N°. 10897
Dinsdag 3 September.
A". 1895
geze Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Leiden, 2 September.
Feuilleton.
Met scherpe wapeuen.
LEIDSCH
DAGBLAD
Yoor Leiden per 3
Franco per post
Afzonderlijke Nommers
PRIJS DEZER COURANT:
maanden. I i f 1.10.
1.40.
0.05.
PRIJS DER AEVERTENTIËN:
Van 1 6 regels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17J. Grootere
letters naar plaatsruimte. Voor het incasseeren buiten de stad
wordt f 0.05 berekend.
Evenals ten vorigen jare werd in den
avond van Koninginnedag (Zaterdag-avond)
op de Beestenmarkt alhier een muziekuitvoe
ring gegeven door de kapel der Leidsche
dd. schutterij, onder leiding van den heer
J. C. Geyp, in de met vetlichtjes geïllumineerde
stedelijke muziektent. Zeer velen waren naar
het ruime plein en de omgeving daarvan
opgekomen om naar de muziek te luisteren,
te joelen en te zingen en tevens om de illu
minatie van het terrein (een reuzen-slinger
vetlichten mot ballons op de palen en bran
dende gastoestellen, een paar bollen, tweemaal
het gemeentewapen en een bekroonde W) in
oogenschouw te nemen. De illuminatie, goed
brandende, voldeed zeer wel, ofschoon oen
verlichting a giorno langs den waterkant
misschien het effect niet weinig zou verhoogd
hebben. Het nu en dan afsteken van ben-
gaalsch vuur bracht eene aardige afwisseling
teweeg. Er heerschte veel opgewektheid en
zeer velen luisterden inderdaad, staande of op
de palen van het terrein, voor de veemarkt
bestemd, gezeten, naar de welgekozen, goed
uitgevoerde muziek.
Da vijftiende verjaardag der Koningin
werd gisteravond ook nog in „Musis Sacrum"
herdacht, waar toen eveneens de kapel der
schutterij een concert gaf en waar de tuin
extra verlicht was met kleurige ballons, welke
een recht feesteiyken aanblik gaven. De
opkomst der leden met dame3 was groot en
o. m. voerde de kapel de Volksliederen .uit.
Men kon in den tuin heeriyk genieten van
het prachtige zomeravondweer en daardoor
zullen de meesten der opgekomenen geen
spijt gehad hebben van hun toeven in de
open lucht.
In de godsdienstoefeningen in de verschil
lende bedehuizen alhier werd gisteren de ver
jaardag van Koningin Wilhelmina herdacht.
's Ryks Ethnographisch Museum heeft
van den heer J. C Baerveldt, te Prteoria, de
onderstaande voorwerpen, benevens 11 schedels,
ten geschenke ontvangen: 1 snuifriet, 1 ket
ting van pitten en 1 ketting van leder.
Aan den schenker is de daDk der Regeering
betuigd.
Aan het postkantoor "Warmond werd
gedurende de maand Aug. ingelegd f 2988.63s,
verdeeld over 39 inlagen, en terugbetaald
f 1032.09, verdeeld over 7 terugbetalingen.
Het laatste door dat kantoor uitgegeven
boekje draagt het nummer 675.
Te Katwyk aan Zee is de Chr. school,
uitgaande van de Vereeniging voor Gerefor
meerd Onderwijs, in gebruik genomen. Daartoe
kwam een 40 tal leerlingen in het nette
schoolgebouw samen, waar hun menige ver
rassing te beurt viel.
Ds. Tibbon, voorzitter des bestuurs, opende
de samenkomst ia de Geref. kerk. Z(jn
eerwaarde sprak ovenals ds. Alting van
Voorschoten, ds. Thijs van Sassenheim en
ds. Keulemans van Schoonhoven een zeer
gepast woord. De hoofdonderwijzer verbond
zich met een kort woord aan de ouders der
leerlingen, terwijl het hoofd der bestaande
Christelijke school enkele nuttige wenken gaf.
Naar de „Standaard" verneemt, heeft de
minister van oorlog aan de firma Van der
Horst en De Heus te Hilversum de levering
opgedragen vao 20,000 patroontasschen voor
de nieuwe geweren.
