Nr. 9676. jöiusclag; S @»epteiiil>ei*. A°. 1891,
<Beze tCourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Leiden, 7 September.
Feuilleton.
EINDELIJK ONTDEKT.
LEI DSCÏÏ DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leidei. per 3 martijden:f 1.10.
Franco per post1.40.
Afy.on«jerli)'.ce Xomioerx0.05.
Met eenvoudige, maar daardoor des te
meer treffende plechtigheid werd heden op
het Papegaai-bolwerk, nabjj de voorm. Mare-
poort, ter aarde besteld het stoffelijk overschot
van den lsten schrijver der Koninklijke Neder-
landsche Marine, Jan Verschoor.
Sinds korten tijd in onze gemeente woon
achtig, waar hjj hulp en herstel zocht voor
eene kwaal, die hem ongeschikt maakte actief
te blijven dienen, heeft hij niet lang genot
gehad van de rust, welke hem na een veel
bewogen leven thans zoo goed te pas kwam,
Op 22 Oct. 1S66 in dienst gekomen, heeft
hjj gedurende vijf-en-twintig jaren als onder
officier de gevaren van zee en klimaat onder
vonden, en den lande op de navolgende
schepen gediend, als: Wachtschepen te Wil
lemsoord, Hellevoetsluis en Amsterdam, drij
vende batterij „Neptunus", stoomschepen
„Valk", „Kjjkduin", „Zilveren Kruis", „Vap
Galen", „Atjeh", „Tromp", „Evertsen" en
„De Ruyter". Met de „Zilveren Kruis" deed
hij eene reis orn de wereld en hij wist heel
wat bijzonderheden te verhalen van het leven
in West-Indië en de geschiedenis van deze
kolonie, terwijl zijne aanwezigheid inOost-Indie
ook van langen duur was.
Hij was versierd met de kleine gouden
medaille voor 36-jaren trouwen dienst (met
inbegrip van de dubbel tellende Indische
dienstjaren) en werd naar zjjne laatste rust
plaats begeleid door de onderofficieren van de
marine, gedetacheerd bij de Kweekschool voor
Zeevaart alhier.
Aan de geopende groeve werden door dpn
lsten schrijver H. Mooy eenige van waardee-
ring getuigende woorden gesproken omtrent
den braven, drie-en-veertig-jarigen kameraad,
wien allen van harte een langer genot van
zijn huiselijk leven hadden gewenscht en ge
gund, maar in wien zij thans een hulpvaardi
gen en steeds weiwillenden makker hebben
verloren. Zyne assche ruste in vrede!
Bij koninklijk besluit is, op grond van
verkregen rechten, ingevolge de wet van 9 Mei
1890 (Staatsblad No. 79), betreffende de pen
sioenen der weduwen en weezen van burger
lijke ambtenaren, pensioen verleend aan M.
Krems, wed. C. W. Robert, custos bjj het
Slot.)
„Ha, ha! riep Birley, met opgeruimde
stem, „ik heb een woordje met u te spreken,
jongedame
Louise keek eerst hem, toen zijne zuster aan.
„Wie van ons beiden bedoelt gij, mijnheer
Birley?" vroeg zij.
„Wie van u beiden? Wel, het was mogelijk
geweest dat Sally er ook mede te maken had,
maar dat is nu niet zoo. Ik bedoel u, gravin."
„Gravin?" riep zij uit. „Wel, wat heeft u
zoo vrooljjk gestemd, mijnheer Birley?"
„Ik weet niet geheel zeker", zeide ik, ver
langende de zaak maar te bespoedigen, „of
mijnheer Birley gelijk heeft met u gravin te
noemenmaar wjj hebben ontdekt dat uw neef,
de graaf, dood is, en dat gy, als naaste erf
gename, in het bezit komt van het kasteel
De Laeroix en de andere goederen. Gy zjjt
eene rijke erfgename, Louise, hetzij gy dan
gravin moogt zjjn of niet."
„Ik?" riep zij uit. „Wat is dat voor eene
geschiedenis
Birley ging zitten en begon te vertellen,
terwijl ik mij naar het venster begaf. Zonder
nauwkeurig op te letten, zag ik dat zjj ge
duldig luisterde naar zyn omstandig verhaal
en nu en dan my en hare vrienden aanzag.
