Reizen in Rijnland
£3
ZATERDAG 7 JUNI 1947
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 3
|N HONGARIJE zijn de Russen be
zig de democratie te redden, of
anders gezegd: het land communis
tisch te maken, want voor Moskou
is democratie gelijkluidend met
communisme.
Zoals men weet is Hongarije door
de Russen bezet, welk feit ze blijk
baar in 1945 een voldoende garantie
vonden om van de in de herfst te
houden verkiezingen een gunstig
resultaat te verwachten. Het liep
echter anders uit: de verkiezingen
van 1945 leverden een absolute
meerderheid op voor de Partij der
Kleine Bezitters, terwijl de commu
nisten slechts 18 der stemmen
behaalden. Niettegenstaande dat ge
ringe percentage moesten de com
munisten toch in de regering wor
den opgenomen en zo werd het een
coalitie-kabinet, waarvan de leider
der Kleine Bezitterspartij Nagy de
voorzitter en de communist Rakosi
vice-voorzitter werd. De Kleine Be
zitters zijn weliswaar geen uiterst
rechtse partij, maar allerminst com
munistisch gezind en toen het vre
desverdrag met Hongarije was vast
gesteld en de Russen dus een ont
ruiming van het land in het vooruit
zicht hadden, begon het al spoedig
duidelijk te worden, dat zulk een
coalitie-regering met de communis
tische vriendjes op het tweede plan,
niet langer genade kon vinden in
hun ogen. Hongarije moest en zou
vóór de ontruiming een communisti
sche staat worden, waardig om op
de flanken van Rusland te leven.
Langs de normale weg was daar
geen uitzicht op, derhalve werd de
meer en meer gebruikelijke en be
proefde weg van Moskou gevolgd.
Op een gegeven moment werd de
partij-secretaris van de Kleine Be
zitters gearresteerd onder beschul
diging van een samenzwering en het
duurde niet lang of de documenten
zouden hebben uitgewezen, dat de
premier Nagy er ook wel meer van
geweten zou hebben. Heeft men de
premier toen aangeraden om eens
een tijdje op vacantie te gaan, het
geen zijn gezondheid ten goede zou
komen, of heeft de vice-premier
Rakosi van een werkelijke vacantie
van de premier gebruik gemaakt,
om hem eruit te rangeren?
Dat zal wel een van de vele duisr
ternissen blijven, welke achter het
befaamde „ijzeren gordijn" plegen
voor te komen. In ieder geval dezer
dagen was Nagy in Zwitserland cn
werd hij beschuldigd van medeplich
tigheid aan de „samenzwering", een
beschuldiging, waar voorshands nie
mand iets van gelooft. Hij werd
dringend aangemaand om onmiddel
lijk naar Boedapest terug te keren,
doch Nagy weigerde zijn hoofd in
de aangeboden strop te steken.
Daarop moet men hem blijkens
de berichten tot „vrijwillig" af
treden gedwongen hebben, door te
dreigen met „liquidatie" van zijn 4-
jarig zoontje. Tevens is de minister
van Buitenlandse Zaken afgezet; de
voorzitter van het parlement is ge
vlucht. Het partij-bestuur vin de
Kleine Bezitters is nu op het ogen
blik bezig de partij van on-democra-
tische elementen te zuiveren. Ge
dwongen? Of is het tactiek in ver
band met de nieuwe kieswet, die
het kiesrecht ontneemt aan alle on
democratische elementen? Hoe het
ook zij, dank zij het elimineren van
niet-communistische persoonlijkhe
den op sleutelposities, intimidatie,
de nieuwe kieswet en de gebruike
lijke foefjes bij de verkiezingen zelf,
zal in September a^s. blijken, dat
het Hongaarse volk rijp is geworden
voor een communistisch bewind.
Moskou neemt geen halve maatrege
len, als het eenmaal besloten heeft,
ergens de democratie te redden.
