N®. 9243.
A°. {890.
§eze Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
PASCHEN.
jPeullleton.
Het Roode Testament.
ftp
LEÏDSCÏÏ
PRIJS DEZER COURANT:
Yoor Leiden per 3 maanden1.10.
[Franco per post1.40.
Afzonderlijke Nommers0.05.
l)it nommer bestaat uit YiEii
Bladen.
- Oüleieele Kennisg-eyiugcn.
Tweede zitting van den Militieraad.
Burgemeester on Wethouders ran Leiden,
Gezien de artt. 86 en 92 der Wet van 19 Augus
tus 1861, betrekkelijk de nationale militie (Staats
blad No 72);
Ge-let op de missieve van den Luitenant-Kolonel,
Adjudant des Konings i. b. d., Militie-Commissaris
in het 3do district der provincie Zuid-Holland;
Brengen ter algemeen© kennis: dat de tweede
zitting van den Militieraad, voor deze gemeente,
wordt gehouden in een der vertrokken van het Raad-
buis, op Maandag don Hden en Dinsdag don 15don
April 1890, op eerstgemolden dag des middags te
twaalf uren, tot het doen van uitspraak omtrent allo
in de eerste zitting niet afgedane zaken, op laatst
gemolden dag des voormiddags te elf uren, tot het
doen van uitspraak omtrent lien, die als plaatsver
vanger of als nummerverwisselaar verlangen op te
treden: voorts, dat tot het opmaken der daartoe
verei8chte bewijsstukken, van heden af, ter secretarie
dezer gemeente, van des voormiddags tien tot des
namiddags vier uren, Zon- en feestdagen uitgezonderd,
wordt gevaceerd; welke gelegenheid de belangheb
benden worden vermaand zich te nutte te maken,
daar can don loteling, die reeds bij do militie is
ingelijfd, overeenkomstig hot bepaalde bij art. 70 dor
bovenaangehaalde Wet, door den Koning niet dan in
bijzondere gevallen het stellen van een plaatsvervanger
kan worden vergund.
Eindelijk wordt, tor voorkoming van mieverstand,
nog opgemerkt dat de loteling, omtrent wien de
Militieraad in zijne eerste zitting reeds uitspraak
heeft gedaan, niet in de tweede zitting behoeft te
verschenen, ten ware htj daarin een plaatsvervanger
of een nummervorwiseelasr mocht willen voorstellen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Leiden, DE KANTBB, Burgemoester.
4 Aprfl 1890. E, KIST, BecreUria.
Opnieuw dekt een groen tapyt de velden.
De tecro grassprietjes hebben zich uit den
beschermenden moederschoot losgemaakt en
trillen levenslustig op den adem van den
wind, welke frisch langs de vlakte heenstrykt,
mild beschenen door den glans van een helder
zomerzonnetje. Overal op de akkers is de
arbeid hervat, de aardlaag is losgewerkt en
ontving het offer, aan Ceres gowyd, in hoop
van honderdvoudige vergoeding. De gevleu
gelde gasten on?er bosschen en weiden zyn
voor een goed deel teruggekomen of zullen
niet lang meer toeven ter plaatse, waar zij
een veilig toevluchtsoord tegen de winter
koude zochten. Alles in het ronde geeft den
indruk van een ontwaken uit lange slui
mering, van een herleving, van een opstan
ding uit den dood.
Is het wonder, dat deze zelfde indruk in
het menscbelijk gemoed een stemming doet
geboren worden, in harmonie met de ver-
ROMAN TAN
Ï1TIEK DE nONTÉflN.
36)
„De zelfmoordenaar is in de Morgue tentoon
gesteld, maar niemand kende hem, zoodat hy
begraven werd, terwijl ik alleen wiet, dat hy
Jamee Thompson heette. Jacques Lagarde zal
zich nu in de huid van dien ongelukkigen
Amerikaan steken en niemand zal iets van
het bedrog merken."
Pascal sloot het diploma in een der koffers.
Het was elf uren.
