N°. 11452
Maandag 2® Juni.
A* ,1897
feze Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van fpn- en feestdagen, uitgegeven.
Feuilleton.
DWAALSTERREN.
LEIDSCH
DA&BLAD.
PRIJS DEZER COURAOTi
Voor Leiden per 3 maandenf 1.10.
Franco per post140
Afzonderlijke Nommera
Derde Blad.
Gemengd Nieuws.
Deze week werden op „Rbynzigt"
genomen 706 zwembaden door heeren en 179
door dames. Temperatuur van het water 21°
Celsius.
Het bestuur der Amsterdamsche
Wielerbaan komt waarschijnlijk in het bezit
▼an eon massief zilveren beker van f 300
waarde, welke prijs nog dit seizoen als wissel-
prijs onder de amateurs verreden zal worden.
Er bestaat plan by eonige liefheb-
bers o izer sport te trachten mede te heipon
Holland op de Wereld-kampioenschappen te
Gl.isgow goed te doen vei tegen woordi?en. Men
zou het daarheen willen leid. n, dat CordaDg,
Eden en M yers voorde pro'essionalnummers
starten, benevens twee beste amateurs, door
de resultaten der Kampioenschappen aan te
T^yzen. {Kampioen.)
Op de jaarmarkt in 't Friesche dorp
Oostermeer hooft eene hevige vechtpartij plaats
g had, waarl ij de messen niet ontbraken.
Aan twee personen, waarvan een bij de linker
borst oen gevaarli'ke wonde had bekomen,
moest dad lijk geneeskundige hulp worden
verleend. Do politie heeft reeds proces verbaal
opgemaakt.
In de gemeenten Vlist en Pols
broek Lr» Ut het mond- en klauwzeer zich nog
steeds uit. Bij J. Ntnleman, te Vlist, en Z. Van
Rossum, to Polsbroek, is een rund aan deze
zirkte gestorven.
In eene correspondentie aan de
„Tel." uit Parijs, dd. 23 Juni, lezen wij het
volgende:
Het leven is tegenwoordig internationaal.
Een jongo dame te Nkuw-York doet even de
reis over den Oceaan, om bjj een Parjjsche
modisto een nieuw kleed te komen aanp ssen,
en een Russische Grootvorst komt over uit
Moskou op Odessa, om de eerste opvoering
van eenig tooneelstuk in „Variétés" of „Renais
sance" bjj te wonen. De voorvallen zijn dus
niet zeldzaam, waarbij internationale reizigers
een aandeel hebbon of een rol spelen in de
menschelijke comedie té Parijs.
Heden zijn daarvan e<n paar treffende
staaltjes mede te deelen. Het eerste geldt een
Amerikaansche jonge dame, mejuffrouw G=r
trudo Weill uit Philadelphia hierheen ge
komen, niet om nieuwe kleederen aan te
passen, maar om met vlyt 6n ni.t zonder
talent lessen in de schilderkunst te volgen.
Zij onJer'orak slechts haar ijverige t-tudien,
om nu en dan met eenige Ameiikannsche
vriendin een tochtje op een veloiipóie te
maken. Zaterdag den 12den Juni vtrÜ9t zij
haar woning in de Ruo Nótre-Dame des
Champs, om nabij den Pont-Neuf een schets
te maken van het fraaie stadsgezicht, en,
helaas, is zij sedert Qien oogenblik niet meer
huiswaarts teruggekeerd.
Mejuffiouw Weill was spoorloos verdwenen.
Eerst hadden de vriendinnen haar afwezigheid
niet opgemerkt, want zij woonde alleen, maar
weldra ontstond ongerustheid en werd de
Eet diamante-jubilé van koningin Victoria: Hulde betuiging door den aartsbisschop van Canterbury.
