SEPP Co.,
G. MË1JER, Bloemist,
INKOOP
Landauer.
OPENBARE VERKOOPING.
Vervolg der Advertentiën.
Machinefabrikanten, Enschedee,
n. E. CHAVANNES,
Hooigracht 50, Leiden.
VERHUISD van den Morschweg naar
den hoek Paardeiisteeg en Apothe-
kersdijk No. 1.
kondigen en betoogenbetoogen was voor hem niet
meer noodig, zijn hart zeide hem, dat die verwach
ting zou worden vervuld.
En vaak dacht hij aan de kleine twisten met zijn
oom, wanneer deze het keizerrijk verdedigde, en wat
hij nu wel zeggen zou, als het een feit was gewor
den dat keizer Napoleon aan zijn land den oorlog,
de nederlaag en de schande had berokkend en de
Republiek den vrede, de overwinning en den roem.
Maar de vrede en de overwinning en de roem
lieten zich nog lang wachten. De Duitsche legercorp
sen waren al nader en nader gerukt en Parijs was
weldra ingesloten. De dienst werd met den dag
zwaarder; daar de ziekte door gebrek en vermoeienis
ontstaan, de hospitalen vulde de koude strenger
werd, en de brandstoffen en levensmiddelen al schaar-
scher en schaarscher. Maar wat alles vergoed zou
hebben en met lust en moed al dien jammer zou
hebben doen dragen, bleef uit; elke tijding omtrent
de gevechten om Parijs en in de provinciën geleverd,
voor zoover men hiervan kennis kreeg, was eene
teleurstelling.
Eens dat Antoine met zijn bataljon aan een uitval
deelnam, evenals zijne makkers, vast besloten te over
winnen of te sterven, werd hij met eenige manschappen
op verkenning vooruit gezonden. De avond begon
reeds te vallen en door eene zinsbegoocheling, mis
schien het uitvloeisel der overeenstemming van de
kleurschakeering in de lucht, zag hij op eens weder
zijn stadje terug op dien avond, dat hij gereed stond
om het te verlaten en, door het gedruis naar buiten
gelokt, de drie ulanen zag naderen, wier lansen zich
tegen den somberen hemel teekenden. Dat was de
eerste indruk, dien hij door aanschouwing van den
oorlog had gekregennu die weder in hem ontwaakte,
was het of een geheime stem hem zeide, dat het ook
de laatste indruk moest wezen. En zonder het te
willen, zag hij al de gebeurtenissen^uit de laatste
maanden plotseling voor zijne verbeelding voorbij
trekken; het was of hij nogmaals in enkele oogen-
blikken seconden of minuten, wie kon het zeg
gen datzelfde leven doorleefde met al zijne ang
sten, zijne teleurstellingen, zijne doodsgevaren, zijn
jammer, zijn wanhoop.
Maar daar klonken de tonen van eene viool hem
in de ooren, en hij hoorde de violoncel en den horen
en het volle quartett herleefde in hem en zijne to
nen voerden hem terug in de woning van zijn oom
en hij zat weder met dezen en met Helden den
schoolmeester en den democratischen Sturmund, spre
kende over den oorlog, die toen nog dreigde: en hij
hoorde hoe elk van hen dien oorlog eene schande
lijke dwaasheid noemde en weigerde er aan deel te
nemen, ter wille van een abstract begrip, eene her
senschim, die men vaderlandsliefde en vaderland
noemde. En tegelijk met die redeneering en zich men
gende in de woorden, toen gesproken, rezen de feiten
door hem zeiven bedreven, gelijk in een benauwden
droom de visioenen gepaard gaan met uitingen van
het bewustzijn dat het visioenen zijn, en als wan
klank klonk die verloochening der vaderlandsliefde
bij het ondoofbaar besef dat er een vaderland is,
zooals bij den wijsgeer, die het bestaan van een God
bestrijdt, in zich de erkenning van die hoogere macht
voelt. Het was de geest der dwaling, die toen zich
uitte en hij zag hem vóór zichhet was Sturmund
met zijn somberen blik en zijn zwaren baard.
Sturmund thans met den helm der Duitsche solda
ten op het hoofd.
„Geef u over!" klonk eene barsche stem.
