N°. 9090.
Zaterdag; 5 October.
A0. 1889,
<§szi jouraat wordt dagelijks, met uitzondering
van <gon- en feestdagen, uitgegeven.
lit nommcr bestaat «lt TWE1
Bladen.
Leiden, 4 October.
Feuilleton.
MARIANNE,
LEIDSCH
DAGBLAD.
FEUS DEZER COURANT:
Ymv I^tdü PM I muBdtn.UO.
Fnast p#x post.0 l.io.
AAoadwItfk® Momnors.O.Oi.
PBXJ8 DEB ADVEBTBNTESN:
Tu 1I regeb 1.06. Iedere regel «eet 0.174-
Qroetere lettere but plreternimte. Toor bet 1».
•uw.ni belies <1. *1 *orii 0.W berekend.
Aan de rijks-universiteit alhier zjjn tot
beden door den rector-magnificus voor de
eerste maal ingeschreven 123 studenten, ver
deeld als volgt: in de rechten.49, genees
kunde 47, wis- en natuurkunde 11, letteren
en wijsbegeerte 8, godgeleerdheid 8.
"Was op 1 Maart jl. het gebouw der
Unirersiteite-Bibliotheek met bloemen getooid
ter eere van het 25 jarig jubilé van den direc
teur, heden was de beambtenkamer opnieuw
door de vriendelijke zorgen van den heer H.
Witte in feestdos gehuld, nu het geld den dag
te herdenken, waarep de heer J. P. De Sau-
vage, eerste custos der Bibliotheek, vóór 25
jaren ale klerk bg die inrichting aangesteld
werd. Terecht meenden de directie en de oudste
professoren, die gedurende dien t(jd getuigen
waren geweest van den ijver, de toewijding
en de hulpvaardigheid van den jubilaris, dat de
dag van heden niet onopgemerkt voorbij
mocht gaan, maar dat hem eene zjjner waar
dige verrassing bereid moset worden. Zy ver-
eenigden zich daarom tot eene commissie,
zonden circulaires rond en ontmoetten aller
wegen zóóveel instemming met hun plan, dat
dit volkomen gelukte en de dag van heden
een ware feestdag voor den jubilaris en de
zijnen werd.
Nadat een groot aantal professoren, studen
ten en vordere belangstellenden zich heden
ochtend tegen elf uren in de Bibliotheek ver
zameld had, werd de heer De Sauvage, ver
gezeld van- echtgenoote en kinderen, binnen
geleid en hartelijk toegesproken door den
directeur dr. W. N. Du Kien, die hem namens
meer dan 250 vereerders van heinde en verre
een fraaien leuningstoel, eene schrijfportefeuille
met belangrijken inhoud, benevens een fraai
gebonden album aanbood.
Gedoogde onze ruimte zulks, dan zouden
wjj de welsprekende rede van dr. W. N. Du
Kieu in haar geheel mededoelen; wjj moeten
ons echter beperken en kunnen dus alleen
aanstippen hoe de redenaar in herinnering
bracht hoeveel door den jubilaris in die 25
jaren verricht was, hoeveel brieven en boek
titels door hem gekopieerd waren, hoeveel
■Tboeken door hem geplaatst en genummerd
werden, hoeveel zorgen hjj na den dood van
zijn voorganger Emeis aan het toezicht op 't
gebouw gewijd had, hoe hy altijd met groote be
reidwilligheid aan de steeds in ^fetal toenemende
mondelinge en schriftelijke aanvragen om
boeken gevolg gaf en hoe nauwkeurig en uit
muntend z(jne administratie altoos was. Dat
deze nauwgezette plichtsbetrachting door allen,
die met hem aan de Bibliotheek in betrek
king geweest zijn, op zeer hoogen prijs gesteld
wordt, bleek uit de geschenken, die hem heden
aangeboden werden.
