Te ongeveer halfnegen in den avond
van Zondag jl. hoorde men in de rue Visconti
te Parijs plotseling verscheiden schoten vallen,
gevolgd door hevige noodkreten. Het volgende was
er gebeurd. Eenigen tijd te voren had de heer
"W. zich met zijn jonge vrouw per rijtuig van zijn
woning in de rue Jacob op weg begeven naar den
boulevard St.-Michel, om een bezoek te brengen
aan zijne schoonmoeder. Bij het instappen nu had
de heer W. twee jongelieden opgemerkt, die hem
schenen te bespieden, maar wat hij niet wist: zij
hadden uit al hun macht het rijtuig nageloopen
en het in de rue Visconti ingehaald. Daar sprong
een hunner naar het neergelaten portier, beval den
koetsier stil te houden en noodzaakte den heer W.
uit te stijgen. Op dit oogenblik vielen er drie
schoten; de heer W. was gewond. Onmiddellijk
echter kwamen verscheidene omstanders toeschie
ten en ontwapenden den aanvaller juist toen hij
weder op zijn slachtoffer wilde aanleggen. Intus-
schen had mevrouw W. de vlucht genomen in de
richting der rue Jacob. De heer W. was spoedig
weer op de been; de kogel, die op een portefeuille
was afgestuit, had hem slechts licht gewond onder
den linkerschouder. Bij het voorloopig onderzoek
is gebleken, dat de aanvaller, een student, reeds
vroeger tot de vertrekken van mevrouw W. had
trachten door te dringen en het haar lastig maakte.
Een lang niet alledaagse he verras-
sing viel onlangs een schrijnwerkersgezel te Ber
lijn ten deel. De man, in de Lützowstrasse woon
achtig, ontving van een onbekende uit Leipzig
een brief met 271 /a tblr. en waarin hem tevens
vergiffenis werd gevraagd voor een diefstal van
25 thlr., door den afzender twee jaar vroeger
gepleegd ten koste der zuurverdiende spaarpen
ningen van den werkman. Thans zond de eerlijke
dief het geld, eenmaal uit nood ontvreemd, met
intrest terug. Inderdaad herinnerde zich nu de
schrijnwerker, dat omstreeks dien tijd de genoemde
som op onverklaarbare wijze uit zijn latafel was
verdwenen, en tevens vergat hij niet in gezelschap
van eenige vrienden, des avonds genoodigd, een
dronk in te stellen op het welzijn van den Leip-
ziger onbekende.
R, echtzake n.
In de zaak van het klooster der Kruisheeren te
St.-Agatha, welke Dinsdag bij de rechtbank te
's-IIertogenbosch opnieuw heeft gediend, is door
den Staat geconcludeerd tot niet-ontvankelijkver-
klaring, immers en in allen gevalle, dat de vor
dering aan den eischer zal worden ontzegd, met
zijne veroordeeling in de kosten, op grond dat het
klooster der Kruisheeren te St.-Agatha als bestaand
rechtspersoon niet kan erkend worden en dus de
bevoegdheid mist om in rechten op te treden
dat de eischer „vel quasi" dan ook wel zegt, maar
volstrekt niet bewijst, noch bewijzen kan, dat hij
de bij dagvaarding bedoelde perceelen bezit, en
dat wel bezit pro domino. De eischer verzocht
een naderen termijn tot concludeeren.
BUITENLAND.
Frankrij k.
Mac Mahon heeft ten gevolge van het onder
houd, dat hij Woensdag met d'Audiflret-Pasquier
had, een brief geschreven aan Dufaure, die zich
gisteren naar het Elysée begaf.
De voorzitters van de bureaux der linkerzijde
in den Senaat hielden een bijeenkomst met d'Audif-
fret. Zij hadden eene interpellatie gereed gemaakt
om ophelderingen omtrent den afloop der crisis
uit te lokken. D'Audiffret zeide hun, dat er geen
spraak was van de zitting der Kamers te schorsen.
De linkerzijde stelde dientengevolge de interpel
latie uit.
Dufaure, van 't Elysée teruggekomen, vertelde
in de couloirs van den Senaat, dat de vorming
van het ministerie goed vorderde en dat de voor
naamste zaak, die nog te regelen viel, de redactie
der boodschap was.
DuitseHIand.
In de Wurtembergsche Kamer van afgevaardig
den is een voorstel om de gemeentebesturen te
machtigen, alle vonnissen, tegen ingezetenen hunner
gemeenten wegens vervalsching van eet- en drink
waren uitgesproken, openbaar te maken, met al-
gemeene stemmen op twee na aangenomen.
