ti\ uyzb
Maandag «Januari.
A#. 1899
<Qeze <§ourant wordt dagelijksmet uitzondering
van gon- en feestdagen, uitgegeven.
Derde Blad.
Feuilleton.
Do paticut van „San-Salvatorc."
DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT i
Voor Lelden per 8 maanüem ,•-».««•••„ƒ i.10.
Franco per poet e 1.40.
.Afzonderlijke Nommers 0.05,
PRIJS DER AD VERTEN T1ÜN
Van 1 6 regels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17|. - Grootero
letters naar plaatsruimte - Voor het incasseeren bulten de stad
wordt f 0.05 berekond
Gemen£rcl Nieuws.
In de werkplaats van de firma
J. J. Pennock Lszn. op het Bleyenburg te
's-Gravenhage staat thans ter aflevering ge
reed een stoomomnibus, in de fabriek dTr
firma vervaardigd, behalve wat de machine
betreft. Het rijtuig beeft den vorm van een
omnibus en biedt plaats voor 40 personen
<16'J binnen, 18 bovenop en 6 op het achter
balkon.) Op het voorbalkon staat de kleine
stoommachine, die zoodanig is ingericht, dat
zy in 4 minuten stoom op heeft en goen
rook of damp uitwerpt. De wagen kan zeer
scherpe bochten maken en door een eigen
aardige constructie der wielen die „tegen"
kunnen draaien op zeer„korten afstand tot
stilstaan worden ge brachial? et voertuig is,
bi) de noodiga solioiteit, zoo licht mogelijk ge
maakt en gerieflijk ingericht. De machine,
die vervaardigd is van aluminium-brons, wordt
gestookt met petroleum. Volgens de fabri
kanten is alle gevaar absoluut uitgesloten.
De „stoombus" kan 30 kilometer per uur
afleggen.
Wfi meldden reeds, dat te Haar
lem een paar mannen wegens poging tot
diefstal waren aangehouden. Nader verneemt
de „H. Crt." hieromtrent de na?olgende bijzon
derheden. Des miiuags had-en zich twee
mann n, een Engelschman, James Smith, on
een Duitsoher, Henri Cooper, in den hoeden
winkel van den heer Henning, in de Groote
Houtstraat, waar de eerste een pet kocht,
vervoegd. By deze gelegenheid verzocht Cooper
om een bankbiljet van f 25 voor zilvergeld
te wisselen, waaraan werd volJaan. Daarop
bti len te circa 4uur naar den winkel
van beer Bak, eveneens in do Groote
Ho it-traat, waar Cooper verzocht het bank-
bi jet te wi sel n, met verzoék er twee gouden
tin'!. y te 'o^n. uien c-it 1 >atste
niét ij.', vertrok het tweetal. Nadat-oen vyf
min ut n w.Teh v rlcopen, traden beiden weder
den winkel van den heer Bak binn-.Ü. Nu
zou Cooper een jas koop^n. De bediende liet
verschillende jassen aan de deur zien en
daarover werd gepraat. Inmiddels maakte
Smith van de gelegenheid ge ruik om in den
winkel een lade t openen. De bcdi-nde van
den an er n wink 1 van oen heer Bak, aan
den oi rkant, ai-> uit liau gezi n, waarschuwde
zijn patroon Dezo betrapte daarop Smith op
heet^rda u. P r rijtuig werden do beide mannen
naar het bureel van politie in de Smedestraat
gevoerd. Daar gaf Smith op 24 jaar ou 1 en
van beroep hofmeester te zijn en Coop r
artist en 25 jaar ou Eerst beweer Jen z(J,
dat zij elkander niet kenden; maar later
bekenden zij, dat zy in de tram met elka-.r
haddon k-nnis gemaakt. Smith was in bet
bezit- van een spoorkaartje van Amsterdam
naap Haarlem. Denzelfden avond nog werden
beidèff naar Amsterdam vervo rd, om te zien
of zij daar by de politie bekend stonden, bet
geen bleek niet h t gov 1 te zyn Vernpood
wor t, dat, door middel van geld te wisselen,
het tweetal hooft getracht zyn slag te slaan.
Henri Cooper is reeds over de grenzen ge
bracht, terwjjl dit ook met Smith zal woraon
gedaan. Beiden waren als heeren gekleed.
