N°. 10897 Dinsdag 3 September. A". 1895 geze Courant wordt dagelijks, met uitzondering van (Zon- en feestdagen, uitgegeven. Leiden, 2 September. Feuilleton. Met scherpe wapeuen. LEIDSCH DAGBLAD Yoor Leiden per 3 Franco per post Afzonderlijke Nommers PRIJS DEZER COURANT: maanden. I i f 1.10. 1.40. 0.05. PRIJS DER AEVERTENTIËN: Van 1 6 regels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17J. Grootere letters naar plaatsruimte. Voor het incasseeren buiten de stad wordt f 0.05 berekend. Evenals ten vorigen jare werd in den avond van Koninginnedag (Zaterdag-avond) op de Beestenmarkt alhier een muziekuitvoe ring gegeven door de kapel der Leidsche dd. schutterij, onder leiding van den heer J. C. Geyp, in de met vetlichtjes geïllumineerde stedelijke muziektent. Zeer velen waren naar het ruime plein en de omgeving daarvan opgekomen om naar de muziek te luisteren, te joelen en te zingen en tevens om de illu minatie van het terrein (een reuzen-slinger vetlichten mot ballons op de palen en bran dende gastoestellen, een paar bollen, tweemaal het gemeentewapen en een bekroonde W) in oogenschouw te nemen. De illuminatie, goed brandende, voldeed zeer wel, ofschoon oen verlichting a giorno langs den waterkant misschien het effect niet weinig zou verhoogd hebben. Het nu en dan afsteken van ben- gaalsch vuur bracht eene aardige afwisseling teweeg. Er heerschte veel opgewektheid en zeer velen luisterden inderdaad, staande of op de palen van het terrein, voor de veemarkt bestemd, gezeten, naar de welgekozen, goed uitgevoerde muziek. Da vijftiende verjaardag der Koningin werd gisteravond ook nog in „Musis Sacrum" herdacht, waar toen eveneens de kapel der schutterij een concert gaf en waar de tuin extra verlicht was met kleurige ballons, welke een recht feesteiyken aanblik gaven. De opkomst der leden met dame3 was groot en o. m. voerde de kapel de Volksliederen .uit. Men kon in den tuin heeriyk genieten van het prachtige zomeravondweer en daardoor zullen de meesten der opgekomenen geen spijt gehad hebben van hun toeven in de open lucht. In de godsdienstoefeningen in de verschil lende bedehuizen alhier werd gisteren de ver jaardag van Koningin Wilhelmina herdacht. 's Ryks Ethnographisch Museum heeft van den heer J. C Baerveldt, te Prteoria, de onderstaande voorwerpen, benevens 11 schedels, ten geschenke ontvangen: 1 snuifriet, 1 ket ting van pitten en 1 ketting van leder. Aan den schenker is de daDk der Regeering betuigd. Aan het postkantoor "Warmond werd gedurende de maand Aug. ingelegd f 2988.63s, verdeeld over 39 inlagen, en terugbetaald f 1032.09, verdeeld over 7 terugbetalingen. Het laatste door dat kantoor uitgegeven boekje draagt het nummer 675. Te Katwyk aan Zee is de Chr. school, uitgaande van de Vereeniging voor Gerefor meerd Onderwijs, in gebruik genomen. Daartoe kwam een 40 tal leerlingen in het nette schoolgebouw samen, waar hun menige ver rassing te beurt viel. Ds. Tibbon, voorzitter des bestuurs, opende de samenkomst ia de Geref. kerk. Z(jn eerwaarde sprak ovenals ds. Alting van Voorschoten, ds. Thijs van Sassenheim en ds. Keulemans van Schoonhoven een zeer gepast woord. De hoofdonderwijzer verbond zich met een kort woord aan de ouders der leerlingen, terwijl het hoofd der bestaande Christelijke school enkele nuttige wenken gaf. Naar de „Standaard" verneemt, heeft de minister van oorlog aan de firma Van der Horst en De Heus te Hilversum de levering opgedragen vao 20,000 patroontasschen voor de nieuwe geweren. Deze toewijzing is geschied, niettegen staande door een agent van een buiten- landsche firma voor lageren prijs was inge schreven. Do beide Koninginnen woonden gister voormiddag de godsdienstoefening bij ia de Ned.