N°. 11423
Zaterdag 22 Mei.
A0.1897.
feze fèourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Tweede Blad.
Feuilleton.
IDSCH
PEUS DEZEH OOtTRABTj
Voor Leiden per 3 maanden. 1.10.
franco por post1.40.
^teonderiyke Nommers 0.05.
PRIJS DER AD VERTEN TiÜN
Van 1 6 regels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17 j. GrooterO
letters naar plaatsruimte. Voor het incasseoren buiten de stad
wordt f 0.05 berekend.
Car e ui eng d Nieuws.
Een 22jarige koopman, wonende
;te Rotterdam, had zich gisteren voor de
Ïïaagsche rechtbank to verantwoorden wegens
diefstal van een paard, in den avond van 19
Maart 11., uit een stal te Rijswijk, in welke
gemeente hij vroeger woonde, toen zijn vader
daar veldwachter was.
Beklaagde ontkende den diefstal. Wel was
b\j in het bezit geweest van een paard, doch
dit had hij, volgens zijn beweren, te Over
echie voor f 145 gekocht van een onbekende.
Hij verkocht het paard voor 150 aan iemand
te Rotterdam, die het weder voor denzelfden
prijs aan een ander overdeed, van wien de
oorspronkelijke eigenaar te Rijswijk, uit wiens
stal bet dier vermist was, het weder in bezit
kreeg tegen betaling van ongeveer 160.
Aan een paar personen had beklaagde ver
schillende opgaven gedaan omtrent de her
komst van het paard in strgd met zijne
opgave voor den rechter, dat hij het dier van
een onbekende zou hebben gekocht. Voorts
bloken de opgaven van bekl. omtrent de
omstandigheden van den beweerden koop in
strijd met de verklaringen van oen tolgaarder
onder Overschie, die een persoon als beklaagde
met een paard had zien passeeren.
Het Openbaar Ministerie achtte genoegzame
aanwgzingon tegen beklaagde aanwezig, om
zijne schuld aan te nemen, en vorderde, in
verband ook met vroegere veroordeelingen
van beklaagde, een gevangenisstraf van 4 jaar.
Met ingang van heden is bepaald,
dat reizigers van stations der lijn Amster
dam—Breukelen, bestemd voor stations der lijn
"^WoerdenLeiden, met trein 111 (vertrek
2.10 van Amsterdam) tot Utrecht mogen door
gaan en aldaar overgaan op trein 194 (veitrek
Utrecht 3.26).
Te Rotterdam is een 5-jarig
knaapje in een emmer kokend water gevallen
en aan de gevolgen overleden.
Aldaar is door de politie een 17-jarige
knaap aangehouden, die de ouderlijke woning
te Utrecht was ontloopen.
Op 27 Mei a. s, Hemelvaartsdag,
worden nabij Bussum weder harddraverijen eo
wedrennen gehouden.
In de afdeeling „Renpaarden" nemen deel
voor den Bussumprijs 9 paarden, voor den prijs
van 't Gooi 8 paarden, voor den voorjaarsprgs
10 paarden.
In de afd. „Harddravers"voor den toekomst-
prijs 7 paarden, voor een landbouwprijs 8
paarden, voor den lenteprgs 13 paareen, vooi
den Cruys Bergenprgs 11 paarden.
Te Tilburg is de schildersk necht
A. M van het dak van een in aanbouw
Zijnde steenhouwerij gevallen en aan de gevol
gen overleden.
Door twee visschers is op de
Nieuwe Merwede onder de gemeente Werken
dam drijvende gevonden het lijk van een
drenkeling van het mannelijk geslacht, naar
gissing oud van 2628 jaar.
Reed 8 werd melding gemaakt
van het aanhouden van den man, die een
kind uit het R.-K. Liefdegesticht te Steen-
wijkerwold heeft medegevoerd. Het meisje,
de 14-jarige A.M. Scheidweiler, is weder naar
't gebouw ti ruggebracht. De man houdt
staande de vader van het kind te zijn en
gehandeld te hebben op verzoek van 't meisje.
Voor de rechtbank heeft terecht
gestaan A v. H., te Utrecht, die bleek een
lastig sujet te zijn, „de schrik van wyk C,"
zooals de off. van justitie hem noemde.