Het „Ren wezen". „Ons "Wieler
blad" deelt mede, dat de commissie uit den
A. N. W.-B. ter voorbereiding tot het met
1 Maart a.s. oprichten van een nieuwen Bond
tot behartiging van het ren wezen, naar aanleiding
van een ingekomen schryven van den heer
Enons en amere Bondsleden, besloten heeft
aan het comité, dat zich onder leiding van
een heer Emons gevormd heeft, kennis te
geven, dat de Bondscommissie bereid is met
dat comité in n-dere godachtenwiss^ling te
treden omtrent een oventueele samenwerking,
inoien bet mocht blyken, dat het in het voor
nemen ligt den nieuwen Bond uitsluitend de
behartiging der belangen van het renwezen
tot taak te stellen.
De Haarlem8che rechtbank beeft
veroordeeld: J. Wassenaar, koopman te Oude-
Wetering, wegens eenvoudige belediging,
tot 10 dagen gevangenisstraf, en J. Yan aen
Anker, timmerman te Vogelenzang, wegens
2 diefstallen, tot 3 maanden gevangenisstraf.
Het uurwerk van den O. L. Vrouwe
toren te Gouda, vanouds als de „malle klok"
bekend, had gisteren in den vroegen morgen
weer een van zyn kuren. Elk uur werd coor
een kltlne dertigtal slagen aangekondigd.
(O. Dbl)
Ondor Zieriksee is opgevischt het
ïyk van een onbekend manspersoon, tussihen de
40 en 50 jaar, lang 1.70, vermoedtiyk een
varensg zei.
Een zaak van ergerlijke wreedheid
tegenover di-ren w*rd gisteren voor Ce arron-
dissements-rechtbank te Utrecht behandeld.
Gerrit Visser Jacobzoon, visebkooper teHuizan,
gowcoulyk genoemd Job de vischboer, komt
dagtiyks met zyn hondenkar te Utrecht om
visch te v.-rkoopen en keert in den regel be
schonken we t huiswaarts. Dit was o.-k het
geval op den 31sten October 1.1., toen hjj op
zyn met twee honden bespannen kar cp den
Soest ykscben straatweg een troep runderen
tegenkwam. De bonden, hierdoor beangstigd,
weigerden voort te ga<m en Job sprong woe
dend van de kir en vrorg den geleiders van
het vee om hun stok, cie hem geweigerd werd.
Toen stak by een zyner bon ;en zyn mes in
de tor6t en liet dit er zelfs eenige oogon-
blikkeu in zitten. Eindeiyk trok hy het er
woer uit, sprong op de kar en joeg h t zwaar
gewonde ci-r voort.
„En het liep, meneer" z.i hy tot den
voorzitter, „ik heb htt nog nooit zoo zi.n
loopen."
Etn kwartier later kwam hem de veld
wachter van Duist tegen, die, de beide geheel
met bloed bevlekte ciaren ziende, hem liet
uitspannen, en toen onder het zec-1 de diepe
wond ontdekte. Die wond werd afgewasschen,
het beest weer ingespannen, en „toen ging
htt weer best, meneer". De wreedaard kon
tot zyn verontschuldiging niets anjers aanvoe
ren dan dat hy in drift gehandeld had.
Mr. E. A. Smidt, de officier van justitie,
eis hte drie maanden gevangenisstraf tegen
Job den vischboer, omtrent wiens signalomeut
reeds een aantal aanvragen zyn ingekomen
by den veldwachter van Duist, van personen
by wie de wreedaard zich voortaan zeker ver
geefs met zyn visch zal aanmelden. (N. R. C)
Te Oldenburg hielden na afloop
van een schermcursus, voor bet daar in garni
zoen liggend regiment honveds, twee vrienden,
de eerste luitenant Murvay en de tweede
luitenant Szat-ky, nog een partytje op den
degen, tot oefening. Murvay stak by ongeluk
zyn vriend in het oog, ten gevolge waarvan
deze overleed.
Te Meppel, waar het in vorige
jaren op den eersten Donderdag in Januari,
e°n uitgaansdag van boerenknechts uit de
omstreken, cikwyis woest toegiug, was die
toestand ia den laatsten tyd veel beter. Don
derdag jl. kwamen echter weer vechtpartyen
voor, waarby, naar gewoonte, scherpe messen
oienst deden. Een boerenknecht, sommigen
zeggen eon getrouwd man, uit IJhorst (Stap-
borsti, werd zoo vreeseiyk gesneden, dat zyn
leven in gevaar is. Hy is in bot stedelyk
ziekenhuis opgenomen. De dader, mede een
lo.renknecht, is bekend.
