwygen
kan opleggen.
Nadat een ambtenaar van de Z.-A. Republiek
den President een hartolyk welsoin had toe
geroepen on ecnigo hoofden van deputatiën
aan Kruger waren voorgesteld, Yorliot h(j met
den wensch, dat de vrede voor alle volken
weldra moge bereikt worden, de wachtkamer,
tot aan zyn rytuig gevolgd en uitgeleid door
den ganschen drom van lien, die hem tydens
do wisseling der toespraken omringden.
Buiten was de stemming prachtig. Langs
don geheelen te volgen weg was de mensehen-
volte ontzagiyk, vooral natuurlyk in de
Rynstraat, waar van af tien oren 's morgens
de menschen al plaatsen „besproken" hadden.
Te geestdrift ontwaakte ai lang vóór de
aankomst: er werd gezongen, gejubeld. De
boomen zaten vol met straatjongens, die naar
den trein uitkeken en zongen, dat Chamberlain
zakjos moest plakken.
De orde was volmaakt. Maar aan allee was
het te merken, dat er een gxootsche, ongekende
betooging brooide.
Eindelyk, om kwart voor vieren, ging or
een daverend juichen opc De jongens in de
boomon hadden den trein gesignaleerd; het
werd woeliger en boven de menschenzee
wapperden de vlaggen.
Ongeduldig werd op den afloop van do
©ntvangsi-piochtighoid binnen gewacht, tot
eindeiyic do ry tuigen voorkwamen cn na do
«omilóleden en do Z.-A. autoriteiten do gryze
President naai' buiten kwam.
Do begroeting van bet volk wasééngrooto
goostdrifc cu onder een onafgebroken, daverend
gejuich en gezang besteeg Kruger zyn rytuig,
met ontroering in zyn oogon en op liet gelaat.
Hy groette, wuivend met zyn hoed en bleef,
vóór hot instygen, even staan om de monschen-
massa te overzien, en hy wuifde maar steeds
en bleef lang met den hoed in de hoogte
stilstaan.
De rit naar het hotel was een prachtige
triomftocht. Den ganschen weg stonden de
menschon dicht opeengepakt en juichton,
jubelden zoo, als het misschien hier nog niet
gehoord is. De massale geestdrift werkte
olectriseerend.
De Pxesident, voorafgegaan door huzaren
en met de eorewacht m matigen draf, onder
commando van den hoer P. "Wurfbain, achter
zyn rytuig, aanvaardde de betooging waardig
en stil, en met diep ontroerd gelaat. Hy zei
mots, noch tegen den heer Fischer naast
hem, noch tegen dr. Blink, die tegenover
hem zat. Van tyd tot tyd stond hy op, overzag
de *vast en doordringend jubelende massa naar
alle zydon on hief don hood weer met uit-
.gestrekten arm omhoog. De President, zoowel
als de andere hoeren ia het rytuig, haddon
stoed3 het hoofd ontbloot.
De orde bleef bowaard, dank zy het be
zadigde politieoptreden en do waardige, wel
willende houding der menigte. Behalve dat
een huzaar mot zyn paard viel (spoedig
zonder ietsol weer op do been geholpen) geen
enkel incident op den weg.
Vóór het Hotel.
By de aankomst aan hot Hotel dos Indes
bereikte do geestdrift haar boogtopunt. Het
jubelen was daar het geweldigst, de opwinding
hot indrukwekkendst. Do kreten „Leve
Kruger i" „Leven de Boeronl" „Leve deVry-
staat!" „Arbitrage!" klonken hier het harts-
tochtelykst.
Yoor het HO tel des Indes, waar in het
middaguur al duizenden geschaard stonden,
werd het plein in den vorm van oen driehoek
te halfdrie afgezet en plaatsten zich de tairyke
veroenigingen met hun banieren en haie.
Aan den ingang van hot hotel was nog
aanwezig een deputatie van jongedames van
de H.-B. school, waarvan twee zich bezyden
do portiek geplaatst hadden met greoto vlaggen,
om een President by het binnentreden eer te
be wyzon.
Het was oen treffende aanblik die duizenden,
de vensters waren dicht met belangstellenden
bezet, in lantarens eh boomen waren natuurlyk
toeschouwers geklommon en aan het monument
Saksen-Weimor klampten zich tal van nieuws
gierigen vast.
