A«. 18S0. tgeze iCourant wordt dagelijks, met uitzondering van -Eon- en feestdagen, uitgegeven. Leiden, 23 December. Feuilleton. Aan den rand des afgronds. t. Ü4S2, Woeiistïag 3-4L December, DA OB LA PRIJS DEZER COTJRANT Tooi Lsido» per 3 «naauden»1.10. Franco per post.»n 1.40. Afzondedijke Ntwamere,0.G5. PRIJS DER ADTERTENTIHN: Taa 1—0 rog als 1.05. Iedere regel moor 0.17 Grootere lettere naar plaatsruimte. Voor het in- cacseeren buiten de etad wordt f 0.10 berekend. Wetfcas bei Kerstfeest zal deze C&urant Socdcrdag- en Vrijdag-avond niet -worden uitgegeven. Evenals vorige jaren zal in ons op Oudejaarsavond verschijnend num mer de gelegenheid opengesteld wor den tot plaatsing van NIEUWJAARSWENSCHF.N naar gelang van ieders maatschap- pel jjke betrekking, ad 50 cents per ^advertentie, mits men ze ons doe toekomen uiterlijk op Woensdag 31 Dec. a. s., te halfdrie des namiddags. Oiüoieel© Kennisgeringeu. Bttrgomccstor ca Wothoudora van Leiden, Gezien het verzoek van den Kapitein, Eerstaan wezend Ingenieur in het 2de Genie-Commandemeut -te -^a-Grnveohage, tot oprichting van patronenberg- plaat6©n in hot perceel Bmidaeteeg, kadastiaal bekeud "Sectie B No. 03 cn op het terrein van de Doelen- fca«e:me, kadastraal bekend Sectio F No. 938. Gelet op do art. 6 on 7 der Wet van 2 Jnni 1875 (Staatsblad No. 95) Geven b\j dezo kennis aan het publiek dat ge noemd verzoek, mot de bijlagen, op do Secretario •dezer gemeente ter visie gelegd iealsmede dat op Maandag den Oden Januari a. 8., 's voormiddags te elf uren, op het Raadhuis, gelegenheid zal wor- -flen gegeven om bezwaren tegen dat verzoek in to "brengen. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Leiden, DE KANTEB, Burgemeester. 22 Doe. 1890. E. KIST, Secretaris. Ken bUU (n den eventueel toekou- atigen toestand der stad Lelden. (Ingezonden) n. Eene bestrating an rioieeiing ovcr-eene uren lange uitgestrektheid, aone behoorlijke over brugging, hoedanige de Hoerengracht, hoewel slechts in :t kl9in, te zien geeft, met, wat Tiet rooeflijksts en allerkostbaarste zjjn zou, de daaraan te verbinden onmisbare nieuw te creperen toegangen eo wel berijdbare straten in en uit de oude stad leidende; dit alles kan niet naar bebooron daargesteld worden voor ■slechts eene ƒ50,000. Onmogelijk. Zulke wer ken, wel te verstaan eene Academie-stad van ■den eersten rang waardig uitgevoerd, ver- eischen een ontzettend groot kapitaal, dat bijv. ad 3 pet. r. opgenomon, der burgerij, boven de reeds hoog opgevoerde belasting, op •eên jaarlllks wederkeerenden rentelast van allicht 40.- a ƒ50,000 zou te staan komen. "Waarbjj dan iator nog zou komen een steed3 «ploopend opeenten-bedrag naar gelang der natuurlijk steeds toenemende nieuwe onder houdskosten. Daargelaten nog al wat eerst, na eene eventueels daarstclling van bet boven genoemde, zou blijken onmogelijk bebondbaar te zijn binnen de stad, en dus óf weggeruimd öf veranderd of opgeruimd en verplaatst zou moeten worden. Om nn de lijst van bezwaren to sluiten, z(j eindelijk nog aan bet gezond doorzicht overgelaten bet naast al het opge noemde parallel loopend en verder steeds door- loepend bebeerbedrag te overzien. Edoch, wordt er gezegd, tegen al die be zwaren weegt ruim op do daardoor verbeterde toestand der stad, voortkomende uit bet in 't verschiet zijnde groote voordeel, waaruit weer vanzelf voortspruiten meerdere bedrijvigheid, algemeene welvaart, onz., kortom alle die vereischten, die eigenschappen, welke- het stille Leiden tot eene mojie, drukke, levendige stad van hoogeron rang, als door middel