Een wondermensch. Te Rozen-
daal leeft, volgens het „Hbli.", sedert drie
jaren een jonkman, die in. al dien tyd geen
nat of droog door de keel heeft gekregen.
Het is oe 18j.irige Henri Van Reuzel. In
1895, als metselaarsjongen in een in aan
bouw zynd buis werkziam, dronk by by
vergissing uit een kruik met kar'ool. De keel
verbrandde en de slokdarm groeide dicht.
Daar do jongen van honger had moeten
sterven, werd door den dokter ter hoogto
d r maagstreek een opening van een vinger
dikte in het lichaam gesneden, waardoor
voedsel in de maag werd gespoten. Als de
andere huisgenooten nu het miidagma-1 ge
bruiken, bedient deze wonderbare huisgenoot
zichzelf nret een spuit, waardoor "hy vloei
baar voedsel in de maag brengt. Alles bekomt
hem goed en Henri is even gezond ala de
anderen.
Er worden pogingen aangewend
om een nieuwen Alpenspoorweg aan te leggen,
die den weg van Duitscbland naar Italió ver
korten moet en dus in concurrentie zal treden
met den GotharJspoorweg. Hetisnamulyk bet
plan, dat de z. g. Bintschgauspoorweg, vanLan-
deck naar Meran, door de Oostenrjjkache
Regeering zal worden gelegd. Deze spoorweg
zal ook ten goede komen aan het verkeer
van Hamburg, Bremen, Hannover, Frankfort
en Nederland naar Italië. De langste tunnel
van dezen spoorweg, tusschen Trafoi en het
Zabradal by Bormio, zal slechts 7500 M. lang
zyn; die van den Gothardspoorweg is 14,500
M. Mon heeft bjj den Duitschen Rykskanse-
lier aangeklopt om subsi fie voor ait werk,
daar Duitschland indertyd ook 30 millio-n
franken heeft geschonken voor den Gothard
spoorweg.
De 17-jarige Johanna R., dienst
bode by den landbouwer v. d. Eist, te Wouw,
gisteren bezig met op den hooizolder eenig
werk te verrichten, stapte mis en viel naar
beneden. Zy was oogenblikkelyk een lyk.
Doordat de kinderen van A. V-n
de M te Valkenswaard, zonder opzicht waren
gelaten, had één huDQtr, een jongetje van 3
jaar, het ongeluk met vuur in aanraking ti
komen en te verbranden.
Uit een schryven in do „Köln.
Ztg." blykt, dat de regeÜDg omtrent het neu
traal grensplaatsje Moresnet tusschen Belgió
en Pruisen voor onbepaalatn tyd is verdaag J.
Toen in 1815, na het Weencr congres, de
grens tusschen Pruisen en het nieuwe Konink-
ryk der Nederlanden moest worden vastgesteld,
kon men het over Moresnet niet eens worden,
omdat geen van belde regeeringen de bekende
zinkmyn „Vieille Montagne" wilde prysgeven.
Het geoied werd toen voorloopig neutraal
verklaard en gemeenschappelyk bestuurd. Na
1830 gingen de rechten van Nederland op
België over, en zoo bleef het tot cusver. De
bevolking bestaat uit 3300 „zielen", waarvan
1400 Pruisen, 900 BelgeD, 500 Hollanders en
430 „neutralen", d. w. z. van wier voorvaders
reed6 eenige geslachten in het land hebben
gewoond. De meeste inwoners spreken Duitscb;
er zyn geen 100 Walen by, en die van Prui
sische afkomst dienen in het Duitsche leger.
Men is er daarom niet erg mee ingenomen, dat
het l.ndje aan België zal worden overgedragen,
in ruil voor het Hertogenwoud.
Vergiftige overjassen. Na den
laatsten sneeuwstorm te Birmingham nam
men voor de opruiming der straten arbeiders
in aienst, wi n men overjassen verstrekte.
