j
Echt Amerikaansch! Te Nieuw-Yorkis
onlangs overleden de heer Delmonico, restaurateur,
een der grootste sterren op gastronomisch gebied.
Het volgende kan bovendien gelden als een staaltje
van zijn echt Yankey-vernuft: Daar het tot den
bon-ton behoorde diners van Delmonico aan de
gasten voor te zetten, is het niet te verwonderen
dat een geheel leger van zijne koksjongens met
mandon en korven, waaruit zich de heerlijkste geuren
verspreidden, dagelijks, tegen den fashionabelen etens
tijd, zich met moeite langs de zoo woelige straten der
stad voortbewoog. Geen wonder ook dat menig fijn
dineetje in het gedrang op de straatsteenen verloren
ging, tot schade van den eigenaar en teleurstelling van
de wachtende gasten. Delmonico wist echter raad.
Hij schafte zich een aantal kinderdoodkisten aan,
kleedde zijne koksmaats als lijkdragers, plaatste op
de doodkisten de verschillende schotels, overdekt
met een zwart laken met zilveren franje, en expedi-
eerde op die wijze zjjne fijne gerechten. Op de
drukste punten weken nu de voorbijgangers bij het
zien der lijkkistjes eerbiedig ter zijde en do bestelling
arriveerde steeds in goede orde op de plaats van
bestemming.
De „Gazetta di Torino" bericht dat de
aanrander van den Duitschen consul Niemack, zekere
Rappeti, van Yercelli, gevat is. Hij werd met twee
anderen, op wie verdenking rustte, te Turjjn in het
hotel van den heer Niemack dezen voorgebracht en
onmiddellijk herkend. Rappeti, verbleekende, zeide
„Neem u in acht, ik heb vrouw en kind", doch do
heer Niemack antwoordde slechts: „Ik herken ook
zjjne stom". De man zal eerlang terechtstaan. Hij
had getracht den Dnitschen consul te Livorno in
een spoorwegrijtuig te vermoorden en hem zjjne
portefeuille ontroofd.
Alle goede dingen bestaan in drieën!
Zoo dacht er ook Ernestine B., een jeugdige Parjj-
sche schoone, over, die eergisteren voor de derde
maal in een maand tijds zich door kolendamp van
het leven trachtte te berooven. Hoewel zij deuren
en vensters van haar kamertje hermetisch gesloten
had, bemerkten de buren, door de ondervinding
geleerd, toch spoedig onraad, trapten de deur opon
en brachten de ongelukkige, die reeds lag te ziel
togen, zooals zij dit reeds tweemaal gedaan had,
voorzichtig naar het ziekenhuis over. Nadat zij
daar meor dan drie uren lang met den dood ge
worsteld had, in welken strijd de jeugdigo en krach
tige constitutie van het meisje eindelijk de over
winning behaalde, verklaarde zij het ditmaal zóó
geweldig benauwd gehad te hebben, dat zij er thans
voorgoed genoeg van had en plechtig beloofde wat
er ook mocht gebeuren nooit meer zoo dwaas te
zullen zjjn, de hand aan zich zelve te slaan.
BUITENLAND.
Frankrijk.
Na eene vergadering, gisternamiddag ten huize
van den heer Louis Blanc te Parijs door een
aantal afgevaardigden gehouden, hebben vijf gede
legeerden doaer vergadering zich naar het ministerie
van onderwijs begeven, waar de minister Jules
Ferry hun de redenen ontvouwde, waarom de regee
ring van meening is niet tot eene buitengewone
samenroeping der Kamers te moeten besluiten.
liuitschland.
De Duitsche regeering heeft aan den Ameri-
kaanschen zaakgelastigde te Berlijn hare oprechte
deelneming doen kennen in het zware verlies, dat
volk en regeering der Yereenigde Staten geleden
hebben door den dood van president Garfield. De
zaakgelastigde heeft alle Amerikaansche burgers te
Berlijn uitgenoodigd, zich heden (Zaterdag) in het
gebouw der ambassade te vereenigen, om een lijk
dienst ter nagedachtenis van don president bij te wonen.
Het kerkelijk huweljjk der prinses Victoria
van Baden met den kroonprins van Zweden - den
20sten dezer des avonds te zes uren te Karlsruhe
voltrokken - is met bjjzonderen luister gevierd, vooral
ook door de omstandigheid dat het zilveren bruids
paar, de groothertog en de groothertogin van Baden,
naar Duitsch gebruik, de kerkelijke inzegening ont
ving. De stoet, die zich naar de kerk begaf, bestond
uit 47 vorstelijke personen, allen door hun gevolg
omgeven en leverde een ongemeen schitterend schouw
spel op. Bij gelegenheid van dit vorstelijk huwelijk
is de verloving bekend geworden van een adjudant
van den Zweedschen kroonprins, ritmeester Yon
Rüterswals, met freule Von Sternberg, eene dochter
van den directeur van des groothertogs kabinet. Een
verslaggever der Augsburgsche „AllgemeiceZeitung"
vermeldt dat als eene reden van blijdschap voor de
jeugdige Z weedsche kroonprinses, omdat de Z weedsche
hof-ótiquette verbiedt dat aangehuwde prinsessen
iemand uit haar vaderland medebrengen; zij zal
tegenover dat strenge verbod nu eenige vergoeding
kunnen vinden in de echtgenoote van den adjudant
van haar gemaal.
