No. 10615.
Zaterdag SO September.
A0. 1894.
(Qourant wordt dagelijks, met uitzondering
van fpn- en feestdagen, uitgegeven.
Tweede Blad.
Lelden, 28 September.
Feuilleton.
LIEFDE OF PLICHT?
LEIISCH
DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT;
"Voor Leiden per 3 maanden. 1.10.
Franco per post .....-.**»»•••«« 1.40.
Afzonderlijke Nommers0.05.
PRIJS DER AD VERTENTIËN
Van 1 6 regels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17j. Grootere
letters naar plaatsruimte. Voor het incasseren bulten de stad
wordt /"0.05 berekend.
Officiëele Kennisgevingen.
Nationale Militie.
KENNISGEVING.
Burgemeester en Wethouders tan Leiden
Gelet op art. '28 der Wet van den iOden Angnstuu
1861, betrekkelijk de Nationale Militie (8taateblad
No. 72), zooals zij ie gewijzigd I q de Wet van den
Aden April 1892 (8taatablad No. 66);
Brengen tor algemeens keoDie:
dat het regieter van ineohrgving en de alpbabetisohe
naamlijst der in 1894 voor de Nationale Militie
ingesohrevenen van den 21sten September tot en
met den laten October e. k. ter gemeente-Seoretarie
▼oor elk tor lezing worden nedergelegd.
Dat bezwaar togen register en lijst, bionen den
tijd dor nedorlegging, kan worden ingebracht aan
den Commissaris der Koningin in deze provincie,
sohriftelijk op ongezegeld papier, bij den Burgemeester
in te leveron.
Burgomeester en Wethoudera voornoemd.
Leiden, F. WA8, Burgemeester.
90 Sept. 1894. E. KIST, Seoretaris.
Er bestaat gelegenheid tot verzending der
correspondentie naar Nederl.-Oost Indiö (met
uitzondering van Atjeh en Padang), door
middel van het stoomschip „Lawoe", van
Rotterdam vertrekkende. Ten postkantore
alhier moeten de brieven, enz. uiterlijk Zater
dag-morgen om 7.50 bezorgd zijn.
De wijze van verzending behoort duidelijk
op het adres vermeld te worden.
Van verschillende zijden wordt beweert
dat de Hertog van Orleans zich te 's-Gra-
venhage bevindt, gelogeerd in het .Hotel des
Indes". Tot dit gerucht heeft waarschijnlijk
aanleiding gegeven de aankomst, begin dezer
week, in genoemd hotel van twee heeren, die
vermoedelijk uit Londen kwamen, aldaar een
paar dagen hebben doorgebracht, en toen naar
Brussel reisden.
Genoemde vreemdelingen droegen Italiaan-
scha namen en dat de zoon van wyien den
graaf van Parjjs zich .Incognito" achter een
dezer namen zou verbergen is wel veronder
steld, maar heeft zich niet bevestigd.
Het stoffelijk overschot van Martinus
Nyhoff werd gisteren op „Eik-en-Duinen"
ter aarde besteld. Een schat van kransen
dekte het lijkkleed. Onder de velen, die als
Vakgenooten of in andere hoedanigheid met
Nyhoff of zijne firma hobbende samengewerkt,
hem de laatste eer bewezen, bevonden zich
o. a. de heeren: J. Funke, ds. Maronier, ds.
Ten Cate, prof. R. Fruin, prof. H. C. Rogge,
J. L. Beijers, de toonkunstenaar Nicolal, J.
O. Loman, Alb. S(jthoff, uitgever, dr. W. P.
L. Knuttel, onder bibliothecaris der Konink
lijke Boekerij, Arnold Ising, mr Veegens.
Voorts hadden do Vereeniging tot bevorde
ring der belangen van den boekhandel en de
directie en redactie van het .Vaderland" zich
doen vertegenwoordigen.
Aan de groeve schetste de heer Ising den
ijverigen, bedryvigen, hulpvaardigen, knappen
Nyhoff, die door eigen kracht en studie het
vak zijner keuze tot zoodanige hoogte heeft
gebracht, dat de naam zijner firma thans be
kend is door heel de beschaafde wereld. Voorts
herdacht hy den ontslapene als stichter en
handhaver, ondanks bezwaren en tegenspoed,
van den „Nederlandschen Spectator,1' en sprak
h\j met bijzonderen lof van zjjne zorgen voor
dat tydschrift gedurende 84 jareneene hulde,
die hij hem juist moest brengen du, op den
„Spectator"-dag.
