De Machine-Fabriek van Maandag 23 Februari A". 1885. OPENBARE VERK00PING 0PENBAEE YEBK00PINÖ GEBR. LEDEB0ER, te Borne, N°. 7678 Deze Courant wordt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Derde Blad Yervolg der Adverteutiën. min mm mm LEIDSOÏÏ DAGBLAD. PRIJS DEZER COURANT: Voor Leiden per 3 maandenf 1.10. Franco per post1.40. Afzonderlijke Nommers0.05. PRIJS DER ADYERTENTIEN: r Van 16 regels 1.05. Iedere regel meer 0.17A Grootere letters naar plaatsraimte. Voor het incuieo- ren buiten de stad wordt 0.10 berekend. INGEZONDEN. Mijnheer de Redacteur, Na zeer rijp beraad kom ik u een plaatsje vra gen voor enkele regelen. Wanneer het hier mocht gebeuren, dat ook de meerderheid van den Raad verplaatst werd, dan zouden voorzeker die leden van dat college, welke zich altjjd door gematigdheid en kalmte hebben onderscheiden en waaraan dns die omzetting niet te wijten was, met meerdere berusting kunnen staren op het verledene. Ik meen ongevraagd te mogen geven het advies, dat, al mogen de gedachten ook tolvrij zijn en blijven, men wel zal doen uit schriftelijke en mon delinge voordrachten nooit meer te distilleeren, dan werkelijk is geschreven of gezegd geworden; wil men dien weg betreden, dan is er weinig te zeggen tegen - ja alleszins reden zich te verheugen over de aanneming, in de zitting van gisteren, van het voorstel-Buys, dat werkelijk grooter waarborg aan biedt voor eene degelijke behandeling van zaken. En indien men over de verlaging van den gas- prijs in het bijzonder en meer in het algemeen over de wenschelijkheid van een zeer zuinig beheer het gevoelen der kiezers konde inwinnendan zoude het, naar ik geloof, blijken, dat er ook onder de liberale partij meer geestverwanten waren van den heer Buys, dan de meerderheid van onzen Raad schijnt te denken. Ik bedoel hier geen beschuldiging, maar veroor loof mij alleen te geven een wenk, die niet be sproken behoeft te worden (ik doe ten deze aan geen verder geschrijf); maar naar ik hoop wel door dezen en genen betracht zal worden. Leidbn, 20 Febr. 1885. A. Meu ziet het elders, dat aan de beraadslaging bjj het be trokken college, dikwijls eene discussie der bnrgerjj voorafgaat. Geachte Redacteur Zoudt n de goedheid willen hebben het volgende in uw veelgelezen Dagblad te willen opnemen? 'tls eene enkele bladzijde uit de lange lijdensge schiedenis van Noordwijk's Duinbouw-Maatschappij. Maar neen, dat woord „lijdensgeschiedenis" is hier niet op zijne plaats. Wij hooren die uitdrukking te Noordwijk zoo dikwijls herhalen dat ze mij onwillekeurig uit de pen vloeide, en ik wil heden eerder den triomftocht der Maatschappij beschrijven, dan haar lijden, een triomf waarbij een groot deel van Noordwijk's beste ingezetenen als overwonnenen figureeren, 't Is U, geachte Redacteur, evengoed als ons bekend, hoe deze Maatschappij nu twee jaren geleden, met overmoedigen tred plaats nam in den kring harer znsteren, een groot honderdtal hectaren door de gemeente gekochten dningrond overnam, met frisschen moed hare werkzaamheden begon en hare scheppings- en herscheppingsplannen aanving te verwezenlijken. Grootsch waren die plannen - op het papier- dninen werden geslecht, straatwegen aangelegd vriendelijke plantsoenen zouden koelen schaduw ver spreiden, de duinen zouden zich spiegelen in een vijver van kristalhelder water, dartele herten zouden leven schenken aan de doode natuur, villa's zouden verrjjzen langs de kronkelende wandel wegen, eene laiterie, een badhuis en hotel van anderhalve ton en een tram. Dat alles zou, dat alles moest er komen - Geld - Een half millioen gulden! Bagatel! - Men had slechts te beginnen en 't geld zou komen toestroomen. En men begon! - Wegen werden aangelegd en enkelen werden bestraat. Het graven van den vjjver werd opgegeven en in plaats daarvan verscheen eene weide, die nu haar uiterste best doet om tot haren vroegeren toestand van bemosten dningrond terug te keereneene rustieke brug werd gebouwd en in haar schaduw staat de in het dal verscholen laiterie, hunkerend naar den haar voorspelden stroom van bezoekers te wachten. Eene prijsvraag wordt uitgeschreven voor een badhuis met hotel. Teekeningen komen in en worden ten toon gesteld. Men doet eene keuze en spoedig zal de aanbesteding volgen. - Doch men wacht - men wacht - zij komt niet. En zie 't schijnt alsof in de laatste dagen ook de andere werkzaamheden niet meer zoo vlot en flink van stapel liepen. Eindelijk, 't werk staat stil. Het najaar is ge komen men zal in 't aanstaande voorjaar met nieuwen lust weder beginnen en intusschen - de schatkist weder eens trachten te vullenwant, verbloemen is toch niet meer mogelijk, ddar wrong hem de schoen men was a bout de son argent. Nu reeds? En 't werk is pas begonnen! En't badhuisHet hotel En de tram - Ja - 't heeft met het geld toch niet zoo flink gegaan als men meende, men heeft de duizenden niet uit den grond kunnen stampende tegenwoordige aandeelhouders toonen weinig lust méér geld in de zaak te steken; nieuwe willen zich niet laten verlokken, hoe zoet de vogelaar ook fluit; het verkoopen van duingrond tot het bouwen van villa's en zomerverblijven brengt niet veel op, - men zal andere maatregelen dienen te nemen. 