„Dus, gravin", eindigde Birley, „daar zijt
gy nu en wij allen zyn uwe nederige, ge
hoorzame dienaars."
munt- en penningkabinet van de Rjjks-univer-
siteit te Leiden, 50.
Door de anti-revolutionnaire kiesvereeni-
ging te Delft is candidaat gesteld voor het
lidmaatschap der Provinciale Staten (vacature-
mr. S. Le Poole) de heer H. Seret, afgevaar
digde voor de Tweede Kamer voor Gorkum.
By da hedon gehouden openbare verkoo-
ping van cokes, in partijen van 100, 50, 10
en 5 hectoliters, waren de hoogste pryzen:
58, 29, ƒ6.10 en 3.05; de laagste 58,
ƒ29, 6 en ƒ3.
Ds. J. H. Willebrands, predikant bij de
Ned.-Herv. gemeente te Oude- en Nieuwe-
Wetering, heeft voor het beroep naar Baam-
brugge bedankt.
De wekelyksche besprekingen van H. M.
de Koningin-Regentes met de ministers, welke
in het laatst van de jongste ministerieel^
crisis hadden opgehouden, worden weder hervatj.
Morgen, Dinsdag, zal de minister van justitiq,
mr. Smidt, door H. M. op het Loo worden
ontvangen.
Men schrijft ons uit 's-Gravenhage, dd.
7 September:
Toen gisteravond de binnen- en buiten-
landsche leden en gedelegeerden van het In
ternationaal Landbouwcongres zich naar de-
schouwburgzaal van het Kurhaus begaven,
ten einde tegenwoordig te zyn by de officitele
ontvangst door het gemeentebestuur, werdén
zy by het binnentreden van het gebouw reeds
aangenaam verrast door den weg van groen
en bloemen, welke langs de trappen naar de
theaterzaal leidde.
Een even feestelyken aanblik bood de ont
vangstzaal zelve, omlijst als alle spiegels
waren met guirlandes van festoen en bloemen,
terwjjl het spiegelglas zelf aan het beneden
einde beschilderd was met korenhalmen en
andere soorten van het graangewas, eone
eigenaardige decoratie voor een gezelschap
van beroemdheden op landbouwkundig ge
bied. Plantengroepen sierden bovendien ver
schillende plaatsen in de zaal. Uit die voor
het tooneel verrees de beeltenis van H. M.
de Koningin onder een wiegelenden palm,
terwyl boven eene andere pyramide van groen
het borstbeeld van H. M. de Koningin-Regentes
sierlyk uitkwam.
De waarnemende burgemeester, de wet-
Verbaasd zag ik dat zij haar hoofd in hare
handen verborg en in tranen uitbarstte.
„Ik wensch in het geheel geene gravin te
worden", riep zy uit, of iets anders te zijn,
dan ik ben! En gy allen wilt my vanuweg-
stooten! Ik wil hun kasteel en hun geld
niet hebben
Opeens verdween al mjjne bezorgdheid,
alle vrees voor wat mjjn plicht zou zyn, en
ik was aan hare zjjde, noemde haar bjj haren
naam en verzekerde haar dat wy haar even
zeer beminden als vroeger. Als in een droom
zag ik Birley en zjjne zuster stil het vertrek
uitgaan.
„Louise", zeide ik, „laat mjj het u zeggen;
ik heb er aan gedacht of ik u niet op moest
geven u uw woord teruggeven, dat gjj
my gaaft, vóór gjj of ik vermoedden, dat gjj
die groote dame zoudt worden, die gjj nu
zyt. Het was verschrikkelijk, verschrikkelijk
om er aan te denken, maar Louise
wat moet ik doen?"
Zy keerde haar bevallig, schoon gelaat
naar mij toe en zag door hare tranen heen,
welke nog als dauw om hare oogen parelden.
„Gjj bemint mjj dus nog evenzeer als
vroeger? Maar waarom zoudt gij niet? Ben
ik niet dezelfde Louise van vroeger? Ik zie
niet in, dat kasteelen en inkomsten het over
bodig maken, dat gjj mjj zoudt beminnen."
„Dus, gij wenscht niet -"
„Stil", riep zjj uit, mijn mond met hare
hand dichthoudende. „Zeg zulke dingen niet!