A MERIKA heeft direct scherp ge-
geageerd. Het heeft de stukken
opgevraagd, waaruit de boze plan
nen van Nagy c.s. moeten blijken.
Het kreeg ze weliswaar niet, maar
hoe de voorlopige inlichtingen van
Washington geluid hebben, kan
men nagaan uit de woorden van
Truman, gesproken tijdens een pers
conferentie van j.l. Donderdag, toen
hij het gebeurde in Hongarije rond
weg „een schandaal" noemde. Het
nog niet opgenomen deel van het
door Amerika aan Hongarije ver
leende crediet van 30 millioen dollar
is onmiddellijk geblokkeerd en reeds
is toegezegd, dat elke hulpverlening
van Amerika aan het Hongaarse
volk zal worden stopgezet.
De Verenigde Staten zullen het
evenwel bij deze voorlopige maat
regelen, waarvan het Hongaarse
volk rechtstreeks de dupe dreigt te
worden, waarschijnlijk niet laten.
Blijkens de rede, welke minister
Marshall Donderdag te Harvard
heeft gehouden, is Amerika bereid
op grootscheepse wijze steun te ver
lenen aan Europa, wanneer dat in
staat is een groot nieuw herstelpro
gramma uit te werken. Het initiatief
moet volgens Marshall van de Euro
pese landen zelf uitgaan; zij moeten
zich met elkander verstaan. Deze
politiek van de Ver. Staten is vol
gens Marshall niet gericht tegen een
of ander land of tegen een of an
dere leer, maar uitsluitend tegen
honger, armoede, wanhoop en
chaos. Maar het is duidelijk, dat,
waar honger, armoede, wanhoop en
chaos heersen, de bodem rijp is voor
het communisme, en dat daar, waar
deze apocalyptische plagen niet
heersen, het communisme ook geen
kans heeft. In Frankrijk en ook
elders zijn de communisten niet
voor niets zo gebrand op de onrust,
welke de stakingskoorts met zich
meebrengt. Hoe meer chaos des te
weelderiger schiet het communisti
sche onkruid omhoog.
Wie zal in deze strijd sterker blij
ken: de Amerikaanse dollar of de
onscrupuleuze methoden van Stalin?
door
St. Willibrord
bezoekt het
Groene Kerkje
Het Groene Kerkje is een vergis
sing van St. Willibrord, een vergis
sing in dien zin, dat' de bisschop
geen rekening heeft gehouden met
de mogelijkheid, dat de gemeente
Oegstgeest twaalf eeuwen naderhand
met haar bebouwing een andere
koers zou uitslaan en zich tot een
villapark vóór Leiden zou ontwikke
len. We mogen St. Willibrord in deze
geen kortzichtigheid ten aanzien van
uitbreidingsplannen verwijten. Toen
hij op dit heuveltje aan de Vliet zijn
eerste preek hield, kon men door
Leiden wandelen zonder andere le
vende wezens te ontmoeten dan kik
kers en snippen. Leiden was nog niet
geboren.
Twaalf honderd jaren het is
lang, 3ang geleden, maar Voor de
Heer zijn „duizend jaren als de dag
van gisteren die vervlogen is". Naar
deze maatstaf der onstoffelijke we
reld gemeten was het eergisteren, dat
St. Willibrord de heidense terp aan
de Vliet met wijwater kerstende, en
eigenlijk is bok deze maatstaf nog te
nauw. Tijd is een begrip van onze
menselijke bekrompenheid. Wanneer
we, zoals de ontelbaar velen, die ons
voorgingen naar de begraafplaats
van het Groene Kerkje, het stoffelijk
lichaam hebben afgelegd, zullen we,
onder andere hoogst merkwaardige
ontdekkingen, ook tot de ervaring
komen, dat het ijzeren scherm tussen
verleden en heden is opgetrokken
en het voorbije, het nu en de toe
komst tot één oogopslag over een
oneindige zee van gebeurtenissen
samenvloeien.