Het afdruipende vocht van deze jassen
voornamelyk van de mouwen en den bene
denrand was oorzaak, dat de huid van de
handen en de knieën van het werkvolk werd
aangetast. Ongeveer zestig man riepen genees
kundige bulp in en een groot aantal daarvan
werd iu de hospitalen opgenomen. Ter plaatse,
waar de huia is aangetast, vertoonen zich ont
stoken plekken, die zeer pynlyk zyn, en in
sommige gevallen gaat dit gepaard mtt hevige
klierontsteking.
Dr. Alfred Hill, die de patiënten behandelde,
schryft de ziekte toe aan de aanwezigheid
van ebloorzink, waarmede de jassen by ver
vaar iging behandeld zyn geworden. Al de
kleeaingstukken bleken belangryke hoeveel
heden van die stof te bevatten. Wegens de
groote oplosoaarbeid van het chloorzink kwam
het door het vocht in directe aanraking met
de huid. De verdamping, ten gevolge van de
warmte der huid, was oorzaak, dat de oplos
sing een geconcentreerder vorm aannam en
de bytende uitwerking teweegbracht, welke
dit zout eigen is. Al de 300 kledingstukken
werden opgevorderd en er is besloten, deze
aan de fabrikanten terug te z nden. (AT. t. dV.)
Een groot t e r r e i n i n P a 1 e 6 t i n a
is door de Porte aan een Duitsch kapitalisten
consortium, grootenüeels bestemd tot gronding
van een landbouw-kolonie onder den naam
van „Wilhelm II," verpacht geworden.
In Napels wordt het voor vreemde
lingen steeds gevaarlijker. AanrandiDgoQ op
den openbaren weg zyn aan de orde van den
dag. Zoo werd een 30sten Dec. in de druk
bezochte vreemdelicgenwyk, volgens de
„Frankf. Ztg een Hollander, een z-.kcra
beer Frans Boer, aangevallen door roovirs.
Deze heer, een 32 jarig man, verweerde zich,
met dit gevolg, dat de drie aanvallers hem
zyn horloge en zyn beurs ontnimen en hem
bovendien doodeiyk verwondden met hua
messen.
Financiüele Kroniek;.
Het eerste financieel overzicht beginnende,
kunnen vrij niet nalaten do hoop uit te drukken,
dat dit jaar ons zeer veel stof zal geven gunstige
verslagen te leveren van do financiëele werkzaam
heden, welke waarschijnlijk in dit jaar gevoerd
zullen worden, en van de gunstige resultaten, die
men hoopt te verkrijgen. 1898 is voorbijgegaan
zonder dat Europa geschokt is geworden. Wel
heeft een enkel land zwaro verliezen geleden,
doch dat daargelaten, kunnen wij niet anders
dan met tevredenheid op het afgcloopen jaar
terugzien. De quaestie met Creta is geregeld,
Frankrijk verkeert op beter voet met Italiö,
de Fasboda-zaak is vereffend, ja, men ziet
zelfs een vriendschappelijke verhouding tus
schen Frankrijk en Duitschland in het verschiet.
Groote hnanciëelo rampen zijn niot voorgekomen.
Doch zal 1899 ons ditzelfde geven? Laat ons het
hoponHet wordt werkelijk hoog tijd, dat de
Europecsche volken meer bedacht worden, om
zich op oeconomisch gebied te versterken en de
welvaart van de groote massa der bevolking als
nummer één ter harte te nemen. Ook is het
noodig, dat Europa zich aaneensluite, want met
het verschijnen van Amerika, die groote, krachtige
natie, op het politiek wereldtooneel, is er voor
Europa een machtige mededinger opgestaan, voor
wiens jeugdigen overmoed, dc toekomst zal het
wel leeren, niets te groot is of te hoog staat.
Arm Amerika, dat nu ook den weg der finan-
cieolo ellende is opgegaan! Weg is uw indivi
dueole vrijheid, weg, of althans in gevaar, uw
fina iciéele onafhankelijkheid. Groot zijn de voor-
dcolen, welke Amerika uit zijn verovering zullen
toovloeion, doch grootcr zullen ook de opofferin
gen nog moeten zijn, alvorens het zoo ver is. Ook
zullen de Amerikanen nog met zeer veel moei
lijkheden en opstanden te kampen hebben vóór
zy hun nieuwe koloniën tot rust en tevredenheid
zullen gebracht hebben. Doch &F moge bet nog
veel menschenlevens en geldelijke offers kosten,
ten slotte zullen de Cubanen en de inwoners van
Portorico of do Philippijnen er toch aan moeten
golooven, dat macht recht is, en dat Amerika dio
macht bezit.
