N°. 10416.
Maandag 5 Februari.
A0. 1894.
feze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van t§pn- en feestdagen, uitgegeven.
Eerste Blad.
F emileton.
HET SLOT ELKRATH.
LEIDSCH
BAG-BLAB.
PRUS DEZER COURAUT:
Voor Leiden per 3 maanden. f 1.10.
IVanco per post1-10.
Afzonderlijke Nommors0.0B.
PRIJS DER ADVERTENTEËIT:
Van 1 6 regels f 1.06. Iedere regel moer f 0.17$. Grootere
letters naar plaatsruimte. Voor het incasseoren bulten de stad
wordt ƒ0.05 berokend.
Officieel© Koaaistfovinffen.
Burgemeester an WethoaderB dor gemeootn LeideD
Brengen bft deze ter algememe kennis dat door
ben z\jn benoemd: tot opperbrandmet fter aan de
Btadsapoit No. 6 de hO'-r J. P. l'E KONING, in de
plfcate van den beer 8. VAN LEEUWEN, aan ïvion
eon eervol on icing is verleendtot brandmeester
aan do stoombrandepuit No. 2 de beer A. VER
HOOG Jz. ttr vervu.liDg eener bestaande vacature,
on dat is b-B oten om de opperlolding aan de stade-
epmt No 3 tudelrjic op te dragen aan den boer
J. G. RIETBERGEN, tb&ue brandmeoater aan dieB^uit,
Burgemeester eu Wetboadors voornoemd,
Leden, H. O. JUTA, Weth., lo.-Bargemeester.
3 Pebr. 1394. 2. KI8T, Secretarie.
Amsterdamsche- of zoiietyd?
Ingezonden.
II.
„Is hat mot het oog op het verkeerswezen
noodzakelijk, dat alle plaatsen binnen een zone
den gordeltyd aannemen desnoods met terzijde
stelling van den localen Aldus luidt het vraag
stuk van welks oplossing de invoering van het
nieuwe stelsel afhangt. En om met de conclusie
het betoog vooruit te ioopeo, kunnen wij ter
stond antwoordenvoor vele landen w 1,
Voor andere, waaronder Nederland, zeer zeker
niet. Waarom nu voor de invoering van een
zonetydrekening onder zekere omstandigheden
veel te zeggen valt en waarom hier niet toe
passelijk is de stelling, dat wat voor een
zone als zoodanig geldt ook geldt voor elk
barer gedeelten, move hinken uit de volgende
beschouwing.
Ieder, die in landen van longitudinale ligging
gereisd heeft, zal het ongerief erkennen, dat
het verschil tusschen den plaatselijken tijd en
dien der spoorwegen, welke genomen is naar
den meridiaan oer hoofdstad, oplevert. In de
Yereenigde Siaten van Noord-Amerika, een
gebied, dat zich over bijna 60 lengtegraden
of 7g v»n den omtrek der 40sto parallel uit
strekt, deed zich het allermeest de behoefte
aan meur dan een nationalen tyd gevoelen.
Te dien einde heeft men in 1883 de reuzen
republiek verdeeld in 4 secties, elk van 15°
lengte of 1 uur; de eerste zone werd gevormd
door de Atlantische kust en een lyn, loopende
over Detroit on Charleston (eastern time), de
tweede liep tot de lyn van Bismarck (North-
Dacota) naar den mond der Rio Grande (central
time), de derdo tot aan de grenzen van Idaho,
Utah en Arizona (mountain-time), de vierde tot
aan de kust van den Grooten Oceaan (pacific
time). 12 uur te New-York komt dus
overeen met 11 uur te Chicago, 10 te Denver
on 9 te San Francisco. De plaatselijke tyd wy kt
mitsdien overal van 1 tot 30 minuten af van
don standaardtyd en is daarbij vóór of achter,
naarmate de plaats ligt beoosten of bewesten
den meridiaan, die midden door elke sectie loopt.