Het eerste bericht, waarin de keizer Maan
dag mededeeling ontving van de overgave van
Plewna, was een rechtstreeksch telegram van den
czaar. De keizer heeft hem daarop onmiddellijk per
telegraaf eene felicitatie gezonden.
De Duitsche rijksregeering heeft Oostenrijks
voorstel ter verlenging van het haudelstractaat tot
30 Juni 1878 aangenomen.
I talië.
Dinsdag den 4den dezer, zoo leest men in de
„Opinione", ontving eene geachte Russische familie
te Rome een telegram, ongeveer in deze bewoor
dingen „Wladimir is bij Orchanië aan eene knie
gewond. Wij gaan hem met Alexis bezoeken.
Alexander."
Denzelfden avond las men in de ministerieele
„Italië": „Uit het hoofdkwartier te Bogot wordt
geseind, dat de grootvorst Wladimir, tweede zoon
van den czaar, eergisteren, Zondag, bij Orchanië
door een kogel in de knie is gewond geworden.
De kwetsuur is hoogst gevaarlijk. Men verwacht
den keizer, die den gewonde zal komen bezoeken."
De eveneens ministerieele „Bersagliere" maakte
dienzelfden avond eene dépêche openbaar van haar
„eigen telegraphisch agentschap" uit Bucharest,
aldus luidende„De grootvorst Wladimir is Zondag
bij Orchanië door een kogel in de knie gewond.
De wond is zeer bedenkelijk. Men verwacht het
bezoek van den keizer".
De niet minder ministerieele „Nazione" te
Elorence, welke ook haar eigen agentschap zegt te
hebben, wist den volgenden ochtend te verhalen,
dat de ongelukkige grootvorst in de dij gewond
was en voegde er bij, dat, naar men vreesde, het
been zou moeten worden afgezet.
Geen enkel ander blad had iets van de zaak
vernomen en een dag later was het dan ook bo
ven allen twijfel verheven, dat noch Wladimir,
noch Alexis, noch Alexander, waarvan het tele
gram gewaagde, tot het keizerlijk gezin behoorden,
maar eenvoudig bloedverwanten waren van de bo
venbedoelde Russische familie te Rome. Door
het vermakelijk quiproquo is thans naar het oor
deel der „Opinione" toevalligerwijs onweerlegbaar
gestaafd wat sedert lang algemeen vermoed werd,
dat namelijk de particuliere telegrammen, door den
minister van binnenlandsche zaken, wiens orga
nen de bovengenoemde bladen zijn, of door zijne
ambtenaren worden nagezien. En nu merkt het
oppositieblad aan, dat niet slechts het geheim, maar
ook de eigendom van telegrammen onschendbaar
behoort te wezen.
In de zitting van den 6den dezer heeft de heer
Corte, een lid van de dissentieerende groep der
linkerzijde, tot groote vroolijkheid der leden, de
zaak in de Kamer gebracht en deswege den mi
nister om inlichtingen verzocht, die antwoordde,
dat het niet mogelijk was dergelijke misbruiken
altijd te verhinderen, dat zij'ook in het buiten
land vaak genoeg voorkwamen, dat hij, voor zich,
verklaren kon, noch middellijk, noch rechtstreeks
tot het mededeelen van particuliere telegrammen
aan eenig dagblad vergunning gegeven te hebben
en dat hij onderzoeken zou, in hoever eenig amb
tenaar aan het geleurde schuldig was. De heer
Corte nam akte van deze belofte en daarmede was
het incident afgeloopen.
In een telegram uit Rome wordt gemeld,
dat de bisschoppen allerwegen last hebben ont
vangen, gebeden uit te schrijven voor het herstel
van den Paus.
Het consistorie is uitgesteld tot 21 dezer.
Oroot-TESi'itairmië.
Aan een diner, bij gelegenheid van de opening
van eene nieuwe conservatieve vereeniging Dins
dag te Edinburg gegeven, heeft de heer Gathorne
Hardy, de minister van oorlog, eene toespraak ge
houden, waarin hij verklaarde, dat de Britsche
regeering niet de minste schuld had aan den oor
log. Dat de liberale partij als partij daartoe ook
niet bijgedragen had, zeide hij wel te moeten
aannemen. De regeering slaat den loop der zaken
in het Oosten bestendig nauwlettend gade: zij
heeft eene voorwaardelijke onzijdigheid in acht
genomen en Rusland met de meeste rondheid ge
wezen op eenige punten, waarmede de Britsche
belangen in het bijzonder gemoeid waren. Andere
punten kunnen zich in den loop der gebeurte
nissen voordoen, maar van de door Engeland aan
Rusland gestelde voorwaarden is er tot nu
geene geschonden. Pie i na is thans gevallen en 7
minister geloofde, dat ieder sympathie hebben
moest voor de dapperheid, waarmede die pW
verdedigd was. Hij hoopte, dat er zich eene ge*
legenheid zou voordoen voor de Engelsche re»!*
ring om aan dezen oorlog een einde te maken"
Hij verzekerde, dat de regeering niets vuriget
wenschte dan zulk eene gelegenheid te vinden0
De „Daily News" is van oordeel, dat devo0r.
