N°. 10356.
Donderdag 23 November,
A0. 1893.
(§eze gouzant wordt dagelijks, met uitzondering
van i§pn- en feestdagen, uitgegeven.
PERSOVERZICHT.
LEIDSCH
DA&BLAD.
PRIJS DEZER COURAHT:
Yoor Loiden per 3 maanden.
Franco per poet-•
Afzonderlijke Nommers
f 1.10.
1.40.
0.06.
PRIJS DER ADVERTENTTËN:
"Van 1 6 regels f 1.05. Iedere regel meer f 0.17 J. Grootere
letters naar plaatsruimte. Voor het incasseeren buiten de stad
wordt f 0.05 berekend.
Tweede Blad.
de
na
i
Onlangs wees De Standaard er, naar we
meldden, in een asterisk (De doodstraf)
op hoe de zekerheid dat een moordenaar
leven biyft en straks woor vry kan komen,
psychologisch hèm een waarborg biedt, dat
wie in z(Jn geheim is, hem niet verraadt, en
omgekeerd voor de justitie een hinderpaal,
om achter de jui6te toedracht der zaak te
.komen.
"v Het Handelsblad antwoordde, naar we ons
zullen herinneren, hierop:
„Als die redeneering opgaat, dan moet men
op nagenoeg alle misdrijven de doodstraf
stellen. Aan die wraakzucht toch z\jn thans
allen blootgesteld, die een dief, een oplichter,
een valschen munter e. d. ontmaskeren. Moet
men nu maar al die misdadigers ophangen?
Er is nog iets. Wie aan de justitie do
noodige inlichtingen geeft, is nog volstrekt
niet zeker dat eene veroordeeling zal
volgen. Al ware dus de doodstraf niet afge
schaft, dan zou toch nog de vrees voor wraak
hare werking doen gevoelen."
Hierop nu antwoordt De Standaard weer
als volgt:
Uit deze argumontatie moet men opmaken
dat de redactie van het Handelsblad bet ver
schil tu8scbon een moordenaar en een
oplichter of valschen munter niet inziet; dat
zy het hoog belang om het loven der
burgers te beschermen, niet weet te onder
scheiden van het belang om hunne have te
beve:!igon; en ook, dat ze blind is voor het
psychologisch onderscheid tusschen de zeker
heid on de mogelijkheid, dat een
moordenaar weer vrij komt.
Ook dat men uiteraard zich door de wraak
zucht van een moordenaar oer laat
terughouden van het doen van mededeolingen
dan door de wraakzucht van een oplichter
schijnt voor haar eene verborgenheid.
Nu, we merkten het moer op: men-
8chenkonnis is voor de redactie van het
Handelsblad haar fort niet.
Vooral in de anti revolutionnaire pers gaan
almeer en zeer besliste stemmen op dat
toch de heer Van 'tLindenhout een
eind make aan de lasterlijke aantijgingen,
welke er uitgaan èn tegen hem èn togen
Neerbosch' woesinrichting.
De Boodschapper oordeelt dat de Christe
lijke pers niet nalaten mag hierop aan te
dringen en terocht, zegt De Standaard.
Het goed recht van deze opvatting licht
De Twee Provinciën nog toe mot deze op
merking, door De Standaard eene zeer juiste
genoemd:
„Toen onlangs de Colorado-quaestie aan
de orde was, hebben juist de anti-revolutión
naire bladen op licht aangedrongen en dat
el, omdat er gevaar bestond dat., men deze
^jjiaestle zou gebruiken tegen ons,^o£als de
op dit punt vlugge Arnhemsche Courant dan
ook reeda beproefde.
En dat niet alleen, maar de heer Van
't Lindenhout, zegt Dc Twee Provinciën verder,
dient wel te overwogen, dat Neerbosch eene
Christelijke stichting is, door de liefde van
duizenden Christenen in den lande godragen.
„Al wie in ons land aan die stichting zijne
groote of kleine gaven offerde, heeft er recht
op te weten, of, wat de heer Van D e t h
schreef, waarheid is."
De Boodschapper en Patrimonium vorwon-
deren beido zich hierover, dat de justitie eigener
bewoging nog niet optrad, om in dezen „ge
rechtigheid te oefenen."
Doch waar dit niet geschiedde, willen zij,
dat de heer Van 't Lindenhout met de wet
in de hand die immers laster strafbaar
stelt den heer Van Deth by de rechtbank
aanklage. „Het is", zegt De Boodschapper
„zijn plicht."