Deze had al een vonnis ondergaaD, ter zake
van mishandeling van agenten, waarvoor hy
ook tliana weder terecht stond. Hij had boven
dien nog het vernielen van glasruiten in de
suikerfabriek en 't plegen van huisvredebreuk
op zijn kerfstok.
Beklaagde beweerde slaapdronken te zijn
geweest, en dan wist bij niet wat hij deed. Van
alles, wat hem ten laste werd gelegd, wist hij
niets! Eerst ruiten ingeslagen van de suiker
fabriek, vervolgens gevlucht in de woning
van een wildvreemde, waar hij zich in eene
kast verborg, daarna de agenten, die hem
er uit haalden, geschopt, getrapt, goslagon, - dat
alles was hem in zijne slaapdronkenheid ge
passeerd l De off van justitie echter liet zich
daardoor niet verteederen. Hij eischte bekl.'s
schuldigverklaring, en waar hij nu nog
niet de straf bij jaren wilde afmeten, gaf
hij beklaagde toch de hartelijke verzekering,
dat den volgenden keer, als bekl weer voor
zoo'n feit verscheen, Hy dit wel zou doen.
Thans wa3 zijn eiscü slechts 2 maanden
gevangenisstraf.
Reeds meldden wij hoe sommige
heeren bi) den brand in de rue Jean Goujon
te Parijs uit zelfbehoud zich gedragen hebben.
Een zekere mevrouw Marni schrijft nu naar
aanleiding daarvan ia de „Echo de Paris"
het volgende: Onder alle lijsten, die gepubli
ceerd zijn, heeft men er óéne vergeten: die
d:-r mannen, welke zich in den bazaar bevonden,
't Zou interessant wezen, ze te kennen: een
reporter, die den inval kreeg, een der geredde
dames te interviewen, zou een aardig hoofd
stuk over de lafheid der mannen kunnen
schrijven. Want, wat er ook over dat punt
gezegd is, het 6taat vast, dat er mannon,
vele mannen in den bazaar waren. Men heeft
de bloedige sporen van hun tegenwoordigheid
gevonden op de gezichten en aan de lichamen
van verscheidene vrouwen, die het vuur mis
schien gespaard zou hebben. De statistiek der
verwondingen, bij de slachtoffers geconstateerd,
tc-lt een groot aantal, afkomstig van stokslagen
en hakken vau laarzen. Dat wil zeggen: het
meer gespierde deel van het menschelijk
geslacht heeft in dit geval redding gevonden
door zich een weg te banen over de lichamen
der vrouwen.
De overlevende dames zullen natuurlijk het
stilzwijgen bewaren. Maar met welke blikken
zal mevrouw De X. of mejuffrouw De Z. den
aanstaanden winter haar danser aanzien, als
diens met een bevallige beweging haar toege
stoken hand haar herinnert aan de vuist,
waarmee zij op di6D Dinsdag in het gezicht
werd geslagen?
Er zijn ook mannen geweest, die moed
hebben betoond, nameiyk twee artsen, en de
anderen, die geenerlei verantwoordelijkheid
voor het ongeluk hadden en die tot de slacht
offers in geenerlei betrekking stonden; dat
waren gewone arbeiders, die voorbij gingen
en heel eenvoudig, zonder wandelstokken, het
reddingswerk ondernamen, dat de lieeren in
den steek gelaten hadden.
Men heeft zich gehaast, heD te beloonen
(natuurlijk niet met het Legioen van Etr,
want daarvoor zijn ze niet „voornaam" ge
noeg), en daar men hen zoo spoedig afbe
taald heeft, behoeft er verder over hen niet
gesproken te worden. "Wat de zoogenaamde
„hoogere broeders" van deze mannen uit het
volk aangaat, die wierpen zich den volgenden
morgen reeds op do eerste inscbrijvingslijst:
zij wilden zich met geld loskoopen.
Den moed, dia hun ontbrak in het ongeluks
uur, haddon zij toenden moed der
portemonnaie.
In de laatsto dagen zyn nog verscheiden
slachtoffers van den brand gestorven, o. a.
zekere mevrouw Delaune, oud 41 jaren, en
hare 21 jolige dochter, die beiden vreest-lgke
brandwonden bij de ramp in de rue Jean Goujon
hadden bekomen. Ijzingwekkend is bet ver
haal van de ontsnapping dezer beide ongeluk
kige vrouwen uit den vuurpoel, en hoogst
treurig de gedachte, dat zij, na zoo lang en
smartelijk lijden, nog moesten sterven.
