Nc, 9395. Maandag Octolbei'. A0. 1890.
<geze jouraat wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Feuilleton.
GLÜCK AUF!
LEIDSCÏÏ Üi DAGBLAD.
FRU8 DEZER COURANT:
Toor Leiden per S muaden1.10.
Iluoe per post1.40.
Afzonderlijke Nommers0.06.
3-OctobOT-fecstvICFiog.
Harir.g on wittebrood! Za bKjven in Leidens
geschiedenis van gewichtige beteekenis niet
alleen «(waardoor ze zelfs der. bezoekers in
koffiehuizen op den gedenkdag van Leidens
ontzet worden eangeboden), snaar ze zijn oek
thans nog een geliefdkoosde versnapering van
bijna todereen. Vandaar dan ook dat de uitdee-
lingvan deze artikelen een door zekere klasse
do mr.itachap.pij zeer gewaardeerd artikel «5
het feestprogramma vormt.
Ta', van minder bedeelde vrouwelijke sted-
genoeten namen er dan ook van de jongedames,
die d3n heeren der commissie hunne welwil
lende medewerking verleenden, de brooden
en haringen in ontvangst, welke laatste nu
van uitstekende qualiteit moeten geweest cjjn,
dank zij den door het bestuur der 3-October-
Vereeniging genomen maatregel om naar
aanleiding 'dor verleden 'jaar ingekomec en
gegrend gebleken klachten de haring vooraf
aan 'het onderzoek van een deskundige uit
katwijk, dia dit gaarne deed, te onderwerpen.
Het resultaat was, dat die partijen van drie
te dezer stede woonachtige leveranciers wer
den afgekeurd, als zijnde geen haring van
eerste qualiteit, zooals was voorgeschreven.
Het gevolg weer van deze hoogst afkeurens
waardige handeling dier drie leveranciers was
dat zg de door hen geleverde hoeveelheden
haring kenden terugnemen en dat de toch be-
noodigde hoeveelheid door hen, die inderdaad
haring van uitstekende hoedanigheid hadden
geleverd, werd aangevuld.
Vele moedertjes hoorden we dan ook «ver
zekeren dat ze nog zelden zulke lekkere haring
gegeten hadden als nu.
Tjjdena ie uitdeeling in 'de Waag had nog
een ander feit plaats, dat van aangenamer
aard was. Tot degenen, die zich ditmaal
hadden aangemeld, behoorde ook eene bejaarde
vrouw, die, als geheel Leiden de groote ge
beurtenis herdenkt, zelve ook nog een bijzonder
feest viert. Ze is namelijk ep den 3den Octo
ber jarig. Zoodra was het bestuur dit niet
te weten gekomen, of het vormde het plan
om het moedertje eene bijzondere verrassing
te bereiden. En zoo geschiedde het.
Toen de reeds 81-jarige er gistermorgen
om tien uren aan den ingang werd opgemerkt,
begaf de heer J. Goedeljee, penningmeester,
zich onmiddellijk tot haar en leidde haar tot
midden in het gebouw, waar het bestuur ver-
eenigd was. De president, de heer N. Brouwer,
wonschte haar geluk met dezen dag en ver
onderstelde dat het baar aangenaam zou zijn 1
Roman, van "E. W ERNE R.
86)
„Uw vader," een donkere gloed steeg
den majoraatsheer bij deze herinnering naar
het voorhoofd, „uw vader heeft do goedheid
gehad, eenige verplichtingen voor mi) af te
doen, waarvan ik mij destijds niet kon kwijten.
Thans ben ik hiertoe in staat en haast mij
dus
Hjj zweeg; want Arthur wierp hom plot
seling een doordringenden blik toe, die hem
weerhield om voort te gaan.
„Zouden we dit punt maar niet liever laten
rusten? Wat mij betreft, zoo verzoek ik dit
dringend."
„Het kon blijven rusten, zoolang de be
trekking tusschen ons bestond," antwoordde
Windeg ernstig; „niet wanneer deze wordt
opgeheven. Gij zult mij toch niet willen dwin
gen, uw schuldenaar te blijven?"