„Neemt do heer Van 't Lindenhout goono
afdoende maatregelen zoo besluit De Twee
Provinciën dan zal hy het aan zichzetven
te wijten hebben, zoo de stichting, waaraan
hy dertig jaar arbeidde, veel van do sym
pathie verliest, die duizenden haar thans nog
toedragon."
En dat men zonder rechterlijke uitspraak
in dezen geen stroobreed vorderen zal, zegt
De Standaardblijkt ten overvloede wel uit
de afmetingen, die nu de polemiek al weer
aanneemt ovor het al of niet juiste van enkele
beschuldigingen uit de tweede brochure;
zonder, dat men er iets wijzer door wordt.
Zoo heeft nu Dr. Van Ghoel Gildemeester
in De Amsterdammer zeer beslist tegenge
sproken, dat een oud verpleegde van Neer
bosch aan hom baren nood geklaagd zou
hebben, dat zy door den directeur van Neer
bosch als dienstbode in een slecht huis
geplaatst was. Maar do heer Van Deth houdt
daarentegen zijne schrikkelijke beschuldiging
vol, en zegt die te kunnen., staven met vijf
getuigen, die hy echtor alloen voor don rechter
zal doen spreken.
Nog constateert in de Nieuwe Rotter-
damschc Courant de heer W. Hoek, predikant
by de Neder). Evangelische Kerk te Brussel,
dat de oud-wees mej. H. B., die te Brussel
woont, al wat in do brochure gezegd wordt
met haar geschied te zyn, „leugon en lastor"
noemt
Men ziet, dat dit een verward dooreenge-
roep van ja en neen wordt, waar de zaak
niet mee uit de wereld komt.
De Amsterdammer dringt aan op meer
Staatsbemoeiing met de weezenverpleglng.
Staatstoezicht op weezen vorpleging acht
het blad geheel onmisbaar. „Het is gewenscht
in hot belang der weozen, en dus der maat-
schappyhet wordt g e i 8 c h t door de
humaniteit."
Do geschiedenis van Neerbosch haalt de
Red. hierbjj niet aan „als een bowys van de
zekerheid van weezen mishandeling on
weezen-verwaarlooziDg", wel echter „als oeno
zeer krasse herinnering aan de m o g e 1 Ij fe
il ei d van zulk een kwaad."
Eene wet op de weezenverploging behoort
er, naar De Amsterdammer meent, te komen.
Sp ekende over het Voorloopig Verslag
der Tweede Kamer over de begrooting van
justitie en opmerkende dat daarin ook ge
handeld wordt over het „waDgedrag van
jeugdige personen", zegt 't Weekbl. v. h. Recht:
„Wat „de jeugdige personen" betreft, trof
ons het fonkelnieuwe advies: „dat in don
toestand verbetering ware te brongen, door
aan de politie de bevoegdheid te geven by
betrapping op heeterdaad eeno lichamelijke
tuchtiging toe te dienen". Eenvoudiger kan
het niet. De politie, mot de opsporing van
bet delict belast, tevens rechter, met eene
discretionnairo rechtsmacht omkleed, en uit
voerder der straf. Het denkbeeld verdient
zeker overweging, al vreezen wy, dat er wol
juristen zullen zyn, die tegen doze hoogst
practische combinatie van bevoegdheden, die
tot nu toe scherp werden onderscheiden, en
misschien tegen de lijfstraf zelvo hunne ver
ouderde doctrinaire bezwaren zullen opwerpen."
Omtrent de meeting van verleden week in
„Maison Stroucken", te Amsterdam, zegt De
Nieuwe Tijd, onafhankelijk sociaal-democra
tisch weekblad, o a. het volgende:
„t' Was 'n treurig geheel.
De waardige, kalme, echt revólutionnaire
woorden dor sprekers, vooral van Gerhard
en Tak. te niet zien doon door 't gezwets van
Van Emmenes. Of is 't soms geen gezwets,
den ongeorganiseerden arbe.ders aan to raden
zich gereed te maken tot geweldpleging,
wetende, dat zij er in de verste verte niet
aan kunnen denkon, daardoor eenige verbe
tering in hun toestand to brongen?
Mot schoppen en bouweolen optrekken!
Alsof niet de Rpgeering meer duizendfallon
marechaussee, politiebeambten en soldaten tot
hare beschikking heeft dan er honderdtallen
georgaaiseerdo arbeiders in Amsterdam zya.