Deze toewijzing is geschied, niettegen
staande door een agent van een buiten-
landsche firma voor lageren prijs was inge
schreven.
Do beide Koninginnen woonden gister
voormiddag de godsdienstoefening bij ia de
Ned.-Herv. kerk te Apeldoorn, onder gehoor
van ds. C. Hattink.
Werd vroeger medegedeeld, dat de hoer
Hora Siccama, referendaris by hot departe
ment van buitenlandsche zaken, eervol ontslag
had gevraagd, thans kan gemeld worden dat
de heer Hora Siccama in.zjjn tegenwoordige
betrekking werkzaam blyft.
Men verzekert dat de heer Hannema, refe
rendaris aan datzelfde departement, totadmi
nistrateur zal worden benoemd met verhooging
van bezoldiging. Vad.)
De '8-Gravenhaagsche Ambachtsvereeni-
ging heeft besloten de pogingen der Zuider-
zee-vereeniging te steunen, omdat by het tot
stand komen van do droogmaking der Zuider
zee vele werklieden brood zullen vinden en
ook het bestaan van vele kleine landbouwers
verzekerd zal z\jn.
Voor wethouder te 's-Gravenhage kora6n
het meest in aanmerking de heeren jhr. Ge-
vaerts van Simonshaven en mr. Valckenier Kips.
Het adres aan de Koningin-Regentes
van ingezetenen uit Scheveningen ter verkrij
ging van eene haven zal, naar men berekent,
ongeveer 3000 handteekeDingen dragen.
Naar men zegt, bestaat by eenige Bel
gische kapitalisten het voornemen, concossie
aan te vragen voor den aanleg eener stoom
tram van af Kieldrocht (België) langs Hulst
tot Walsoorden.
Bij koninklyk besluit is aan den gepen-
sionneerden luit.-kol. der infanterie van het
leger in Nederlandsch-Indié, J. C. Schmidt,
alsnog verleend de titulaire rang van kolonel.
De Oost-Indische ambtenaar met verlof
H. H. Yan Kol, laatsteiyk ingenieur 1ste kl.
by den waterstaat en 's lands burgerlijke
openbare werken in Ned.-Indië, op zyn ver
zoek, wegens pbysioke ongeschiktheid, met
ingang van 1 September 1895, eervol uit
's lands dienst ontslagen, met toekenning van
pensioen.
De minister van marine heeft den kap. luit.
ter zee C. Meyboom, uit Oost lndië, in Neder
land teruggekeerd, op non-activiteit gesteld.
By koninklyk besluit is benoemd tot
president der arrondissements-rechtbank te
Arnhem, mr. A. N. baron De Vos van
Steenwyk, thans officier van justitie by de
arrondissements-rechtbank t3 Zieriksee.
De verjaardag van H. M. Koningin Wil
helmina is op vele plaatsen luisterryk gevierd
en overal bleek de grootste opgewektheid,
de grootste ingenomenheid met het feest te
bestaan.
Het middelpunt van het feest was uit den
aard der zaak Apeldoorn, nu HH. MM. op
het Loo vertoeven.
Reeds in den morgenstond werd ten
paleize een aantal ruikers van elders ont
vangen en van alle kanten kwamen telegram
men ter gelukwensching, ook van buiten
landsche hoven. In hot rogister ten paleize
werd druk geteekend.
Yan elke woning wapperde de driekleur
en het was druk op de straten door de vele
vreemdelingen.
Hot vroeger medegedeelde programma werd,
begunstigd door schoon weder, ton uitvoer
gebracht. De optochten der feestcommissie en
van de kinderen maakten een goeden indruk.
Aan den wedstryd van versierde sportkarren
en vélocipèdes namen 20 mededingers deel.
De concerten en muziekuitvoeringen gaven
veel genoegen en voor bet vuurwerk, dat
des avonds het feest zou besluiten, had men
de beste verwachtingen.
Omstreeks drie uren verschenen HH. MM.
met gevolg op het feestterrein. De Koninginnen
zaten in een a la Daumont bespannen, ryk
versierd rytuig met een voorryder.