Hot groote aantal tijdrekeningen en daarmee
onvermijdelijk samengaande verwarringen in
een zelfde land maakten het noodzakelijk om
de aan het hoofd van dit artikel bedoelde
stelling (no. 2) toe te passen; niet op zich
zelf dus was de uniforme tijd wenscheiyk, niet
om hier en daar aan de bevolking eenige z.g.n.
huishoudelijke voordeelen te bezorgen (hier
en daar, omdat van de steden, die op of
nabij d© 3 meridianen liggen, de beide tyd-
soorten samenvallen, en deze meridianen zóó
danig gekozen zijn, dat zij de belangrijkste
bevolkingscentra in dat voordeel doen deelen)
evenmin om tot een vervroegde en betere
dagindeeling te nopen, geenszins dus, in 't al
gemeen om voordeelen te scheppen,
maar uitsluitend om n a d e e 1 e n, door ver
warring etc. ontstaan, te voorkomen.
Gaandeweg verzetten dan ook alle plaatsen,
die tot dusver den zonne tyd handhaafden,
nare klok, de bezwaren, die het wennen aan
een veranderden tyd en het blijven volharden
bij den ouden medebrengen, tegenover elkaar
stellende.
Gaan wij nu vergelijkenderwijze onze aan
dacht verplaatsen naar Europa, dan ligt opper
vlakkig niets meer voor de hand dan de gevolg
trekking, dat al hetgeen met het oog op de
Nieuwe-Wereld gezegd is, woord voor woorct
geldt voor ons eigen werelddeel, ja nog eerder,
want het is grooter en strekt zich uit over
nog aanzieiyker lengte. Toch schuilt er een
groote fout in deze argumentatie; zy is on
logisch omdat ze zich schuldig maakt aan het
vergulyken van twee ongelijksoortige groot
heden, en het is wellicht door dit nader toe
te lichten, dat het voor ons land onhoudbare
der stelling no. 2 duideiyk wordt.
De Republiek der Yereenigde Staten verkeert
in geheel andere omstandigheden als Europa,
zoowel staatkuncig als oeconomisch. Het eerste
omdat ze óén staat vormt, óón centraal gezag
heeft en op elk deel van haar gebied dezelfde
gemeenschappeiyke belangen kan aantoonen;
het: „óén voor allen en allen voor óón" geldt
geiyk haar devies: „E pluribus unum" het
uitdrukt, voor de ganscho unie. Een maatregel
met zyne consequenties als waartoe men in
1883 moest overgaan, heeft er bqgovolg een
reden van bestaan, meer kans van slagen en
vindt in de óónheid van wil een betere waar
borg tegen nadeelige gevolgen.
Oeconomisch, omdat de aard van het ver
keer verschilt met dien van hetEuropeesche.
In Amerika is het verkeer over groote afstanden
hoofdzaak, het locale slechts accessoir; hier
is hot juist andersomin Europa is een drie*
daag8Che reis betrekkeiyk zeldzaam, de ge
middelde lengte der trajecten wisselt af tus-
schen 6 en 16 uren, wat verklaard wordt door
de byna 5-maal grootere bevolkingsdichtheid.
De storende invloed van het tydsverschil
tusschen twee verkeerspunten is derhalve in
de zelfde evenredigheid geringer als de afstand
tusschen hen zich verhoudt tot een overeenkom
stige in het Amerikaansche verkeer. Het traject
Amsterdam Beriyn b. v. (13 uur) beteekent
hier hetzelfde als New-York St.-Louis
g i n d 8 en toch bedragen de tydsverschillen
resp. 30 en 85 minuten.
Biyven wy by hetzelfde voorbeeld, dan biykt
dat da bewoners van St.-Louis voordeel heboen
by een geregeld tydstelsel, die van Nederland
daarentegen weinig of niet; bedenken wy
verder, dat de eerstgenoemden krachtens de
bovenbesproken éénheid van belangen een
reden kunnen opgeven tot invoering van den
8poortyd ook in het dagelyksche leven, welke
reden voor Nederland Diet bestaat omdat de
belangen der Europeesche staten niet ge
meenschappeiyk zyn, veeleer scherp afge
scheiden, dan is daaruit reeds de te volgen
gedragsiyn van ons land af te leiden.