Rond de graftuin van het Groene
Kerkje spreien de rijen popels koel
te. In de stille hitte van de heete
Meimaand kabbelt en klatert hun
lover als ,,het geruis van vele wate
ren".
Daar nadert de gestalte van St.
Willibrord. Een kalme, magere En
gelsman, bekleed met het bisschop
pelijk ornaat. Uit de grijze mist van
twaalf eeuwen treedt hij naar vo
ren, omgeven van zijn elf gezellen
met wie 'hij in 690, na een voorspoe
dige zeereis, voet aan land zette. Hij
opent het hek van de begraafplaats
en loopt langs de rijen zerken.
„Ewald!" wenkt de bisschop
naar een van de Benedictijner mon
niken „hebben we hier niet het
Teken der Verlossing geplant? Waar
is het dan gebleven"
Zerk ligt naast zerk, wit-heet in
de zonneschijn, en de zwarte paters
zoeken van graf tot graf om een
steen te vinden, waarin het kruiste
ken staat gegrift.
Een bezorgde trek tekent zich af
op ltet gezicht van de bisschop tot
zijn gezellen met een uitroep van
vreugde hem in de uiterste hoek
van het kerkhof wijzen op een reeks
kruisen.
Ontroerd knielen de Engelse bis
schop en zijn gezellen bij deze gra
ven neer, waar, met een witgeschil
derd kruis, zegenend boven het
hoofd, 14 van hun landgenoten en
twee Canadezen liggen, die, evenals-
zij, hun vaderland hebben verlaten
om op vreemde bodem te sterven.
Er staan aan de rand van het
kerkhof nog veel meer kruisen: voor
de 85 Duitsers, die rondom Leiden
om het leven kwamen. Tien van hen
pleegden zelfmoord; er staat een
zwart kruis op hun graf, omdat zij
niet waardig bevonden werden het
houten „ijzeren kruis" te ontvan
gen, dat, met een hakenkruisje be
schilderd, op de overige Duitse gra
ven is gezet.
Bij het zien van de door de regen
half-uitgewiste Germaanse zonnerad-
kruisjes versombert weer het gelaat
van St. Willibrord.
„Is dat heidendom dan nog niet
verdwenen?" vraagt de teleur
gestelde prelaat aan de rondom hem
gegroepte paters.
Langs de Duitse graven wandelend,
komen zij bij de plaats, waar de Ne
derlandse soldaten liggen, gevallen
bij de overrompeling van Mei 1940.
Het zijn er 48. Telkens vier namen
op recht-opstaande stenen. Bij iedere
naam het voorzetsel dpi., hetgeen
„dienstplichtige" betekent. Als we
deze ambtelijke burgerlijke stand
in steen geloven wilden, rusten
hier geen soldaten, die streden voor
hun vaderland, doch „dienstplichti
gen". Geen kruis, hoe klein ook,
geen Christelijk troostwoord uit de
H. Schrift verlicht deze stenen
dienstplichtigen-parade. Het is geen
dienst - maar eereplicht, dat in deze
hersengymnastiek
WIE WEET HET?
1. Kan iemand tegelijk burge
meester en Tweede Kamer
lid zijn?
2. Wie was Aeneas?
3. Kent u de afkortingen L.O.,
O.L. en O.L.V.?
4. Wat is een nomade?
5. Wat is overstag gaan?
6. Van wie is de operette
..Der Bettelstudent"?
7. Wat is numismatiek?
8. Wie schreef het boek jk zag
Caecilia komen"?
9. Wat is een coryphee?
10. Weet u nog wanneer Geys-
sendorffer op het Deense
vliegveld Kastrup om het
leven is gekomen?
Antwoorden in ons nummer van
Maandag a.s.
akelig-nare nuchtere toestand ver
andering komt.
Wij schaamden ons voor St. Wil
librord, die, met de zelfbeheersing
aan het Engelse volk eigen, van zijn
ontstemming niets liet blijken en
alleen maar zijn voorhoofd fronste.