Do eere voorzitter richtte eene toespraak
tot HH. MM., terwyl de voorzitter en de
secretaris H.Dn. ruikers aanboden. Weldra
was het rytuig met bloemen gevuld. De Vor
stinnen reden, voorgelicht door burgemeester
en feestcommissie, langzaam over hot feest
terrein en maakten daarna een rit door het
vroolijk versierde dorp.
Des namiddags was er diner ten paleize.
Een extra trein bracht de aan het diner ten
Hove genoodigdon van Den Haag, Haarlem
Amsterdam en Hilversum naar het Loo, van
waar zy Zaterdag-avond weder huiswaarts
koerden. Ongeveer een 50-tal genoodigden
namen aan het diner deel.
Ook te Valkenburg is de verjaardag onzer
Koningin niet onopgemerkt voorbygegaan.
Behalve dat vele ingezetenen door het uitste
ken der Vaderlandsche driekleur hunne ge
hechtheid aan Oranje vertolkten, vierde de
schooljeugd feest door de vriendelyke tus-
schenkomst van den burgemeester den heer
W. H. Yan Oordt. Na het genot van ver
snaperingen in de schoollokalen en eene
wandeling door hot dorp, keerden de met
de kleur van den dag getooide kinderen naar
huis terug, allen met een lief portret van de
jonge Koningin in de hand, en met dank in
het hart aan dea milden gevor.
Te Amsterdam, waar overdag verschillende
vormakelykheden hadden plaats gehad, heersch
te vooral 's avonds laat oen zeer opgewekte,
vroolyke stemming.
In den aanvang scheen het, alsof er ruzie zou
komen. Tegen negen uren was het op den
Dam zeer druk, al was het niet zoo vol
als men naar de voorgenomen anti-Konings
gezinde demonstraties zou verwacht hebben.
In de Damstraat werd „Recht voor Allen"
gevent en toen een troepje Oranjeklanten de
Paleisstraat uitkwam, ontstond er een botsing
en werd er een beetje geklopt. Er verscheen
politie, die het standje deed bedaren, doch
nu bleef een groote troep om het monument
ronddwalen. Eindelyk trok deze troep langs
Rokin en Binnen-Amstel door do Utrechtsche*
straat naar het vuurwerk.
De deelnemers waren anti-feestvierend ge
stemd. Ze floten by bet brandende „Oranje
Boven" van Riche; ze floten by de aardige lam
pion-versiering op den hoek der Utrechtsche-
straat; en in de Kerkstraat hield Samson etn
speecbje tegen de geldverspillery, enz.
Zingende en fluitende ging men toen over
het Frederiksplein, waar de lampions in een
lichtenden kring de spuitende fontein om
sloten en waar de muziek van het balkon
aan de voorzyde van het Paleis met vader
landsche tonen het gefluit trachtte te
overstemmen.
Toen de troep op den Amstel kwam tegen
tien uren, werd jui6t het slotstuk van 't vuur
werk gegeven en gingen de kykers weer. naar
de stad terugdikke stroomen menschen ver
zwolgen de betoogers en de Utrechtschestraat
was zwart van de menschen. Een troepje
socialen, dat langs den Binnen-Amstel naar de
Weesperzy was getrokken, scheen beter by een-
gebleven te zyn en kreeg het in de Utrecht
schestraat in het terugkomen te kwaad met
andersgezinden.
Tegen elf uren loosde ook het Tentoonstel
lingsterrein, waar eveneens feest was geweest,
zyn bezoekers en toen werd het hoe langer
hoe voller. Overal hossende en zingende slier
ten, die in dichte drommen door de straten
gingen, soms langzaam, soms in snellen pas.
Troepjes gingen kyken naar het Stadhuis,
waar een gekroonde W, in een groenen krans
en omgeven door vyf rood-wit-en-blauwe ster
ren, statig en kalm in eloctrischen lichtglans
straalde. Maar de Kalverstraat scheen toch,
al miste ze alle versiering, de meeste aan-
trekkelykheid te houden. Daar trokken de
zangers op en neer tot 's avonds laat.
Toen werden er reusachtige hospartyen ge-
honden op den Dam; een lange slinger van
mannen en vrouwen met uitgerekte armen
omsierde het monument; een harmonika
arrangeerde by een kiosk een kltin bal-cham-
pêtretje; 't was Al vroolykheid en pret.