politie gewaarschuwd. Er werd gezocht en
geïnformeerd, maar zonder uitkomst, totdat
eindelijk jl. Maandag 21 Juni haar lijk werd
herkend aan de Morgue, waar het reeds den
vorigen Dinsdag was binnengebracht als
opgevjscht uit de Seine. Zes dagen had het
lilk dus aan de Morgue gelegen zonder herkend
te zijn. Is mejuffrouw Weill vermoord, of
heeft zij zicbzelve tekort gedaan? Of wel is
hier een ongeval in het spel? De zaak is niet
opgehelderd. Vermoedelijk heeft mejuffrouw
Weill op den berm onder de brug staan
teekenen, heeft een stap achteruit willen
treden, om het effect van haar werk te zien,
en is door onvoorzichtigheid aldus te water
geraakt. Sporen van geweld zijn niet op
haar lijk waargenomen, maar dit heeft van
Zaterdag tot Dinsdag in het wat r pelugen,
zoo ie t het ondtrzoek niet gemakkelijk noch
afdoende is. Onder de Amerikaansche farailién
maakt dit ongeval terecht een treurigen indruk.
De andere geschiedenis is van nog meer
avontuurlijken aard en betreft de Russische
samenleving. In Zuid Hol'and woonde een
paar jaar geleden een groot grondeigtnaar,
Generaal Popoff, die twee zoons had, George
en Paul. De laatste trouwde tegen dtn zin
des vaders en werd door dezen onier d.
Maar toen Generaal Popoff op z\jn sterfbed
lag, kreeg hy bet bezoek van een geestelijke,
die in Rusland grootö populariteit hetft en
vereerd wordt als een heilige, Vader Jan Van
Kronstadt. Deze haalde den stervenden Gene
raal over, om vergiffenis te scheüken aan den
jongsten zoon Paul, wat dr.n ook geschiedde.
Niet schriftelijk, maar mondeling nam de
Generaai zijn zoon Paul, evenals George,
weder aan als erfgenaam.
Toen de vader gestorven was, traden de
beide zoons in oveileg met elkaar, en stond
George aan Paul met diens goedvinden onge
veer het derde van de vaderlijke nalaten
schap af. George, die zwak van gezoniheiJ
en van hersenen is, ging daarop oaar Parils,
om zich te laten behandelen voor zenuw
ziekte. Nadat hjj hier eooigen tijd had ver
toefd, kreeg hij het bezo k van eeD Russidchen
kolonel der gendarmerie, afstammeling van
Fransche Refugiés, Méranville de Sainte-
Clair, die aan George Popoff voorhield, dat
hij zijn broeder Paul geldelijk te kort gedaan
had en dat bi) een grooter oetl van de ertVnis
moest afstaan Die zaak kon wel in orde
gebracht worden door den Kolonel met behulp
van een bokerdun Pet»-rsburgscben advocaat
Zelenko, en als G orge Popoff oit niet wilde
doen, zou het gerecht zich met de zaak
bemoeien.
George Popoff stemde toe alles, wat Méran
ville van hem vorderde. Hg te^kende een
gezegc-ld document, en gaf tweemaal hun lerd-
duizend roebels voor Zelenko en vijftigduizend
voor Méranville om ze te belooneu voor bun
welwillendheid. Méranville keerde daarop naar
Rusland terug, gaf aan Zelenko slechts vijftig
duizend roebels, en stak de rest i:i zijn eigen
zak. E9Digen tijd later ging ook George Popoff
terug naar zijn land, vertelde aan zijn vrienden,
wat hem overkomen was, en wat by voor
zjjn broeder had moeten doen, en vernam
toen tot zijn niet geringe verbazirg, dat er
van het geheels verhaal van kolon 1 Méranville
geen woord waar was. E n gerechtelijke aan*
klacht fegen advocaat Zelenko en kolonel
Méranville was hiervan het gevolg, het proces
tegen hen beiden werd onder grooten toóvloed
van nieuwsgierigen gepl-it voor het Hof te
St. P. t rsburg, en de uitslag is, dat Zelenko
vrijgesproken en de kolonel veroordeeld is tot
verbanning raar Archangel, met verlies van
burgerlijke reóhten en terugbetaling van het
afgedreigd9 geld.
