,Zij m
n I
van -I
■nde.
len:
Jstem]
t.
wetll
Hen
commissie heelt eenparig besloten dit onder
nog acht dagen uit te stellen, daar zij eene
klaring heeft gekregen van den minister van
enlandsche zaken, waarbij hij belooft, bin-
dien tijd een ontwerp voor te dragen
opheffing van den staat van beleg in alle
parlementen waar hij nog geldig is.
Dezelfde commissie heeft overwogen het voor-
n 1 van den heer Hervé de Saisy, om dediaman-
"ts'c;i van den kroon te vervreemden ten behoeve
'an °p de door den oorlog verwoeste steden. Na een
Arkeil j^e discussie is tot de prise en considération
kloten. De rapporteur der commissie zou verder
Jgens de Siècle in last hebben, de vergadering
kulx>r te' stellen het ontwerp naar de commissie
'10'eilt>r het budget te verzenden.
aao De Bien Public deelt mede dat sedert eenigen
P re'Jd Bonapartische vergaderingen bij den heer
1 °P ïuher worden gehouden, waarop onder anderen
;er Zilk zou beraadslaagd worden over de middelen
de airbeiders-vereenigingen te ondersteunen,
en 'c,et andere woorden de heer Rouher c. s. zon
of VKiarne beproeven, Napoleon op de schouders der
"clllèeiders op den troon te doen dragen.
ee:-De in Nieuw-York wonende Elzassers hebben
in "ibr inschrijving 6000 fr. bij elkaar gebracht en
laat:,arvoor een prachtigen eere-degen gekocht, die
'lu'i,n den: verdediger van Straatsburg, generaal
1 e'8|rieh, aangeboden eu door dezen in dank ont-
v'r- .iigen is.
deape vierde krijgsraad heeft ter dood veroordeeld
'derrm zekeren Collin, beschuldigd van moord op
iudii.d kapitein der gendarmerie en de heeren
)zttillu, vader en zoon, tot deportatie voor de inis-
tad van brandstichting en deelneming aan ge-
a 'Kapenden opstand.
an t De derde krijgsraad heeft het verhoor van
tn. Aampy ten einde gebracht, is daarna begonnen
volkan dat van Régère en vervolgens aan dat van
ullier. De verhooren duren nu minder lang,
""rar het: gewoonlijk eene herhaling is van de
ide geschiedenis, geen solidariteit met de Com-
lune, geen deel aan de brandstichtingen enz.
ideseftn Lullier deelden wij vroeger de acte van
,r dtBSchuldigiug reeds mede. Van Champy en Régère
uw,. ZÜ 1" hoofdtrekken als volgt:
,oo Champy bezocht druk de republikeinsche clubs
Ldnefcurende het beleg. Als lid der Commune ken-
jtteiierkte hij zich door zijne hevigheid. Den 26sten
bpiei was bij aan de mairie van het 11de arron
dissement, vau waar alle bevelen uitgingen, die
sa0;» hoofdkwartier der insurrectie was. Hij be-
,lai.reert echter den 27sten en 28sten Mei daar niet
q, f.weest te zijn, maar zich bezig te hebben ge
er jtiuden met het bezoeken der hospitalen. De
Zj .inten van beschuldiging tegen hein komen on-
e O'iveer op hetzelfde neer als die der andere
loot Immune-leden, usurpatie van macht, arbitraire
rkiujrbeurdverklaringen, opruiing, verwoesting enz.
jok i Régère is in 1825 te Bordeaux geboren, was daar
n 3 Aarts en redacteur van de Tribune de la Gironde,
erii.olk blad na den coup d'état van Napoleon
itu 'erd opgeheven, en kwam in 1855 te Parijs. Bij
ikt iV opstand is hij geworden secretaris van het
n etlste arrondissement, lid van het comité voor de
jlikflapening en eindelijk tot dat toppunt van glorie
Wl ipgekloinmen, het lidmaatschap der Commune!
e[dc n het lournal Of/iciel der Commune zijn ver
scheidene decreten van hem vervat. Hij vroeg den
■estellsten April de urgentie voor de vorming van het
[gfjnPmité de salut public. De huiszoekingen tot weg-
3t eming der wapenen van de onwillige garden,
jijijkB vernieling van de Vendöme-zuil, de geheim-
jjjljOuding der beraadslagingen van het comité de
joci'ifUt public, de schandelijke requisitiën enz. enz.
t M
ïerst.