waarden van een eveutueelen vrede tussche"
Rusland en Turkije, welke punten betreffen, waar"!
mede ook de belangen van andere mogendheden
gemoeid zijn, niet zullen vastgesteld worden zon
der overleg met die mogendheden. Ten aanzien
van de toekomst van Konstantinopel b. v. heeft
prins Gortschakoff dat duidelijk genoeg gezeul
Door zulk gemeenschappelijk overleg zal men^e
zwarigheden, die zich bij het sluiten van den vrede
voordoen, te boven kunnen komen.
De „Morning Post" meent, dat de val van
Plewna Engeland tot besef van het gevaar, waar
door het bedreigd wordt, zal brengen. Het blad
verwacht van de regeering onmiddellijk eene de
monstratie, die toont, dat zij het gevaar bem-iint
De „Standard" waarschuwt voornamelijk °tegen
pogingen die zouden kunnen gedaan worden om
Engeland van de onderhandelingen over den vrede
uit te sluiten.
Rusland.
Officieel wordt uit Bogot geseind: „Naar
verklaring der krijgsgevangen chefs van den staf
bestaat het leger te Plewna uit 60 tabors, met
zestig stukken geschut, weinig ruiterij en 7 pacha'
De poging van Osman-pacha, om zich door de
belegeraars heen te slaan, was heldhaftig en de
geheele vroegere verdediging waardig. De Turken
vochten als leeuwen, maar vonden een daaraan ge
evenredigden tegenstand. Zij wierpen zich met alle
kracht op de linkerflank der Russische grenadiers, uit
Siberische regimenten bestaande, en drongen, ondanks
een moorddadig geweer- en kartetsvuur, tot de loop
graven door. De grenadiers streden als wanhopigenen
toen het regiment Astrakan en dat van Samogatikwa
men toesnellen, wierpen zij gezamenlijk de Turken
uit de loopgraven, en maakten zich van een vaandel
en zes kanonnen meester. Toen ondernam het geheele
corps grenadiers een aanval op de Turken, en wierp
hen terug achter de Wid; onze andere troepen
en de Rumeniërs tastten de Turken in den rug
en de flank aan, waarop de dappere verdedigers
van Plewna zich weldra genoodzaakt zagen de
wapenen neder te leggen en zich met het geheele
leger over te geven. Op 11 dezer is in de Turk-
sche verschansing n°. 5, op den weg van Plewna
naar Grovitzy, op de plek waar Osman Pacha zijn
standaard had geplant, in tegenwoordigheid van
den czaar een dankstond gehouden. Daarna gebruikte
de keizer te Plewna het ontbijt en ontving Osman
Pacha, met wien hij zich vriendelijk onderhield
en wien hij uit hoogachting zijn degen teruggaf.
Volgens „Daily News" bedraagt het aantal
zieken en gewonden binnen Plewna 20,000.
Aan de „Polit. Corr." wordt uit Bucharest
bericht, dat het grootste gedeelte van het leger,
dat voor Plewna lag, ter versterking van het leger
van den czarewitz is bestemdhet andere deel
zal langs den straatweg naar Sofia marcheeren.
Het Rumeensche leger zal de oevers van den Donao
bewaken en Widdin isoleeren.
Volgens Russische berichten was Osman Pacb
aan het been, volgens eene andere lezing echter
aan de hand ernstig gewond; toch voerde hij per
soonlijk met generaal Ganjetzky, bevelhebber vu
het Russische grenadierscorps, de onderhandeling
over de overgave. Hij stemde volkomen in
eene onvoorwaardelijke capitulatie, maar uitdruk
kelijk verklaarde hij zich slechts den keizer vjj
Rusland op genade of ongenade over te geven,
niet den vorst van Rumenië, dien hij een re
noemde. Hij gaf zijn degen dan ook aan oen Em
sischen generaal der grenadiers over.
Terstond na 't vernemen van den val T~
Plewna stelde de czaar zijn eigen rijtuig en z'J-
gewoon escorte ter beschikking van den gewon e
en gevangen Turkschen generaal.
De plechtige intocht der geallieerde troepen -
Plewna had Dinsdag-namiddag tusschen 2 en
uren plaats, waarbij de 2de Rumeensche divisie
voorhoede vormde. Grootvorst Nicolaas hat r
