De Sicherheitsdienst en de Katholieke kerk
RADIO
Washington r:;!
Square 80000006
RECHTZAKEN
De Bevrijdingsfeesten te Leiden
11 Mei
Moederdag-
bloemendag
DINSDAG 6 MEI 1947
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 2
F\E twee ton documenten, die het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumen-
tatie tijdens een speurtocht in West-Duitsland heeft achterhaald, is
rijk aan materiaal in verband met de activiteit van katholieke zijde.
Maar nog lang niet alles kon worden opgespoord. Bij het bestuderen van
de verschillende gevonden dossiers misten we namelijk het relaas der
wrijvingen in de laatste oorlogsjaren, toen de gevreesde S.D. ongetwijfeld
zijn felste slagen uitdeelde.
Duitse gevechtsauto te midden van kerkelijke stoet
PEN typerend staal van bruut ge
kweld valt ongetwijfeld te melden
uit het kleine plaatsje Dieteren, nabij
Susteren in Limburg. Daar had de in
hoofdzaak katholieke bevolking 1
September 1940 kwistig de Neder
landse vlag uitgehangen. Want die
dag zou Vader-bisschop komen voor
de toediening van het heilig Vormsel;
bovendien zou de parochie het feest
van kerkwijding vieren.
Men had een feestelijke stoet ge
vormd, die Mgr. Lemmens aan de in
gang van het dorp, nabij de woning
van Bommaert zou opwachten. Nau
welijks was de bisschop met zijn ge
volg per auto aangekomen, of daar
naderde een Duits militair transport,
bestaande uit vijf wagens, waaronder
een gevechtsauto met bewapende mi
litairen. Deze colonne reeds met een
vaart van zestig K.M, op de kerkelij
ke stoet in, als gevolg waarvan een
ware paniek dreigde Na te zijn ge
stopt, liepen de spoedig uitgestapte
soldaten met het geweer in de aanslag
de weg over. De verzamelde gelovi
gen beefden van schrik. In een wenk
hadden de soldaten van verschillende
huizen de ontplooide vlag verwijderd.
Waar zy nog niet de kans hadden ge
kregen, ontmoetten zij hevig verzet
van de bewoners. Maar ook dezen
moesten zwichten voor de bruten. Uit
een enkele gevel bleef de vaderlandse
driekleur alsnog wapperen: dat was
ten huize van P. Klinkers. Een sol
daat rameide met de kolf van zijn
geweer de huisdeui, doch er werd
niet open gedaan; de bewoner was
niet thuis. Toen werd de vlag van de
stok afgerukt en met de vorige buit
in een der auto's geladen.
Omdat de aanwezige parochie-her
der, pastoor P. F. van Buggenum, met
een heftig protest van het convooi
niets kon winnen, richtte hij zich met
een persoonlijke brief tot Seyss In-
quart, waaruit wij het volgende aam
halen: er was verlof tot vlaggen ver
kregen vanwege de procureur in Den
Bosch. En dan: „dat er nergens ter
wereld een rustiger en vreedzamer
bevolking bestaat, die zich in alles
te allen tijde uiterst correct heeft ge
dragen. die in de tijd van de Duitse
inval dag en nacht voor de Duitse
soldaten heeft klaar gestaan en waar-
voor alle soldaten zonder uitzonde
ring steeds vol lof waren". Daaruit
zou de Rijkscommissaris kunnen be
grijpen, aldus de pastoor, welk een
indruk een dergelijk optreden heeft
gemaakt. Nog werd in het schrijven
aangevoerd, dat de gevolgde metho.
VOOR WOENSDAG.
HILVERSUM I, 301 M.
7.00 Nieuws.' 7.30 Gram.-platen
815 Orkest. 9.15 Morgenwijding.
9.45 Arbeidsvitaminen. 10.30 Voor de
vrouw. 10.35 Gram.platen. 11.00 Le
zing, 11.30 Concert. 12.00 Gevarieerd
concert. 12.35 Orgel. 13.00 Nieuws.
13 15 Renova Septet. 14.00 Vrouwen
in de tegenwoordigen tijd. 14.30
Voor de jeugd. 16.15 Gram-platen.
