K°. 6180.
Maandag 12 April.
A°. 1880.
Deze Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van Zon- en Feestdagen, uitgegeven.
Derde Blad.
Mijnheer de Redacteur,
Waarde Heer Redacteur,
LEIDSOH
DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per 8 maanden1.10.
Franco per post1.40.
Afzonderlijke Nommers0.05.
PRIJS DER AD VERTEN TIEN:
Van 16 regels1.05.
Iedere regel meer0.17J.
Grootere letters naar plaatsruimte.
Gemengd Nieuws.
De struikrooverij, zoo wordt uit Ma
drid geschreven, wel verre van te verminderen,
schijnt in Spanje toenemende te zijn. In Asturië
doorloopt eene bende van dertig bandieten dorpen
in het gebergte en brandschat er de boeren. In
Alava hebben eenige uit het bagno ontsnapte
boeven te Salvatierra, aan den spoorweg gelegen,
gepoogd hetzelfde te doen, maar de burgergarde
maakte spoedig een einde aan hunne heldendaden.
In Toledo en Ciudad-Eeal vervolgen tachtig man
der burgergarde en soldaten eeDige booswichten in
het gebergte en de bosschen. De krijgsraad van
Ciudad-Eeal heeft nog altijd geene uitspraak ge
daan over de aanranders van een trein bij Alcazar
iu Februari 11. Bijna overal, vervolgt de bericht
gever, wordt het gerecht verlamd door plaatselijke
invloeden, ten gevolge van berekeningen met het
oog op verkiezingen enz., in die mate dat zelfs
hooggeplaatste personen de bandieten in bescher
ming nemen. Ook in andere provinciën hebben
herhaaldelijk gewapenderhand ondernomen aanran
dingen plaats en worden rijke lieden opgelicht,
die liever losgeld betalen dan op de beschermiug
der buret rgarde te rekenen.
Onlangs werd op ongeveer drie m ij len
afstand van de Eoerderij be'noorende bij het krank
zinnigengesticht „Labite" te Clermont, dep. Oise,
het deerlijk mishandelde lijk van een aldaar ver
pleegde gevonden. Het misdrijf moet zich op de
volgende wijze hebben toegedragen.
De vermoorde, Appert genaamd, onder strcDg
toezicht op die boerderij werkzaam, had zich op
een keer tegen een der oppassers verzet, die
daarop zijn beklag bij den hoofdopzichter Estoret
indiende. Deze beval daarop dat de weerspannige
naar de badkamer gebracht en hem daar een stort
bad zou toegediend worden, terwijl hij in afwach
ting den armen krankzinnige een duchtig pak slaag
toediende, en eindelijk een wandelstok op zijn
hoofd stuk sloeg. Toen nu Appert een schop greep
en zijn wreeden meester duchtig te lijf ging, zoodat
er twee knechts noodig waren om dezen te ver
lossen, kende de woede van den opzichter geene
grenzen meer en, na uit een schuur een steel van
een mestvork gekregen te hebben, ging hij Appert
daarmede te lijf, totdat deze overdekt met wonden,
en met den linkerarm op twee plaatsen gebroken,
bewusteloos neerviel.