Ware onze oude wereld een republiek, wy
zouden als deel daarvan onze byzondere be
langen aan de algemeene ten offer brengen,
den zone tyd erkennen en zyne gevolgen aan
vaarden. Nu bestaat er geen algemeen belang,
elke staat is zichzelf het naast in den siryd
om het bestaan. In deze leer is Pruisen ons
voorgegaan door ten gunste zyner spoorwegen
een veranderde tydregeling onder mooie theore
tische voorwendsels door te dry ven. Als daar
te lande het spoorwegwezen zulk een over
wegende plaats inneemt in het geheel der
publieke belangen, dat het alles aan zich onder
geschikt maakt, is dit Pruisen's zaak. By
ons is dat echter niet het gevalmet
een goede verkeersregeling is Nederland
ontegenzeggeiyk gebaat, reden waarom zy
voor den wetgever een voorwerp van zorg is,
maar tot dusver is het belang nog niet in-
grypend genoeg om er alles voor te doen
wyken. Het verkeer is er voor het publiek,
niet omgekeerd. Meenen de spoorwegonder
nemers zich te moeten regelen naar hunne
buitonlandsche collega's, hetzy in hun eigen
gemak, hetzy in dat der laatsten, dan is dit
hun zaak, en de wetgever staat op een
onzinnig standpunt als hy het publiek dwingt
zich daarnaar te voegen. Het gaat niet aan om
de autocratie van particuliere ondernemers
openiyk te erkennen, alleen omdat zy in een be
staande behoefte voorzien. Dit stelsel is ten
onzent toch reeds onbegrypelykerwyze in
zwang, maar het zóódanig ten top te voeren dat
het een geheele wyziging in de leefwyze van
een volk te weeg brengt, ligt nog verder
buiten do grenzen van het gezond verstand,
temeer omdat by analyse biykt, dat uitslui
tend het belang van den buitenlander er aan
ten grondslag ligt.
In grooto landon brengt de ligging, vooral
wanneer deze longitudinaal ia, mede dat op
volo plaatsen de locale- en de spoorwegtyd
afwyken, en dit is een nadeel voor het publiek,
hoewel de ondervinding loert, dat het zoo
danig aan deze omstandigheid gewend is
sedert het bestaan van spoorwegen, dat er
slechts in hoogst enkele gevallen van ver
warring sprake ia. Maar om het in landen,
welke door hunno ligging en afmetingen van
dit natuurlyke nadeel verschoond bleven,
opzetteiyk te gaan invoeren, alleen omdat de
spoorwegondernomers daarvoor een byzondere
reden meenen to hebben, is niet met een
gezond oordeel overeen te brengen. Toch
begingen wy deze dwaasheid den lsten Mei
1892 en nu wy gezien hebben dat het
publiek zich zeer moeilyk en langzaam ge
went aan een kunstmatig tydsdualisme, nu
overal verwarring het gevolg is, behooren
wy een einde te maken aan dien toestand.
De wegen daartoe zyn: óf de spoorwegen
moeten terugkeeron tot den meridiaan van
Amsterdam óf algemeene aansluiting by den
tyd van Görlitz, zyndo dit de beide eenige
methoden om in Nederland éénheid van tyd
te bekomen. Wy hebben aangetoond dat er
voor ons publiek geen voldoende reden is
on een afzondeilyken tyd voor het verkeers
wezen te erkennen, of liever: om er zich de
lasten van te getroosten. Gaan do spoorweg
ondernemers toch tot dien maatregel over:
men dwinge ze dien in te trekken; waartoe
heeft de regeering het oppertoezicht ovor
hunno handelingen, als het niet is om het
publiek tegen de nadeelige gevolgen te vry-
waren? Een ministerieel© goedkeuring, als
destyda aan het voorstel werd gegeven, is
zeer goed te herroepen, te meer als het alge
meen belang die herroeping eischt. De termyn,
welke den maatschappyen tot uitvoering daar
van gesteld moet worden, kan zooveel mogelyk
in harmonie worden gebracht met hare ver
houding tot de „Verein", waarvan zy lid zyn
De andere weg, algemeene aansluiting by
Görlitz, kan, daargelaten de reeds voorafgegane
botoogen, nimmer wenscheiyk zyn, indien niet
duideiyk en afdoend de voordeelen, de
positieve, tastbare voordeelen zyn aange
toond; zoolang dit bewys ontbreekt, ont
breekt tegeiykertyd elke prikkel om tot een
geheel nieuwen en ingrypenden staat van
zaken allerwege mede te werken. Zelfs een
wettelyke regeling, gesteld dat een eventueel
ontwerp wet werd, zou niet verder kunnen
reiken dan tot ryks- of gemeenteiyke instel
lingen; voegt het grooto publiek zich niet
naar de veranderde klok of naar de toestanden,
dio men met die verandering voorheeft, dan
zal het dualisme evengoed, en in bedenkelyker
verhoudingen, blyven bestaan als gedurende
de Greenwich-periode.