16.30 Gevarieerd programma. 17.00
Gram.platen. 17.35 Piano. 18.00
Nieuws. 18.30 Ned. Strijdkrachten
19.05 Voordracht. 19.30 Gram.platen.
20.00 Nieuws. 20.15 Gevarieerd pro
gramma. 20.40 Hoorspel. 22.00 Radio
fonisch festival. 23 00 Nieuws. 23.15
Orkest.
HILVERSUM II. 415 M.
7.00 Nieuws. 7.30 Gram.platen. 8.00
Nieuws. 8.15 Gewijde muziek- 8.30
Lichte ochtendklanken. 9.00 Zieken
bezoek. 9.50 Pianoconcert. 10.30 Mor
gendienst van het Leger des Heils
11.00 Piano.. 11.30 Gram.platen. 12-00
Strijk-trio. 12 30 Koor. 13.00 Nieuws.
13.15 Cindarella-ensemble. 14.15 Or
gel. 14.30 Lezing. 14.50 Celesta-en
semble. 15.30 Middagklanken. 16.15
Knapenkoor. 16.45 Voor de jeugd.
17.30 Gram platen. 17.45 Het Rijk
overzee. 18.00 Kamerorkest. 18.45 Le
zing. 19.00 Nieuws. 19.15 Het nieuws
uit Indië. 19.30 Vraaggesprek. 20.00
Nieuws. 20.05 Gevarieerd program
ma. 2110 Lezing. 21.30 Concert. 22.15
Jo Vincent. 22.30 Nieuws. 22.45
Avon :overdenking. 23.00 Concert.
Humoristische Avonturen-roman.
door:
LEROY SCOTT.
36)
Al hadden zij willen antwoorden,
zij hadden niet gekund. Daar hoorden
ze, dat Jack de trap afkwam. Me
vrouw De Peyster liet haastig de arm
van Mathilde los en vloog geruisloos
naar beneden.
„Maar spreek dan toch!" riep Jack
weer, „of ik schiet, en je hebt alle
kans, dat ik je in het donker tref".
„Ach, meneer Jack, ik ben het
maar M Mathilde?"
„Mathilde?" riep Jack in de hoog
ste verbazing, en meteen klonk van
boven, juist als een echo, maar dan
een octaaf hoger: Mathilde?"
„Ja, mijnheer Jack, ja, me ach,
Mary".
„Maar voor de drommel, waar heb
je al de tijd gezeten", Jack en hij
stond al naast haar.
Ook Mary was nu van boven ge-
kc en en zei vermanend:
„Maar wat ben je toch raar by ons
weggegaan!"
„Ach, Mary, ik heb een haastige
de niet geëigend was, om de Neder
landse bevolking „deutsch freund-
lich" te maken.
Ten overvloede 'maakten de rijks
veldwachter H. Vosterman en de ge
meente-veldwachter M. S. Verhoeven
proces-verbaal op, voorzien van de
nodige getuigenverklaringen, welk
document aan de Duitse autoriteit
werd doorgezonden Burgemeester J.
J. Hermans van Susteren had zich
hierbij aangesloten.
De Befehlshaber der Sichterheits-
polizei und der S.D. fuer die besetzfen
niederlaendischen Gebinte, Aus:
stelle Hertogenbusch, kon zich aan
deze protesten moeilijk c nttrekken en
ging zich dus met deze pijnlijke zaak
bemoeien. Hij breidde zijn onderzoek
zelfs uit tot de Feldcommandantur te
Breda.
Blijkens de intern gevoerde corres
pondentie, die wij over deze zaak
achterhaalden, kon men niet ontdek
ken, welke Wehrmachtcolonnen in
Dieteren was opgetreden en waar de
meegenomen vlaggen waren geble
ven. Merkwaardig evenwel, dat men
wèl op de hoogte was van de auto, die
de buit had vervoerd (W.L. 137259).
