K°. 9128.
Dinsdaa: 19 No vember.
A". 1889.
feze jouraat wordt dagelijks, met uitzondering
ran <§fin- en feestdagen, uitgegeven.
feuilletons
HET GEHEIM
LEIDSCH
DAGBLAD.
PRUB DEZEB. COURANT:
T#wr Lalden I muoto....,1.10.
7nneo per peel1.40.
iAenderltfk® Nommers.0.00.
PRIJS DHR AD VRRTENTIEN
Tu 1—6 1.06. Me» regel m.er 0.17J.
drooUre latten utr pl.eUmimte. Toor het In*
oumreo bulten d. atad wordt 0.10 berekend.
Gemengd Nieu \vrs.
In eene vergadering van de a f-
dooling Noordwjjk en omstreken der Holland-
sciio Maatschappij van Landbouw is besloten
in den loop des jaars 1890 eene afdeelings-
tentoonstelling van landbouwvoortbrengselen,
vee, enz. te houden. Voorts zal aan het hoofd
bestuur verzocht worden, voor de algemeens
tentoonstelling, in 1890 te Dordrecht te houden,
als een der nommers van het programma der
wedstrijden op te nemen: Het inzenden van
een geschikten greppen-ploeg, eene machine,
welke, naar men meende, tot heden bjj den
landbouw onbekend is.
De notaris P. W. Schreuder te
Amsterdam deelt in het „Hbl." mede:
In de vorige week heeft men getracht
den heer Krasnapolsky voor eene som van
f 280 op te lichten, door gebruik te maken
van mijn naam in verband met den naam
van zekeren heer S.
Men ging daartoe op de volgende wjjze
te werk:
Op 5 November 11. vervoegden zich twee
jongelieden ten kantore van den heer Kras
napolsky met een visitekaartje van den heer
Schreuder, waarop op de achterzijde ge-
schrevon stond, dat notaris Schreuder eene
som van 280 aan den heer K. ter leen
vroeg om daarmede eon post ii contant
mot den heer S. te sluiten. Het geleende
zou over eon paar dagen teruggegeven
worden, daar dan eene hypotheek aan den
notaris Schreuder zou worden afgelost.
Nadat de heer K. do beide jongens had
weggezonden met de boodschap dat notaris
Schreuder zelf maar eens moest komen, ver
scheen een Jaar uur later een man, als kruier
gekleed, met dezelfde boodschap en met
eene soort van schuldbekentenis, die met
den naam van P. W. Schreuder was getee-
kend. Ook nu weigerde de heer K. het geld
te geven, daar hem het verzoek zeer ver
dacht voorkwam.
Wogens opnieuw voorgekomen
ongeregeldheden te Kampen en ook door de
laatste oploopjes en hot inslaan of stukgooion
van ruiten bjj verscheidene ingezetenen is door
den burgemeester Zaterdag-middag doen af
kondigen dat van 16 Nov. tot nadere aan
kondiging, de tapperijen moeten gesloten zijn
van 's avonds 8 tot 's morgens 6 uren en dat
samenscholingen op de openbare straten, wegen
en pleinen van meer dan 3 personen in de
kom der gemeente zullen verboden zijn.
In eene gehouden v e rgadering
van het departement Joure der Maatschappij
tot Nut van 't Algemeen is, bij monde van
den voorzitter, ds. Pottinga, namens de Maat
schappij, man D. Glas eene groote zilveren
medaille uitgereikt. Deze heeft onafgebroken
sedert 70 jaren als eerste knecht by de firma
Wybren Krflns en Co., boomkweekers aldaar,
gediend.
Heden zal, naar men in de
„Débats" leest, achter het Trocadéro te Parijs,
„wind en weder dienende", een vastgelegde
luchtballon opstijgen van 3,100,000 meters
mot drie luchtvaarders en 25 reizigers. Terzelf
der tijd zal een andere ballon van 400,000
meter met 3 personen opstijgen.