Toen do kreten „Le feu I Le feu 1" door
h6t gebouw klonken. sneldeD de beide vrouweo,
die in een der afdoelingen zich met den ver
koop van verschillende voorwerpen bezig
hielden, naar den uitgang aan de rue Jean
Goujonmaar zi) werden door den stroom
van onsteld vluchtenden gescheiden on me
vrouw Delauno alleen bereikte den uitgang.
In het eerste oogenblik meende zy, dat haar
dochter haar gevolg! was, doch de ongeluk
kige was omvergeworpen, onder den voet ge
raakt en kon niet weer overeind komen, daar
zy neergedrukt werd door het gewicht van
verscheiden andere personen, die over baar
gestruikeld waren.
In de straat gekomen, bemerkte mevrouw
Delaune, dat haar dochter nog in het brandende
gebouw was gebleven Ofschoon de bazaar
al in vlammen 3tond, keerde mevrouw Delaune
terug gd ging den bazaar binnen Zy zag
haar dochter, wier rokken brandden. Zy trachtte
haar uit het menschenkluwen I03 te rukken
door haar aan de beenen te trekken; de
vlammen deelden zich ook aan haar kleederen
mede en een stuk geteerd zeildoek viel haar
op het hoofd; ook zy stond in vlam. Maar
zy voelde de hevige brandwonden niet; zy
wilde baar dochter redden of met haar sterven.
Eindeiyk, na bovenmenschelyke pogingen,
slaagde zy er in haar dochter, onder den
stapel slachtoffers, waarvan de meesten niets
meer dan misvormde ïyken waren, weg te
trekken, en zy had nog kracht haar naar
buiten te dragen. Men verdrong zich om de
beide arme vTouwen, die, per rytuig, in ge
zelschap van een dokter, naar haar woning
wc-rden gebracht.
Er bestond, helaas, weinig hoop haar in 'fc
leven te behouden. Mevrouw Delauno had
zware brandwonden in het gelaat, aan hals,
armen, beenen en aan de lendenen. Van
hare nog erger verwonde dochter waren de
beide dyen, de rechterarm en de linkerhand
byna geheel verkoold.
Thans zyn de arme vrouwen, na een
naamloos ïyden, eenige uren na elkaar ge
storven; haar onder zooveel gevaren vol
brachte redding en treurige dood daarna
behooren zeker wel tot de meest tragische
voorvallen van het vreeselyke drama in de
rue Jean Goujon.
De Kieler-stoomboot „Karl" trof in
de Oostzee, niet ver van Bornholm, den io
zinkenden staat verkeerenden schoener „Prö-
ven" aan en redde een man der bemanning;
de overigen verdronken.
Id deBeiersche v erf fa bri ek en zyn
eergisteravond, ten gevolge van het verplaat
sen van zuurflesscheD, zeven brandweerlieden
der fabrieksbrand weer verongelukt; vermoede-
ïyk door het inademen van vergiftigde dam
pen. Een van hen is dood, drie zyn bedenke-
lyk ziek.
Op do Baltische lyn vond eer
gisteren by het station Sagnitz, niet vor van
Bockenhof, een botsing van een personentrein
met een goederentrein plaats. Een ooggetuige
bericht, dat de reizigers, hoewel zy ongedeerd
bleven, door een grooten schrik aangetast
werden. De machinist en de stoker van den
goederentrein werden beiden zwaar gekwetst.
De voortdurende regens hebben,
zooals uit Buch rest bericht wo'dt, verscheidene
dorpen overstroomd en groote schade aan vee
en zaden aangericht De buitodandscbi posten
zyn uitgebliven.
