N'. TZ203
Maandag 4- December. A°. 1899
Seze feouiant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Feuilleton.
Van het eene schuitje in bet andere.
•PBIJS DEZEB GOTTRAHTi
Voor Lsldon per 8 maandon. i f 1.10.
Franco por post .v 1.40.
Afzonderlijke Nommers 0 05.
PRUS DER AUVEBTENTIËNt
Van 1—6 rogels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17J. Grootere
letters naar plaatsruimte Voor hot incasseeren buiten do stad
wordt f 0.06 berekend.
Derde Blad.
INGEZONDEN.
Mijnheer de Redacteur l
Beleefd verzoeken we voor de opname
dez r regelen eenige plaatsruimte in Uw veel
gelezen blad.
In het gem renteraadsverslig van Rynsburg,
voorkomende in het vjjfdo blad van verleden
Zaterdag-avond, blykt ons, dat de heer J. Van
Iterson vroeg of de vaten liggende op („niet
bij, zooals het V'.rsLg meldce") de Spinozalaan,
niet konden worden opgeruimd, daar aeze een
gevaar opleverden voor co passage.
De lieer Hoogewoning, gemeenteraadslid
en eigenaar dier lloemkoolvaten, gaf daarop
al een zeer zonderling antwoord.
Hij verklaarde, dat gevaar niet in te xien,
en achtte het beter toe te zien op veel zaken,
die de ambachtslieden op straten en wallen
plaatsen, bijv. bij den wagenmaker, waar
altijd een aantal karren staat.
Mogen we den heer Hoogewoning opmerken,
dat, indien de wagenmaker de politie verorde
ning overtreedt, het hem toch als gemeente
raadslid geen vrijheid geeft hetzelfde te doen.
Onverklaarbaar ecbijnt het ons, dat op deze
zonoerlinge redeneeriDg van den heer Hooge
woning noch door den Voorzitter, noch door
het Dagelijksch Bestuur, noch door eenig
gemeenteraadlid eenige aanmerking werd
gemaakt. Waren al hun argumenten door ciit
zonderlinge pleidooi verpletterd? Of achten ze
de verdediging te zonderling, om er eenige
aanmerking op te maken? Wij zijn geneigd
het liatste te gelooven.
Wat den toestand op de Spinozalaan betreft,
die is vooral tijdens de drukte van het In
zouten van bloemkool alltrell ntiigst.
We kunnen ons niet begrijpen hoe de heer
H. durft verklaren, dit deze kool vaten de
passage niet belemmeren. Vergun ons dit
hem even duidelijk te maken.
De Spinozalaan is daar ter plaatse 41/, M.
breed. De zuidzijde dezer laan is bebouwd
met woningen. Aaogezian deze huizen geen
achteruitgang en ook geen tuintje of plaats
hebben, zijn de bewoners dier huizen verplicht
alles voor aan de Spinozalaan te doen, zooals
kleederen reinigen en drogen, enz. Voorts heb
ben do bewoners dier huizenrij (met of zonder
toestemming van het Dagelijksch Bestuur)
voor hun deur een portaal geplaatst, groot
ruim I M1., de rij vaten heeft ook een breedte
van circa I M., terwijl die rij een lengte be
slaat van 25 a $0 M.; de hoogte is 1.50 M.,
alles naar het oog gemeten. Dus blyfe er over
21/, M. voor do passage. Bedenkt men nu,
dat de bewoners der Spinozalaan ook nogal
eeBS iets op straat zetteü, zcoals een kleeren-
heËj'hand- of kruiwagens, of met den weke-
lijkschen schoonmaak kuipen, tobben of emmers
wat dies meer zy, en cat ook meermalen
een aantal spelende kinJeren zich in oie 2"'/j
M. breed© straat bevinden, dan is en blyit
het ons een raadsel hoe de heer H. kon ver
klaren zulk een, gevaar niet ia te zien Van
elkander met wagens to passeeren „op aar
ga eelte" is natuurlijk in 't geheel geen sprake.
En indien men bij een Egyptische duisternis,
zooals hier bij nacht altijd het geval is,
deze engte passeeren moet, rekent men zich
gelukkig er met paard en wagen heelhuids
te zijn afgekomen.
En toch constateert do heer H. daar geen
gevaar. De belofte, door H. daaraan toege
voegd, ze zoo spoedig mogelijk op te ruimen,
geeft ons goede hoop voor de toekomst. Als
dat „spoedig" nu maar niet al te lang duurt.