Vijf dagen bracht de ongelukkige zonder hulp
in een deerniswaardigen toestand door, totdat een
van de oppassers Estoret in bedenking gaf hem
naar de ziekenzaal van het gesticht over te bren
gen. Estoret veinsde aan dien raad gevolg te
willen geven en beval zijn eigen rijtuig in te
spannen en daarin Appert, meer dood dau levend,
vast te binden. Na eeu uur keerde hij alléén terug
en vertelde nu dat hij onderweg even het rijtuig
verlaten had om een glas bier te drinken, en uit
de herberg komende ontdekt had, dat zijn ge
vangene verdwenen was. Het vinden van het lijk
met toegesnoerden hals en de omstandigheid dat
twee spoorwegwerkers Estoret met een schop op een
eenzame plaats hadden zien graven, weerspraken
dit verhaal echter geheel. De justitie bemoeide
zich dan ook weldra met de zaak, en, vóórdat
Estoret het vermoedde, verschenen twee gendarmes
op de boerderij. Ongelukkig schijnen deze geen
bevel tot arrestatie gehad te hebben, want toen
Estoret hun vroeg of ze hèm moesten hebben,
antwoordden zij: „Wij weten het nietde heeren
van het gerecht zullen straks hier komen". Estoret
liet zich dit geen tweemaal zeggen; in een oog
wenk had hij het beste paard uit den stal beste
gen, en reed met de woorden„wacht, dan ga ik
hen te gemoet", uit de oogen der verblufte gen
darmes. Toen de heeren dan ook kwamen, was
de vogel gevlogen. Naar alle waarschijnlijkheid is
hij te Compiègne op den trein gegaan en reeds
lang over de grenzen gevlucht.
Te Neurenberg was men na lang zoe
ken eindelijk een beruchten inbreker op het spoor
gekomen. De man werd ook verdacht van moord
en voorloopig naar de gevangenis gebracht, waar
uit hij dezer dageu echter weer ontvlucht is door
eeu gat dat hij in deu zolder vau zijn cel ge
zaagd had, waardoor hij langs het dak en een goot
in de gracht terecht kwam en zich ongemerkt uit
de voeten maakte. Wat deze vlucht bijzonder
opmerkelijk maakt, is, dat de man niet alléén
in zijn cel was. Men had hem, daar de gevan
genis vol was, eeu plaats bij een anderen mis
dadiger aangewezen, doch dezen had hij door
bedreigingen zooveel schrik weten aan te jageu,
dat de man geen woord van de voorbereidingen
tot die vlucht aan de bewakers mededeelde. Zelf
echter b'eef hij rustig in zijn cel.
Te Dundee, in Engeland, zijn proeven
genomen, om door middel van de telephoon ge
meenschap te oefenen met een duiker, die, van
een geschikten toestel voorzien, zich te water
begeven hebbende, zeer goed verstond wat tot
hem gezegd werd en zich op zijne beurt ook
zeer verstaanbaar deed hooren.
INGEZONDEN.
De ondergeteekenden wenschen donr uwe tus-
schenkomst tot heeren commissarissen der Leidsclie
Zangvereenigiug Caecilia het verzoek te richten
om er voor te willen zorgen dat de Siadszaal
Dinsdag a. s. bij gelegenheid der repetitie ver
warmd zij. Hun zal het toch evenmin onbekend
zijn dat de koude niet van gunstigen invloed
op de stemorganen is en bovendien is de
dag voor de dames reeds vermoeiend genoeg om
ze 's morgens nog kou te laten lijden. Eindelijk
komt het ons gewenscht voor dat er vanwege de
Vereeniging zelve naar de kachel worde gekeken,
want de heer Dujser doet het niet.
Eenige Leden der L. Z. C.
gehouden met het uur van aankomst der treinen'
hetgeen toch de plicht is van elke ouderneming
van dien aard.
Tweemaal, kort na elkander, ondervond ik dat
zulks niet wordt gedaan.
Maandag, tweeden Paaschdag, was de laatste trein
die van Amsterdam komt, ruim eeu half uur te laat.
Dat is op zulke feestdagen een algemeen voor
komend verschijnsel: wij kunnen het betreuren,
maar het is wel te verklaren, aangezien de toevloed
van reizigers dan buitengewoon groot is. Toen ik
het station verliet, hoorde ik vaD alle kanten zeg
gen„Geen Tram?" Neen, het bekende licht was
nergens te bespeuren. De belanghebbenden, ver
langende zoo spoedig mogelijk thuis te zijn, kon
den te voet hun weg vervolgen. Waarom wordt
er op die vertraagde aankomst niet een weinig
gerekend Laat de toestand van het materiëel niet
toe bij zulke, gelegenheden steeds voor beide rich
tingen een wagen gereed te hebben, te meer als
men dan met zekerheid kan rekenen dat er druk
gebruik van gemaakt zal worden?