-Herv. kerk te Apeldoorn, onder gehoor van ds. C. Hattink. Werd vroeger medegedeeld, dat de hoer Hora Siccama, referendaris by hot departe ment van buitenlandsche zaken, eervol ontslag had gevraagd, thans kan gemeld worden dat de heer Hora Siccama in.zjjn tegenwoordige betrekking werkzaam blyft. Men verzekert dat de heer Hannema, refe rendaris aan datzelfde departement, totadmi nistrateur zal worden benoemd met verhooging van bezoldiging. Vad.) De '8-Gravenhaagsche Ambachtsvereeni- ging heeft besloten de pogingen der Zuider- zee-vereeniging te steunen, omdat by het tot stand komen van do droogmaking der Zuider zee vele werklieden brood zullen vinden en ook het bestaan van vele kleine landbouwers verzekerd zal z\jn. Voor wethouder te 's-Gravenhage kora6n het meest in aanmerking de heeren jhr. Ge- vaerts van Simonshaven en mr. Valckenier Kips. Het adres aan de Koningin-Regentes van ingezetenen uit Scheveningen ter verkrij ging van eene haven zal, naar men berekent, ongeveer 3000 handteekeDingen dragen. Naar men zegt, bestaat by eenige Bel gische kapitalisten het voornemen, concossie aan te vragen voor den aanleg eener stoom tram van af Kieldrocht (België) langs Hulst tot Walsoorden. Bij koninklyk besluit is aan den gepen- sionneerden luit.-kol. der infanterie van het leger in Nederlandsch-Indié, J. C. Schmidt, alsnog verleend de titulaire rang van kolonel. De Oost-Indische ambtenaar met verlof H. H. Yan Kol, laatsteiyk ingenieur 1ste kl. by den waterstaat en 's lands burgerlijke openbare werken in Ned.-Indië, op zyn ver zoek, wegens pbysioke ongeschiktheid, met ingang van 1 September 1895, eervol uit 's lands dienst ontslagen, met toekenning van pensioen. De minister van marine heeft den kap. luit. ter zee C. Meyboom, uit Oost lndië, in Neder land teruggekeerd, op non-activiteit gesteld. By koninklyk besluit is benoemd tot president der arrondissements-rechtbank te Arnhem, mr. A. N. baron De Vos van Steenwyk, thans officier van justitie by de arrondissements-rechtbank t3 Zieriksee. De verjaardag van H. M. Koningin Wil helmina is op vele plaatsen luisterryk gevierd en overal bleek de grootste opgewektheid, de grootste ingenomenheid met het feest te bestaan. Het middelpunt van het feest was uit den aard der zaak Apeldoorn, nu HH. MM. op het Loo vertoeven. Reeds in den morgenstond werd ten paleize een aantal ruikers van elders ont vangen en van alle kanten kwamen telegram men ter gelukwensching, ook van buiten landsche hoven. In hot rogister ten paleize werd druk geteekend. Yan elke woning wapperde de driekleur en het was druk op de straten door de vele vreemdelingen. Hot vroeger medegedeelde programma werd, begunstigd door schoon weder, ton uitvoer gebracht. De optochten der feestcommissie en van de kinderen maakten een goeden indruk. Aan den wedstryd van versierde sportkarren en vélocipèdes namen 20 mededingers deel. De concerten en muziekuitvoeringen gaven veel genoegen en voor bet vuurwerk, dat des avonds het feest zou besluiten, had men de beste verwachtingen. Omstreeks drie uren verschenen HH. MM. met gevolg op het feestterrein. De Koninginnen zaten in een a la Daumont bespannen, ryk versierd rytuig met een voorryder. Do eere voorzitter richtte eene toespraak tot HH. MM., terwyl de voorzitter en de secretaris H.Dn. ruikers aanboden. Weldra was het rytuig met bloemen gevuld. De Vor stinnen reden, voorgelicht door burgemeester en