8*. 2463. Zaterdag 27 December. (Bezs (Courant wordt dagelijks, met uitzondering van -Zon- en feestdagen, uitgegeven. Leiden, 24 December. Feuilleton. Aan den rand des afgronds. Xaar liet Duitsch. 1) Wordt verioigd.) A*. 1890. FEU8 DEZBR COUHANT: Voqr Lcidetn per 3 m*&ndcn,^ L10. Franco per post.1.40. A&cndsrjyko Nomwere.0.05. PBXJ8 DEB. AD VERTEN TIEN Yftn 16 regels/1.05. Iedw» regel near/Ul7J. Grootoré letters naar pltatsrolmte. Voor het tn- cae&oeron buiten do eted "wordt 0.10 berekend. Otflcieel© H«iiuls^eiiay«n. Burgemeester en "Wothoudere der gemeente Leiden Brengen ter «Igemesne kennis dat het bureau Tan den Burgerleken Stand op Donderdag 35 December a. e. (laten Kerstdag) zal gesloten ayn en op Yrydag 20 December a. e. (2den Kerstdag) geopend z^u van des namiddags 12 tot ïlnrea Burgcmeester en Wethouder» voornoemd, Leïdèn^ DE KANTER, Burgemeester. 24 Deo. 1*90. E. KIST, Becretari». Eea blik ln den eventueel toekom- «tijen toestand der stad Lelden. {Ingezonden) III. (Slot.) Alle verdere sterkere of zwakkere argumen tatie nu daargelaten, staat nog te bezien, of do mannen vau het heldengeslacht van den Majuba, bet pendant krygsmoniiment van de Thermopylae, maar grootecher dan dit en 'historieel vaster of die mannen het lydetjjk zouden kunnen verduren, dat het koren van kun grond voor hunne veeten door anderen vrerd weggemaaid en weggevoerd. Dat karak ter toch voelt en ziet onder het motief, als zou 't algemeen belang eene annexatie ge bieden, een despotischen geest, die hen wille keurig bedreigt, zonder eenig volkomen zuiver klinkend argument b\j te brengen, even vast klemmend voor elk wezen, met rede begaafd. Moet en zal er in allen gevalle iets gedaan worden, beeft Leiden inderdaad •ogenblikkelijk dringende behoefte aan meer grond ter bebouwing voor de gemeente zelv* en voor wie particulier ook, die ïdwo- ner van Lelden zou wonschen te worden, -zoo ware het voorzichtiger, veel eenvoudiger -en oneindig minder kostbaar haren eigen grond daarvoor te bestemmen, ruim geDOeg voor eene straat van eene uitgestrektheid als de Breestraat met de Haarlemmerstraat verlsDgd beslaat. Men dempe slechte de singels, natuur lijk op eenige onmogelijke gedeelten na, van lieverlede geheel en slechte zooveel mogelijk den grond, waardoor eene oppervlakte zou ver kregen worden, grooter dan men zoo opper vlakkig verwacht had. Zoo was alle conflict met de omliggende dorpen vooreerst verme den. Zoo zou de gemeente voor haar eigen gebruik overgeooeg kunnen houden en het -overige haarselve ten bate verkoopeneene onberekenbaar meerdere doorspoeling zou haar ten goede komen. Dio kostbare over brugging zou geheel vermeden worden en bestaande bruggen zouden vanzelf vervallen. En. wat het allervoornaamste is, men zou zoodoende tevens het sine qua non, hot eerste vereischte voor een grooter goed geheel in de I t lekomst vooruit daargesteld hebben. Want er behoort inderdaad eene ongewone fantaisie toe, om ln wat volgens bet geopperde plan de nieuwe stad zou worden, eenigen schijn 1 van geheel met de oude te zien. Welk eene eYontueele toekomst, dus! Ge lukkig dan nog, dat de wakkere, onbedwing bare speculatie-geest reeds bi) voorbaat gereed staat met plannen, om diengenen, hetzy stad-, genoot, bstzt) vreemdeling, die den steeds toenomenden lastendruk ontgaan of vermijden moeten of verkiezen, een nieuw fatsoenlijk goed onder dak te bezorgen buiten de even tueels nieuwe