N°. 8734.
"Vrijdag 5 October.
A0. 1888.
Dit nommer bestaat uit TWEE
Bladen.
Eerste Blad.
Leiden, 4 October.
Feuilleton.
Jenny's aanbidder.
feze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT:
Yoor Leiden per 3 maanden.*.1.10.
Franco per post1.40.
Afzonderlijke Nommers0.05.
Ofltcleel© Kennisgevingen.
Vergadering van den Gemeenteraad van Leiden,
op Donderdag, 11 October 1888, waarin o. m. zullen
•worden behandeld het voorstel betrekkelijk de heffing
■vau schoolgeld op de Kweekschool voor onderwijzers
cn de overdracht aan de Provincio van de Naakte Sluis.
Als vervolg op hot reeds gisteren door ons
medegedeelde omtrent de ochtend-viering van
den derden October, kan thans vermeld worden
dat de te één uur aangevangen volksspelen,
op het Schuttersveld, naar wensch geslaagd zyn.
Alvorens zich naar die spelen te begeven,
had menigeen reeds een bezoek gebracht aan
de Lakenhal, ter kostelooze bezichtiging van
datgene, dat betrekking heeft op Leidens
Beleg en Ontzét. Ook het monument in he'
Park werd drukker dan anders beschouwd.
Eene talryke volksmenigte was bijeen op
het feestveld, waar toen nog niets te bespeuren
viel van eene in toepassing gebrachte afschei
ding en waar de onophoudelijk draaiende
draaimolens en de verschillende tenten en
kramen, welke volstrekt niet onbezocht bleven,
eene groote levendigheid teweegbrachten.
Volksspelen vallen bijna steeds in den smaak.
Dat was ook blijkbaar gistermiddag het geval.
Zy, nl. jongens van 14 tot 16 jaar, ten
getale van 40, die, mastklimmende, het „excel
sior", het „steeds hooger", betrachtten, onder
vonden vele blijken van belangstelling, terwijl
de 60 zakloopers, jongelingen van 14 tot 16
jaar, veel aanleiding gaven tot uitbundig gelach
en telkenmale ondervonden dat het in figuur
lijken zin weieens gewenschte in een zak
loopen, in werkelijkheid leidt tot tal van
buitelingen, al is het te betreden pad dan
ook nóg zoo effen.
De ringstekende, daarbij in een kring rond
dravende twaalf- tot veertienjarige knapen, ter
sterkte van 60, kweten zich over het alge
meen behendig van hunne taak, over het
geheel ook met meer zekerheid dan het
even jeugdige dortigtal, dat de boegspriet
trachtte te bewandelen.
Het touw-enteron door 60 mannelijke per
sonen van 10 tot 12 jaar en het ton- en
zeilkruipen door 40 derzulken van denzelfden
leeftijd, lokten eveneens tal van toeschouwers
SM.) Naar het Fransch van
T. COIHBE.
Zaterdag-oclitend nam zij een koen besluit.
Met hare groote, zwarte mand onder den arm,
verliet zy hot huis en begaf zij zich langs
een omweg zoodat men haar van den straat
weg niet zien kon naar het nabijgelegen
boschje. Het weer was verrukkelijk mooi;
eene frissche koelte blies over de weilanden
en door de boomen, en speelde met den blau
wen rook, welke uit den schoorsteen omhoog
steeg. Op de open plek voor het bosch was
de grond steenachtig. Tusschen de bloemen
van de wilde thijm, tusschen bremstruik en
gentiaan zag men hier en daar eene kale plek
van de rots uitsteken. Jenny neuriede een
ouderwetsch liedje; zij was vroolyk en opge
ruimd, als een gevangene, die zijne cel ont
vlucht. „Zóó was het geen leven meer," dacht
z(j„ik zou sterven door gebrek aan lucht.
Maar ik moet nu oppassenGelukkig gaat
hy de volgende week weg.De arme jon
gen als het niet ware.Tegeiyk bukte zy
om hier en daar een dennenappel op te rapen.
By het eerste groepje boomen was de grond
zóó vol bezaaid, dat zy een uitroep van ver
rondom de afgesloten ruimten, waar dio
vreedzame manoeuvres plaats vonden.