,re ofl
B lit,
leeri'l
inhei
wil
•ood
U ua-j - -
g fl
ben in hem een grooten voorstander gevonden,
den intocht der troepen van Versailles nam
een ijverig aandeel aan de organisatie van
tegenweer der insurgenten. Hij ontkent
de anderen zijn aandeel aan de braud-
chtingeu, maar het is vrij zeker, dat hij
n Milière de uitvoering van een bevel heeft
pgedragen oui de monumenten en de suspecte
n j^uizenlvan den linker-oever der Seine in de
h tet leggen.
Duitschland.
r FftlDe Kölnn. Zeil. bespreekt in een hoofdartikel de
,n Bï'lzantschapsposten, die Frankrijk in Zuid-Duitsch-
viltelnd wil onderhouden en wel naar aanleiding
1, "Sn een aankondiging in de officieuse Fransche
'onileur, waarin de volgende woordeu voorkomen
die 'IVat ook zekere bladen zeggen morgen en niet-
woigenstaande het voorbeeld van Engeland, zullen
iek 'I Fransche gezantschappen in Zuid-Duitschland
al u opgeheven worden en zal Frankrijk voort
aar .ijven; gaan, diplomatieke agenten in Stuttgart
i Karlsruhe te onderhouden."
de 'jGenoenid Keulsch blad zegt hierover onder
eren: „Al bevat de Constitutie van het Duit-
e rijk ook geene directe bepaling tot opheffing
de in enkele rijks-landen bestaande buiten-
dsche gezantschappen, zoo kan toch de nieuwe
ichtjng van zulke gezantschappen als onnoodig
adzaam beschouwd worden, nadat de vol-
urechtelijke vertegenwoordiging van Duitsch-
de wetgeving, het recht, om over alle ge
ldige buitenlandsche aangelegenheden ver-
:n| te sluiten, aan den Keizer en het rijk
n 'opgedragen. Ten gevolge van de herstelling
de oude Duitsche grenzen en de inschuiving van
lgvei
s-de»l|
ijnlijll
rschj'l
ergao:
.rlem'j
ik
d H
strek1
rste
Ti te If
het rijks-land Elzas-Lotharingen tusschen de Zuid-
Duitsche staten en Frankrijk, vervalt iedere aanlei
ding tot directe verhandelingen over grens-aangele-
genheden, de scheepvaart op den Rijn, het onder
houd van spoorwegen en bruggen, de toepassing
van de tol- en handelsverdragen enz.
Voor Zwitserland toch, dat voor een groot ge
deelte onmiddelijk aan Baden grenst en van
Wurtemberg en Beijeren slechts door het meer
van Constanz gescheiden is, was en is nog steeds
éen gezant voldoende, die in Berlijn resideert en
tevens bij de Zuid-Duitsche hoven geaccredi
teerd is."
Vervolgens houdt het blad een betoog, waaruit
niet onduidelijk blijkt, dat het Frankrijk ver
denkt, de genoemde gezantschappen te onder
houden, ten einde tusschen het Zuiden en Noor
den van Duitschland oneenigheid te zaaien.