Door het ontzettend gedrang geraakten
enkelen onder hot publiek ongesteld. Twee
jongens en oen juffrouw werden successiovelyk
uit het gedrang naar het Hotel des Indes
ovorgebracht. Zy waren in zvvym gevallen en
werden in het hotel door een geneesheer en
twee liefdezusters geholpen.
Nadat hot escorto cavalerie un do eercmaclit
in draf waren genaderd en front haddon ge
maakt, reed het rytuig van den President voor.
Ynendeiyk groette Kruger, met den hoed
wuivend, en verliet onmiddellyk bet rytuig,
terwyl het zangkoor in do vestibule het lied
„Yereenigd Afrika" aanhief.
Nu kwam buiton geen einde aan de geostdrift.
Het geleek oen donderende zee van stemmen,
die aan kwam bruisen. Daar klinkt het volks
lied van Transvaal. De zang is ooverdoovend,
en intusschen dringen de mensckea op, om
tegenwoordig te zyn als de President op het
balkon komt. Het gedrang wordt te groot,
do politie kan het niet tegenhouden en zes
huzaren trachten dit nu te doen, het kost
geweldige moeite 1 men hoort hulp schreeuwen.
Daar verschynt de President op het balkon.
Ey wuift de menigte vriondeiyk toe mot den
hoed. Naast hem staan de heeren Fischer,
"Wessels en Wolm arana.
Nu is er aan hot volk geen houden meer,
men dringt woest op en werkelyk, het
gelukte de dichte menigte eenige meters
vorder te komen en hot hotel tot op kleinen
afstand te -omringen.
Wederom klinkt het Transvaalsch Volks-
lied, „Leve Kruger, Arbitrage, Arbitrage I" en
aan het geschreeuw, gewuif met zakdoeken
en hoeden kwam geen einde.
In hot hotel
Kruger bogaf zich onmiddellyk, na afge
stapt te zyn in het Hötel des Indes, naar
het achtergedeelte van de verlichte vostibule
en hoorde staande het gezang van. Spool's
koor aan. De heeren Fischer en Wolmarans
stoDden aan zyn zyde. Oom Paul hoorde het
hod „Yereenigd Afrika" tot het einde aan.
Spoel word door dr. Leyds aan hem voorge
steld en de President drukte den leider en
componist de hand en bedankte bem voor
het gezang, dat hy zeide zeer mooi te vinden.
Toon ging hy naar boven, voorafgegaan door
do kindertjes, wier getal zich vrel tot acht
had uitgebreid, en die met een vriendelyk
lachje op het golaat den President bestrooiden.
Maar oen ware bestrooiing werd het eerst,
toen de President het eerste "portaal bereikt
had, waarboven zich een koepeldak welft. Op
de gaandery van dien koopel was geen plaatsje
onbezet en van daar uit viel een regen van
rozebladeren op het gryze hoofd van don
gevierden man. En van beneden uit de vesti
bule schalde nog steeds het „Leve Krugor",
„Leve Transvaal", aangeheven na het einde
van het lied door alle dames en heeren van
het koor en door alle in de vestibule aan
wezigen, onder welke Krugers kleindochter,
mevr. ElofL
Toen had boven de begroeting plaats van
de dames. Dadelijk onderscheidde de President,
ondanks zyn zichtbare hevige vermoeienis, de
bekende gezichten, liep op haar toe en wisselde
handdrukken. De overige dames werden voor
gesteld door den heer Wolmarans.
In het middensalon overhandigde mevrouw
Harinxma bloemen en sprak zjj hare korte
rode uit, die door den President slechts met
een kort woord van hartelyken dank werd
beantwoord.
„Is u moede President?^ vroeg een der
dame*
„O schrik'Jyk, schrik'lyk", antwoordde
Oom Paul.
Daarop trad mevrouw Eloff- op haren groot
vader toe en gaf hem een kus.
„Zoo, zoo, ben je ook hier?" vroeg de
President. En toen ontving hy een kus van
een heerlijk kindje, een dochtertje van den
heer Grobler.