Een woord van dank aan het kranige liJ
J. Van Iterson, die ook nu en reeds meermalen
toonde, „in het korte tijdperk, dat bij zitting
hoeft", een open oog te hebben voor de ge
meentebelangen. We wenschen den Rijns-
burgechen gemeenteraad nog veel zulke leden
toe, onverschillig van welke politieke kleur
ze dan ook mogen zjjn.
Nu we toch over de Spinozalaan spreken,
nog een enkele opmerking. Vooreerst ware
bet gewenscht de bestaande lantaarn eenige
meters te verplaatsen tot op de grene van
bet perceel van den heer Hoogewoning, aan
gezien de Noordzijde van het licht belemmerd
wordt door een koornschelft, en ook de N.-zijde
van dat licht onmisbaar is voor de bewoners
van de huizenrij van de wed. P. Van der
Hans. Voorts een verzo k om met de ons
toegezegde twee lantaarns niet te lang te
wachten, aangezien anders de donkere winter
tijd voorbij is. In den zomer hebben we
gelukkig geen kunstlicht noodig. Op een
verzoek van den tweeden ondergeteekende,
ingediend op een vorige gemeenteraadsver
gadering, om een 2de lantaarn, werd oen
commissie benoemd, ten einde een onderzoek
in te stellen. Die commissie adviseerde een
parig in 0D3 bijzjjn, dat hier beslist een
lantaarn nooflg was. De plaats werd zelfs
tot op één centimeter bepaald, en thans zijn
we "o n groote maand verder en we zien
noch hooren iets meer van oen 2 ie lantaarn.
Zou het soms een gevolg kunnen zyn van
de dure petroleum?
Ten slotte vestigen we de aandacht van
de bevoegde autoriteiten op het gemis van
een stoep aan h t eind van de Spinozalaan
Thans, nu de Katwyker vliet zal worden
uitgediept, achten wij daarvoor do juiste tijd
gekomen, en een 13-tal gezinnen zou daar
door worden gebaat. Ten einde te doen zier,
dat we niet tot de ondankbaren behoor n,
zeggen we ons gemeentebestuur hartelijk
cauk voor do flinke straat, die we dezen ver-
loopen zomer kregen. Daardoor kwam een
einde aan bet plassen door de modder.
We vertrouwen, dat het gemeentebestuur,
dat ons het meerdere gaf. ons het mindere
niet zal onthouden.
Eindelijk merken we nog op, dat het
Spinoza-museum van af 24 Maart jl., den dag
oer inwijding, bezocht is door 274 p rson-n,
waaronder v®B de eersten des lands; voorts
ved Duit6chérs, een enkele uit Engoland
Zwitserland en zelfs nog uit Amerika.
Ons dunkt: hieruit moet volgen, dat ons
gemeentebestuur wel eenige meerdere zorg
aan de SpinozaL.r.n cient ta bc-steien.
Dat deze regelen daartoe mogen bijdragen
is onze wensch.
Ontvang, Hooggeachte Redacteur, bi) voor
baat onzen bartelyken dank voor de plaatsing.
Rijnsbubo, G. Van Egmond Cz.
1 Dec. 1899. D. Bbussee.
Gemeenteraad van Haarlemmermeer.
Voorzitter de Burgemeester. Aanwezig 14 leden.
1. Aan do vergadering wordt medegedeeld:
a. Dat in het 1ste en 3de kiesdistrict tot Raads
leden zijn gekozen de heeren A. Stokman en P.
De Breuk;
b. Een brief van H.H. Gedeputeerde Staten,
dd. 13 November 1899, hoadende toezending van
een Kon. besluit van 25 October 1899 No. 29,
betreffende de goedkeuring van plaatselijke be
lastingen;
c. Proces-verbaal van kasopneming van den
gemeente-ontvanger
d. De uitslag van de gehouden aanbestedingen
van: het maken van banken enz., voor de scholen
1 en 2, de levering van steenkolen, de levering
in 1900 van de 6cbool- en kantoorbehoeften.
2. Onderzoek geloofsbrieven der heeren A. Stok
man en P. De Breuk; in oide gevonden, wórden
gemelde heeren als leden van den Gemeonteraad
toegelaten.
3. Afschrijving op zijn aanslag in den Hoofdelijken
Omslag, dienst 1899, aan P. A. M. Hackstroh, voor
2/12 gedeelten, wegens vertrek uit de gemeente.