In wijds gebaar zegende hij het be
graasde knekel veld.
„Laten wij" zeide hij „naar
het' door mij gestichte kerkje gaan
en voor aller gelovigen zielerust de
H. Geheimen vieren."
De ivoren komstaf telkens voor
zich uit in de zoden prikkend, schreed
de bisschop plechtig naar het Kerkje,
dat in zijn groene huid van klimop
er uit ziet als een enorm prachtstuk
van Boskoopse snoeikunst. Boven op
het torentje bliksemde en flitste een
windvaan met de sleutels „en sautori"
van Leiden.
Volgens St. Willibrordus' eerste le
vensbeschrijver en tijdgenoot, St.
Beda „haastte Willibrord zich naar
Rome te gaan", zodra hij in Katwijk
was aangekomen. Hij werd door
paus Sergius I in 695 bisschop gewijd,
waarna de missionaris der ïhiezen,
voorzien van een pauselijke vol
macht, naar onze gewesten terug
keerde.
Verklaarbaar was dus de opluch
ting van de heilige, toen hij, wel
geen kruis, maar toch de pauselijke
sleutels op de spits gedreven zag.
Rechtgeaarde Oegstgeesters zon
der uitzondering of zij aan de Moe
derkerk trouw zijn gebleven, of de
Nieuwe Leer aanhangen is deze
v/indvaan een ergernis. Zij herinnert
eraan, dat de stad Leiden reeds in
1615 de heerlijkheid Oegstgeest op
kocht en het dorp tot een verlokking
van zijn staag groeiende inhaligheid
maakte. v
Nog bij tender wordt die ergerriis
als zij, de kerk binnengetreden, ont
waren, dat de „burgemeesters-bank"
van Oegstgeest een prachtig 17e
eeuws eiken gestoelte met wapens
en festoenen beschermd wordt door
het Leidse wapen
De bij voorbaat geannexeerde kerk
staat op de plaats, waar St. Willi
brord een houten heiligdom stichtte.
Volgens een legende heeft hij het na
zijn dood ingewijd. Een wolkje ver
toonde zich op de wijdingsdag, waar
uit een hand zich uitstrekte, die ze
genend en zalvend langs de muren
ging. Volgens diezelfde legende zwe
ten nog ieder jaar op die dag de mu
ren zalf-olie uit. Maar de juiste da
tum is in vergetelheid geraakt
In 1063 wordt, in een overeen
komst tussen de toenmalige bisschop
van Utrecht en de abt van Echter-
nach (St. Willibrord stierf in 739 in
Echternach), „Kiericwerve" een
naam voor Oegstgeest opgesomd
onder de vijf moeder-kerken van
Holland. De hoog-bejaarde toren,
die misschien nog uit die tijd dagte-
I. Het Groene Kerkje te Oegstgeest van binnen. Achter de glaswand stond vroeger het Altaar.
II. Het Groene Kerkje. Rechts de „herenbank" met tussen twee dansende leeuwjtes het Leidse wapen.
(Beide photo's, evenals de photo van „Duivenvoorde" in ons vorig nummer, werden welwillend afgestaan door
het Rijksbureau voor Momumenten zorg-.
kende, is in 1825 ingestort, waarna de
voorgevel werd gedicht (sluitsteen
boven de deur met het jaartal 1830).
De latere middeleeuwse kerk werd
bij de Spaanse beroerten grotendeels
verwoest. In 1602 werd. wat er
nog stevig stond weer opgetrokken en
een blank houten tongewelf over
de muren geslagen. De stijlen, waar
mede dit gewelf op muren steunt,
werden kunstig gebeeldhouwd, ter
wijl in de noppen van het dak de
jaartal!en 1602 en 1662 voorkomen.