„Wil, geachte jubilaris," aldus ging spreker
ongeveer voort, „dezen stoel heden in bezit
nemen en bovendien déze schrijfportefeuille met
haren kostbaren inhoud. En als gij u dan op
dien stoel nederzet om te overdenken wat op dea
volgenden dag het eerst aan de orde zal zjjn,
wil dan eens dit album bezien, het fraaie
bindwerk, u door de kunstvaardige hand van
den jongen Loebèr aangeboden, bewonderen,
en blader dan daarin, denk dan ook eens aan
hen, wier namen door Oostveen") zoo keurig
in dit album staan opgeschrevenbeschouw
dan dit alles, zooals het zo» sierljjk door onzen
Yan der Craght') op de eerste bladzjjde staat
geteekend, als eene hulde, die allen u met
liefde brengen, omdat, zooals gjj kunt lezen
op de volgende- bladzijde, gjj gedurende al die
jaren uwe betrekking vervult hebt tot ieders
genoegen."
Met den wensch, waarmede alle aanwezigen
instemden, dat de jubilaris nog eene reeks van
jaren gespaard mocht blijven in het belang
van zjjn gezin en ten nutte der Bibliotheek,
besloot de redenaar zijne hartelijke toespraak,
welke op den jubilaris en de zijnen een diepen
indruk maakte.
Daarna nam de jubilaris het woord. Wel
had hij gedacht dat de dag niet onopgemerkt
zou zijn voorbijgegaan, maar dat er zulk eene
groote beteekenis aan zou worden gegeven,
had hjj voorzeker niet mogen denkendit
ging z(jne verwachtingen verre te boven. Hoe
zou h(j echter de woorden vinden, om daar
voor naar behooren zjjn dank te betuigen 1 Do
zoo groote belangstelling en de hartelijke toe
spraak hadden een zoodanigen indruk op hem
gemaakt, dat bij dit slechts met zwakke
woorden kon doen.
Hij bracht dan zjjn innigen dank in de
eerste plaats aan den directeur, die hem nu
25 jaren geleden aan de inrichting verbond
en gedurende dien tijd beeft opgeleid, zóó, dat
hij telkens opklom, ook in het belang van
zijn lief gezin, dat insgelijks met erkentelijk
heid is vervuld; vervolgens aan heeren con
servatoren en curatoren van het Legaat
Warnaer, voor de hulp, hem zoo dikwijls ver
Klerken aan do Bibliotheek.
leend als de taak zijne krachten te boven
ging: daarna aan zijne tegenwoordige collega's
en zjjn vroegeren collega, den heer Dee, wier
aller streven het mede is en was om het
belang der Bibliotheek te bevorderen, en die
nu eveneens zulk eene warme belangstelling
aan den dag legden, en eindelijk ook aan de
commissie, die zich gevormd had om hem
een zoo treffend en aanzienlijk huldeblijk aan
te bieden, welk geschenk hem eene onver
getelijke herinnering aan dezen dag zal blijven
en eene aansporing te meer zal zjjn om op
denzelfden weg als tot heden te blijven
voortgaan.
H\j voegde daarbij den wensch dat dit nog
eene reeks van jaren moge geschieden onder
denzelfden hooggeachten directeur en het voor
treffelijke per80ieel, dat thans aan deinrieh-
üng verbonden is.
Hartelijke handdrukken vielen den jubilaris
hierop van al de aanwezigen ten deel.
Het was voorwaar een treffend oogenblik
de diensten van den heer De Sauvage aldus
algemeen erkend en gewaardeerd te zien.
In den loop van den middag werden hem
ook in zjjne woning nog vele bewijzen van
belangstelling gebracht.
Het blijkt nu dat het plan om hetfoest-
gebouw voor de aanstaande maskeradefeesten
over het Rapenburg te bouwen, reeds langer
heeft bestaan dan men aanvankelijk ver
moedde. Reeds vroeg in het voorjaar had da hoer
H. J. Jesse, architect alhier, zioh moeite g»ge
ven om met een goed denkbeeld voor den dag
te komen. Ook hom was gebleken dat, wilde
men het Park als feestterrein gebruiken, dit
gebouw nergeis anders kon geplaatst worden
dan over het Rapenburg. Er zou in het mid
den van de vaart ééns rjj palen komen te
staan, zoodat de scheepvaart twee doorgangen
behield, welke daardoor ongehinderd door het
Rapenburg zou kunnen geschieden.