4. Wordt benoemd aan de school No. 7, mej.
F. v. d. Lugt, te Hanrlemmermcer; de in-functie-
treding bepaald op 1 December 1899.
5. Wordt benoemd tot vroedvrouw te Abencs,
nrej. E. De Lange, te Bunschoten; in functie-
trodiDg bepaald op 1 Januari 1900, of zoo vroeg
als mogelijk is.
6. Wordt besloten een circulaire tot pension-
neering van politie-beajnblen, te stellen in banden
van Burgomeester en Wethouders om advies.
7. De begrooting van inkomsten en uitgaven
wordt, nadat over enkele punten het woord is
gevoerd, aangenomen.
8. Wordt goedgekeurd de bogrooting van bet
.Burgerlijk Armbestuur voor;T900.
9 Een ontwcrp-besluit -tót bet verstrekken van
subsidie aan bet Burgerlijk Armbestuur voor 1900
wordt goedgekeurd.
10. Vaststelling bestek aanbesteding van onder
houdswerk aan scholen en onderwijzerswoningen
in 1900.
11. Eveneens wordt vastgesteld het bestek voor
do aanbesteding van bet onderhoudswerk aan het
Raadhuis in 1900.
1:. Wordt vastgesteld het bestek voor bet
onderhoud der dorpswegen in 1900.
13 Wordt mede vastgesteld bet bestek voor
onderhoud en aansteken der lantaarns in 1900.
14. Worden goedgekeurd de conditiën-voor de
verpachting der dorpsgronden en wegen.
15. Tot leden van bet Burgerlijk Armbestuur
worden benoemd voor de wijken 4, 5, 6, 8, 13
en 20, respectievelijk de heeren R. W. Lam inerts,
G. Luijt, P. Van Kooteu, J. De Rijk, A. C. Van
Niouwenhuizen en II. C. Van Staveren.
16. Wordt aan R. De Boer ontheffing verleend
van de door hem verbeurde boete wegens te lato
oplevering van de school No. 1.
De openbare vergadering wordt daarna gesloten
en veranderd in een met gesloten deuren.
Gemeogd Nieuws.
Te Buurmalsen is de dorpspolder-
ontvaDger v. W. onverwachts verdwenen
zonder orde op zijn zaken te btellen. Daar
by kort voor zyn vertrek Amerikaansch gelJ
heeft laten zien, vermoedt men, dat hjj naar
Amerika vertrokken is.
Reeds is "coor de poldermeesters zyn ont
slag aangevraagd by Ged. Staten.
Te Amstelveen (Middelpolder)
is de toerdery van den heer C. Kroon afge
brand. Moor dan 30 koeien kwamen in de
vlammen om.
Te Teurcoing in België hebben
een veertigtal beambten van den Noorder-
spoorweg bet werk neergelegd enhunkame-
racen overgehaald hetzelfde te doen.
Te Havre is een stakiog onder dokwerkers
uitgebroken, die reeds een duizend arbeiders
omvat. De arbiters hebben de stakers m het
ongelyk gesteld, doch niettemin breidt de
staking zich uit.
Te Augsburg is gisteravond
uitspraak gedaan in het geding tegen de
aanstokers var. de ongeregelJheden, die daar
éenifeen tyd geleden zyn voorgevallen. De
behandeling van de zaak heeft, acht dagen
geduurd. Een en dertig beschuldigden zyn
wegens re jellio, schending van den landsvrede
en verzet te zamen veroordeelo tot 148 maanden,
14 weken en 45 aagen gevangenis. Drie be
schuldigden zyn vrygesproken.
Te Lamberjart, Noord-Frankrijk,
heeft een zevenjarig jongske, zoon vao.een
stoker in een fabriek, met een geladen ge
weer spelende, zyn broertje van vier en een
half jaar doodgeschoten.
In Pruisen mogen voor de
kantongerechten de zoogenaamde „prakti-
zynen" of zaakwaarnemers zy noemen
zich daar „Rechtsconsulenten" niet op
treden zonder vergunning van den president
der rechtbank. Die vergunning is nu te Berlyn
geweiger', op grond, dat er aldaar zooveel
advocaten zyn gevestigd, dat aan geen andere
re.ht8hulp behoefte bestaat. De zaakwaar
nemers zyn in hooger beroep gekomen, maar
zonder goed gevolg. Do president van het
gerechtshof heeft evenmin de behoefte kunnen
erkenneo.