Is het voor Duitschland, zoo vraagt het, niet
reeds een groot nadeel dat de gezanten van zijne
verschillende deelen te Parijs onder goede con
trole tusschen de forten zitten opgesloten, zoodat
zij weinig of niets van de provinciale toestanden
en die van het leger kunnen vernemen, terwijl
in Duitschland behalve in Berlijn en Dresden
nog in iedere Zuid-Duitsche vesting een talrijk
Fransch gezantschaps-personeel gevestigd is, dat
zich van al die zaken op de hoogte kan stellen
Na al het gezegde besluit het blad zijne ont
boezemingen van wantrouwen met deze woorden
„Indieu het Frankrijk, evenals alle andere in
Zuid-Duitschland vertegenwoordigde mogendhe
den, alleen te doen ware om de gezantschappen
te doen voortduren, dan zou het vooreerst bij het
oude kunnen blijven. Maar bij de quaestie van
eene nieuwe oprichting dier gezantschappen schij
nen ons de voorgaande beschouwingen toe, het
nadenken waardig te zijn. En wanneer de Sloni-
leur behalve Berlijn nog andere Duitsche residen-
tiën in overweging neemt, waarom werpt zij hare
blikken dan uitsluitend op Zuid-Duitschland?"
Op het spoorweg-statiou te Leipzig, dat Bismarck
des nachts om twaalf uren met den sneltrein van
Berlijn passeerde, was een groote volksmenigte
op de been, die hem inet een donderend gejuich
ontving. Terwijl hij in zijn rijtuig bleef zitten
sprak de kanselier een tijd lang met de omstan
ders eu vroeg hen of zij het ook niet aangenaam
vonden, dat zij nu een langdurigen vrede zouden
hebben (sic!) waarop natuurlijk iedereen verzekerde
dat hij zulks dol prettig vond. Ook herinnerde de
vorst zich plotseling dat hij van moederszijde
eigenlijk een Leipziger was, welke ontdekking
of herinnering een groote vreugde aan het station
veroorzaakte. Hartelijk lachte de rijkskanselier
mede, toen op zijne aanmerking, dat het leger
zoo dapper gevochten had, een der omstanders
de beleefdheid had te zeggen: „Ja maar de di
plomaten hebben elkander ook flink slag gele
verd." Maar vooral zeer aangedaan werd vorst
Bismarck, toen een knaap hem uit naam van
zijne ouders en zusters (die hij evenwel waar
schijnlijk niet het genoegen had te kennen) een
lauwerkrans aanbood. Kortom, het oponthoud aan
het Leipziger station is voor den grooten staats
man eene aangename oase geweest op de groote
ijzeren vlakte, die hij tot Gastein nog te door-
loopen had.
Volgens de Frankforter Zeitung heeft een congres
van sociaal-democraten, dat den 12den Augustus
te Dresden ten getale van 2000 personen veree-
nigd is geweest, met algemeene stemmen het
volgende besluit genomen
„Het congres van de sociaal-democratische partij
onder de werklieden verklaart, dat het de plicht
is van iederen werkman om te strijden voor
het vaststellen van op zijn hoogst tien werkuren
per dag en voorts geheel in te stemmen met
de grève der metselaarsknechts te Berlijn en met
de andere werklieden, die in Duitschland den strijd
ondernomen hebben voor vermindering der werk
uren." Indien dit bericht juist is dan ijvert dat
congres wel voor het treurigste gedeelte der sociale
beweging. Dat de werklieden herstelling vragen
van billijke grieven, b. v. opheffing van ongelijke
strafbepalingen, evenredigheid van loon en arbeid,
dat is zeer natuurlijk. Maar wanneer zij er zich
alleen op toe gaan leggen, minder werk te krij
gen, terwijl de werkuren inderdaad niet te veel
zijn, dan ontaardt hun verlangen naar recht en
billijkheid in een eisch om luiheid en leeglooperij
(zeer terecht des duivels oorkussen genoemd) te
bevorderen.
De Spener-Zeilung deelt mede, dat de Berlijnsche
metselaarsknechts besloten hebben, dat het aan
geen dagwerker vergund zal zijn het werk te
hervatten voordat het comité verkregen heeft wat
het vraagt. Indien zij dit besluit willen doorzet
ten, dan zullen zij waarschijnlijk wel spoedig
kennis maken met de strafwet.
Oostenrijk-Hoiig. Monarchie.
