lui'. 11855 Dinsdag IS October. A°. 1898 <§eze (gourant wordt dagelijks, met uitzondering van fon- en feestdagen, uitgegeven. Gedenkboek Inbuldigingsfecstcn. Leiden, 17 October^ Feuilleton,. MOOIE NAN. LEIDSCH DA&BLAD. PRUS DEZEB COURiLNTt Voor Lelden per 3 maandoo. t f 1.10, Franco per post v B 1.40. Afzonderlijke Nommers B 0.05. PBUS DER ADVERTENnÊN Van 1-G regels f 1.06. Iedere regel meer f 0.17- Groctero letters naar plaatsruimte. - Voor het inca&seeroo bulten de stad wordt 0.05 berekend Htt b6w(Js, waarop een exemplaar van het Gedenkboek tegen bttaling wordt afge geven, bevindt zich in dit blad. Aangezien de exemplaren gereed zijn, kan [degevn, die dit wenscht, reeds hedenavond een exemplaar laten afhalen. I Eet kantoor la tot acht uren geopend. BOuderstenning van wijkverpleging. het voldoening werd door B. en Ws. kennis Jenomen van de vry algemeene instemming, ■aarmede dit voorstel in de afdeelingen van den gemeenteraad is ontvangen. De voorstanders van het denkbeeld zoo lezen zi] in het sectieverslag voorspellen iet weinig moeilijkheden." Hoew.l die moeilijkheden, welke men vreest, la het verslag ni.t nader zijn omschrevon, jntveinzen zy zich geenszins de bezwaren, elke by de uitvoering van het plan zullen loeten overwonnen worden. Dia bezwaren, welke zich by elke nieuwe ,ak in meerdere of mindere mate voordoen, ogen eebter niet afschrikken van hst invoe len van een maatregel, waardoor een gewich- volksbelang zal worden gesteund. B. en Ws. rekenen daarby op de welwil lende medewerking van de particuliere ver lenigingen, welke zich wykverplegiog ten loei stelten. Waar allen, wien deze belargryke zaak ter larie gaat, zonder onderscheid van gezindte if godsdienstige overtuiging, van oordeel zyn, lat de wykverpleging den financiêelen steun er gemeente behoeft, twyfelen B. en Ws. iet of by de uitvoering zullen zjj eer mede- erkiog dan tegenwerking ondervinden. Bovendien vertrouwen zy op den krachtigen deun van de etadsdoctoron...wior raad en mlp zy zeer zeker nooit tevergeefs zullen inroepen en wier toezicht op do wykverpleeg- iter§, die geroepen zyn in de eerste plaats 6n geneeskundigen nrmendionst te steunen, inmisbaar is. Do wykverpleegsters, die zelfstandig geen ;eneeskun"dige praktyk mogen uitoefenen, zullen, voor zoover zy geroepen worden de stadsarmen te verplegen, gebeel werken onder rechtstreeksch toezicht van de stadsdoctoren en bun voorschriften stipt hebben op te volgen. B. en Ws. kunnen dan ook geenszins deelen de meeniog van het lid, die zich tegen het voorstel verklaarde, „omdat armenzorg kerke- ïyk behoort te z|jn en beter werkt". De wijkverpleging behoort niet tot die menzorg, welke de Armenwet op het oog ieoft, doch is een onderdeel van den genees- ;undigen armendienst, welke niet alleen tot bevoegdheid, maar ook tot den plicht van iet-gemeentebestuur behoort. Dit sluit evenwel niet uit, dat, waar de Ijkvcrpleging vooral ten goode zal komen ,an de armlastigen van de verschillende ;erkeiyko gezindten, de financiöele steun van e kerkelijke besturen met vertrouwen mag orden te gemoet gezien. Of de vorm, waaronder B. en Ws. voor stellen de wijkverpleging te 6tounen, wel de beste is, zooals een ander lid he6ft ge vraagd op deze vraag durven zü vooralsnog geen stellig bevestigend antwoord geven. De ervaring zal daaromtrent uitspraak moeten doen, en B. en Ws. houden zich gaarne aanbevolen voor een betere oplossing