Het is goddeloosMaar ik weet, gjj twijfeldet
niet aan mjj! Ik weet het! Ik weet het!"
houder, de secretaris en onderscheidene raads
leden bevonden zich reeds ter plaatse toen
de eerste congressisten in de zaal verschenen.
De officiëele ontvangst had door den wet
houder Lisman in het Kurhaus plaats omdat
de burgemeester in Zwitserland en het stad
huis te bekrompen is voor zulk eene aan
zienlijke receptie.
Langzamerhand zag men de meest bekende
mannen op inlandsch en internationaal land
bouwgebied zich in de zaal bewegen. Men
maakte of hernieuwde de kennis en verwel
komde elkaar op de meest hartelijke wjjze.
Verschillende vertegenwoordigers van vreemde
mogendheden bjj ons Hof stelden er prjjs op
hun landgenooten, afgevaardigden van regee
ringen of landbouwvereenigingen, binnen te
leiden of te vergezellen en aan de congres
leden voor te stellen.
Onder de tonen van het „Wien Neerlandsch
Bloed", door de strjjkmuziek der schutterij
aangeheven tot teeken dat de feestelijke ont
vangst zou geopend worden, schaarden zich
de waarn. burgemeester en de wethouders
aan de tafel op een estrade en vormden de
congressisten daarvoor in halven cirkel een
dichte groep.
De waarnemende burgemeester, de heer
Lisman, nam daarop het woord om in een
korte, zaakrjjke rede de aanwezigen hartelijk
welkom te heeten. Hjj begon met te herin
neren, hoe deze internationale landbouw-con-
gressen waren ontstaan tjjdens de wereld
tentoonstelling teParjjs, door de samenwerking
van v.ele bekwame mannen, wien de landbouw
ter harte ging, onder wie hjj in de aller
eerste plaats noemde den oud-minister van
Landbouw in Frankrijk, den heer Méline, die
het tegenwoordig Congres het voorrecht had
in zjjn midden te zien, nadat hjj het vorig
Congres te Parjjs in 1889 had gepresideerd.
Was het Parjjsche Congres vruchtbaar in
uitkomsten geweest en hadden do vergade
ringen aldaar uitgeblonken door ernstige en
belangwekkende beraadslagingen, de leden
hadden getoond een goed werk te willen ver
richten ten bate der menschheid. Een overzicht
van de uitkomsten van het Parjjsche Congres
wenschte bij thans niet te geven, in de vol
gende dagen zou daarop zeker voldoende wor
den gewezendeze uitkomst verheugde hem
Zal ik nog verder vertellen? Waarom zou
ik? Elk lezer kan hetgeen nog volgt gemak
keljjk gissen; dat Louise De Laeroix nu
voor de wereld bekend staat als mevrouw
Gerald Unwin voor mjj als de dierbare deel -
genoote van al mjjne vreugde, zorg en plich
ten, de trouwe en teedere ziel, die alle ver
schrikkingen en schaduwen van het verleden
ter zjjde gezet heeft en trouw de lessen van
nederigheid, trouw, geduld en plichtsvervulling
opvolgt.
„Wat", zal men vragen, „werd er van
Frank Steinhardt en zjjne kleine, melodieuso
schooljuffrouw?"
Frank hield meer van muziek dan van
fabrieken. De zaak werd dus verkocht en
Frank en mevrouw Frank staan goed be
kend in muzikale kringenhjj als pianist, zjj
als zangeres van naam.
Ik kan niet eindigen zonder nog iets te
zeggen aangaande die vreemde vrouw, wier
visioenen zooveel toebrachten, om het Lacroix-
geheim te onthullen het arme Fraulein
Haas. Ik stelde de onaangename taak, om
haar op de hoogte te brengen van den dood
van Steinhardt, zoolang mogeljjk uit. Toen
ik haar eindeljjk schreef, deelde ik haar in
weinig woorden mede dat een retort gespron
gen was, terwjjl hjj zich met eene proef
bezighield, en dat hij dadelijk dood was.
Spoedig na mjjn brief kreeg ik een kaartje van
haar, waarop slechts deze woorden stonden:
„Ik wist het. Het was Gods werk."
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Yan 1G regels ƒ1.05. Iedere regel ;n<>f f0.17£.