Namens de Vereeniging tot bevordering van
do belangen van den boekhandel deed haar
bestuurslid de heer De Vries meer bijzonder
het licht vallen op de bekwaamheden van den
heer Nyhoff als uitgever, die den naam zijner
voorvaderen hoog gehouden heeft in het vak,
waarin hy ook als antiquaar groote bekend
heid had verworven en die de werken van de
eerste schryvers heeft uitgegeven. Met een
dankbaar hart herinnerde hy verder aan het
geen Nyhoff voor de Vereeniging van den
Boekhandel, die hem onder hare eereleden
mocht tellen, had verricht. Zyn naam zou in de
annalen van den Nederlandschen boekhandel
eene eereplaats blijft innemen. Nadat de heer C.
R. Kras uit naam van het personeel, zoo
talryk vertegenwoordigd, in gevoelvolle woor
den had vertolkt hoezeer de herinnering aan
hun patroon, tevens hun raadgever en steun,
allen heilig blyft, dankte de heer P. Boele van
Hensbroek allen belangstellenden voor de deel
neming en vriendschap, zyn schoonvader be
toond betuigingen van liefde en vereering, die
der familie zooveel troost schonken in de
rouwe, over haar gebracht.
De bewyzen van die vriendschap en ge
negenheid bleven achter op het graf in den
vorm van een tiental kransen, waaronder,
blykens het opschrift van de linten, een van
de vennootschap „Het Vaderland," den
„Nederl. Spectator" en de Vereeniging voor
den Boekhandel.
Het laatst vaarwel, door zoovelen Nyhoff
toegeroepen, gold niet alleen den bekwamen
boekhandelaar, maar ook en vooral de be
mlnneiyke persoonlykheid, uit den kring van
collega's en vrienden weggenomen
In eene algemeene vergadering van de
's-Gravenhaagsche coöperatieve Broodbakker^
en Verbruiksvereeniging „de Volharding" is
naar aanleiding van een voorstel van 13
leden tot het stichten van een fonds ter
onderstouning der werklieden van de Ver
eeniging, by ouderdom of invaliditeit, voor
loopig besloten om te beginnen met het
vormen van een pensioen- en weduwen-fonds
voor de werklieden der inrichting.
Uit de mededeelïngen bleek, dat het aantal
leden van het ziekenfonds ruim 4600 bedraagt.
Als advocaat en procureur by den Hoogen
Raad zyn heden beeedigd mrs. J. G. C. Milders
en H. Philips.
Baron Gericke van Herwynen, Neder-
landsch gezant te Madrid, is heden naar
Brussel afgereisd om van daar naar zyn post
te vertrekken.
De attaché by de Duitsche legatie te
's-Hage, graaf Von Schwerin, wordt, zoo ver
neemt het „H. Dgbld.", wegens bevordering
in den krygsdienst, eerlang door een anderen
titularis vervangen.
Een aantal kiezers voor den gemeente
raad van Kralingen heeft zich tot de Tweede
Kamer gewend met het verzoek het wets
ontwerp, houdende voorstellen tot vereeni
ging van de gemeenten Kralingen en Rot
terdam, niet goed te keuren.
Na de oudste inrichting tot opleiding
van officieren voor de landmacht, die Dinsdag
bezocht werd door HH. MM. de Koninginnen,
was gisteren de jongste inrichting aan de
beurt: de Cadettenschool te Alkmaar.
Het programma van dit bezoek geleek uit
den aard der zaak veel op dat van twee dagen
geleden; er waren echter afwykingen, reeds
dadeiyk by de komst van HH MM., toen zy
naast de eerewacht der schutterij geschaard
vonden de leden van dekoninkiyke handboog-
schuttery „St -Sebastiaan"
Den geheolen voormiddag en een goed deel
van den namiddag brachten HH MM. door
in de Cadettenschool. De cadetten voerden
verschillende exercitiën uit; in den namiddag
woonden de Koninginnen eenige lessen by,
terwyi een militair assaut in de schermzaal
tot besluit gegeven werd.