dan die, welke z|j hebben voorgesteld. Intusschen kunnen z|j nu reeds verklaren, dat het andere stelsel, in het sectieverslag aangegeven: geen subsidie dochrechtstreeksche aanstelliog van de pleegzusters door de gemeente, hun niet toelacht. Vooreerst zou dan het bezwaar van de keuze tusschen wijkverpleegsters van ver schillende gezindten en godsdienstige over tuiging meer op den voorgrond troden, hetgeen b|j het subsidiëeren van particuliere vereeni- gingen niet bet geval is, daar elke vereeniging, die zich wijkverpleging ten doel stel% van welke gezindte ook, voor subside la aan merking komt, indien de wijkverpleegsters aan de te stellen eiscben van bekwaamheid en geschiktheid voldoen. Vervolgens zou, als de wijkverpleging tot een tak van gemeente-administratie werd gemaakt, deze uitsluitend mogen dienen voor de armlastigendie recht hebben op kostelooze geneeskundige behandeling, terwijl uit den aard dor zaak de particuliere vereenigingen de grens tusschen armlastigen en minvtr- mogendon niet scherp zullen trekken, eensdeels omdat dit noch billijk noch wenscheiyk zouz|jn, anderdeels omdat geen wettelijk voorschrift daartoe dwiDgt, zooals voor gemeentebesturen het geval is. Eindelijk merken B. en Ws. op, dat do wijkverpleging, tot een afzonderlijken tak van gemeente-administratie gemaakt, groote uit gaven voor de gemeentekas zou veroorzaken, torwjjl zy verwachten, cat, al8 de g*mewite steunt, het particulier initiatief zich krachtiger dan tot dusver zal ontwikkelen. Den twyfel, omtrent die verwachting in het sectie verslag geopperd, kunnen B. dn Ws. niet deelen, juist omdat de wykverpleging slechts ten deele door de gemeente financiöel zal worden gesteund, en verreweg d« meeste kosten ten laste biyven van de particuliere vereenigingen. B. en Ws. vertrouwen, dat, als het groote nut der wykverpleging meer en meer zal worden ingezien, de steun van particulieren, waaraan het in deze gemeente voor zoo menige nuttige zaak nooit ontbreekt, ook hier niet zal worden gemist. De opmerking in het verslag, dat de wyk- zusters b|j het bezoeken en helpen van anders- denken'en zich zullen moeten onthouden van het opdringen van hun godsdienstige over tuiging, beamen B. en Ws. ten volle. Tegen do in het sectieverslag uitgesproken vrees, dat door de voorgestelde vereischten van bekwaamheid zeer degelyke, bekwame zustc-rs geweerd zouden worden, merken zy op, dat in de Memorie van Toelichting wordt vermeld, dat die vereischten in den regel zu'len moeten gesteld worden, zoodat de mogeiykheid niet is uitgesloten om wykver pleegsters, wier bekwaamheid en geschiktheid by ervaring gebleken zyn, geschikt te achten, ook al missen zy bet diploma van algemeene zieken v-rploging. Vooral in den aanvang zal, ook ten gevolge van gebrek aan gediplomeerde wykverpleeg sters, aan de voorgestelde vareischten niet al te streng kunnen worden vastgehouden. In de sectie-vergadermgon van den ge meenteraad by het onderzoek der ontwerp- gemeente-begrooting voor 1899 klaagde een lid over het sterven van zooveel nieuw go- plante boomen. Een ander acht omrastering der jonge boompn gewenscht ter beveiliging voor de vernielzuchtige straatjeugd. In een andere afdeeling werd gevraagd naar don stand der onderhandelingen met de aangrenzende eigenaren over de beplanting van den Marendyk. Ook vestigde een lid de aandacht er op, dat niet schynt gerekend op beplanting van de speelplaats der school 3de klasse n°. 