Zondag daarop kwam ik te 4 uren 1 min.,
juist op den bepaalden tijd, met den sneltrein van
Amsterdam aan. Met mijn gezelschap we waren
met ons vijven wilde ik per tram naar de
Haven gaan. Gezocht tevergeefs. Wel stond er
1 een klaar voor de Plantage. Van deu conducteur
vernam ik dat, de andere wagen precies twee mi
nuten vóór de aankomst van den trein was weg
gereden, nagenoeg leeg zooals mij naderhand
werd gezegd. Was dat niet te dol om los te loo-
pen? Daar we geen lust hadden om een kwartier
te wachten, namen we de beenen op: toen we bij
den wissel op de Haarlemmerstraat bij de Donker-
steeg waren gekomen, stond daar de terugkeerende
tram doodbedaard uit te blazen.
Zie, Heer Eedacteur, in de eerste periode van een
nieuwen dienst kunnen we niet eischen dat alles
precies in de puntjes is geregeld. Maar eene erva
ring van ruim vijf maanden moet de directie toch
wel geleerd hebben hoe de belangen van het pu
bliek en die van de Maatschappij in overeenstem
ming gebracht moeten worden. Ik meen daarom
aan beiden een dienst te bewijzen door op een
bestaande leemte te wijzen. Misschien kan het wat
helpen.
Leiden, Iemand, die niet louter voor
7 April. zijn pleizier tramt.
Vreesde ik niet eene indiscretie te zullen be
gaan, dan had ik wel lust u te vragen of u ooit
van iets wonderlijkers hebt gehoord dan van de
regeling der vertrekuren van den Leidschen tram.
Ik spreek nu niet van het verkeer op de lijn
Station-Plantage: passagiers in de richting van
Leidens lust-warande schijnen minder reden tot
klagen te hebben dan zij die van het nieuwe ver
voermiddel gebruik willen maken om zich Haven-
waarts te begeven.
Nu geloof ik gaarne dat <le lijn Station-Haven
een schadepost is op de rekening der Tramway-
maatschappij, ten minste, maar al te dikwijls
zie ik op de Haarlemmerstraat de wagens leeg
heen en weer rijden; maar de lijn ligt er eenmaal
en hare richtiue exploitatie maakt zeer stellig eeu
deel uit vau de voorwaarden waarop de concessie
is verleend. Iu elk geval komt het mij voor dat
de opbrengst op deze route meer aan de verwach
ting zou beantwoorden, indien meer rekening werd
Waarom geene afdoende maatregelen?
Sinds verscheideue nachten is het in sommige
buurten onzer stad alsof alle duivelen der hel
waren losgebroken. Heirlegers van honden, hui
lende, blafl'ende en tjankende, rennen door en over
elkander, terwijl agenten van politie er langs wan
delen alsof er geen zweem van stoornis der
voor zoo velen noodige nachtelijke stilte plaats
heeft. Wanneer zal toch eindelijk het moment zijn
aangebroken dat die wakker zijnde mannen er
bepaald voor moeten zorgen dat de ingezetenen
niet langer gefolterd worden door die schandalig
geraasmakende hondeDtooneelen Voor gezonden,
is zulks niet uit te staan, hoe moeten dan de
zieken niet daaronder lijden X.
[Het bovenstaande kan zeer zeker dienen als
een staaltje van opgewonden stijl. Alleen ddérom
wordt er dan ook slechts plaats aan gegeven. Wij
toch moeten verklaren 's nachts geen last van
hondengeblaf te hebben. De inzender is dus met
zijn klacht te algemeen. Hij zal met eenige
plaatsaanduiding zijn doel beter bereiken. Hoe wil
men anders afdoende maatregelen r.emen Eed.]