Een zonderling proces is dezer
dagen te Berlyn gevoerd. Terecht stond
jonge Rus, zoon van een schatrijken groot
handelaar in Siberië, die hem naar Hamburg
had gezonden om het bierbrouwen te leeren.
Een jaar geleden bevond de jonge vreem
deling zich in een koffiehuis, waar hy kennis
maakte met een der buffetjuffrouwen. Na zyn
vertrok miste deze eenige kostbaarheden van
belangryke waarde en verdacht haar aan
bidder van diefstal. Zy gaf de zaak aan, en
de jonge man werJ aangehouden, toen hy
juist in den spoortrein wilde stappen. Naar
het politiehureel gevoerd, haalde hy inder
daad de vermiste voorwerpen uit zyn zak en
verklaarde niet te weten hoe by er toe ge
komen was ze mee te nemen.
Yermoadelyk had hy meer gedronken dan
hy verdr.gen kon, wat echter do bestolene
ontkende. Op verzoek van den verdediger
stond de rechtbank by de behandeling der
zaak uitstel toe, om personen te kunnen dag
vaarden, die den beklaagde kenden. Zoo ver
schenen thans eonigen zijn&r vroegore leer
meesters uit Rusland, die verklaarden, dat
ce jonge man hun zeer gunstig bekea w s,
een ruim jaargeld trok en bescheiden leef e,
zoodat zyn daad enkel aan plotselinge gee-tes-
storing kan worden toegeschreven. De re ht-
bank kreeg denzlfden indruk en sprak hem
vry, aannemende, dat by het onUreken van
eenige beweegreden tot de daad de weder-
rechtelUke toeëigening niet gebleken was.
Wandel-diners. Te New-York
zoekt men in de kringen der „vierhonderd'*
(dat zyn de aanzienlyksten) op elke wyze
naar nieuwe mi-delen om de verveling te
veraryven.
Voor htt aanstaande winterseizoen scbynt
het „progressieve" of wandel diner de meest
in den smaak vallende nieuwigheid te zallen
worden. Deze soort diners hebben reeds eene
geschiedenis. Sedert twee jaren bestaat de
mode, de gasten na ieder gerecht van plaats
te doen verwisselen, opdat zy elkander niet
zullen vervelen. Maar de nieuwe vorm van
wandel-diner is geheel anders.
Een ooggetuige verhaalt den zonderlingen
indruk van zulk een diner op de volgende w$jza:
„In het hotel Waldorf-Astoria kwam een
gezelschap van twaalf iiamts en heeren, allen
in avondtoilet, die zeer opgewekt on vrooiyk
schenen te zyn. Men wees hun een groote
tafel aan, eQ nadat zy hun overkl.eren hadden
afgelegd, zag ik, dat de dames allen diner-
toilet hadden gemaakt. Men maakte er van
verschillende kanten aanmerking op, dat bet
niet netjes was, een diner te geven in een
put liek restaurant in plaats van in een aparte
eetzaal. Maar dit is juist de aaruigheid van
htt spel.
Nauwolyks hadden de gasten de oesters
gebruikt, die hun waren voorgediend, of het
geheele gezelschap stond op, tot groote ver
bazing van de aanwezigen, en vertrok weder.
Zy stapten in de equipages, die buiten op
hen wachten, en reden snel weg.
Door dit zonderlinge gedrag waa myn
nieuwsgierigheid opgewekt en ik zocht naar
de oplossing van het raadsel. Gelukkig was
een man van myn kennissen in staat, my
de noodige ophelderingen te geven. Het
wandel-oiner wor.it nameiyk in afdeelingen
gegeven, zoodat elk gerecht in een ander
hotel wordt voorgediend.
Dit geniale denkbeeld is afkomstig van een
vrygez'l, die reeds naam beeft gemaakt,door
de buitensporige wyze waarop hy zyn ver
plichtingen jegens de maatechappy vervult. De
tafel moet natuuriyk van te voren gereser
veerd wordon, waarby ook moet wore en opgo
oiend, terwyl de gastheer ook de noooige
bevelen moet geven voor de bloemenversiering
aan tafel.