„Van eene gewone schuld is hier geen
sprake. Mijn vader kwam eigenlijk slechts
voor zijne eigen pretentiên op en al de docu
menten, die op die zaak betrekking hadden,
worden, zooveel ik weet, vernietigd, toen-"
Indien ze, behalve haring en wittebrood, op
dezen voor haar gewichtigen dag ook nog
wat anders kon gebruiken. Het bestuur was
daarom op de gedachte gekomen om haar
iets extra's aan te bieden, en dat extra's
bestond uit eeti grooten tulband, met bloemen
versierd en prijkend met een vaantje in de
Lsidsche kleuren, waarop: „De 3-October-
Vereeniging aan Betje Voorzaat", welke tul
band haar door den penningmeester werd
overhandigd.
De president hoopte verder dat hetgeen
zich nog, maar voor hot oog onzichtbaar,
daarbij bevond, door haar op gepaste onnut
tige wijze zou worden besteed. Dat onder den
tulband vsrscholene bestond nl. uit vier zil
veren acfcterwielen.
Dat het oudje door deze verrassing, vooraf
streng geheim gehouden, zeer aangedaan en
recht dankbaar was, kan men zoo begrijpen.
Men fcr.d er de grootste voldoening van.
Nadat alzoo de nummors, welke ieior jaar
op het «programma ven de 3-October-feest-
viering voorkomen, geregeld naar volgorde
gevolgd waren, kwam aan de orde het hoofd
nummer voor de middagfeestviering: „groot
kinderfeest, aangeboden aan 3300 tinderen
van 9— 12 jaren, leerlingen van alle openbare
en bijzondere scholen voor lager -onderwijs
te Leiden."
Alle scholen, op «Sérao bijzondere no, waar
van de leerlingen zich in den speeltuin van
„Vreewijk" ter feestviering afzonderden, waren
bjj dit feest minder of meer sterk vertegen
woordigd.
Tegen «twaalf uren ton men dan -ook uit
de verschillende schoolgebouwen kinderen in
optocht, met eene vlag aan de spits -en eane
achteraan, de borst getooid met strikken of
rozetten in de stedelijke of oranjekleuren,
zich naar toet Schuttersveld zien begeven. Dat
uittrekken «bracht heel wat levendigfceid in
de stad teweeg. Oneindig veel groot-er was
evenwel de levendigheid -daar, waar hot doel
van hun toc&t was, op l»ot Schuttersveld.
Dat uitgestrekte grasveld, niet geheel door
weekt, zooate het veelal daarvan heet, maar
uitmuntend begaanbaar, loverde tijdens het
kinderfeest een recht feesteljjken aanblik op.
Van masten, gr-oot in aantal en lang van af
meting, wapperden en klapperden, tot scheu-
rens toe zóó krachtig was de wind in
den zonneschijn de stedelijke, nationale en
oranjevlaggendraaimolens, één zonder be-
dokkingszeil, om dit niet aan den storm prijs
te geven, draaiden weldra lustig rond; van
1 uit poffertjes- en oüebollenkramen steeg de
hier verving eene oogenblikkelijko opwelling
van toorn zijne gedwongen kalmte „toen
gij den prijs daarvoor hadt betaald."
De baron hief zich beleedigd op. „Destijds
werd de verbintenis gesloten, in de eerste
plaats op verlangen van den heer Berkow;
thar.s zal z(j ontbonden worden, voornamelijk
op ons verlangen. Het geval is dus juist
omgekeerd
„Is het dan volstrekt noodzakelijk, dat wij
ook bjj de scheiding koophandel drijven?"
viel Arthur hem schamper in de rede. „Ik
hoop dat men mij en m(jne vrouw niet ten
tweedon male tot handelsartikelen zal verne
deren. Eens was reeds meer dan genoeg."
De baron begreep den zin dezer woorden
geheel verkeerd, en evenmin begreep bjj het
gevoel, dat ze Arthur in den mond legde;
hij nam z(jn meest aristocratisch voorkomen
aan. „Wees zoo goed, u te herinneren, mijn
heer Berkow, dat do uitdrukkingen „koop
handel drijven" en „handelsartikelen," die gij
gelieft te gebruiken, alleen op eene der beide
partijen betrekking hebben op ons zjjn zij
niet van toepassing."
Arthur week eeno schrede achteruit, maar
zijne ganscho houding was zóó trotsch en
ongenaakbaar, als de majoraatsheer tegenover
hem nauwelijks vermocht aan te nemen.
feestelijke geur omhoog of, door den wind,
naar ééne zijde; „Jaapje", op het publiek ter
rein, werd telkens welsprekender; in het kortj
alles en allen, wat en wie voor de golegen- 1
heid bijeen was, verrichtte onvermoeid zijno
en hunne function.