Ook de vrouwelyke deelnemers weerden
zich, men zou zeggen met mannenmoed, van
datgene, waarvoor zy zich hadden aangemeld
en dat bestond in sneltouwtjespringen met hin
dernissen, en hardloopen met blokjesrapen.
Aan het eerste namen 50 meisjes van 12 tot
14 jaar, aan het tweede 60 van 10 tot 12
jaar deel.
Het sleuteltrekken aan of liever van uit de
draaimolens was meer gewoon, maar toch
niet onaardig. 250 kinderen smaakten dit ge
not, en ontvingen, evenals de anderen, aardige
pryzen en prysjes.
De eerste en tweede pryzen werden door
mevrouw De Kanter eigenhandig uitgereikt.
De scliuttery-muziek, zetelende in eene tent
op het Schuttersveld, zeer eigenaardig dus,
luisterde de spelen met muziek op. Die muziek
noodigde toen reeds velen ter springing uit
op den houten dansvloer
Dat Zomerzorgs en Zomerlusts tuinen
menigeen herbergden, behoeft zeker geene
nadere vermelding. Het weder hield zich
tydens de middag-feestviering vry goed, de
stortbui niet in aanmerking genomen, welke
omstreeks twee uren nederdaalde. Die bui
had echter eene goede uitwerkingde op het
feestteuein verzamelde menschenmenigte be
vroedde nu eerst recht, hoe aangenaam het
is, gespaard te blfl ven voor hemelwater, vooral
op 3 October, en gevoelde na het eindigen
daarvan eene mildere temperatuur.
Te halfvier spoedden de leden der schut-
tery-kapel zich naar de Sociëteit „Amieltia,"
op de Breestraat, om daar hunne muzikale
gaven ten toon te spreiden en namen met
zich veel feestvreugde mede. Als de muziek
zwygt, stelt men haar vorig bezit eerst op prys.
De3 avonds tegen halfacht kwamen leden
en nlet-leden der 3-October-Yereeniging weer
met nieuwen moed op de been en daardoor
deels in den tuin van Zomorzorg, Zomerlust
en het nu gereserveerde deel van het tame-
lyk droge Schuttersveld, deels op het andere
van dat uitgestrekte terrein, waar het weldra
ook zeer levendig werd, vooral in de buurt
van Jaapjes koekvoorraad.
Do muziekcorpsen, drie in getal, (dat van
de schuttery weer op het Schuttersveld);
dat van het 4de regiment inf. op Zomer-
zorg; dat der jagers op Zomerlust), voerden
op flinke wyze de vastgestelde programma's
en éxtra-nommers Uit het feestterreiri was
rassing niet kon weerhouden. Met hunne
bruine, vergulde schubben, door de zonne
warmte half geopend en de geurige harsdrop
pels schenen ze op haar te wachten.
„Juffrouw Jen»y, mag ik u helpen?"
Zy hief het hoofd op. Was hy dat? Was hy
dan overal?.... Verschrikt wierp zy hare
mand op den grond mi vluchtte, maar hy liep
haar vastberaden na.
„Heb je dan zulk een afkeer van my Jenny 1
Jenny 1" schreeuwde hy, terwijl hy voortholde
over de puntige steenen en de knoestige wor
tels, waarover zy met de vlugheid van eene
geit heensprong.
Zy liep wat zy kon om hem te ontwyken,
rende over tal van glibberige steenblokken heen,
tot in het dichtst van het bosch. Zy hygde
van vermoeidheid en pyn, want er was een
klein steentje in haar laarsje geraakt, dat
haren voet onder het loopen verwondde.
„Jenny, blyf toch staan!" smeekte Sully.
Je zult van dat loopen nog ziek worden
Luister maar één oogenblikja naar my."
Twee- of driemaal was Sully op het punt
de vluchtende Jenny te bereiken, maar tel
kens ontsnapte zy door eene behendige wen
ding langs een boomstam. Het denneboscbje
leende zich uitstekend tot deze soort van
krygertjo-spelen, dat Jenny tien minuten lang
wist vol te houden. Eindelyk kon zij niet
meer; haar hart klopte alsof het wilde bersten.