„Nog een weinig te vroeg," mompelde hy,
„maar ik heb hier niets meer te doen; ik
zal tot twaalf uren op den boulevard gaan
rondslenteren. Maar laat ik geen eDkelen
voorzorgsmaatregel verzuimen. Ik zal myne
portefeuille, mjjne portemonnaio en mijne
manehetknoopen, waarop mijne initialen staan,
hier laten. Mijn zakdoek en mjjn ondergoed
ziin niet gemerkt. Mijn hoed, welke hier te
Parijs gekocht is, zal ik verwisselen tegen
deze pet, welke ik vier jaren geleden van
een rondventer, die mij niet kende, gekocht
heb. Ziezoo, nu ben IV geheel gereed."
jongde omgeving, en Jtunnen we hieruit j
niet gemakkelijk verklaron, dat haar invloed j
vsrdc-r ïeikte dan tot de dingen, welke voor
oogen zijn? Niet slechts hebben wo er be
hoefte aan, door een opzettelijke feestviering
uitdrukking te geven aan het opgewekt ge
voel, dat ons bezielt, en in zooverre de tra
ditie te handhaven, welke reeds van de oudste
volken tot ons is gekomen en wel niet zal
worden losgelaten zoolang we hart hebben
voor en medeleven met de natuur, maar
m overeenstemming met het feit, dat op het
gobied van het gemoedsleven zich datgene
weerspiegelt, wat door het samenstel der
stoffelijke dingen in de ziel der individuen en
der volken wordt gewerkt, hebben de opvol
gende geslachten in alle tijdperken en onder
alle hemelstreken in het ontwaken der natuur
bjj de intrede der lente hot symbool gezien
van de door hen het hoogst geschatte gods
dienstige voorstellingen.
Dat die voorstellingen nauw samenhangen
met elks persoonlijke opvatting, is niet te
verwonderen; veeleer zou het moeten be
vreemden indien het andera ware. Z(j toch
zqn het product van een niet te bepalen reeks
van omstandigheden, waarin we voorzeker
niet door eigen keuze zijn geplaatst, en
al kunnen deze aanmerkelyke wijziging onder
gaan na ons zelfstandig optreden in de maat
schappij, de begrippen, in de kindsheid ver
kregen, blijven eon groote macht uitoefenen.
Is daarmede gezegd, dat we nu ook maar in
groepen en zonder eenige aandacht te geven
aan ben, die meeningen z(jn toegedaan van
de onze verschillend, het Christelgk Paasch-
feest moeten vieren, alleen omdat er een niet
te dempen klove ecbynt te bestaan tusschen
de voorstanders eener letterlijke en die van
een symbolische boteekenis van het schoone
verhaal in de gewijde schriften, waaraan we
den inhoud van dat feest ontleenen?
Van die noodzakelykheid zijn wy geens
zins overtuigd. Wy blyven van oordeel dat
het gemeenschappelyke in de grondgedachte
der Paaschviering oneindig hooger staat dan
het by'zondere; dat we, zonder iets van de
ons dierbaar geworden meeningen prys te
geven, ons gozameniyk kunnen verheugen in
het belangrijkste feit der wereldhistorie, de
wording van het Godsryk, dat is de ver
overing van de maatschappy door het Chris
tendom. Een feit van te ruime beteekonis,
dan dat men het aan een bepaalde plaats
of aan een nauwkeurig aangegeven tijdstip
zou kunnen bindeneen zóó algeheele om
wenteling in der menschen levensbeschouwing,
Hy stak vervolgens de sleutels by zich,
benevens een lantaarntje en begaf zich op
weg. Hy sloeg de rue Lafayette in en kwam
vervolgens op de boulevards.
Het was ln het begin van Juni, de dag
was byzonder warm geweest en op de bou
levards verdrongen zich de wandelaars. Voor
de koffiehuizen zaten de bezoekers hun bier
te drinken en over allerlei onderwerpen druk
te redeneeren. Overal heerschte leven en
vrooiykheld.
Pascal bleef tot twee uren rondwandelen
toen bevond hy zich in de rue Vaugirard,
waar, zooals men weet, het hotel „DoTbon-
nerioux" gelogen was. De straat was als uit
gestorven, geen enkel venster was verlicht,
geen mensch vertoonde zich. Hy begaf zich
naar den tuinmuur en bleef voor de kleine
deur staan.
Do sleutel van deze deur bevond zich aan
den ring, dien Pascal by zich had; zonder
eenige moeite verschafte hy zich dus toegang
tot don tuin.
Hy liep langzaam den tuin door en naderde
het huis, dat hy aandachtig bekeek.