Was het Sturmund? Was het een ander, die hem
geleek of die hem niet geleek, maar slechts in de
verbeelding van Antoine met diens uiterlijk overeen
stemde? Hij wist het niet; hij dacht er niet over;
voor hem was het Sturmund, de oude vriend met
wien hij jaren had omgegaan, met wien de liefste
herinneringen van zijn leven te Seltz verbonden wa
ren, maar die hem gezegd had, dat er geen vader
land bestond, en op de kreet: „Geef u over," riep
hij„sterf leugenaaren hij loste zijn revolver. De
Duitscher stortte met een rauwen gil achterover.
En ijlings zag hij een aantal Duitschers als uit
den grond oprijzen, geweerschoten knaldenzijne
manschappen wierpen zich met het blanke wapen op
den vijand; er ontstond een vreeselijk gevecht, waarbij
viel om niet weder op te staan wat sinds twintig
jaar de hoop en de eenige vreugd was geweest van
liefhebbende ouders; wat het dierbaarste was voor
eene minnende maagdwat de steun was van eene
jonge gade en een paar hulpelooze wichten; wat de
roem was der kunsthet sieraad van den vrienden
kring; het sneuvelde en lag doodelijk gewond of
verminkt daar neder.
En de nacht wierp zijn schaduw over dat schouw
spel van menschen wee.
Stil en verlaten waren de straten van het woelige
Parijs. Bleeke mannen met sombere gelaatstrekken,
en half uitgeteerde vrouwen volgden zwijgend hun
weg. De straatjeugd zelve scheen minder dartelde
winkels waren geopend, maar koopers ontbraken. De
vijand had de stad ontruimdParijs was weder vrij
doch wat het geleden had, zou nog niet spoedig zijn
hersteld. Maar men was vrijde hongersnood had
opgehouden, men kon zich weder verwarmen, niet
dag aan dag meer werden verminkten en zwaar ge
kwetsten op baren naar de ambulances gedragen, en
niet dag aan dag klonk het kanongebulder en ge
weervuur rondom Parijs en niet dag aan dag volgde
de eene lijkstoet den anderen van hen die aan de
ellende waren bezweken.
Een prachtig voorjaar verving den strengen winter.
Het was of de natuur door een vroegtijdigen koeste
renden zomer eenigszins goed wilde maken het leed,
dat de vijand aan de belegerde Parijzenaars had be
rokkend. Alles herleefde weder; en ook Antoine, die
ernstig gewond weken lang in een der vele ambulances
was vurpleegd, voelde dat hij herstelde. Toen dat be
wustzijn eenmaal bij hem ontwaakt was, nam hij snel
in beterschap toe; hij werkte thans zelf mede tot
zijne genezing en in de eerste dagen van April werd
hij uit het hospitaal ontslagen.
Maar wederom was Parijs in staat van beleg. Thans
was het niet de Duitscher die de stad hield ingesloten,
maar de troepen zeiven; het leger, dat door de Duit
schers altijd geslagen was, voerde thans oorlog tegen
het gewapende volk, om het weder een koning op te
dringen, die nogmaals het land ten verderve voeren
zou. Of het Napoleon wezen zou, dien men op den
troon wilde herstellen, of een Bourbon of een Orleans,
een vorst was het zeker; eiken dag werd het her
haald door hen die het bestuur op zich genomen
hadden en den oorlog leidden tegen de Versaillianen.
En terwijl voor de poorten van Parijs heftiger werd
gestreden dan in die dagen, toen men tegenover de
Duitschers stond, werden op het Raadhuis de beslui
ten genomen om de maatschappij op nieuwe grond
slagen te vestigen en de vrijheid en gelijkheid van
alle menschen te waarborgen.
Antoine Leroy kende de mannen niet, die aan het
hoofd der zaken stonden; maar eiken dag las hij en
hoorde hij in den kring, waarin hij verkeerde, met
lof van hen gewagen. Hij zag de dapperheid van hen
die streden en de drie maanden, welke hij aan den
oorlog had deelgenomen, hadden hem vooral vatbaar
gemaakt om deze eigenschap te waardeeren. Niet
straffeloos voert een volk oorlogde ruwheid en on
verschilligheid voor het recht planten zich ook over
in de burgermaatschappij, en evenmin leidt een rus
tig burger maanden lang het leven van den soldaat
ook in hem doen zich dan krachtiger de eigenschap
pen gelden die zich met de samenleving niet ver
dragen. Gelijk bij het getemde dier, de smaak van
het bloed den ouden aard weder herleven doet, keert
ook de mensch tot den vroegeren toestand van half-
beschaving weder, wanneer hij door den oorlog daarin
is teruggeplaatst.