Alsof de Regeering niet voor elk houweel
honderden repet.eerge - eren, bajonetten, sabels
en revolverkanonnen heeft, diezy niet schromen
zal tegen de houweeldragers te gebruiken, als
't haar noodig voorkomt 1 Weerzinwekkend
is 't iemand, die voor „volksleider" doorgaat,
het volk zulko onverantwoordelijke diDgen te
liooren aanbevelen.
En weerzinwekkender is, datzelfde volk
dergeljjken misdadigen mallepraat te hooren
toejuichen in 't gezic-ht dor mannen, die hun
werkeiyk belang op 't oog hebben, terwyi z(J
handelen naar de woorden dier laatsten."
In een kort betoog heoft ook Het Vaderland
zyno meening aangaande het opnieuw tor
sprake gebrachto gezantschap by den
Paus medegodoold en schryft o. m.
„Noch by de liberale, noch by de radicale,
noch by do anti-revolutionnaire pers vond het
denkbeeld bijval. Men moet zich dan ook ver
bazen over de by uitstek losse gronden, waarop
het werd aanbevolen. Het zou anderhalf millioen
Katholieken zooveel genoegen doen, als weder
oon gezant van 't Nederlandsche Hof by don
Pauseiykon Stoel word goaccrediteord. Dat
was de grondtoon van het betoog. Een waar
staaltje van f i n-d e s i c 1 e-politiek, dio, om
goede vrienden to maken, bereid is een staats-
recbteiyk of politiek beginsel overboord te
gooien.
Wij geloovon te mogen zeggen by niemand
te willen achterstaan, waar het geldt recht
te doen aan Katholieko medeburgers. Hunne
volkomen gelykgorechtigdhoid mot alle andere
staatsburgers hebben wy steeds bepleit; dat
geen beginsel verbood hunno scholen steun te
bieden, hebben wy ons beijverd aan te toonen
tegen alle kleine belemmeringen in 't uit
oefenen van hun eeredienst zyn wy steeds
opgekomen. Zij behooren te zyn volgerechtlgdo
Nederlandsche staatsburgers, niets minder,
maar ook niets méér. Maar dat de Nederland
sche Staat een gezant zou behooren te be
kostigen by hun gee9teiyk opperhoofd is een
eisch, met dat beginsel in volslagon stryd.
Het is trouwens kenmerkend, dat, als men
vraagt, welke taak zulk een gezant zou hebben
to vervullen, men niets dan verwonderde uit
roepen, quasi-verbaasde vragen en groote woor
den tot antwoord krygt. Openhartiger dan
hare meeste geloofsgonooton, heeft mevr.
Bongartz in oen der bladen gezegd, dat een
gezant by den Paus behoort te zyn de levende
erkenning zyner wereldlyke souvereiniteit, een
voortdurend protest tegen den statenroof, die
hom maakte tot den gevangene van het
Vaticaan. Als zoodanig, verklaart zy, zouden
do Katholieken hem aanvaarden, niet als eeno
welwillende concessie by wy ze van mislukte
verkiezingsmanoeuvre.
Hard, maar geheel onverdiend?"
In zake deze quaestie zegt de Haagsche
correspondent van do Nieuwe Groninger Courant
vernomen te hebben dat de katholieke Kamer
club zich met het vraagstuk heeft bezigge
houden, maar begreep, dat een practisch
resultaat niet is te verkrygen en dat derhalve
uit het aan de orde breugon van de zaak
niets andera dan politieke munt kan geslagen
worden. Yolgens den schryver verwacht men
vry algemeen, dat, nu van liberale zyde de
quaestie is ter sprake gebracht, de katho
lieke fractie er gebruik van zal maken, om
eens te zien hoever men het brengt mot de
liberale party.
Het spreekt vanzelf, zegt Het Centrum, dat
wy deze bewering moeten laten voor wat zy
is, en evenveel reserve wenschen in acht te
riemen tegenover de verwachting van deu-
zeliden schryver, dat het nieuwe Kamerlid
voor Roermond, die als pauseiyk dignitaris
in de Kamer kwam, de eerste gelegenheid,
welke hem geboden wordt, zal aangrypen,
om voor een gezantschap by het Yaticaan op
de bres te springen.
De heer Haffmans legt in het Venloosch
Weekblad de volgende verklaring af
Een gunstig effect heoft het artikel van De
Telegraaf zoor zeker. De katholieko leden
der Kamer zyn daardoor als het ware in go-
brok o gesteld, krachtige pogingen tot herstel
te doen. "Wanneer een liberaal daarvoor yvert,
dan kunnen zij toch niet achterblijven, dan
moeten zij vooruit al zien de anti-revolu-
tionnairon zulks noodo.