Aan de Augsb. Allg. Zeil. wordt uit VVeenen
geschreven
„Sedert het zeker is dat vorst Bismarck naar
Gastein komt en graaf Beust Gastein niet verlaat
kan het niet meer twijfelachtig zijn, dat daar
ook politieke onderhandelingen op til zijn, waaruit
wellicht politieke overeenkomsten zullen geboren
worden. Dat in het bijzonder de Rumeensche
aangelegenheid ter sprake zal komen, dat blijkt uit
aanwezigheid van den staatkundigen vertegenwoor
diger der vereenigde Donau-vorstendommen, en
nog meer uit de ontbieding van baron du Pont'
die bij het ministerie van buitenlandsche zaken
hel verslag over de Oosten rij ksche (aangelegen
heden onder zijn toezicht heeft. In welke rich-
tiug Oostenrijk besloten is, die aangelegenheid te
behandelen en tot nu toe behandeld heeft, daar
van zijt gij reeds op de hoogte; het wil alles
vermijden, en het zoekt daartoe ook Pruisens
medewerking, wat de fiuancieele quaestie uit
kan breiden tot een politieke. Het is des niette
genstaande wel mogelijk, dat het deze houding
gedeeltelijk laat varen en zich tot eene defini
tieve verklaring laat overhalen, die Pruisen zoekt
te provoceerenin hoeverre het nu voor de hand
ligt, bij deze gelegenheid den staats rechtelijken
toestand der Donau-vorstendommen natuurlijk
in overeenstemming met de andere onderteeke
naars van het Parijsche tractaat op een ande
ren grondslag te vestigen, namelijk op een grondslag
waardoor de nu bijna onuitvoerbare in menging
in de Rumeensche staathuishouding eenigszins
naar het gemeene recht werd geregeld, dat moet
ik evenzeer in het midden laten als de vraag, of
niet eene eventueele overeenkomst met Pruisen
in deze bijzondere zaak niet het uitgangspunt zou
kunnen wordeu van waar men zich verder met
elkander verstond over de geheele Ooster6che
quaestie."
De ontbinding vau den rijksraad wordt natuur
lijk in de constitutioneele dagbladen met kracht
algekeurd. Maar de ontevredenheid wordt, en te
recht, zeer vermeerderd door de maatregelen, die
de regeering neemt om de grondwetspartij in
hare verkiezings-manoeuvres te belemmeren, ter
wijl staatkundige katholieke partijen natuurlijk
met alle inspanning aan hel werk zijn. De Neue
Freie Presse zoekt dan ook zijne lezers een riem
onder het hart te steken. Aan den arbeid I zoo
roept zij hun toe. Zonder draleu aan het verkie-
zingswerk, dat zoo beslissend voor het toekom
stig lot van ons land zal zijn als het nooit ge
weest is, sinds het rijk bestond.
Daarentegen schrijft het regeeringsgezinde Va-
lerland„De verkiezingsstrijd is begonnen; in
Linz is een katholiek centraal kies-comité aan
het werk voor Opper-Oostenrijk onder de leiding
van den legatieraad, Weisz von Starkentèls. In
VVeenen heeft zich een voorloopig kies-comité
vóór de regeering gevormdmaar wij zouden
wenschen, dat alle katholieke en foederalistische
notabiliteiten van Weenen, dezen keer ten minste
uit hunne gewone reserve te voorschijn traden,
alle bruikbare elementen aanwendden en zich
verbonden tot de vorming van een comité, dat
wezenlijk in staat was, zooal niet om een alles
afdoeuden zegepraal te behalen, dan toch door
een zedelijk succès een goede toekomst voor te
bereiden". De clericalen zullen waarschijnlijk
dergelijke opwekkingen niet noodig hebben. Even
min in Oostenrijk als elders zijn zij gewoon,
wanneer zij hunne zaak kunnen bevoordeelen,
met de handen in den schoot te zitten.