5. (Mare-Singel.) Een lid acht de raming voor sneeuw-op- ruiming te laag. Eén ander geeft den wensch te kennen de gereedschappen in 't vervolg aan te schaffen by ingezetenen. Volgens bet antwoord van B. en Ws. zal, hoewel de sterfte onder de nieuw geplante toornen geenszins zoo groot is, als men uit de klacht zou kunnen afleiden, toch nimmer kunnen worden voorkomeD, dat jonge toornen vaak onder den nadc-eligen Invloed van grond- gassen bezwijken. Omrastering der jonge jboomen, hoewel duurder, heeft in den laaiden lijd geregeld plaats, naiat gebleken was,_ !dat_het plaatsen van paaltjes met dw&rsklampjes weinig nut opleverJe. Omtrent de beplanting van den. Marendyk werden reeds geruimen t|jd onderhandelingen gevoerd. Het mocht B. en Ws. evenwel tot dusver niot gelukken deze tot een g09d einde te brengen, wegens het gemis aan mede werking van particuliere eigenaren, die wei geren van hun beplantingsrecht afstand te doen. Op beplanting van de speelplaats der school 3 ie kl. No. 6 is inderdaad gerekend. De daar voor benoodigde boomen zullen worden ge nomen uit de gomeentelyke boomkweekery. De opmerking omtrent de sneeuwopruiming noemen B. en Ws. juist. Wil men het reeds verhoog ie cyfer van 1000 voor de gomeente lyke sneeuwopruiming handhaven, dan zal, nu de gemeente ook de opruiming voor par ticulieren verricht, deze post mot f 700 moeten worden verhoogd, en dus op f 1700 moeten worden uitgetrokken. Zooveel mogelijk" worden de verschillende artikolen, welke de gemeente behoeft, by ingezetenen aangekocht. Er kunnen zich eebter redenen voordoen, welke aanschaffing elders tot plicht maken. Het artikel in zyn gebeel zal alsnu met f 100 kunnen worden verminderd. By het art. .Onderhoud van wegen en voet paden" wenschte een lid voort le gaan met het bezaaien van do eingelkanten met gras zaad; hy wees op het goede resultaat, ver kregen by den Vestwal, en meent, dat deze maatregel zeer zal medewerken tot verfraaiing. In een andere afdeeling klaagde een lid over den slechten toestand, waarin sommige lanen en bruggen, aan particulieren toebe- hoorende, verkeeren; hy vroeg of die parti culieren, ter wille van de veiligheid der be woners, niet kunnen genoodzaakt worden die wegen en bruggen behooriyk te onderhouden. Antwoord: Overoenkomstig het eerste uit gesproken verlangen zyn f 300 op de be grooting uitgetrokken voor het in-oroe maken der singelkanten. Wil echter de maatregel een biyvend resultaat hebben, dan moeten de bezaaide gedeelten, evenals op den Vestwal, worden afgerasterd, en dit maakt don maat regel zeer kostbaar. Ook op den toestand der particuliere lanen en bruggen is de aandacht van B. en Ws. voortdurend gevestigd. Het ligt echter in den a=rd der zaak, dat B. en Ws. in het toezicht daarop nitt zoo ver kunnen gaan als dikwerf wenscheiyk zou zyn. Zoodra echter de open bare veiligheid ten gevolge van het slecht onderhoud der wegen of bruggen gevaar loopt, worden de noodigo verbeteringen door B. en Ws. gelast. Zóo werden reeds meermalen bouwvallige particuliere bruggen op een aan- schryving van hunnentwege in behooriyken staat hersteld. Overigens maakt het een punt van overweging ty hun college uit of het noodig zal zyn een verordening op de parti culiere lanen, bruggen, enz. in het leven te rdeptn, ten einde de bevoegdheid tegenover de particuliere eigenaars eenigtzins te ver ruimen. Een lid vroeg of