't Was immers ook natuurlijk dat vreemden weinig sympathie toonden voor eene onderneming, waarin de gemeente, tot welker voordeel zij strekken moest, zoo weinig belang scheen te stellen. Zij moest maar eens eerst uit den hoek komen, eens door daden toonen hoezeer haar het welslagen der Duinbouw ondernemingen ter harte ging, hoezeer zij de groote gunst op prjjs stelde tot eene bloeiende badplaats te zullen worden bevorderd, en dan zouden de vreem den wel van zelf volgen. Wèl had men vroeger beweerd dat de geheele onderneming aan de ge meente geen hal ven cent zoude kosten, wèl waren er velen in de gemeente - en wel verreweg het grootste gedeelte harer bewoners - die weinig ver beelding hadden van de groote guDsten en voor- deelen, die voor de gemeente er uit zouden voort vloeien; maar dat waren dwarskijkers, die de zaak geheel verkeerd inzagen, bang waren een halven cent tot den bloei der gemeente bij te dragen, hun tijd niet begrepen. De vader weet het best, wat goed is voor zijn kind. Noordwijk zou en moest nit zijn isolement, uit zijne vernedering opgewekt worden, het zou en moest eene schitterende toekomst te gemoet gaan, moest op den weg van den vooruitgang worden voortgestuwd. Slechts een weinig medewerking werd er gevraagd; een klein offertje moest de gemeente brengen op het altaar van haar eigen heil, slechts honderdduizend gulden! En men bracht dat offer! De groote meerderheid van de edelachtbare leden van den Gemeenteraad, van wie misschien geen enkele aan de toekomst van de Duinbouw-Maatschappij geloofde, stond toch toe, dat de gemeente voor honderdduizend gulden aandeelen nam in de ondernemingen dier Maat schappij, mits binnen een bepaalden tijd de tram weg aangelegd en een badhuis aanbesteed werd. (Waarschijnlijk komen wij op dit punt later terug.) En volgden nu de inschrijvingen van vreemden in grooten getale? - Och neen, het goede voorbeeld der gemeente hielp niet. Waren de vreemden wijzer of nog kortzichtiger dan de Noordwijkers? Ik weet het niet; maar 't voorjaar kwam, de werkzaam heden werden niet hervat; de zomer brak aan, er gebeurde n ets, - de bij het Raadsbesluit gestelde termijn tot het aanbesteden van tramweg en badhuis was nabij. - Nog niets. - De termijn versoheen, en de gemeentenaren slaakten een zucht van ver lichting, het aangeboden offer behoefde niet te wor den gebracht, men had het geld, benoodigd boven de aangeboden f 100.000 niet kunnen vinden. „Volharden", was echter het devies der Duin bouw-Maatschappij. Men gaf het bouwen van een badhuis en hotel op, om zich te bepalen tot het aanleggen van een tramweg. Had men vroeger de richting Eatwijk of Rijnsburg gekozen, thans zon men de richting Piet-Gijzenbrug voorstellen, minder kostbaar en misschien meer in den smaak der Noord wijkers. Zou de Gemeenteraad nogmaals bereidwillig genoeg zijn een subsidie, thans echter slechts van f 40,000, toe te staan tot het aanleggen van dien weg? Men polst, men onderzoekt, men werkt, men - neen, ik zal niet zeggen, intrigeert - en ja 'tinkt. De Gemeenteraad beslist nogmaals ten gunste van de aanvrage der D.-M. Hoe dit in zijn werk gegaan is, Mijnheer de Red., dient bij gelegenheid ook nog wel eens gereleveerd te worden. Thans moet ik er echter over heengaan om te komen tot het bespreken eener zaak, die naar het oordeel van vele ingezetenen ten nauwste verbonden is met of een gevolg is van de onder nemingen der Duinbouw-Maatschappij, hier veel kwaad bloed gezet heeft en thans nog veler onte vredenheid gaande houdt. Laat ik de bespreking dier zaak echter besparen tot een volgend artikel dit is reeds lang genoeg. J. d. G. Door DuiDbouw-Maatschappij wordt hier bedoeld d« Maat schappij „Noordwijk." (met rechterlijke machtiging) in het Heeren-Logement aan den Burg te Leiden, bij opbod op Zaterdag den 28sten Febr. iiiiii mm m"i.= en bij afslag op Zaterdag den 7den Maart 1885, heidedagen des avonds te halfacht, ten overstaan van Mr. L. M. J. H. EERSTENS, Notaris te Leiden, van: Een HUIS en ERF gelegen te Leiden, aan den Zuidsingel, Nummer 6, Eadastraal bekend Seotie C, No. 1171, ter grootte van 38 centiaren. Aanvaarding 1 April a. s., na de betaling der kooppenningen. Te bezichtigen daags vóór en op de dagen van veiling en afslag. (met rechterlijke machtiging) in de Herberg van de Wed. J. SCHUUR in de Zuidbuurt te Zoeterwoude, op Donderdag den 5den Maart 1885, des voormiddags te elf uren, ten over staan van Mr. L. M. J. H. EERSTENS, Notaris te Leiden, vsn: Een HUIS en ERF gelegen in den Zwetpolder te Zoeterwoude, Eadastraal bekend Sectie D, num mers 1051 en 1223, ter grootte van 2 aren, 35 centiaren. Verhuurd voor f 1 per week. Aanvaarding 1 April a. s., na de betaling der kooppenningen. Te bezichtigen Dinsdag en Woensdag van iedere week. levert zeer solide 9IACUINES, HETEL9 en DRIJFWERKEN.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1885 | | pagina 1