feestcommissie, langzaam over hot feest terrein en maakten daarna een rit door het vroolijk versierde dorp. Des namiddags was er diner ten paleize. Een extra trein bracht de aan het diner ten Hove genoodigdon van Den Haag, Haarlem Amsterdam en Hilversum naar het Loo, van waar zy Zaterdag-avond weder huiswaarts koerden. Ongeveer een 50-tal genoodigden namen aan het diner deel. Ook te Valkenburg is de verjaardag onzer Koningin niet onopgemerkt voorbygegaan. Behalve dat vele ingezetenen door het uitste ken der Vaderlandsche driekleur hunne ge hechtheid aan Oranje vertolkten, vierde de schooljeugd feest door de vriendelyke tus- schenkomst van den burgemeester den heer W. H. Yan Oordt. Na het genot van ver snaperingen in de schoollokalen en eene wandeling door hot dorp, keerden de met de kleur van den dag getooide kinderen naar huis terug, allen met een lief portret van de jonge Koningin in de hand, en met dank in het hart aan dea milden gevor. Te Amsterdam, waar overdag verschillende vormakelykheden hadden plaats gehad, heersch te vooral 's avonds laat oen zeer opgewekte, vroolyke stemming. In den aanvang scheen het, alsof er ruzie zou komen. Tegen negen uren was het op den Dam zeer druk, al was het niet zoo vol als men naar de voorgenomen anti-Konings gezinde demonstraties zou verwacht hebben. In de Damstraat werd „Recht voor Allen" gevent en toen een troepje Oranjeklanten de Paleisstraat uitkwam, ontstond er een botsing en werd er een beetje geklopt. Er verscheen politie, die het standje deed bedaren, doch nu bleef een groote troep om het monument ronddwalen. Eindelyk trok deze troep langs Rokin en Binnen-Amstel door do Utrechtsche* straat naar het vuurwerk. De deelnemers waren anti-feestvierend ge stemd. Ze floten by bet brandende „Oranje Boven" van Riche; ze floten by de aardige lam pion-versiering op den hoek der Utrechtsche- straat; en in de Kerkstraat hield Samson etn speecbje tegen de geldverspillery, enz. Zingende en fluitende ging men toen over het Frederiksplein, waar de lampions in een lichtenden kring de spuitende fontein om sloten en waar de muziek van het balkon aan de voorzyde van het Paleis met vader landsche tonen het gefluit trachtte te overstemmen. Toen de troep op den Amstel kwam tegen tien uren, werd jui6t het slotstuk van 't vuur werk gegeven en gingen de kykers weer. naar de stad terugdikke stroomen menschen ver zwolgen de betoogers en de Utrechtschestraat was zwart van de menschen. Een troepje socialen, dat langs den Binnen-Amstel naar de Weesperzy was getrokken, scheen beter by een- gebleven te zyn en kreeg het in de Utrecht schestraat in het terugkomen te kwaad met andersgezinden. Tegen elf uren loosde ook het Tentoonstel lingsterrein, waar eveneens feest was geweest, zyn bezoekers en toen werd het hoe langer hoe voller. Overal hossende en zingende slier ten, die in dichte drommen door de straten gingen, soms langzaam, soms in snellen pas. Troepjes gingen kyken naar het Stadhuis, waar een gekroonde W, in een groenen krans en omgeven door vyf rood-wit-en-blauwe ster ren, statig en kalm in eloctrischen lichtglans straalde. Maar de Kalverstraat scheen toch, al miste ze alle versiering, de meeste aan- trekkelykheid te houden. Daar trokken de zangers op en neer tot 's avonds laat. Toen werden er reusachtige hospartyen ge- honden op den Dam; een lange slinger van mannen en vrouwen met uitgerekte armen omsierde het monument; een harmonika arrangeerde by een kiosk een kltin bal-cham- pêtretje; 't was Al vroolykheid en pret. Die pret werd echter in den loop