van eene axiomatische lift, zouden verheffen. Doch welk voordeel beoogt mon, van waar vloeiend? Uit de zoo dubeel en dubbel aangesproken beurzen der inwoners of ook uit die der buitenwor.ers en der, ook meergegoeden, van alle kanten om strijd toegestroomden ter be volking van don geannexeerden grond? Vervolgens z(j de vraag gesteld: welke wolvaart, waarin bestaande, beeft men op 't oog? Het antwoord zou kunnen zijn bijv. wal, 6ene welvaart, blijkende in de eerste plaats uit het merkbaar geslonken getal werkloozen! uit de meer in 't bereik gekomen onmisbaarste- benoodigdheden natuurlijk boven enkel voed sel ten zegen van verre het grootste doel der ingezetenen, die vroeger dagelijks of we kelijks geen penning daarvoor overhielden enz. Maar hoe kan men, natuurlijk het beste bedoelende, als blind, een weg inalaan, die juist tot bet tegenorergestelde effect leiden moet ?Zis, op welk terrein we bier gekomen zijn. Welvaart is geer zekor iets wersckeljjks en laat zich gemakkelijk bespreken. Haar 01 gens naar verkiezing welvaart te doen ont staan, dat is allermoeilijkst, en wel in zoo boogen graad, dat het oumogeiyk is. Er is geen menscb geboren, dis alle mogelijke in gewikkelds combination, alle mogelijke invloe den, ook van buiten to wachten, zou kumien omvatten en vooruitzien, waaruit noodzakelijk welvaart zou moeten ontstaan of ook bestendig aanwezig blyven. Er zijn geen zieners meer, als In de oudbsid, ook goen, over een gobeel werelddeel beschikkende Perzische monarchen, die een Croesus eene stad tot woonplaats zou den kunnen aanwijzen, en tor bereiking van hun beoogd doel een Babyion declineeron, een Cart havo verwoesten. Het gobeel alzoo overziende, staan wy voor dusdanige argumentatie: annexatie is voor Lelden gebiedend aangewezen, moet plaats hebben omdat de stad daardoor meer aanzien zal krijgen, omdat de stad daaruit voordeel zal trekken, omdat vorgrootlng der stad groo- telyks zal bateD. Aanhechting van al bet ge- huchtsgewyze is den omtrek nieuwgebouwde, met tuintjes en al en tevens van allo gebouwen met veelvoudig grootere erven, vanouds reeds daar aanwezig, is onvermijdelijk, vermits aan- hechting alle onderscheid tusschen buiten- en inwoning geheel zal doen vervallen, betgeen der btad tot eene groote aanwinst zal strekkeD, Inzonderheid in een fioantiëel opzicht. Annexa tie Is het eenlge middel, dat kan en moet aangewend vrordeüdaaruit immers zullen nut en algemeene welvaart voortspruiten. En wat onkosten betreft, daarin kan geen bezwaar liggen, dewijl voor dat alles slechts een on- noemenswaardlg bagatel noodlg zijn zal. Wst voorts bgv. het argument betreft, den buitenwoners voorgehouden, dat zy zoo veel voordeel en genot van de stad hebben, bijv. ten opzichte van gas- on dulawatergobruik, het genot zjj hun gegund, maar boe ruimer gebruik zij daarvan maken, des te grootor wordt het goed saldo ton voordeole van do stad, ten voordeole hunner gemoenlon eebter voor gesn penning daarvan. Ten andoren, er stroomt voortdurend oen zeer aanzienlijk equivalent in metaal naar de stad uit de beur zen der dorpsgemeenteleden, uren ver in 't rond wonende, voor de vooral op den weke- ïykschen marktdag, door hen aangekochte huishoudelijke benoodigdheden. Hetgeen do winkebers ze!ven ronduit erkennen. Elndfeiyk wat bet onderwijs aangaat, het Academisch Is, als bet altoos geweest ls, eminent boven allen lof verbeven, maar dat op de lagere scholen gegeven wordt is, al i even als overal elders, programmatisch en1 catalogi8Cb en alzoo het gezond verstand ver- stikkend door overvulling