Te Berlijn trekken twee b y z o n-
dere gevallen van slaapziekte de aandacht
der geneeskundigen. Een jongen van elf jaren,
naar lichaam en geest goed ontwikkeld, werd
voor eenige maanden aangetast en thans is
ook zjjne zuster ijjdende. Beiden vallen plot
seling in slaap, b. v. onder het spelen op
school, onder eene wandeling of onder het
praten, zóó plotseling, dat, als zij spreken
terwijl de slaap begint, zy midden in een
zin ophouden; worden zij naar bed gebracht,
dan zetten zij bij het ontwaken het gesprek
voort bij het woord, waarin zij bleven steken.
Het is echter niet noodig hen naar bed te
brengen, daar zij ook zonder dat alles doen
wat zij doen moeten, en b. v. kunnen wan
delen zonder ooit hunne bestemming te missen.
Dezer d a g e n w e r d t e E 1 b e r f e 1 d
in hare gesloten kamer, welke op verzoek
der medebewoners van het huis door de po
litie geopend werd, aangezien sedert drie dagen
niets bespeurd was van de bewoners, hot lijk
van de echtgenoote Koch gevonden. De vrouw
lag, met het gelaat naar beneden, ontkleed
voor haar bed, badende in haar bloed. Ee.nig
uiterlijk kenteeken van verwonding was niet
te ontdekken en een ontboden geneesheer
constateerde bloedstorting. Het lijk moest daar
al geruimen tjjd gelegen hebben, terwijl het
reeds in ontbinding verkeerde. Opmerkelijk
is het, dat ook de echtgenoot van de over
ledene, die zeer verslaafd aan den drank
moet zijn, insgelijks sedert drie dagen, dus
ongeveer den tijd, dat de vrouw dood is, ver
dwenen is. Er is een onderzoek ingesteld.
Te Ajaccio heeft het volgende
bloedig tooneel plaats gehad. Een jong
meisje van Serra, genaamd Rosine Roccaserra,
had verkeering met een jonkman, die als
loteling moest opkomen, maar voor zijn ver
trek haar ontrouw werd voor eene andere.
Dit kwam Rosine weldra ter ooren, en zy be
sloot zich te wreken, indien César, zoo heette
hjj, zjjn eerste woord aan haar niet wilde
houden. Toen hjj weigerde, dreigde zij hem
to zullen dooden, maar César lachte haar uit
en zeide, dat zy daarvoor den moed niet had.
Toen César het dorp verliet, om zich naar
Ajaccio te begeven, nam Rosine, die hare
boerinnen-kleeding voor eene andere verwis
seld had, om minder kenbaar te zjjn, plaats
in denzelfden trein, maar in een ander rijtuig
en kwam zóó gelijk met César te Ajaccio aan.
Op 't oogenblik, dat hjj zich daar in de kazerne
wilde begeven, nam Rosine van onder haar
kleed een pistool, dat César eens bij haar had
achtergelaten, ging zoo dicht mogelijk achter
hem en trof hem in do lendenstreek, zoodanig,
dat de kogel in den onderbuik weer uitkwam.
Dadelijk gevat, betoonde Rosine goene spijt
over hare daad, maar wel daarover, dat zy
hem niet gedood had en dat zij vernemen
moest, dat hij er zonder bijkomende omstan
digheden het leven nog zal afbrengen.
In Canada is de dijk langs een
bergstroom, welke naar een grooten molen
geleid werd, gebroken. De stroom veroor
zaakte veel schade en ongelukken. In de
eerste plaats werd een huis, waarin een be
jaard echtpaar woonde, weggezweept, en
verder zes dammen en vier bruggen, waar
onder eene van den Canadian Pacific, terwijl
verder vele huizen en magazijnen vernield
werden. De bevolking werd in den slaap
door het ongeluk verrast.
Een jongen van twaalf jaren te
Madrid vond een bankbiljet van 100 peseta's
en achtte zich met die som rijk genoeg, om
er eene uitverkorene op na te houden een
vriendje van gelijken leeftijd beweos echter
hetzelfde kind eenige attenties. De „rijke"
aanbidder werd jaloersch, kocht een pistool
en schoot de geliefde neder.
Woensdag heeft men twee bjjj
zonder grooto walvisschen het Nauw van
Calais noordwaarts zien doorgaan. Men had
ze eerst voor torpedobooten gehouden en
met verbazing zagen de toegeloopen nieuws
gierigen do hooge waterstralen opschieten.