des avonds ook eenige malen verstoord. Troepen, die de vrijheidsliederen zongen en troepen, die Oranje hoven aanhieven, kwamen meer dan eens met elkaar in botsing en dan ontstonden hevige vechtpartytjes, waarby er met don stok flink op geslagen werd. Dit gebeurde een paar maal op den Nieuwen- dyk en tegen twaalf uren midden in de Kalver straat. Het publiek, niet op vechten belust, bleef op de trottoirs staan kyken en midden op straat sloeg men elkaar met stokken op het hoofd. Die vechtpartytjes duurden ge woonlijk niet lang. Op den Nieuwendyk werd een vechtersbaas ingerekend en de Oranje mannen begeleidden de politie met een hoeraatje. Meestal echter dreven de socialen de andere party op de vlucht of maakte de komst der politie een einde aan den stryd. Over 't algemeen is er veel minder gevochten dan verleden jaar. Charges van de politie kwamen niet voor; zy kon zich bepalen tot enkel vertoon en trok zich weer terug ala alles bedaard was. De avond verliep dan ook kalmer dan velen gedacht hadden. De verjaardag werd te Brielle o. a. geviel mot eene t ntoonstelling der vereeniging „Floralia", van door schoolkinderen gekweekte bloemen, 's Avonds had eene muziekuitvoering op 't marktplein plaats. Ook werden wedstry- den gehouden in zwommen en in wielryden. Te 's Gravenhage heerschte er 's avonds een buitengewoon groote levendigheid en opgewektheid langs de straten, die, na het vallen van de duisternis, voor zoover het de hoofdwegen betrof, helder verlicht waren door gas- en electrische illuminatie, waartegen do maan, die aan het heldere uitspansel scheen, als verbleekte. Hoevele malen de aandacht van de voorby- gangars lange magaeynen gevraagd werd voor het naamcyfer der jeugdige Koningin tegen bedden van bloemen of groen, kunstig ver licht, was nauwelyks te tellen. De gasverlichtingen der openbare gebouwen werden byzonder door het schoone weder begunstigd. Buitenlandsche Zaken handhaafde zyn conservatieven roem als het eenige depar tement, dat voor dezen feestavond nog de vetglaasjes bezigde. Op de kermis in het Yoorhout ging bet zeer woelig toe onder den walm, di9 uit de poffertjeskramen zich door de lanen ver spreidde. De Maliebaan was de plek vai^samenkomst van duizenden en duizendon, die het vuur werk wilden zien. Daardoor was het in en by de Socièteitstent in het Bosch, welk gebouw wederom een sierlyke verlichting van lynen en bogen te aanschouwen gaf, minder druk, waardoor hot feestconcert van de koninklyke militaire kapel meer dan ooit tot zyn recht kwam. De bezoekers hadden zich ook verdeeld over den Dierentuin, waar de scbiitLrymnziek speelde en gebouw en wandelpaden geïllu mineerd waren. Te halftien doorkliefde de eerste vuurpyl het luchtruim als sein tot aanvang van het vuurwerk, waarvoor de stellages ditmaal meer op den achtergrond van het Malieveld waren geplaatst, zoodat de toeschouwers zoowel op do tribune als in de vlakte een beter gezicht op de stukken hadden en zich ook mochten verheugen in den aanblik van een beter ge modelleerde muziektent, waarin de jagers vroolyke moppen ten boste gaven. De pyro- technische vertooning slaagde voortreffeiyk en vond algemoenen byval door de keur van deco raties en do afwisseling in het geheel. Geopend met eene hulde aan onze Koningin, daverend toegejuicht onder het spelen der Volksliederen, voerde het slotstuk lot opschrift: „Voor Koningin en Vaderland", dat stand bleef houden te midden van kanonnades, vuurregen, kunstwerk, luchtbouquetten, enz. en bege leid werd door bet oude Wilhelmus en luide hoezees, die uit het volk