Dr. Blink stelde nu alle leden van de
Haagscho afdeeiing der N.-Z.-Afr. Yereonlging
aan den President voor.
Men kwam den President mededeelen dat
zyn verschijning op het balkon onstuimig
verwacht werd. Dadeiyk begaf hy zich, in
gezelschap van de heeren Fischer, "Wessels
en Wolmarans op het balkon, waarvan hy
sterk bewogen, na eonige oogenblikken woder
in het salon teragkeerde. Dadelyk -daarop trok
hy zich in zyn particuliere vertrekken terug,
vergezeld o. a. van dr. Heyman. In zyn
slaapvertrek werd hem een bloemstuk aan
geboden namens de naamlooze vennootschap
„Hotel dos Indes".
En toen scheiddon langzamerhand de ge-
noodigden, van wie velen nog tranon in de
oogen hadden na de bepaald overweldigende
volkshuldo by Krugeris komst op het balkon.
Op do stoelen in Yerschiliendo der salons
lagen prachtige kransen en bloemstukken,
o. a. van het damescomité te Middelburg,
van de leerlingen der Haagsche academie van
beeldende kunsten en van particulieren, waar
onder een met het opschrift „Hulde aan den
edelen strijder voor vryheid en recht."
Het borstbeeld van H. M. de Koningin
prykte tusschen een bloomendecoratie.
Een aangename verrassing zal voor Oom
Paul ook zyn een photograpkische familie
groep, waarop men zyn vrouw ziet en klein
kinderen. Eeu vers en een Psalm zyn daarby
geschreven.
In de kamer staat een kostbare fauteuil; in
den rug van den stoel is in kleuren aange
bracht hot wapen van Transvaal. De stoel ia
een geschenk.
'a Avonds.
Voor het „Hótel des Indes" is, nadat de
President zich van het balkon had verwyderd,
nog een dichte menigte biyven staan tot laat
in den avond, ondanks het regenachtige weder,
in do hoop dat Oom Paul zich nogmaals zou
vertoonen, zwichtende voor het herhaald geroep
„leve Kruger. loven de republieken" en dergo-
lyke. Het volk zong van alles: hot Wilhelmus, de
Zuidafnkaanscho liederen, 't Wien Noerlandsch
bloed, enz., enz.
Looze hoezeetjes doden telkens de halzen
reiken van de nieuwsgierigen, die zich ver
beeldden, dat de balkondeuren opengingen.
iDtusschen zat de President rustig het
middagmaal te gebruiken met den heer Eloff.
Een kamerdienaar, Jansen, is speciaal belast
mot bewaking van do deur van het particulier
salon van den President, in dien zin, dat zich
niemand zonder machtiging daarin begove,
die niet tot do omgeving van den President
behoort.
Alle kransen en bloemstukken, den Presi
dent overhandigd op zyn tocht van Keulen
naar Den Haag, lagen in schilderachtige
wanorde opgestapeld in de vestibule van het
hotel, op het podium waar des middags het
1 koor zong, en vormden daar eon respectabele
opeonbooping.
President Kruger liet te halfnegen gister
avond het nog steeds juichende en zingende
volk door den mond der politie verzoeken
het zingen te staken, aangezien hy zich ter
ruste wilde begeven.
Aan dit verzoek word onmiddellyk voldaan
en langzamerhand trok de menigte af. waarna
de President zich in zyn slaapvertrek begaf,
nadat hy, na het diner, had zitten „gezolsen"
met den commissaris van politie Bredell.
Op de linten van een dor kransen, die
later in den avond keurig gerangschikt
werden te midden van het groen dat reeds de
vostibule versiert, stond oen gedicht. Het
was een bloemgeschenk van de burgery van
Emmerik, de laatste Duitsche stad door
Kruger gepasseord. Het vors luidt:
O Haupfc der Helden du
Von Blutsverwandten Stamme
Den wachsend rings bodroht
Des Unheils wilde Flam me.
Die letzto deutsche Stadt
Grüsst Dich mit diesein Kranz
Eins mit den deutschen Yolk
In Mitgefühle ganz.
Gistermiddag, kort na de aankomst van
president Kruger, heeft dr. Leyds officieel
aan den minister van buitenlandsche zaken
die aankomst bericht.