Die pret werd echter in den loop des avonds
ook eenige malen verstoord. Troepen, die de
vrijheidsliederen zongen en troepen, die Oranje
hoven aanhieven, kwamen meer dan eens met
elkaar in botsing en dan ontstonden hevige
vechtpartytjes, waarby er met don stok flink
op geslagen werd.
Dit gebeurde een paar maal op den Nieuwen-
dyk en tegen twaalf uren midden in de Kalver
straat. Het publiek, niet op vechten belust,
bleef op de trottoirs staan kyken en midden
op straat sloeg men elkaar met stokken op
het hoofd. Die vechtpartytjes duurden ge
woonlijk niet lang. Op den Nieuwendyk werd
een vechtersbaas ingerekend en de Oranje
mannen begeleidden de politie met een hoeraatje.
Meestal echter dreven de socialen de andere
party op de vlucht of maakte de komst der
politie een einde aan den stryd.
Over 't algemeen is er veel minder gevochten
dan verleden jaar. Charges van de politie
kwamen niet voor; zy kon zich bepalen tot
enkel vertoon en trok zich weer terug ala
alles bedaard was. De avond verliep dan ook
kalmer dan velen gedacht hadden.
De verjaardag werd te Brielle o. a. geviel
mot eene t ntoonstelling der vereeniging
„Floralia", van door schoolkinderen gekweekte
bloemen, 's Avonds had eene muziekuitvoering
op 't marktplein plaats. Ook werden wedstry-
den gehouden in zwommen en in wielryden.
Te 's Gravenhage heerschte er 's avonds
een buitengewoon groote levendigheid en
opgewektheid langs de straten, die, na het
vallen van de duisternis, voor zoover het de
hoofdwegen betrof, helder verlicht waren door
gas- en electrische illuminatie, waartegen do
maan, die aan het heldere uitspansel scheen,
als verbleekte.
Hoevele malen de aandacht van de voorby-
gangars lange magaeynen gevraagd werd voor
het naamcyfer der jeugdige Koningin tegen
bedden van bloemen of groen, kunstig ver
licht, was nauwelyks te tellen.
De gasverlichtingen der openbare gebouwen
werden byzonder door het schoone weder
begunstigd. Buitenlandsche Zaken handhaafde
zyn conservatieven roem als het eenige depar
tement, dat voor dezen feestavond nog de
vetglaasjes bezigde.
Op de kermis in het Yoorhout ging bet
zeer woelig toe onder den walm, di9 uit de
poffertjeskramen zich door de lanen ver
spreidde.
De Maliebaan was de plek vai^samenkomst
van duizenden en duizendon, die het vuur
werk wilden zien.
Daardoor was het in en by de Socièteitstent
in het Bosch, welk gebouw wederom een
sierlyke verlichting van lynen en bogen te
aanschouwen gaf, minder druk, waardoor
hot feestconcert van de koninklyke militaire
kapel meer dan ooit tot zyn recht kwam.
De bezoekers hadden zich ook verdeeld over
den Dierentuin, waar de scbiitLrymnziek
speelde en gebouw en wandelpaden geïllu
mineerd waren.
Te halftien doorkliefde de eerste vuurpyl
het luchtruim als sein tot aanvang van het
vuurwerk, waarvoor de stellages ditmaal meer
op den achtergrond van het Malieveld waren
geplaatst, zoodat de toeschouwers zoowel op
do tribune als in de vlakte een beter gezicht
op de stukken hadden en zich ook mochten
verheugen in den aanblik van een beter ge
modelleerde muziektent, waarin de jagers
vroolyke moppen ten boste gaven. De pyro-
technische vertooning slaagde voortreffeiyk en
vond algemoenen byval door de keur van deco
raties en do afwisseling in het geheel.