grens. Hiermede zij voor ditmaal het bovenstaande aangeboden: Geen gevolgtrekkingen uit losse onderstellingen, geen breede, voorzichtig ge kunstelde, allicht In den grond klein logische redeneerlngon, geen fictie, geen podzie, maar esne afbeelding, met inachtneming van be staande toestanden, naar bestaande voorbeel den, waaronder de zeer ruime, prachtige en groofe, ook universiteits stad Nancy, te voren door hare landgenooten het oostelyk Parijs genoemd, later de nëcropole bij uitnemendheid, waar men overal alleen zijne eigen stappen hoort, waar men zoo spreken er hare land genooten zeiven over om eenig idéé te geven van die doodsche straten waar men schrikt op 't hooren of zien van den eenigen, stads- rangshalve nog aangehouden tramwagen, bespannen met een paar verarmde, steeds vergeefs naar eenig en vroeger jaren wol ge noten voertje haver, kleppers, aldaar voort- gezweept door een, hem duidelijk aan te zien, vroeger ook betere dagen gehad hebbenden koeteler. Moge Nederland bewaard bljjven voor een Hellandsch Nancy 1 A. Z. Door de alhier zitting houdende genees kundige staatscommissie is heden tot arts bevorderd de heer T. Beekenkamp en zijn toegelaten voor hat eerste gedeelte van het arts-examen de heeren T. W. Beeker en M. A. J. Geluk. De Muziekschool der Maatschappij voor Toonkunst alhier gaf des middags en des avonds gisteren in de groote zaal van bet Nutegebouw weder hare openbare les. In den middag van één tot vier uren waren de voordrachten der leerlingen van de eersie tot de zesde klasse aan de beurt. Hier deden zich reed» velen hooren, die naderhand stellig met succes des avonds zullen optreden. O. a. noemen we uit de grootë keuze slechts No. 25, dea leerling P. C. Knaap met de viool-fantasie ,Le Pirate" on No. 9: Lied „Ach wie so bald" voor viool en piano door olf leerlingen (onderwijzer de beer Striening.) Do avond uitvoering duurde van zeven uren tot bfl halfelf, dus een uur korter dan vorige jaren, en was bestemd voor zevende, achtste en viool-klasse. Als solisten voor zang traden op de dames L. Mao Gillavry in liederen van Mendelssohn en BrnchL. Zaalberg en L. Idae Gillavry in een duet uit de „Freischürz"L. Zaalberg in liederen van Rob. Franz; H. Dnmont en L. Mac Gillavry in een duet uit „Lakmé"; H. Van Loo In „Xerxes" van Hfïndel. en H. Dumont ln „Le Pardon de rioèrmel" van Meyerbeer. Bovendien werden door de Ensemble-klasse nog een paar koron uitgevoerd. Er werd zuiver en met warmte gezongen, Biet het minst door mej. L. Zaalberg, wier liederen vooral troffen. Eene der in het programma vermelde dames- solisten was door ongesteldheid verhinderd op te treden. Ook do violoncellist bleek ziek te zun. Voor viool deed, behalve vele leerlingen te geiyk, zich er één hooren als solist, maar die was goed ook. De heor B. Bos heeft vele vorderingen gemaakt en leschikt over een voortreffeiyk staccato. Voor piar.o deden zich als solisten hooren de dames M. Ridderhof en C. Sytsma in een Dno van Saint Saóns; L. D. V. Van derVen ln eene Valse van ChopinJ. Schouten ln eene Valse van Moskovrski; E. Dumont in «ene P.hapsodte van Fr. Llszt, en d® jonge- heeren A. C. Vroede in eoao Sonate van L. Van Boothoven on C. "V.Bos in een Impromptu van Ff. Schubert. By het groot aantal leerlingen spreekt het vanzelf dat men hier byzondere talenten te hooren kreeg. Over het algemeen klonk alles (dank zy ook het schoone vleugeltje) uitstekend. Byzonder