Dinsdag-avond zijn in de buurt
van Bombay e°n civiel ambtenaar, lid van
de pest commissie, en oen officier dood-
g schoten, terwyl zy van een feest van den
gouverneur naar huis reden. Men brengt dezen
moord in verband met plakkaten, waarin de
vi9ring van hot diamanten jubileum van
koningin Victoria wordt veroordeeld. Daarin
stond o. a. te lezen: „Alleen duivels kunnen
een jubiló vieren, terwyl hongersnood, aard
beving en pest heerschen, en terwyl woningen
en tempels bezoedeld worden door post
ambtenaren."
Volgena een telegram aanhet
„Berl Tageblatt" beweert dr. S9comandi, te
Bergamo, uitstekend govolg te hebben onder
vonden, vooral by personen boven 6 jaar ^ie
PRUS DER ADVERTENTIËN:
Van 1-6 regels f 1.06. Iedere regel meer f 0.17 J. Grootere
letters naar plaatsruimte. Voor het incasseeren buiten de stad
wordt f 0.05 berekend.
door diphthsritis zjjn aangetast, door bestryken,
gorgelen en inademen met petroleum, waar
door de gevaarlijko woekeringen snel zouden
verdwynen. Men dient natuurlijk af te wachtip,
of dit middel inderdaad zoo uitstekend werkt.
Een goudvondst. Uit Rome wordt
geschreven: De inspecteur der opgravingen
van de Nekropole in Vetulonia hee't de regee
ring en deze de „Academia dei Zincei" bericht
over een beduidende goudvondst, in e6n graf
aldaar gedaan. Het zyn voornam' lijk lichaams
sieraden, waarondGr kettingen, oorringen en.
groote armbanden. Twee van deze, een soort
FiligraDwerk, zyn van wonderbare pracht.
Evenzoo schoon Is een groote haarnaalJ uit
goud met dierenornamenten in Archaischen
styi van het Oosten, veel overeenkome do
met de opgedolven sieraden uit het graf Rega-
lini Kircberi^Do. Ook werden drie armband n
met dierenbeelden in gedreven goud gevon
den, die met de Korinthischo vazen en set .1-
dcryen, ia de ouJ&te Eiruskisch9 graven ge
vonden, byzonder veel overeenkomst he' oen.
Op de van Sunderland komende
stoomboot „Probano" had, zooals uit Margate
gemeld wordt, een ketelontploffing plaats,
waardoor twee ingenieurs en twee stokers ge
dood en oen mat^oi zwaar gewond werden.
Kieswet.
De burgeriyke kamer van den Hoogen Road
deed gistereü in hare laatste zitting vóór
de vacantie nog uitspraak in een drietal
kieszaken:
In de eerste plaats in zake het cassatie
beroep van burgemeester en wethouders van
Zuidhorn tegen de beslissing van den kanton
rechter aliaar, vaarby bevolen werd, dat de
naam van een ingezetene, die wel op de
kiezersiysten voor de Staten-Generaal en voor
de Provincial Staten, maar niet op die voor
den Gemeenteraad was geplaatst, alsnog ook
op laatstbedOflde kiezerslijst zou gebracht
worden. Dit beroep werd door den Hoogen
Raad niet ontvankeiyk verklaard op gronH, dat
B. en Ws. niet geacht worden by de uitspraak
des kantonrechters party te zyn geweest en
daarom niet gerechtigd waren de vernietiging
van die uitspraak te vragen.
Geiyke beslissing werd genomen in zake
het beroep van iemand te Grypskerk, die met
een ander ingezetene als gemachtigde der
anti revolutionnairo kiesvereeniging te Gryps
kerk, de plaatsing van eenige personen op de
kiezersiyst had gevraagd, doch thans op eigen
naam in cassatie was gekomen, als hoedanig
hy du9 ook beschouwd werd geen party b\j
'8 kantonrechters beslissing te zyn geweest.
Verworpen werd voorts het beroep van een
huisknecht te Utrecht, die met mecerekeniog
van verval een inkomen van meer dan f 500
had, doch zonder dat verval minder dan f 500
inkomen genoot. Op grond, dat het verval,
als zijnde eene wisselvahige bate, welke
meestal niet van den patroon, maar van der
den ontvangen wordt, voor de berekening vaa
het inkomen niet in aanmerking mag komen,
werd de plaatsing op de kiezersiyst geweigerd,
en met deze beslissing beeft alzoo de Hooge
Raad zich vereenigd.