Het'koor werd van de rest der
kerk afgescheiden door een glas
wand, waarin een fraai-gevoete
preekstoel werd opgenomen. Glan
zende koperen bolkronen werden op
gehangen, en zo ontstond een ruimte,
die, gelijk zovele in de 16e eeuw na
Christus hervormde kerken, ernstig
degelijk en ook gezellig is.
Maar bisschop Willibrord zien we
in deze moederkerk van Holland
zoeken naar een altaar. Hij kust,
met eerbied voor Gods Woord, de Bij
bel die op de kansel ligt opengesla
gen; vraagt zich echter af, waarom
er zovele bijbels op de banken liggen.
Naast de plaats, waar vroeger het
altaar stond, is nog de nis te zien,
waarin de ampullen met wijn en
water werden gereed gezet.
St. Willibrord liet op zijn lange
reizen een draagbaar altaar mee
voeren, dat (als 't deze oorlóg heeft
overleefd) in Emmerik wordt be
waard. Hij droeg ook altijd relieken
bij zich. Aan een reliek, die betrek
king had op de H. Maagd Maria,
was hij bijzonder gehecht.
Fluks hebben zijn dienaren de
altaar-tafei opgeslagen, het kruis en
de relieken uitgesteld en weldra
twaalf eeuwen verzwinden in de
eenwigheid viert Willibrord weer
in zijn Groene Kerkje het H. Avond
maal volgens de oer-ohristelijke over
levering van Schrift en Vaderen.
Kaarsen knetteren, wierookwolken
kringelen omhoog en de Benedictij
ner paters zingen de votief-mis van
St. Willibrord met lezing, genomen
uit de Hebreeën-brief van St. Pau-
lus: „Jesus Christus is Dezelfde, gis
teren, heden en in eeuwigheid! Laat
u niet van de weg brengen door
veelsoortige en vreemde leringen".
Gemijterd en gekrootst, voorafge
gaan door zijn mede-zendelingen,
hult de heilige bisschop zich in wie-
rook-dampen, die verdichten tot de
zilveren nevel van het grijs verle
den.
Katholieken waken over bedreigde en verwaarloosde kind
Op het gemeenschaps
oord Drakenburgh hield
het Katholiek Verbond
voor Kinderbescherming
van Maandag tot Woens
dag een studie-bijeenkomst.
Namens het Episopaat was
Mgr. Huurderman aanwe
zig. De Minister van Justi
tie deed zich vertegen
woordigen door Mr. van
Lindonk. hoofd van de ze
vende afdeling van het de
partement. Ook de Direc
teur van de Bijzondere
Jeugdzorg, Dr. L. Borger
en andere vooraanstaande
geestelijke en wereldlijke
autoriteiten op het gebied
van de kinderbescherming
woondéÉ de studiedagen
bij. Het was tussen de bij
eenkomsten in op deze
warme zomerdagen in de
uitgesterkte parken rond
Drakenburgh een parade
van religieuze congregaties,
die zich het lot van het be
dreigde en verwaarloosde
kind hebben aangetrokken.
Het zwart en wit en blauw
van Zuster- en Broeder-
kledij tussen de sparren en
dennen deed denken aan
een grote kloostertuin,
maar ook waren' er de zo-
mertoiletten van de «vele
leken, die mede helpen de
ongeveer 13.000 Katholie
ke kinderen zonder vol
doende ouderzorg in goede
banen te leiden.
Ter oriëntatie diene het
volgende. Het Katholiek
Verbond bestaat sinds 1930.