Do koning van Zweden is gisteravond te zes
uren over Frankfort naar Zweden teruggekeerd.
De keizer is gisternamiddag te Baden-Baden
aangekomen met het voorneinen er geruimen tijd
te vertoeven.
Groot-Br tannlS.
De „Times", over de aanstaande samenkomst van
de keizers van Rusland en van Oostenrijk spre
kende, zegt: Als de tweede samenkomst der kei
zers een resultaat oplevert, dan zal het drie-keizers-
verbond hersteld zijn. In stede van in dat verbond
der drie groote rijken eene bedreiging te zien, moe
ten wij het als een waarborg voor de rust van
Europa verwelkomen. Oostenrijk kan bijna als En-
gelands vertegenwoordiger in het verbond der drie
rijken besohuwd worden. Zijne deelneming daaraan
is een voldoende waarborg hiervoor, dan niets, dat
Engelands politiek in Oost-Europa schaden kan, in
de bedoelingen van het bond kan worden opgenomen.
Koningin Victoria heeft bepaald dat het hof
den rouw, voor den tijd van acht dagen, zal aan
nemen, wegens het overlijden van den President
der Yereenigde Staten. Dit huldeblijk aan de groote
Amerikaansche republiek verdient te meer opmer
king daar het zonder antecedent is. Nog nooit heeft
het Britsche hof den rouw over een President der
linie aangenomen.
Turkije.
Waarschijnlijk zal de sultan geen buitengewonen
commissaris naar Egypte zenden, maar een aide-de-
camp met een brief, in antwoord op de mededeelingen
van den khedive omtrent de jongste gebeurtenissen
waarin hij hem tot voorzichtigheid aanspoort.
In eene opnieuw gehouden zitting van de
vertegenwoordigers der houders van Turkscheschuld
brieven is het onderzoek der bevoegdheid, op te
dragen aan het nieuwe bestuur der indirecte belas
tingen, voorgoed ten einde gebracht.
Het bevestigt zich dat de Russische ambassa
deur, de heer Nowikoff, spoedig esne nota tot de
Porte zal riohten, ten einde namens zijne rogeeriDg
te protesteeren tegen den eventueelen afstand, ten
gunste der fondsenhouders, van alle belastingen,
welke nog niet vóór den Rassisch-Turkschen oorlog
geheven werden, zooals het patentrecht, verhooging
der invoerrechten en andere, uit welker opbrengst
de oorlogsvergoeding zou moeten gekweten worden.
Vcreenigde Staten.
President Garfieldastoffelijk overschot heeft Wosns-
dag-ochtend in de villa ts Longbranch, waar hij
overleed, ten toon gelegen en eene groote menigte
belangstellenden kwamen het zien. Zijne trekken
waren door het langdurig lijden zoozeer veranderd
dat zijne huisvrienden hem nauwelijks herkenden.
Te halftien werd eene godsdienstoefening gehouden,
welke door de betrekkingen van den doode, do minis
ters en eenige persoonlijke vrienden, te zam9n om
streeks vijftig in getal, werd bijgewoond. Daarop
werd de kist onder toesicht van den gouverneur
van N.'euw-Jersey, Ludlow, naar den trein gebracht-
President Arthur en generaal Grant waren met een
specialen troin uit Nieuw-York gekomen, die met
de familie en de ministers het lijk naar Washington
vergezelden.
In alle steden, welke men langs spoorde, werden
de klokken geluid en vele duizenden stonden aan
de stations; de mannen ontdekten 2ich het hoofd
en tal van vrouwen braken in tranen los toen de
met zwart behangen wagens voorbijreden. Te Prin
ceton bestrooiden een driehonderdtal studenten de
baan honderd el ver met bloemen en boden prach
tige ruikers aan, om welke te ontvangen de trein
langzamer reed.
Deze legde denzelfden weg af, langs welken de
gresident naar Longbranch werd overgebracht. Te
halfdrie reed men over de Susquehanna. Te Wil-'
mington, Delaware, stonden tien duizend menschen
aan het station en al de stationsgebouwen langs
de Pennsylvaansche lijn waren met zwart behangen.
Zuid-Afrika.