merkten wy op de kalme en uit stekende voerdiacht van den nog zeer jeug digen C. V. Bos (leerling van den heer Enderle). Aangezien mej. Wla Dikema (leerares vooi den zang) hare leerlingen niet zelve accom pagneert, komt voor die begeleiding een woord van dank toe aan mej. Van Baaten, leorares voor de plano. Overigens mogen allen, die met den direc teur, den heer Wetrens, met het onderwys belast zijn, met genoegen op hun arbeid temvzlen: Het Was ook nu een avond, welke meer malen aan een concert deed denken. Aan de Kweekschool voor Bewaarschool- i houderessen alhier werd van den 17den tot dsn 23aten dezer het tweede gedeelte van het examen afgenomen voor bewaarechoolhoude- res, nl. dat voor de hoofdakte. De adsplranten werkten met eene klasse leerlingen, leverden teekeningen naar de natuur, maakten opstellen over de theorie en de practyk der leervakken en over schoot-hygiëne; zy verklaarden mondeling een gedeelte der leer- en speelmlddelen, teekenden een voor- werp naar de natuur op het bord en zongen een lied. Het examen werd gedeeltelyk bygewoond door de schoolcommissie, de commissie der gemeente-bewaarscholen en den burgemeester der gemeente. De geslaagden zijn do volgende dames: Elisabeth Kolkman, Joh. Chlmaer van Ouden dorp en Antje Pfijfer, allen uit LeldenJacoba Huygens, uit AmsterdamArlne Van der Moer, uit Hlllegersberg, en Anna Sorné, uit 's-Gravenhago. Met genoegen Ternomen wy dat de commissie, die zich gevormd heeft om eene liefdadigheids-soiree in den Schouwburg alhier te organi30eren, in hare pogingen by het aanbieden der lijsten veel modewerking ondervindt. Behalve geldelyke bydragen om den nood der in deze bittere kou zoo veel ontberenden te lenigen, ontvangt zy, geiyk uit eene ach terBtaande advertentie blykt, ook vole nuttige voorwerpen, welke ten hoogste welkom zy». Natuuriyk kunnen de dames niet by leder een te gelyk de lfjsten aanbieden, doch zy bey veren zich om dit zooveel mogeiyk overal te doen. Zy, die hunne giften reeds eerder be stemd hadden, zullen die dus wel willen dis ponibel houdeD. Aangezien het wenscheiyk is voorgekomen de lysten niet op de Kerstdagen aan te bie den, zal er den dag daarna dadeiyk weer mee worden aangevangen. Men teekene dus ruimi De behoeften zyn groot en dringend 1 Aangenomen Is bet beroep by de Herv. gem. ts Graft door den heer H. L. Oort, cand. te Leiden. By de te Katwyk gehouden herstem ming voor lid van de Kamer van Koophandel - en Fabrieken tusschen de beeron D. Haas noot te Katwyk aan Zee en H. Noort te Katwyk aan den Ryn is eerstgenoemde ver kozen. „Loop eens flink hsen en weer, kind, dat gi weer wat warm wordt. Ik kom dadeiyk terug, dan neem ik u mee in oisse kamer en krjjg je eene lekkere boterham." De kinderoogen straalden. „Juffrouw Römer. „Wat is er, kindlief?" „Kr(jg ik er dan koffie by?" „Ja, een groote kop vol Het kind begon op bare yskoude voetjes rond te spriDgen. Toen Greta ecfcter om den hoek verdwe nen was, raapte het meisje vlug een handje bevroren 6neeuw op, liep er ai3 de wind mee doer do poort en slingerde den bardon sneeuw bal met al do kracht van haren kleinen arm tegen een raam in do bovenste verdieping. „Dat is voor jou, lange Trien!" nep zy. Eet raam werd geopend en do lange ge daante van Trien verscheen aan het. venster. Lang werd er gescholden. Beneden hoorde men echter niets dan onderdrukt gelach Toen Greta terugkwam, was het kind niet meer in de poort, maar