I
goed met eene menigte gaslantarons, w. o.
met byzondere branders, verlicht en vormde
eene gunstige tegenstelling met de Egypti
sche duisternis, welke er verleden jaar, trots
het aanwezig zyn van electrisch licht, stik-
donkerer gedachtenis, nu en dan heorschtede
tenten en kramen hielpen ook nog wat ter
verlichting en waren niet tevergeefs op het
veld geplaatst.
Nadat bengaalsch vuur, ontstoken in de
Aloëlaan, aan den gevel der stoombleekery
des heeren Van der Spek, de omgeving fan
tastisch had verlicht, snorde iets, in de lucht,
om de aandacht te vestigen op hetgeen nu
komen zouhet vuurwerk.
Gloria, prykende met twee sleutels, om
straald door fonteinen, eindigende met zware
kanonnades, opende de ry van do vuurwerk
kunstvoortbrengselen des Rottordamschen
kunstvuurwerkmakers A. Gall, op bevredigende
wyze. De Bongaalscho maan schoen slechts
kort en bood geen romantischen maneschyn
aan. Guilliochis van gekleurde cirkels in gou
den wrongen voldeed uitstekend. Het gedraai
was hierin, evenals in de Metamorphose van
zilveren stralenbundels, eindigende met kanon
nades, zeer hevig en het geheel alleen bestemd
voor hen, die nog aan geene kleurenblindheid
ïydende waren. De Battery, vuur brakende
en gloeiende kogels werpende, afgewisseld
door ontploffingen en kanonnades, had eene
echt battery achtige ultwerkiag. De gekleurde
Rozettan van bengaalsch licht, omstraald dcor
fonteinen, waren prachtig.
De blinkende Bengaalsche Zen hulde het
geheele veld in een fel, oogverblindend licht en
promoveerde allen tot roodhuiden, terwyi de
Decoratie, toegewyd aan het 3-October-foest,
het slotstuk vormde. Het „Leiden Ontzet",
daarby zichtbaar, gaf der schuttery, ain'ei-
ding het Volkslied te spelen, dat door velen
werd meegezongen.
De vuurbommen, bouquetten, zwermpotten,
kunstprojectielen en vuurpylen, waarvan
enkelen eene hoogte a la L'Hoste bereikten,
deden menige uiige opmerking den lippen ont-
vlieien.
Nog langen tyd bleef men, ook de schuttery
muziek, wie eere toekomt, op het veld der
vreugde. De tent van dat corps was verlicht
door middel van gaslicht. De Siemons-I-lamp
No. 7, aangebracht aan het plafond dier tont
door de heeren De Vries en Stevens alhier,
bewees èn muzikanten èn springlustigen uit
stekende' diensten," terwyi, het zij hier meteen
Zy liet zich op het gras neervallen en hield
hare oogen dicht. Het was of zy zeggen wilde
„Nu mag er gebeuren wat er wil; ik heb my
ten minste tot het uiterste verdedigd." Sully
knielde naast haar neer en begon, eveneens
geheel buiten adem, maar beter meester van
zyne zinnen dan zy:
„Wat ben je toch bang voor my, Jenny?"
Zy kon niet spreken, maar schudde ont
kennend het hoofd.
Heb je dan een afschuw van my?"
Hetzelfde ontkennende gebaar, met meer
nadruk.
„Waarom loop je dan zoo weg? Waarom
wil je niet hooren wat ik je wil zeggen?"
Zy draaide het hoofd om, maar reeds had
hy haar by de hand gevat en begon hy met
vuur zyne zaak te bepleiten.
„Ik zal je gelukkig maken Ik zal nooit
iemand anders kunnen liefhebben, Jenny, dan
jou Moet ik dan myn geheele leven alleen
blyven
„Ik wil niet trouwen," zei zy, nog telkens
hygend. „Ik heb het alleen heel goed."
„Samen zullen wy het beter hebben."
„Ik houd niet van verandering. Ik ben al te
zeer gewend aan het landleven."
„Wy zullen een grooten tuin hebben, waar
je alles kunt planten wat je wilt."
„Ik zou geen huishouden weten te besturen
zooals dat behoort."