Het is gegroeid uit de be
hoefte tot samenbunde
ling van de vele vereni
gingen en instellingen, die
tot dan slechts naast, en
dikwijls langs elkaa-- heen
werkten. Vele problemen
kunnen slechts in een
drachtige samenwerking
worden opgelost: diffenen-
tiatie van gestichtten, be
hartiging van gemeen
schappelijke subsidie-be
langen, het bestuderen
van problemen van het
practische werk en de toe
passing van gevonden op
lossingen. In het voorjaar
is contact tot stand geko
men met het niet-katholie-
ke kinderbeschermings
geheel aan bij de eisen, die
de opvoeding stelt Het ge
stichtskind hoeft geen min
derwaardigheidscomplex te
hebben en een onpersoon
lijk onderdeel te zijn van
een samenleving achter
strenge muren, waar alleen
gedacht mag worden wat
de directie denkt en ge
zegd kan worden; wat de
directie gezegd wenst te
hebben. De ouderwetse
kostschool-idee (U kent
die wel, uit Dickens, Van
Loon en anderen, die het
gesticht als een moordkuil
van de eigen wil hebben
STUDIEDAGEN OP GEMEENSCHAPS
OORD „DRAKENBURGH
werk. Na gedegen bespre
kingen is tot stand geko
men de Nationale Federa
tie. Ned. bond tot Kinder
bescherming. Door het toe
treden hiertoe van het Ka
tholiek Verbond omvat de
federatie thans pradtisch
de gehele Nederlandse kin
derbescherming. Uiteraard
behoudt het Katholiek
Verbond zijn volledige
zelfstandigheid, maar zijn
werk kan steun en stimu
lans ondervinden van het
werk der federatie: stap
pen bij de regering* inter
nationaal contact, algeme
ne documentatie, enz.
Behalve dat de Katholie
ken op het gebied van or
ganisatie en samenwerking
tonen, hun tijd te begrij
pen, passen zij zich ook
geschilderd- wordt door de
internaats-opvoeder- thans
als verderfelijk voor de
persoonlijkheidsvorming
verworpen. Want dart; er
juist een sterke persoon
lijkheidsvorming dient
plaats te hebben, opdat het
kind straks in de vrije
maatschappij een mens is
zoals ieder, die in het ge
wone gezin werd opgevoed
daar is men zich diep van
bewust. De studiedagen op
Drakenburgh stonden ge
heel in het kader van de
persoonlij kheids vorming
der pupillen. Prof. F. Rut
ten hield hierover een in
leiding. Op de eigene ge
makkelijk boeiende spreek
wijze omschreef hij het be
grip persoonlijkheid, toon
de hij de noodzakelijkheid
van de vorming ervan aan
en gaf hy, later by het de
bat, de (richtlijnen ertoe
aan. Het was opmerkelijk,
hoezeer tijdens de debatten
alle leidsters en leiders van
inrichtingen overeenstem
den in de keuze van we
gen, die bij de opvoeding
bewandeld dienen te wor
den. Zr. Audia, hoofd van
het Paedologisch Instituut
te Nijmegen, zei het met
enkele simpele woorden:
er moet een persoonlijk ac
cent bestaan in de verhou
ding van leider tot kind.
De moeilijkheden worden
dikwijls meer bedekt dan
weggenomen. We moeten
elk kind het vertrouwen
geven, dat het waard is.
Het moet geholpen worden
zichzelf te zijn, door sa
menspel. door het zich le
ren uiten, door het leren
vrijer te worden. Het moet
leren genieten, want als
men geniet is men in rust.
Dit kan worden belreikt
dooi: talloze kleinigheden:
bloemen verzorgen, wan
delen in een mooie natuur,
een onverwachte ochtend
wandeling, een avondge
bed bij een kapelletje. We
moeten stemmingselemen
ten verzorgen en het niet
houden in een persoonlijke
sleur. „Daar heb ik niets
aan toe tet voegen", be
aamde Prof. Rutten. We
zijn tijdens deze studieda
gen in de overtuiging ver
sterkt. dat de katholieke
opvoeders geleid worden
door gezonde paedagogi-
sche inzichten.
St. Willibrord is heengegaan. Ver
laten ligt het kerkje, dat in zijn
grondvorm toch steeds nog een kruis
tekent op de door hem gewijde
aarde.
We kijken er nog wat rond. In de
hoge ramen van het dwars-schip zijn
gebrandschilderde glazen; te eener
zijde sterk-verwaterde familiewapens;
te anderer een schenkingsraam van
baron „Gevers van Endegeest en zjjn
liw M. J. Deutz van Assendelrt".