In de recréatiezaal van de Cadettenschool
waren een aantal militaire en burger-overheden
de gasten van HH. MM. aan een déjeuner. Ook
een cadet van het oudste en een van het
jongste jaar zaten aan dezen disch aan
By het dessert nam de Koningin Regentes
het woord en sprak de volgende tafelrede uit:
„Myne heeren! Ik wensch u voor te stellen,
met de Koningin en my een dronk te wyden
aan den bloei van de Cadettenschool en van
de gemeente Alkmaar. Het was der Koningin
en my zeer aangenaam, na ons bezoek aan de
Koninkiyke Militaire Academie ook met de
Cadettenschool kennis te maken, en ik ver
trouw, dat deze instelling, waarvoor de stad
Alkmaar zich zulke groote offers getroostte,
zeker zal bydragen tot den bloei en den voor
spoed van deze stad.
„Ik verwacht echter, dat niet alleen de be
langen van Alkmaar, maar die van geheel ons
vaderland t,ullou~ ttoiUoii godiond door du joug
dige inrichting, waarin wy ons op dit oogen-
blik vereenigen. Blinde gehoorzaamheid aan
gegeven bevelen, orde, tucht en plichtsbesef
zyn in het leger alloreerst noodzakeiyk, en
die eigenschappen kunnen hier worden ver
kregen door hen, die later eene plaats hopen
te verworven in het Nederlandsche officiers
corps. Hier wordt reeds op jeugdigen leeftyd
eene kiem gelegd, die later ryke vruchten zal
geven voor leger en vaderland. Daarom heeft
deze school recht op ons aller belangstelling,
en dat hier niet tevergeefs zal worden gewerkt,
het bleek ons heden door de voorbeeldige orde
in het gebouw, en door do militaire houding
der cadetten, zelfs van het jongste studiejaar.
„Ik verheug my, mynheer de burgemeester,
dat de Cadettenschool in uwe stad werd ge
vestigd. De stad Alkmaar mag trotsch zyn
op haar verleden, en ik hoop van harte, dat
het haar ook in de toekomst moge welgaan.
Ik ben oprecht dankbaar voor de hulde, ons
heden gebracht. Dat zoodra onze komst alhier
bekend werd, jong en oud zich inspanden om de
Koningin en my feesteiyk te ontvangen, bleef
natuurlyk voor ons geen geheim, en de herinne
ring aan het bezoek aan uwe stad zal ons steeds
aangenaam zyn, niet het minst door de bewy
zen van trouw en liefde, welke ons heden ten
deel vielen.
„Myne heeren! ik stel u voor, te drinken op
den bloei van de Cadettenschool. Moge zy
steeds een sieraad zyn van deze stad, en op
den voorspoed en de gelukkige toekomst van
Alkmaar en Alkmaars burgery".
De directeur-commandant der Cadettenschool
dankte Hare Majesteit voor deze waardeerendo
toespraak.
Na het déjeuner brachten 1460 met de
nationale en oranjekleur getooide schoolkin
deren, van do openbare en byzondere scholen,
eenige liederen ten gehoore.
Omstreeks drie uren ving de rytoer door
de stad aan. In de Groote Kerk, de ambachts
school en het stadhuis vertoefden HH. MM.
eenigen tyd. In het stadhuis, waar de ge
meenteraad HH. MM. opwachtte, werd als
herinnering aan het bezoek een album aan
geboden, met 17 stadsgezichten.
Op haren weg zagen HH. MM. nog menige
merkwaardigheid van Alkmaar. By het Victoria-
monument op het Friescho bolwerk, dat is
opgericht als herinnering aan Alkmaars ontzet
in 1573, hield het rytuig stil; de voorzitter
der Vereeniging voor de vieriDg van den dag
van het ontzet, mr. Cohen Stuart, hield hier
eene korte toespraak. Langs den ganschen
weg ondervonden HH. MM. de ondubbel
zinnige biyken van de genegenheid der be
volking Onder de talryke bloemruikers, die
werden aangeboden, was er een, die door de
oudste ingezetene van Alkmaar, do 96-jarige
weduwe De Jonge, werd overhandigd.
Na het bezoek aan het stadhuis werd de
rytoer voortgezet naar Heiloo. Daar werd een
bezoek aan den Willebrordusput gebracht, waar
de schooljeugd het „Wilhelmus" zong en bloe
men strooide. Kort daarna begon het te hagelen
en te regenen.
Om 6.20 des avonds vertrokken de Koningin-
li o li "TTodoi naoi 'o-Graroubago.