En nog was de President niet lang in hot
hotel, of hy ontving de bezoeken van eenige
ministers, nl. van de ministers van waterstaat,
binnonlandsche zaken, koloniën, justitie, oorlog
en marine. De minister van marine informeerde
in het byzonder of de reis op de „Gelderland"
den President goed was bevallen.
De voorstolling in den Franschen schouw
burg te 's-Gravenhage is gisteravond door
hot orkest geopend met het Transvaalscho
volkslied, gevolgd door het Wien Neerlandsch
Bloed. Beide liederen werden door het publiek,
dat van zyn zitplaatsen was opgerezen met
instemming toegejuicht.
President Kruger is hedenochtend reeds zoor
vroeg opgestaan, maar beeft zyne particuliere
vortrekken niet verlaten.
Na het déjeuner heeft hy nog een geruimen
tyd rust gehouden, waarna hy confereerde
met de leden der deputatie en met dr. Leyds.
Op een der bovenzalen van hot „Hotel des
Indes" is een register van verwelkoming
neergelegd, waarop hedenochtend voorkwamen
de namen van leden der Eerste en Tweede
Kamer, burgemeesters van omliggende ge
meenten, wethouders der residentie, militaire
autoriteiten, prof. Van Hamel, tolk van den
President op zyn Fransche reis.
Van ongeveer 9 uren af hadden zich men
schen verzameld voor het Hotel, trots het
regenachtige weder. Langzamerhand groeide
de menigte aan, die zich echter onthield van
uitroepen. Maar tegen elf uren hoorde men
plotseling het zingen van een Psalm door
eenige zangera. Het waren leden van een
Chriateiyk genootschap, die met ontbloot
hoofd, een gewyd gezang aanliiovon in de
zichtbare hoop dat zy medezangers zouden
krygen uit de menigte»
Dit gelukte echter niet al te best, maar beter
ging het toen liet Wilhelmus en het Trant
vaalsche Volkslied werden aangeheven. Van
dat oogenblik af rustte men niet, voordat
Oom Paul, door het gezang gelokt, op het
balkon verscheen gedurendo eenige oogen
blikken. Een hartelyke ovatie werd den Staats-
president gebracht, die op zyn gewone wijze,
namelyk door breede groeten met de hand,
daarvoor dank bracht.
Een aardig volkstooneoltje deed zich voor,1;
doordien een bekend type, „Haagsche Jaapie",'
den President toeriep: „dag, Oome Paul, ik1
heb zeventien jaren trouw den Koning ge
diend, blep, hiep, hiep, hoera!" of Transvaal:
gaat nooit verloren i" uitroepen die het publieki
deden schateren. Ook de President had er.
schik in en vereerde den Boeronvriend met
een afzonderleken groot
Een uur later verscheen de hoer Kruger
opnieuw op het balkonEen leerling der
-Academie van Beeldende Kunsten, die met 1
verschillende anderen, waaronder ook jonge- i
dames, buiten stond, had nL de stoute schoenen
aangetrokken en had, door bemiddeling van
den heer De Bruin, laten weten dat de leer- i
lingen Oom Paul zoo gaarne een ovatie wilden 1
brengen.
Daar kwam de boodschap torug, dat. aan
dit welmeenend verlangen zou worden voldaan,
en een oogenblik later kwam Oom Paul
werkelyk en kende het gejubel geen grenzen.'
Dit moment werd gekinematographeerd.
V' President Kruger en de gezant Leyds
hebben van de directie der Nederlandsche
Opera een uitnoodigingontvangen om Zatordag-
avond de voorstelling van de „Willem Teil"
in het Gebouw voor Kunsten en Weten
schappen te 's-Gravonhage te willen by wonen.
Deze opera, die een anderen vryhoidsstryd
in de gedachte brengt, achtte de directie in
deze dagen zeer gepast. Het verzoek is ge
steund door den heer Richard Hol, voorzitter
van het bestuur der Nederlandsche Opera-
ivareeniging.
De missives door de Voorzitters der beide
Kamers van de Staten-Goneraal gericht tot
'President Kruger, luiden als volgt:
Die van den President der Eerste Kamer:
„Hooggeachte Hoer!