Het is gedateerd 1875 en vertoont in
een medaillon een lantaarn-plaatje
van het kasteel Endegeest. Een heel
mooi raam, dat ook al aan verwe
ring onderhevig is.
In de zij-muur een wit-m arm eren
mausoleum in zak-formaat ter her
denking van G. van EndegeestDe
Leeuw, t 1823:
„Der Vrouw van Endegeest door
liefde en trouw gewijd
Haar godsvrucht, geest en deugd
zijn boven graf en tijd".
In de nok van de bovengenoemde
ramen komen een duif voor en een
Alziend Oog, zinnebeelden van de
H. Geest en de Goddelijke Voorzie
nigheid.
Er staan ook beelden in, deze Her
vormde kerk; niet die welke wij in
öt. wiioerts-kerK mochten verwach
ten. Op het orgel besipeelt koning
David de harp, geflankeerd door ba
zuin-blazende engelen, die in geen
enkele zweminrichting zouden wor
den geduld.
Op het kerkhof zagen we twee
merkwaardige zerken met het in
schrift „Begraafplaats van Rhijn-
Hof 1828", de grafkelders bedekkend
van de bewoners van die buiten
plaats, die heel geen vermoeden had
den, dat hun park eveneens doden
akker zou worden. We bezichtigden,
ook het praalgraf van jhr. mr. D. T.
Gevers van Endegeest, de verdien
stelijke minister der Kroon en Hoog
heemraad van Rijnland, wiens grote
werk „Keuren van Rijnland" in
marmeren boeken op zijn tombe is
gezet, waarover het „grootkruis van
de Nederlandse Leeuw" niet als
een kruis, maar als een ronde mar
meren medaille losjes afhangt. Het
monument is opgericht door zijn
echtgenote „in dankbare herinnering
van nimmer te vergeeten en bijna
vijftigjarig huiselijk geluk".
RADIO
ZONDAG
HILVERSUM I (301 M.)
8.00 Nieuwsberichten. 8.30 Voor
het platteland. 8.45 Zondagmorgen-
melodieën o.l.v. Jan Corduwener.
9.30 Men vraagtwij draaien.
12.05 Felix Mendelssohn's Hawaiien
Serenaders (gr.pl.). 13.00 Nieuws.
13.15 A.V.R.O. Musette orkest o.l.v.
Fr. v. Capelle. 13.50 Spoorwegen
spreken. 14.05 Boeken halfuur. 14.30
Het Utrechts Stedelijk Orkest o.l.v.
Ignace Neumark. 16.40 Reportage-
dienst (Sportflitsen). 17.30 Ome
Keesje. 18.00 Nieuws. 18.30 Progr.
Ned. Strijdkrachten. 20.00 Nieuws.
20.15 Pierre Palla (orgel). 20.50
Hoorspel „De twee Egyptische die
ven". 21.20 Het omroeporkest o.l.v.
Hugo de Groot. 23.00 Nieuws. 23.15
Skym asters.
HILVERSUM II (415 M.)
8.00 Nieuws. 9.45 Gr.muziek. 9.55
Inleiding Hoogmis. 10.00 Pontificale
Hoogmis door Z.H. E. Mgr. Paolo
Giobbe vanuit Amersfoort. 12.00 An
gelus. 12.03 Tango-orkest van Ma-
rek Weber. 12.15 In 't Boeckhuys.
12.30 Amusementsorkest o.l.v, van
Klaas van Beeck. 13.00 Nieuws.
13.15 Welk boek? Een goed Boek!
13.45 Apologie Prof. Dr. J. B. Kors
O.P. 14.30 Dramatisch Oratorium
„Jeanne d'Arc au Bucher". 16.20
Katholieke Volkspartij. 16.30 Zie-
kenlof. 19.45 Flitsen uit de kam
pioenswedstrijd M.V.V.N.E.C. 20.07
De gewone man, 21.15 Luisterspel
„De koerier van de Czaar. 22.15
Avondgebed. 22.30 Nieuws. 22.45
Katholiek Nieuws. 23.00 Radio Phil-
harm. Orkest o.l.v. Albert v. Raalte.