De bevolking van Alkmaar zette des avonds
het feest nog voort met muziek-uitvoeringen,
illuminatie en vuurwerk.
De Mient met de arabesken van lampions
aan de waterzyden van den grachtkant en de
geïllumineerde lynen der bruggen, waarvan de
bogen zich in 't water tot vurige cirkels
completeerden, de groote kleurige kronen van
lampions op de Laat en de kleinere in de
Botorstraat, waren slechts enkele van de
talryke mooie punten der illuminatie.
Ook het. vuurwerk, dat aan de Kanaalkade
werd afgestoken, was waariyk uitstekend.
Enkele stukken, zooals een chassinet in ver
schillende kleuren, „Eere het leger 1" en een
ander „Hulde aan onze Koninginnen", werden,
als ze plotseling uitknalden, met de gebrui
kelyke uitroepen begroet.
Alkmaar heeft getoond, uitstekend een
Oranjedag te kunnen vieren, als mon maar
eerst eens op dreef is. Het is gelukkig dat
het weer nog betrekkelyk zoo goed heeft mee
gewerkt, want in dezen tyd des jaars waren
er wel erger buien te wachten.
HH. MM de Koninginnen keerden gister
avond op het aangekondigde uur, 7 u. 53 m
uit Alkmaar in de residentie terug, aan het
station der H. IJ.-S.-M. opgewacht door
eenige militaire autoriteiten, terwyi op het
Stationsplein eene vry talryke menigte op do
been was om de Koninginnen by aankomst
te begroeten.
Dat Alkmaar niet achter heeft gestaan bg
de andere gemeenten, welke Hare Majesteiten
bezochten, in het geven van biyken van liefde
voor het Vorstenhuis, bleek uit den enormen
bloemenschat, welke de Koninginnen uit Noord-
Holland medebrachten, waardoor de salonwa
gen als het ware in een bloemenhof was
herschapen.
Langs Zieken en Spui reden HH. MM. van
het station in een gesloten rytuig naar het
Paleis.
Tot onder directeur der gasfabrieken to
Rotterdam is door Burgemeester en Wethouders
benoemd de heer M. SissiDgb, thans ingenieur
by de Duinwatermaatschappy te Amsterdam.
Van de 17 luitenants van het 6de regi
ment infanterie, die aanvrage hebben gedaan,
gedetacheerd te worden by het leger in O.-I.,
zyn de heeren Joekel, Van Swichem, Gerrit
sen, Pliester, Vethake en Phaff nader voor een
geneeskundig onderzoek naar 's-Gravenhage
opgeroepen Alle berichten', in andere bladen
voorkomende, omtrent reeds bepaalde deta
cheeringen, zyn voorbarig, aangezien eerst na
deze keuring uit alle opgeroepenen een 35 tal
voor detacheering in aanmerking komt.
Te Neerbosch overleed pater Bern. C. J.
Dietvors, in den ouderdom van ruim 68 jaar.
De overledene, kapelaan aan de parochiekerk
van den H. Dominicus en prior van he1,
klooster te Nymegen, had gedurende 20 jaren
door zyn eenvoudigen, hartelyken omgang zich
vele vrienden verworven.
By koninklyk besluit is aan don heerR
Von Schmidt Pauli, op zyn verzoek, eervol
ontslag verleend uit zfine betrekking van
consul-generaal der Nederlanden te Hamburg.
Diet! lieoi lo Tviilvt toiguuiiliig veil'JUUU
tot het aannemen der versierselen van officier
der orde van de Eikekroon. (Sts.-Ct.)
Het stoomschip „Gelderland", van Batavia
naar Rotterdam, vertrok 27 Sept. vanPerim;
de „Koningin-Regentes" arriveerde 27 Sept.
van Batavia te Amsterdam; de „Salak", van
Rotterdam naar Batavia, vertrok 27 Sept. van
Marseille; de „Spaarndam" arriveerde 27 Sept.
van Nieuw York te Rotterdamdo „Admiral",
van Hamburg naar Oost Afrika, vertrok 26
Sept. van Napelsde „Schiedam" vertr. 27 Sept.
van Nieuw-York naar Amsterdam; de „Veen-
dam", van Rotterdam naar Nieuw-York, pas
seerde 27 Sept. Lizardde „Werkendam" arri
veerde 27 Sept. van Rotterdam te Nieuw-York.