De derai 11 oering van den
Russischen militairentrein. Omtrent deze
catastrophe werd nader aan de „Köln. Zeitung"
bericht: De ong(lukken en het verlies aan
menscheDlevens, daarby te betreuren, worden
by den aanvang alt yd veel te laag aangegeven,
zoo in het vorige jaar op het Chodinskyveld
en zoo nu weer by het vreeselyke spoorweg
ongeluk by Elwa. Reeds voor eenige dagen
werd in militaire kriDgen van 100 dooden en
ongeveer evenveel gewonden gesproken. Nu
eerst zyn nadere byzonderhedon over dat
verschrikkeiyke ongeluk bekend. Toen de
33 wagens tellende trein met twee bataljons
op hot sterk gezakte gedeelte verder reed,
geraakte hy geheel onverwachts in een over
stroomd gedeelte. Een kort te voren plaats
gebad hebbend hevig onweder (wolkenbreuk)
had dit gedeelte in een meer veranderd;
25 minuten vroeger was een posttrein nog
zonder ongelukken gepasse.rd. Niettegen
staande het vroege middaguur, waa het op de
lyn reeds zoo goed als duister, daardoor had
de machinj^t de noodsignalen der wachters
niet gezien. Toen hy ze eindeiyk waarnam,
remde hy direct, maar reeds stortte de weg
onder de locomotief in cn in hetzelfde oogenblik
vielen zestien, waarvan vyf dicht opgepropte
wagens omver in het kille nat. Er bestond
haast geen mogeiykheid den verongelukten
hulp te brengen Daarby heerschte zoo'n
sterke strooming. dat een soldaat w(jd in
het veld raedegesleurd werd. De bataljons
commandant liet direct breede greppen graven,
om het water weg te voeren. Vele menschen-
levens zyn door dat middel gered. Het meest
hebben nog de 7de en de lOdo compagnie
geleden, die voorheen 100 man sterk waren
en nu nog maar 30 en 9 man over hadden.
Op het eenig8te paard, dat aan de ramp
ontkomen was, bracht oen officier de ongeluks-
mare naar het naastbygelegen dorp Bockenhof.
De allereerst daar ter plaatse aanwezig zijnde
arts was dr. Michelson, die toevaliig op een
doorreis in Bockenhof verwylde en 40 uren
onafgebroken lang hulp aan de gewonden
verleende.
Nog dient vermeld te worden, dat de stations
chef te Elwa een trein met de chirurgen der
universiteit niet naar de ongeluksplaats wilde
laten afgaaD, omdat bevolen was „privaat
personen" van de plaats des onhcils af te
houden. Zulke domme menschen zyn er nog
op de wereld l De militairentrein was nog niet
in het lezit der nieuwe geconstructeerda
remmen.
Ook is een remmer gedood en een andere
zwaar gewond. Volgens andere berichten is
de ramp ontstaan door het breken van een
koppeling, terwyi de trein een helling af
reed. Dientengevolge is het achterste gedeelte
van den trein, dat eerst wat achtergebloven
was, met steeds toenemende vaart op de
voorste wagens geloopen. Het gebeurde even
na middernacht, en bet duurde geruimen tyd
vóór men zich in de duisternis rekenschap
kon geven van den toestand. Het treinper
soneel moest stukken van een waggon in
brand steken om licht te hebben by het red
dingswerk. Er lagen op de plaats van het
onheil nog 11 dooden. Elfhonderd reservisten
bevonden zich in den trein.
Kb de Sted. Werklar. x\\a opieioaeat
DATUM.
DAGEN.
Volw.
pers.
Kinde
ren.
Tola»L
9
Mol
Zondag
40
4
44
10
Maandag.
71
8
79
11
Dinsdag
74
11
86
12
Woensdag.
80
11
91
13
Donderdag
78
14
92
14
Vrgdag
75
10
86
16
Zaterdag.
68
9
77
LICHTSTERKTE.
Resultaten der waarnemingen aan de Gasfabriek.
"WEEK van 27 April tot en met 3 Mei.
Datam.
Dor
Aantal.
Gem. Eng.
Standk.
27
April.
6.45
8.30
7
15.8
28
6.45
8.45
8
16 C)
29
6.45
8.45
7
15.8
30
6.45
8.30
8
15.8
1
Mei.
6.45
8.45
7
16.4
2
6.45
8.45
8
16.4
8
6.45
8.45
8
16.6
Dit beteekentWanneor men 5 cubic feet =141.1
liters per uur van zulk gas verbrandt in een Sugg'*
London-Argand-Standard burner No. 1, met 24 gaatjes,
vrordt eeu licht verkregen, dat in sterkte golgk staat
met 15.8 16, enz. Standaardkaarson, waarvan elke
kaars 20 grains 7.8 grammen Spermaceti per uur
verbrandt.