„De vensters gesloteD, nergens licht, alles
slaapt dus," mompelde hy; „de kamer van Jé-
rümo ie op de tweede verdieping, de andere
bedienden slapen op de derde en vierde, de
dan dat hot mogeiyk zou zijn dio in enko'e
trekken te schetsen.
Als wy bedenken welks groote zegeningen
het Christendom zoowel aan den enkelen
monsch als aan het menscbeiyk geslacht in
het algumeen brengt, dan is er stof te over
tot feestvreugde; vestigen wij de aandacht
op den tegenstand, dien het Christeiyk be
ginsel ontmoet, waardoor het tot dusver nog
slechts voor een klein gedeelte aan zyn
roeping heeft kunnen voldoen, dan ontbreekt
het niet aan reden tot bezorgdheid.
Toch blyven dankbaarheid en waardeering
do hoerschende stemming. Het Evangelie is
de wereld komen begiftigen met die innige
gemeenschap met den Algoede, die de plaats
heeft ingenomen eener wettolyke gehoor
zaamheid, door vrees in stand gehouden en
tot in kleine byzonderheden uitgewerkthet
is het antwoord komen brengen, en een
antwoord, voor geen tweeërlei uitlegging vat
baar, op de vraag: „Ben ik myns broeders
hoeder?" - het heeft den stryd aanvaard tegen
de zelfzucht, oorzaak van al het leed, dat
de menschheid teistert, een stryd, dien de
loop der eeuwen niet heeft kunnen beslechten,
ofschoon het van den aanvang af geen oogen-
blik twyfelachtig was, aan welke zyde de
overwinning zal worden behaald.
Wat er goede en groots was in de Oude
Wereld, is ioor het Christendom niet ver
nietigd. Al hebben geweldige omkeeringen
nu en dan de beschaving weer voor langen
tyd achteruitgezet, de denkbeelden leven
voort, zy ontwikkelen zich en worden door
de beproeving gelouterd. Zoo ook heeft het
Christeiyk beginsel, eenmaal in de maat
schappy nedergetegd, aan alle stormen weer
stand gebodenniet alleen bleek het een on-
verdelgbaar leven te bezitten, doch het breidde
zyn werking uit zoowol in de verte, als in
de diepte. Het dringt door in al de poriën
van het maatschappelijk organisme, het. ver
bindt zich met al de atomen onzer samen
leving en verandert die van aard. En al gaat
die vorandering niet zoo snel dat wy haar
van stap tot stap kunnen volgen, al schynt
het somtyds, dat de hervormende arbeid van
het Christendom geheel stilstaat, zoodat velen,
die slechts oog hebben voor scherpe lynon
en forscho tinten, dien arbeid zeiven een
illusie noemen, wy gtlooven niet slechts,
neeri, wy weten, dat de zuurdeesem, in het
meel nedergelegd, zyn werking niet kan ver
hezen.
slaap- en studeerkamer van den graaf zyn
op de eerste verdieping. Laat ik my de in
richting van het huis goed herinneren, fn
den rechtervleugel van het hotel bevindt zich
eene deur, die op de vestibule uitkomt. In
die vestibule zyn twee dienstboden-trappen,
eene naar de kamers van den graaf, de andere
naar die van de bedienden. In die twee kan
ik my niet vergissen; vooruit 1"
Pascal opende met een nieuwen sleutel de
deur en trad de vestibule binnen. Toen nam
hij zune lantaarn en stak de kaars aan. Daarna
klom lig de trap op naar de kamers van
den graaf. De dikke looper versmoorde zyne
schreden; diepe stilte heerschte er in het
hotel. Door eene ryk gemeubileerde anti
chambre bereikte hy het studeervertrek.
Hoeveel herinneringen wekte deze kamer
niet by hem op! Daar had hy de eerste
schrede op het pad der misdaad gedaan; de
herinnering aan zyne gevangenneming, de
lange verhoeren in het kabinet van den rech
ter van instructie, zyDe veroordeeling en zyn
verbiyf in de gevangenis te Nimes kwam
vreder by hem op en het was hem, alsof
eene geheime stem hem influisterde
„Vlucht, keer terug, ge stelt je opnieuw aan
het gevaar voor gevangenisstraf bloot 1"
Doch Biet langer dan een oogenbllk duurde
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 1—6 regels 1.05. Iedere regel meer/0.171.