der memorie. De li6dertafel ,Leidens Mannenkoor" bield gisteravond in „Zomerzorg" bare vijf en twintigste huishoudelijke ultvoeriDg. Jammer voor haar, dat die uitvoering moest samenvallen met eene zeer aantrekkelijke voorstelling in den Schouwburg! Immers, door die vinnige, hoewel toch vredelievende concurrentie op bet gebied van kunst, was Zomerzorgs zaal niet meer dan middelmatig bezet. Gelukkig was de trourige aanblik, welken zulk eene ledlse zaal aewoonliik biedt. voor een groot deol weggenomen door het plaatsen van tafeltjes in de zaal, waaraan families zich konden nederzetten, iets zeer gezelligs. Op de werkende leden van het koor noch op de solisten was dat minder groote bezoek voorzeker niet te wijten aan gebrek aan sym pathie voor de liedertafel echter van invloed. De wetenschap dat ^hetgeen zij dozen avond zouden ten gehoore brengen, op den naam van degeiyk mocht aanspraak maken, do gegronde hoop, welke z(j by zichzelven om droegen, dat de uitvoering van het schoons programma buitengewone omstandigheden buiten rekening gelaten naar wensch zou slagen, deed hon met opgewektheid het orkest, met planten geflankeerd, betreden. De geheels uitvoering getuigde dan ook van goede oefening en bewees dat de partyen zleh net eene zekere gemakkelijkheid van hunne taak kweten. Overeenkomstig hot programma werden ten gehoore gebracht„Der Königesohn" van W. De Haan„GesaDg der boillgen drai KOnige," van Max Eruch; „Salamis," van Fr. Gerns- heim, en na de pauze „Leidens Ontzet," van R. Hol. Dit laatste werk, waarvan de woorden en de muziek overal zoo geheel met elkander in overeenstemming zyn, werd hier ter stede ook uitgevoerd by do inwydiDg der Gehoor zaal, in die zaal, en by de viering van bet derde eeuwfeest van Leidens ontzet, in de Hooglandsche kerk, beide malen mot orkest. Reeds in het eerste nummer wa3 men in de gelegenheid het schoone bariton-geluid, krachtig en zuiver, te bewonderen van den hior ter stede welbekenden leeraax aan do Kon. Muziekschool te 's-Hage, den heer Arnold Spoel. Van de eolisteD, die zich gisteravond deden hooren, hem don eerepalmt Vooral in het „Doch sieh'. wer echwimmet dort herbal, um den die Wogen rollen" (der Fischer, uit „der Künigssobn") kwamen de talenten, waar over hy mag beschikken, tot hun volle recht. Maar ook mot den heer J. F. II. werd in dat eerste nummer spoedig kennis gemaakt of de kennismaking vernieuwd. Hy, onze stad genoot, behoeft niet onder te doen voor zangers van professie. Zyn tenor-geluid klonk glashelder door de zaal en stelde m goenen deele teleur. De heer J. F. M. behoeft zyn naam althans niet verborgen te houden uit vrees dat hij dien te schande zal maken, of met hot doe) dat niemand te weten zal komen wie hy is. De naam van onzen stadgenoot werd gister avond telkens genoemd en wat men zeide van Xaivr het Dnitsch. 5) „Het eten i3 klaar, Willem", fluisterde zy. „Zal ik wachten t«t. „Frits Berold eet met ons mee", ant woordde Römor hardop- „Zet de lamp in de kamer -su doe dan op." Dit viel niet in Greta's smaak. Zy had hare taaiste appels van haren wintervoorraad •onder de aardappels gekookt met een stuk warkenavteesch. Zy begreep dat Willem slecht gamutst vanwege de vorst thuis zou komen, «u daarom had zy hem iets heel lekkers ■wiSian voorzetten om zijn veidriet, althans voofl eên oogenblik, te verdooven. De onverwachte gast maakte, dat hare kinderen minder zonden krygen en de kleinen hadao.i r.og we! zoo bijzonder op het eten gevlast. Maar hot was misschien een hee! behoeftig man en voor hongerigon had Greia altyd een