Wanneer zyn heete lippen op die donkere
oogen gerust hadden, en wanneer deze dan
onder de lange wimpers met schier kinderiyke
verbazing naar hem opzagen, was het hem
dan in het van geluk trillend hart niet te
moede, alsof voor hem nieuwe bronnen des
levens zich openden? En zoo iets zou van
een wezen kunnen gekomen 2ün, dat tegen
over hem vreemd, koud, zonder innerlyke
deelneming was? De rozen, welke Doris hem
toestak, het was hem nu, of haar geur naar
hem toewoei. Als balsem viel dio op zyn hart.
Hy werd kalmer; het opdwarrelen van
sombere gedachten had opgehoudenhet slot
was als een stille bede om vergiffenis tot
haar, die hem thans tot den veelbelovenden
tocht aan haar zyde riep.
Juist klonk de stem van Ruchel„Mynheer
de griffier, het rytuig staat beneden 1"
Als wilde hy de beeltenis uit alle scha
duwen van twyfel mee redden naar zyn
toekomstig leven, greep de toegeroepene het
portret haastig eo snelberaden van de tafel
en ging naar het rytuig.
Ruchel trad naar het venster. Hoevelen
van zyn heeren had hy reeds zien instappen
zooals dezen daar beneden, en voor hoevelen
ware het beter geweest, dat de trouwkoets
voor hen nooit ware voorgereden! meende
hy in zyn gedachten. Hy had allen gewaar
schuwd maar met het trouwen gaat bet
als met alle andere ervaringenieder waant,
dat het lot voor hem in het napje, hetwelk
hot hem heeft voorgez9t, juist iets heel
byzonders gedaan geeft. Niemand ook gaat
den steen des aanstoots uit den weg, waaraan
reeds honderden zich pyn gedaan hebben,
behalve wanneer hy zichzelf er den voet reeds
aan verwond heeft. Maar dan is het meestal
ook reeds te laat. Nu, ga maar voort! Geluk
kige rtisWie weet? Eenmaal kan het iemand
immers wel gelukken 1
Daarby nam by een snuifje, de oude
wy8geer-pessimist. Het rytuig met den
bruidegom rolde voort, door de straten, over
de pleinen, en overal bleven de menschen
staan en wierpen een nieuwsgierigen blik in
het binnenste van het voertuig. De koetsier
op den bok en de palfrenier op de trede
droegen ruikertjes van rozen in de knoops
gaten der livreijassen, en dat wees op een
bruiloft. Maar voorloopig ontbrak de bruid,
en een bruidegom alleen boezemt het groote
publiek lang niet zooveel belangstelling in als
de eerste. Rechting echter bemerkte van dit
alles niets. Zyn gedachten waren ver vooruit,
de stoep van het huis, de trappen op, in de
bruidskamer by haar, die hy straks in zyn
armen zou sluiten als de zyne, als zyn eigen
dom voor God en de menschen. In alle
blyheid des harten, die hy behouden had,
onderzocht hy zichzelven nog eens op dezen
korten weg; hy vroeg zich af, of hy zyn ja
uit den grond zyns harten geven kon, en
kwam by zichzelven tot de slotsom: Ja, ja,
duizendmaal voor eens!
Nu hield het rytuig vóór het buis stil, dat
rechts en links met dichte massa's kykers
omringd was. Da dochter van den mynbezitter
Lammers was een zeer beminde persoonlyk-
heid in deze wyk. Iedereen had haar vader
gekend en iedereen achtte zich derhalve
gerechtigd, zich met het toekomstig lot der
dochter te bemoeien. Ware Doris een arm
meisje geweest, zy zou, zonder dat men op
baar latte of haar gangen volgde, door de
wereld gegaan zyn; maar zoo r\jk als zy
en zoo mooi en zoo van alle kanten aan
gezocht ltot die daar kwam - daarbinnen
in het rytuig; die moest het zynl Een knap
man, maar zoo einstigl En een bruidegom,
die zulk een bruid krygt, moest toch met
het goheele gezicht lachen! Hoe vlug springt
hy er uit en snelt hy de stoep van het huis
op! Hy zal nu wel een eigen huis koopen.