door bet venster van juffrouw Schulzsn schemerde licht. De moeder scheen dus thuisgekomen te zffn. Juffrouw Römer zette voor de twee man nen de borrelffesch op lafel en zocht haie legerstede op. Maar slapen kon zy nltt. Do woorden van Trien klonken haar in de ooren. De verdenking, welke zy tegenover vreemden zoo dapper bestreed, sloop haar toch heimeiyk in het hart en vatte daar wortel. Dat zij niet meer mooi genoeg voor "Willem was, wist zy ai lang. En juffrouw .Schulzen was zoo mooi! Wat zag die er altyd prachtig uit. Haar kind liet zy echter in lompen op straat loopen en meulgen leer had de medelijdende Greta haren honger gestild. Maar dit kan de mannen niet schelen. Zulke vroolijke, schalkvcbe oogen, zooals die vrouw in haar hoofd had. zag Willem dol graag. Z(j kon ook heel gemakkelijk: woolyk z'Jn. Zjj werkte niet en bekommerde zichom niemand i/j do wereld. Greta daarentegen had zich sedert haar trouwen altyd moeten afbeulen; om hare mooie handjes of friscb gezicht had zij met gedacht; dag en nacht had zy voor man on j kindoren gezorgd. En dat was nu haar dank: zjj was leelyk geworden, en haar Willem keek naar anderen om. Dat nu ook juist dat mensch, waaralle mannen op' gesteld waren, tegenover haar moest gaan wonen I Zy gunde haar allen den krohnnon stelmakor, zwarte Piet, den welgestolden bakker, allen jonggezellen, goede partyen. Kon zy, de ryke, aan de arme Greta niet het eenige laten, wat zy bezat, haar man?. Maar juist op bem scheen '/.j het voorzien te hebben. Nu..hy was wel de knapste van allemaal! Juffrouw Romer kreog eiken morgen een steek in haar hart, wanneer de weduwe 's morgens in de vroegte Willem naliep en met haar rond appelgezicbt je en witte tanden bem toelachte. En nu merkten vreemde oogen ook al op hetgeen zy in haar hart begraven hield en waaraan zy in gelukkige oogen- blikken nog waagde te twjfelenGreta drukte krampachtig haar hoofd in hot kus sen, opdat hare kinderen het snikken niet zouden hooren. Togen den morgen kwam Willem zingend in de kamer, wierp zich half ontkleed op het bed on viel dadelyk in een diepen slaap. Nu moest zy met haar verdriet nog ceel stil liggen om hem niet te wekkeo. Zy was bly toen de torenklok vyf bromde on deze vrees- lffke nacht achter don rug was. Toen zjj haar lampj9 had aangestoken er. ue keuken Inging om voor het ontbyt te zorgen, was Frits Berold al aan hot werk, maar de kamer, waarin hy den nacht had doorgebracht, zag er treurig uit. De stoelen waren vol met vlakken, door dien de straatveger het zeker niet de moeite waard had gerekend zyne schoenen uit te trekken. Het geheele vertrok was vol rook en dranklucht, zoodat juffrouw Romer, niet tegenstaande de kou, de vensters heel wjjd openzette. Een droevige dag volgde. Willem zat met een zwaar hoofd in een hoek te hangen en daar hy geen middel wist om den tyd te- verdry ven, schold hy op de aanhoudende vorst en op de wreede ongerechtigheid, om een eeviyken kerel, die werken wil, zyn bidodta onthouden. Greta was blij, toen by des avonds er eens op uitging; dat zal bem afleiding gsvan, meende zy. Wiilem kwain ook werkelijk als een ander mensch terug dat is te zeggeneerst dea anderen dag, des morgens om drie uren s&r opgewonden, met fonkelende oogon 1: wam hij in de keukon. waar Greta, vol angst, nog op zat, tut aan de keukentaiel en sprak met zware tong.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1890 | | pagina 1