„De Eerste Kamer der Staten General heet
U hartolyk welkom, nu U HoogE ïc!e Neder
land met U w hooggewaardeerd bezoek vereert.
Zy stemt volkomen in met Uw edel
streveü om recht te ver krygen, opdat de U
opgedrongen onrechtvaardigen oorlog, die op^
zoo barbaarsche wyzo gevoerd wordt, moge
ophouden en de in alle opzichten zoo zeer
gewenschtö vryheid en onafhankoiykheid der
beide Republieken behouden blijve en voor
alt yd 'verzekerd worde.
Zy is steeds vol bewondering voor den 1
onovertroffen heldenmoed en zeldzame vol-4
harding van hare stamverwanten in Zuidafrika,
van welke U HoogBdelo do uitstekende en
terecht algemeen bewonderde vertegenwoor
diger is.
Yan ganscher harte hoopt zy dat ons aller
Vader U Hoogedele steeds Zyn onmisbaren
zegen zal schenken en nog gedurendo vele
jaren in goedo gezondheid zat doen werkzaam
zyn tot heil van Zuid-Afrika."
Het schry yen van den Voorzitter der Tweede
Kamor luidt:
„De Tweede Kamer dor Staten-Generaal
heeft my gemachtigd uit haren naam U
een oprecht welkom in het land toe te roepen
en U do betuiging van Laar hartelyke sym
pathie aan te bieden.
My van deze opdracht kwytend, teeken ik
my met byzondeio hoogachting, enz."
Kruger te Amsterdam.
I Het bozoek van President Kruger aan de
hoofdstad zal twee dagen duren. Het is bepaald
op Woonsdag 12 en Donderdag 13 December.
Den oor-sten dag zal bfi te Amsterdam
ontvangen worden ten Stadhuize, torwyi er
op den tweeden dag receptie is in bet Paleis
voor Volksviyt en des voormiddags een samen
komst in de Nieuwe Kerk.
IIECLAMUES.
40 Cents per regel. 10413 7
Bal Zijden Japon fö.59
en hoogor 14 Meter franco en vry van
invoenechten thuis! Monsters omgaand, even*
zoo van zwarte, witte en gekleurde „Honne-
berg-Zyde" vaD 45 Cents tot f 11.10 p. Meter.
G. IIKMNEUKUG, ZIJdcn-fabrlltnnt,
(K. u. K. Hofl.) Zttrlcb.
L TWEEDE liASIüK.
De Tweede Kamer heeft in baar zitting
rvan gisteravond lieHïóofdstuk Buitenlandsche
Zaken voor 1901 aangenomen met 00 tegen
4 stemmen (de heoren Troelstra, Schaper,.
Van der Zwaag en Van Kol), nadat by het
algemeen debat enkele leden hot woord hadden
gevoerd, die door den minister worden be
antwoordt, terwyl by de artikelen do heer
Schaper uitvoerig protesteerde tegen het voort
duren der diplomatieke vertegenwoordiging en
andermaal betoogde, dat die vertegenwoordiging
zeer goed kon wo: den ver van gen door een consu-
lairo. Zyns inziens kunnon de golden voor
de diplomatie beter besteed worden, ten nutte
dor arbeiders, en hy meent, dat do diplomaten
dikwerf Yeel schade hebben berokkend.
De Minister wees or op, reeds vroeger de
redenen te hebben uiteengezet, waarom de
diplomatieke vertegenwoordiging behouden
moet biyven, en naar aanleiding van een
desbetreffende opmerking van den heer
Schaper antwoordde hy, dat, wanneer hy
onzen gezant, wegens het verbiyf van Presi
dent Kruger te Parys, daar had laten terug
komen, hy zich schuldig zou hebben gemaakt
aan groote onhoffelijkheid jegens den koning
van België, die ook in Frankryk was tydens
de afwozigheid van onzen gezant.
Daarna werd aangevangen het algemeen
debat over de Justitie-begrooting.
De heer Bouwman betoogde de urgentie
van het wetsontwerp op het notaris-ambt.
Verandering Is zeker noodig met het oog
o. a. op de declaratie van notarissen, waarop
o. a. ook de kosten voorkomen voor de kanton
rechters. Zy mogen daarvoor geon geld ia
rekening brengen.