Volgens do meenicg van deze menschen heeft
hy zeker wel reden flink te zyn! Wie ook
zulk een geluk betrouwt 1
De oude dienaar des huizes kwam Rechting
te gemoet en toonde een zeer bly gezicht.
Een paar minuten te voren had hy anders
naar hem uitgezien door zorg bewogen. En
dat zei de oude den bruidegom ook, dat men
juist om hem had willen zenden, uit vrees,
dat hem iets overkomen mocht zyn. De
brief kwam den bruidegom weer in de ge
dachten, maar hy zei niets.
„Zal ik dat daar voor u dragen, wat u In
de hand heeft, mynheer Von Rechting?"
„Neen, myn vriend. Hetgeen ik hier aan
myn hart houd, zal geen vreemde hand aan
raken!"
Hoe minder in aantal de met oen nieuwen
rooden looper bedekte treden van de trap
werden, dos te sneller vlogen zyn schreden
naar boven, naar de eerste verdieping, waar
de bruiloftsgasten vergaderd waren
„Mynheer de griffier ia er, juffrouw Regina,"
liep de oude een dame toe, die aan den ingang
der vertrekken stond en in spanning haar
blikken naar do trap gericht hield, om welker
kromming Rechting juist te voorschyn kwam.
Bij zyn verschyning sloot zy de oogen,
gelyk iemand pleegt te doen, die een zwaren
inwenaigen stryd voert, doch slechts een
seconde lang. Toen kwam de in een doDker-
grys zyden kleed gehulde slanke gestalte hem
met levendige, vriendelyke woorden te gemoet.
Een uitdrukking vol goedheid verhelderde
haar gelaat.
„Waarlyk, wy waren reeds in zorg over
u, mynheer de griffier, vooral Doris. Ge moet
toch eens denken aan het mimende ongeduld
eener bruid, op een dag, waarop minuten
uren en uren minuten worden, op een dag,
waarop men aan alles beteekenis hecht. Maar
kom! Ik zal u naar uw bruid brengen."
Zy leidde hem door een reeks van kamers,
waar de gedekte tafels stonden, en opende
toen een deur, die in een boudoir een blik deed
werpen. Daar schoof zy hem zacht binnen,
toen bleef zy vóór de deur staan, maakte een
beweging, alsof zy moeite bad zich staande
te houden, en ging toen naar de voorste ver
trekken, waar de gasten byeen waren. De
bedienden presenteerden bier op zilveren bladen
wyn, chocolade, koek en sandwiches. Evenals
de kopjes en glazen van hand tot hand, zoo
gingen de gesprekken van mond tot mond.
Twee dames voerden het woord; de een was
de vrouw van een handelsraad van eenigszins
onrustbarend embonpoint, de ander de gade
van den gemeente-secretaris, dun als een
draad garen.
„Och ja, als ze maar gelukkig woruoii
begoD de vrouw van den handelsraad; „dat
is het eenige, wat te wenschen overbiyft. Al
het overige hebben zy immers in overvloed.
De vader heeft voor zyn eenige dochter met
alle liefde gezorgd en alles in goede papieren
en vaste goederen."
„Dat zegt myn man niet, mevrouw," nam
de wederhelft van den secretaris het woord.
„Onlangs nog was er sprake van; myn man
had gelegenheid een blik in de hypotheek-
boeken te slaan, kortom: in de geldelyko
aangelegenheden van Doris."
„De oudste zoon van den secretaris had
Doris ten offer moeten vallen, van daar die
levendige belangstelling," fluisterde de vrouw
van den handelsraad een naast haar staande
dame toe.
„Myn man verwondert zich nog," ging de
dame voort, „hoe onvoorzichtig de overleden
mynbezitter zekere fondsen en wel het grootste
deel daarvan geplaatst heeftmyn man weet
dat goed te beoordeelen
„Men zei, dat uw Theodoor aanzoek om
Doris gedaan had," merkte de vrouw van den
handelsraad snibbig aan.
Wordt vervolgd