plaatsj9 over aan haio tafel. If. Frits Beroli gevoelde zich iuiusschen niets oo z'ïo gemak. Dé witgeschuurde groDd, do genaaste klepjes op-canapé en tafel, de goed verzorgde bloemen voor het raam, de naai- machine, welke er voorstond, bewyzen van netheid en orde dal alles benauwde hem. H(j had het graag goed en warm en hier werd do kamer door do keuken verwarmd. H)t ergste van alles waren echter drie pla ten, welke in mooie lysten de eereplaata boven de canapé innamende keizer, do kroonprins en Von Bismarck, herinnerin gen uit den diensttijd van Bomer, waar hij byzonder op gesteld was. De straatveger was nu wel, zooals hyzelve beweerde, boven veroordoelen verheven en niet bygolocvig, maar de drommel mocht weten hoe het kwamt hy kon nlot goed praten, terwyi die drie paar oogen hem aan staarden. Men is toch ook eens soldaat ge weest, beeft onderwerping geleerd, er, dan, dat weet hij zeker, zoolang die drie daar de eereplaats innemen, is dit huis niet de rechte plek voor datgene, waarmee hy aan boord wil komen. Daardoor komt het da* hy stottert en zich achter hot oor krabt en blfl is als de vrouw roept om Se komen eten. Dadelijk zette hy den lepel ïrf den schotel en nam zyn bord zéé vol, dat Bans met verschrikte oogen naar zijne moedor keek, of or voor hem ook iets zou ovBioiyveu. Um de kinderen gerust te stellen, schepte Greta hun ook een paar iepels vol op. Berold lag met zjjno ellebogen op tafel en do eene volle lepel na den anderen verdween onder zijn stoppeligen baard. Het was niet heel smakelijk om aan te zien, maar Greta dacht dat de goede man uitgehongerd zou zyn. Terwyl hy nog druk aan het kauwen is, opent hy opeens zyn vollen mond en zegt tot Grela: „Verschrikkeiyk zuur. Ge moet niet zoo zuinig met de suiker zyn, juffrouw 1" Ondercusschen bad hy met een kenners blik het beste stuk uitgepikt door zyn arm «ver de haele tafel te reiken en terwyl hy bet Zat te eten, schold hy op het droge, taaie stuk vioesch. Greta ziet haren man aan in de boop dat hy den «nheechofhsn gast een6 terecht zal zetten, maar Willem ie vandaag niet zooals anders. Dal kwam, omdat hy daarbinnen in de kamer Berold eens flink onderhanden ge nomen had, en nu om al de dwazo dingen, welke zyn oude kameraad ophaalt, zit te schudden van her lachen, terwyl Greta liever had dat haro kindere i dorgelyke verhalen niet aanhoorden. De schotel is tot d9n bodem geledigd. Greta heeft er byna niets van gehad en Hans en Martha klagen dat zy nog hongerig zyn. Zwijgend snydt moeder de vrouw voor elk kind nog een snee brood. „Prop die kinderen toch niet zoo vol, juf frouw.", vermaant de kerel. „Het is njet goed met eene volle maag naar bed te gaan." Greta keurt hem goen antwoord waardig. „Zegt vader goeden nacht", zegt ze tot Hans en Martha; zy neemt de mand, waarin de jongste sprnit ligt, op en gaat mot de kinderen naar de slaapkamer. Nu kau het pas gezellig worden: Borold gooit het emmertje kolen, dat juffrouw Römer voor den volgenden morgen klaar gezet had, op den baard., want hy boudt van warmte e.r denkt er vooreerst niet aan om op te breken. Hier, waar geene oogen op platen, hem de apraak komen belemmeren, wil tij zijn vrleDd eens grondig uit elkaar zetten wat zyne inzichten zyn over den noodzake lijker. ommekeer der wereld. ZJjne irogo keel verlangt echter erg naar een slokje. Hu, Willom hoeft zijn heele traktement in den zak - en, vrat duivel! een borrel zal het zyn vriend toch wel waard zyn om in die zaken ingewijd te worden. (WoiiUj/froolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1890 | | pagina 1