Jonkvrouw Denise.
30)
Gy zyt zelf een idiootI" antwoordde de
notaris scherp „Hoe kunt ge toch aan der-
geiyke dwaze praatjes geloof slaan, Virginie?
George De Vódelles is een alleraangenaamst
jongmensch, die Rosa heel gelukkig zal maken
Toen Rosa den naam van George had hooren
oitspreken, was ze zoo bleek als een doek
geworden en had ze zich moedeloos achterover
laten vallen, zonder een enkel woord uit te
brengen.
Het was niet in de gedachten van notaria
Lescalle opgekomen, dat Rosa ernstige be
denkingen tegen dat huweiyk zou kunnen
inbrengen. Om tegenover hem niet onrecht
vaardig te zyn, moeten wy er by voegen,
dat hy altyd in de meening verkeerd had,
dat men de zwakte van geestvermogens van
George altyd zeer had overdreven. Hy be
schouwde hem wel is waar als een jonkman
zonder talent en van zeer middelmatig verstand,
maar toch geenszins als een idioot.
Niettegenstaande zyn ydelheid en zyn voor
liefde voor geld, zou notaris Lescalle in geen
geval zyn dochter aan een idioot hebben willen
uithuwelykeo, maar hy kende al de praatjes
niet, die ten opzichte van George Da Yédelles
den laatsten tyd in omloop waren, en hy wist
ook niet in hoeverre Rosa daardoor tegen
George was ingenomen.
Toen hy zag hoezser Rosa ontsteld was
door zyn modedeeling, ging hij naar haar toe,
en terwyi hy liefkoozend over haar wang
streek, zei hy vriendeiyk:
- Waarlyk, Rosa, ge hadt geiyk, dat ge
Artéraon Richer niet als echtgenoot hebt ge
wild, maar ik hoop, dat ge nu tevreden zult
z\jn. Wie zou het ooit hebben kunnen ver
wachten, dat myn dochter nog een gravin
De Vódelles zou worden?"
Rosa antwoordde niet. Bleek en onbeweeg
lijk als een standbeeld, was ze aan grooten
angst ten prooi. Emdeiyk barstte ze in tranen
los en riep met door zuchten onderbroken stem
- Neen, papa, u wilt toch zeker niet zeg
gen, dat u dat huwelyksvoorstel al hebt aan
genomen? Neen, ik weet zeker, dat u my
niet aan dien idioot zult uithuwelyken. O, ik
zou het vreeseiyk vinden z\jQ vrouw te
moeten worden I Neen, zóó ongelukkig zult
u my niet willen maken. U weet niet hoe
ik tegen zulk e9n huweiyk zou opzien. O,
ik ben zeker, dat u nog geen beslissiDg hebt
genomen, en dat u van gevoelen zult veran
deren O, zeg my toch, papa, dat u uw
woord zult terugnemen, als u het soms al
mocht gegeven hebben.Antwoordt u niet?
O, wat ben ik ongelukkig 1"
De heer Lescalle was door de tranen van
zyn dochter werkeiyk aangedaan, maar hy
wist niet wat hy zou antwoorden.
- Komaan, Rosa," zoo zei hy eindeiyk,
„ween nu niet meer, kindlief, en wees nu
verstandig. Ge weet immers, dat ik veel van
je houd, en dat ik niets anders dan je geluk
kan beoogon? Komaan, droog nu je tranen
af. Ik verzeker je, dat ge geheel verkeerd
over George De Vódelles oordeelt Hy is in
het geheel geen idioot- Hy is veel verstan
diger dan je denkt."
Mevrouw Lescalie, dio bedroefd was over
het verdriet van haar dochter, stiet haar
echtgenoot zachtjes met den elleboog aan en
zei halfluide:
Zou het niet beter zgn, als wy Rosa
met Artómon Richer gelukkig lieten worden?"
Neen, mama!" riep Rosa uit, terwyl ze
haar roodgeweende oogen opsloeg. „Neen,
mama, met Artémon Richer zou ik evenmin
gelukkig kunnen worden als met George D3
Vódelles. Ik wil in het geheel niet trouwen.
Ik wil veel liever by u en papa biyven leven;
dan heb ik Diets meer te verlangen."