Do Katholieken men moot dit niet ver
gelen zyn nog altyd min of meer de bond-
genooten der anti-revolutionnairen. Alle banden
zyn nog niet verscheurd. Men zit naast elkan
der en vormt te zamen de Rechterzyde der
Kamer. Ook by vorklozingen trekt men nog
dikwijls ééne lyn. De kieswet-Tak, waarmode
do anti revolutionnairon dwepon, terwyi de
meeste Katholieken er wars van zyn, heeft
in den laateten tyd do vriendschap zeer be
koeld. Stemmen de hoeren nu nog tegen eene
motie tot herstel van het gezantschap by
Z. H. den Paus, dan kan het niet uitbiyven,
of de verwydering zal nog grooter worden.
Geen wonder, dat do voorstanders eener
innige verstandhouding tusschen anti-revolu-
tionDairen en Katholieken liever zagen, dat de
zaak bleef slapen. Maar dit kan nu niet meer.
Do katholieko Kamerleden moeten uit den
hoek of zy willen of niet.
En dat heeft De Telegraaf gedaan.
Besten dankl
Wat de heer Haffmans hier medodeolt,
zegt Het Centrumklinkt ons niet vreemd.
Maar wellicht zal De Telegraaf zelf niet ge
dacht hebben dat hy, naar zyne meening
optredend voor eene nobele zaak van voor
ieder tastbare beteokenie, eigenlek dienst deed
om het door den heer H. bedoelde „gunstig
effect" te verkrygen.
Of nu waariyk de Katholieko party in de
Tweede Kamer behoefte heeft aan eene
stuwkracht als van De Telegraaf, dit is in
stryd met het feit, dat reeds tydens de vorige
Regeering door den heer Reekers eene poging
is gedaan om het gouvernement gunstig te
stemmen voor de wenschen der Katholieken.
De heer H. heeft al woderom de Katholieke
party in de Kamer die toch wel weten
zal en ook weet wat zy te zoggen en te
zwijgen heeft geen goeden dienst bewe
zen door haar aanzien en vertrouwen by het
volk, dat achter haar staat, aldus in verden
king te brengen.
Intusschen is hetgeen hy schryft Diot
zonder nut. Hot bewyst hoe in zekere krin
gen alles, zelfs de voor Katholieken meest
heilige en verhoven wenschen en begeerten,
als hulpmiddelon worden gebezigd voor het
bewerken van een polltieken truc.
UITLOTINUEN. Oostomyk 1880. - Hoofdprijzen:
Serie 3718 no. 01 fl. 45,000, e. 853 no. 10 fl. 3000,
e. 2879 no. 58 on a. 2964 no. 61 elk fl. 1600. voor
aüoaoing a fl. 100 de sorieéo 107 543 714 717 1212
1418 1318 1629 1725 2322 2580 2328 3250 3262 on
3524.
P&ryeoho TentooDatollingeloton r. 1889 a fr. 26.
Trekking ran 10 October 1H98, betaalbaar 15 Nor.
1893. Hoofdprijzen Nr. 845443 a fr. 50,000 Nr. 10887
21450') 266908 434887 600906 71621G 732077 751381
969293 1172106 a fr. 1000; Nr. 17j77 33660 38419
48559 51913 56794 01471 06771 07248 71651 72569
74239 76527 83061 9410 95172 106202 128811 140617
140376 148'»33 161743 109932 179G60 190089 196303
197568 204399 212934 229*20 237170 2487*8 268620
305932 313478 32 927 32*. 112 339713 837826 361075
3695*2 370149 3*»2076 372317 373519 373012 374870
390512 403317 444H49 445107 489078 516-93 52»7f>2
528543 546986 549022 568706 5*30 6 60822»616617
050375 690387 694110 7016*4 7034 070*241712107
724611 738632 741401 748383 771846 790842 801934
«01997 *12157 «14419 821677 880187 865477 854978
8t2007 865334 8676-16 8T042i 872437 876404 879 if 8
8 9 40 897403 9 5100 915638 9-6480 917945 9184>2
926758 91*7803 9K68CS 987933 39592' 1006448 1029210
1047546 1044976 U5S412 1090164 1091730 IC93518
1095227 11013 <5 1101338 1112748 1136549 11R0684
1159126 1161227 1!824*7 1192109 1197447 a 100 fr.