En hoe gaat men met de bewysvoering te
werk? Er wordt gewezen op landen als Tyrol,
Beieren etc., waar de nieuwe tyd in het dage
ïyksche leven tot geen enkel bezwaar blykt
aanleiding te geven; hot veranderde régime
werkt er uitmuntend, etc., maar men vergeet
er by te voegen, dat voor deze argumentatie
by voorkeur die landen gekozen zyn, welke
op of by den meridiaan van Görlitz liggen,
waar dus midden-Europeesche- en locaio tyd
sameuvallen. En bovendien, waar men zich
op plaatsen buitenslands beroept, wordt niet
in acht genomen, dat de ongunstigst gelegene
hoogstens 80 minuten verschil hebben, terwyi
Nederland er 40 zou tellen of l/t meer
Men beyvert zich voor het opsommen van
een reeks voordeelen, die alle hun plaats
hebben in den logischen keten van oorzaak
tot gevolg, doch tegeiykertyd voor weerlegging
vatbaar zyn, en by slot van rekening niet
veel meer waarde hebben dan hypotheses, die
in praktyk evengoed kunnen blyken als droog
zand samen te bangen.
En wie kan zeggen of er niet tal van
nadeelen aan het liebt zullen komen, waaraan
men nu, by eene oppervlakkige studie, niet
gedacht heeft, of die zich niet konden laten
voorzien
Mag men die risico loopen zonder oen onke
len waarborg dat de toestand zooals men
dien denkt of wenscht, geheel dezelfde zal
zyn als de werkelyke? Mag men zich aan
een maatregel wagen, waarvan het initiatief
niut in eigen boezem schuilt en welks strek
king een fictie is? Mag men met Nederlandsche
belangen gaan spelen en ze op losse schroeven
zetten zonder een ander aequivalent dan een
mogelyk, niet eens waarschyniyk voordeel?
Mag men in koelen bloede aan een begooche
ling toegeven, die geen anderen grond heeft
dan de aantrekkelykheid van het nieuwe?
Ziodaar eenige vragen, die men zich ver
plicht is te stellen alvorens eene richting in
te slaan, waar terugkeer niet meer mogelyk
is. Wy hebben tameiyk voel kans door het
geheele buitenland, onze oostelyke naburen
in de eerste plaats, te worden uitgelachen.
Het is misschien nog tyd om een stortbad
te nemen en de moties door te halen, waarmee
de algemeene Midden-Europeesche tydsquaos-
tie tot den rang van panlomine kan worden
verheven.
De aangewezen weg daarna is een kalm,
bezadigd overleg met de spoorwegdirecties om
nu of mottertyd, zoo spoedig het mogelyk is,
tot den Amsterdamschen meridiaan terug te
keeren.
Doen wy dit niet, gaan wy de zon op haar
baan vooruitloopon, dan wacht ons een roman,
die zelfs de fantaisie van een Jules Yerae
waardig zal zyn.
Leiden, 3 Februari.
De heer Vallentgoed alhier is benoemd
tot onderwyzor aan de Chr. school te Kat-
wyk aan den Ryn.
By de Leidsche Spaarbank werd in de
maand Jan. ingelegd ƒ59,130.831/, en terug
betaald ƒ75,967.84, terwyi zyn afgegeven
127 nieuwe en geheel afgelost 78 boekjes.
Het gezameniyk tegoed der 9832 deelhebbers
bedroeg einde Jan. f 1,779,080.01, behoudens
de nog te kapitaliseeren rente.
De bevolkingsstatistiek der gemeente
Yoorhout is aldus:
De bevolking op 31 December 1892 bedroeg:
783 m. en 556 v., to zamen 1339. Vermeer
dering gedurende het jaar door geboorte: 27
m. en 29 v., te zamen 56; door vestiging
met 97 m. en 56 v., te zamen 153.
Geheele vermeerdering: 124 m. en 85 v.,
te zamen 209.
Vermindering gedurende het Jaar door sterfte
7 m. en 8 v., te zamen 16; door vertrek81
m. en 49 v., to zamen 130.
Geheele vermindering: 88 m. en 67 v.,
te zamen 145.
Verschil tusschen de geheele vermeerdering
en vermindering 36 m. en 28 v., te zamen 64.