MAANDAG
HILVERSUM I (301 M.)
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnas
tiek. 7.30 Gram.platen. 8.00 Nieuws.
9.45 Arbeidsvitaminen. 11.45 familie
berichten v. Overzee. 13.00 Nieuws.
13.50 Pierre Palla (orgel). 16.30
Grepen uit de opera. 17.00 Sky-
masters. 17.45 Rijk Overzee. 18.00
Nieuws. 18.30 Progr. v. d. Nederl.
Strijdkrachten. 20.00 Nieuws in het
Is Uw Radio defect?
B«l. 24244
DE RADIOTECHNI8CHE DIEN8T
I.E.M.C.0. N.V., Nieuwe Rijn 32
Repareert vlug, betrouwbaar en vakkundig
kort. 21.40 Hoorspel „Ontmoeting in
de nacht. 23.00 Nieuws. 23,45 Sere
nade v. W. A. Mozart.
HILVERSUM II (415 M.)
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnas
tiek. 8.00 Nieuws. 8.30 Lichte mor
genklanken. 11.45 Van oude en
nieuwe schrijvers. 11.35 Dolf v. d.
Linden en zijn Metropole-orkest.
13.00 Nieuws. 13.15 Piano-recital
door Maria Stroo, 14.20 Allround
sextet. 15.15 Amati-trio. 17.30 Sport
uitslagen en actualiteiten. 17.50 Za
terdagmiddagvoetbal HollandBel
gië. 19.00 Nieuws. 20.00 Nieuws.
20.15 Residentie-orkest o.Lv. Ignace
Neumark. 21.30 Vlaanderen zingt.
22.30 Nieuws. 23.15 Liverpool Phil-
harmonisch orkest.
Beauraing krijgt een
basiliek
Castel St. Marie wordt
omgebouwd.
Het genadeoord Beauraing, waar
de H. Maagd in 1932 voor het eerst
aan een drietal kinderen verscheen,
heeft nog steeds geen basiliek. De
enige kerk die er is is de kleine
dorpskerk. Toch is de wens van
Maria, die zij bij haar laatste ver
schijning uitte, n.l. dat men naar
Beauraing zou komen om te bidden,
intussen wel bewaarheid, want van
alle streken van België, Nederland
en Frankrijk trekken de pelgrims
naar het kleine Waalse dorpje. In
de tuin der verschijning, waar de
rozen van de hagedoorn, waaronder
de moeder van God verscheen, nog
steeds bloeien, heeft men een altaar
opgericht, waar iedere dag de H.
Mis gelezen wordt en het Lof wordt
gecelebreerd. Dit is eigenlijk alles,
wat op de verschijning wijst en
wanneer niet voortdurend proces
sies door de straten trokken, zou
een oningewijde bezoeker stellig
voorbij gaan zonder een ogenblik te
verwijlen bij het beeld, dat de ver
schijning aangeeft.
Men heeft nu echter het plan op
gevat om in Beauraing een basiliek
te bouwen. Het oog is hiervoor ge
vallen op het oude vervallen kas
teel Castel St. Marie, waarin thans
een aantal paters en zusters hun
intrek genomen hebben. Men is
reeds begonnen met de aanleg van
een kruisweg, waarvan de houten
staties van heden, later vervangen
zullen worden door monumenten.
Van het kasteel zelf wil men de
basiliek maken, terwijl van de uit
gestrekte tuinen bij goed weer ge
bruik gemaakt zal worden voor de
huldigingen en verschillende oefe
ningen. Men hoopt volgend jaar een
definitieve aanvang met het werk te
kunnen maken, aldus de „Tijd".