Grootere letters naar plaatsruimte. Voor bet
incasseeren buiton de stad wordt /"0.10 berekend.
in elk geval, allereerst dat dionten: volge het
tweede congres te 's-Gravenhage was bijeen
gekomen, dat men de residentie der Neder
landen het eerst had in aanmerking doen
komen na Parjjs voor de ontvangst der Con
gresleden. Namens hot Dagoljjksch Bestuur
heette hjj de leden harteljjk welkom. Wjj zijn
er trotsch op zeide de heer Lisman hier
te ontvangen de élite der landbouwkundigen
en mannen van wetenschap. Mogen uwe be
raadslagingen vruchtbaar zjjn voor hethooge
belang van den landbouw en uw verbljjfhier
zóó aangenaam zjjn, dat gjj bij uw vaarwel
een harteljjk „tot wederzien" voegt.
Op den goeden uitslag van het Congres cn
den voorspoed van de leden stelde de heer
Lisman een dronk in, welke warm door de
aanwezigen werd toegejuicht.
De heer Méline, die bjj zjjn binnentreden
door allen, die onder zjjn presidium op het
vorig Congres vergaderden en thans hier tegen
woordig waren, als het ware omstuwd werd
en daarbjj het voorwerp was van bijzondere
belangstelling, nam, terwyl do ster der orde
van den Nederlandschen Leeuw zjjn borst
sierde, hierop het woord om voor de vriende
lijke woorden dank te betuigen tochten vele
anderen daartoe eorder gerechtigd zjjn, als
overtuigd voorstander en bevorderaar van deze
Congressen durfde hjj dat woord van dank
uitspreken. Slaagde het Parjjsche Congres,
het dankte dit aan de medewerking van de
vertegenwoordigers uit den vreemde, vooral
uit Nederland, en allereerst aan den heer
Bauduin, aan wiens kennis, karakter en wel
willendheid hjj rechtmatige hulde bracht. Met
liefde waren de leden gekomen in het land,
dat zoo uitmuntende voorwa. rden aanbiedt
voor de bevordering van den 1 jidb'Óuw. Per
soonlijk kende hjj het land reeds, dat zooveel
degelijke landbouwkundigen oplevert en waarin
zoo grondig de landbouwzaken worden over
wogen. Sedert zjjn verbljjf te Amsterdam,
acht jaren geleden, had hjj een onuitwischbaren
indruk van het land ontvangen, dat overal in
zjjn groote werken den stempel draagt van
het menschel jjk vernuft. Eenmaal hier geweest,
wenscht men er terug te keeren. Gelukkig
is het uur van scheiden nog ver verwijderd.
Met hartelyken dank voor de vriendelijke ont
vangst door het gemeentebestuur sprak hjj
de beste wenschen uit voor den voorspoed en
den bloei van 's-Gravenhage.
Ook deze woorden werden levendig toege
juicht.
Nadat de heer Lisman met een „Leve het
Congresvoor deze woorden dank had betuigd,
werd de champagne rondgeschonken en ken
nis aangeknoopt of hernieuwd.
Na een half uurtje nam ten slotte de heer
Bauduin het woord, om namens het Uitvoe
rend Comité het Gemeentebestuur dank te
zeggen voor de beleefde ontvangst, aan de
Congresleden bereid. Den Haag moge geen
middelpunt zjjn van landbouw, het is eene
stad, waar men gaarne komt en gaarne het
geld verteert, in den landbouw verdiend. Met
groote voldoening zag hjj dat het Gemeente
bestuur de waarde van het Congres erkende
en van harte hoopte hjj dat het mocht bijdra
gen tot verhooging van den bloei van dezen
belangrijken tak van njjverheid. Namens alle
leden betuigde hjj dank voor de gastvrijheid,
door het Gemeentebestuur betoond, en niet
minder voor de vriendelijke en schitterende
wjjze, waanop de Kurhaus-directie dezen avond
hare zalen had beschikbaar gesteld. Namens
de directie noodigde hjj do leden uit het con
cert in de Kurzaal bij te wonen, waaraan
door zeer velen werd voldaan.
Heden-, Maandag-ochtend, vingen de eigen
lijke werkzaamheden aan.
De groote zaal van den Zoölogischen Tuin
was daartoe met groen en bloemen opgesierd.
Het bureau van het Congres zat op eene
verhevenheid. Tot de aanwezige gtnoodigden
behoorden o. a. de ministers van waterstaat