Dit voorval was aanleiding voor de
S.S. Sturmbannfuehrer Teppner in
Den Haag, zich bezig te houden met
de actuele vraag, of in het Zuiden
het openbaar ronddragen van kerk-
vaandels él dan niet moest worden
verboden. Van enige beslissing, al
thans op korte termijn, vonden wij
niete terug in de stukken. Maar in
Juli 1941 volgde een officieel rond
schrijven vanwege de - bezetter: dat
alle processies langs de openbare weg
waren verboden „aus verkehrspolizei-
lichen .und Luftsicherungsgruenden"
en bovendien op verkeerstechnische
gond. Slechts mocht c-en processie
trekken rond de kerk, mits men op
eigen terrein bleef. De bepaling sloeg
tevens op het houden van een Stille
Omgang in Breda en in Den Bosch.
Met deze spitsvondigheid had de
Duitser een voornaam kerkelijk pri
vilege in de zuidelijke provincies al
weer „tuechtig" om hals gebracht.
Wie is de Weermacht?
niet mocht raken, ondervond de
pastoor van Assen op een wel merk
waardige en lachwekkende manier
Deze zieleherder was namelijk ge-
inspireerd op een religieus prentje,
verspreid in verband met de herden
king van Sint Willebrord, en waarop
aan de achterzijde een gebedje was
afgedrukt voorhet welzijn van de
Nederlandse bisschoppen. De pastoor
heeft toen in een predicatie gewezen
op de kracht,* die uitging van het
Hoogwaardig Episcopaat. En hij ein
digde ongeveer aldus: „Wij, Christe
nen, zijn de grote Weermacht; wij zijn
sterk".
Natuurlijk sloop ook daar het ver
raad rond en het priesterlijk senhoen
werd grif doorgegeven aan de Duit
ser.
Men zal zich herinneren het kruis
je, dat vele katholieken min of meer
demonstratief hebben gedragen bij
wijze van insigne, als tegenhanger
van het N.S.B.-driehoekje. Ook dat
was natuurlijk een voortdurende er
gernis voor de vijand en zijn hand
langers.
Schriecke, de secretaris-generaal
van Justitie, zat daar wel wat over
in, vooral, toen zijn mening werd
vraagd door de Duitse lastgevers. In
een van zijn brieven zag hij dit kruis
je niet zozeer als „bequeme Waffe der
Propaganda" en hij vond, dat „die
Zeit einer solchen Manie selbst ein
Ende" zou nemen.
Nochtans hebben hij en zijn kor
nuiten zich deerlijk vergist. Dat kruis
je hebben velen manmoedig gedragen
en sommigen hebben de gevolgen
daarvan ondervonden, als zij zich bij
de S.D. moesten verantwoorden, of
wanneer de rekels van de W.A. dit
teken bruusk van de revers afruk
ten. v. O
HAAGSE POLITIERECHTER.
Het klinkt misschien wat raar, doch
ook het schillen ophalen is een „be
schermd" vak. Want A. F. Z. te
Oegstgeest, die deze bezigheki had
uitgeoefend zonder er vergunning
voor te bezitten, moest terecht staan,
en de Officier eiste tegen hem 50
boete of 25 dagen hechtenis1. De rech
ter veroordeelde daartoe.
H. O. te Leiden was onbevoegd
in het bezit van distributiebescheiden,
waar hij een handeltje in gedreven
had. De Officier eiste daarvoor drie
maanden gevangenisstraf. De rechter
veroordeelde tot zes weken gevange
nisstraf.
De politierechter vond dat H. B.
S. te Leiden in de zwarte handel zat,
en dat de bonnen, die hij verkocht,
van een complot afkomstig waren. De
Officier vorderde zeven maanden ge
vangenisstraf Het vonnis werd zes
maanden gevangenisstraf met aftrek
van preventief.
H. L. te Voorschoten was geducht
aan het knoeien geweest in de dis
tributiebescheiden, die hij in ruime
mate had verhandeld. Daarvoor vor
derde de Officier nu zeven maanden
Gevangenisstraf. De rechter veroor
deelde tot zes maanden gevangenis
straf met aftrek van preventief.
Het verhandelen van distribu
tiebonnen bracht J. v. H. uit Leiden
in aanraking met de politierechter,
doch, waar het de eerste maal was,
wilde de Officier volstaan met de
eis van f 25,of 10 dagen hechte
nis, en voorwaardelijk twee maan
den gevangenisstraf met twee jaar
oroeftijd. De rechter besloot tot'dit
laatste, doch bepaalde de boete op
15,of 10 dagen hechtenis.