De Troonrede van den Koning van Portugal heeft
aaa het licht gebracht, dat de regeering van
Portugal er prijs op stelt het erfdeel harer
vaderen onaangetast to bewaren, iets, waaroan
men, ingevolge de vele geruchten van afstand
van sommige koloniën aan andero mogendheden,
alreeds was gaan twyfolen. De Koning zeido
echter terecht, dat het niet genoog was dit erfdeel
to bewaren, doch dat mon ook verplicht was,
het te ontwikkelen eu te beschaven. Dit is
een geruststelling voor hen, die met gaarne gezien
zouden hebben, dat bijv. do Dolagoa-baai in banden
van Duitschland of Engeland zou gekomen zijn
doch zoo deze woorden al mooi zijn, om te ont
wikkelen en te beschaven moet men veel geld
uitgeven of althans andoren iu de gelegenheid
stellen dit te doen, en hiervoor is het in Portugal
tot nog toe nogal duister gesteld.
In Italië ziet het er op het oogenblik ook zeer
onzeker uit. Ieder strydt daar om den voorrang
bij het verdeeleD, doch do vraag zal zijn, of do
oogon der Chineezen niet eenmaal zullen geopend
worden, cn of zij, ziende geworden, zich nog langer
do voogdij van de Europeesche mogendheden
zullen laten welgevallen
Gaat men do koersen der Europoescho
14)
Buiten de kerk gekomen, bood haar man
haar den arm en wenkte den koetsier van een
der wacntende rytuigen.
„Naar de.... straatl" beval hy.
Beiden stapten in. Vol innige liefde keek
de jonge man zyn vrouw aan, die bevend on
weenend aan zyn zyde zat.
„Cecilia," zeide by eindelyk. „God Zelf heeft
U aan my verbonden."
"-"©Tjonge vrouw knikte.
„Tk zal u beschermen," zeide hy. „Ik zal
myn best doen om u het leven aangenaam
te -maken."
Cecilia bleef zwygen. De jonge man nam nu
haar hand in de zyne en zeide niets meer.
Zoo rodon zy de straten van Napels door
tot voor een huisje in de noordeiyke voorstad,
met oen uithangbord boveD de deur, waarop
atond
„Paulo Bardo, mr. timmerman en metselaar."
Daar hield het rytuig stil. Paulo hielp zyn
jonge vrouw uitstappen en voerde haar door
eeu lief aangelegd tuintje zyn vriendelyke
^wooing binnen. Het was een aardig tehuis,
•<lat hy haar aanboodlieve vertrekken met
;ttooio notenhouten meubelen, een tuintje
.niet fraaie bloemen en lommerryke boomen
©n bovenal een hart vol liefde. Cecilia werd
het wonderiyk te moede. Zy keerde zich tot
haar man en keek hem met haar betraande
oogen aan, want zy gevoelde dankbaar
heid.
„Ik ik dank u," stamelde zy. „Ik zal myn
best doen om myn plichten getrouw te ver
vullen."
„Cecilia, lieve vrouw 1" riep Paulo verheugd
uit, „ik ken u al langl Roeds achttien maan
den denk ik dagelyks aan u!"
De jonge vrouw keek hem vragend aan.
„Achttien maanden l" herhaalde Paulo.
„Achttien maanden geleden zag ik u voor
het eerst, toen
ik bezig was
den muur van
het vonde
lingshuis wat
op te knappen.
Ik had dat
werk met
vreugde aan
genomen, om
dat ik toen pas
als baas be
gonnen was en
nog niet veel
kapitaal in
handen had.
Ijverig was ik
zag ik uovüt de binnenplaats gaan. met myn werk
bezig; toen de
vesperklok luidde, gunde ik myzelven een wei
nig rust en by die gelegenheid zag ik u over
de binnenplaats gaan. Gy zaagt mij niet, maar
ik kon myn oogen niet van u afwenden. Ik
volgde u, totdat ik u eindelyk in een gang
zag verdwynen.
Den volgenden dag kwam ik weder," ver
volgde by, „en werkte als gewooniyk, maar
myn gedachten waren, niet by den arbeid. Ik
dacht alleen aan u en keek gedurig naar het
huis. Een halven dag bleef ik in myn hoop,
om u te zien, teleurgesteld; maar in den
namiddag zag ik u weer met een der eerwaarde
zusters in den tuin wandelen. Myn hart klopte
hoorbaar. O, wat had ik willen geven, als ik
u t03n een oogenblik had mogen spreken!