Burg. en Weths. willen overwegen op den weg over den ^hdykjden Lagen R|jnd|Jk) een zoogenaamd paardenspoor te maken, geiyk in de laatste jaren menige plattelandsgemeente en polderbestuur doet en bet geen, naar hit schynt, zeer goed voldoet, ook uit een zuinigheidsoogpunt, waarop B. en Ws. antwoorden, dat het leggen van een paardenspoor op den Lagen Ryndyk hun met het oog op de hooge daaraan verbonden koeten niet wenscbelyk voorkomt. Trouwens, een verzoek daartoe ging tot dusverre van de onmiddellgk daarby belanghebbenden niet uit. Onderhoud van wandelplaatsen en plant soenen. Een lid weosebt behandeling van de grasperken met de grasmaaimachiQe en zou do aanschaffing van een dergelyke maai- machine gaarne aanbevelen. De grasmaaimachine, welke de gemeente bezit, antwoorden B. en Ws., is defect en zou dus door een nieuwe moeten worden vervangen. De aankoop daarvan schynt hun evenwel niet geraden. De behandeling met de grasmaaimachine komt nl. zeer duur uit, daar hetzelfde gras dan om de tien dagen moet worden gemaaid en het gemaaide gras bovendien niets waard is. Behandeling van hot grasgewas met de maaimachine zou der gemeente jaarlyks op circa f 1400 te staan komen. Onderhoud van kolken en riolen. Het aankoopen van 15 stuks Ijzeren trottoir- kolken wordt door één lid onnoodig geacht; h|j meent, dat er slechts weinige gebruikt kunnen worden. Zyn, zóo vraagt een ander lid, de buiten- wyken der stad wel voldoende van urinoirs voorzien? Antwoord van B. en Ws. Thans zyn reels 32 Ijzeren trottoirkolken in gebruik. De 15 aangevraagde zya bestemd voor de Hooge- woerd. Urinoirs bevinden zich in de buitenwyken slechts hier en daar. Uit den aard der zaak, doet zich echter de behoefte aan urinoirs caar minder gelden. Het schynt B. en Ws. dan ook niet noodig het aantal urinoirs buiten de kom der gemeente te vermeerderen. Onderhoud van havens, vaarten, kaaimuren, sluizen en andere waterwerken. Door een lid werd gewezen op den vervuilden toestand van een sloot tusschen het Raamland en de tuinen der perceelen aan den Haarlemmerweg. Daar de hier bedoelde sloot grootendeels particulier eigendom is, meenen B. on Ws. ter beantwoorcing dezer opmerkiDg te mogen volstaan met een verwijzing naar hun ant woord omtrent het onderhoud van wegen en voetpaden. Trouwens, ook van deze sloot werd de ruiming in het afgeloopen jaar reeds eenmaal gelast en daa ook door de e4ge» naars uitgevoerd. B. en Ws. doen echter tevens opmerken, dat do in de Verordening op de wateren opgenomen nieuwe bepaling, waarby het thans ook verboden is vuil in particuliere wateren te werpen, ten deze zeker gunstig zal werken. Do afdeeling Leiden van den Neder- landschen Bond voor post- en telegraaf beambten „De Post" hield gisteravond in het Hotel „Du Nord" een feestelijke byeeDkomst b|j gelegenheid van haar vyfjarig bestaan. De gebeel bezette zaal was aan het tooneel met plantengroepen, de banier en de buste van 1 Koüingin Wilhelmina versierd. De bescherm heer der Vereeniging met familie vereerde het samenzijn een groot gedeelte van den avond met zyn tegenwoordigheid. In zyn openingstoespraak deelde do voor zitter, de heer C. A. Milikan, mede, dat, was de Bond het vorig jaar 41 afdeelingen met 1400 loden sterk, in het afgeloopen jaar een vermeerdering plaats had met 450 leden en 14 afdeelingeD, zoodat de Bond thans 55 afJ. met 1850 loden telt. Hot doel van dc-n Bond: waar dit noodig