In Lemberg is, twee dagen na de ontmoeting der
keizers van Oostenrijk en Duitschland, een zoo
genaamde Polendag begonnen. Deze kan reeds
beschouwd worden als een onmiddelijk gevolg
der verzoenings-politiek van het kabinet Hohen-
wart. Uit alle deelen toch van het voormalig
koninkrijk Polen zullen daar afgevaardigden bij
elkander komen om een gemeenschappelijk pro
gramma vast te stellen tot verwezenlijking van
het oude idéé: de herstelling van Polen.
Het Neue Wiener Tagblatt Deelt in een telegram
uit Gastein mede, dat graaf von Beust in de daar
aanwezige politieke kringen op zijn eerewoord
verklaart, dat hij van de keizerlijke ontbindings-
besluiten geene officieele mededeeling heeft ontvan
gen. In het algemeen droeg hij er wel kennis van
dat er over een dergelijken maatregel beraad
slaagd werd maar de uitvoering van het besluit
heeft hij, even als ieder ander, tot zijne verwon
dering uit de Wiener Zeitung vernomen. Het ver
raste hem vooral, daaruit te zien, dat ook de
Neder-Oosten rij ksche landdag ontbonden werd,
terwijl het toch niet te verwachten is, dat de
groote grondbezitters daar andere keuzen zullen
doen.
De Oostenrijksche rijkskanselier heeft bij keizer
Wilhelm eene audiëntie gehad die anderhalf uur
duurde en waarop alle gewichtige politieke ge
beurtenissen sedert 1866 zijn ter sprake gekomen.
TELEGRAMMEN.
Madrid, 17 Augustus. De Federale Raad van
de Spaansche afdeeling der Internationale heeft aan
den Minister van Staat een langen brief geschre
ven, waarnevens eene petitie gaat, onderteekend
door den secretaris Mara. Daarin wordt als 't
maxiern der vereeniging genoemdvijandschap
legen 't beginsel van gezag; en als haar hoofd
doel; vernietiging van dit beginsel. In den brief
wordt verder geklaagd over de lasteringen en
vervolgingen, waaraan de vereeniging heeft bloot
gestaan. De Internationale zoo wordt gezegd
verlangt orde maar geen bevoorrechte klassen.
Het slot der petitie luidt aldus: „Het Gouver
nement meent dat wij de wetten schenden. Zoo
't dit meent laat het ons vervolgen; laat het
rondweg verklaren dat 't ons buiten de wet be
schouwt. Zoo niet dat 't dan onze rechten als
burgers van eene vrije natie eerbiedige en doe
eerbiedigen."
Washington, 17 Augustus. Het batig saldo,
van 91 millioen, voortspruitende uit de ontvan-
sten over het halfjaar, alsmede een vorig batig
saldo zullen aangewend worden om 121 millioen
der Openbare Schuld af te lossen.
Parijs, 18 Augustus. De commissie, belast met
het onderzoek van 't ontwerp tot verlenging der
volmacht des heeren Thiers, is heden bijeenge
komen. Vermoedelijk zal zij Maandag haar rap
port uitbrengen; en zal Dinsdag de discussie
daarover aanvangen. Men blijft gelooven, dat 't
ontwerp, na voorafgaande wijziging, met groote
meerderheid zal aangenomen worden.
Naar men verzekert, heeft Abbatucci zijn ont
slag als afgevaardigde van Corsica ingediend, our
plaats te maken voor Rouher.
De onderhandelingen met de Duilschers, betref
fende de ontruiming van de departementen rondom
Parijs, duren voort. Men twijfelt niet aan een
spoedig welslagen.
Londen, 18 Augustus. In het Lagerhuis heeft
lord Enfield medegedeeld, dat hij bericht had ont
vangen, dat Frankrijk van de vreemde schepen,
die zijne havens binnenkomen, Óen franc aan
rechten zal heffen voor elke ton.
Washington, 18 Aug. De heer Boutwell, mi
nister van financiën, heeft machtiging verleeud
om de betaling van de September-coupon, tot op
aanstaanden Dinsdag, zonder korting te ver
vroegen.