opgingen, dat in massa eerst goed te overzien was, wanneer bengaalsche gloed of oen draaiende zon het uitgestrekte veld als in daglicht hulde. D0 41) Zoo was Jack Meredith of hi) hield zich maar zoo. Nooit nam hy do houding van den leider aan. Nooit was hy een leider. Hy maakte het pad maar wat effen, opperde af en toe een denkbeeld, lachte een andermaal en scheen er overigens onverschillig by te staan. Binnen den tyd van een week verlieten zy de rivier, sleepten hun kano's op den wal en verborgen ze onder het jonge hout. Eveneens verborgen zy er eenigen voorraad, en de lange, vermoeiende tocht nam een aanvang. Wy behoeven hen niet van dag tot dag te begeleiden, want weken lang legden zy een eentonigen weg af, waarby nieuwe moeilijk heden, gevaar en ongelukken de eenige afwis seling aanboden. Tot tweemaal toe moesten allen hun bagage neerleggen en de wapenen opnemen en dan toonde Guy Oscard een ver trouwd en dapper aanvoerder te zyn. Niet tweemaal, maar tweehonderd maal misschien haalde Jozef den haan van zyn geweer over en tuimelde de een of andere naakte wilde doodelyk getroffen in de modder, met plotse linge verwondering in zyn half wakker geschud brein. Ze mochten niet barmhartig wezen; alleen din konden zy zich veilig achten, als zy een spoor van bloed, vuur en schrik achter lieten. Maar dit verhaal is nu eenmaal geen beschryving van een reis door Midden-Afrika. Die kan men in overvloed vinden ln alle leesbibliotheken, door bekwamer hand en meer fantastische pen geschreven. Sommigen van ons, die in die onbekende streken hebben rondgezworven, zochten er tevergeefs naar dingen, die vroegere reizigers er gezien hadden; dingen, die men juist niet overal ziet. Er is werkelyk niet zooveel te zien in die groote, onmetelyke wouden, waarin zoo weinig leven heorscht, zoo weinig afwisseling wordt aan getroffen, niets dan de doodelyke eentonigheid van doorééngestrengelde planten in schemer licht. Er is niets nieuws onder de zon, zelfs niet in het hartjo van Centraal-Afrika. Nieuws vindt men alleen in het menschelyke hart ook in Centraal-Afrika. Dat hart wordt niet oud; daarin zyn diepten, waarin nog geen men8ch is doorgedrongen, hoogten, die men nog niet heeft bereikt, warme stroomen van liefde, koude stroomen van haat en uitge strekte vlakten, waarop men vreemde beweeg redenen aantreft. Deze willen wy trachten te volgen. Wy hebben ons niet zoozeer bezig te houden met het vinden van de Simiacine als wel met de vinders daarvan, en de voornaamste van ben is op dit oogenblik Jack Meredith. Het scheen wel heel natuurlyk te zyn, dat de eene plicht voor, de andere na op hem neerkwam, en nooit ontbrak het hem aan tyd, dien op zich te nemen en er nog gekheid over te maken op den koop toe. Maar het meest gaf Victor Durnovo hem te stellen. Nauwelyks waren ze tweehonderd mylen boven Msala in het woud, of Durnovo was een ander mensch. Die vreemde rusteloosheid keerde terug, de man was zenuwachtig gejaagd. De zaak vervulde hem gehoel en al; met hart en ziel was by er steeds mee bezig. Eerst werkte hy gestadig door, als de zeeman, die zyn weg door een bekend vaarwater voort zet; maar langzamerhand begon zyn bodaard- heid hem te begeven en, werd het hom on- mogeiyk oenig werk te verrichten, Jack Meredith was steeds aan zyn zyde. Des daags, als Durnovo den tocht door de ongebaande boescben leidde, was hy naast hemdes nachts sliep by met hem in dezelfde tent, voor den uitgang gelegerd. Niettegenstaande zyn zoo groote vermoeienis, sliep hy den lichten slaap van den stedeling en werd telkens wakker, wanneer