Zoodat de bevolking op 81 December 1893
bodroog 819 m. en 584 v., te zamen 1403 pers.
Getal levenloos aangegeven kinderon 6,
waarvan 3 m. en 8 v.
Aangezien de tyden niet te rooskleurig zyn
en binnen de gemeente Voorhout met hare
betrekkeiyk weinige bevolking 18 huweiykoa
werden gesloten, zullen zeker de huwbare
jongedochters niet bevreesd behoeven te zyn
dat de jongelingen aldaar niet een warm en
liefderyk hart voor hen ronddragen.
De graaf Von Schwerin, militair attaché
by het Duitsche gezantschap te 'e Gravenhage,
is van buitenlandsch verlof aldaar teruggekeerd.
GOLO KAIMÜND.
80)
"Was het zyne schuld, dat hare verbeol
dingskracht zoo levondig werd beziggehouden,
wanneer zy eenige beteekenis legde in den
toon nor stem of in den blik, die zoo vaak
op haar rustte? Wat had zy gedroomd of
gewild, zy, de arme gouvernante, zoo ver
verwyderd van de schitterende kringen, waarin
hy zich bewoog; wat kon zy meer verwach
ten dan de achtiDg en de goedheid, die hy
tegenover haar aan den dag legde, wanneer
zy elkander ontmoetten, of do vriendschap,
die hy haar op dien Kerstavond beloofd had
Hy had haar in den beginne nog enkele
malen van haar verbiyf op Elkrath laten
verhalen, maar later war9n de gelegenheden
om elkander te ontmoeten steeds zeldzamer
geworden, zonder dat zy dit verhinderen kon
of eenige reden kon opgeven, waaraaD dit
lag. De onderscheiding, waarmede hy haar
behandelde, wanneer hy haar in den familie
kring of elders aantrof, was van zulk een
kieschen aard, zoo weinig in het oog loopend
en zoo geheel verschillend van de hulde, die
Adelheid zich liet bowyzen, dat de y verzucht
dezer laatste daardoor niet kon worden op
gewekt. Het innige, dat daarin gelegen was
en dat haar zoo gelukkig maakte, gevoelde
zy alleen en wanneer Adelheid haar desniet
tegenstaande toch op een afstand hield, dan
geschiedde dit, omdat zy over het algemeen
geeno andere schoonheid naast zich duldde
en haar hoogmoed baar eene nadere aanra
king met de gouvernante als onvoegzaam
deed beschouwen.
Maar al zag zy hem zelden, zyn beeld bleef
toch levendig in haar hart, zy hing hem aan
mot al do verrukking, waartoe een jeugdig
kinderiyk gemoed in staat is, en de groeten,
die Hedwig haar nu en dan van hem over
bracht, hielden dit gevoel levendig. Al de
ernst, de zelfstandigheid en de vryheid, die
sieraden van den man en die hem het hart
der vrouwen doen winnen, werden by hom
in gelyke mate aangetroffen, door hem in
woord en daad aan den dag gelogd en moes
ten natuuriyk het vertrouwen van zulk een
jeugdig hart winnen.
En met zulk een vertrouwen had zy ook
tot nog toe tot hem opgezien, als tot het
hoogste, dat de aarde kon geven, en had er
nooit aan gedacht, of hare hoop ooit verwe
zen iy kt kon worden.
Nu was die ster plotseling van den hemel
nedergeatortsombere duisternis heersebte
om haar heen en zy bedekte haar gelaat
met hare handen en zag hare gevallen ster
weenend na.
Zy echter, aan wie het leven groote
eischen stelt en die gewoon zyn deze trouw
te vervullen, hebben gewooniyk niet veel tyd
om nutteloos te weenen. Toen de kleine
Hedwig wakker werd, moest zy hare genees
middelen gebruiken en verbed worden; het
ontbyt moest gereed gemaakt worden en
daarenboven wilde ook het kind die zorg
vuldig vrlendelyko toespraak, waaraan het
geWoon was.
Met het ontbyt, dat heden veel later dan
gewooniyk gebracht werd, kwam er een aller
fraaiste bouquet van viooltjes voor juffrouw
Elizabeth, zooals graaf Elkratbs knecht de
verbaasde kamenier zeide. Viooltjes in Februari I
Dat was eene opmerkzaamheid, wel geschikt
voor eene dame, maar ook voor eene gou
vernante? Het meisje meonde die verant-
woordeiykhoid niet op zich te mogen nemen
zy ging het ongehoorde feit onmiddeliyk aan
hare meesteres mededeelen, die den knecht
daarop by zich liet komen.