Geopend met eene hulde aan onze Koningin,
daverend toegejuicht onder het spelen der
Volksliederen, voerde het slotstuk lot opschrift:
„Voor Koningin en Vaderland", dat stand bleef
houden te midden van kanonnades, vuurregen,
kunstwerk, luchtbouquetten, enz. en bege
leid werd door bet oude Wilhelmus en luide
hoezees, die uit het volk opgingen, dat in
massa eerst goed te overzien was, wanneer
bengaalsche gloed of oen draaiende zon het
uitgestrekte veld als in daglicht hulde. D0
41)
Zoo was Jack Meredith of hi) hield zich maar
zoo. Nooit nam hy do houding van den leider
aan. Nooit was hy een leider. Hy maakte
het pad maar wat effen, opperde af en toe
een denkbeeld, lachte een andermaal en scheen
er overigens onverschillig by te staan.
Binnen den tyd van een week verlieten zy
de rivier, sleepten hun kano's op den wal en
verborgen ze onder het jonge hout. Eveneens
verborgen zy er eenigen voorraad, en de lange,
vermoeiende tocht nam een aanvang.
Wy behoeven hen niet van dag tot dag te
begeleiden, want weken lang legden zy een
eentonigen weg af, waarby nieuwe moeilijk
heden, gevaar en ongelukken de eenige afwis
seling aanboden. Tot tweemaal toe moesten
allen hun bagage neerleggen en de wapenen
opnemen en dan toonde Guy Oscard een ver
trouwd en dapper aanvoerder te zyn. Niet
tweemaal, maar tweehonderd maal misschien
haalde Jozef den haan van zyn geweer over
en tuimelde de een of andere naakte wilde
doodelyk getroffen in de modder, met plotse
linge verwondering in zyn half wakker geschud
brein. Ze mochten niet barmhartig wezen;
alleen din konden zy zich veilig achten, als
zy een spoor van bloed, vuur en schrik achter
lieten. Maar dit verhaal is nu eenmaal geen
beschryving van een reis door Midden-Afrika.
Die kan men in overvloed vinden ln alle
leesbibliotheken, door bekwamer hand en meer
fantastische pen geschreven. Sommigen van
ons, die in die onbekende streken hebben
rondgezworven, zochten er tevergeefs naar
dingen, die vroegere reizigers er gezien hadden;
dingen, die men juist niet overal ziet. Er is
werkelyk niet zooveel te zien in die groote,
onmetelyke wouden, waarin zoo weinig leven
heorscht, zoo weinig afwisseling wordt aan
getroffen, niets dan de doodelyke eentonigheid
van doorééngestrengelde planten in schemer
licht. Er is niets nieuws onder de zon, zelfs
niet in het hartjo van Centraal-Afrika. Nieuws
vindt men alleen in het menschelyke hart
ook in Centraal-Afrika. Dat hart wordt niet
oud; daarin zyn diepten, waarin nog geen
men8ch is doorgedrongen, hoogten, die men
nog niet heeft bereikt, warme stroomen van
liefde, koude stroomen van haat en uitge
strekte vlakten, waarop men vreemde beweeg
redenen aantreft. Deze willen wy trachten
te volgen.
Wy hebben ons niet zoozeer bezig te houden
met het vinden van de Simiacine als wel met
de vinders daarvan, en de voornaamste van
ben is op dit oogenblik Jack Meredith. Het
scheen wel heel natuurlyk te zyn, dat de eene
plicht voor, de andere na op hem neerkwam,
en nooit ontbrak het hem aan tyd, dien op
zich te nemen en er nog gekheid over te
maken op den koop toe. Maar het meest gaf
Victor Durnovo hem te stellen. Nauwelyks
waren ze tweehonderd mylen boven Msala in
het woud, of Durnovo was een ander mensch.
Die vreemde rusteloosheid keerde terug, de
man was zenuwachtig gejaagd.
De zaak vervulde hem gehoel en al; met
hart en ziel was by er steeds mee bezig.
Eerst werkte hy gestadig door, als de zeeman,
die zyn weg door een bekend vaarwater voort
zet; maar langzamerhand begon zyn bodaard-
heid hem te begeven en, werd het hom on-
mogeiyk oenig werk te verrichten, Jack
Meredith was steeds aan zyn zyde. Des daags,
als Durnovo den tocht door de ongebaande
boescben leidde, was hy naast hemdes nachts
sliep by met hem in dezelfde tent, voor den
uitgang gelegerd. Niettegenstaande zyn zoo
groote vermoeienis, sliep hy den lichten slaap
van den stedeling en werd telkens wakker,
wanneer Durnovo hardop sprak, kreunde of
zich in zyn nauw bed omkeerde.