In de laatste dagen is aan de Fransche kust
ontzaglijk veel visch gevangen en men onder
stelt nu, dat de walvisschen ze hadden op
gejaagd.
Bjj e e n e 4 o n tp 1 o f f i n g in eene
mjjr. in Idaho (Voreenigde Staten) hebben
zes man het lOTen verloren.
Te Itzcho, in Sleeswij k-H o 1 s t e in,
stelt de -Grerordening op de hondenbelasting
ook die viervoeters vrij, d'e in Let bed van
hunne meesters of meesteressen slapen, ten
einde hen te genezen van- of vrij te waren
voor jicht, rhumatiek of andere kwalen.
Waaraan zulke geneeskrachtige honden ken
baar zjjn, is niet recht duidelijk.
INGEZONDEN.
Mijnheer de Redacteur!
De goede inwoners van Leiden hebben
indertijd de Ru'me afgestaan voor het bouwen
van een JVieuw Aeademle-Gcbouw.
Zy werden na eemgen tjjd zeer verrast, te
hooren dat de grond was afgestaan voor
Academische Gebouwen. Men hoorde daar
omtrent alleen: de onderhandelingen hadden
daartoe geleid.
Nu is de Stads-Gehoorzaal afgebrand en de
gemeente heeft behoefte aan een terrein. Zou
nu het Rjjk zóó onbillijk wezen om niet een
deel daarvan af te staan voor eene Gehoor
zaal? Neem het ergste: een 40- a 60-tal jaren
zouden wjj er dan toch genot van kunnen
hebben, naar 't zich thans laat aanzien.
Ons mooi wandelpark nu te bebouwen
met wetenschappelijke Bewaarplaatsen, 't zou
wel zonde zijn!
Het Academie-Gebouw en de Gehoorzaal
behooren op de Ruïne en voor de Entrepots
heeft „Vreewijk" nog wel een meter of wat
disponibel.
Een oud-Leidenaar, die zijne stad lief heeft.
Mijnheer de Redacteur
In mijn ingezonden stuk over de Steno
graphic, geplaatst in het Zaterdagavond
nummer van uw blad, is eene zinstorende
drukfout geslopen. Bij de aanhaling van eenige
voorbeelden en de aanwijzing van de plaats,
waar die zijn te vinden, staat telkens A,
hetgeen moet zjjn t, beteekenende tabel.
U mijn dank betuigende voor deze herstel-
Jing, noem ik mij Uw Dw. Dnr.
Vrouwensteeg 8. H. J. Van den Berg.
In de Steel. Wcrkinr. zijn opgenomen t
DATTJM.
DAGEN.
Volw.
pers.
Kinde
ren.
Totaal.
10 Nov.
Zondag
35
8
43
11
Maandag.
68
15
83
12
Dinsdag
71
15
86
13
Woensdag
74
15
89
14
Donderdag
71
15
80
15
Vrijdag
70
15
85
16
Zaterdag.
59
10
69
van den Inspecteur van Politie.
66)
Va,n al de kunstgrepen, die den
fenden detective voor deze „kleinigheid" ten
dienste staan, behoefde Brusel er thans geen
enkele in practjjk te brengen. De vrouw had
niet alleen in het minst geen vermoeden,
dat zij gevolgd werd, maar de teleurstelling,
die zij door het antwoord van Sint-Alba's
brutalen huisknecht kroeg, was blijkbaar
zóó groot en onverwachts, dat zij, somber
vuor zich uitsturende, schier bewusteloos
bleef voortloopen.
Zjj liep zóó langzaam, dat Brusel haar
spoedig had ingehaald. Hjj bespeurde nu,
dat zij niet slechts armoedig gekleed, maar
bovendien niet minder ellendig geschoeid was
het waren met meer dan een paar lederen lap
pen, die haar aan de voeten hingen, die haren
gang eerder belemmerden dan bevorderden.
„Doodarm, misschien wel half verhongerd
dacht de detective bij zichzelven. „Ik wil er
wat onder verwedden, dat zy niets in haren
zak hoeft dan een stuk of wat lommerdbriefjes.