Durnovo hardop sprak, kreunde of zich in zyn nauw bed omkeerde. Toen zy twee maanden aldus op weg waren geweest geleid door Durnovo's merkwaardig instinct, maakte Meredith een paar veran deringen in de organisatie. De karavaan be woog zich natuurlyk langzaam voort, omdat zy ontzaglyk veel bagage met zich voerde, en deze vertraging scheen Durnovo zoodanig te prikkelen, dat het weldra duldeiyk werd, dat de man gek zou worden ala er aan die spanning geen einde kwam. „In '8 Hemels naam 1" schreeuwde hy soms, „jaag die menschen toch voort! Wy hebben vandaag geen tien myl afgelegd. Daar valt er weer een neerl" Meer dan eens moest men hem met geweld wegtrekken van den gevallen drager, dien hy bezig was met vuisten te slaan. Als hy zyn zin had gehad, was er geen tyd voor de maaltyden op over geschoten en maar enkele uren ons te rusten. Guy Oscard be greep dat niet. Zyn sterke zenuwen konden onmogeiyk zich eenig begrip vormen van dien toestand van overprikkeling en rusteloosheid, waarin de overspanning en het klimaat Dur novo hadden gebracht. Maar Meredith, die fijner georganiseerd was, begreep dit beter. Hy wist Durnovo op zyn bedaarde manier te beduiden, dat de mannon meer rust noodig hadden. Hy alleen kon Durnovo er toe brengen 's nachts te gaan liggen en niet altijd dóór be rekeningen te maken. Durnovo's hand was zóó onvast, dat het hem byna onmogeiyk was do noodige opnemingen te doen om hun weg te vinden door de weesteny, die uitgestrekt was als een zee. En met Jack alleen werd Durnovo byna vertrouwelyk. „Ik kan het niet helpen, Meredith," zeide hy eens, met ontsteld gelaat, nadat hy by zonder heftig was geweest. „Ik weet niet wat het is. Soms denk ik, dat ik gek word." Kort daarop stelde Meredith zyn verande ring voor. Een voorhoede, geleid door Meredith en Durnovo, werd gevormd om vooruit te rukken naar het Plateau, terwyl Oscard en Jozef langzamer volgden, met de bagage en de mannen, die niet zoo goed voort konden. In de uitgebreide, niet beschreven geschie denis van ontdekkingstochten is er misschien geen zóó vreemd als de tocht van die vyf mannen, die zich van de rest hadden afge scheiden en nu hun weg zochten onder, langs de hellingen van een bergketen, die op geen kaart te vinden ie en door geen geograaf wordt vermeld naar het geheimzinnige Plateau der Simiacine. Het scheen soms, alsof de wilde, beloopen oogen van bun gids door konden dringen in die dichte wouden, die de natuur tot nu toe gesloten had gehouden voor tallooze opeenvolgende menschengeslachten. Victor Durnovo merkte duizenderlei dingen op, die zyn metgezellen geheel ontgingen. Do reis geleek niet langer op een zorgvuldig berekenden tocht door een landstreek, waar nog geen blanke een voet bad gezet; het was een woest voortstormen in een rechte lyn door onafgebroken, uitgestrekte wouden, geleid door een instinct, dat hier grooter was dan kennis. En de eenige Engelechman in het gezelschap Jack Meredith had te kiezen tusschen waanzin en rust. Hy had genoeg kennis van do menschelyke hersenen, om te begrypen, dat er slechts éón middel was om een einde te maken aan deze over spanningen wel succes 1 Victor Durnovo kon niet tot rust komen voordat hy de plaats bereikt had, waar de Simiacine groeide. Als hy die plaatB vond, waar volgens zyn beweren eenzaam en statig, geregeld, alsof de band van den mensch ze daar had geplant, die hoornen groeideo, dan was hy behouden. Werd die plek niet ge vonden, dan wachtte hem krankzinnigheid of de dood. (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1895 | | pagina 1