3^©Tja.±lXoto:n..
NONDUfó.
Roman van
P. KOOPMANS YAN KOEKEREN.
CO)
Toch willen wy iets van en over de samen-
spreking moedeelen.
En dan begin ik mot te melden, dat
moedor on dochtor aanvankelyk, de een al
luider dan de ander, verklaarden, dat zo nu
ja, wel eens prateu konden, maar alleon om
eens te praten, omdat uit 's harten volheid
de mond zoo gaarne spreekt, maar niet om
dat hare discusaién tot Iets zouden leiden of
verandering brengen in de zaak. Immers, zy
stonden hier voor een fait accompli, en
hadden hier met eene afgedane zaak te maken,
en dus eigenly* niets te doen, daar gedano
zaken geen keer nemen. Inmiddels, al door
redoneeronde, werden er vragen gesteld en
opmorkingon gemaakt, die antwoorden uit
lokten en tot eon resultaat voerden, dat mot
onbeduidend mocht heeten.
Onder die vragen en opmerkingen waren
er b. v. eenige als: Wat zou Eveline bewogen
hebben den jonker het jawoord te geven
Recht tot zulk eene vraag had men, daar dit
jawoord pas by tweede instantie gegeven
was, en, wat de juffrouw betreft, onder om
standigheden, zóó ongunstig, dat men hier
liaast aan een coup de désespoir zou
(lurven denken. Niets natuuriyker in leder
ral* 'an dat nu als nieuwe punten aan de
orde gesteld wordenzou Eveline den heer
Yan Moerbeek genomen hebben, als zy ge
weten bad, dat Frits Verdoorn haar liefhad?
Mag iemand, die zeker weet, dat dit laatste
inderdaad het geval is, mag zoo iemand wil
lens en wetens dit feit voor haar verborgen
houden Dat hot eenigen tyd duurde, voordat
de laatste vraag rechtstreeks en in onver
bloemde termen gedaan werd, gevoelt men
lichteiyk, zoo ook, dat het nog voel langer
duurde, eer men daarop een rond en duidelyk
antwoord durfde geven. En geen wonder,
voorwaar! dat een mensch hier nietduMyk,
zonder aarzeling tot eene besliss-ng kan
komen l Geen wonder, dat hy huivert om
zyne stem uit te brengen. In dezen iets te
doen, het is zoo gevaarlijk, maar het niets
doen haast nog bedonkelyker. Hier toch zou
ook in vollon nadruk sprake kunnen zijn vaD
een doen door laten.
Verschillet de gevallen, hierover zyn mevrouw
Yerdoorn en haar dochter het eens, moeten
wy ons hier als mogelyk voorstellen, en wy
moeten aannemen, dat een onderzoek, zoo wy
er toe overgaan en daardoor tot ontdekking
van de waarheid komen iets wat nog niet
zeker is, waDt geen sterveling kan Eveline
dwingen haar hartsgeheimen te openbaren
maar gesteld, wy slagen in ons onderzoek
dan kan de uitkomst nog gunstig en be
vredigend zyn, en het tegendeel laat zich ook
denken. Niet onraogelyk is het, dat Eveline
gulweg zou kunnen 2eggen: Nu ja, zoo dol
verliefd op den heer Van Moerbeek was ik
aanvankelyk niet, en dat ben ik misschien
nog niet, maar ik heb myn Ceear leeren
kennen als zoo'n door en door goed man, en,
verzekerd van zyne innigo liefde voor ray, ben
ik weerkoerig van hom zooveel gsan houden,
dat ik met dankbaarheid en vertrouwen de
toekomst tegenga. En wat Frits Yerdoorn
betreft, ovor hem heb ik nooit gedacht, en 'k
geloof wel, dat hot een dogeiyke pursron is,
maar een zeeofficier, neen, dat zou toch nooit
myn keuzo geweest zyn.