BerMjn, 18 Augustus. Volgens de Kreuz-Ztg. zal
de bondsraad tegen het midden der volgende
maand bijeenkomen, om de begrooting en ver
dere aangelegenheden van Elzas-Lotharingen te
regelen.
Versailles, 18 Aug. Voor den krijgsraad is
heden de beschuldigde Ferrat verboord. Hij deelde
gewichtige bijzonderheden mede omtrent de op
richting van het Centraal Comité, den naijver,
die tusschen de leden der verschillende comitees
bestond en omtrent de tuchteloosheid, die bij de
nationale garde heerschte. Volgens hem behoorden
de brandstichters tot den staf, die grootendeels
uit vreemdelingen bestond; die lieden bleven ver
van het slagveld, terwijl de nationale gardes
dapper vochten tegen de troepen van Versailles.
Parijs, 18 Augustus. Volgens de weekstaat der
bank bedraagt de vermeerdering van het in kas
zijnde 11% millioen, van de portefeuille, behalve
de uitgestelde wissels 17% millioen, in omloop
zijnde bankbiljetten 3?fe millioen, en van de
loopende rekening met de schatkist 22 millioen,
de vermindering van de uitgestelde wiooolo 26^
millioen, voorschotten 40$ millioen, en de loo
pende rekening met particulieren 72% millioen.
Londen, 19 Augustus. Het gouvernement zal
aan eene commissie opdragen eene enquête te
houden over de houding der politie bij het ge
beurde in het Phoenixpark. Het zal geene mee
tings in de parken beletten, wanneer daardoor
niet het verkeer belemmerd wordt.
Bij een besluit der admiraliteit zijn de admi
raals Wilmot en Willesby en de kapiteins van
den Minotaur en van de Agincourt geschorst, eu
de kapiteins van de Warrior en de North umber
land berispt.
Parijs, 19 Augustus. Het Journal des Débats zegt,
naar aanleiding van de stemming der bureaux
over het voorstel Rivet dat de meerderheid eu
de commissie die haar vertegenwoordigt, iedere
verzoenende bepaling zal aannemen, die geen
afbreuk doet aan de souvereinileit der verga
dering.
Het blad meldt verder, dat de commissie belast
met het onderzoek van het voorstel om de minis-
teriëir van Versailles te vestigen, zich daarvoor
verklaard heeft; maar een middenweg zou willen
aannemen voor de urinisteriën waarvan eenige
afdeelingen noodwendig naar Versailles overge
bracht moesten worden, en anderen te Parijs
moesten blijven.
Gremeng-de berichten.
Den 15den is de laatste trein met gekwetsten
en zieken van het Fransche leger, wier toetaüd
tot nog toe hun vervoer niet had veroorloofd,
Luik gepasseerd in de richting van Rijssel. Hij
bestond uit 31 ambulance-wagens met 148 sol
daten, bijna allen zeer ernstig ziek. Een groot
aantal ziekenverplegers, verscheidene geneesbee-
ren en drie aalmoezeniers vergezelden hen.
Van de 600,000 soldaten, die als krijgsgevan
genen naar Duitschland werden gezonden, zijn
daar thans niet meer dan 30,000. Deze kunnen
nog niet worden vervoerd.
LAATSTE JBJEH1CHTEN.
Hedenavond bij het afdrukken der Courant om
vingen wij de berichten uit Oost-Indië.
De daarin voorkomende besluiten en benoe
mingen zullen dus door ons in het nummer dat
Maandag-avond verschijnt worden medegedeeld.
's-Gra.venhage, 19 Aug. liet muziekkorps van
het regiment grenadiers en jagers is toegevoegd
aan de plechtigheid van het overbrengen der
stoffelijke overblijfselen van de op de Citadel van
Antwerpen gesneuvelde officieren, welks muziek
korps den 21sten dezer van bier naar Breda zal
vertrekken.