Gr e ui e n gf cl Nieuws.
Een meisje, dat gisteravond
rustig haren weg in de Nieuwsteeg alhier
vervolgde, werd plotseling pyniyk in U u nek
getroffen door een paar schoten. Zooals later
gebleken is, kwamen deze uit eene wind-
kamerbuks, afgeschoten uit een raam door e a
jongeling. De „aardigheid" (men zegt dat het
jonge mensch „in 't wilde" schoot) liep nu
18)
„Hélène alleen zal voortaan voor hem
moeteD, maar ook willen zorgen. En mocht
hy wat de Hemel verhoede weer ziek
worden, dan zal ook Hélène alleen het recht
hebben zich aan zyn ziekbed te plaatsen."
„Dus zouden wy alle aanspraken verloren
hebben, zoowel op hem als op haar?" vroeg
Wighart met bevende stem; „zouden ze ons
nimmer meer noodig hebben en hunzelven
genoeg zyn?"
Sophie knikte zwygend.
„Maar ze zyn beiden zoo harteiyk - ze
zullen ons niet loslaten", meende hy. „Sophie,
Ik zal er nimmer aan kunnen gewennen buiten
hen te leven.en misschien, mocht ooit
kommer of verdriet hun treffen, zouden ze
ons het geluk gUDnen hen te helpen."
„Je bent een egoïst", viel Sophie uit; „in
plaats van je te verheugen in hun geluk,
denk je alleen aan jezelven."
Wighart stond beschaamd en verlegen na
deze terechtwyzing en vond zlchzelven al zeer
slecht. Sophie vond het echter beter te zwy-
gen, om niet te verraden, dat hare stem op
dat oogenblik ook zoo heel vast niet was.
Kort daarop traden zy het magazyn van
Gersen binnen.
„Wy wenschten witte atlas te koopen",
zei Wighart.
„Eigeniyk eerst eens te zien en naar den
prys te hooien", verbeterde Sophie, Wighart
bestraffend aanziende. En terwyi de winkel
bediende naar de kast ging, om aan haar
verlangen te voldoen, beet zy hem in het
oor: „Hoe kun je nu toch zoo maar direct
zeggen: koopen. Misschien vinden we hier
niets, dat ons ïykt; dan gaan we immers
liever naar een anderen winkel?"
Hare vrees bleek echter ongegrond te zyn,
de bediende legde haar genoeg stalen voor,
die haar inderdaad wel aanstonden. Aldra
had zy hare keus bepaald, legde hare hand
op het stuk en zag haren broeder aan. Het
hem aangeboren ontzag voor zyne gestrenge
zuster verbood Wighart zyne beurs te trekken
of zelfs op eenigerlei wfize te kennen te
geven, dat hy besloten had, deze japon voor
Hélène te koopen. Sophie wachtte eene halve
minuut, daarop wendde zy zich, met een
ongeduldigen, schier verachtelyken trek op
het gelaat, tot den bediende.
„Ik koop deze japon." En ze haalde hare
beurs voor den dag. „Het schynt dat het
myn broeder wat te duur is."
Maar nu liet Wighart zich óók gelden, en
het zou byna tot een twist tusschen hen
beiden in den winkel gekomen zyn, daar
geen van beiden elkaar zulk eene „verkwis
ting" wilde toegeven, zoo niet de winkel
bediende lachend had voorgesteld, dat de
dame en de heer elk de helft zouden betalen,
waarin Sophie mokkend en Wighart verheugd
toestemde.
Hoe zwygend, hoe opgeruimd en hoe snel
spoedden zich beiden daarna langs de straten
Sophie kon nauwelyks meekomen, Wighart
had ook zulko ellenlange stelten 1 Zy pruttelde
echter niet, maar maakte liever kregelig drie
kleine passeD, wanneer hy slechts eenmaal den
eenen voet voor den anderen zette.
Na verloop van drie kwartier stonden zy
buiten adem voor Hélènes deur en hadden
drie minuten noodig om op hun verhaal te
komen, vóór zy aanschelden.
„Hélènebegon Wighart, nadat zy
elkaar harteiyk de hand geschud hadden;
toen zweeg hy.
„Hélène.zei Sophie en zag daarby
haren broeder aan, die het papier, waarin het
atlas gerold was, onder den arm hield.
„Wat hebt jelui?" vroeg Hélène lachend.