A. C. H. te Leiden werd door
de Officier aangezien als zwarte
handelaar in bonnen en daarom
vond hij het nodig verdachte naar
Veenhuizen te zenden. De eis was
veertien dagen gevangenisstraf en
vijf maanden Veenhuizen met bevel
tot onmiddellijk gevangen nemen.
Het vonnis werd drie maanden ge
vangenisstraf met bevel tot gevan
gen nemen.
Wegens het verhandelen van
Belgische shag vorderde de Officier
tegen M. F. v. L. te Leiden 50,
of 20 dageil hechtenis en voorwaar
delijk twee maanden gevangenis
straf met twee jaar proeftijd. De
politierechter veroordeelde conform
de eis.
I*\ANK ZIJ MEDE HET MOOIE WEER is het gisteren een dag van stille
vreugde geworden nu het feit der bevrijding vóór twee jaar opgewekt
mocht worden herdacht. En dan zit het niet in een uitbundige feestvie
ring, de „vrije" dag alleen reeds in in staat te genieten van de gedachte,
dat wij twee jaar geleden werden bevrijd van de knellende banden eener
ondragelijke tirannie.
In het kort hebben we gisteren
reeds gewezen op de diverse feeste
lijkheden in de buurtverenigingen
en de Professorenwijk had daar een
groot aandeel in door de officiëele
opening van de Speelweide in haar
kwartier aan de Bruggravenlaan. On
der de autoriteiten merkten wij o.m
op de burgemeester en diens echtge
note, mr. J. Bool, gemeentesecretaris,
wethouder A. J. Jongeleen, de com
missaris van politie, de heer R J.
Meyer, ir. D. Boogerd en ir. D. Y,
Lem, directeur en adjunct-direcceur
van Gemeentewerken, de heer Gal-
jard, opzichter van de Plantsoenen
dienst, de heren H. M. Verhulst en
Smit van de Federatie van Buurtver
enigingen en vele anderen.
Als eerste spreker voerde hier de
heer Philipsen namens de gezamenlij
ke winkeliers uit de P.W. het woord,
die namens hen vier schommels, twee
stel ringen, een rekstok en twee vlag
gen aanbood. De voorzitter, de heer
D. v. d. Kwaak zette in zijn toespraak
uiteen, dat een van de eerste doelstel
lingen van de P. W. steeds is geweest
om de belangen der jeugd te beharti
gen. Vandaar dat het bestuur alle
krachten heeft ingespannen om in zo
kort mogelijke tijd deze speelweide te
openen. Daarnaast wenst het een
open oog te hebben voor de overige
wijkbelangen, waarbij het al spoedig
de hold poki-stemming van kort na
de bevrijding heeft vaarwel gezegd.
Sperker deelde verder nog mede. dat
bij eerste aanmelding zich reeds 413
kinderen voor de speelweide hebben
laten inschrijven.
De burgemeester jhr. mr. F. H. van
Kinschot, verrichte hierna de ope
ningsplechtigheid. Zeer veel waarde
ring had spr. voor al hetgeen in de
P. W. geschiedt, zo ook de opening
van deze speelweide, welke aan de
jeugd weer veel vermaak en ontspan
ning zal kunnen bieden. Spr. deelde
nog mede, dat het gemeentebestuur
gaarne zijn medewerking aan dit
werk geeft, waarbij het zich niet zal
beperken 'tot één bepaalde wijk van
de stad.
Nadat de heer D. v. d. Kwaak nog
een uitvoerig dankwoord had gespro
ken, begaven alle aanwezigen zich op
het terrein, waarbij de burgemeester
een der eersten was om zijn gymnas
tische gaven" aan de ringen ten toon
te spreiden.
Het Leids Politie Muziekgezelschap,
de Chr. Gymnastiek Ver. Tahn en een
50-tal kinderen in aardige costuums
verleenden bij deze in-gebruik-ne-
ming hun medewerking.
Herdenking door de oud-illegalen.
Op het voorplein van het Leids
Gymnasium vond gistermiddag even
als Verleden jaar, weer jen bevrij-
dings herdenking plaats door de oud
illegalen, die in de laatste oorlogs
maanden daar hun hoofdkwartier
hadden. Het betrof hier de 3e Sectie
le Comp. Stoottroepen der voormali
ge Ned. B.S.