blykt, onderlinge hulp betoonen, werd reeds tweemaal in praktyk gebracht voor óón kame raad, die door voel ziekten In züa gezin in moeiiyke omstandigheJen verkeerde, terwyi een collega lid te Utrecht, wiens boeltje door brand was vernield, door het hoofdbestuur weer op de beenen werd geholpen. De afd. Leilen telde het vorig jaar 39 leden en thans 46, een zeer gunstig cyfer, dat zeker in de eerste jaren wel niet veel grooter kan worden. De balans van de kas is goed en het Ondersteuningsfonds is door den gewaardeer- deu steun van heoren donateurs, van wie er |S3) „Liat de maand, waarin gl) my voort durend hobt kunnen gadeslaan; laten die lange uron, waarin wy te zamon by Malcolms 'legerstede waakten, voor my sprekenzeide En toen koerde zy zich om en verliet mi), on ik wae dwaas genoeg haar nog te ver denken!" En Alan begon weder snel op en neder te n. Dat hy zeer ontroerd was, bleek uit |zUn!lbavonde lippen, zijn ontdaan gelaat. Na vstlpsp van eenigen tyd verliet by Malcolm en slóeg de richting van het bosch in. Malcolm liarzotdo of by hem al of niot zou volgen, Imaar besloot, dat bet misschien beter was I hem alleen te laten. Hy bleef dus zitten Irooken, overdacht hun gesprek en vroeg I zich af hoe Alan, die toch altyd zulk een I heldor oordeel had, zich zoo had kunnen I vergissen. ,Ik kan my best begrypen, dat Nan te trotsch en te beleedigd was om zulk een beschuldiging te wederleggen," peinsde hy, „vooral, daar zy van Alan kwam. Ik geloof haast, dat zy hem liefhad. Ik heb haar oogen zien glinsteren en een zachte uitdrukking aannemen, als hy de kamer binnenkwam, en ik weet, dat "Will Crosby vreeselyk jaloerach I op hem was. En toch kon hy dwaas genoeg »ün om te denkenO, daar komt hy aan 1" Alan kwam naar Malcolm toe; zyn gelaat was zeer bleek en ernstig, maar had toch een gelukkiger uitdrukking dan Malcolm er in langen tyd op gezien had. Hy stak Mal colm zyn hand toe. aIk geloof, dat dit het treurigste en meest vernederende, en toch het gelukkigste uur is geweest, dat ik ooit gekend heb, Malcolm," zeide hy ernstig. „Het beeft my een harde les geleerd, de moeilykste, die ik ooit in mgn leven leerde - het heeft my doen zien boe pedant en eigenwys ik altyd geweest ben, hoe ik altyd myn oordeel Btelde boven dat van anderen I Ik heb my dikwyis als uw mentor opgoworpoD, oude joDgen. Ik zal het nooit weder doen, Malcolm. Gy waart verstan diger dan ik." Malcolm kon niet dadeiyk antwoorden. Het was zoo vreemd den trotschon, kalmon Alan zoo ontroerd te zien, on hy had diep mede- lyden met bem. Hy stak zyn band uit en schudde die van Alan hartolyk. „Het was een vergissing, Alen, maar ge lukkig geen onherstelbare," zeide hy. „Gy moet scbryven, haar alles vertellen en baar vergeving vragen." Alan glimlachte. „Schryvenl Denk je, dat ik my daarmee tevreden zou kunnen stellen of met iets, behalve met de verzekeriDg barer eigen lippen, dat zy my vergeven wil?" zeide hy. „Brieven zyn byna altyd onbevredigend; men zegt er altyd to veel of to weinig In, nooit precies, wat men wil. Neen ik zal terug gaan en haar vergiffenis vragen.'' „Teruggaan naar de Gouden Vallei 1 Maar denk aan den afstand 1" riep Malcolm uit. „Al bodroeg de afstand het dubbele van thans, ik zou toch gaan!" riep Alan uit met glinsterende oogen en verhoogde kleur. „Waarheen gaan, Alan?" vroeg een vrien- delyke stem. Het was Frances, van wier nadering de beide mannon in bet vuur van