Verondersteld, dat wy zoodanig antwoord
krygen, dan behoeven wy immers toch er geen
spijt van te hebbon, dat wy werk er van
gemaakt hebben; want zoodanig borlcht zal
op Frits, al vindt by 't eerst niet opwekkend,
toch by nader Inzien al spoedig een wel-
dadigen invloed hebben, hy zal zich schikken
in, zich verzoenen met zyn lot en althans
voorgoed een einde maken aan de kwelling der
zelfbeschuldiging: Had ik maar eerdei ge
sproken 1
En nu het andere geval. WU bemerken, dat
Eveline onzen Frirs wel bemind heeft on by
't hooren van zyne liefde voor haar, dieper
dan ooit gevoelt, dat zy 't nog doet met
onverminderde kracht. Dat zou ongetwyfeld
vree8eiyk zyn, vreeeeiyk voor haar, ja, maar
vreeseiyk vooral ook voor dien armen doctor,
wiens levensgeluk op het spel zou staan, zoo
het al met als verloren moet aangemerkt wor
den 1Verloren, ja, dat is de man, als
Eveline hem ontrouw wordt. Natuurlyk, maar
zy behoeft immers niet ontrouw te worden,
en zy zal dit zeker ook niet, als zy van Frits
niets hoort of ziet. Hier geldt: wat je niet
weet, dat je niet deert. Uitgemaakt dus:
Eveline moet niets weten, aaD gaat alles
góed Alles goed? Maar noorat ge dat.dan
goed, dat eene vrouw in 't huweiyk treedt
mot oon man, dien zy Diet gekozen heeft,
maar die haar opgedrongen is, zoo niet door
hare ouders dan toch door de oraetandighoden
En, wat nog orger is, noemt ge dat goed,
dat eene jonkvrouw verzekert haar hart te
schenken, terwyi dat hart feiteiyk aan een
ander toebehoort? Maar dat is toch reeds
geschied, toen a(j 't jawoord gafl Ja, maar
niet onherroepelijk. Was de zaak uitgekomen,
nadat reeds het huweiyk voltrokken was,
wy zaten hier machteloos, alle onze over
wegingen waren onnut, alle overleggingen
ydel. Maar nu zyn ze niet onnut, niet ydel,
nu zijn ze plichtmatig, 't Is nu nog Diet te
laat; de gelegenheid bestaat om veel kwaad
te voorkomenvan die gelegenheid geen ge
bruik te maken wordt medeplichtigheid aan
al de ellende, die voort kan spruiten uit een
huwelijk zonder liefde.
Arme doctorl zeggen wy, als wy danken
aan de grievende teleurstelling, voor hem
weggelegd, als zyne geliefde haar woord
terugneemt. Maar zou de man dan Diet te
beklagen zyn, als hy later, nadat reeds de
band voor heel het leven is vastgeknoopt en
bezegeld, als hy dan bemerkt, dat mejuffrouw
Van Berkel de zyne is, ja voor de wet, voor
de wereld, maar niet in de werkeiykheld
Nu ja, maar dat moet, dat mag hy niet be
merken, en dat kan hy ook niet, als Eveline
zich goed houdt Juist, als ze zich goed
houdt, dat wil hier zegtren, als z(1 baar kome
diespel volhoudt, niet waar? Wat je niet weet,
dat niet deert, zeiden wy. Maar wie waar
borgt ons, dat ze niet, zonder ons toedoen,
te weten komt, hoe Frits ovor haar gedacht
heeft? En als zy dat hoort, als 't te laat is,
wat dan? Nu ja, maar zoo iets moog je ge
rust aan de Voorzienigheid overlaten Ik neg
u, neen, dat moog je niet. Zoodanig aan
God overlaten staat geiyk met God verzoeken.
Nog eens: arme doctor! zeggen wy, als wy
deuken, hoe de goede man daar wellicht
eerstdaags zal staan, ontnuchterd, onttroond,
beroofd van zyn dierbaarsten schat, beroofd
van alle6 wat hem aan het leven bindt, van
z(jn geloof, z(Jn hoop, zyne liefde. Waar,
allee waar, zeggen wy met een diepen zucht,
ja, met een bloedend hart. MaAr terwyi wy
om den deerniswaardige een traan van mode
lydon plengen, moeten wy hem toch niet.
neen, niet beschuldigen, dat woord is voel te
hard maar kunnen wy hem wel geheel
vrypleiten van eenige onbedachtzaamheid?
Dat voor den tweeden keer vragen, laadt onze
jonker daardoor niet den schyn op zich van
gebruik gemaakt te hebben van de omstan
digbeden? Maar al te goed toch wist hy,
waarom Eveline zyn eerste aanzoek zoo totaal
en onvoorwaardelijk had afgeslagen, 't Was
immers wegens algeheele afwezi *>eid van
die liefde, die het sine qua non, de
onmisbare voorwaarde is van het echte-
lyk gelukt
I Vervolg ommezijde.)