De boomen, op het Steenschuur staande,
zouden grootendeels in de keukens en ander»
bijgebouwtjes ingebouwd worden eene groote,
breede trap zou naar het Park leiden en voorts
het gebouw zóó geplaatst worden, dat daar
achter nog ruimte voor de gewone passage
overbleef. Na den brand der Stadszaal zond
de heer Jesse dit plan in aan B. en We., met
verzoek hem te vergunneu voor zijn risico
dit gebouw daar te plaatsen, ten einde de
gemeente onmiddellijk schadeloos te stellen
voor het gemis der Stadszaal en het later
natuurlijk met nieuwe decoratie als feest
gebouw te doen dienen voor de maskerade
feesten.
Deze vergunning werd niet verleend op
grond dat het plan op den langen duur
„belemmerend zou zjjn voor de scheepvaart."
Aan de universiteit alhier ie het can-
didaats-examen in de rechten afgelegd door
den heer B. Pormljne.
Het adres der Zoeterwoudsche ingeze
tenen, wonende op de Heerenetraat, de Sin
gels en den Rijndijk, aan don gemeenteraad
van ZoeterwouAe, strekkende tot het inrichten
van een stembareel aan de Heerenstraat, is
van de hand gewezen. Naar ons uit Zoeter-
woude gemeld wordt, heeft m«n daar ver
nomen dat adressanten voornemens zijn een
dergelijk adres tot ander» colleges te richten,
om te verkregen wat zij bogeeren.
Ds. Willebra»ds, predikant te Oude-
Wetering, zal a. a. Zondag-middag te twee
uren optreden in do Ned.-Horv. kerk te
Leiderdorp.
Tieeede Kamer. By de voorUetling der
behandeling va» hot wetsontwerp tot instel
ling eener consignatiekas is gistere» met 57
tegen 14 stemmen aangenomen een amende
ment van den heer Veegens, om Nederland-
sch» bankbiljetten toe te laten, ook by aan
bod van gereode betaling.
De Regeering heeft overgenomen een amen
dement om als onderpand alleen aan te nemen
effecten, welke de Nederlandsche Bank in
beleening neemt. Het ontwerp in zgn geheel
word aangenomen met 56 tegen 6 stommen.
De heer B. De Vries, te 's-Hage, heeft
aan den Raad aldaar overgelegd de voreivchte
toekeningen, voor zoover die gemeente betreft,
voor de door hem aangevraagde concessie
voor don aanleg van een electrischen tram
weg vam Loosduinen naar Schevenlngen.
Ht) verzoekt den Raad hem deze concessie
te willen verleenen op zjjn naam en op dien
van den met het onderzoek belast geweest
zUnden ingenieur, den heer A. Hartog Azn.,
te Rotterdam, met recht van overdracht van
alle verplichtingen en rechten aan eone even
tueel op te richten maatschappij.
In het bijvoegsel tot de Staatscourant
van heden zijn opgenomen de door den Koning
goedgekeurde statuten van de „reedery Kat
wijk aan Zee", te Katwjjk, voor do uitoefening
der zeevisschery. Haar kapitaal is vastgesteld
op f 80,000, in aandeelon van f 1000 en in
twee serieën, elk van f 40,000, waarvan de
eerste is uitgegevsn en geplaatst. Benoemd
zijnt*t directeuren de heeren T. A. O. De
Ridder en J. Yarkevisser; tot commissarissen
de heeren A. De Koster, A. Van Rhyn en
L. Yan dor Plas Bzn.
de dochter van den strooper.
7)
„Marianne is de dochter van den duivels-
molenaar," vervolgde deze en zyne stem klonk
als een onderdrukt gebrom, „en de duivels-
molenaar is de rykste in het dorp. Gy zyt
jachtopziener dat is niet zoo heel veel
byzonders. Een rjjk meisje en een arme man
passen niet by elkander; dan is er altyd twist.
Nog minder echter kunnen eene boerendochter
en een jachtopziener een goed paar vormen,
want gy weet even goed als ik, dat de boeren
en de groenrokken elkaar niet goed kunnen
uitstaan en dat nooit zullen kunnen. Ten over
vloede heb ik myne dochter reeds aan een
ander toegezegd. Gy ziet dus, dat ik, ook al
wilde ik, u Marianno nu eenmaal niet tot
vrouw kan geven, want een boer breekt zyn
woord evenmin als een ander, wie dan ook."
By de laatste woorden van haren vader
was Marianne al het bloed uit het gelaat ge
weken. „Wat zegt gü, vader gg hebt mij
aan een ander toegezegd?" vroeg zy met
bsvende stem.