Het was geene dwaling; Frans kon geene
andere verklaring geven dan dat de graaf
zich verkleed en naar het kantoor was ge
gaan en dat hy een halfuur geleden by zyne
terugkomst bevel had gegeven een door hem-
zelvea bestelden bouquet by den tuinman af
te halen en hem tegejyk met de vraag naar
den toestand van het kind aan juffrouw Graun
uit zyn naam te geven. Voor Adelheid geen
woord, noch groet, Doch vraag; niet eens de
boodschap of en wanneer hy zou komen.
Hoe verbaasd en teleurgesteld zy ook was,
toch meende zy eene verklaring voor deze
handelwyze te kunnen vinden, en de liefde,
die zoo gaarne vergeeft, is vindingryk in ver
ontschuldigingen.
Het was misschien eene kleine beleefdheid
voor den angst, dien het jonge meisje had
uitgestaan, toen zy die lange uren met het
zieke kind alleen was gelaten, een wenk voor
do bedienden, welke plaats de gouvernante
eigeniyk in het gezin innam, en aan welke
men zich zoo weinig liet gelegen liggen, dat
men haar den gebeelen nacht alleen had ge
laten. Wellicht was het om haar gekwetst
gevoel tot zwygen te brengen, een stil ver
zoek om bescheidenheid, alles, maar geene
beleefdheid, die haren oorsprong vond in eenig
teederder gevoel.
Nadat Adelheid zichzelve in zooverre had
weten gerust te stellen, gaf zy verlof, dat
de bouquet met het ontbyt boven werd ge
bracht en liet zy tevens haar bezoek voor hot
volgende uur aankondigen.
Met verrassing, maar toch niet met het
reine gevoel van onvermengde vreugde, ont
ving Elizabeth deze geurige groete; het
spooksel der twyfelzucht, eons opgewekt,
vertoont zich by elke gelukzalige gewaarwor
ding en al was zy ook minder ervaren in het
combineeren dan Adelheid, zocht ook zy naar
eene andere beteekenis dan de meest voor
de hand liggende, die van roine en innige
vereering.
De ontmoeting tusschen de gouvernante en
Adelheid was koel en gedwongen; het joDge
meisje veroordeelde haar in meer dan óón
opzicht, en ofschoon zy haar met de ver
schuldigde beleefdheid behandelde, sprak toch
uit blik en toon eene zekere zedolyko
minachting.
De kleine Hedwig was te afgemat om te
spreken, vooral met Adelheid, voor wie zy
toch geene byzondere voorliefde had, en zy
zag zich dan ook, opdat de pauzen niet al
te groot werden, genoodzaakt het woord tot
de gouvernante te ricuten. „Gy hebt daar een
fraaien bouquet", zeide zy onverschillig, alsof
zy dien voor het eerst zag; „mag ik vragen
van wien gy dien ontvangen hebt?"
„Van graaf Elkrath", antwoordde hot jonge
meisje, „ik ontving hem zeer onverwacht."
„Waarom? Graaf Elkrath bewyst dagelyka
aan zoo velen zulke beleefdheden, dat hy er
ook weieens eene kan bewyzen aan eene
gouvernante, die aan eene familie, waarmede
hy bevriend is, een dienst heeft bewezen. In
dien myn man hier was, zou hy u deze be
leefdheid bewezen hebben, en nu heeft graaf
Elkrath de taak op zich genomen om u onze
tevredenheid te betuigen."
Elizabeth zag vreemd op; een oogenblik
namen hare trekken eene trotsche uitdruk
king aan en trotsche woorden schenen op
hare lippen te zweven, maar zy bedacht zich
en zweeg.
„Ik zou evenwel gaarne wenschen, daar
uwe zorgen in den doorwaakten nacht ten
volle erkend en beloond zyn", ging Adelheid
voort, „dat het verbaal van het voorgevallene
myn echtgenoot bespaard werd, tenzy er u
veel aan gelegen mocht zyn het hem mede
te deelen. Gy weet dat myn man met be
trekking tot het kind nog angstiger is dan
eene vrouw en het geheele huis zou voortaan
onder zyne veiligheidsmaatregelen te ïyden
hebben."
Wordt vervolgd).