Frans Joubert - aldus meldt men nog uit de
Transvaal - hield vóór eenige dagen een merkwaar
dige rede te Bronkers Spruit. Yooruitgang, zeide
hjj, moest de leuze der toekomst zijn; stilstand
ware achteruitgang; telegraaf- en spoorwegverkeer
moesten ontwikkeld wordenmaar vooral moest het
verschil tusschen Boer, Engelschman, Hollander of
Kaffer verdwjjnen; het verledene moest vergeten
of alleen om het goede herdacht wordende vriend
schap tusschen alle burgers moest zich ook tot alle
vreemdelingen uitstrekken. Hij had nooit aan de
Britsche natie een kwaad hart toegedragen, maar
zich slechts geërgerd aan die persoonlijke hande
lingen van sommigen, die deze natie hadden mis
leid. Engelschen en Hollanders hadden één afstam
ming en moesten als broeders leven.
INGEZONDEN.
Mijnheer de Redacteur
In uw Dagblad van 14 September komt een ver
slag voor van het verhandelde in de Gemeente
raadszitting van Leiderdorp, waarin de concessie
aanvrage der Nederlandsche Stoomtrammaatschappij
wordt besproken.
Met verbazing las het bestuur van de Stoomboot
maatschappij „de Volharding" in dat verslag de
woorden door den burgemeester, den heer Van Geer,
bij die gelegenheid gesproken.
Het zij ons vergund die verbazing wat nader toe
te lichten. De burgemeester, het hoofd der politie, wijst
met klem op de onverantwoordeljjke wijze, waarop
door onze Stoombootmaatschappij met de verorde
ning omtrent het varen door de gemeente wordt
omgesprongen.
Heeft men immer eene grootere zelfbeschuldiging
uit den mond van den burgemeester vernomen?
Deze, die zelf het hoofd der politie is en dus
verplicht is voor de verordeningen te waken,
geeft aan zich zelf een brevet van nalatigheid.
Immers, wanneer hebben we eene bekeuring ont
vangen wegens politie-overtreding in de gemeente
Leiderdorp
In de laatste jaren nimmer; wel hebben we in
drie jaren tijds één klacht ontvangen, maar is dit
noemenswaardig, als men nagaat dat daar dagelijks
8 booten passeeren, dat is in 3 jaren dus meer dan
7200 maal? Ééne klacht dus op 7200 keeren.
Heeft de burgemeester dan het recht om te zeggen
dat alle klachten bij de Maatschappjj ingebracht,
vergeefsch zijn geweest?
Ten slotte „begroette de burgemeester de nieuwe
onderneming met groote ingenomenheid, in de hoop
dat zij het oude vervoermiddel te water zeer spoe
dig mocht verdringen."
Mijnheer de Redacteur! Wat zegt U van zeo'n
redeneering in onze negentiende eeuw, niet in een
achterhoekje van ons land, maar in een naburige
gemeente? Overal tracht men de vervoermiddelen
te vermeerderen, ten einde het verkeer met nabij-
liggende plaatsen en vooral met grootere steden te
verlevendigen. De burgemeester van Leiderdorp wil
wel een stoomtram, maar dan moet het vervoer te
water ophouden; of aan die opheffing voor zijne
gemeenteleden bezwaren verbonden zjjn, daaraan
stoort zich de burgemeester niet.
Onze Maatschappij vervoert op hare verschillende
lijnea minstens tien duizend stuks- vee 'sjaars. Nu
vragen wij, afgezien van het personenvervoer, zullen
al die koeien en schapen, wanneer overal stoom
trams aanwezig zijn en tevens aan den liefdevollen
wensch van den heer Van Geer voldaan is, ook per
stoomtram worden vervoerd of zullen daarvoor af-
zenderlijke trammen worden opgericht?
Wij laten aan het publiek over te beslissen of
onze Maatschappij de aantijging van den burge
meester verdient. Bijna 30 jaren hebben we met
steeds toenemende uitbreiding Rjjn, Gouwe en Am-
stel bevaren; den naam onzerVereenigingwaardig,
hebben we met groote inspanning alle hindernissen,
die nog steeds toenemen, het hoofd geboden; onze
booten hebben ter wille van het publiek geen dag
stil gelegen. Door een en ander hebben we op onze
waterwegen vertrouwen mogen verwerven, niet alleen
van het publiek, maar ook van vele gemeentebestu
ren, wier welwillende bejegening we meermalen
ondervonden en die zeiven dikwijls hebben erkend
dat onze Maatschappij veel heeft bijgedragen tot
den bloei van handel, nijverheid, veeteelt enz. in
de welvarende Rijn- en Amstelstreken.
Dit alles beteekent echter bij den Leiderdorper
burgemeester niets; met één pennestreek wil hij
onze booten vernietigen.
De tijd zal het leeren of de gevaarlijke stoom
trams onze vervoermiddelen te water op den duur
zullen verdringen. Ook deze concurrentie hopen we
trots allen tegenstand het hoofd te bieden.
Wij betuigen U, Mijnheer de Redacteur, onzen
dank voor de welwillende plaatsing van dit stuk.
Het Bestuur der Leidsche
Stoombootmaatschappij de Volharding