„Jelui trekt zulke geheimzinnige gezichten 1
Kom, Sophie, ga jy daar eens op de sofa
zitten mama zal zoo dadeiyk te voorschyn
komen; zy zet even eene andere muts op
ter eere van freule lm hof. Geef my de
muziek, Wighart - waarom hebt ge ze zoo
ingepakt?"
Zy nam de rol van hem aan en begon de
bandjes, die er om gestrikt waren, los te
maken, terwyl zy vroeg:
„Je hebt toch, hoop ik, dat trio in C mol
niet vergeten?"
Wighart zag haar verlegen aan. Hélène
merkte reeds dat er geene muziek In het
papier was; nieuwsgierig wikkelde zy het
laatste vloei er af en spreidde de verblindend
witte stof uit.
„Wat is dat?" stamelde ze.
„Dat is voor u, Hélène", riep Wighart uit,
en omhelsde het slanke meisje zóó heftig,
dat zy dacht aan zyne breede borst, door
zyne sterke armen omvat, te zullen stikken
Maar in het volgende oogenblik liet hy'haar
weder los en nu viel Hélène Sophie om den
hals, weenond, overgelukkig, niet in staat
zelfs een enkel woord van dank te stamelen.
Wighart ging naar het venster en haalde
zyn zakdoek voor den dag; hy nam niet de
minste notitie van de beide meisjes, totdat
eene kleine, tengere hand, die hem op den
schouder gelegd werd, hem weder tot de
werkeiykheid terugriep. Hy zag om en blikte
Hélène in de met tranen gevulde, van vreugde
stralende oogen.
„O jou ondeugende, verkwistende Wighart 1"
En de kleine, tengere hand tikte hem rechts
en links op de wangen.
Mevrouw Sauvage trad de kamer binnen;
ook zy was verrast, maar by hare aandoening
en hare dankbaarheid drong zich de bittere
gewaarwording op: „En zoo'n kleed moet
myn arm kind nu van vreemden cadeau
krygen."
Geen zweem van zulk eene deemoedigende
gedachte kwam in Hélènes ziel op: hare
vreugde was rein, haar geluk onbegrensd. Zy
gevoelde dat ook Wighart. en Sophie eene
reine vreugde, een onbegrensd geluk smaakten
by het schenken van zulk een kostbaar cadeau.
Zy wi8t dat Wighart on Sophie met evenveel
genot zouden ontvangen hebben, als waarmede
ze haar nu gaven, wanneer het lot haar en niet
broeder en zuster, eene ryk gevulde beurs
In den schoot geworpen had. Zy waren zóó
rond en zóó open onder elkaar, dat zy nimmer
elkaar in verlegenheid zouden laten waar het
op geld aankwam, en de stoffeiyke eischen
van het leven nauwelyks telden. De kleine
familie wachtte in spanning Henri's komst
af Wat zou hy wel zeggen? Zou het zfino
ydelheid niet opwekken, wanneer hy zich
voorstelde, hoe prachtig de bruid getooid zou
zfiu, die hy naar het altaar zou leiden?
Maar toen Henri emdeiyk aanschelde, hoordo
Wighart, die naar de voordeur yide om hem
binnen te laten, hem buiten reeds lachen, en
hoorde hy tevens hoe eene vrooiyke meisjes
stem met zyn gelach instemde. Hy riep naar
de kamer, dat de freule reeds meekwam, en
Hélène verborg schielyk het. atlas, om het
vreemde roeisj9 geen getuige te doen zyȕ
van eon tooneel, dat het verwende kind, aan
overtollige weelde gewoon, wellicht t-bn modo-
lydend lachje kon ontlokken.
Hélène had gisteren Adelheide bezoek be
antwoord en was door deze allerharteiykst
ontvangen. Met eene behaaglyko verbazing
had Hélène rondgekeken in het huis, dat
niet alleen ryk, maar ook smaakvol was
ingericht, en eene schaduw van afgunst wac
op hare ziel gevallen. Zy stelde zich voor,'
hoe heeriyk het zou zyn, als zy met Henri
eens zulk een huis kon bewonen, en hoo
juist Henri's naar kunst en smaak dorstende
ziel zich in zulk eene omgeving op hare plaats
zou gevoelen. Adelheid liet juffrouw Leiser
verzoeken binnen te komen en stelde haar
Hélène voor.
{Wordt vervolgd.)