Grootero letters naar plaatsruimte. Voor het in-
caseeeren buiten de stad wordt f 0.10 berekend.
Heeft do maatschappij li6t hewustzijn van
die werking?
Slechts voer een gering deel, vreozen we.
De theorie van den „stryd om het bestaan",
eenzijdig opgevat als een verheerlyking van
de zelfzucht, heeft velen op het dwaalspoor
gebracht. Aangenomen voor een oogenblik
dat deze formuleering eenor natuurwet op
zichzelf volkomen juist is, wat van meer
theorieën is gezegd, die later als onhoudbaar
zyn verworpen, dan betwisten wo toch
ten sterkste haar onaantastbaarheid op ze-
deiyk gebied. Daar geldt niet de onderdruk
king, maar het behoud van hot zwakkedaar
ontwikkelt zich niet het sterkst, wat geïso
leerd staat, maar is het gemeenschapsgevoel
de levenskracht by uitnemendheid.
In den socialen stryd onzer dagen is men
wel genoodzaakt, do macht van het Chris-
telyk beginsel te erkennen, althans teg«
wil en dank te aanvaarden. Al die regelingen,
die men overpeinst en ontwerpt om verbe
tering te brengen in het lot der mi.ider be
voorrechten, wat zyn zij anders dan een
getuigenis voor de waarheid, dat ieder onzer
wèl zyns broeders hoeder is? Er is misschien
in dien drang naar hervorming eenige vrees
gemeDgd voor botsingen, maar heeft ooit
dergeiyke beduchtheid een worsteling kunnen-
voorkomen, waarvan de geschiedenis het droe
vig schouwspel oplevert? Eo daarby wete
men het wel, Iedere regeling, die geen andere
bedoeling heeft dan een juisto afbakening
der wodorzydscho rechter, ls tot onvrucht
baarheid veroordeeld, want elke der partyen
zal zich de eerste gelegenheid te nutte ma
ken om uitbreiding der zyne te verwerven.
Slechts een hoog gevoel van de solidariteit
van alle belangen, en is dat niet het sterkst
uitgedrukt in het Christendom? kan toe
standen scheppen, waarby samenwerking en
vrede den boventoon voeren.
Het Paaschfeest van dit jaar eigent zich
byzonder voor deze overwegingen. Aan den
eenen kant zien wy den socialen stiyd een
scherper karakter aannemen, aan do andere
zyde het work der verzoening met meer kracht
ter hand vatten. Wy gelooven ons niet to
bedriegen, als wy in het laatste feit een be-
wys vinden, dat dé scheiding tusschen Chris
tendom en maatschappy minder breed wordt,
dat beide meer en meer ineenvloeien, als tweo
rivieren, bestemd om als een enkelen stroom
haar weg te vervolgen.
Moge ieder toekomstig Chrieteiyk lente
feest die optimistische verwachting nader
brengen tot haar verwezenlyking 1
Jl I ll«TO»
deze aarzeling. Pascal glimlachte en trad de
kamer binnen. Hy hief z(jne lantaarn op en
wierp een onderzoekenden blik op de meubelen.
Wat was dat? Alle kasten en laden waren
verzegeld. Wat kan hier gebeurd zyn
Op de tafel lageu eenige gedrukte bekend
makingen. By het licht van zyne lantaarn las
Pascal er eene.
„Dood", mompelde hy, „de graaf is dood;
de vrederechter heeft alles verzegeld. Wan
neer hy de bankbiljetten eens uit het schryf-
bureau had genomen, duivels, dat zou een
ongeluk zyn. Volgens deze circulaire zal de
begrafenis morgen plaate hebben. Het lyk
moet hiernaast in de slaapkamer zyn; men
zal er waarschynlyk by waken."
Eene rilling voer Pascal door de leden,
maar hy herstelde zich spoedig.
„KomaaD, wat doet het er ook eigeniyk
toe," sprak by vastberaden; „het gevaar heeft
my nooit afgeschrikt. De tegenwoordigheid
van die lieden zal my niet beletten, mjjn plan
ten uitvoer te brengen."
Op zyne teenen richtte hy zich naar den
ingang van de slaapkamer, die slecht3 door
een gordyn was gesloten, dat hy een weinig
terzyde schoof.
Hy zag Philippe De Thonnerieux in zyno
doodkist liggen, waaromheen ka*sen brand-