Te kwart voor vieren waren daar
'n dertigtal oud-ondergrondse strij
ders verzameld onder leiding van
commandant J. Lagerwerf.
Op het bordes bevond zich de oud-
commandant majoor W. C. de Gast
(alias Koenders) benevens de dames
en herenleden van het NIWIN-comi-
té Leiden.
Commandant Lagerwerf hield bij
TIM TUIMEL KNAPT HET WEL OP
34. Dat was weer echt een plannetje
voor Tim: het was maar goed dat hij
zo slim was anders waren er toch
vast en zeker minder aangename din
gen met hem gebeurd. Maar deze
keer was hij wel slim, maar niet vlug
genoeg geweestWant juist toen
hy het |uik boven zijn hoofd weer
wilde sluiten verschenen de hoofden
van zijn vijanden boven de walle-
kant. Ze zagen hem juist in het gat
verdwijnen. Ook Tim had ze echter
gezien en in volle vaart roesjte hij
het laddertje langs naar beneden, ter
wijl hij ondertussen al aan he: -pieke
ren was hog hij zich hier nu weer uit
moest redden
Veel tijd om na te denken had hij
niet, want tierend en razend hadden
de anderen zich uit het water gehe
sen en kwamen nu brullend op het
luik afgestormd. Het luik van de bin
nenkant tegenhouden had geen zin
met zo'n krachtpatser als Teertouw
tegen zich, dat begreep Tim ook wel!
de aanvang der plechtigheid appèl en
een minuut stilte werd betracht bij
het aflezen van de naam van een der
gevallen strijders. Daarna werd de
Nederlandse driekleur gehesen, waar
na de heer Lagerwerf zich speciaal
richtte tot den voorzitter van het NI-
WIN-comité. de heer Beukema toe
Water, memorerend, dat een belang
rijk aantal leden der vroegere B.S.
thans in Indië verblijft en dai in ver
band daarmede de 3e Sectie haar
werkzaamheden thans ook tot daar
wil verleggen. Om het NIWIN-comité
in zijn werk behulpzaam te zijn, bood
spr. hierna een wachthuisje aar», be
doeld als verzamelkast voor lectuur
voor de jongens in Indië. Spr. wees
voorts op de strijd aldaar, v/aar even
als hier de strijd om het recht te doen
zegevieren de inzet is. Spr. deed zijn
gave vergezeld gaan van een oorkon
de met opdracht, waarna de heer
Beukema toe Water het geschenk in
dank aanvaardde.
Commandant Lagerwerf richtte
zich dan nog in opwekkende woerden
tot zijn mannen en vrouwen cn dank
te voorts oud-commandant Koenders
voor hetgeen hij in die functie had
gedaan.
Hiermede was de plechtigheid ten
einde en bleef men nog enige tijd in
genoeglijke kout bijeen.
Feestavond in de Stadszaal.
Voor een waardig slot van de fees
telijkheden zorgde de Fed. van Buurt
verenigingen met een „Grote Radio
Sterren Parada" in de Stadsgehoor
zaal.
Om even voor half negen opende
de voorzitter van de Federatie dc heer
H. M. Verhulst deze avond met een
woord van welkom, speciaal tot de
burgemeester Jhr. Mr. F. H. Kinschot
en echtgenote. Veder waren o.a. aan
wezig de wethouder van onderwijs de
heer van Schaik. dr. ir. Lindenberg,
voorzitter van Koninginnedag en vele
leden van de besturen der diverse
buurtverenigingen met hun dames.
Nadat alle aanwezigen, die slechts
ruim een halve zaal vulden, het Wil
helmus gezongen hadden, leidde Jan
Boots de bekende radio-omroeper het
programma in, waarvan de hoofd
schotel ongetwijfeld gevormd werd
door de hersengymnastiekwedstrijden
tussen verschillende Leidse bedrijven.
Eerst zong de Vlaamse Cabaretière
Suze Marlène enkele liedjes en daar
na traden de hersengymnastiek-groot
heden, t.w. Jan Boots, Bob Wallagh,
Mieke Melchers (met stopwatch en
zoemer) en Gerard van Krevelen
voor het voetlicht, door het publiek
met een hartelijk applaus ontvangen.