Antoine Leroy, de vroolijke, goedhartige provin
ciaal, wiens hoogste uitspanning de stille kring was,
waarin hij aan zijne liefde voor de muziek mocht
toegeven, was een ruw man geworden, die er genot
in schepte aan het krijgsrumoer deel te nemen. De
beginselen, die hij als knaap had hooren verkondi
gen en later in theorie had verdedigd, zouden nu in
toepassing gebracht worden. Er zouden geen groote
heeren en geen canaille meer wezenalles voor allen
Dat was de leus der Republiek, die nu door de Ver
saillianen werd bestreden. Bloed en leven had hij
veil gehad voor zijn land; zou hij het nu niet even
zeer veil hebben om er de waarheid te doen zege
pralen en het gelukkig te maken?
Antoine streed met honderden die even weinig be
grip hadden van den toestand als hij zelf. Eene
geestverbijstering had zich van het Fransche volk
meester gemaakt; het voerde oorlog zonder te weten
waaromhet gezicht van het bloed, waaraan talloos
velen gewoon geraakt waren, deed hunkeren naar
nog meer bloed; de opgewekte hartstocht was on-
verzadelijk en men streed, gelijk de speler, die ver
loren heeft, zijn spel voortzet, ook zonder uitzicht
op winst, maar alleen gehoor gevende aan den dorst
naar kansen. Wordt vervolgd
Te koop een weinig gebruikte Landauer, uit
de Fabriek van de Heeren INGENHOES BUITEN
WEG Co. te De Bilt. Te bevragen bij GE
BROEDERS VAN MANNEKUS bjj Leiden.
van Antiquiteiten, Schilderyen, Behang»
sela, Waaiers, etc., tegen de hoogste waarde.
II. v. ROSSUH DUC BATTEL, Haarlstr. 114.
De ondergeteekende verklaart dat het Haar-
Extract, bereid door den Heer DE RUYTER, te
Utrecht, proefondervindelijk is gebleken aan de
verwachting te beantwoorden.
Utrecht. (got-) H. J. BROM,
Heel- en Vroed meester.
hebben Bteeds
STOOMKETELS EN STOOMMACHINES
van verschillende systemen en grootten in voorraad
of in bewerking.
Ondergeteekende brengt bij deze ter kennis van
belanghebbenden dat hij tot AGENT van de
Stoomvaartmaatschappij Nederland, te Leiden is be
noemd en dat hij in staat is alle inlichtingen be
treffende het vervoer van Passagiers en Goederen
te geven; plannen der Stoomschepen, Tarieven
met algemeene voorwaarden enz. enz. zijn voor
het reizend publiek beschikbaar.
Mr. Th. W. VAN DER SCHALK, Notaris ter
standplaats Noordivijk, zal op Dinsdag den 12den
Mei 1885, des voormiddags te elf uren, in het
Logement Het Hof van Holland, te Noordwijk, in
het openbaar verkoopen;
N#. 1. Een WOONHUIS gediend hebbende tot
Onderwijzers woning, met Schuurtje, Erf en groo-
en TUIN, staande en gelegen te Noordwijk, aan
de Voorstraat en uitkomende aan den Achterweg,
groot 24 aren, 99 centiaren.
N°. 2. Een GEBOUW, ingerioht tot Schoollo
kaal, met Erf, staande en gelegen te Noordwijk
aan de Voorstraat, groot 2 aren, 13 centiaren.
N°. 3. Een HEERENHUIS, bevattende bene
den marmeren Gang, 4 Kamers, Provisiekamer,
Keuken met Bijkeuken, ver wuifde Kelders, Regen
en Wel water pomp en boven 5 Kamers, Keuken
met Regenwaterpomp, Zolder en verdere gemak
ken, met Erf en grooten welaangelegden TUIN,
staande en gelegen te Noordwijk, aan de Voor
straat, groot 12 aren, 85 centiaren.
N°. 4. Een perceel GROND, gelegen tegenover
het vorige perceel, groot 2 aren, 56 centiaren.
Te bezichtigen: perceel Nommer 1 op Dinsdag
en Donderdag van iedere week, van 's middags
2 tot 4 uren, de perc. Nos. 2 en 3 op alle werk
dagen, mits men zich voor perceel N". 3 aan-
melde bij H. VAN DER LOO, en te aanvaarden
bij de betaling der kooppenningen op 1 Juni 1885.
De perc. Nos. 3 en 4 zijn inmiddels uit de
hand te koop.
Inlichtingen te bekomen ten kantore van ge
noemden Notaris.
Leiden, ter Boekdrukkerij van A. W. SIJTHOFF.