Zulk een diner is natuuriyk veel duurder
dan ieder anier diaer, maar dat heeft waar-
6cbynlyk juist ty de „vierhonderd" den door
slag gegeven om dezen vorm van diners in
de mo o te brengen. Men kan natuuriyk ook
wel afzonderlyke kamers bespreken, maar e
voornaamste aardigheid zit juist in de ver
bazing en verontwaardiging, die door de andere
bezoekers der verschillende restaurants aan
dvn dag worden gelegd."
Ontzetten 1 geestig inderdaad l
SlotH
„Ik ben niet bang," fluisterde Anka, maar
Hoffmann voelde, dat zy beefde. „Ik begin
het koud te krygen en het schemert my voor
ayn oogen."
„We gaan nu door een wolk heenl"
Een vochtige nevel, die elk uitzicht ver
hinderde en zóó dicht en donker was, dat zo
den ballon boven zich byna niet konden zien,
omgaf henze hoorden alleen een zacht ge-
ruisch, veroorzaakt door de wry ving tusscben
het netwerk en den voebtigen nevel. Die tocht
doofy die doodstille zee van nevels duurde
langer dan een uur. I-loffmann sloeg Anka zyn
mantel om, ze liet hem begaan en bedankte
hem met een blik.
„Zou het nog lang duren?"
„Dat hangt er van af; zulke wolken zyn
dikwyb erg hoog. Het schynt oen zwaro
regenwolk te zyn en dat is een geluk; d9
'ballon wordt vochtig, dientengevolge zwaarder
en zal dus eerder gaan dalen."
Eindelyk werd het lichter en lichter; stukjes
wolk, die er uitzagen als monsters uit een
andere wereld, dreven hun voorby; het uitzicht
"werd nog belemmerd door nevels, dan vaagde
een helle, blinkende zonnestraal allo nevels
weg, de atmosfeer schitterde een oogenblik
in duizenden regenbogen, totdat de steeds
langzaam stygeode ballon den bovensten rand
van het wolkengevaarte voorby was. Nu breidde
zich de ongelooflijk wyd9 horizon voor ben
uit, het was als oen reusachtige holte, waar
van het kleine schuitje als bet ware het middel
punt was; de prachtige blauwe hemel welfde
zich vlekkeloos rein boven bun hoofden, onder
hen zweefden witte, grauwe en zwarte wolken
massa's in groote verwarring door elkaar.
Het was een verheven schouwspel, deze woeste,
griezelige, eenzame uitgestrektheid, die oceaan
van wolken zonder oever, den ingang der hel
gelyk, die de milde zon vriendeiyk beschijnt.
Maar Anka had geen belangstelling meer voor
de grootsche indrukken van die wereld, die
tot nu toe een gesloten boek voor haar was
geweestondanks de recht neervallende zonne
stralen, was zy door en door koud; de yie
lucht dwong het hart en de longen tot grootere
en snellere werking, ze voelde een druk boven
op haar hoofd, haar ooren suisden en haar
knieön knikten van vermoeienis. Ze had het
staan al lang opgegeven on zat in elkaar
gehurkt op den bodem van het schuitje.
Hoffmann voelde zich ook niet erg prettig.
Hy zag heel goed in, dat hun toestand zeer
ernstig wa3. Van het eerste oogenblik af aan
bad hy zich zeer ongorust gemaakt, maarhy
had nog alt yd gehoopt, dat het goed zou
afloopen, aangezien by niet geloofde, dat de
oude ballon het laDg zou uithouden. En nu
zweefden zy al urenlang in het onmetelyke
luchtruim en de ballon steeg nog altyd,
ofschoon langzaam wat de losse blaadjes,
die hy uit het schuitje wierp, bewezen. Wat
moest er van hen worden, als de „Pooabus"
zoo hoog steeg, dat de mensch niet meer kan
ademen en van koude verstyft? Of en dat
bedacht by met een rilliDg van angst als
het omhulsel van taf door den druk der zich
steeds uitzettende gassen sprong?
De meest verschillende gedachten bestorm
den zyn brem; hy dacht aan den vroeselyken
dood, dien al zoo menig luchtschipper gestorven
was, hy dacht aan zyn moeder en zyn ver
afgelegen tehuis, by dacht aan zyn vrienden en
aan zichzelven, en in elke van die gedachten
mengde zich oen bekooriyk figuurtje, een lief
meisje vol kinderlyken overmoed en ondeu
gende styfhoofdigheid. Hij dacht aan den tyd,
toen hij gehoopt had, dat dat schepseltje zyn
vrouw zou kunnen worden; hy herinnerde
zich den dag, waarop hy afstand had leeren
doen van dien droom, en dan voelde hy de
hoop, 'die de laatste dagen weer herleefd was,
weer in zich opkomen.