Wat drommel kwam ze bij onzen rijken sin
jeur doen? Geld vragen natuurlijk. Maar geld,
waarvoor? En waarom bij hem? Loop maar
door, schat!" vervolgde hij in zijne alleen
spraak, toen hij bemerkte dat de arme vrouw
haren gang zoo mogelijk nog meer vertraagd
had. „Anders baast je niet ik heb den
tijd. Ik zal mij op deze manier niet in het
zweet loopen; dat is zeker!"
De arme vrouw had de stille, deftige buurt
verlaten en de drukke Oxfordstraat ingeslagen.
De taak van Brusel werd nog gemakkelijker;
hij behoefde haar slechts goed in hot oog
te houden en zjjn afstand te bewaren. Er
was in deze drukte geene vrees meer, dat
zij haren vervolger zou bemerken. Zy keek
trouwens geene enkele maal om, maar scheen
zich hier alleen een weinig meer te haasten
om de menigte der goedgekleede voorbygan-
gers te ontvlieden en de lompen, die zy droeg,
in eene armer wgk te verbergen.
Zoo had zy weldra het Leicesterplein be
reikt, in welks nabyheid zich het Sohoplein
bevindt, eene buurt in Londen, die bijna uit
sluitend door vreemdelingen, uit alle natiën
der wereld, bewoond wordt.
„Ha! wonen we hier?" ging Brusel by
zichzelven voort. In het Fransche kwartier
misschien
Maar de detective had zich ditmaal misrekend.
Zonder rechts of links te kyken, of zich,
ergens op te houden, liep de vrouw de go-
lieele vreemdenwyk door en bevond zich,
tftren stap, zooveel zy kon, versnellende,
spoedig daar buiten en in een geheel ander
gedeelte der reuzenstad.
„Waar, drommel, brengt ze my heen?"
dacht Brusel. ,,'t Is nogal geen onaardige
afstand. Als ze gewoon is, dagelyks die
wandeling naar do Fieldst,raat te doen, ver
wondert het my volstrekt niet, dat hare
schoenen zoo versleten zyn!"
De detective begon ongeduldig te worden.
Gelukkig voor hem, zou zyn geduld niet
langer op de proef gestold worden. Na een
doolhof van kleine straten, die in deze armoe
dige buurt elkander zoo menigvuldig kruisen,
te zyn doorgeloopen, sloeg de vrouw eindeiyk
eene smalle, nauwe straat in, die er, zoo
mogelyk, nog vuiler en ellendiger uitzag dan
al de andere. Het was de Georgestraat, waarin
zij blykbaar thuis behoorde. Brusel hield het
er althans voor, en hy had zich dezen keer
werkelijk niet vergist.
Voor een der armoedigste huizen in de
armoedige straat hield de vrouw stil. Zy
nam oen sleutel uit den zak en opende de
deur, waarachter zy weldra verdween.
„Eindeiyk!" riep Brusel met een zucht
van verlichting uit, terwyl hy het nummer
van het huis en het uiterlyk van de gansche
omgeving nauwkeurig opnam en zorgvuldig
in zyn geheugen prentte. „Voor één van de
ramen der bovenverdieping was een papier
met ouwels vastgeplakt, waarop de woorden
„Kamers te huur" met groote letters ge
schreven stonden.
De detective verwyderde zich en bleef
op den hoek van de straat stilstaan om een
oogenblik na te denken.
De vrouw, die hy gevolgd had, woonde
blykbaar in dat huis; het bezit van den
huissleutel was hiervoor bewgs genoeg. Hy
wist dus, dat zy daar woonde, maar dit
was voor een ervaren politie-beambte niet
voldoende; hy begreep zeer goed, dat hel
moeilyksto gedeelte van zpne taak nu eerst
zou aanvangen. De zekerheid, dat die juf
frouw Stanley, Woolchester metterwoon ver
laten had, om zich hier in Londen te ves
tigen, was wel iets, maar de vragen, die
ter oplossing overbleven, waren veel gewich
tiger. Waarom, bpvoorbeeld, had zy het ge
daan? Waarom was zy thans in zulke treu
rige omstandigheden? En niet het minst
waarom zocht zy juist hulp en onderstand
by een man als Sint-Alba?
(Wordt vervolgd.)