„Ja," antwoordde de molenaar. „Aan
Andreas. Zoo straks was hy hier en ik heb
het hem beloofd, dat gy zyne vrouw zoudt
worden.
„Vader, by zulke ernstige zaken moogtgy
niet schertsen," antwoordde Marianne op ver-
wytenden toon. „Zie ons aan kunt gy twee
menschen vinden, die beter bg elkaar passen
dan Martin en ik?"
„Wie schertst dan Andreas wordt uman;
ik heb hem mgn woord daarop gegeven."
Marianne keek haren vader met starende
oogen aan, alsof zy niet kon begrgpen, wat
hg gezegd had. Daarop stiet zg plotseling een
doordringenden gil uit, sloeg de handen voor
het gelaat en liep luid snikkende het huis in.
„Molenaar, dat kan uw laatste woord niet
zgn!" riep Martin opgewonden uit.
„Mgn laatste!" antwoordde gene. „En nu,
nu weet gy waar gg aan toe zyter is voor
u ook geene reden meer om hier langer te
blyver, staan. De duivolsmolen heeft nog nooit
zoolang de eer gehad van een bezoek van een
jachtopziener des Konings-behalve dien keer,
toen drie van uwe collega's mgn vader zaliger
hier op zgn eigen erf gevangennamen, omdat
lig het everzwyn geschoten had, dat schade
had aangericht op zyne velden," voegde hij er,
met een woedenden blik op Martin, aan toe.
„De tgden zgn veranderd," zeide deze laatste,
om den molenaar te kalmeeren. „Wg hebben
niets tegen de boerenja, wg zoeken met hen
vriendschap te sluiten."
„Maar wy niet met u!" schreeuwde de
dnivelsmolenaar, buiten zichzelven van woede.
„Voor de laatste maalscheer u weg, als gy
niet wilt, dat ik u door de honden van het
erf jagen laat!"
Martim zag in, dat hg, om zyne zaak niet
geheel te bederven, den woedenden oudeniet
geheel tot het uiterste dryven moest, en zoo
draaide hg zich dan ook nu zwygend om en
schreed langzaam in de richting van het woud
voort.
De duivelsmolenaar keek hem na, tot hy
tusschen de boomen verdwenen wasdaarna
sprong hg van de bank op en liep met de
handen op den rug voor het huis op en neer.
„Een pleizierige Zondag!" mompelde hy,
bitter lachende. „Twee vryers tegelyk I De
óén een schurk, de ander een groenrok dus
ook niets beters. Het zou wat moois zyn,
eerst de buks door die kerels verliezen en dan
ook nog mgne dochter aan één van hen geven
Als gij eens wist, mo3jeu Martin, op wiens
dochter gg verliefd zgt! Zoudt gg Marianne
nog wel tot vrouw willen hebben, als ik u
zeide dat ik u de grootste reebokken voor
den n«u> wegkaap, dat ik die man ben, dien
gy maar niet kunt attrapeeren?! Ha, ha, ha,
tegen den duivelsmolenaar is toch niemand
van u opgewassen."
Marianne verscheen op dat oogenblik in de
huisdeur. Hare roodgeweende oogen keken
overal opmerkzaam rond.
„Is hy weg?" vroeg zy met gedempte stem.
„Weg Gode zy danken hy zal zich,
hoop ik, hier niet weder laten zieg," antwoordde
haar vader.
Marianne leunde tegen den deurpost, hield
den boezelaar voor haar gezicht en weende
zacht. De oude man voelde zich diep geroerd,
toen by zyn kind zoo ten prooi zag aan stomme
smart. Hoe gaarne zou hy haar haren zin ge
geven hebben, nu het de keuze van een levens
gezel goldmaar zooals de zaken nu stonden,
wilde, neen, kon hg niet eens zyne goedkeu
ring aan hare keuze schenken. Een jachtop
ziener des Konings de schoonzoon van den
behendigsten strooper uit den omtrek dat
was niet denkbaar, en aan den anderen kant
werd hy bedreigd met de gevangenis hg,
de duivelsmolenaar, de rykste van het dorp
als hg den tweeden vrjjer afwees.
(Wordt vervolgd.)