Maar gy waart verpleegde en ik behoorde
niet tot het huis.
Maar sedert dien dag werd ik weder ver
heugd, hoewel myn gedachten steeds in het
gesticht vertoefden. Ik wist niets van u en
kende niet eens uw naam, maar ik had u
gezien en myn bait was in liefde ontvlamd,
lederen Zondag was ik in de kerk om u te
zien binnenkomen.
Eindelyk trok ik de stoute schoenen aan
en begaf my naar het bestuur van het buis,
waaraan ik de gevoelens van myn hart open
baarde. Ik moest een jaar wachten, dat weet
gy, en ons werd gelegenheid gegeven om
elkander nader te leeren kennen.
Achttien maanden zyt ge Diet uit myn
gedachten geweest. Ik heb hard gewerkt
en het loon van myn arbeid gespaard, om u
eemnaal een genoegiyk tehuis te kunnen
aanbieden."
Cecilia was in verwarring; eindelyk zeide zy
„Heb geduld met my. Ik zal, door trouw
myn plichten te vervullen, trachten te ver
gelden, wat gy voor my gedaan hebt."
Paulo drukte baar de hand, ontdeed haar
van bruidskrans en sluier en geleidde toen zija
jeugdige echtgenoote aan tafel, waar een vrouw,
door hem voor dien dag gehuurd, het jonge
paar bediende. Toen kwamen vrienden van
Paulo het echtpaar gelukwenschen en hielden
hen tot aan den avond gezelschap.
Cecilia, die nooit met mannen in gezelschap
was geweest, gevoelde zich schuw en angstig,
waarom zy zich onwillekeurig dicht by haar
echtgenoot schikte, en haar vertrouwen in
hem, toen het gezelschap vertrok, heelwat
gestegen was.
Paulo deed zyn vrienden uitgeleide tot aan
de straat en wandelde daarna met zyn vrouw
langzaam den tuin door.
„Ben je tevreden?" vroeg by zacht.
Cecilia keek hem vrieodeiyk aan, maar
zweeg.
„Zou je hier gelukkig zyn?" vroeg hy
dringend.
„Ik geloof van ja", klonk het zacht. De
toon, waarop zy dit zeide, duidde aan, datzy
besef begon te krygen van het geluk, dat
haar wachtte.
„Kom, lieve Cecilia, vergeet nu voor altyd
het vondelingsbuis en alles, wat daarop be
trekking heeft".
Cecilia aotwoordde:
„Het is byna negentien jaar geleden, dat
ik daar werd opgenomeD.
Ik was vroeger een zwak, ziekeiyk, onaar
dig kind en toch zyn de eerwaarde zusters
altyd goed en vriendeiyk voor my geweest.
Nimmer zal ik haar liefde on zorg kunnen
vergetengeen moeder kan haar kind teeder-
d^r liefhob'ion dan doze edele vrouweD de
ongelukkige vondelingen, over wie zy dag en
nacht waken, wier geluk ook haar hoogste
geluk uitmaakt. N on, nimmer zal ik dat kun
nen vergeten, voel minder vergelden.
Cecilia zweeg eeniga oogenblikkeo. Toen
vervolgde zy
„By mij vonden ze drie brieven en een gou
den riDg. Mea heoft die bewaard en ze my
vandaag gogeven. Op den ring staat geen naam
en wat er in twee van die brieven staat, kon
geen van allen lezen."
Zy haalde de brieven on den ring te voor-
schyn en reikte ze haar man over. Medo-
lydend beschouwde Paulo do voorwerpen als
bewyzen van hardvochtigheid harer ouders.
Zy toch hadden de vrouw, die hy zoo innig
beminde, als kind verstooteD. De ring was een
trouwring van massief goud en toonde datum
noch jaartal. De brieven, waarvan or één in
het Italiaansch en twee in het Duitsch waren
geschreven, waren niet van dezelfde hand
en geel van ouderdom. Daarby waren de vou
wen grootendeels doorgesleten.
Paulo lachte medelydeDd; die gedachtenis
sen aan lang vervlogen tydeD, reeds door den
8luier dor vergetelheid bedekt, waren hem
pymyk.
fWordt vervolgd.)