De eerste wedstrijd ging tussen het
personeel van de sajetfabrielc Clos en
Leembruggen en van Tieleman en
Dros; welke door de eersten met 18)4
15)4 gewonnen werd.
Daarna bond de Holl. Constructie
werkplaats de strijd aan tegen de
Kon. Grofsmederij en kwam met 22)4
22 zegevierend uit de strijd.
Een aangename afwisseling bracht
Willy Vervoort, de bekende Vlaamse
humorist, die, zich zelf op de guitaar
begeleidend, met enkele komische
liedjes de zaal deed schateren.
Na de pauze kwam de finale van
de wedstrijd tussen Clos en Leem
bruggen en de Constructiewerkplaats,
Beide ploegen bleken aan elkaar ge
waagd te zijn, zodat de strijd na 20
minuten met enkele vragen verlengd
moest worden. Tenslotte kv/am het
personeel van de Contructiewerk-
plaats zegevierend uit de strijd. Als
herinnering mochten zij een prachtig
wandbord van Delfts blauw van de
voorzitter, de heer Verhulst, in ont
vangst nemen.
Met het optreden van Suze Marlène
en Willy Vervoort werd deze goed
geslaagde avond gesloten. De heer
Verhuist was er dan ook van over
tuigd namens allen te spreken, toen
hij alle medewerkers van harte dank
zegde. De Fed. van Buurtverenigin
gen kan op een welgeslaagde avond
terugzien.
RESIDENTIE ORKEST.
Beethoven Cyclus.
Het applaus, waarmede Jan Out bij
het begin van het concert en na de
virtuoos gespeelde „Ouverture
Carwlan" werd toegejuicht gold hem
als leider en het orkest tevens. De
genoemde prachtige ouverture een
Beethoven zonder finale zou men
kunnen zeggen werd geflankeerd
DE STADSGEHOORZAAL
Zaterdag, bij de doden-herdenking,
is weer eens gebleken, hoe slecht de
acoustiek is in de Stadsgehoorzaal.
De geluidsinstallatie werkte speci
aal bij de met geestdrift uitgesproken
rede van ds. H. van Andel vaak zóó,
dat velen in de zaal de woorden niet
verstonden en de spreker daardoor
zijn gehoor niet aan zich kon binden.
Dat was zeer te betreuren.
Zou het nu absoluut onmogelijk
zijn, hierin verbetering te brengen.
Zooals het Zaterdag vaak ging, zou
men nog beter bij een spreker met
sterk en vol geluid de geluidsinstalla
tie kunnen weglaten.
Wagenaar speelde en de 3e Sympho-
door het 3e pianoconcert dat Nelly
nie. Het was een vreugde Out voor
het orkest te zijn. Zijn nerveus maar
tegelijkertijd beheerst gebaar, maar
vooral zijn onverminderd „feu sa-
cré" en stijlbegrip herschiepen veel
moois op dit eerste concert van de
cyclus. Nelly Wagenaar deed ons
veel deugd met de voordracht van
het 3e pianoconcert. Beethoven
gaat hier voor zijn tijd niet langs
afgetreden paden. De pianiste heeft
een fijn inzicht in de lyriek gehad
en het geestige Ronda met pit en
éian vertolkt. Had men wat krachti-
gre touches kunnen v/ensen, 't geheel
is doorgevoerd muzikaal-gedistin-
geerd en geestig en men genoot op
recht. Wat accuratesse en volgzaam
heid betreft was het orkest in
uitstekende conditie. Ten slotte de
„Ervica", boeiend en belangrijk; ook
alweer in alle opzichten nieuw voor
Beethoven's tijd. Jan Out was van
begin tot einde doordesemd van een
temperamentvolle en begeesterende
sfeer. Men gaf zich voor de interpre
tatie gewonnen Out's beheersching
over partituur en orkest is evident.
Plet orkest speelde met krachtige
plastiek imposant en lenig beide.
Veel eer werd ingelegd met het over
bekende maar altijd weer boeiende
werk, dat met gespannen aandacht
werd beluisterd. Er is door het orkest
onder de bezielende leiding gecon
centreerd gespeeld, zoodat een ware
ovatie gebracht werd aan den diri
gent en het orkest. J. Kortmaan.