En rondom en te midden van tenten, masten
en palen, wit met zwarte letters, en andere
getimmerten, bewoog zich in een ruim, af
gesloten gedeelte van het veld eene vroolijko
kinderschaar, ongedwongen en geheel vrij,
want wel stonden de kinderen onder toezicht
van onderwijzers en andere heeren, maar dat
toezicht werd door hen nauwelijks opgemerkt.
De poffertjeskramen, waarvan enkele wegens
den hevsgen wind half gesloten, werden door
de kindemn ook van binnen bezichtigd en z(j
behoefden niet genoeg te hebben aan den geur
van pofertjes alleen; voor hen in het bijzonder
werd er gebakken. Ook aan la-veilden drank
ontbrak het hun niet, noch aan eene tombola
zonder nieten, zoodat teder het een of ander
klein «geschenkje kon -deelachtig worden. Een
kindervriend had bovendien voor de leerlingen
van eene der bijzonderascholen krentenbroodjes
doen aanrukken, we!ke extra gave niet met
onverschilligheid word in ontvangst genomen.
De muziek der ewhutterij bracht veel b(j
tot do middagvreugde, waarin allen deelden:
bestuur der 3-Octofeer-Yereeniging, onderwij
zers, heeren der -commissie van bijstand,
ouders, jongelieden en natuurlijk de kinderen.
De muzikanten kweten zich uitmuntend van
huncsc taak, zóó, dat de tonen, hun instru
menten ontlokt, krachtig genoeg waren om
geen beletsel te vinden in eene halvemaan-
schutting, welke ter windtogenhouding in de
muziektent was aangebracht. Deze muziek
en <Ms der orgels in de draaimolens accom
pagneerde bet spelen en het draaien in die
mole.tb, waarvan de kinderen ook naar harte
lust loonden genieten.
Een groot genot bleek te zjjn het dansen
op don dansvlonder rondom de muziektent,
waaraan ook eenige heeren en dames, die
toezicht hielden, deelnamen, in het belang
eener voldoende, zoo noodige orde.
Tegen vier uren werd het signaal gegeven,
dat de kinderen zich naar de palen met let
ters, de school-letters, moesten begeven, om
zich in rijen te scharen voor den uittocht
over het «.veiland naast Zomerzorg on den
optocht langs de Stationswog naar de Beesten
markt, van waar den kinderen naar hunne
woningen konden gaan.
"Weldra was de kinderstoet opgesteld en
trok hij zingende voort, voorafgegaan door
„Ik weet nu, hoe dit huwelijk tot stand
kwam, en ik weet ook, hoe de pretentiên
waren ontstaan, welke u dwongen, uwe toe
stemming hiertoe te geven. Hot zal u dus
niet vreemd voorkomen, indien ik u verzoek,
met geen enkel woord van die schuld te rep
pen. Ik eisch van u, mijnheer Windeg, dat
ge den zoon niet dwingt, over de nagedach
tenis zijns vaders te blozen."
Reeds eens was de baron door zjjn schoon
zoon uit het veld geslagen, toen deze zich
verstoutte, den hem aangeboden adeldom af
te slaandoch dit was nog op de bedaarde,
half nonchalante manier, nog altjjd op de wijze
van don vroegeren Arthur Berkow geschied.
Zijne stem en houding thans deden den baron
werkelijk ontstellenhjj zag onwillekeurig
naar zijn zoon om, die nu met den rug naar
het raam stond gekeerd en wiens jeugdig
gelaat eene grenzenlooze en onverholen ver
bazing uitdrukte.
„Ik wist niet, dat gij de zaak van dit
standpunt beschouwdet," zeide Windeg ein
delijk. „Het was volstrekt mijn plan niet, u
te beleedigen, maar..."
„Dat verstaat zich! Laat dit punt dus voort
aan blijven ruston! Wat de schoidingsquaestie
betreft, zoo zal ik mijn advocaat opdragen, den
uwen in geenerlei opzicht moeilijkheden in den
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Vin t—6 regels 1.05. Iedere regel meer ƒ0.171.