De heer Lescalle haastte zich van Rosa's
laatste woorden party te trekken en ant
woordde:
Gekheid l Zoo spreken alle romantische
jonge meisjes. Ze willen altyd ongehuwd
blgven, wanneer hun ouders e9n verstandig
huweiyk voor haar tot stand willen brengen.
Ge ziet wel, Virginie, dat wy moeten vol
houden, anders zou geen van haar huweiyks-
candidaten genade by haar vinden. Gisteren
is Rosa nog weenend by mg gekomen, om
mg te vragen, haar niet aan Artémon Richer
uit te buwelgken."
"Wanneer ik volstrekt met een van beiden
moet trouwen," zei Rosa, „dan zou ik in elk
geval liever de vrouw van Artémon Richer
zgn dan van George D9 Vódelles."
Neen, kindlief, daarvoor is het nu al te
laat," zei de notaris. „Wanneer ge niet zoo
veel weerzin getoond hadt voor Artómon
Richer, zou ik geaarzeld hebben het voorstel
van graaf De Vódelles aan te nomen. Ik zou
liever afstand gedaan hebben van de groote
voordeelen, die ik in een verbintenis met de
familie De Vódelles voor ons allen zie, dan
tegen uw neiging in te gaan, maar daar ge
voor geen van beide huweiykscandidaten voor
liefde getoond hebt, is het myn plicht, oen
echtgenoot voor u te kiezen. Artómon was
voor u een goede party geweest, n?a3r ge
hebt er niet van willen hooron, en hetgeen
ik nu tot stand gebracht heb, verdient nog
de voorkeur. Ik beb alleen in je eigen belang
gehandeld, Rosa, en ik kan nu naar je dwaze
tegenwerpingen niet langer luisteren."
Maar waarom is het dan zoo noodzake*
ïyk, dat ik trouw, papa?"
Wanneer ge nu niet met graaf De
Vódelles trouwt, kindlief," zei mevrouw
Lescalle, „dan zult ge nooit meer een echt
genoot vinden, na hetgeen van morgen in het
publiek op de wandelplaats is voorgevallen."
Dat is my geheel onverschillig, mama.
Ik verlang niet to trouwen. Ik wil gaarne
altyd by u biyven."
Jawel, maar over eenige jaren zult ge
er wel anders over denken," antwoordde
mevrouw Lescalle; ^dan zult ge treuren,
omdat ge ongehuwd moet biyven zitten."
Nu wy op zulk een opzienbarende wyze
met de familie Richer hebben gebroken,"
voegde de notaris er by, „is het volstrekt
noodzakeiyk, dat gy een schitterende partij
doet."
Ge hebt den armen Artómon wol grie
vend behandeld," zoi de notarisvrouw.
Wat had ik dan moeten doen? Ik zocht
een aanleiding om met de familie Richer de
betrokkingen af te breken, en terwyl ik van
het kastoel terugkwam, had ik wel op zyn
minst vyftig plannen by myzelven overwogen.'
Toen ik daarna op het terras kwam en u
beiden zoo publiek met Artómon zag wan
delen, toen deed my dat zoo onaangenaam
aan, dat ik bgna niet meer wist wat ik deed.
Eigeniyk heb ik er nu toch geen spyt van,
want na het voorgevallene van dezen morgen
kunnen de Richers natuuriyk ook niet meer
op myn hulp rekenen by de aanstaande ver
kiezingen."
Wat gaat ge nu beginnen?" vroeg
mevrouw Lescalle. „Gaat ge de Richers by
de verkiezingen ook afvallen? Wat hebben
ze u toch misdaan, dat ge hen zóó behandelt?"
Wat zgt ge toch onnoozel! Begrypt ge
dan niet, waarom ik hen niet langer kan
steunen
Neen, ik begryp er niets van."
Welnu, dan zal ik het u zeggenJac^uea
De Vódelles zal zich candidaat stellen vooc
de aanstaande verkiezingen, en my dunkt,
dat het toch wel myn plicht is, de belangen
te bevorderen van den zwager van Rosa en
den broeder van myn eigeD schoonzoon."
Rosa had gedurende dit gesprek haar ge
laat in de kussens van de canapé verborgen
en weende bitterlyk.
Wordt vervolgd.)