hun gesprek Diets bemerkt hadden, die deze vraag deed. „Waar ga je heen, Alan?" herhaalde zy en toen glimlachte zy veelbeteekenend. „O, ik weet bet ik weet hetl Je gaat terug naar Nanl" riep zy uit. „Ja ik ga terug naar Nan," zeide by op afgetrokken, gelukkigen toon, en hy keerde zich om en liep snel heen, Frances en Mal colm alleen achterlatende. Hy zag haar eenigezins verbaasd en ver legen aan. „Zeg, wat weet jt) van Nan?" vroeg hy. „Allee," antwoordde Frances. „Maar wat dan?" „Misschien evenveel of meer dan jy, myn heer I Ik weet, dat Alan haar liefheeft. De eerste avond Da zyn thuiskomst vertelde hy my alles van haar, hoe mooi zy was, en hoe goed en vriendelyk, en hoe iedereen haar liefhad. Ik kon niet precies alles begrypen, wat hy zeide. Zij had iots gedaan, ik weet niet wat, of hy dacht, dat zy iets gedaan had, wat hem deed twyfelen, of zy wel waariyk zoo goed was als zy scheen te zijn. „Ik herinner my, dat hy zeido, dat zy óf de meest valsche Of do edelste on edelmoedigste aller vrouwen was, en dat hy gaarne tien jaren van zyn leven zou willen geven, om de waarheid te weten. Malcolm," en Fran ces zag hem ernstig aan weet by het nu?" „Ja hy weet het nul Ik kan je niet vertellen, wat hot was, lieve, omdat het myn geheim niet is maar zooveel kan ik je wel zeggen: Alan heeft Nan diep en wreed belee digd, en by gaat terug om haar vergiffenis te vragen." „Arme Alanl Hoe vreeselyk moet het zyn iemand te beleedigeD, die wy liefhebben 1" zeide Frances treurig. „Maar hy zal naar haar terugkeeren en zij zal hem vergiffenie schonken." „Denk je, dat zy het doen zal?" „Ala zy hem liefheeft stellig. Het is zoo gemakkelyk hun, die wy lief hebben, vergiffe nie te echenkeD," antwoordde Frances op haar kalme manier. „Het is goed je dat te hooren zeggen, liefste." Malcolm zag haar zeer ernstig aan. „Het is goed je dat te hooren zeggen," her baalde hy, „want ook ik heb vergiffenis noo dig, en het doet my hopen, dat, als ik eon- maal kom en je er om vraag, je zo my ook niet zult weigeren. Zeg, Frances, wil je my wat ik ook gedaan heb - alles ver geven?" Frances glimlachte heel vriendelyk. „Ik denk, dat je zondenregister wel zoo heel vreeselyk Diet zal zyn en ik veilig ver giffenis beloven mag," antwoordde zy. „Omdat je my liefhebt?^ vroeg Malcolm teeder, „Omd»t ik jo hefhebl" antwoordde zy on legde haar hand in de zyno. XIII. „Nan, ik heb je iets te zeggen." Will Crosby kwam den winkel binnon op zekeren vroolyken lentemiddag, met een onge woon ernstige uitdrukking op zyn knap go- laat. Nan etond achter de toonbank over een kasboek gebukt. Zy was druk bezig een lange ry cyfers op te tellen. Zy fronsto haar wenk brauwen en wenkte bem, dat by haar op zulk een belaDgryk oogenblik niet etorea moest. „Dadelyk, Will. Ik ben bezig I" zeide zy en ging voort met optellen. Will knikte. „Best, ik heb goen haast. Slechte tyding komt altyd vroeg genoeg." Hy sprak do laatste woorden binnensmonds, zoodat Nan zo niet verstaan koD, hy trok een stoel naar zich toe eD, met zyn ellebogen op de toonbank geleund, wachtte hy geduldig tot zy klaar zou zyn. Byna een jaar was voorby gegaan, sedert Alan Courtenay en zyn neef de Gouden Vallei verlaten haddeD, en in dat jaar was er een verandering over Nan gekomen. Zy was niet minder mooi, maar de aard barer schoonheid scheen veranderd te zyn. (Wvrdl vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1898 | | pagina 1