Toen zy twee maanden aldus op weg waren
geweest geleid door Durnovo's merkwaardig
instinct, maakte Meredith een paar veran
deringen in de organisatie. De karavaan be
woog zich natuurlyk langzaam voort, omdat
zy ontzaglyk veel bagage met zich voerde,
en deze vertraging scheen Durnovo zoodanig
te prikkelen, dat het weldra duldeiyk werd,
dat de man gek zou worden ala er aan die
spanning geen einde kwam.
„In '8 Hemels naam 1" schreeuwde hy soms,
„jaag die menschen toch voort! Wy hebben
vandaag geen tien myl afgelegd. Daar valt
er weer een neerl"
Meer dan eens moest men hem met geweld
wegtrekken van den gevallen drager, dien
hy bezig was met vuisten te slaan. Als hy
zyn zin had gehad, was er geen tyd voor
de maaltyden op over geschoten en maar
enkele uren ons te rusten. Guy Oscard be
greep dat niet. Zyn sterke zenuwen konden
onmogeiyk zich eenig begrip vormen van dien
toestand van overprikkeling en rusteloosheid,
waarin de overspanning en het klimaat Dur
novo hadden gebracht. Maar Meredith, die
fijner georganiseerd was, begreep dit beter.
Hy wist Durnovo op zyn bedaarde manier
te beduiden, dat de mannon meer rust noodig
hadden. Hy alleen kon Durnovo er toe brengen
's nachts te gaan liggen en niet altijd dóór be
rekeningen te maken. Durnovo's hand was zóó
onvast, dat het hem byna onmogeiyk was
do noodige opnemingen te doen om hun weg
te vinden door de weesteny, die uitgestrekt
was als een zee. En met Jack alleen werd
Durnovo byna vertrouwelyk.
„Ik kan het niet helpen, Meredith," zeide
hy eens, met ontsteld gelaat, nadat hy by
zonder heftig was geweest. „Ik weet niet
wat het is. Soms denk ik, dat ik gek word."
Kort daarop stelde Meredith zyn verande
ring voor.
Een voorhoede, geleid door Meredith en
Durnovo, werd gevormd om vooruit te rukken
naar het Plateau, terwyl Oscard en Jozef
langzamer volgden, met de bagage en de
mannen, die niet zoo goed voort konden.
In de uitgebreide, niet beschreven geschie
denis van ontdekkingstochten is er misschien
geen zóó vreemd als de tocht van die vyf
mannen, die zich van de rest hadden afge
scheiden en nu hun weg zochten onder, langs
de hellingen van een bergketen, die op geen
kaart te vinden ie en door geen geograaf wordt
vermeld naar het geheimzinnige Plateau
der Simiacine. Het scheen soms, alsof de
wilde, beloopen oogen van bun gids door
konden dringen in die dichte wouden, die de
natuur tot nu toe gesloten had gehouden voor
tallooze opeenvolgende menschengeslachten.
Victor Durnovo merkte duizenderlei dingen
op, die zyn metgezellen geheel ontgingen.
Do reis geleek niet langer op een zorgvuldig
berekenden tocht door een landstreek, waar
nog geen blanke een voet bad gezet; het
was een woest voortstormen in een rechte
lyn door onafgebroken, uitgestrekte wouden,
geleid door een instinct, dat hier grooter was
dan kennis. En de eenige Engelechman in
het gezelschap Jack Meredith had te
kiezen tusschen waanzin en rust. Hy had
genoeg kennis van do menschelyke hersenen,
om te begrypen, dat er slechts éón middel
was om een einde te maken aan deze over
spanningen wel succes 1
Victor Durnovo kon niet tot rust komen
voordat hy de plaats bereikt had, waar de
Simiacine groeide. Als hy die plaatB vond,
waar volgens zyn beweren eenzaam en statig,
geregeld, alsof de band van den mensch ze
daar had geplant, die hoornen groeideo, dan
was hy behouden. Werd die plek niet ge
vonden, dan wachtte hem krankzinnigheid of
de dood.
(Wordt vervolgd.)