.S.I S.E.O.-nieuws. Van de drie
te spelen wedstrijden zijn alleen de
wedstrijd dames II en heren I ge
speeld.
De tegenpartij van dames I is door
tot nu toe onbekende oorzaak niet
verschenen.
Dames: S.I.S.E.O- IZuidwijck III
11. Buiten verwachting is deze
met gelijk spel geëindigd. De rust
ging in met 10 in het voordeel van
Zuidwijck. In de tweede helft kwam
Siseo steeds meer in de aanval, waar
door het de midvoor, Henny Rooy-
akkers, gelukte eenmaal de Oranje
vesting te doorboren, waardoor de
stand op 11 gebracht werd, waar
mee deze vrij enthousiaste Wed
strijd eindigde.
Heeren: Siseo IZuidwijck II 14.
Ondanks de ongetwijfeld vrijwel
steeds in de aanval zijnde Siseo-
ploeg wist Zuidwijck reeds een
kwartier na de aanvang de stand op
10 te brengen, waarna onze mid
voor van Boxsel de stand met een
niet te houden schot op 11 bracht.
De gasten wisten hierna uit hun aan
vallen meer profijt te trekken dan de
thuisclub, zodat de rust met 31 in
het voordeel van Zuidwijck inging,
na de rust vrijwel hetzelfde speL
waaruit weer Zuidwijck een doelpurft
wist te halen.
Overigens een zeer prettig gespeel
de wedstrijd', welke door Zuidwijck
II met 41 verdiend gewonnen
werd.
boodschap gekregen. Er was geen tijd
om u alles uit te leggen",
„Dat komt later wel", zei Jack.
„Maar ga nu gauw naar beneden en
zorg, dat dat spektakel ophoudt. An
ders slaan ze straks de deur nog in.
Wat ben ik blij, dat ik je weer zie,
Mathilde! Wy kunnen niet buiten een
ede huishoudster. Maar ga nu gauw
en denk er om: niet thuis voor de
krantenmensen".
Jack en Mary klommen weer naar
boven en de arme Mathilde strom
pelde naar beneden, in de diepste
duisternis. In het onderste portaal
voelde zij hoe plotseling een hand op
haar schouder werd gelegd. „In 's
hemels naam Mathilde! zeg niet, dat
ik hier ben", smeekte mevrouw De
Peyster. Met veel moeite slaagde de
huishoudster er in, niet een gilletje
van schrik te geven.
„Ik zal mijn best doen, mevrouw",
bracht zij er bevend uit en zij haast
te zich voort.
Toen zij de onderdeur opende, stond
er een druipnatte politie-agent voor
haar. Zonder enig excuus greep hij
haar bij de arm en riep tot zijn col-
i, die op de grote deur stond te
rammelen:
„Kom eens hier, Tom. Ik heb de
vis al".
En zij gingen nu met drieën naar
binnen; de man die haar het eerst
had toegesproken, deed de deur dicht
en richtte op haar het licht van een
electrische zaklantaarn.
„Zo, oude jonge juffrouw", zei de
rnan en hij greep haar armen nog
eens zo steVüg vast, „wat voer je in
je schild zeg?"
„Ik, mijnheer? Ik woon hier. Ik ben
de huishoudster".
„Maak dat een ander wijs. Ik weet
wel beter".
U moet wel nieuw in deze wijk zijn,
anders zou u wel beter weten".
„Daar gaat het nu niet over, of ik
hier oud of nieuw ben, maar nog gis
teren sprak ik de koetsier van me
vrouw De Peyster, Hij zei me nog,
dat de huis-houdster hier niet meer
in huis was. Het is dus het beste, dat
je van tatiek verandert.. Maar zeg my
eerst eens, waar is je collega?"
„Mijn mijn collega?"
„Ja zeker je collega. Dat juffertje,
dat met je naar binnen ging".
„Er is ïuer geen m-ens buiten mij",
zei ze, en poogde haar stem vast te
doen klinken.
„Laat naar je kijken!" riep de man.