Grootere letters neer plaatsruimte. Voor bot ie-
caeeeeren buiten de stad wordt 0.10 berekend,. I
politie en schutter\j-muziek, begeleid door-
onderwijzers en andore heeren. H.et was een
kolossaal lange trein, die van u'jt Zomerzorg
en op de straat met belangste'jjng werd gade
geslagen. Den kinderen was. "het aan te zien
dat zij meer dan tevreden, «waren met het ge-
notene. Zij m de eer-te plaats mogen dan
ook hun dankbaar v^jn, die met zooveel be
reidwilligheid en vr jendelijkhoid bereid bevon
den werden het -welslagen van het feest te
bevorderen.
Na afloop Tan het kinderfeest vereenigden
onderwijzer essen, onderwijzers, commissie- en
bestuursleden zich in de zaal van Zomerzorg.
Na eegie poos van rust, begon des avonds
to hal&cht het groote avondfeest.
Ward des middags door velen reeds ge
bruik gemaakt van de gelegenheid tot rustig
zitten, welke Zomerzorgs tuin en zaal aan
bieden, des ^vonds, tijdens de muziekuitvoe
ring van het muziekcorps van het vierde reg.
infanterie, onder leiding van den heer Mann,
bleef er niet alleen geene plaats onbezet,
maar kwamen er zelfs stoelen te kort. Ook.
aan Zomerlust, waar het muziekcorps der
jagers zich liet hooren, onder directie van
den heer Calff, viel een druk bezoek ten deel.
Op het Schuttersveld zelf werkte de schut-
terijmuziek.
Welk eene massa menschen dat veld kan
bevatten, werd gistermiddag en -avond op
nieuw bewezen. Trots het groot getal kin
deren, '8 middags daarop aanwezig, bLeef er
voldoende ruimte voor toeschouwers, die alle
gelegenheid hadden om de handen naar de
hoofddeksels, door den wind bedreigd, uit te
steken. Ook dos avonds ondervond men geen
gedrang in het afgesloten deel, terwijl dat
voor niet-leden mede groot genoeg was.
De muziek programma's werden zeer ten
genoegen uitgevoerd.
Op het Schuttersveld was de kermisdrukte
in vollen gang. Daar stegen dezelfde geuren
als des middags omboog, daar werd Yan
Houten'e cacao bjj groote hoeveelheden ver
orberd en de plaatjes, welke daarbij gevoegd
werden, op den hoed gestoken of in den zak
geborgen; daar toonde Jaapje met z'n Rik
ketik een koekredenaar van professie te zijn;
daar werd beproefd hoe krachtig men was
en de toekomst voor menigeen ontsluierd.
Daar werd ook goreden op paarden, welke
nooit op hol gaan, on op leeuwen, welke van
geene verscheurende natuur zijn; daar werd
gezeten in vierbakken, welke zonder ruste
hunne karakteristieke beweging uitvoerden.
Daar werd ook gedanst, naar hartelust, on-
weg te leggen. Indien er het een of ander van
mij persoonlijk mocht verlangd worden, ben
ik tot uwe beschikking. Ik zal zooveel mo
gelijk medewerken, om de zaak tot een schielijk
en bevredigend eind te brengen."
Hij groette de beide hoeren met eene bui
ging en verliet het vertrek. Reeds het volgend
oogenblik stond Koenraad met een sprong
naast zijn vader.
„"Wat beteekent dat alles, papa? Hoe, in
's hemels naam, is die Arthur in deze drie
maanden toch zoo veranderd? Ik vond hem
gisteravond al veel ernstiger, veel flinker dan
anders, maar zeker had ik niet gedacht, dat
dit achter hem stak!"
De baron was nog niet van zijne verwon
dering bekomen. Eerst de uitroep van zjjn
zoon bracht hem weer tot zichzelven. „Hij
schijnt dus werkelijk onbewust te zjjn geweest
van de rol, welke zjjn vader bij ons speelde.
Dat verandert de zaak", liet hjj ereenigszins
verlegen op volgen. „Als hjj nu maar Diet
vergde, dat ik z(jn schuldenaar zou blijven."
„Hij handelt uitmuntend," riep Koenraad
opgewonden, „als hjj weet, hoe Berkow ons
m9t al zijne woekerwinsten in het or. geluk
heeft gedreven!"
(Wordt vervolgd.)