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 1—6 regels ƒ1.05. Iedere regel meer 0.174.
Grootere letters naar plaatsruimte. Yoor het in-
casseeren buiten de stad wordt 0.10 berekend.
vermeld, het gedrang op den Rynsburgersingel
beschenen werd door vetlichtjes, stergewyze
aan de boomen aldaar aangebracht. Kettingen,
van boom tot boom gespannen, beletten dat
men van den wal in do sloot geraakte of in
het singelwater terechtkwam.
Men draaide op het veld en men sprong er,
het laatste op den zoo gelukkig aangebrachten
dansvloer; men deed tochten door overvolle
poffertjes- en vervorschingskramen met het
doel om daar iets te gebruikenmen haalde
de brandendheete wafelen zoo maar uit de
yzers en menig heer had gaarne voor een
oogenblik beslag gelegd in en op de pof
fertjespan om zyner dame iets te kunnen
aanbieden.
De feestviering is alzoo uitstekond geslaagd
het bestuur der 3-October-Vereeniging komt lof
toe. Het werd in de uitvoering er van door de
sub-commissie dapper ter zyde gestaan.
Het publiek, zoo leden als niet-leden dier
Veroeniging, hulde voor zyne zucht naar orde,
voor zyne vrooiyke stemming.
Politie en zonen van Mars een compliment
voor hun bedaard, maar met overleg optreden.
Dat er ook lieden uit andere gemeenten
herwaarts gekomen waren, bewezen de on
gewoon bezette tramwagens der verschillende
stoomtramweg-maatschappyen en het vertrek
te middernacht van eene stoomboot der Maat-
schappy „de Volharding."
Wy hoorden, ondanks het samepzyn van
zoovelen, van geen enkelen wanklank.
Ook buiten onze goede stad verschynende
nieuwsbladen bespreken ons derde October-
feest. Zoo meldt de „N. R. C." dat Lelden
den dag van het Ontzet vierde met eene op
gewektheid, of het voor de eerste maal ware
en niet eene jaarlyksohe herhaling van het
zelfde feest. „Ik geloof niet," zoo schryft men
aan genoemd blad, „dat or vele steden in ons
vaderland zyn, die zich zoo levendig aan het
echoone verleden van don Spaanschen tyd
verbonden gevoelen als Leidonweinig steden
ook, waar zulk esprit de corps heorscht als
hier. Als het om den goeden naam en den
roem der stad te doen is, dan vindt men den
Leidenaar bereid zyne dubloenen te storten
voor eene luisterryko ontvangst van vreemde
lingen, voor een historischen optocht, voor
volksspelen, bereid om zyne vlag uit te
steken, en zichzelf in zyne Zondageche plunje,
tot zelfs om zich met de studenten te ver
broederen. En nu is de 3de October een uit-
„Bestuur het zooals je wilt; dan is het
zeker goed."
„O!" zei zy zacht; „je hebt op alles een
antwoord."
„Zeg toch ja, Jenny; toe, zeg jal"
„Ik heb bet nooit over my kunnen verkry-
gen om neen te zeggen," zei zy met een
zucht.
Sully slaakte een vreugdekreet. Zy stond
langzaam op.
„O, wat doet myn voet een pijn I" zei zy,
terwyi zy onwillekeurig leunde op den arm,
welken hy haar bood.
„Maar waarom liep je ook weg alsof de
booze je op de hielen zat?" zei hy op zacht
verwytenden toon.
„Omdat ik wel dacht dat je mij „ja" zoudt
doen zoggen," antwoordde zy zacht, terwyl
een blos hare wangen bedekte.
Caroline was de eerste, die hen samen zag.
„Jenny heeft hare mand in den steek gelaten
er is zeker iets byzonders gebeurd," dacht zy,
terwyl zy hen tegemoet ging.
„Nu?" vroeg zy, en tegelyk sloeg zy beide
armen om den hals van hare zuster.
„Zoo was het geen leven meer," zei Jenny,
terwyl zy het hoofd boog. „Hy wilde my met
alle geweld hebben.Ik heb hem ryoeten
nemen om van zyne vervolgingen verlost te
worden!