„Heeft de chef ons niet gezegd voor
al een oogje te houden op de onbe
woonde huizen der millionnairs, want
dat er allerlei rare mensen rondlopen,
die er hun slag hopen te slaan? En
hebben wij geen twee vrouwen in
dit huis zien gaan, Tom?"
„Zeker, zeker ik stond een eind
je verder op post maar ik zag ze heel
duidelijk".
„Het beste zou dus zijn, dat je ons
maar eens netjes naar je kameraad
brengt, jonge dame".
Zo gingen ze dan met drieën op
stap; de woordvoerder met de lan
taarn achter de bevende huishoud
ster aan; eerst de trap op en de hal
door; toen werd de eetzaal aan een
onderzoek onderworpen. Mathilde
draaide het licht op met een gevoel,
dat nu alles verloren was. Het was
nutteloos nog langer weerstand te
bieden, meende zij. Het lot was hun
de baas en toen de man er opnieuw
op aandrong, dat zij hun zou zeggen,
waar toch de ander verbogen was,
kon zij onmogelijk langer weigeren,
hen bij het onderzoek behulpzaam te
zijn. Schuchter en bevend liep zij
voor de mannen uit, zorgde er echter
voor, zo haastig mogelijk larngs kas
te en bergplaatsen te lopen, maar het
hielp niets. De mannen deden alle
deuren open en zo kwam na enig zoe
ken de echte mevrouw De Peyster
uit een porceleinkast voor de dag.
De man gaf haar een flinke duw,
sloeg met eigen handen haar sluier
op en onderwierp haar trekken aan
een grondig onderzoek. Maar het was
hem heus niet kwalijk te nemen, dat
hij in deze burgelij-k geklede juff- zoek".
rouw met de zenuwachtig vertrokken
gelaatstreken de grote mevrouw De
Peyster niet kende, wier portret toch
in menig tijidschrift had gestaan.
„Ken jjij haar soms ook, Tom?"
„Neen, zij komt mij wel bekend
voor, maar ik kan haar toch niet
thuis brengen. Ik denk niet, dat New-
Ybrk tot het terrein van haar werk
zaamheden behoort".
„Wilt u mij volgen, dames, u heeft
toch al uw hoed op en zo zijn we
gauw op weg naar het bureau", klonk
daar eensklaps de stem van de leider.
Als waanzinnig staarde mevrouw
De Peyster de huishoudster aan, maar
deze had geen aansporing tot wan
hoop nodig, want zij zag reeds de
deur der gevangenis voor hen open
gaan.
„Maar, mijnheer, nog éénmaal, ik
ben werkelijk juffrouw Simpson, de
huishoudster van mevrouw De Pey
ster".
„Als dat zo is, wie is dan die an
dere treurwilg?" vroeg de grappige
agent, „en wat voert zij hier uit?"
„Zijzijen nu liet Mathil
de zich verleiden tot een leugentje
„Zy, zij is mijn zuster". En nu ze
dit eenmaal had gezegd, ging zij zon
der aarzelen voort: „Mijn zuster An-
gélique, die in Syracuce woont. Zij
komt hier een poosje bij mij op be-
De man grinnikte onaangenaam
„Nou, Mathilde en Angélique, dat
mag je nu eens netjes aan de officier
vertellen. Vooruit volgt mij".
„Maar als ik je toch zeg, dat ik
Mathilde Simpson ben", nep Mathil
de. Zij dacht nu alleen maar weer
aan de schande, die haar zelf boven
het hoofd hing. En in de alles ever-
stelpende angst kreeg zy nog een
goeden inval. ,.U zei daa. juist, dat
u Willem, de koetsier, hebt gespro
ken. Het is toch heel eenvoudig, hem
te vragen, wie ik ben. U ziet daar de
bel".
De man bedacht zich een ogenblik.
Toen keek hij eens even naar zijn
collega.
„Nog niet zo'n kwaad idee, Tom.
't Kan zijn, dat zij gelijk heeft en ver
beeld je eens, dat wij een flater
maakten bij zulke grote lui, wat zou
den we een brommen krijgen! Mij
dunkt, wij konden het eens probe
ren". En met zijn dikke duim drukte
hy op het knopje, dat Mathilde hem
had aangewezen.
(Wordt vervolgd).