En dat meisje zat nu half versuft neerge
hurkt aan zyn voeten! Ze had hem geloofd,
toen hy zei, dat er geen gevaar aan verbonden
was; hot wa3 als een gekheidje begonnen.
En nu Wie weet waar haar moeder het ver
minkte lichaam zou terugvinden 1
Hy was niet in staat iets te beginnen tegen
die groote natuurmachtenby zocht tevergeefs
naar een middel om haar te reddeD.
„Is er geen middel om den ballon te doen
dalen?" fluisterde Anka.
„Ja, or bestaat één middel," antwoordde
hij dof, „maar het is zoo gevaarlijk, dat ik
het 6lechts in het allerlaatste geval wil aan
wenden. Aangezien er geon ventiel i9, zal ik
in het alleruiterste geval in den ballon klimmen
en met myn mes een gat in het taf snyden."
„Neen, neen, dat nietl" riep zy. „Als u
eens kwam te vallen!"
„Drie meter meer of minder doet er niet
veel toe!"
„Neen, ik wil het niet, ik zou het niet
kunnen overleven."
„Dat zou u ook niet. Want de ballon zou
daardoor zooveel lichter worden, dat hy met
verdubbelde snelheid zou stijgen en
springen
Een lange stilte.
„Buk eveD. Ik heb u iets te Z9ggen", fluis
terde Anka plotseling op zwakken toon.
Hy bukte; toen sloeg zy haar armen om
zyn hals, trok hem naar zich toe en drukte
een langen, innigen kus op zyn lippen.
„Biyf by my," fluisterde zy, „ik sterf." En
zy viel bewusteloos achterover.
Het was den jongen man, alsof er vuur
door zyn aderen stroomde, maar hy voelde
ook, dat het oogenblik tot handelen gekomen
was; by merkte aan zyn eigen lichaamstoe
stand, dat men Diet veel hooger meer zou
kunnen komen zonder te sterven. Hy keek
naar boven en zag met schrik, dat de zy van
den ballon uiterst strak zat en dat het net
werk er zfin indrukken in bad achtergelaten]
Er w .8 geen oogenblik te verliezen.
Hy bukte nog een?, kuste het jonge meisje
op haar voorhoofd en begon, met zyn zakmes
geopend tusscben zyn tanden, langs het natte,
glibberige touw naar boven te klimmen.
Hoffmaün was wel is waar een uitstekend
turner, maar in de doordringende kou on die
afmattende yie lucht, met dat lichaam, dat
trilde van opwinding en vermoeidheid, was
het een waagstuk op leven en dood.
Het gelukte! Hij klom langs het touw naar
boven zonder uit te giydon, rustte een oogen
blik op den ring, riebtte zich dan op, klom nog
een eindje naar boven in het netwerk en maakte
met tintelende hand een lange snee in het taf
van den ballon. Dan begaven zyn kracht3n
hom, hy hield zich krampachtig vast aan het
touw en liet zich naar beneden gluden tot hy
in het schuitje viel. E:n luid geruisen bewees,
dat het gas ontsnapte. Door den druk der
reactie draaide de ballon om zyn as, daD
begon hy te dalen.
„Anka, Anka!" riep de jonge officier.
„Moed, word wakker, lieveliogl We dalen l"
Hy richtte haar op, wreef haar polsen en
hals, trok haar naar zich toe on trachtte haar
door ettelyke kussen tot zichzelven te brenger
Da snel toenemende luchtdruk hielp hem ia
zyn pogen. Anka sloeg haar oogen op, haar
eersto blik gold de scheur in den ballon,
waaruit hot gas met luid geruisch ontsnapte.
Ze wees er naar.
„Ben jo boven gewoo3t? Dappere mant" En
ze sloeg snikkend haar armen om zyn hals.
Da ballon daalde steeds snoller.
Met schrik bemerkte de officier nu, dat het
gas, dat met geweld ontsnapte, de scbeoi
steeds grooter maakte, en dat er steeds meet
gas ontsnapte. De bladeren uit zyn opschryf»
boekje, die do officier woggooido, vlogen pijl
snel naar boven, een bewys hoe snel do ballon
